장음표시 사용
101쪽
ptione quas competere solet novis Institutis religiosis quae modo S. Sede approbantur.
vore praelaisat Instituti exponebantur Litora Apostolicas informa revis videlicet Breve Sacrosanctum, ii l. s. m. diei 2 Augusti 1789 et Breve Qui sicut Pii VII. s. m. diei G nuarii 1807.
Porro Breve Sacrosantum, praeter confirmationem omnium privilegiorum, quae iam antea Congregationi Sisi Redemptoris concessa suerant, speciatim communicationem confirmavit cum tribus Congregationibus, scilicet, Doctrinae christianae , Piorum Operariorum, et Clericorum Discalceatorum Smae Crucis et Passionis. Et animadvertebatur, hasce Literas apostolicas datas fuisse, non in sorma communi, sed in sorma omnino aetra dis ria, continentes elaumla U Missimas. Ibidem vero expressis verbis nominari Memptiones, easdemque concedi simul cum caeteris privilegiis concessis et concedendis praelatis Institutis, et quidem non obiter et persunctorie, sed ex motu proprio et ex eerta scientia; ibi enim legitur privilegia, exemptis nos. . . . etiam motu proprio et eae certa sesentia, ae alias per Os, seu quo8cumque Romanos Ponι ces praedecessores nosιm concessa, et in poειerum pari modo eo edenda. Quare hisce verbis dicebatur comprehendi omnia et singula privilegia exceptis incommunieabilibus), etiam ea quae rarioris et dissicilioris sunt concessionis. Praesedium cum in eodem Brevi clausula habeatur: perinde a Si specialiter e eaepresse a pariformater et aeque principaliter ei concessa fuissent, auctoritaι ει enore praesentium concedimus quibus verbis, subiungebatur, communicationem vim acquirere concerat ni directae. Neque desunt aliae clausulae efficacissimae, quibus expresse derogatur Constitutionibus et Ordinationibus Apostolicis, nec non Statutis et Consuetudinibus, etiam iuramento, confii matione apostolica, vel quavis firmitate alia roboratis, aliisve quibuscumqus, quae obstarent communicationi horum privilegi
Ex tonore igitur harum Literarum concludebatur, Summi Pontineis intentionem firmamque voluntatem suisse concedendi congregationi SSmi Redemptoris omnia privilegia, am praeiudicialia, quam non praeiudicialia, quae concessa suerant Con-
102쪽
gregationibus Clericorum Discalceatorum Smae Crucis, Piorum operariorum, et Doctrinae Christianae, perinde ac si eidem Congregationi Smi Redemptoris specialiter et eaepresse ac parisormiter et aeque principaliter concessa fuissent ac roinde minime obstare Regulam Cancellariae de iure tertii non tollensi: etenim secundum Auctorum doctrinam eum agitur de gratia ea ut natura praeiudiciali, sicut est ex gr. exemptio a decimis, exemptio a iurisdictione, immutatio voluntatis, ete , non requiritur quod in concessione fiat expressa mentio de praeiudicio tertio irrogando. Ad Literas Apostolicas ut seu quod attinet, ostendebatur Pium VII. s. m. per ipsas, non solum confirmasse Literas Ayostolicas Sacrosancιum, supra allegatas, de quibus ait quamιm Literarum tenorem praesentibus pro eaepresso e inserio haberi volumus; sed ab ipso expressam suisse voluntatem statuimus edic mus et declaramus concedendi Congregationi Smi Redemptoris omnia et singula privilegia, indulta, indulgentias et peccatorum missiones , facultates, xemptiones et gratias spirituales, etiam speciadem mentionem requirentes, quibus praedictae Congregationes SSmae Crucis et Passionis, Doctrinae christianae et Piorum operariorum adiaeque similes Ierieorum seu Regularium seu Saec darium Congreg4tiones.... eae concessione postolica, et eae qualibet Venerabilium Fratrum Nostrorum . . . Cardinalium
Congregatione, aut alias quomodolibet utuntur fruuntur et staudent, ac uti frui et gaudere poterunt in usurum Et quo magis demonstraretur, praedicta privilegia et exemptiones concessa ac confirmata suisse, non modo per viam amplissimae communicationis, sed per eram et directam concessionem, praeter alias clausulas ediderogationes, insistebatur praesertim in verbis quibus
laudatus Pontifex ius vi expresse dixit ac etiam, quatenus opus sit, eidem Congregationi SSSi dedemptoris. . . . illaque omniae singula tamquam de verbo ad verbum hic appressa e inserια
pulment... eadem auctoritate denuo concedimus.
Porro subiimgebatur, huiusmodi Congregationes, quarum privilegiis institutum SSiri Redemptoris ex speciali Sanctae Sedis gratia ruitur, gaudere exemptione omnimoda ab piscopali iurisdictione visitatione at correctione; et praecipue ad hoc demonstrandum, adducebatur Bescriptum concessum B. Paulo a Cruce anno 177l , quod in calce causae integrum reserimus.
103쪽
Adnotabatur insuper in facto, quod nunquam Episcopi visitaverant Institutum Smi Redemptoris, neque spectatis Apostolicis Literis supra relatis, hoc sacere potuissent, ex quibus ut dictum est non blum constare Omnsno contendebatur nominatim privilegium Exemptionis eidem instituto concessum suisse india recte , per amplissimam communicationem , sed etiam directe, tamquam si de verbo ad verbum aliorum privilegia fuissent in hisce Literis Oxpressa et denuo concessa. His aliisque animadversis, circa haec rationum momenta discussum suit
An et quae Exomptio ab Episcopali iurisdictions ad Com gregationem S i Redemptoris spectet in casu. v SOLUTI DUBII. S. Congregatio ΕΕ. et RR. dis 16 Sept. 1864
Attenι speciali priuilegio praedictae o regationi concesso, assismative, λαι formam e modum Rescripti diei 2 Sem. 177lediti fauore Ierisorum Eae keaιorum S. meis e Passionis D. N. L, Indicatum vero a S. Congregatione Rescriptum his verbis legitur uiis 2 Septembri 1771 Sinus Dominus Noster, audita relatione infrascripti Secretarii, in uberiorem elucidationem Constitutionum Clericorum Exealceatorum M. Crucis et as- sionis Domini Nostri Issu Christi, primum a S. Μ. Benedicto XIV. per suas Literas in forma Brevis sub datum diei 18 Aprilis l746,
postmodum clementissime quoque a Sanctitate Sua, per suas literas apostolicas odita dio 16 Novembris anni 769 appro balarum et confirmatarum, et praesertim S. l. et XV. mox dictae Constitutionis declaravit, quoad eas dumtaxat domos in quibus permanent duodecim ex dictis Clericis de familia , et in quibus regularis retinetur observantia, tam ecclesias quam domos ac Regularos ipsos degentes, exemptos et immunes esses a Iurisdictione, visiιatione , et Correctione quorumcumque Episcoporum atque ordinariorum, in quorum respectivis civis talibus ac dioecesibus dictae domus reperiuntur, gaudeantque iisdem privilegiis et exemptionibus, quibus ex Apostolicae Sex dis beneficentia, aliae Congregationes Regularium donata Sunt, coxceptis tum iis quae ad curam aiIimarum et Sacramentorum
104쪽
administrationem pertinent, tum asinus in quibus Episcopis atque ordinariis iure delegato competit iurisdicti ad formam η'S. Canonum Concilii Tridentini si Constitutionum post η licarum, atque ita Sanctitas Sua in perpetuum servari atque
exequi mandavit. iF. M. Card. Da uagis Praefectus.
I. Ordines regulares gaudere plena exemptione ab episcopali. iurisdictione ad normam iuris et pontificiarum Constitutionum; dum e contra Instituta religiosa cum votis simplicibus eam tantum exemptionem sibi vindicare possunt, quam sibi specialiter
l. Non indicere ad hanc plenam exemptionem demonstram tam allegare genericam communieationem cum privilegiis alicuius ordinis sic exempti concessam; sed demonstrari quoque debere, Romanum Pontificem intendisse hanc extendere communicati no etiam ad odiosum hoc exemptionis privilegium ill inter varia Instituta religiosa cum votis simplieibus quae ex speciali S. Sodis gratia, gaudent omnimoda exemptione ab piscopali iurisdietione, visitatione et correctione, AceptiScasibus iuro excipiendis, speciatim recenseri Congregationem PP. Excaleeatorum mmae Crueis et Passionis D. N. I. Q necnon
Congregationem mmi Bodemptoris a S. Alphonso Maria de Lgorio fundatam l).
1 Non recte quis argumentaretur handa sit exemptio quod est salsum. contra Semptionem de qua actum est in tenim exemptio utpote laesiva iurium eausa, hoe pacto raupertores alienius re episeopalium dieitur odiosa, ideoque ela-ligiosi instituti non habent iurisdictionem rissimis argumentia est demonstranda. nonie viaitandi, et insigendi eensuras At demonstrata hae exemptione, non estio subditos; quia forsan non habent ali odiosa iurisdietio de qua agimus. Etenim quod documentum quo hae iurisdietio euilli,et bene ordinatae societati suppe- positive dieatur suo Instituto Oneessa tere debent opportuna media quibus so- ergo non est ab Episeopali iurisdictione Metas regatur. Ergo eo ipso quo aliqua Institutum exemptum Fallaei huius adi sociata Melesiastica sistrahitur ab em-gumeni in eo praeeipue consisteret, quod scopali iurisdietione, eensetur eidem iu- supponitur, eodem rigore probandam risdiettoeoneessa, qua independenter abesse iurisdietionem eoneessam, ae pro, Episeopis, regi possit. Quod si ad hano
105쪽
IV. Illa doniquo Instituta, quae huiusmodi exemptionem ab opiseopali iurisdictione sibi vindicare nequeunt , exemptionestams sibi vindicare quoad Institutum, et quoad ea de quibus Constitutiones respectivae loquuntur, eo ipso quod Apostoli
auctoritato sint peculiariter sancitae.
EMPHYTEUSIS ET REDINTEGRATIONIA
- -M. In libris administrationis episeopalis Mensas Civitatis A. memoriae traditum legobatur, quod anno 17s7 dio 28 Aprilis per aeta Marii N. eiusdemque Caneellarii episcopalis, Episcopus pro tempore Damiano in Emphytousim
ad tertiam generationem concesserat quoddam soli rustulum,
regendam aqu-tur etiam potestas insigendi eo uras, non potest coneludi talem societatem non esse exemptam, sed imo
innandi Iegitime deberet, eam hae iuri dietionis potestate , insigendi sellieet
censuras, gaudere debere. Caeterem neque desunt in hae re Meu-liare authentime deelarationes vel eo eeasIones ire Meullaria religiosa Instituta a quibus agimus Sio Benedietus XIII. literi apostolieis diei io Iunii IIn congregationi D trinae Christianae, ut 'nuus subsisteret haec indulsit: U Praepositus oeneralis eiusdem Gn- παιωris et quisqua Propincisas, dem reum consiliariorum, a va Mela doPraepositi Proviseialis, eius ue consilii consensu, adversus albi stibalιω --οιevientes, aut contumares seu visculosua poenam suspensionis a Divinis proce re ac resipiscentes ab sua Mol---Gibere et valide possint respeetire e valeant. Privilegiis huius congregationas, eo modo quo In causa dictum est, murmvaleat Congregatio M. Redemptoris, ergo huie congregationi, eadem po testas denegari non posse videtur. Item generatim ire iurisdictionem et nominatim canonicam visitationem laetendam, quod ad Institutum M. Radaminptoris attinet, hae tantum reserimus. Cum Gregorius XVI. f. r. in sex provincias hoe Institutum diviserit Decreto 2I lii 184 , eodem tempore lussit definiendas esse saeuitates Provincialiumcla proximo generali Capitulo quod deinde habitum
fuit Romae anno 18oo. In rigidum examen aeta huius capituli fuerunt a S. C. EE. MAER. revomta, et inter alla, quae Ρ- prohata suerunt a Romante Rom. Pontiam, 'reperiuntur duo artieuli in qui a Provinciailium huius Institutiis testas hisce verbis ample definitur Merema iurisdictionem in Metores, Superiores et singulos ελιαωMaraniserenas singulos subieem ex uina domo in aιι ram, peragendi e dirisenia Missiones... XL IMιituendi quotannis visitationem eanonicam, omnium Collegiorum, et marinorum e M.
106쪽
In Dioecesis finitimae B. Oppido positum, ubi antiquitus tritieeum olendinum extiterat, dirutum eo tempore ac sol penitus aequatum Damianus ex lege contractus olendinum suis ex msis reaedificandum sumere tenebatur, et canonem duorum rubiorum tritici in horreum mensae piscopalis comportandorum quotamnis, cum ipse, tum eius descendentes, persolvere debebant. Damianus reipsa Olondinum aedificavit, necessariis instru- montis instruxit, et tritico molendo aperuit canonis ero Solutioni et ipso et eius deseendentos fideliter satisfecerunt ob situs
exiguitatem praedium illud inter urbana recensitum est; adeoque tum cum vectigal, quod vulgo Bativa reade audit, invectum est, molendinum eam contributionem effugit. Cum tamen unicipium oppidi, cuius in territorio situm erat, uno 1852 n vum quoddam vectigal imposuisset, emphyteuticum illud Μωlendinum una eum aliis contributioni subiectum fuit Direetum si dominium in tabulis censualibus Mensae episcopali, utile vero Damiani descendentibus fuerat inscriptum. Sed unicipium pro intributione exigenda Mensam episcopalem unice pulsaverat e quo per plures annos sine ulla contradictione, Vectigal rependerat. Tandem anno 186l piscopus pro tempore, non dominum directum, sed utilem ei neri perserendo obligatum esse sibi e suadens, Damiani descendentes penes Iudicem ecclesiasticum finitimas Dioecesis B. quippe ex iis unus inter Clericos connumerabatur in ius vocavit ea de causa, ut de vectigali annis usque eo elapsis indebite persoluto, redintegraretur.
In iudiciali libello, qui vulgo italio vocitatur, Actor piscopus etiam ius sibi reservaverat, agendi in confriι iussici pronuIlitate contractus emphytevtici ob desecιum solemnitatum aliosque littιlos. - Sub hisce solemnitatibus beneplacitum Apostolicum, et scripturam significabat neutrum enim proserebatur. Damiani descendentos huiusmodi lausulae adiectione gravatos sese suim. rati, ad expensas declinandas, et obsequium sacrorum Antistiti deserendum, seposito sori strepitu, ad S. C. p. et RR. suas proces obtulerunt ad hoc, ut oeconomice Sacer ordo de validitato emphyleusis constare declararet. S. C. pro more Episcopum finitima Dioecesis B. de sua sententia rogavit, eique iniunxit, ut partem utramque nempe Episcopum civitatis, ceu dominum directum, et Damiani descendentes, utpote empliJteut , ou
107쪽
dominos utiles coinmoneret, ut iura quisque sua in scriptis S. C. exhiberet quae nania damussim executioni mandata fuerunt. Interii vero quo tempore apud S. C. haec agebantur, iudicium pro redintegratione vectigalium usque eo persolutorum apud iudicem Ecclesiasticum finitimae dioecesis B. continuatum suerat, ac denique sententia lata contra Emphyleutas definitum Attamen in proserenda sententia ad horum avorem conceptis verbis tectum sariumque ius servatum uerat, ut in actu solutionis indemnitatem pro rata commodi ab Aetore debita retinerent, prout
de iuro lin. Nihilominus victor Episcopus sentcntiam ab apparitore publico exequi iussit quemadmodum ab ipso actum est
pro ista summa, nulla detractione ratae commodi permissa, frustra reclamantibus emphyleutis. Itaque iidem autumantes, obvoluntariam ab Episcopo iussam executionem, appellationi ab eo circa memoratam clausulam nuncium missum suisse iuxta
neotericas leges a S. M. Gregorio XII latas art. 967, eidem S. C. Ep. eg. alium supplicem libellum detulerunt, quo suum ius
circa ratae commodi redintegrationem in rem iudicatam abiisso exponebant, unaque postulabant, ut a S. O declararetur, Episcopum dominum directum ad redintegrationem ratae commodi teneri tum pro praeteritis tum suturis perpetuo temporibus. Quapropter S. C. piscopum finitimae diaecesi B. de novis etiam hisce precibus sententiam rogavit, partesque ad sua Iura penes S. Ordinem deducenda invitavit quod pariter re praestitum est.
Ex his quae hactenus exposuimus, duo esse contrοVersiae capita innotescit. Primum videlicet continet contractus emphyli S. . pius il melius esse rei commodum sentiret, dum allus esset d quam personae inhistere probe intelligens minus, qui fundi fruetuum ommodum eum singulis pontifieiae Ditionis praediis acciperet, sanotione sua cautum voluit, eertum statutumque vectigal imposuit, ut possessores tantuna ex canonedemerent, quod vulgo audit nativa Reale, dorum sibique retinerent, quantum commodi do- possessores sua lege percutit, nulla habita minus alter sentiret, quod idem est aeratione, an alii adessent domini, quibus dicere, ut ea nem imminuereut pro rata ex fundo eano aliquis a possessore debe eommodi, quod alteri domino obveniret: retur. Quoniam vero iustitiae legibus mi inde appellatio ratae eommodi ortum uiuae eonsentaneum agnosceret, ut unus duxit. dunttaxat publiearum intributionum in-
108쪽
teutio validitatem, alterum ratae commodi redintegrationem respicit
DEFERAI EPISe e ciaca a uuar nualuai. Ad primum quod attinet nemo nescit, contractus emphyleuticos sub alienationis nomino venire , adeoque, si de rebus ecclesiasticis agatur, censurae -ιrava Imhitiosae esse penitus obnoxios. Ut igitur Ecclesiae bona in Omphyleusim concedi queant, necesse est, ut Beneplacitum Apostolieum intercedat, quod communiter docent Doctores, deri rati mos M. Congregationum, et quotidiana confirmat praxis quotidio siquidem huiusmodi beneplacita a S. Congregati
nibus impetrantur. Iamvero nullum mnimode monumentum, nullum extabat vestigium ex quo nedum ostendi, sed nec et imdigitari poterat, in emphytoutica concessione Damiano facta, cessariam hanc concurrisso solemnitatem. Quin imo in notula omnium rescriptorum, quae in Cancellaria adservatur, istud, quo de agimus, nec reperiebatur nec innuebatur.
Deinde indubitatum est, quod ad substantiam emphyleusis, Seriptura necessaria sit ex L. 1 Cod De tur emph. et multo magis si de Emphyleusi oeclesiastica sermo sit ad Nove 7 in An. praes et MO 20 Cap. 34 Cap. 6 S 2; quod universim tradunt iuris utriusque Doctores apud Ferraris . Emphyleusis Arι Pn. 13. At vero, licet inquisitiones omnis generis neglectae minime suissent, eam nihilominus reperire datum nequaquam uerat, sed contra constabat, om ex publica sania, tum ex pluribus aliis exemplis, quod Notarius idemque Cancellarius episcopalis illius temporis, quo emphyleusis inita est, tanta negligentiae socordia tenebatur, ut publica Instrumenta tanquam consecta et cons mpta adnotaret, quae nunquam nec eo tempore, nec Postero revera iuxta legis praescriptum conscripta fuissent. Denique perperam ad praesumptionem iuris coniugium haberi potuisset, perinde ac et Beneplacitum, et Scriptura intercessisse reputanda forent, donec aliter non probaretur omnes enim vel iurisprudentiae tirones haud nesciunt, praesumptionem quamlibet veritati cedere; at veritas erat, ut ex praemissis manifestum est, quod neutra ex duabus illis solemnitatibus nostro in casu locum habuisset.
ad aliud controversi e caput, quod vectigalium indebite solui
109쪽
rum redintegrationem attingit, ex parte eiusdsm Episcopi animadvortebatur, errorem a Municipio admissum, in ea contrib tiovis domino dareoto non domino utili adiudicanda, ex o evenisse,
quod in tabulis consualibus directum olendini dominium Mens opiscopali adiectum legebatur. Qui tamen reor facillime dissipabatur, si parumper animo advorteretur, ex iure communi intributiones o es non a domino directo, sod ab Emphyleuta pensi
iuris censura tum solummodo effugitur, cum ex pacto aliter eo ventum fuisse eomprobetur Iamvero in thomate nullum Omnino pactum intervenisse putandum erat ex ea ratione, quod script rem nullatenus consectam fuisse constabat.
Subinde lex ea, quae Emphrtouiso ius reliquerat, ut tantum de anone detraheret, quantum commodi dominu directus ex lando consito oroipit, iuxta legislatoris mentem ad unicam intributionem coercebatur, qua tum indicta suerat sub vulgari nomine Baiisae realis. Iamvero, pretium ab Episcopo anteactis annis iniuria persolutum, non ex huiusmodi a Principe imposito vectigali, sed ex onere per unicipium inscripto derivabat, adeoque non Camerale, ut in Ditione pontificia appellatur, seu Regium, ut alibi, sed Municipale tantum habendum erat quocire quasvis obligatio rata eommodi remittendae exulabat. Immerito praeterea, subiici at Episcopus, romiudicatam 9btrudi namque in sententia, cum limitatio addita est de ratae commodi detractions ab Emphyleuta peragenda clausula accessit prout e quatenus de iure, quae clausulae, conditionam important ex arbosa e Claus. 15, 12 Mι Beria. 34 n. 4 p. 5 Ree., videlicet quatenus hoc ipsis Emphyleutis ad iuris tramitem compe teret. At ex eis, quae modo posuimus, palam est ex iure communionem omnia non Domino directo, sod utili esse adiudicanda.
Super has Episcopus alia nonnulla praelibabat, quae iudicis E esiastici finitimas Dioe ais B incompetentiam constituebant;
versa inphyieutae, Episcopi xceptionibus adversati, non inmetabantur in primis, Scripturam esse tamquam undamentum eontractus em Jteutici a vero propugnabant manifestum non
esse, quod in concessione emphrisutica Molendini, Seriptura do-
110쪽
suisset, quin imo documentum positivum extabat, ab ipso Epia scopo productum, aut salt- non impugnatum, quod reapse adfuisset perspecta siquidem erat, ex libris administrationis, data diei et anni quo contractus celebratus fuit, et insuper Notarius nominabatur, qui instrumentum rogaverat. Aliud porro est Scripturam non intervenisse, aliud non reperiri ac perditum ivisse. Idipsum do Beneplacito Apostolico dieendum erat; neque enim ex eo, quod minime repetiatur, inserri potest, ipsum non fuisse impetratum. Sed enimvero eo ipso, quod Scriptura intemciderat, Beneplacitum etiam, cuius tenor ibidem reserri solet,
eadem ruina deperiisse putandum est. At ver aliud erat propugnaculum, quo em Fleutae modidicus iura sua tuebantur id erat praescripti annorum plusquam sexaginta. Qua in re statuebant, ex communi SS. Canonum iure ad praescriptionem bonorum Ecclesiasticorum satis esse lapsum annorum triginta cum conditionibus a lege praescriptis.
Neque vero Episcopus beneficium Constitutionis . . dibani VIII incipion Romanus Pontife vindicare sibi potuisset,
cuius ex dispositione sancitum est, ut ad praescribenda Ecclesias iura, praescriptio longissimi temporis requiratur. mphyleutae siquidem adnotabant, Constitutionem Urbani VIII. tum suam exerere vim, eum Ecclesia in celebratione contractus detrimentum passa fuerit. Porro ubique in eius Constitutionis compore conceptis verbis ea dispositi iis casibus accommodatur quibus praeiudicium cclesiae obvenerit; omni enim loco, tam frequentius ut nihil supra repetitur in praeiudicialibus, circa praeiudicialia, et similia. Hinc actum est, ut S. Rota Romana ex eo ipso tempore, quo pontificia ea sancti prodivit ad haec usque tempora eam constantem ac perpetuam disciplinam reciperet ac doceret, quod nempe eius Constitutionis applicationi locus non fiat, nisi tum cum colesia tempore initi contractus laesam se ac praeiudicatam fuisse comprobet. Ita nimirum eruitur ex Becis. 48 f. ult. Par ι. 3 Rec Becis. 66 n. De 6 coram Emeriae, in elevitana
Immim. Iun. 1 814 Leorum Flangini, in Confirmatoria 6 Iunii 1783 coram eodem ij. Huic doctrinae adstipulantur aliae
3 Iuvat hic ipsis verbis huius deei s enim veteris iuris mutatio per illamsionis auctoritatem exseribere ibi- Haec eonstitutionem Urbani VIII. laeta est