Examen ad usum cleri, in gratiam praecipue sacerdotum sacra exercitia obeuntium

211쪽

ministrum, fidelem et prudentem dispensatorem mysteriorum tuorum, tamque sanctum, irreprehensibilem et placentem tibi mediatorem inter te et populum, ut semper placem te et e audias me. Combure me gelo gloriae tuae, et meae omniumque hominum salutis seorum imprimis, quos commisisti mihi)Attendam lectioni, exhortationi et doctrinae; mundum oderim et fugiam, diligam vero solitudinem; duo animam meam in eam, ibi loquere ad cor meum et doce me, quid primus faciam . et alios doceam. Utque mihi et illis necessarium gratiae tuaθauxilium obtineam, fac me virum desideriorum et orationis continuae. Sacrificia mea consumantur et placeant tibi, D0mine, quotidie; jugi mortificatione carnis et spiritus immoleripse supra sacrificium, gestemque in pectore meo judicium omnium in conspectu tuo semper, ut mihi et illis, quidquid

Seis opus esse, concedas, per summum Pontificem nostrum Jesum Christum, Filium tuum, qui tecum vivit et regnat in

saecula saeculorum. Amen.

O amantissimo et amabilissime Deus, quam magna multitudo dulcedinis tuasi caritate etenim perpetua dilexisti m et attraxisti mi ad te miserans mei; nam propter nimiam caritatem, qua dilexisti me, suscitasti a terra inopem et do stercore erexisti me pauperem, ut collocares cum principibus, cum principibus populi tui. Non ego quidem, sed tu prior elegisti me de mundo, nolens me conformari huic saeculo, ne princeps hujus mundi in me haberet quidquam, et non cum Me mundo, qui totus in maligno positus est, damnarer; at potius posuisti iue in clero tuo, ut irem de virtute in virtutem, ut fructum dignum bonorum operum afferrem, qui in aeternum maneret, quo teipsum mercedem magnam nimis mihi acquirerem ac partem

haereditatis meae perditam mihi recuperarem. Quapropter ego quoque elegi te, ut sis Dominus meus et Deus meus, et

pars mea in aeternum.

Sed heul haereditatem meam non satis attendi, substantiam meam dissipavi; retrorsum abii, mundum dilexi, Vmbtates et insanias falsas non exhorrui, inimicis tuis mnaum

212쪽

dedi, tunicam innocentiae mmmaculavi, superflua aut dii ex aut quaesivi aut retinui, lucernam boni exempli exstinxi, fidelem cultum tibi et ecclesiae tuae non exhibui, perfectionis studium et media acquirendi non quaesivi, non satis admisi, jugum tuum dulce et onus leve excussi, Spiritui sancto multoties restiti, Spiritum Dei contristavi eumque exstinxi; sed tu, Domine, miserere mei et resuscita me. Tibi ergo Domino, Deo nostro, justitia, nobis autem confusio faciei nostrae; et hoe solum mihi nunc superest idque uniee in votis, ut spiritae principali confirmos me et spiritum rectum innoves in visceribus meis, iterumque Vota priora admittas et sic me deinceps hvere concedati ut qui pars Dominisum et Dominum partem meam iterum eligo, talem me exhibeam, ut ipsum possideam Dominum et a Domino ipse possidear, nec quidquam contra aut extra te Dominum meum

cupiam.

Eligant itaque sibi alii partes, quibus fruantur, terrenas et temporales; portio mea Dominus est. Bibant alii mortiferas voluptates; pars calicis mei Dominus est. Quid enim mihi est in coelo, et a te quid volui super terram 8 Deus eordis mei, et pars mea Deus in aeternum. Quid quippe ultra quaeret, cui omnia suus Conditor est 3 aut quid ei sufficit, cui ipse non sumesia

Te solo igitur contentus, Deus meus et omnia, agnoseo iterum coram eoelo et terra, quoniam funes mei ceciderunt mihi in praeclaris, etenim haereditas mea praeclara est mihi; quaestus magnus mihi est pietas cum suffcientia; abjicio itaque denuo omnes mundi pompas, superfluas Vanitates et insanias salsas, et eligo abjectus esse in domo tua magis quam habitare in tabernaculis peccatorum, de hoe multum sollicitus, ut tunicam sanctitatis, quam dimisi aut desoedavi, iterum resumam in Sanguine dealbatam nec unquam dimittam. Meo sunt Vota, quae aliquando distinxerunt labia mea; haec sunt sincera cordis mei desideria, quae supplico tibi esse accepta, et per Spiritum sanetum in visceribus meis dignanter innovata, in mundi contemptum et βdelioris ac constantioris cultus tui testimonia denuo reiterata, ut ita suscipias me secundum eloquium tuum et vivam, et non eonfundas me ah Dj0j1jgso by COOste

213쪽

exspectatione mea. Itaque profiteor, quia tu Dominus pars haereditatis meae et calicis mei, tu es, qui restitues haereditatem meassi mihi. Amen. lv. Preces ad mentem Summi Pontillois pro luorandis indulsantiis.

nus noster pacificare, adunare et custodire dignetur toto orbe terrarum; subjiciens ei principatus et potestates: detque nobis quietam et tranquillam vitam degentibus glorificare Deum Patrem omnipotentem. . 'x. Deus virtutum convertere; respice de coelo et vide et visita vineam istam; Et perfice eam, quam plantavit dextera tua. Oremus. Omnipotens sempiterne Deus, qui gloriam tuam omnibus in Christo gentibus revelasti: custodi opera miser, cordiae tuas, ut Ecclesia tua toto orbe terrarum diffusa, stabili fide in confessione tui nominis perseveret. 2. Da pacem, Domine. in diebus nostris. quia non est alius, qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster. x. Fiat pax in virtute tua, d. Et abundantia in turribus tuis. Oremus. Deus, a quo sancta desideria, recta consilia et justa sunt opera: da servis tuis illam, quam mundus dare non potest pacem: ut et corda nostra mandatis tuis dedita et hostium sublata formidine, temporasint tua protectione tranquilla. 3. Oremus pro haereticis et schismaticia, ut Deus et D

minus noster eruat eos ab erroribus universis et ad sanctam Matrem Ecclesiam catholicam revocare dignetur. v. Illuminare his, qui in tenebris et in umbra mortis sedent P. Adduc eos, ut vocem tuam audiant, et fiat unum ovile et unus PRStor. Oremus. Omnipotens sempiterne Deus, qui salvas omnes

et neminem vis perire: respice ad animas diabolica fraude deceptas, ut omni haeretica pravitate deposita, errantium corda resipiscant et ad veritatis tuae redeant unitatem. Per Domi

214쪽

v. Hymnus Ambrosianus. Τs Deum laudamus, te Dominum confitemur. To aeternum Ρatrem omnis terra Veneratur.

Tibi omnes Angeli, tibi coeli et universae potestates. Tibi Chrectim et Seraphim ' incessabili voce proclamant:

Sanctus, sanetus, sanctus, Dominus Deus Sabaoth. Pleni sunt coeli et terra majestatis gloriae tuae. Te gloriosus ' Apostolorum chorus, Te Prophetarum laudabilis numerus, a Te virtyrum candidatus ' laudat exercitus. Te per orbem terrarum ' sancta confitetur ecclesia. Patrem immensae majestatis, Venerandum tuum verum et unicum Filium. Sanctum quoque Paraclitum Spiritum. Tu rex gloriae Christe, Tu Patris ' sempiternus es Filius. Tu, ad liberandum suscepturus hominem, non horruisti Virginis uterum. Tu devicto mortis aculeo, aperuisti credentibus regna

coelorum.

Tu ad dexteram Dei sedes, ' in gloria Patris.

Judex crederis ' esse Venturus.

Te ergo quaesumus, tuis famulis subveni, ' quos pretioso Sanguina redemisti. Aeterna lac eum Sanctis tuis ' in gloria numerari. MDum lac populum tuum, Domino, et benedic hereditati tuae. Et rege eos, et extolle illos usque in aeternum. Per singulos dies ' benedicimus te. Et laudamus nomen tuum in saeculum, ' et in saeculum

saeculi.

Dignare, Domine, dis isto sine peceato nos custodire. inserere nostri, Domine: miserere nostri. Fiat misericordia tua, Domine, super nos: ' quemadmodum speravimus in te. In te, Domine, speravi: non confundar in aeternum. v. Benedicamus Patrem et Filium cum sancto Spiritu, Laudemus et superexaltemus eum in saecula.

215쪽

v. Benedictus es, Domine, in firmamento coeli. v. Et laudabilis et gloriosus et superexaltatus in saecula- Oremus. Deus, cujus misericordiae non est numerus et bonitatis infinitus est thesaurus; piissimae majestati tuae pro collatis donis gratias agimus, tuam semper clementiam exorantes, ut, qui petentibus postulata concedis, eosdem non deserens, ad praemia futura disponas. Per Christum Dominum nostrum. Amen.

Mantantur strophae Tantum ergo et Genitori Genitoque. F. Panem de coelo praestitisti eis, inllelvia Omne delectamentum in se habentem. Allelria,)Deus, qui nobis etc. ut supra pag. I86. Benedictioδ

Juvat subtexere ex libro Exercitiorum s. Ignatii et ex Di rectorio aliquas annotationes et Regulas ad exercitia bene peragenda perutiles.'ὶ Librum Exorcitiorum S. Ignati l vocabat s. caroIus Borro m. boues eam perci tam in ιibellι unius σιω- eoactam, eae quo νι- sPεesnisinsaria, quam eae ceteris omnιbus diseere poravi. PauIua III omnia restinguis, in εο eontenta, eae earia acientia approbarit, eouaudavit et scripti Patrocinio ad porpetuam rei momoriam communivit; oaquo onunci&Vitosso pietata cie sanctua te pisna, et M as Matio n- ει spiritualam preseorum , Metium varia insuci α Οαιυ ια. Post librum S. .unalli Directorium tradondorem Exercitiorumma ima pollet auctoritate. Fuit illud prius summo studio consectum Rquibusdam antiquioribus Patribus Soolotatis Jssu, dsin in omnes sociotatis pro incias missum, ut ubiquo Iooorum portitoros hac in palaestra Patros eAperientia duco viam rent , an aliquia addi, aut dotrahi, vel etiam com modius Mol posso videretur. Tandam in quinta congrogations Gonomii λPatribus, hunc in nnom dsputatis, diligonior atquο oxacto discussum, iterumquo a R. P. sonorial claudio Aqua viva Patribusquo assislsntibus nocumis Pomensum, Postremo, qualo nunc est, typia excusum est, ut iis potissimum, qui Exorcitia tradituri sunt, insorvini.

216쪽

3. quomodo dispositus esse dehoat, qui ad Exerelua faetenda aeeedit

Ex libro S. Ignatii: inrum in modum juvatur, 'ui suscipit Exercitia, si magno animo atque liberali accedens, totum studium et arbitrium suum offerat suo creatori, ut de se, suisque omnibus id statuat, in quo ipsi potissimum servire possit, juxta ejusdem beneplacitum. notat. 5.

Quanto se magis reperit anima segregatam ac solitariam, tanto aptiorem se ipsam reddit ad quaerendum, attingendumque Creatorem et Dominum suum: ad quem insuper, quo

propius aecedit, eo melius ad suscipienda bonitatis divinae dona disponitur. Annotat. 20. Ex Di rectorio: Qui in Exercitia agenda aggreditur, primo eniti debet, ut intelligat, quanta sit res, quam aggreditur; nempe, quae non solum ad animam pertineat, sed ita pertineat, ut, si modo ea diligenter praestet, quas debet, jacturus sit fundamenta spiritualis sui profectus, quae deinde tota ejus vita usui sutura sint. Ex quo intelligat, quantam alacritatem, et diligentiam et sortitudinem etiam, ad tantum opus, tantumque negotium afferre debeat. Itaque statuat ipse secum viriliter agere, et omnia impedimenta divinae gratiae rejicere, et omnes animi sui vires intendere, ut huic gratiae cooperetur, et se ad eam recipiendam quam poterit optime disponat. Hanc ob causam ab omnibus aliis negotiis domesticis

prius se expediat, vel certe ea aliis interim committat, ac toto tempore omne sibi amicorum ac familiarium, imo etiam nuntiorum aut litterarum commercium interdicat. Haec enim mentem implere solent variis cogitationibus, quae deinde magnopere distrahunt, et conceptum, si quis est, servorem restinguunt. Imo vero omnem etiam aliam cogitationem de quaris alia re excludere curet, perinde ac si nullum aliud negotium in hoo mundo haberet. Habeat deinde magnam spem in Domini bonitate et liberalitate, qui, cum etiam errantes requirat, et fugientes sequatur, multo magis, qui ad se bono animo accedunt, recipiet,

et complectetur. Quare confidat in illa infinita clementia, quae cum pium illud desidorium dederit, dabit etiam gratiam

ac vires exsequendi bene ad fructuose: siquidem ejus voluntas est sanctificatio nostra.

217쪽

Ιnter cetera vero, ita etiam animo constitutus esse de het,. ut libenter et avide exercitia. haec aggrediatur, non tam ut spirituali dulcedine fruatur, quam ut Dei voluntatem deae intelligat: suumque affectum a terrenis omnibus avellat, et eum in suo Creatore collocet. Illud vero maxime necessarium, ut praeter hoc desiderium proficiendi in spiritu, sit etiam bene resignatus in beneplacito Dei, in iis, in quibus adhuc liber est: itaque animo paratus sit, ut quidquid a Deo

gnoverit faciendum esse, omnino exsequi decreverit. Quare non debet quisquam deliberationem aliquam secum afferre, a qua dimoveri nolit. Deinde non debet etiam modum, ac terminum ipse ponere Dei donis, ita ut usque ad quosdam limites se illuminari ac juvari velit, non autem amplius. Nam praeterquam quod valde indecens est, ut creatura hoc modo agat cum suo Creatore, valde etiam sibi ipsi nocet: quia se ipsum privat illis majoribus donis, quae Deus fortasse daturus erat: deinde, quia illa ipsa illiberalitas, et restrictio, et ingratitudo in Deum meretur, ut ne ea quidem accipiat, quae vellet accipere. Quare debet potius animi sinum dilatare, ut quam maxime possit, sese cum Deo conjungere, et quam maxime ab eo ditari et locupletari thesauris istis coelestibns desideret.

Σ. Regu ae a1 quot ad motus animae, quos diversi exellant spiritus, algeernendos, ut honI UIum admittantur et peIIantur mau. 3

Prima regula est, quod illis, qui facile peceant lethaliter, et peccatum peccato addunt, fere solet inimicus noster illecebras carnis et sensuum delectationes objicere, ut eos teneat peccatis plenos, ad semper cumulum adaugeat. Spiritus vero bonus e contrario, conscientiam illorum pungit assidue et per synderesis rationisque officium a peccando deterret.

Secunda, quod aliis hominibus, qui se a vitiis et peccatis purgandos curant sollicite, et in obsequii divini studio magis in dies promovent, immittit spiritus malignus molestias, scrupulos , tristitias, rationes falsas, et alias id genus perturbationes , quibus profectum illum impediat. Spiritui autem bono,

ex opposito, proprium consuetumque est, recte agentibus ani-

Ex libro Exercitiorum S. Ignatii.

218쪽

mum ac vires addere, consolari, devotionig lacrymas ciere, illustrare mentem, et tranquillitatem dare, sublatis obstaculis omnibus, ut expeditius alacriusque per opera bona semper vitra tendant. Tertia, quod spiritualis proprie consolatio tunc esse noscitur, quando per internam quamdam motionem exardesest anima in amorem creatoris sui, nec jam creaturam ullam nisi propter ipsum potest diligere. Quando etiam . lacrymae funduntur, amorem tuum provocantes, sive ex dolore de peceatis profluant, sive ex meditatione Passionis Christi, sive alia ex eausa qualibet, in Dei cultum et honorem recte ordinatis. Postremo, consolatio quoque dici potest, fidei, spei et charitatis quodlibet augmentum. Item laetitia omnis, quaΘanimam ad coelestium rerum meditationem, ad studium salutis, ad quietem et pacem eum Domino habendam, solet incitare. Quarta, quod spiritualis e contra desolatio vocari debet, quaevis animae obtenebratio, eonturbatio, instigatio ad res infimas, seu terrenas; omnis denique inquietudo et agitatio, sive tentatio trahons in dissidentiam de salute, et spem charitatemque expellens. Unde se anima tristari, tepescere ac torpere sentit, et de ipsius Dei Creatoris sui clementia prope desperare. Sicut enim consolationi opponitur desolatio, ita

etiam quae ab utraque oriuntur cogitationes, sunt inter se prorsus oppositae.

Quinta, quod tempore desolationis nihil deliberandum aut innovandum est circa propositum animi, aut Vitae statum, sin in eis perseverandum, quae fuerant prius constituta, putR praecedente die, vel hora consolationis. Quemadmodum enim in consolatione bonus spiritus nos magis regit ac dirigit. ita in desolatione Malus, cujus instigatione et conciliis nihil

rectum decernere possumus.

Sexta, quod tametsi desolatione affectus homo priora sua consilia minime debet immutare: expediet tamen provideri et augeri ea, quae contra desolationis impulsum tendunt. qualia sunt, insistere orationi cum discussione sui, ac poenitentiae aliquid assumere. Septima, quod quamdiu premimur desolatione, cogitandum est, nos interim relinqui a Domino nobis ipsis, pro-

219쪽

bationis causa, ut per naturales quoque vires 'insultibus tui-mici nostri obsistamus. Id quod possumus haud dubie assistente nobis praesidio divino, quod semper manet, licet tunc nequaquam sentiatur, eo quod fervorem pristinum charitatis Dominus subtraxerit, relicta nihilominus gratia, quMaed bene operandum et ad consequendam salutem satis esse queat. Octava, quod hominem, tentatione pulsatum, mire juvat patientiae servandae studium, ut quae vexationibus hujusmodi proprie opponitur, et e diametro resistit. Accersenda etiam spes est, et cogitatio adfuturae brevi consolationis: si praeae tim per sanctos conatus, in sexta regula signatos, desolationis impetus frangsttur. Nona, quod causae desolationis tres sunt praecipuae: Prima, quia propter nostram in spiritualibus studiis seu me estiis tepiditatem atque Mediam, consolatione divina merito privamur. Secunda, ut probemur, quinam sumus, et quomodo in Dei servitium et honorem, absque praesente quodam consolationum donorumque spiritualium stipendio, nosmet impendimus. Tertia, ut certi plane simus, nostrarum virium non esse, vel acquirere, Vel retinere servorem devotionis, vehementiam amoris, abundantiam lacrymarum, aut aliam quamlibet internam consolationem: sed omnia haec gratuita esse Dei dona, quae si vindiosmus nobis ut propriai superbiae et vanas gloriae crimen, non si salutis gravi periculo, incursuri sumus. Decima, quod fruenti homini consolatione prospiciendum est, quo se pacto gerere poterit, desolatione deinceps oecu rente: ut jam inde aerimoniam et robur animi mature comparet, ad impetum ejus reprimendum. Undecima, ut illa idem, affluente eonsolatione, se ipsum deprimat, ac vilisaciat quantum potest, reputando Seeum, quam imbellis, quamque ignavus esse apparebit, desolatione impugnante, nisi per gratiae et consolationis divinae opem cito sublevetur. Contra vero ille, quem desolatio molestat, aestimato debet eum Dei gratia se posse plurimum, facileque adversarios suos omnes doricturum esse, dummodo in Dei virtute collocet spem suam, et animum suum corroboret. Duodecima, quod hostis noster, naturam et morem

muliebrem refert, quoad imbecillitatem virium et animi per-

220쪽

vieaciam. Nam sicut femina cum viro rixans, si hunc eonspexerit erreto et constanti vultu sibi obsistere, a testillim animum ad terga vertit: sin vero timidum fugacemque esse animadverteriti in extremam surgit audaciam, si in illum ferociter invadit. Itidem consuevit daemon animo et robore plano destitui, quoties spiritualem athletam eorde imperterrito ac fronte ardua tentationibus videt reluctari. Sin autem trepidet ad primos impetus sustinendos, et quasi animum despondeat, nulla est bestia super thrram inimico illa tune esseratior, acrior et pertinacior in hominem, ut cum pernicie nostra malignae obstinataeque mentis suas desiderium adimpleat. Decima tertia, quod idem inimicus noster morem insequitur nequissimi eujuspiam amatoris , qui puellam honestorum parentum filiam, vel uxorem viri alicujus probi volens seducere, summopere procurat, ut verba et consilia sua oc- enita sint, ' nihilque reformidat magis ac aegre fert, quam si puella patri suo, vel uxor marito illa patefaciat, cum sciat, hoc Doto de votis et conatibus suis actum esse. Ad eundem modum obnixe satagit diabolus, ut anima, quam circumvenire cupit ac perdere, fraudulentas suas suggestiones teneat secretas. Indignatur vero maxime et gravissime cruciatur, si cui vel Confossionem audienti, vel spirituali homini molimina sua detegantur, a quibus ita excidere se funditus intelligit. Decima quarta, quod solet etiam adversarius imitari aliquem belli ducem, qui obsessam arcem expugnare atque depraedari cupiens, explorata prius natura et munitione laci debiliorem partem aggreditur. Sic nimirum et ille circuit animam, et callide inquirit, quarumnam virtutum praesidiis, moralium scilicet, aut theologicarum ipsa vel munita vel destituta sit: eaque potissimum parte machinis omnibus admotia irruit, ac subvertere nos sperat, quam in nobis minus toris firmatam custoditamque esse praeviderit.

Prima est, quod proprium est Dei et Angeli cujusque boni, veram infundere spiritualem laetitiam animae, quam movent, sublata tristitia et perturbatione omni, quam ingessit

Ex libro Exercitiorum.