장음표시 사용
41쪽
Primo attendenda hic est divisio in Emphyleusin tem
porariam & perpetuam. Circa priorem ' saciliores sunt leges ecclesiasticae. Sed ante omnia videndum est, quae sit Ecclesia Emphyleusin concessura. Distinguunt enim Coninstitutiones inter Sisia; & Venerabiles domos regiae civitatis ac in illius finibus starum, & inter alias E esas, monasteria , Xenodochia & no comia veDerabilesque domOS. Priores emphyleusin non ulterius possunt extendere, quam in Personam ejus, qui accipit. & alios duos heredes sibi invicem succedentes, duae Cap. I. Nov. lao. duae successiones di- icuntur. Quales autem hic intelligantur succetares an et iam extranei heredes, dubium esse videtur. Sed decidit hanc quaestionem initium II L in Nov VII. negative r heredibus, inquit, Ousdem perfMae, siliis tantum holis mastilis aut foeminas, aut inepomus utriusque naturae, aut uxo e,
aut viro, A boe videlicet de uxore O viro expressim nominetur: Durior adhuc est conditio. quae Cap. II. μυ. CXX. emphyleusin' ab ecclesia petenti imponitor ς' fatim enim aliam rem domui, a qua emphyleusin accepit. Dominii iure praestare debet, quae eundem reditum habeat, quam habet res quae illi datur, nec pluribus tributis gravata sit: ut post moris tem ejus, aut post tempus, in quod ususfrictus dari placuit, vitam scilicet accipienti non excedens utraque res in soliis dum, & quoad Dominium, & quoad usumfructum ad eandem sacram domum perveniat. Hae tamen ecclesiae etiam perpetuam ' emphyleusin legitime concedunt in sterilibus locis, quae ab ecclesia vel venerabili domo non possunt reaedi- ficari, cum consultius sit ex re aliquam percipere utilitatem, quam omni fluctu carere Cop. I. h. Nov. Non tamen da. mnum redundabit ex hac concessione in ecclesiam : ita enim haec loca vacua & desolata accipit, ut vel tertiam par- tem redituum, qui ex stantibus adhuc aedificiis colligeban. tur, ab initio temporis Emphyleustos det, vel illa loca.. ' prius
42쪽
prius aedificet, & ex pensionibu . quae exinde secundum aesti.
De monasteriis in Regia drbe, de reliquis ecclesiis,' monasteriis & sacris domibus agit cap. 6. Nov. lao, In eo libertas conceditur non solum ad tempus emphyteu- sin rerum immobilium , quae ad illas pertinent. constituendi, sed & perpetuo emphyleuticario Iure illas volentibus tradendi, si modo legitimus transserendi modus G. servetur, qui in sequentibus consistit : Iὶ Ante omnia re. quiritur consensus illorum. quibus administratio bonorum in.
. cumbiti aliquando etiam Iuramentum intervenire debet, ne res in detrimentum ecclesiarum alienetur, ouod juramentum partim ab initio contractus est praestandum, partim ipsi contractui, qui in scripturam redigitur, est inserendum c Nov. Cap. VI. S. I. a. si ecclesia, constituat emphyleusin, requiritur consensus Episcopi, O iuramentum Oeconomorum. administratorum & Chartulariorum, damnum sacrae domui inferri. Si xenerabiles domus, quae. propriam administrationem rerum suariam habent, emphyleusin 'erisant. . . maxima pars clericorum & oeconomi consentiat. si vina.
seria. Xenodochia. Plochia, vel Nolacomia, vel qui illis praeest contractum ineat, iurantibus earundem sacrarum domuum administratoribus in praesentia Episcopi, a quo constituuntur vel creantur . nihil ad Damnum vel circum riptionem earundem sacrarum domuum in tali contractu fieri adae s. a. icti cap. de Abbatibus. sa Pensio rei ecclesiasti. eae ibi venda non minor sit sexta parte reditus, quem res in . . Ecliphyleusin data alias habere solet. Nov. VILCap. 3. 1. -
3 Respectu collapsorum atque inanium iundorum obti-
43쪽
aedificia collapsa a nobis recensita, cum qua conferri merentur. quae de taxatione horum praediorum & locorum ruinosorum in Nov. UIL Cap. IILis a. leguntur.
g. V r. l Inter Persenas, quae Emphyleusin ecclesiasticam acquirere nequeunt, neseruntur ivbv. Iro. c. 7. g. I. Oeconomi, AZminiuratores & Chartularii venerabilium domuum eorum que parentes & liberi, caeterique, qui vel eognatione vel ass nitate illos attingunt, cum omnino in eo suspecti sint, quod vel ex propriae utilitatis aut favoris erga alios studio, non aeque cordi habere soleant emolumenta ecclesiae. ac quidem illos decet. Gravior quoque in . illos statuitur poena
V. 7. cI. f. I. ejusmodi contractum irritum suturum esse. tum etiam & non tantum omnem substantiam eorum, quiaecipiunt, verum etiam oeconomorum & chartulariorum ad Venerabilem domum. a qua Tem avom unt, Post eorum mortem perventuram. Adeo odiose suit Emphyleusis eo clesiastica. '
Si Emphyleusis ecclesiastica in ipsam imperialem do.
mum, in Principis aerarium, aut in civitatem alienam perve Nerit dce. ordinatoribus, a quibus a principio emphyleusis Constituta est, potestas concessa fuit, intra duos annos decla- randi, utrum em illam eis, ad quos pervenit, relinquere re ditumque annuum. qui pacto continetur, accipere ae. Em Phyleusi soluta. eam recipere velint, si hoe sibi utile esse Putaverint. Nov. la. cap. I. ,. r. Tandem amittendae Emphy- eustos causas observemus : de ordinariis & regularibus fim,endi hujus conuinus modis aligni icere vix operae est pre-
44쪽
dum est. Si igitur emphyleuta biennis continuo non exissolverit emphyleuticum canonem, praepositi sacrarum aedium. si voluerint, sine metu reddendi meliorationes, praedia & . . domos vindicare possunt. Nov. T. cap. 3. q. a. prolixius id em . ponit Meth. CXX. Cap. R. in quo emphyleutam in mora conis. stitutum ejiciendi facultas conceditur. Sed in illo capite al. ter quoque recensetur modus emphyleusin auferendi, si em- pl leuia rei ecclesiasticae rem deteriorem reddat , quam accepit, quo casu veterem rei statum exigere & emphy. teusi ejicere possunt, ita ut ne actionem quidem de melio- 'rationibus restituendis habeat : si molint ejicere, venerabilium locorum Praepositi arripere possunt ejus bona & ex ilia lis indemnitatem consequi. Nov. VII cap. 3. s. a. f Ic. Haec Iure novissimo fuerunt constituta. R in subso . . quentibus legibus ecclesiasticis quoad maximam partem re petita. . In compendio recenset has leges HARMENOP. in Fromtuaris Iuris Lib. IV ct V. Conseratur BALIAI- 'ΚΩN Liber V. Nit. V. De alienat. 9 Iem It. rerum eccles. Non pauca quoque in Regurii Francorum capitularia fue- .runt translata v. Capitularium Lib. II CV XXIX. p. 746. Jus Canonicum C. V. X. de rebus Eccles omnes emphyleuses 'Perpetuas interdicit. c. 7. Gusae tit. permittit, nisi ad majorem ecclesiae utilitatem cum eodem onere labore pos-
e quae circI emphyleusium eccle- siasticarum alienationem idem obtinere debet. quod in secularibus et nam si emphyleuta forte velit vendere emPhy-
45쪽
teusin, ecclesiae ius & praelationis debetur. Hi ne emphyleusia venditulus cicsam primitus requirat, eique nunciut, quantum sibi ab aliis offeratur: si nolle se emere dixerit, vel a denuiiciationis tenipore duo rum mensium spatium sit elapsum, meliorationes S Ius sibi competens aliis vendere, qui ab hujusmodi emtione minime prohibentur. v. L. 3. C. de jur. Empbi. si autem intermiserit consensum ecclesiae ad alienationem perere. emphyleusi se indi
gnum reddidit , & illa poterit Prixari. f. XI.
Ex adductis naturam emphyleuseos ecclesiasticae eo. .gnoscimus ; quae maj'ri in legibus savore gaudet. quam emphyleusis secularis. . Res enim ecclesiasticae singulari charactere in Iure honorantur ; huic conciliando inserviebantea principia . quae in legibus dispersa sunt. v. L. r4. C. de . Reles Ea, qua ad beatissimae ecesse jura pertinuerunt, vel post hac forte pervenerint, tanquam ipsam Ora osanctam
tii sicui iam religionis fidei mater perpetua est, 'ria Uu patrimonium iugiter servetur il sum. Νου. VIL Cop. V. te. gitur, alienationes rerum ecclesiasticarum homines ad mortem deducere, & quae sunt alia. quibus praeiudicium invio labilitatis, & ne in laicorum manus redire queant bona ecis clesiastica, fuerunt introducta. In primis speciem pietatis habebat, quod cima emphyleusin eccgesiasticam traderenti per illam imminui bona ad conseivandos & alen. dos pauperes destinata.
46쪽
GERMANORUM, INPRIMIS CIRCA EMPHYTEVsIN ET BONA SALINARIA Uulgo
f. L Conruxis hujus capitis cum antecellentibus. f. II. Natura Do- minii utilis explicatur. 6. IlI. Varia Dominii re rictiones in Germania usitatae. f. IV. Dantur in Germarita bona Emphyleutica. q. V. Abinus etioris Empluteustos. - f. VI. Diversu tura praediorum re bonorum in Germania. S. VII. Gilla σoccasio confusemus. VIII. Fontis Salinaris detectio Conditio bonorum Sasinario-ιm. IX. Diversitas bonorum Salis
mrriorum prima species sunt die exb σ und algerie Siet en. g. g. Secunda species die oder ste'aigene Erbs seden. Xι. Tertia species . die evbiliessende Sieden. g. Xu. facultas posessorum circa haec bona. XIII. Officium
possessorum. f. XIV. Modus decidendi controversias circa haec bona. I. XIV. Oir leges Romanae circa bona Salinaria noupoliar applicari. 6. XVI. XVII. DFerentia inter em Pirust Ler bona salinaria. f. XVIII. Ratiombus dissenti tium restor detu=: - β. XIX. Conclusio. -
s. LHiee de Aure Romano ct canonico circa dominii divisio
47쪽
CAP. N. DE EX PHYNUSI GERMANICA quousque Germania nostra his legibus uti possit, ques omni. .
no quatenus ad naturalem simplicitatem & generalia de Do. . minio utili principia accedunt, absque violentia nostris moribus accommodari poterunt I quatenus autem ab illis re-eedunt, & in positiVa legislatoris voluntate acquiescunt, a nostris institutis sunt ali a. . .
Igitur inter omnes convenit: Dominum rerum sua. tum circa illas regulariter libere posse disponere, ita, ut etiam facultatem habeat cum inlio dividendi Dominium. concedendo ipsi partem aliquam Dominii : inantitas huius concessionis dependet a Domini arbitrio: in infinitum variare solent in hoc capite hominum inclinationes. modo
maiorem . modo minorem partem in alium transserentes, sibique aliquando tantum jus ad rem reservantes. Nam vix . consultum esse videtur, ut plene renunciemus Dominio nostro, omnem spem, ut illud aliquando ad nos revertatur. abiicientes. Nimia qum n cliberalitas. plane nullam
utilitatum ex re, quae plene Tua fuit, percipere velles. Haec. si attendantur, sequitur, nihil esse naturalius. quam possessonem & usum rerum suarum aliis cCncedere, ab illis prae- standa quaedam exigere. inprimis alien findi facultatem, si non plane negare velis, restringere & nonnullos casus exci- uere, quibus ad Te redeat, quod suit ante tuum. Sed modum haec jura in alium transferendi praestanda. casus 'Tuo Dominio reservatos . exprimere tes sunt, quae a pacto. vel lege & consuetudine deciduntur. in his quaerenda est . convenientia & disserentia legum : reliqua nimis generalia sunt. Quae . si ad doctrinam de Emptiyteus bcc immo. dentur, videbimus modum, quem l. 3. c. de jine P h. in alienanda emphyleusi praescribit, tempus . quo illa perdipotest in I. a. C. H. rit. expressum , in primis pene omnia.
uuae de emphyleusi ecclesiastica agunt, ad legem Positivam
48쪽
ΕΤ BONIS SALINARII S. 4 Ireserenda esse. - Unde concludimus t Empisteusim in Germania non Iutis dicendam esse , qtyae in generosioribus supe rius adductis principiis, cum diapositione juris Romani convenis: sed illam demum, quae in specialibus illis casibus, a nuda iussoitione legum dependenιibus, romanas leges sequitur.
g. LII. Non rara sunt in Germaniae nostrae provinciis bona, quae possetarem ad diversa praestanda obligatum tenent, ita, ut aliquid pleno Dominio decedere 'sentiat. Neque tamen adest emphyleusis, licet Dominii minus pleni conditionem ,
reperiamus. Est omnino ius Romano Graecum peregrinum in sora nostra per receptionem tacitam introductum d hinc pqtriae mores vel negligunt vel ignorant, qui Omnium cau- . . strum decisiones ex peregrino hoc jure petunt. . uuando igitur non liquido patet. e bl sn esse confisutam, pro em- potetis non temere erit promwciandum Liquido autem patet. quando conditiones in isto negotio existentes cum dispositione legis romanae Conveniunt, emphyleusin adesse : si . . . autem illae Conditiones mon reperiantur. inconcinna & contorta erit applicatio, quam vituperat Zl EGLERUS in Disseri. de bonis On Pisis sequentibus verbis: Ouoad originem sunt quidam , qui eam rnstitutis Romanorum deberi asserunt, nihil enim iii placet. nis quod romoam antiquitatem referte
sed videtur putidum a Romanis quasvis petere origines, cum, iamen Germani tuorum vuctores extiterint, nee minus Roma. ni ipsi vos secus informent. nedum quod Annales quoque Gemmanici aliud urgeant. in ea quoque sententia suerunt nonnulli summorum legislatorum, qui . si dubium Oriatur an . bonum sit emphyleuticum, negativam sententiam eligendam esse statuunt v. CONSTIT. , SAXONIC. PART
non solutum canonem priviren Nili, Sut pro Emphy-
49쪽
rinnerung-erleget hauen. in qua constitutione exis presse pro censiticis bonis sententia sertur, quoties dubium. ian bonum sit omphyleuticum ; hinc etiam CARPZOVlVS
ad hanc Constibat. 8. hoc axioma eruit: In dubio cessen. ιur bona censi:Iisa. non e bt Iica ... quamvis in rationibus hujus sanctionis exponendis. magis liaclinet ad contrariam sententiam . quae tamen minime principiis Juris Germanicidi Saxonici. convenit cum bona censitica emphyleuticis longe sint antiquiora SV priora.. Caeterum quoque habuerunt hujus sanetionix. specialem rationem illius conditores,
U72. aufgeganyn; a Domino Praeside mihi communicato diis cici: nempe ad illam promulgandam commotum fuisse serenissimum Legislatorem, ob miseram istorum temporum conditionem. in quibus durum nimis esse videbatur, si bona pauperum ad leges emphyleuticas examinarentur. Uerba sequentia loco citato reperiuntur i lddre ber armen
50쪽
. I. p. 362. Concordat , cum hac juris Electoralis Saxonici
I. Cop. VIL N. S. p. m. 38. . T TU. , Igitur non negamus, in Germania nostra occurrere bona Emphyleutica, cum usus Iuris Romani fuerit amplis. . smos ; cum antiquissimis temporibus Clerici romanis vix rint legibui, inprimis ex illis bonorum ecclesiasticorum ju- ra & immunitates descenderint; cum contraictus latina lingua conscribi coeperint, & ita vox legibus romanis eccle- . . siasticis valde familiaris in contractus germanorum facile irrepere potuerit. Mentionem facit contractus emphyleustos lex Longobardorum Ub. 3. Tit. I. I. 37. 'πι-CANGE in Gis orio sub voce Esnphyleusis. Et obvia quoque sunt antiqua documenta, in quibus vocem Empb te eos rFeri mus. Elegans est instrumentum, quod 3 AC. WENCΚE- RVS in apparatu O Jnstructu Archivorum p. 36. Communiis 'cat, quodque sub sigillo curiae Argentinensis A. I io. conceptum est. Si quoque lege provinciales evolvas, expresesum emphytcuseos nomen saepius invenies, ex quibus no- , minare liceat Hecto= ale Boru eum revisum. Chusterili.
Lib. IV. Tit. IX. Art. I. g. r. de Emphyleusi his verbis loqui
gandeὁ:orbnung P. . I. Cap. VIIL p. 77. quae omnia fere ex legibus romanis descripsisse nobis Oidentur, quod etiam ex F a aliis