장음표시 사용
891쪽
subjectum. Caeterum de jure emphyleutico sers pathirethil tres sunt sub hac rubrica leges, quarum Prior est Zenonis, posteriores duae Iustiniani. Ex constitutione Zenonis, si super casibus fortuitis inter dominum& emphyleutam nihil convenerit, universae rei interitust ad dominum spectat: damnum particularet ad Emphyleutam, h. l. versic. si quidem tanta. id est, etiam si majorem fundi partem abstialerit calamitas,
damnum emphyleutae erit. d. vers quidem. Verb. qua
prorsus etiam ipsiuου re aciat interitum. Et in verss. verὰ particulare. verb. ex quo non ipsa rei penitus iadatur sub antia. Sic Bulgarus, antiquus glossator, referente Accursio b Corasius ad h. l. ι. n. ιs. Sichard. ibid. n. 33.ctseqq. Clarus, g Emphyleusis. quast. δ . n. δ. damnum particulare recte interpretantur. Nec mutat. l. a.
de altavion. loquitur enim de praedio tributario, non defundo emphyleuticario. Pose res pendunt tributa pro modo agri: pensionem autem solvit emphyleuta in agnitionem dominii: quamdiu autem vel minima particula de fundo superest, in ea dominium haeret, ideoque in ejus recognitionem canon pendi debet: re autem in totum sublata, dominium quoque sublatum intelligitur; cujus proinde nulla recognitio esse potest. Minus obstat vulgatum axioma: Suod juris est in rato , idem juris etiam est in parte. Dispar enim hactenus est Totius & partis ratio. Dixi ad L in toto. ιιρ. D. de R. I. Martinus damnum particulare intellexit, quod medietatem fundi non excedit. Bartolus, si tanta agri portio ex clade supersit, ut ex ea pensio redigi queat. Quem Martini Sc Barioli intellectum sub censuram vocat Sichardus d. n. a 3. A Bulgari interpretatione non
892쪽
videntur recessisse Graeci, Ecleg. basilic. lib. ao. tit. a. Sic enim ibi constitutionem Zenonis extulerunt: is bHν βλοις γένητα καταὶ παντος τοῦ , πώ δεσποτη του πρή γματί κινδυνευετος ως EB πώσεως : A n
mPωM-.' irati si quidem toti m rei damnum contigerit , ad dominum biger hoc redundare periculum, ut in venditione sit: Si vero particulare damnum contigerit , periculum ad emphyleuticarium spectare, sicut in De rione. Quamvis in eo parum sibi constent, dum incaute subjiciunt, vi e M mPώσεως, scut in locatione ' in hac enim damnum particulare colonus non suffert. ιδ.rit. praeced. Ex his apparet , ob sterilitatem non posse emphyleutam impetrare remissionem mercedis. Si tamen hostis colonos expulerit, tametsi ager postea recuperatus sit, non tamen tenetur emphyleuta medii temporis canonem solvere, nisi fructus quoque ejusdem temporis recuperaverit. nam ut est in cum unus.
ra. g . D. de reb.auct. jud.ρ id. si praedium per latronum potentiam possideri non potest, recth dicitur non esse quod possideatur. Cum igitur interim emphyteuta fundum non possederit, causa non est, quare ad
ejus temporis canonem solvendum urgeatur. Molinae. ad consuet. Paris. g. 3s. n. 7s. Coras. D. n. I p. Clar. d. quas. . n.6. Ferrer. not. ad decis Irι. Guidon. Papia.
L. ILHaec lex tractat quaestionem de dejectione emphyleutae, qui canonem domino non solvit, nec apochas tributorum fiscales ei reddidit.Praedium debet canonem domino: Tributum autem debet fisco. Tributum eXi
893쪽
git fiscus, vel ab ipso emphyleuta, vel a domino, pro more regionis , arg. l. r. g. quoniam. a. in n. l. a . g. siquid cloacarii. 3. D. deus r. l. si sine herede. ga. g. Luctu . D. de admin. tui. Ut igitur dominus praedii securus sit adversus fiscum , emphyleuta debet ipsi reddere apo-chas fiscales, quibus probare possit, fisco tributa eL se soluta. Si super his inter dominum 5 emphyleutam nihil convenerit, ex Iustiniani constitutione Emphyleuta paganus, cum major, tum minor annis 2 s. qui toto triennio nec canonem solvit domino , nec apochas fiscales ei reddidit, amittit jus suum; ipsojure, non per sententiam judicis, etiamsi de solutione nunquam fuerit interpellatus, h. l. a. ver b. volenti ei licere. & mox :Sed omnimodo eos dominuι voluerit, repellendo. dein duo jureis qui empΘteu ac epit cadat. ct versneque pracedente.Ita. C de contrah. V. Extra quam si Emphyleuta neget, commissam esse emphyleusin, id est, se non fuisse in mora solvendi canonis: tunc enim cogni'tione SI sententia opus esi, I lex vectigali. 3ι. g. r. D. de pignor. Gallorum tamen & Batavorum mores simpliciter sententiam judicis desiderant, qua emphyleui propter cessationem jure suo privetur, Reb . in pro
verbali plaeis hebbende, Coren. ob s. Etiam qui par
tem tantum canonis solvit toto triennio, amittit jus suum, h. i. a. ver b. solitam pensionem. Pars autem pensionis, non est solita sensio. Neque post triennium Oblatione moram purgare potest, h. l. 2. l. 2. C. defund. patrim. Ipsa lex morae triennali caducitatis poenam infigit , h. l. Rurae mundenses tamen purgationem mo rae admittunt. Ruram. pari. . tit. 4. g. I. n. I b. ut δί
894쪽
sibi vieissim a domino pecuniae quantitatem debitam,
Compenseta cum canone non soluto. Compensatio impedit, quominus poena vel mora committatur. Vid. G. Pap. deris. r s. n. s. Giphan. h. Costal. in l. r. D. de compensi. Fab. C. eod. de . . . Quid si oblatum canonem post triennium dominus acceperit, an jus caduci sive commissi id est jus expellendi emphyleutae remisisse videtur ρ Reseri, utrum interposita protestatione, id est salvojure expulsioni=ὶ acceperit,nec ne. Priori casu, jure suo adhuc uti potest. Protestatione enim conservatur ius protestantis, In g.q. D. mpd legator. Quo de prolixe Alciatus in L. O. D. de V. S. Posteriori casu non item, arg. h. n. I. a. d. IV. insin. Accursa dVerb. repellare. vers. items triennio. Clar. d. g. emphyteu-μ. q. Ιο. n. I. Fachin. I. contr. ρρ. G. Pap. d. decis Irri
Balduin. in Iustin. lib. a. p. I. 3. Illud certum, si dominus poenam sibi stipulatus sit in casum non soluti canonis, praestandam, commisso non videri renuntiasse. Poenae exactio non impedit, quominus fundus ad dominum redeat. Cum enim poenam quis stipulatur,
aut pignus paciscitur, vel fidejussore caveri desiderat, juri ordinario non intelligitur renuntare velle,sed illud magis confirmare. Iura vigilantibus sunt scripta alen. D. Eua infrauri cred. Non potest tamen dominus simul & poenam petere & jure commissi uti. Altero remedio electo, alterum consumitur. arg. l. .. g. si ex conventione. D. de rejud. l. fundus.9. D. de ann. lese L rescriptum. o. g. I. D. dspact. Lis. se l.sq. D- de transact.
895쪽
L. III. . nHaec lex tractat de alienatione juris emphyleutici& meliorationum, quae Graeco Vocabulo, Emponem ra dicuntur sab ἔμπονειν id est quae elaborata sunt ad fundum excolendum, vel conserendum : quae quidem etiam requirebat conditio, appellatioque Emphyre eos. Summa hujus L est: Servari illa de quibus convenit, oportet. Si autem illa non appareant, instrumento forte amita, aut nullis etiam omnino pactis interpositis, Iustinianus statuit, ut emphyleuta jus suum sine domini consensu vendere non possit. Debet enim denuntiare domino, se jus suum, quod habet in praedio, esse venditurum: quod nisi faciat, jure suo cadet. Donare tamen potest, domino etiam inscio. Denuntiatione ab emphyleuta ita facta , domino conceduntur duo menses, intra quos si velit, jure προτιμ σεως sive Retractus utetur: duobus hisce mensibus elapsis , si dominus voluntatem suam in emendo non declaraverit, tum poterit emphyleuta jus suum libere vendere, cuicunque volet, idoneo tamen ad solvendum can nem, de dejure emere non prohibito. Vendita emphyleusi, dominus per se, non per procuratorem, vel conductorem, novum emphyleutam investire, ac inpossessionem inducere debet, actis intervenientibus, h. l. Et pro hac investitura, proque inductione in possessi-nem, Domino ab emptore emphyleuseos. sarg. L δε-bet. 37. D. de adit ed.) praestatur Laudemium, si e quinquagesima pars pretii . h. l. vers. O ne avaritia tenti. Pro rebus mobilibus quas cum.Emponematis forte vendit emphyleuta non debetur Laudemium: Rus materia
896쪽
teria est in lando, ait Argent us. Hac occasione quaero, An Laudemia & jus ἀνακάμψγεως seu relevit, ad fructuarium Castri, aut Territorii, itemque ad conductorem redituum sistalium pertineante Finge: Princeps in emphyleusin alicui concessit fundum. Emphyleuta, conscio & denuntiato Principe, vendit praedium emphyleuticum & meliorationes. Principi debetur laudemium. h.n. I. Quaeritur, an idcedat ei, cui Castri vel Territorii ususfructus est constitutus, itemque ei qui a Principe conduxit reditus Publicos Cedit. Laudemia enim & relevia continentur appellatione redit mr qui licet statis temporibus non renascatur, redire tamen & recurrere tapius potest, G. Pap. deris. 77. ubi Ferrer. in addition. Costal. ad L 7. D. de usu
Bar s. ad i. . g. vir. D. Ol. matrim. Chasan. ad Cons. Burg. tit. t . g. ι . verb. ut fruatur durante vita n. p. Moller. 4. Semestr.1.n.s. Clar. g. Emphyleusis. quast. II. n. s. Harim. Pistor. t. quas. so. s. Fab. Cod. Sabaud.
tur in recognitionem dominii: ergo non tam rediim, quam honoraria esse videntur, quae non ad alium pertinere possunt quam ad eum cui honor debetur: honor autem debetur soli domino, non fructuario, non conductori. Resp. Nihil tamen vetat, laudemia ad eos pertinere, quia in persona fructuarii vel conductoris honoratur etiam dominus, ex cujus concessione ius suum habent. Opp. Ad Ductuarium is reditus peritinet, qui ex re ipsa vel propter rem debetur, quoniam onera quoque rei sustinet, tr. F. r. l. inustu .st. D. de usust. Personales vero praestationes, re quae personae
quasi debentur propter personam,cujusmodi sunt laudemia
897쪽
mia & relevia, ad dominum spectant, non ad fructuarium, vel conductorem. Resp. Laudemia non sunt ejusmodi honoraria , quae honorandi duntaxat domini gratia dantur, sed necessitate juris praestantur, propter rem, ut dominus laudet atque suscipiat novum emphyleutam, eumque in possessionem emphyleustos
mittat. vid. A. t uattha. a. de Auction. c. o. Caeterum, si
absque domini consensu Ius suum vendiderit emphyleuta, amittit illud, h. cis . Quod non de vendiatione perfecta solo consensu : statim atque de pretio convenerit) sed adimpleta, id est, traditione consummata accipiendum. Ea enim hic intelligitur venditio, per quam res alienatur, h. l. prisc. verb. alienare. Sola autem & nuda venditione res non alienatur, sed traditione, quae fit ex causa venditionis, L alienatum. . D. de V. S. l. traditionibus. ao. C. depact. Opp. Perfecta venditione, emptor actionem ex empto habet ad rem consequendam. l. ex empto. I I. pr. de act. empti Qui autem actionem habet ad rem obtinendam, i eujus ad rem, rem ipsam habere videtur, LI s. D. de R. I. rem in bonis. sa. D. de acquir. rer. domin. Resp. Haec fictio est, non veritas. Sive enim commodum possesisionis& retentionis, quod vult Iacob. Gothois. in HLrsJlsive dominium, ejusque estectum calienationem
spectes, minus est, actionem habere, quam rem, Lao . D. d. t. de R. I. alioquin emptor, qui actionem habet ad rem consequendam, ante rei traditionem eias et dominus, quod falium. g. s. in D. Inst. de empsi vend. Berlich. a. couctus o. n.3s. Clar. quast. ιI..n. Costal. ad L rem depositam. as. D. Depos. Sand. pari. δ. de prohib rer. an c. . n. I . Quid si partem dun
898쪽
taxat fundi emphyleutici, clam domino, aliena- Verit emphyleuta, an totam amittit emphyleusin t Α- mittit. Qui enim formam constitutione hujus nosra legis imperatam neglexit, id est domino non denuntiavit j jure suo emphyleutico cadit, h. l. in . arg. l. qua de tota. 76. D e R.V. O.pr. D. de excep. re. jud. Obstat textus juris Longobardici in c.un de Vasalloqui contr. consit. Lothar. verb. si totum, perdat totum: si partem, partem perdat. Resp. Feudum & emphyleusiis tum aliis rebus, tum hac in re maXime differunt. Opp. Commissum est poena. Poena autem justa proportione respondere debet delicto. l. rescriptum. θ. D. de his qua ut indign. Iniquum & absurdum sit, ob alienationem partis , tota emphyleusi privari emphyleutam. Resp. Ratio quare emphyleuta, sine domini consensu alienans fundum , jure suo cadat, est , quia dominum contemnere videtur: haec privatio est quaedam ultio contumeliae domino illatae. Non minus autem dominum contemnit, eumque contumelia afficit em- Phyleuta , qui partem inscio domino alienat, quam qui totum. Giph. h. p. 366. Trentactnq. I. resol. 3. n. 3. Sand . . . Diss. Clar. d. q. I s. n. ult. H. Pistor. 3.quast. a J. n.7. Tiraqueil. de retract. gentil. g.a I. gnt Anautem emphyleuta, qui fundum , citra domini consensum alienatum, in continenti recuperavit, evita
bit poenam caducis Neg. e. r. quid juris si s pos a
lienat.fud. Semel enim commissa est poena, l. i. g. rem depostam.as. D. Depos L qui ea. sis. D. desuri. Diff. . Fach. 7. contr. δ . Dixi, emphyleutam sine domini consen sta jus suum vendere non posse : venditurum, domino ante denuntiare oportere . cui intra bimestre Titit tem
899쪽
tempus debeatur Protimesis. Diversum est in donatio. ne , permutatione, in solutum datione. Donare emphyleuta jus suum potest citra domini consensum: do. naturus, non necesse habet denunciare domino. cui nec jus προτιευ σεως competit, contra quam in venditi ne placuit, h. t. Accursitus h. ad verb. aliis vendere. Iason. h. Tulden. n. ι r. Giphan. p. 3σι. Ratio disserentiae est: consensum domini requirere 6c expectare debet Emphyleuta, jus suum & emponemata venditurus, quia a quo ille emphyleuseos consequatur pretium, ipsius nihil interest, Donamus autem amicis, quique de nobis bene sunt meriti: forte autem dominus non aerique bene de emphyleuta est meritus, ac alius. Tum
semper sibi potius quam alii donatum Volet dominus, unde fiet, ut donationi semper sit assensurus, quod impedimento erit liberalitati. Atque hactenus emphyleuta Privati nihil dissert ab emphyleuta sisti, qui absque judicis auctoritate jus suum donare potest, sal-Vo tamen jure canonis, l. i. c. de Dnd. patrim. ut &Emphyleuta alicujus civitatis, qui legare vel donare jus suum alii liberis potest, L s domus. 7 I. g. uli. D. delegA. l. t. c. de admini . rer. publie. Cujac. in d. l. I. defund. patrim. Giph. h. Borch. de fud. cl.f. n. 42. Huic tamen difflarentiae, quod emphyleura , inscio domino , jus suum vendere non possit, possit vero donare , non leviter adversari creditur h. l. s. quae , emphyleutis alienatione interdicens, non solum de venditione, sed & donatione, & aliis alietionis speciebus loquitur, ut colligitur ex verbis illis generalibus: alienare vel jus emphyleuticum transferre et Et, vendere vel jus emphyleuticum trans ferres
900쪽
ferre. mox , jus emphyleuticum transponere: quae verba otiosa atque inania esse videntur, si sola venditio hac constitutione prohibita esset. Resp. Imo verba hujus sanctionis pressius intuenti, apparebit, eam de venditione tantum, non etiam de aliis alienationis causis loqui, vers. ne hac occasione. pretia meliorationum. vers. dsonimus. Verb. quantum pretium ab asiis accipi potest. vers. sin autem. verb. ct sine domini conssensu meliorationes suas vendere. &, ad hujusimodi emptionem venire. vers. necessitatem. verb.s aliis melioratio vendita sit. vers. s aurem verb. emptorem meliorationis. De donatione meliorationum, vel permutatione , vel in dotem aut in solutum datione, altum silentium. Quod autem Iustinianus in prine. h. l. ait, dubitatum fuisse, utrum emphyleuta cum domini voluntate meliorationes suas alienare debeat, alienationis verbo non in latiori notione utitur, sed ad unam alienationis speciem restringit, scilicet, ad venditionem, in qua sola domini voluntatem ac consensum requirit Iustinian. tota hac constitutione. Quam in dubia quaestione proposita vocat alienationem, paulo post in diluenda dubitatione appellat venditionem, verb. minime licere sine domini eo ensu meliorationes suas vendere, ut & alibi alienationis vocabulum ad venStionem coangustatur, l. t. C. h. t. ct tu. c. de praed. decur. sine decr. non alien. Neque hic orationis conteXtus, alienare, vel jus emphyleuticum transferre et &, vendere vel jus emphytraticum transferre, omnes alienationis formas includit,
sed particula, vel, est exegetica, posita pro, sive, innuens transsationem juris emphyleutici, quae sit per venditionem. Mirum alioquin sit, Iustinianum, cui Titit a Asia-