장음표시 사용
81쪽
guineae in tertio gradu se illam uxorem ducturum sub eonditione-Si ipsa Caia se honestum seruasseι-- ita ut si haec conditio impleretur, Titius sibi onus suscepisset impetrandae a S. Sede dispensationis super consanguinitatis impedimento. Accidit tamen ut Titius, mutat deinde consilio, cum alia adolescentula de nuptiis ineundis agere coeperit Hano Titii agendi rationem Caia passa non est, et penes Episcopalem Curiam impedimentum apposuit sponsalium adversus statum liberum Titii,
accusato etiam Titi uti praegnantiae, qua Caia gravabatur,auctore. Reclamavit Titius, et institit ut hoc removeretur impedimentum. Quare mcessu in Curia consecto, cum Episcopus a sententia serenda se abstineret, Titius ad S.C. C. reclamavit. S. autem Congregatio rogavit Episcopum pro insormatione et voto, atque ut referret de statu causae et quid obstaret quominus sententia definitiva a Curia ederetur Transmissis itaque a Curia literis, quae huic mandato satisfaciebant, iterum S. C. ad eamdem Curiam scripsit, ut mulieri terminum praefigeret ad deducendum iura sua coram S. C.
et de resultantibus certioraret, transmissis processus actis Assignato a Curia uitius mensis termino, eadem Curia transmisit, una cum actis super examine testium consectis, quasdam etiam extra-
indietates aliorum testium depositiones cura ipsius Caiae a publieo Tabellione exceptas sub iuramenti fide. Porro ex iudicialibus actis haec eruimus. Titius in iudicio sub iuramento retulit Caiam conditionem impositam non implevisse, eamque indiscriminatim cum omnibus et quidem suspectis admodum viris conversatam fuisse, et in suspectis domibus dies et noctes protraxisse. Quam ob rem, Ego sunt verba Titii in cum ea conqueStus sum, ipsa vero ita mihi respondit: tu quod tibi placet agis, et ego quod mihi. , Insuper huic cum ceteris rationi agendi adscribebat Titius mulieris praegnantiam. Ex testibus vero iuratis a Titi inductis constabat consuetudinem amoris Titium inter et Caiam intercessisse, nihil tamen
82쪽
ceri ornebatur de contractis sponsalibus vel de commercio habito super quo testes plenissimam ignorantiam latebantur. Imo nonnullae aderant horum testium depositiones, quae dum honestatem Titii commendarent, suspectam apprime Vitae rationem Caiae detegebant. Aderant insuper testos quae deponebant audivisse ex ore Caiae, se alium virum quaerere, ut citius cum
Yitius nuptias iniret. Inducti vero testes iudiciales ab eadem Caia, eadem sere testabantur quae deposuerunt testes Titii, nempe amorem inter cessisse inter eos et virum ad mulieris domum accessisse, nihil tamen de commercio Testes ero extraiudiciales, quos supra innuimus, studio mulieris coram Tabellione inducti, unanimiter deponebant Titium esse auctorem praegnantiae mulieris. Haec exactis. Quaestio itaque proposita fuit S. C. C. sub in rascripto dubio.
batur eae scio, consessionem ipsam Titii satis esse in casu ad sponsalium promtratonem sustinendam, repromissionem vero Caiae non immerito arguendam esse ex facto deflorationis, quam Caia passa est. Coscius de Spons sol. I. Rota in Toletan Matrim. o a Seraphin n. s. S. C. C. in Sentina sponsalium 2 apri
Conditio autem quam vir sponsalibus apposuit, ducturum nempe se Caiam dumnodo haec se honestam servasset, impleta videbatur. Septem enim testes, licet extraiudiciales, declaraverant: Caiam nunquam occasionem dedisse, qua vulgus de eiusdem nunercio cum aliis viris habites loqueretur. Neque ipsa consanguinitas mulieri nocere posse dicebatur; cum de impedimento agatur, super quo RR. Pontifices, iusta intercedente causa, dispensare solent; praesertim cum Titius promiserat Caiae velle se hanc dispensationem a S. Sede impetram. Quare iuxta plurium Theologorum et Canonistarum sententiam observabatur saltem conditionate Titium obligatum existere, et
ad conditionem ipsam opo dispensationis adimplendam teneri. Engo in ius Canon lib. 4 u. 9 num. 6 Pirrhing. ibid. n. 27. Missensi ibid. n. 28.
83쪽
pariter eae os icis, graviora rationum momenta militare favore Titii. Sponsalium enim contractus bilateralis est , atque hinc inde onerosus; ac propterea non sufficit ad eius validitatem utor missio ab una tantum parte proficiscatur, sed unius promissiο-nem , alterius repromissi subsequi debet. S. Congregatio C. in Mesuam sponsavium 18 aprilis 1863 et passim Nec satis esset ad sponsalia inducenda si una pars promittat, et altera promi sionem acceptet Dari enim potest ut quis acceptet alterius obligationem , et tamen seipsum liberum servare velit. Hanc acceptationem loco repromissionis valere , ceu aiunt Canonistae et
Theologi, quoties mulier alioquin honesta, acceptando viri promissionem sui corporis copiam ipsi secerit. At huiusmodi extrema in praesenti causa non videbantur inriseisi, nam licet de Titii promissione dubitari non poterat, haec tamen potius velleitas et animi votum videbatur, quam Vera primissio cum intentione sese obliganda. Ipse enim do his nuptiis ineundis, ac de dispensatione obtinenda nihil sui sollieitus. Imo etiamsi ex animo promisisset, cum nullibi mulieris repromissi deprehendatur , deerat illud quod ad contractum
sponsalium constituendum requiritur. Nec stuprum sive incestus quem mulier passa est, hanc repro missionem supplere videbatur. Nam praeterquamquod ex depositione testium incertus remanebat stupri auctor, semper dubitandum supererat, utrum explendae libidinis causa , an animo eontrahendi matrimonium in tantum nefas Caia consenserit; praesertim cum ex allatis testium depositionibus , de ipsius honestate non parum suspicari liceret. Caeterum, subiungebatur, et illud praecipue perpendendum in casu oecurrere, vinculum videlicet consanguinitatis. Quamvis
Doctores, cum agitur de Sponsalibus sub condition initis aeonsanguineis , dummodo Summus Pontineae dispenset, in diversas abeant sententias, et pro nullitate subscribat Abbas in Cap. supere a condit an num. 8; pro validitate vero stet Sanche de stim lib. I, 12. De Iustis de dispensat. lib. 2 cap. 1 n. 78 ad 88, dummodo saltem impedimentum tale sit super quo dispensatio concedi soleat in praxi tamen iam recepta esse videtur potius prima, quam altera sententia, etiamsi agatur de impedi-
84쪽
mentis super quibus dispensare Pontifex soleat observant enim auctores conditionem huiusmodi alienam esse a iure communi ab Ecclesia circa impedimenta constituto, neque applicari posSe in gulam illam generalem, quae docet eventum conditionis retrotrahi ad templis, quo quidquam gestum est cum regula Rec Valeat, quoties non agitur de conditione, quae idoneitatem ametat contrahentium. Ex quo sequitur ut in huiusmodi casibus, pos quam dispensationis literae executioni mandatae suerint, prae- Statione nori consensus sponsalia revalidari oporteat ad tradita per Caes. De Luca Discep. 7 de Matrim Berardi in rus eccles univ. ι- 2 disseri 2 quaest. 3. Quare concludebatur, in specie ab hac non absimili, pro nussitate sponsalium Sacram Congr. respondisse in Ianuen sponsalium 12 Membris l733, in elevitana pona. 22 Februarii, et in iterbien spona. 18 Septembris l862. An et quomodo sustinendum vel removendum sit impedis mentum Sponsalium in casu. v RESOLUTI DUBII. Sacra Congregatio Concilii die 27 Iunii 1863 censuit removondum esse Sponsalium impedimentum respcindendo Negative ad primam partem, aspirmatis ad secundam.
l. Non censeri verum Sponsalium contractum, si tantum una pars promittat , altsra ver non repromittat. u. Imo neque censeri Sponsalium contractum, si tantum una pars promittat, altera vero acceptet tantum promissionem, quin
positive repromittat. Huiusmodi enim gravissima Sponsalium obligatio non est faciis praesumenda. IlI. Dari posse tamen casum in quo acceptatio, repromissioni aequivaleat, ni si mulier qui is honesta sit in tantum sui dedecus inducatur, ut post acceptationem promissionis, deflorationem patiatus. IV. In praesenti autem facto, ceteris omisgis, praeterquam- quod non constabat de hac repromissione sive explicite emissa Sive aequivalenter, aderat consanguinitatis impedimentum, quo extante, non sustinentur sponsalia lin.
l Vid sequentem ausam et appendicem IV.
85쪽
-----π--ε . Sempronius et Agnes etsi in secundo consanguinitatis gradu coniungerentur, sibi invicem nuptiarum promissionem oderant et supplici libello impedimenti dispensationem a S. Sed postularunt. Cum Episcopalis Curia aera per re iteras ab eadem S. Sed recepisset, pontificiam dispositionem in iis contentam Parocho Oratorum manifestavit ut eam iisdem patefaceret nempe quo u Sanctitas Sua adhaeserat precibus eorum, ita tamen ut iidem Oratores ante ullarum expeditionem remanerent per mensem separati et bis accedes rent ad sacramentalem confessionem. Patefacta sponsis hac S. Sedis voluntate, reapse sequenti die indiet separatio locum habuit Post paucos tamen die Sempronius suam voluntatemiuintutavisse videbatur, et serius ita eamdem retractavit, ut novis inceptis amoribus cum alia muliere, promissionis spons lium et parviae dispensationis penitus oblitus videretur. . Dum matrimonium cum hac altera muliere conciliam studeret, praemissa in parochiali ecclesia prima publicatione , illico apud Curiam obstitit Agnes, sponsalium impedimentum Opponens. At Sempronio agente pro huiusmodi impedimenti romotione Curia perpendens: κ quod iuxta saniorem potentiam doctorum et praesertiui Card. De Luca Biscap. 7 De Matr. n. 4s sponsalia eontracta inter impeditos ob consanguinitatem vel affinitatem, etiam sub conditione si Papa dispensaveri sint absolute invalida, ita ut non absolute revalidentur, neque posta obtentam dispensationem , nisi novus consensus intercedat; quodque in casu dispensatio non sierit obtenta, et ideo neque consensus renovatus; hanc protulit sententiam nullum emare in eam impedimenιum impediens eae praetentis sp msulibus, ideoque revocavi impedimento, praedictum Sempronium in omnimoda li
bertate esse, cum quavis alia matrimonium contrahenia.
Ab hac sententia ad S. Sedem Agnete appellante, transmissis a Curia actis processus, aliisque observatis, propositum fuit S. Congreg. Concilii dissum infrascriptiun.
86쪽
DEFENsio ΠLIEnis. In defensione eae officio pro Agnete peracta, observabatur dari actus ex iure nullos, qui tamen si peragantur sub conditione, si princeps dispensaverit, suum alorem acquirunt. Ita valere censetur institutio spurii sub conditione, si princeps dispensaverit. Sanche lib. I disp. 5 n. 12. Possunt duo, exorta de beneficio lite pacisci inter se de danda pensione sub conditione si Papa dispensaverit. Reiffensiuel I. IV Decret fit. I. Be condit apposit n. 25. In casu autem idem ius obtinere posSedicebatur, cum conditio respiceret dispensationem super impedimento iuris ecclesiastici, quae impossibilis non est. Quare nondum soluta conditione, Sempronius a praelatis sponsalibus discedere non poterat.
Quidquid insuper, subiungebatur, disputatum sit inter doctores de novo consensu necessario praestando post dispensationem obtentam eumdem consensum iam praestitisse Sempronius dicendus erat, vix ac mandato Pontificis, qui precibus annuebat, absque ulla coactione obedire incepit. Adsuit proinde ex sua parte requisiti consensus renovati , seu datae promissionis ratiliabitio. DEFENgio IRI Vir e contra initio contendebat ex actis non constare appositam fuisse sponsalibus conditionem si Pontifeae dispensaverit. Huiusmodi enim conditio reperiebatur dumtaxat in precibus ad S. Sedem porrectis, quarum praecipuam curam ipSeΑgnetis pater favore filias movisse dicebatur. Verum sortius ad causam accedens, allegabat vir ipsam Curiae sententiam suis instructam motivis; quibus eae osticio plura adiungebantur. Praemissa enim diversitate sententiarum auctorum Super hac quaestione, ostendebatur sententiam esse S. Congr. C. sponsalia inter huiusmodi coniunctos sub conditione contracta, nullitate laborare, ceu in Burgnaten. Sponsalium 26 Ianuariit 709 lib. 9 Decret pag. 17; praesertim ver in Ianuen. SponSalium 12 Decemb. 1733 in qua licet ageretur de sponsalibus initis inter coniunctos quarto consanguinitatis gradu, eaque tui amento interposito confirmata essent animo et spe impetrandi Sede dispensationem censuit tamen S. C. sponsalia non sustineri. Et in eumdem sensum cedere dicebantur resolutiones eiusdem S. C.
87쪽
membr. 18m nec non in . Rotae decis 603 pari. I recent et illius confirmatoria decis. 10 part 8 recent. Et propius casum praesentem, subiungebatur in citata I num responsum fuisse pro sponsalium nullitate etiamsi mulier obieeisset, quod vir, non ignarus gratiae dispensationis obsignatae die ill Iulii, confirmavit sponsalia die 20 eiusdem mensis Satis enim sui viro, gravi huic exceptioni respondere, iteras apostolicas praeseserre dumtaxat mandatum ad indulgendam dispensationem, proindeque impedimentum pereeVerare, usque dum exequutor literarum apostolicarum illud non sustulerit. An sententia Curiae sit confirmanda Vel infirmanda in casu. hBΕsoLUTIO.-S. Congr. C causa discussa dio 22 Februarii 1862 confirmavit sententiam Curiae respondendo Asmaviis ad primam partem, negative ad secundam.
I. Sponsalia contracta inter eos qui gradu prohibito consanguinitatis continentur, etiamsi sub conditione contraxerint si Pon-ι eae dispensaverit, non sustineri l). II. Et ea non sustineri etiamsi rata a contrahentibus habeantur post annuentiam R. Pontificis, qua dispensare promiserit imo etiam post literas apostolicas signatas, quibus delegato committitur dispensatio..tII. Quare ut valida ea existant, necesse est ut confirmem tu a contrahentibus post obtentam flectivam dispensationem, qua actu sublatum sit canonicum impedimentum. u Vide Aps end. IV.
88쪽
2 Februar. 1864. Sess. 22. Decret de iser in aeris κωλ
Cω-νεma ream meta ob praeclara merita erga Apostolicam Sedem concesserat R. P. Clemens XIII coniugibus nobilibus A. et B. extraordinarium omnino privilegium ratorii privari. In indulto concessionis inter alia plura legebatur: lenιes igitur eosdem . et B specialibus favoribus e gratiis prosequi .... motu proprio et eae certa scientia, nostrae, deque postolicae potestatis plenitudine, eisdem . et B. conitatibus, a ipsorum filiis et scendentibus in perpeιuum, ut in privatis .... Oratoriis Sacrosanetum Missae aer cium in sua nec non familiae suae e quorumctimque aliorum, quos inibi adesse contigerit praesentia celebrare facere libere et liciι possin et valeant, et quilibe eorum possit e valeat. . . concedimus et indulgemu3.... ηΡia mulier Caia post viri sui mortem, qui ex indicatis coniugibus A. et B descendebat, cum filius unicus quem habebat maxima mentis hebetudin laboraret, neque capax esset divinis assistendi officiis, dubita et oepit de huius privilegii extensione, utrum nempe ipsa, utpose uxor mariti certo privilegiati , et ut tutrix privilegiati filii, Osfri hoc privilegio legitime simi. Ut dubium quodlibet removeretur, duo a S. C. C. petiit, nempe authenticam dubii solutionem, quae si contraria eidem obtigisset, implorabat ex gratiam Sedis id quod iure privilegii sibi vindicare non poterat. Quare proposita suerunt S. C. dubia infrascripta.
madvertebatur eae officio adversari amrmativae responsioni primi dubii, resolutionem Sac C. C. datam in Marsiesen dis 3 Becembris 1740, in qua haec erat dicti species Episcopus arsiciensis cum observasset Missam celebrari in privato Oratorio coram familia, absente viro et uxore qui erant principaliter privilegiati praevia illius Oratorii suspensione, prohibuit, ne vim absents Missa deinceps ibidem colebraretur. Vir autem indultarius
89쪽
clamavit apud S. C. C. innixus verbis sui indulti In vestra ac nut DrumconSanguineorum .... lamiliaeque praesentin celebrari sacerea libero et licite possitis et valeatis, ac vestrum quilibet possit et valeat s et contendebat non requiri suam praesentiam, quamvis in ipsum verba indulti principaliter directa essent. Et propositis dubiis I K an in privato Oratorio de quo agitur, celebrari possit imae sacrificium in absentia Domini ac assent sola familia. II. an sustineatur sententia suspensionis Oratorii lata ab Episcopo in casu. Responsum prodiit ad I. mative. Ad II. alfirmatis e ad mentem l). Resolutionem autem primi dubii R. P. Benedictus XIV. ne dum approbavit, sed etiam evulgaresecit per Emum S. C. Praefectum ut omnibus notum esset si non posse sunt verba declarationis vigore similis indulti celebraris issam in privatis Oratoriis, quando eidem Missae actu non intorsit aliquis ex iis quibus principaliter indultum concessum est; adeo ut sine praesentia alicuius ex dictis personis mi- nime liceat issae sacrificium peragi etiamsi sit praesens alia quis ex filiis, sive ex consanguineis, sive ex amnibus, sive ex familiaribus, sive demum ex hospitibus nobilibus in eodem Brevi memoratis quippe quibus nil aliud per huiusmodi mea via conceditur, quam quod unusquiriue earum ..... assiMens Missae, quae celebratur in Oratorio privato in praesentia alia cuius ex personis a tergo Brsyis puppi nomino nuncupatis,
satisfaciat obligationi audis odi is-m diebus estis de prae-s opto. Sublata igitur et proscripta quacu Iue minus e s mana interpretatione eiusmodi revium et Indultorum in con- , trarium hactenus acta, 2 Sanctitas Sua ita declaravit et servari mandavit. Quam declarationem reser etiam Gallio de
Ex iis concludebatur non posse Mulierem oratricem uti prae-
S. C. utitur hac elausula e ad vero seereta non est, et dubii ipsius sol me um, quando praeter dubii solutio tioni adlieitur. nem aliquid aliud eenset ant duoeton 2 Eo tempore plurimi erant Doeto. dum vel declarandum vel praeeipiendum res qui existimabant non requiri prae-ew-; et eum suam mentem ulterius ape sentiam privilegiatiis meteri in reviriat, ideo dicitur et ad mentem, quae ali memorati privilegio fruereurur. Vid Gat- quando est secreta ut in praesenti easu tim. De Orat Domωι- v. 2 et Pigna-
et tantum illis manifestatur ad quos hu teli. ω' η ς - βωμιν. ius Menus expressi dirigitur; aliqyando
90쪽
sato privilegio, eum in Indulto non comprehendebatur inter principaliter privilegiatos. QUAE MULIERI SUFFRAGABANTua. - contra vero favore Mulieris Caiae militabat ipsum extraordinarium privilegium in remunerationem insignium meritorum ex motu proprio et ex certa scientia a R. Pontille Clemento XIII. concessum. Dimadvert batur enim ipsum enodictum XIV. in pis mellinc an. 75l quae incipiti fagno, huiusmodi privilegia quodammodo excepisse. Et reapse in hac encyclica habetur SS. 16 17. quod Si praeter indultarios in honte Brhuis inscriptos indicetur in corpore Brevis, quod etiam alia nominata persona possit Missam celebrare sacere, id suinciens est, ut hac praesente persona iis Missa celebretur. Animadvertebatur vero lavore eiusdem mulieris, verba praefati extraordinari Indulti nempe usuilibet eorum possit e valeat talia esse, quae videbantur cuilibet ex memoratis in indulto personis, tribuere facultatem celebrare faciendi et sacrificio rite adsistendi, quin necessario requiratur praesentia principaliter privilegiati. I. a An constet da iuro ruendi privilegio oratorii privati
α Et quatenus negatiVe. II K An sit annuendum oratricis precibus in casu. νRESOLUTI BUBloasu. - Sacra Cong. C. in comitiis diei 27 Febr. 864 consuit respondere ad I alprmative ad u. provisum in primo.
I. Mentem esse . Sedis in concedendis ordinariis indultis oratorii privati, ut per verba in tua ae familiae uae te praesentia, intelligatur privilegium indirecte dumtaxat extensum ad familiam eια; ita ut solummodo intuitu praesentiae principalis privilegiati possint caeteri indicati in Indulto frui Oratorio privato lin,
εὶ Ad timulos quod attinet, eum non tuo, tempore dieto, actu non necessarii, alia ratione reserantur ad dominum nisi . ibidem Missae huiusmodi interessentes, ratione servitii, hinc solet etiam exprimi ab obligatione audiendi Missam in Ee- in huiusmodi ordinariis indultis elesia diebus sestis de praeeepto minimo lumus autem quod familiares servitio a liboei eenseantur. s