장음표시 사용
431쪽
eit, iuramento delato, quorum testimonia Romam transmisit, una cum sua relatione. Haec autem Episcopi relati eontinebat Titium aegro invitoque animo ecclesiasticam ingressum suisse militiam, et sacros ordines suscepisse existimabat autem ipsemet Episcopus in intervallo praesertim temporis, quod inter varias Ordinationes intercessit, facile eumdem potuisse proprio Episcopo
deserre querelas super coactione, quam patiebatur, et inca ab eodem auxilium exposcere nec certo asseri posse, an silentium ab eo servatum post ordines susceptos, coactioni ac metui, vel
euidam potius velleitati tribuendum esset. Ad tempus posterius quod attinet, haec piscopus exponebat: AEgo suscipiens hu- , ius dioecesis gubernium ano 1838 inveni Titium sacerdotem
in pleno exercitio officiorum sacerdotalium, etiam concionandi in quadragesima et obtinuerat titulum participationis in ec- clesia receptilia patriae suae. Anno 184 post mortem maritii Sororis eius, repente contigit, ut ecclesiae servitio, et mi nisteriis ecclesiasticis valedicens in dubium revocaverit suae . ordinationis validitatem utpote eoactae. ηα Sic mulιis ab hinc annis vitam degens velut laicus, nego- tiis larensibus et saecularibus sese addixit, rustra ego iterato, ab eo vitae statu revocare contendi, nullumque alium obtinerea valui effectum, quam ut habitum ecclesiasticum non dimitteret, nec immoralem degeret vitam etc. ηPost haec mentem suam aperiens, quoniam ce isebat undequaque validam esse ordinationem , monuit quemadmodum grave scandalum populo inseri etiar, si eiusmodi presbyterum sacerdotalia ossicia iterum exercere conspiceret, ita non minus ScRndalum eidum inserri, si impetrata venia, vitam ageret negotiis saecularibus ad instar laici viri implicatam; quare existimabat Opportunum, ut si quae facultates eidem concederentur, extra prO- priam patriam, iisdem uteretur. Ea Vero, quae ex peraei processu circa vim et metum illatum deducebantur, ex sequenti erue disceptatione. Interim acta pr cessus remissa suerunt Defensori sacrae ordinationis ex officio, ut de more animadversiones criberet, pro sacrae ordinationis
validitate Deo autem suerunt proposita Sacrae Congregationi dubia, quae in calce reperiuntur.
432쪽
Desensorem sibi in Urbe constituens, contendebat ostendere S. Ordinationis nullitatem ex desectu intentionis requisitae, iuxta ea quas dicuntur in Valentien ordinis subdiaconatus 3 nati 1794, sin minus, se non teneri ad continentiae votum, at aque adnexa ordinibus onera, quibus totis viribus insistebat Defensor Aiebat enim, quamvis in praesint thei-te de coactione absoluta, seu vi At riore non agatur, quae nullam reddat sacri ordinis suscepιionem eae cap nriores . . l. Item quaeritur de Bapιismo in quo legitur:
Bis vero qui nunquam consenιit, sed penitus contradiciι, nec rem, nee haracterem sustipit sacramenti quia pius presse comm-dacere, quam minime consenιire tamen ob causativam coactionem,
seu vim conditionalem, ad continentiam Titium non teneri obse
t mulus generis ausa agitata ultprimo in . Romana ora dis 16 lanuarii 57η, de qua sie loquitur Fagnanus incit capit. Maiores n. loxibi amicinasus alias eontigit in Rota, in ea at Valeriιina. vuιιatis avsemtionis Ordinis subdis conatus eOram Caesare De Grassis: et proposito dubio, an promotus ad ordi- . nem subdiaconatus per vim et metum qui eadere poterat ineonstantem virum, . teneatur ad illius et continentiae ob- . servationem, ita ut uxorem dueere non sposait, alio ibi impedimento non ob- a stante. . post prolixam maminationem,
sub die 15Manuarii' 575 , Domini tenuerunt: Ordinatum ad subdiaconatum per vim eonditionalem non teneri ad eonise . nentiam, si quis habebat uxorem, sed sis non habebat teneri, iuxta distinctionem Gonredi, et sequaeium de qua supra o n. Et qui su diueonus de quo tune ageb. ur; non erat uxoratus dixerunt tutiua lare, ut peteret dispensationem a Papa ae matrimonium eontrahendum , et metum huiusmodi iustam musam, praebere illam eoncedendi ...... rem postea sub die 22 Martii eius.
. dem anni eausa iterum proposita es a . tieulo diligentius discusso, is resolvit:. promotum ad subdiaeonatum per vim v eonditionalem, non toneri continentiam servare, licet uxorem non habeat, iuxta Meundam opinionem Ioannis et sequa- seium. Noti fuerunt Domini tum ex ra-.tione illa irrefragabili, quod omnia aetus requirens voluntatem non simplicem . sed liberam a spontaneam, qualis estv eontinentia, quae requirit libertatem a maetione, a. ων δειπritas 32 g. s. sis sat macte, sive per voluntatem mactam,
a non valet, ... Tum arguendo a voto X
. presso ad tacitum adnexum ordini; . nam puer ordinatus in subdiaeouum, ante usum rationis, non tenetur eontis nere; quia fleui non potest se obligare ad
votum expresse, ita nee tineite seeundum. Innoe in eap. Vel non CON ..... Post huiusmodi magistralem Misi nem Metrina sim ari visa est, qua Auet res distinguentes coaetionem et vim NMIutam, a eoaetione et vi quam appellarunt causativam vel eonditionalena, i
433쪽
Eiusmodi autem vim causativam so conditionalem Omprobare studebat Defensor, ex importunis ot assiduis matris Titii instigationibus et precibus, multoque nutgis ex iteratis atrocibusque minis mariti sor is Titii. Misimul enim se minarii Oeconomus quadam die deprehendisse Titium una cum dicto sororis marito. qui oria, is rubore praestabat, sunt veris testis qui me in gredienis aspiciens, ahseondit manum suam sub pallio quor, induebahur, veluti in actu abseondendi vel custodiendi obiectum aliquod, et verba mussitantem aeni audivi, inter quae haec minaciter dixit nisi preisse ' us, miniis istaeies , Alter Sacerdos qui tune temporis in seminari degebat, cum, post illud factum, Titium conturbatum, moestumque vidisset,
rogassetque de moeroris causa, Filius ridem resp0ndit: si se con- turbatum m Mumque esse, quia vir sororis minaba in eidemnuerunt, per eoaetionem absolutam, eum
qui ordinatur invalide ordinari ; qui
ver per eoaetionen vel vim musativam,
sive eonditis alam, lieet valide ordinetur, tamen ab oneribus ordini adnexis o u
Hic nihilomlnus quaeri potest quaenam absoluta, quaeuam musatis eoaetio habenda sit Barbosa Mis decis. Ol. 77l. n. hae seribit Pro terminorum vero Ognitione praesupponendum est, magnam quoad propositum reperiri, disthrentiae rationem, inter vim et .moetionem praeelsam , et Asolutam, et inter illam quae ausativa seu con- .ditionalis appellatur : nam quando . eoaetio Promoti ad sacros ordines, fuit praeeis et absoluta is evenit in eo, qui per vim aut Mamotum tenetur . non imprimitur chnraeter nec teneturis ad observantiam voti astitatis, prout . nec eonsertur Baptismus, capit miO-m res. g. item quaeritur, in spres o, cap.Presbyteros, 50 dist.,et talis dieitur invalide ordinatus, et ubi non valet ordis natio, nec etiam valere potest pra sineptum aut votum, quod validae ordinuationi adnexum est.... Cum vero vis est eo ditionalis, seu ausativa, ut in eo sint, enucla parietilum via Minrtems eo eriti se ordinari vel baptizari,stunc imprimitur character; ...adest enimo voluntas, lae indireete; et voluntas
eoaeta, sisntis est. πIdem vetor eiusmodi quaesti-emiam pertractaverat in ι 37 lib. 2.m quo eodem propemodum verba reperiuntur, se in illa voto 3 n. l subest: altera se entia seu tamquam proba- , biliori adhaere sustinet, sacris or-,dinibus initiatum per vim, vel metum sint iste ineussum, eadentem in Ono stantem irem , lege perpetuae conti nentiae ex vi voti non teneri, his νω- . tissimum solidissimis fundamentis Pri- . o matrimonii exemplo, quod gravis metu extortum, irritatura iure...Deinde exemp o solamnis prosessionis , quae paruo ipso iure est irrita, si per vim vel metum gravem emittatur. ηltaque ex hac Auctoris doctrina iam intellisitur, eum subdiaconum non tenerieontinentiae lege, qui probet tali vi et metu se eoaetum fuisse ad ordinem subdiaconatus reeipiendum, qui sussiciens reputaretur ad matrimonium, vel prose sicinem religiosam inllrmandam.
434쪽
882 saeaAE ORDINATIONIS. a Vitam auferre, nisi In proxima ordinatione ordinem reciperet .vDe quo metu eidem incusso, alii etiam conveniebant testes. Quibus adiungebantur Titii ipsius conquestiones, de coactione quae eidem inserebatur, et apertae obtestationes de animi sui aversione et dipugnantia ad statum ecclesiasticum. His accedebat consilium ab eo initum committendi cuidam collegae suo in seminario, ut de hisce certiorem saceret Episcopum, ut ab eius ordinatione abstineret. Im Ob hanc rem, prout
alter testis deposuit, u ipsemet Titius consilium iniit mittendi
ad proprium Episcopum accusationem sui de quibusdam criminis bus non commissis, ut indignus appareret, et ita interciperetur
sua ordinatio. ηOrdinationis autem tempore ita animo viribusque fractus apparuit Titius, ut alieno auxilio ad sacras induendas vestes indigere visus sit, ceu desposuit testis, tunc in seminario praeceptor Ac denique ipsa publica dima coneurrebat, qua persuasum erat, non sponte, sed coacte Titium meris ordinibus suisse insignitum. Quibus enarratis, concludebat Delansor dubitandum non esse, quinuti sacrum subdiaconatum, ita et alios ordines, quoniam coacuo perduravit, ex gravi incusso eidem metu es invito prorsus animo susceperit, ita ut ad continentiae obligationem anorumque onerum Titius non teneretur.
Repellebat porro Derunsor diffleuitatem sibi obiectam ex dineficio in ecclesia receptitia obtento, adducendo exemplum in Ramurcen Dispensationis 10 Marti 173 in qua S. C. C. respondit
non teneri ad continentiae legem servandam subdiaconum, ex probata coactione, quanavis ipse canonicatu auctus esset. Deinde alteram difficultatem ex eo desumptam, quod non reclamaveritusque ad annum 841 reiiciebat, dicens, eo usque perduraSS co ctionem, qua cessante, morte nompe viri sororis suae, statim acto suo Titius reclamavit; et quia eo usque causa metus perdura Verat, omnes actus gestos in ordinum exerciti meticulosos praesumi debere contendebat; ceu perpendit S. Rota in decis. 870 n. 12 coram meris iuniore.
affirmativa responsione ad primum dubium decerneret S. Congregatio, instabat Defensor ut a dictis oneribus solveretur Titius ope dispensationis; sufficientem enim causam huius dispensationis
435쪽
esse perpendebat, causativam Titii coactionem, ceu plurius resolvit S. Congregati C. Valenιim est . . Nisi. Denique ubi nec dispensatio a lege continentiae impertienda foret, indulgendum saltem concludebat, ut in habitu laicali incedere, munusque advocati exercere licite posset praesertim vero quia non sine populi admiratione et scandalo ad sacra ministeria rediret, ceu Episcopus testabatur.
vertebat Ordinis defensor in themate concludentes prohationes deficere de vi gravique metu incusso, quae requiruntur, ut Su- seeptorum ordinum validitas iure infirmari possit, et relaxari eontinentiae votum, sive per declarationem nullitatis, sive per dispensationsm ex Cap. Ad avitientiam, et Cap. Cum dilectus Behis quae si metusve causa. alor enim illorum ordinum ab actione aecipientis seri exercita comprobatur. Constare autem Sub ungebat, Titium nec in actu susceptionis s. ordinum, nec in intervallo temporis, quod inter unum alterumque ordinem emuxit, ullum dedisse signum ex quo coniiceretur non serio deliberatuque animo s. ordines suscepisse. Contendebat enim in pretio non esse habenda quae in medium proferebantur, quoad minas, Vimque illaiam, cum gravis metus et cadens in constantem virum admitti facile nequeat. Neque sufficiens existimabat ad huiusmodi gravem metum constituendum, illud quod a sorori suo prolatum minaciter suerat misi preMyter fias, mihi satisfaeies. - Agebatur enim de iuvene viginti et unum tunc annos nato, cui integrum reterea erat, sive scriptis, sive oretenus, praesidium, contra minaeem hominem, a superioribus quaerere, qui ei prosecto non defuissent.
Imo, addebat, etsi gravis metus probaretur incussus, hunciamen purgatum existimari debere per atthabitionem ex intem allo temporis, quod inter ascensum a subdiaconatu ad diacona-ium, et a diaconatu ad presbyteratum emuxit. Nemo enim te-Filum de peraeveranti metu aut coactione verba secit. E contra in seminario degens, ascensum ad alios ordines in tanto temporis intervallo devitare potuisset. Post haec, aiebat, spernendas esse conquestiones de quibus te mentionem faciebant, utpote quas pluribus diebus, imo mensibus precesserant ipsam ordinationem; nec non spernendas
436쪽
esse putabat, declarationes subsequenins, cum iacto ipso conSt ret, usque ad annum 1841 in ordinibus susceptis, ac praesertim in sacerdotali ordine, Titium ministrasse in his porro circumstantiis, vel otiam durioribus, donegatam suisse observabat dispensationem super continentiae voto sive praecopis in Arstina
is Maii 1 34, in Valentisn or is Subdiaci a- 31 Mali 794 ij et in aliis ibi citatis.
Insuper saeis ita observabaine, advoeationis munus aliquando sacerdoti saeculari ex pontistois dispensatione permitti, ut in tribuoalibus etiam laicalibus possit tam civiles quam criminales causas agere, prout advocati late solent, dummodo in Mimanalibus iudiciis ad omniaOnom tantummodo scribat et agat nec ei interdicitur, quin laborum praemium possit exposcere. Quae quidem dispensationes tu eum tantummodo finom sacerdoti eo cedi assolent, ut habeat unde honestum sibi victum valeat eomparare adeoque is ei non est huiusmodi facultaι uti, ubi in bonis, vel aliunde habeat quo congrue sustentetur. Iuxta ea quae ad rem monet enodictus XIV. De sn dioec. c. 0 n. 12 Sed utiliorem dmcultatom hic sere videbatur, dispensati pro
ino su in habitu saεculari attamon, attontis peculiaribus idicumstantiis, observabatur id otiam permitti quandoque suevisse, cauto tamen, ut vestes forma et colore decentes sacerdos induat. Hisce perpensis proponebantur resolvenda I. u An Orat' teneatur ad votum continentiae, et ad alias onera sacrae ordinationi adnexa in casu. 4 Et quatenus affirmative n
1 In eitata Halantien eonsuit 8. com sibi . ius agendi suo tempore, iuxta ea- gregati leneri subdiaconum ad Oontinea a nonieas mea, adversus usoeptionemitae esset a qui ceteris missis, prius o subdiaconatus, quem SuSeepturus erat quam subdiaconatum susciperet, sole a tantum ad finem sese tuendi a perseeu-mniter protestatus fuerat coram quodum stionibus suorum parentum. v Hae emissa publieo ministro hisce verbis: is pro protestatione solus ad loeum ivit Ordi- missionem Matri patri , et patruo nationia et post undecim dies adieta pr a a se saetam assumendi subdiaeona testatione emissa, subdiacouatum use tum non aliud luisse, misi esse pit. Neque in ordine suscepto ministraves eius violentiae et perseeutionis. Et rat, nisi unica viee patruo adactus, erro inmis idcirco oos sum, reservavit post annum reclamaverati
437쪽
n. An sit consulendum S-ο eo dispensatione ab iisdem oneribus, vel saltem, ut firma manente obligatione voti, possit, risior in habitu saeculari incedere, et munus advocati in soros exercere in casu. ν
I. Ut irrita censeatur in foro extem M. ordinum susceptio, requiri probationem absolutae eoactionis in ipso ordinatiom actu. Talis enim coaelio demonstrat ordimndi voluntatem positio contradicentem s. ordinum susceptioni. ll. M offectum vero declinandi nem ex ecclesiastica lege ordini subdiaconatus adnexa, sustisere concludentem probationem Vis et metus gravis in constantem virum cadentis, et directe incussi ad obtinendum actum s coptionis ordinis. Eiusmodi enim musa compstratur cum causa matrimonii, vel prodissionis religiosae ex vi et metu extortae. III. In praesenti autem casu, non videri eiusmodi vim et metum oncludenter probatum. IV. Titius enim videsur semo intervallo temporis determinasse ad Subdiaconatus susceptionem , multoque magis ad c inros a. ordines, quamvis id laeerit ad evitandas difficultatos et molestias. V. idque satis erui ex nulla intorposita reclamatione tum ante, tum post subdiaconatus suscephionem. V l. uin imo ex sua agendi ratione a tempore suscepti Sub diaconatus, usque ad tempus quo ministeriis sacris valedixit, secto suo, orsuasion- patefecisse de ordinibus rite susceptis. si in his autem adiunctis qui s. ordines suscepit, onera o dinibus adnexa subire teneri, neque Apostolicae dispensationi super dietis oneribus locum fieri, quamvis aliunde aliqua indulgentia dignus videatur.
438쪽
--νε- -- e et . Caiam honestam puellam, sutoris filiam, seduxit Titius iuvenis ex patricia familia ortus ex prava enim consuetudine prolem a Caia suscopit. Cum itaque Titius ad nuptias cum alia muliere conciliandas procederet, institit Caia apud curiam, ut impediretur ne ad alia vota itius transiret, utpotequi eam sub matrimonii promissione seduxerat. Quare incoepto, et consecto processu, sententia hisco verbis emissa est: - impedimentum Oppositum contra Titium stare, illumque ad Caiam nubendam teneri. - Ρost huiusmodi sententiam appellavit Titius ad Sacram C. C. De more rogatus suit Uinarius pro informatione et voto, utque auditis partibus, et praefixo iisdem termino ad deducondum iura sua coram S. C. C. de resultantibus certioraret, actaque transmitteret; quibus ordinarius plene satisfaciens inter cetera retulit Titium iam temporaneam relegationem in urbe quadam, per laicum magistratum imperatam, subiisse, nec non ad spiritualia exercitia per sex menses in religiosa domo detentum fuisse, quin tamen adduci potuerit ad nuptias cum Caia ineundas. Quare coneludebat idem Praesul, si cum non possit ulla ratione induci Titius ad matrimonium contrahendum cum Caia, ob constantem eius dem reluctantiam; cum non possit coactio adhiberi pro huius modi matrimonio, quae coactio secumferre rixas et dissen- tiones; et cum aliunde non conveniat, ut Partes maneanis iugiter in huiusmodi litigio existimo Titium obligari ad 0- tandam Caiam summa D. 600 quae est duplum dotis quam
Caia habet. Ea porro quae ex actis Romam transmissis deducuntur sunt huiusmodi Tostes nempe aderant qui deponebant eae auditu se scivisse, Titium, matrimonium Caiae promisisse, et sub hac pr missione eam seduxisse. Alter aderat pariter eae iniitu qui testutus est Titium dixisse ego fui modi aucιor, et ego illi remedio dabo. Pr9ssius vero testes aderant, qui ex ore eiusdem Titi audi Verant, quae deponebant. Testis nimirum A. interrogaverat Tibtium, an ipse in uxorem ducere Caiam: qui eidem responde-
439쪽
rat se nunquam ad hoc animum intendisse quemadmodum ipsa- me Caia noscit. Idem autem testis A. eiusmodi Τitii intentionem manifestavit deinde Caiae patri, ipsa Caia praesente, quae siluit. Parochus viri retulit Titium eidem dixisse, se determinasse ad Cu- iam sibi matrimonio iungendam, eae eo quod eam seduaeerat in finem matrimonii, et insuper u post quindecim dies rediens ad meaitiusi mihi dixit vera non esse quae declaraverat; sed id ex Caiae insis uatione mihi dixisse, ut lenirentur Caiae parentes. η Duo insuper testes in variis colloquiis a Titio acceperant dicente se intendisse semper Caiae nubere; et paratum esse ad emittendam in scriptis obligationem; et certiorem secisse Caiam, se eam in uxorem ducturum tempore adveniente, nimirum post moriem Suorum parentum Denique alter testis ab eodem Titi audiverat dicente re Se non seduxisse Caiam matrimonii promissione nihilominus adi animum miιigandum ueliae seducιae, et eiusdem afflictae a v miliae, tum Caiae, tum eiusdem patri se eiusdem filiae nuptu-
rum post mortem Suorum parentum promisisse.
Hisce in laci expositis, duo dubia proposita sunt, quae habentur in calce.
picis erudite observabantur, quae hei per summa capita de more ex nimias Favore itaque Titi observabatur, sponsalium contractum secumferre gravissima onera, ideoque ita eiusdem exi- Stentiam demonstrari debere, ut omnis, vel levissima dubitatio excludi debeat, ceu ruitur ex millenis Resolutionibus S. C. C. In quovis enim dubio proniores semper fuerunt leges ad inducendam liberationem L. 4 ff. de obligat et aeι L. 99 f. de rer. Oblig. Porro testes formiter examinati super sponsalium existentia, eam vel non testantur, vel age nimis, aut ex public rumore asserunt, Vel demum eamdem promissionem, praegnantiam subsecutam, ad hoc unice factam affirmant, ut Puellae, ac etiam eiusdem parentum animi lenirentur. Proindeque concludebatur,vs quamlibet suturi matrimonii promissionem excludi, vel in quamdam velleitatem promissionem resolvi, seu in desiderium contrahendi matrimonium, quae longe absunt a sponsalium obligatione.
440쪽
At si aliqua promissionis species ex depositionibus Φstium
erui contenderetur, eadem promissi ficto animo emissa comprobaretur, ut eruitur ex verbis Titii supra expositis: se nunquam ad hoc ad Caiae nubendum animum intendisse item, se nuptias promisisse, ad animum mitissandum puellae seductae, et eiusdem afflicιae familiae. Porro exploratum in iure est, non verba loquentium, sed eorum animum, et intentionem considerari oportere nec actus agentium ultra eorumdem Voluntatem operari L 164I de acquir rer dom. L. 1 ff. de reb. credit. Et ad rem asserebatur auctoritas Reiffensiue in libr. 4 Decretia. iι. 1 n. 45. Eiusmodi insuper ficta, si quae fuerit promissio, confirmabatur praesumptionibus. Non enim verosimile videbatur, Titium ex patricia familia ortum seri sibi proposuisse in uxorem ducere sutoris filiam, quae nec conspicuo fortunarum censu auderet maxime cum praevidisset adversam huic matrimonio suorum parentum Voluntatem, contra quam tamen se nunquam matrimonium initurum manifestasse sertur. Praeter haec, adiungebatur etiam, non defuisse testes ab einde Titi inductos, qui assi sunt eo ipso tempore, quo Caia Titio requentabatur, ipsam, matrimonii tractatus, Prius cum uno, OStea cum altero Viro egisse. Porro eiusmodi novos am0- res non permisisset Titius nec Obscuriores amasios praeserrisibi passus esset. Quare, concludebatur, simulatam quamlibet nuptiarum promissionem fuisse, adeoque inefficacem ad sponsalium vinculum inducendum, prout Auctores docent. Nec satis; posita etiam, subiungebatur, seria Titii promissione, probandam adhuc superesse, Caiae repromissionem Sponsalium enim fides mutua esse debet et reciproca. Atqui ne unus quidem testis, Caiae repromissionem indicaverat. Quod si desectus huius repromissionis suppleri posse videretur per passam de florationem, monebatur, eiusmodi deflorationem, ex SeSe, nonnisi quamdam prassumptionem suppeditare posse, eamque inesficacem ad inducendam Sponsalium obligationem, Conscius Bespons filior famil. vot. 7 n. 72. Reiffensiue in Lib. 4 Beer. tit lis 6 etc. Quin imo in praesenti casu, cum viri promis si non antecesserit stuprum, sed illud subsecuta fuerit, ipsum praesumptionis undamentum corruere Videbatur.