Acta ex iis decerpta quae apud Sanctam Sedem geruntur in compedium opportune ...

441쪽

Quatenus itaque . Congregatio iudicium tulisset pro sponsalium existentia, secundo loco dirimi alteruria dubium oportebat; circa quod pro dispensationis gratia, haec observabantur. Quamvis

ad validitatem contractus sponsalium, iure canonum, Otu susficiat contrahentium consensus, Cap. Veniens. 13 De sponsul; nesL Trid sera. 24 de Reform matr. c. 1 religiose tamen d sideratur etiam consensus parentum Can. Non omnis i caus. 32 dist. 2. Hinc Ecclesia constanter abhorruit a sponsalibus voto parentum non suffultis Conscius De sponsal τοι. 1 n. 151 Bollarm. controver. de vir. l. c. 20. Quare parentum dissensus sufficiens causa videtur ad dispensationem super sponsalibus obtinendam praesertim Vero, si parentum consensus, veluti conditio

nuptiarum adiectus suerit. Atqui in casu, Titii parentes ser bantur adversi matrimoni filii cum Caia. Accedebat insuper conditionis disparitas, quam etiam dispΘnsandi causam praebere tradunt Layman. lib. I ιr ι. 10 c. 1, 14. Castropal par duravit. 28 visp. l punit 27 h. 7 Nayar. Manual. cap. 16 n. 8. Neque deesse, observabatur, omnimodam ipsius Titii renuon-tiam ad illud ineundum coniugium, quae superari non potuit, sive temporanea eiusdem relegatione, sive ipsius Miruioris in religiosis domibus ad sex usque menses adeo ut exinde, vel si'ustraneus evaderet quivis censurarum, et alterius coactionis usus, vel invitus, nuptias rixae et scandala, ut aiebat Ordinarius, certo consequerentur. Quibus in adiunctis, Vitandum potius est, quam inculcandum matrimonium , ceu communiter Auctores docent. Et S. C. C. dispensandum super contractis sponsalibus censuit hisce in casibus, soluta congrua dote, resectisque damnis, ut in

Senossallim. Spons 1 Septembr 171 4; in Gallipoliιana SponsaL28 Februarii 1733, nec non in gentina sponsalium 29

vemb. 862.

vero lavore Caiae, animadvertebatur, honesta puellae denο- rationem, una cum aliis indiciis, sufficiens signum praebere insor externo ad sponsalia praesumenda, adeo ut vir ad ea implenda condemnari possit Fugnanus in Decretal. I. 4 c. Id n sinum Sanche De matrim. dis. 16 n. 6 dis 22, 3, 5 e 6; Sporer par. 4 c. 1 est. 2 n. 1964 aliique monesta siquidem

442쪽

340 SPONSALIUM.

puella, non censetur in tantum sui dedecus devenire, nisi intuitu suturi matrimonii Atqui, in facto, omnes testes fidem faciebant de eximia Caiae honestate. Et reapse, Caiam fuisse intuitu suturi matrimonii seductam, probabatur ex Parochi testimonio Titius enim arocho proprio dixerat se determis se ad Caiam sibi matrimonio iungendam, eae eo quod eam seduxerat in finem matrimonii. Quae itii consessio, aliis testium declarationibus supra relatis confirmabatur adeo ut eadem persuasi Vulgo etiam obtinuerit. Nec audiendus Titius dicebatur, cum reserebat, matrimonium Caiae promisisso post eiusdem seductionem, ad emctum leniendi puellae animum, eiusdsmque parentum. Haec enim Titii locutio, tum quia in proprium commodum, propriamque Aoninrationem dirigitur, attendi non debet tum quia pugnat cum Ualidissima iuris praesumptione. Hisce autem positis, contendebatur, Titium non ficto animo matrimonium Caiae promisisse Etenim in soro extemo, -- per seria praesumitur promissio, nisi manifeste contrarium d

ceatur; ideoque ad servandam fidem condemnari debet promi sor, nisi legitime probet iocum , fictionem, fraudem L. 74 2 in de suppeliret. L. 13 Cod de num pecun Quantum praeterea despicienda sint illorum obtestationes, qui propriam turpitudinem in sui favorem allegant, eruitur ex Capite Inter vid etos e probat. Post haec, praeclare subiungebatur, quod si de seria et an-tccedenti Titii promissione subdubitari posset, nihilominus, ipse obstrictus dicendus erat ad nuptiarum laedus cum deflorata puella ineundum; siquidem, Ormalis et repetita promissio facta, saltem post eventum praegnantiae, a Titio denegari non poterat. Atqui si satis non suisset, ad gignendam obligationem, promissi in aestu amoris prolata tamen sufficiens existimari debebat promissio p sterior, non solum ipsi mulieri, sed et eius parentibus per seipsum, et per intermedias personas, a Titio facta, et ab ipsa muliere, etiam omnino silente, accoptata Reg. iuris 43 in 6. Non sim eae enim in casu promissio suisset, sed qualificata, idest propter antecedentem causam acta, eiusque correspectivitatem, et repar

tionem. Hinc arguebatur obligatio viri ad nuptias contrahendas,sio on ex contractu sponsalium, certe ex qualificavia hac promi

443쪽

rva. - Non deerant insuper rationes avore Caiae Ob quas neganda videbatur super contractis sponsalibus dispensatio. Etenim Titii parentes huic matrimona adversi erant, ob conditibnis disparitatem; porro, contendebatur, non satis in facto constare de praeclara Titii nobilitate. Ex unico enim quod afferebatur duplomate, eruebatur, sub fine elapsi saeculi, unum de Titii amilia inter suae civitatis patricios suisse adnumeratum. Porro licet Caiae pater sutoris artem exercuerit, e tamen tempore, eri- eae negotiationi erat addictus, in qua Titii familiam sociam aliquando habuit, prout quidam ex testibus innuere videbantur; et Titii soror diuturnas cum Caias consobrino matrimonii tractationes egit. Quibus itaque dissicultatibus declinatis, contra dispensationem militabat canonica sanctio, quae statuit deflorantem honestam puellam, sub matrimonii promissione etiam ficta vel simulata, adigendum esse ad eam sibi in uxorem ducendam, Cap. i, et 2 De adulι et απ. et S. C. C. in Gentina pons diei 29 μο--bri 1862. nec non in Neapolitana visa. 17 Septembris 1722, in qua propositis dubiis I et An constet de sponsalibus in casu vel quatenus amrmative, II. can Dominicus sit cogendus ad coma trahendum per verba de praesenti cum Agnete, seu potius teneatur dotare est in casu: responsum est ad I asprima tis Ad II. asyrmative quoad primam partem nessatis quoad ε

eundam.

His itaque pro utraque parte eae spei perpensis, proposita

sunt.

I sententia Curiae sit confirmanda, vel infirmandas in casu Ba Et uatenus Inrmativo ad primam partem, et negatives ad secundam a II. An sit consulendum SSuio super dispensatione pons , Iium in casu.

444쪽

RESOLUTio. Sacra Congregatio Concilii causa diseussa diem l Ianuarii 1863, respondere censuit: in I. otest. Soliuis per Τμtium tiιula Mis Γλιcatis 600 fauore Caiae , ne non emissa ah eodem obligatione de reficiendis omnibus damnis comprehensa

educatisne resis, impedimentum esse removendum.

I. Seducentem, et deflorantem honestam puellam, sub certa, soria, et deliberata matrimonii promissione, ad eam sibi matrimonio iungendam teneri l . IL Seducentem, et deflorantem honestam puellam, aut Sine matrimonii expressa promissione, aut eum vaga matrimonii missione, teneri vel ad eum sibi matrimonio iungendam, vel ad eam congrue dotandum, damnis omnibus resectis 2j.

s vid etiam quae diximus pag. 788. Eae Metrina. 2 Christophoriis coge iuris romu

tus versatissimus in hac sponsalium materia , hanc quaestionem pertraeuus in opere De sponsalibus uiorum familias uni. 7 n. 38 et seqq. interpretatur eaput primum ne aduit et sim in quo sancitur Si seduxeri quis virginem nondum devonsatam , dormieritque eum ea, dotabit eam et habebit eam uxoreis, et deinde subiungit. 4 Posterius sautem, eadem Sancta Mater Reclesia, a aut rig.rem mitigans, aut explieans quomodo mandatum illud renovare in a tellexerit , praecepit stupratorem auta virginem ducere, aut in monasterium detrudi ad peragendam perpetrati cris minis poenitentisin , Cap. Pervenit. 2 De adult et t. Accessit tandem

interpretum consensus, et ab omnibus recepta consuetudo, qua vel antiquior exposita, vel nova sancita fuit lex, ut scilicet, qui seduxerit, aut viola erit, virginem, dummodo opulam non pres cesserit promissio matrimonialis, Willam, pro sui optione, aut uxorem du-

cere, aut dotare tenetur; .... circa quam

alteruativam eonveniunt quoque theο- .logi , ... eaque recepta est in omnibus tribunalibus, tam ecclesiasticis, quam . laicalibus nostrae Italiae, ... et similiters In Germania, in terris lectoratus 'Sa in iei, ... in Gollia, .... in is nia,

illamque magistν. liter firmavit nota in

Taurinen Matrimonii 24 Ian. 15so

Hanc autem regulam non omnibus Oasibus generalitΘr in iudieando aptare possumus, prout nonnulli iudiem, ea . cisioulis, ouieumque casui aptari posse opinantur; etenim cessat optio stupran-

tis si sin prata nolit ei nubere, vel ob aliquod impedimentum non possit, quia tuae eam dotare in hisce casibus M a se tamen in praxi dubitari an reveras haec dotandi obligatio modo existat temnetur. Item qyando stuprator est imp . tens ad illam dotandast , eamdem volens tem dueere debet, etsi ipsa nubere lit, nee ei stuprator eongruam dotem constituere valeat, loco solutionis dotis. suceedit poena fustigationis, aut alia ete. ad tradita per useat Instει eanonic. fuit. De stUr par 2 n. 12 Tandem antequam deflorator alternative ut dixi

mus, condemnetur, examinandum e-

η nit, an copula fuerit extorta sub promis sione suturi mn iugii, uisum mulierise- ritaeducta, elise aperu, an antea

445쪽

III. Vagam vero censeri promissionem, si seductor et deflorator simpliciter puellae manifestet suam esse voluntatem ineundi in posterum cum ea matrimonium. IV. Seducentis autem promissionem, attenta graVissima negotii qualitate, nunquam in dubio deliberatam et firmam praesumi sed talem esse, concludenter probari debere. V. In presenti autem casu satis probari, honestam puellam fuisse seductam , et defloratam sub aliqua matrimonii promissione.

. fuerit honesta, et quaenam sit eonditio, deflorautis, et defloratae Si vero stu- , prum fuerit qualistratum, si nimirumaeopulae promissio matrimonialis ac-aeesserit, ad differentiam stupri simplis eis, des antem praecise et absolutea ad desponsandam desoratam eoud

y navi naus , quemadmodum faetendum docentiess. De Iustis. . . dummodo ta- naen probata remanserit praedicta pros ni irato , et mulieris honesta3. Pro qua

promissione iustificanda, non quamlibet probationem admisimus; quia ad hunes ei sectum requiritur probatio rigorosis

Mima, non per praesumptiones et cona ieeturas, sed per consessionem stupranatis vel per testes et Meumenta plene .eomprobantia datam fidem matrimonii, ex quibus stuprator appareat legitime eonvictus ... allegat auctoritatum ace a vum eum agatur de materia, in quasliomo, amissa fere libertate, redigitur in vinculum quasi servitutis coniuga lis ... Neque probasse sufficit, quod stu- . prator dixerit se velle cum furatas matrimonium inire, haec etenim vecta tori potius , et moris auso, quam animo se obligandi prolata ensen -

η tur,... et importare tantummodo pos-s sunt quamdam velleitatem sponsalium de futuro, seu nudam et simplicem praeordinationem, ac voluntatis dispossitionem destoratoris, desponsandi de moratam, ex qua neutiquam constabiliri vale nsemus adeo ertus et delibe rotus, ut sponsalia dicantur perfecta,

et consequenter in rim eiusdem consen- Sus, promiSSor metu carcerationis, seu excommunicationis , aliarumve poena -

rum , ad adimplendum promissionem logi valeat. Ut enim procedi possit ad eoaetionem, consensus in sponsalibus ei similis esse debet, vi requiritur in uactuali matrimonii contractu. Cum enim promisso eoa non possit ad ma-ntrimonium eontrahendum, nisi in vim eonsensus iam praestiti in proeredenti- bus sponsalibus, exinde pernece- Se- quitur, quod talis consensus eius indo lis et naturae esse deb0nt, qualis in sotu contrahendi in faeie Eeclesiae ma- trimonium, ad illius validitatem expo-ο Scitur, omnino liber, certus e ueli-

Hanc praeclaram doctrinam retulimus, quia reperitur valde conformis praxi S. Congrmationis Concilii eui sapienti doctrinae si quis attendat non tam facile errabit in iudicanda sponsalium existentia, ut saepe continxit Saepe enim sacra Congregati C. in f rmat sententias eiusmodi latas, ex dupliet eausa. quia firmus et deliberatus non demonstratur consensus, vel quia non conStist de repromissione facta, maxini ex alte

mulieris habita Exception casus es emtionis, et deflorationis honestae puellae, sub irma promissione matrimonii, quod factum ex deceptione repromissioni aequiparatimi.

446쪽

VI. Non tamen satis probatum videri, eiusmodi promissionem firmam determinatamque suisse. VII Quare locus fiebat optioni, qua Titius tenebatur, Vel Caiam in uxorem ducere, vel eam dotare, damnis omnibus resectis.

Vlu intelliges insuper, quare opus non uerit, ut S. Congregati SSin consuleret super sponsalium dispensatione. Non enim de sponsalium existentia sufficienter constabat.

SACRI PATRIMONII

Die 2 Marti 1861. . m--Rνια νεου-- Clericus A. ad sacros ordines promo

tu titulo Participationis cuiusdam ecclesiae receptitiae, supplicavit apud suam Curiam, ut dictae Participationi, cui renunciare exoptabat, patrimonium sacrum subrogare sibi liceret patrimonium huiusmodi constituebatur ex reditu ducatorum o inscii-pto in debit publico eapolitano, et ducatorum 4 ad apellaniam patronatus aicalis lamiliae Oratoris pertinentium, quor ducati sex in debiti publici codice erant inscripti, et duca iocto ex nonnullis censibus proveniebant. Porro hi reditus superabant illos, quos ex Participatione Orator percipiebat, et sufficiebant pro laxa patrimonii sacri, quae in regno Neapolitano

praestituta erat. Verum Curia pro ea parte tantum quae proveniebat ex censibus noluit habere ratum hoc patrimonium, reputans, merum patrimonium constitui non posse super censibus in eo regno.

Hinc ad Sacram Congregationem confugit Orator, ut voti compos fieret. Ordinarius rogatus inter cetera respondit antea census in Neapolitano regno considerari ceu bona immobilia, sed ab ann0l809, quo Codex civilis gallicus invexit, census habitos esse uii bona mobilia, siusdemque naturas eos reputari a civilibus vigentibus legibus, quae anno 1819 illi gallico codici successerunt in Conventione autem cum S. Sede an. 1818. art. 22 prae scribi patrimonia super fundis constitui debere etc.

447쪽

orator o contra praemittebat, rem hanc non ex ei vilis iuris sanctionibus, sed ex praescripto SS. Canonum esse diiudicandam. Iamvero indubitati iuris est, et in praxi communiter re Pium, nihil impedimento osse, quominus sacrum patrimonium constituatur super consibus, dummodo cautelae serventur, quas S. Congregatio Concilii praescribere consuit in ullius 21 Iunii 1629 lib. secret. 14 pag. 10 a ergo. In hac porro Besolutione haec leguntur a Quaeritur, an super annuis perpetuis ensibus Onastitui possint patrimonia pro Cloricis ad M. Ordines promos vendis.

Sacra Congregatio C. respondit a posse super censibus pedia petuis cohaerentibus rei immobili, et cum legitimis cautionia bus, et dummodo proprietas census sit talis summae, ut in casus restitutionis et conversionis in bonis stabilibus, vel Locis on-ο tium non vacabilibus annui reditus pro decenti substentatione ii alimento promotorum sufficiant; quodquo in casu huiusmodix restitutionis, censuum debitores teneantur pretium deponere penes aedem sacram, vel personam fide et saccitatibus idoneam, ad motum investiendi quanto itius, in aliis ensibus eiu i dem qu ilitatis, vel in bonis stabilibus, aut Locis Montium non vacabilibus, durante hoe patrimonii titulo nullatenus nisi ad praeseriptum SS. Canonum et Sac Concilii ridentini alienandis ad quod investimentum faciendum teneantur ipsi ordinati sub poena suspensionis ipso acto. Quod si contige- rit patrimonium ab aliis, quam ordinandis, in huiusmodi cen- sibus consti ini, curent Ordinarii, ut constituentes in forma iuris valida promittant, quod in casu redemptionis, modo superius expresso, pro sumesenti ordinatorum victu provi, debunt n. In praesenti autem themate, subiungebat orator, agi de cem sibus ad Capellaniam perpetuam pertinentibus, ut adeo periculum non sit quod depereant. Aiebat enim in ditione Neapolitana ope regii decreti diei 18. Maii 18b sancitum esse, ut debitores censuum in casu restitutionis conditionem reinvestimenti 'ποneris debere sub poena telatae solutionis. Neque dissicultatem faciebant ea quae animadverterat Ordinarius Census enim sive sub antiquis, sive sub vigentibus Be-gui legibus habentur uti bona, neque propria ac stricta signific

448쪽

tione mobilia, neque immobilia, sed uti reditus rei immobilis, vel uti res immobilibus similes..cit. , Observabat Orator, sanctionem Conventionis anni 1818 qua cautum est Sacra patrimonia constitui debere super fundis, non recte proferri tum quia census supra fundos etiam constituuntur, tum quia sub appellatione fundi, lato sensu, venit etiam reditus cuiuscumque generis, dummodo perpetuus sit, sinitem ex sui natura. istici solummodo monebatur, ad tramites decreti S. C. C. supra relati, omnes convenire Doctores, posse patrimonium Sacrum super censibus constitui; et proserebatur exemplum Benedicti l qui dum archiepiscopalem Bononiensem ecclesiam regebat, permisit, ut in censibus patrimonii sacri constitutio fieri posset, ceu habetur in Instiι ecclesias. 20, 12 ita et Si landus dea sit, in aliquo censu, vel perpetuis censibus patrimonium comi, stitui facile indulgebimus, modo fiant intra limites qui a S. Pio V. , in suo decreto praescribuntur; tunc enim census inter bona stabilia numerantur. Cavendum tamen ost, si debitores iiss ensibus dissolvi cupiunt, apud probum aliquem et locupletem ii virum integram pecuniam esse deponendam, ut in inlios cen- sus convertatur, vel ructisoris certisque undis eoilocotur, quiri eiusdem rationis, ac primus census, habebuntur. Curet autem ordinatus sub poena suspensionis, ut eiusmodi pecunias eo, i, locatio, minime negligatur, cum haec omnia decretis SS. Con- gregationum omnino congruant, uti Monacellius om. 2 tit. 13 3 pag. 4 n. 7 e 2 edit. Rom. an. 706 apertissime de

REspoηsio. - Sacra Congregatio Co illi in hac causa per summaria precum exposita die 2 Marti 186 censuit respondere: Iuaru petita, dummodo census e sιiιuti fuerin ad normam con-sιiιυι-is . ii V. 1ὶ nec non assumaιur, a conservetur im Lymio hypothecuria super bonis nubilibus idoneis, nervia Orasoria

449쪽

BENEDICTIONIS MULIERIS POST PARTUM

1π--inae in Pisaeis i. x relatione data ecclesiae A. ad S. Congregationem Concilii ab piscopo B sequens habebatur post latum: Rituale Romanum nihil dicit, an mulieres post partum, illegitimum possint accipere benedictionem in ordine Sacra-ο menti Matrimonii post partum praescriptam. In multis dioe- η cesibus Germaniae valet antiqua consuetudo hanc benedictio- ii nem tantum uxoribus impertiendi, vel viduis post partum posthumum. Quaeritur an haec consuetudo sit Rituali consor- η mis, et quatenus negative, an possit tollerari ut praelata beii edictio post partum illegitimum denegetur. η0uaestio igitur tota in eo erat, an iuxta Rituale Romanum possit donegari benedictio mulieribus post partum illegitimum.1liis autem verbis, an dictae mulieres ius haberent ad hanc obtinendam benedictionem.

vabatur eae osticio nullam fieri mentionem in Rituali Romano, nullumque, quod sciatur, prostare decretum in resolutionibus SS Rituum Congregationis circa harum mulierum benedictionem il). Attamen si attendatur origo ex qua huiusmodi profluit caeremonia, nec non si reliqua arflumenta perpendantur, huiusmodi benedictio neganda videbatur. Ritus enim ille vetus prolati praescribitur Levitici cap. XII tantummodo legitimas uxores spectabat, quae ex maritali vinculo filios procreassent.

si Tria tantummodo reperiuntur de . eathedralis Thelesinae suppliearunt itemeret in ollectione a Gardellini eon .deelarari lieere ipsis benedi re mu-einuata, quae tamen reseruntur ad ius lieres post partum, cum hase benedictio Paroehi benedicendi mulieribus post te . non sit de praecepto, sed ad bene esSe, xitimum partum. In Thelesina , di quae propterea a quolibet sacerdote po- Februarii 1631, eum Canonie hoe sibi a test impertiri. Et S. C. iteram stetit inius contenderent, responsum fuit a S. C. decretis, nempe munia parochiatis ad Rituum quo vero ad benedistionem mu proprium parochum privaιive spectare. lierum post partum, hoc esse munus pa Idem edixit in decreto Urbis et Orbis die mehiala et ad ipsum paroehum speetare. 10 Decembris 1703 ad Vl dubium.

Sed iterum dio 22 Marti 163 - nonici

450쪽

Sed vero ad Bituale Romanum quod attinet, animadvertinbatur, eiusmodi ritum non praeceptivum, sed tantum religi sum, apponi in Rituali post a trimonii sacramentum tamquam de re amni: non autem ad caput de benedictionibus resorri. Quare eas mulieres respicere videbatur, quae ex legitimo matrimoni filios pepererunt. Ad rem Catalanus in Commen. it. Rom. ad tit 7 de Sacram maιrim. cap. 8 de benedici mulier. n. 17. . Reliquum est inquit ut ad calcem huius commentarii circa puerperas purificandas, et istud notemus, benedictionem post partum ei tantum mulieri concedi, quae ex matrimonio pepere rit, non autem illi quae ex ornicatione, et potissimum ex adulterio, aut damnato alias coitu parturiit ita plane docent communiter doctores et statutum etiam in synodis ac Rituas libus legi. Et revera ita sentiunt astorales Mechliniensis, Brugensis, et Bituale Leodiense. Hisce aliae auctoritates adiungebantur, nimirum Burussaldi ad Bit. Rom. comm de benedici. mulier post parι. it. 48, 18. Im modernus auctorio Herd in suo opere cui titulus S LLturgiae pruris tuaetulit Rom. Lovani an 1852 edito de introduci. mulier in eces post pari. n. 1 l. haec expresse habet: st Ad hanc, benedictionem ius tantum habent mulieres quae ex legitimo matrimonio pepererunt ita ut ad hanc admitti nequeant itine, quae notorie ex adulteri aut fornicatione prolem pepererunt, iis enim potius imponenda esset publica poeni entia. ηQuare, concludebatur, eiusmodi sententiam videri consormem Rituali Romano, quamvis hoc de benedictione hisce puerperis impertienda mentionem non laciat; et quidem congruenter. Quod enim in silentio quam maxime occultari deberet, non sine aliquo scandalo patesceret.

perpendebatur, verba Ritualis Romani generalia esse nec ullam sacere distinctionem inter partum legitimum et illegitimum, quidquid ceteroquin sit de occasione, quam sumpsit Rituale linquendi de hac benedictions.lmo, si ratio huiuscemodi ritus probe inspiciatur, scillicet purificandi puerperas in ecclesiae ingressae, Oisori ratione hic

ritus adhibendus esse videretur orga mulieres post partum ill

gitimum. Quod si ratione scandali benedictio haec impertienda