Orationes, cum aliquot deperditarum fragmentis

191쪽

p. 3. ΠΕΡ ΤΟΥ ΑΓΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΥ. 135οντα τελευτησαντα καὶ εἰς τη- ἐμην μητέρα τολοντον κλῆρον ἐπιγιγνόμενον. 11.

ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΥ.

ΥΠΟΘΕΣΙΣ. Αγνίας τις εἶχεν ανεψιοῖς π0λλους, Θεόπομπον καιτον dελφον αυτου Στρατοκλέα καὶ Στρατων και υ- βουλιdην οὐτος μέλλων τελευταν ποιήσατο θετὴν αυτω γατέρα, κελευσα εν ταῖς διαθήκαις, ει τι πάθοι θυγάτηρ, ερχεσθαι τον κλῆρ0ν εἰς Γλαυκωνα, δελφον αυτο τυγχανοντα μ0μήτριον επι τουτοις αυτ0ὐτελευτήσαντος ή θυγάτηρ λαβουσα τον κλῆρον τελευτησεν. αποθανόντος ὁ και υβουλίδου η θυγάτηρ αυτ - ου Εὐβουλίδου, δικασαμένη προς Γλαυκωνα ελαβε την ουσίαν μετα ταυτα τελευτησάντων κα των περι τον Στρατοκλέα καὶ τοατων Θεόπομπ0ς μονος εὁικάσατο προ αυτην, και λαβε τον κλῆρον προς τουτον δι επιτρόπου τινος O ιος του δελφ0λαυτου, Στρατοκλέ0υς, δικάζεται, φάσκων ξ ἴσου τα τῆς κλη-00ν0μίας αρμόζειν τω τε Θεοπόμπω και τω παιδι τουαδελφο αυτου H στάσις πραγματική ΝΟΜΟΙ.

Αια ταμ υμῖν ἀνέγνων του νόμους, τι κατὰ τον πρῶτον αυτῶν ἰσχυρίζεται τω παιδὶ του μικληρίου προσήκειν, ου αληθῆ λέγων. ου γαρ ην μιν Ἀγνίας αδελφός, ο δε νόμος περὶ δελφ0s χρημάτων πρῶτον δελφοῖς τε καὶ ἀδελφιδοῖς πεποίηκε την κληρονομίαν, αν σιν uoπάτορες τουτο γαρ ἐγγυ-

192쪽

136 ΙΣΑΙΟ Οn. 11.2 τάτω του τελευτησαντος γενους ἐστίν. εὰν δ' υτοι μη σι δευτερον αδελφὰς ὁμοπατρίας καλεῖ και παῖδας τους ε τουτων. εὰν δε λώσι, τρίτω γενει δμδωσι την ἀγχιστείαν, ἀνεψιοῖς προς πατρος μέχριανεψιῶν παίδων εὰν δε και του ἐκλείπli, εις τογένος πάλιν επανέρχεται, και ποιεῖ τους προς μητρος του τελευτησαντος κυρίους αυτῶν, κατὰ ταυτὰ καθάπερ τοι προς πατρος ξ ἀρχης ἐδίδου την κληρονο- μίαν ταυτας ποιεῖ τὰς αγχιστείας ο νομοθέτης μο- νας, συντομωτέρως τοις ημασιν η γὼ φράζω την μέντοι διάνοιαν ν βουλεται ταυτη δείκνυσιν. Ἀεπα Ῥυτος ουδε καω ν τουτων των νομάτων Aγνω προσηκε τύ αγχιστεία αλ εξ της συγγενείας

ἐστίν. ν δ ἀκριβῶς μάθητε περι ν ψηφιεῖσθε,

τους πολλους λόγους ἐάσας ουτος εἰπάτω ο τι- παις προσηκε τουτων τῶν εἰρημένων τετον κληρον καταλιπόντι καν φανε κατά τι προσηκων, κίν εγὼ συγχωρῶ το μικληριον εἰναι του παιδός. ει δέ τοι μηδεν τουτων εῖε ειπεῖν, πῶς υκ ἐλεγχθησεται φανερῶς με μεν συκοφαντῶν, μῆς δ ἐξαπατησαι παρὰ τους νόμους ζητῶν ἀναβιβασάμενος ουν αυτὸν ναντίον μῶν ἐρωτήσω τὰ ν τοι νόόμοις παναγιγνώροσκων Ουτω γὰρ εἴσεσθε ει προ κει τω παιδὶ τῶν Aγνω χρημάτων η μη Λαβε υν αυτοις τους νόμους συ δ' ἀνάβηθι δευρο, πειδη δεινος ει διαβάλλειν και τους νόμους διαστρέφειν σεδ ανα-

γίγνωσκε. ΝΟΜΟΙ.

193쪽

p. q. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΥ. 137 πατρός; τί τουτων τῶν νομάτων, οἱ ο νόμος την ἀγχιστείαν δίδωσι και πως μη κεῖνο ἐρεῖς, ὁτιεμὰς αδελφιδους ου γαρ περὶ του μου κληρου νυν λόγος ἐστί ζῶ γαρ. εἰ δ ην ἄπαις εγὼ τετελευτηκὼς και ημφισβητε των μῶν τουτ α προσηκεν ἀποκρίνασθαι ἐρωτωμένω νυν δε η των Ἀγνίου χρημάτων το μικληριον εἰναι του παιδός δε δη σε της ἀγχιστείας , ο τι ο παῖς γνω προσηκεν, τὸ γενος

εἰπεῖν. φράσον ουν τουτοισί.

Αἰσθάνεσθε τι υ ἔχει την συγγενειαν εἰπεῖν, αλ αποκρίνεται πάντα μῆλλον η ο δει μαθειν μῆς. καίτοι τον γε πράττοντά τι δίκαιον ου προσηκεν απορεῖν λ ευθυς λέγειν, και η μόνον τουτοποιειν, αλα και διόμνυσθαι και του γένους παρώχεσθαι μάρτυρας, να ἀλλον ἐπιστευετο φ' μῶν. νυν δ φ 0ὶς απόκρισιν ου δέδωκεν, ου μάρτυρας παρέσχετο, υνορκον μοσεν, ου νόμον ν ἀνέγνωκεν, οἴεται δεῖν μῆς, μωμοκότας ψηφιεῖσθαι κατὰ τους νόμους, αυτ πειθομένους μου καταγνῶναι ταυτηντην εἰσαγγελίαν παρὰ τους νόμους ουτω σχέτλιος και αναιδης ἄνθρωπός ἐστιν. αλλ' υκ γὼ ποιησω τουτων ουδέν, αλλὰ και τὸ γένος ἐρῶ τουμῖν καιοθεν μοι προσηκε της κληρονομίας, καὶ τον παῖδα επιδείξω και τους πρότερον αμφισβητησαντας ἐμοὶ του

κληρου πάντας ἐξω της αγχιστείας ὁντας, σθ υμ ομολογειν. νάγκη δ ἐστὶν ἐξ αρχης τὰ συμβεβηκότα

ειπεῖν ε τουτων γὰρ γνώσεσθε την τε ἐμην ἀγχιστείαν και ὁτι τουτοις Ουδεν προσηκε της κληρονομιας.

δης και Στρατοκλης και Στρατίος ο της γνίου μηροτρὸς δελφὸς ἐξ ἀνεψιῶν ἐσμεν γεγονότες και γὰρ οὐ πατέρες Ἀμῶν ήσαν ανεψιοὶ εκ πατραδέλφων.

194쪽

138 ΙΣΑΙΟΥ Οa. 11. γνίας - , τε ἐκπλεῖν παρεσκευάζετο πρεσβεύσων επὶ ταύτας τὰς πράξεις α τη πόλει συμφερόνπως ειχον, ου ετ μιν τοῖς εγγυτατα γένους, εἴ τι πάθοι, α ντα κατέλιπεν, αλλ ἐποιήσατο θυγατέρα αυτο ἀδελφιδῆν εἰ δε τι καὶ αυτ πάθοι, Γλαύκωνι τα οντα ἐδίδου, αδελφλοντι μομητρίω και ταυτ εν διαθήκαις ενέγραψε χρόνων δε διαγενομένων μετὰ ταύτα τελευτα μεν αβουλίδης, τελευτα

δ' ἡ θυγάτηρ ην ἐποιήσατο γνως, λαμβάνει δετον κλῆρον Γλαύκων κατὰ την διαθήκην. ημεῖς δ'ου πώποτ ἡξιώσαμεν αμφισβητῆσαι προς τὰς κείνου διαθήκας, αλλ ωόμεθα δεῖν περὶ των αυτο τηνεκείνου γνώμην εἶναι κυρίαν, καὶ τούτοις ἐνεμένομεν η δ' Εὐβουλίδου θυγάτηρ μετὰ των αὐτ συμπραττόντων λαγχάνει τού κληρου και λαμβάνει νικη- σασα τους κατὰ την διαθήκην αμφισβητήσαντας, ζωμεν ουσα της αγχιστείας, ἐλπίσασα δ' ως εοικεν)ημῆς προς αὐτὴν οὐκ ἀντιδικήσειν, τι οὐδε προς 10 τὰς διαθήκας ημφισβητησαμεν ημεῖς δέ, εγὼ και Στρατίος καὶ Στρατοκλῆς, πειδη τοῖς εγγύτατα γένους ἐγεγένητο επίδικος ὁ κληρος, παρεσκευάζοντο ἄπαντες λαγχάνειν πριν δε γενέσθαι τὰς λήξεις των δικῶν μῖν τελευτα μεν ο Στρατίος τελευτα δ Στρατοκλῆς, λείπομαι δ' γὼ μόνος των προς πατρὸς ων ανεψιοὶπαις, ω μόνω κατὰ τους νόμους γίγνετο κληρονομια, πάντων ξδη των ἄλλων ἐκλελοιπότων, οῖ ταυτον εμο τ συγγενεία προσήκοντες ἐτύγχανον. 11 τ δε γνώσεσθε τομ', ὁτι ἐμοὶ μεν ἀγχιστεύειν, τοις δ ξ κείνων γεγονόσιν ου ην εν οἱ Οὐτος παῖς ην αὐτὸς ὁ νόμος δηλώσει το μεν γὰρ εἰναι την ἀγχιστείαν ἀνεψιοῖς πρ0ς πατρὸς μέχρι ἀνεψιῶν παίδων μολογειται παρὰ πάντων ε δε μεθ' μῆς

195쪽

ψιῶν παίδων, τους προς μητρος κυρίους ειναι κατα

'Aκούετε, εανδρες, τι- νομοθέτης ου εἰπεν, γών μηδεις et προ πατρος μέχρι ανεψιῶν παίδων, τους των ἀνεψιαδῶν ἐναι κυρίους, αλλα απέδωκε τοι προς μητρος του τελευτησαντος, αν μεῖς μηώμεν, την κληρονομίαν δη, δελφοῖς και αδελφαῖς καὶ παισὶ τοι τούτων και τοι αλλοις, κατὰ ταυτὰ καθάπερ και εξ αρχῆς ν πειρημένον τους δε μετέρους παῖδας ἐξω της αγχιστείας ἐποίησεν οις δε

μηδ' εὰν τετελευτηκὼς ω εγώ, δίδωσιν ὁ νόμος την γνίου κληρονομίαν, πῶς ἐμοὐτε ζῶντος και κατὰ

τους νόμους εχοντος οἷοντα αυτοις εἰναι την αγχιθστείαν οὐδαμῶς δήπουθεν. αλλὰ μην εἰ τούτοις μη 13 μέτεστιν, ων οἱ πατέρες αὐτὸν ἐμοὶ προσῆκον, οὐδετούτω τω παιδὶ γίγνεται και γὰρ ὁ τούτου πατὴρ ομοίως ν ἐκείνοις συγγενής ου οὐ δεινὸν ἐμοὶ μὲν διαρρήδην ουτω τῶν νόμων δεδωκότων τὴν κληρονομίαν, τούτους δ' ἔξω τῆς αγχιστείας πεποιηκότων, τολμαν τουτον συκοφαντεῖν, και διαγωνίσασθαι μέν, νίκ εγὼ του κλήρου τὴν δίκην ἐλάγχανον, μη οἴεσθαι δεῖν, μηδε παρακαταβάλλειν, ου περὶ τῶν τοιούτων ε τι δίκαιον ειχεν εἰπεῖν διαγνωσθῆναι προσῆκεν ἐπι δε του πωδος νόματί πράγμα ἐμοὶ παρεχειν και περὶ τῶν μεγίστων εις κίνδυνον καθιστάναι καὶ περὶ μεν τῶν μολογουμέ- 14νων εινα του παιδὸς χρημάτων μηδ' αἰτιῶσθαί με, μη ως τι εἴληφα εχειν ει τε, εφ' οἷς, εἴ τι αὐτῶν κακῶς διωκουν σπερ υτος, κρίνεωαι μοι προσῆγ

196쪽

140 ΣAIO On. 11κεν), α δ μεις εμα εἰναι ψηφίσασθε, τω βουλομεν δόντες ξουσίαν ἀμφισβητειν αυτῶν, επὶ του- τοις ἐμοὶ τοιουτους αγῶνας παρασκευάζειν καὶ εἰς τούτο ἀναισχυντίας κειν ;1 Οὐομαι μεν os και εκ τῶν δη εἰρημένων γιγνώσκεσθαι μῖν τι υτ αδικῶ τον παῖδα οὐθεν υτενοχος εἰμι ταυται ταις αἰτίαις οὐδε κατὰ μικρόν

ετ δε ἀκριβέστερον γο-αι και εκ τῶν αλλων μῆς μαθήσεσθαι, και την ἐμην επιδικασίαν, ἁ γέγονεν, ἀκούσαντας περ αυτῶν. εμο γαρ ι ανδρες λαχόντι οὐ κληρου την δίκην οὐτε ὐτος ὁ νύν με εἰσαγγέλλων ηθη δεῖν παρακαταβάλλειν περ οὐ παιδός, ἴτε οἱ Στρατίου παίδες οἱ ταὐτὸ τῶ παιδὶ προσηκοντες, ἴτε δι' αλλο οὐδεν αὐτοί. ἐνόμιζον 16 προσηκειν τούτων τῶν χρημάτων ἐπεὶ οὐδ' αν osτος νυν μοὶ πράγματα παρεῖχεν ει τὰ οὐ παιδὸς εἴωναρπάζειν α μη ναντιούμην αυτῶ Osτοι μεν sν, ῶσπερ εἶπον, ειδότες τι ἔξω σαν της αγχιστείας,

οὐκ ἡμφισβήτουν αλλ' ἡσυχίαν εἶχον οἱ δ' ἡπερ της

βουλίδου θυγατρῖς πράττοντες, της το αὐτὸ δικαίως τῶ Στρατοκλέους παιδὶ προσηκούσης, καὶ οἱ

κυρι- της γνίου μητρος ησαν οἱοι προς με ἀντι- 17 δικεῖν εἰς τοσαύτας δ' πορίας κατεστησαν O τι αντιγράψωνται περ της ἀγχιστείας, στε η μεν ον κληρον χουσα και ι λεγοντες το περ αὐτης γενος,

επειδη κατεψεύσαντο, αδίως π εμορτότε ἐξηλεγχθησαν οὐκ ἀληθές τι γράψαι τολμήσαντες, οἱ δυπερ της γνίου μητρὸς γενει μεν εμοὶ ταυτο προσθ

αποκλειομενης, ο κελεύει κρατειν τους ἄρρενας, τοfτομεν ωσαν, οἰόμενοι δ' εμο πλεονεκτήσειν μητερα εἰναι τού τελευτήσαντος γραψαν ί συγγενέστατον

197쪽

p. 86. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΝΙΟΥ ΚΛΗΡΟΥ. 141μεν ην τῆ φύσει παντων, ἐν δε ταῖς αγχιστείαις ομολογουμενωδου εστιν. εἰτα γράψας ανεψι λυ παι 18 εἶναι κἀκείνας ἐξελέγξας ουκ ουσας ἐν ταις ἀγχιστείαις, ουτως ἐπεδικασάμην παρ μιν, και αυτῶν Ουκ ἴσχυσέ τι υτ τῆ τον κλῆρον ἐχούσu το προνενικηκέναι τους κατα διαθήκην αμφισβητήσαντας, υτετῆ τέρα το μητέρα εἰναι του ον κλῆρον καταλιπόντος, αλλ' υτως οἱ τότε δικάζοντες καὶ το δίκαιον και τους ορκους περὶ πολλ0s ἐποιήσαντο , ἄστ ἐμοὶ τω κατὰ τους νόμους αμφισβητο τι την ψῆφ0νήνεγκαν καίτοι ει τὰς μεν νενίκηκα τολον τον τρό- 19πον, ἐπιδειξας μηδεν γνω κατ' ἀγχιστείαν προσηκούσας, ουτος δε η ἐτόλμησεν ἀντιδικῆσαι τω παιδὶ οὐ μικληρω προ ημῆς, οἱ δε Στρατωυπαῖδες οἱ ταυτον τούτω προσήκοντες μηδε Γν αξιολσιν ἀντιδικῆσαι προς με περι αυτῶν, εχ δ' ἐγὼ τον κλῆρον ἐπιδικασάμενος παρ' μιν ἐξελέγχω δετο-ον μηδέπω καὶ τήμερον εχον ελεῖν ο τι- παις Αγνω προσήκει κατ αγχιστείαν τι ετ δε μαθεῖν

υμῆς η τί ποθεῖτε ακοῶσαι περ τούτων ἐγὼ μεν γὰρ ως s φρονοῶσιν μω κανὰ τα εἰρημένα νομίζω Osτος τοίνυν αδίως ο τι αν τύχη ψευδόμενος 20 και η αυτ as πονηρίαν Ουδεμίαν ζημίαν ἐναι νομίζων, τολμῶ με διαβάλλειν ἄλλα τε πολλά, περι νποιήσομαι τους λόγοti τάχα, και νυνὶ λέγει ς ἐκοινωσάμεθα ἐγώ τε καὶ Στρατοκλῆς, τον ἀγῶνα εἰσιώναι περὶ τού κλήρου μέλλοντες ὁ μόνοις μῖν τῶναμφισβητεῖν παρεσκευασμένων οὐκ ἐνῆν, διομολογήσασθαι πρ0 ἀλλήλους τ μεν γὰρ et βουλίδου θυ- 21γατρὶ και τῆ γνίου μητρι προς μῶς ἀγωνιζ0μέναις, μη κατα ταυτο ἀμφισβητούσαις, ἐνῆν ποιήσασθαι συνθηκας, αν τέρα νικῆ, μετεῖναί τι κα τῆ ἡττη-

198쪽

δύο δε ληξεις, μικληρίου ἐκατέρω τοῖς δε κατὰ

ταυτὰ αμφισβητοὐσιν εἷς τίθεται καδίσκος, υ υκαν η τον μεν ηττῆσθαι τον δε νικῶν, αλλ ομοίως αμφοτεροις πιο αὐτὸς κίνδυνος, στ' ου ἐνην κοινωνίαν οὐδε διομολογίαν ποιησασθαι περὶ αυτῶν. 22 αλλ' ὐτος, πειδη Στρατοκλης τελεύτησε πρὶν γενέσθαι του μικληρίου τὰ ληξεις μῶν κατέρω καιο, κέ ην μετουσία τω Στρατοκλεῖ τούτων οὐδε τω

παιδὶ τω δε διὰ τον νόμον, αλλ' ἐγίγνετο εἰς με

κληρονομία κατ αγχιστείαν πάντων, ει νικησαιμι τους εχοντας, τότ ηδη πλάττει ταλα και μηχανῆται,

προσδοκῶν τούτοις τοι λόγοις αδίως μῶς ἐξαπα-τwαι. τι δ υχ οἷόν ην τούτων γίγνεσθαι Ουδέν, ἀλλα διείρηται καθ' καστον περὶ αὐτῶν, εκ ου νόμου γνῶναι ράδιον. Λαβε δ' αὐτοῖς καὶ ἀναγίγνωσκε.

ΝΟΜΟΣ.

23 ρ' μιν ο νόμος δοκεῖ ποιεῖν ἐξουσίαν κοινωνίας, αλ ου ἄντικρυς υτωσὶ πῆν τουναντίον, εἰ και το πρότερον πηρχε κοινωνία, προστάττει, διαρθρηδην κελεύων του μέρους καστον λαγχάνειν καιτοι κατὰ ταὐτο αμφισβητουσι τιθεὶς να καδωκον καὶ τὰς ἐπιδικασίας τουτον τον τρόπον ποιῶν ο διταλα τῶν νόμων λεγόντων καὶ ου ἐνούσης γενέσθαι διομολογίας, οίτως λόγως πρῆγμα τηλικολον ψεύ- 24 σασθαι τετόλμηκεν. οὐ μόνον δε τουτο πεποίηκεν, ἀλλὰ και το πάντων ναντιώτατον πρῆγμα εἴρηκεν, - προσέχετε τον νοέν ω ἄνδρες φησι γὰρ μολορογησαί με του κληρο τω παιδι το μικληριον μετα δώσειν ει νικησαιμι τους εχοντας αύτόν. καίτοι εἰ

199쪽

p. 87. ΠΕΡΙ ΤΟΥ ΑΓΝΙΟΥ ΚΑΠΡΟΥ. 143μεν τι καὶ αὐτῶ μετῆν κατὰ τὸ γενος, ως οὐτος λεγει, τί δει γενέσθαι ταύτην αὐτοι παρ μοὐτην μορολ0γίαν ην γαρ μοίως καὶ τούτοις ἐπίδικον το μι-

κλήριον, εἴ περ ἀληθῆ λέγουσιν. εἰ δε μη προσῆκεν 25

αὐτοῖς της ἀγχιστείας μηδεν , δια τι αν μεταδώσεινωμολόγουν, των νόμων μοὶ πάντων αυτῶν δεδωκο- των την κληρονομίαν; πότερα δ ου ην μοι λαχεῖν, ει μη πείσαιμι τούτους; αλλ' ο νόμος ω βουλομένω δίδωσι την ἐξουσίαν, στε τούτο ου ην αυτοῖς εἰροπεῖν. αλλ' ἐχόν τινά μοι μαρτυρίαν οὐ πράγματος, ην εἰ μη ἐμαρτύρουν, ἐκ μελλον επιδικάσασθαι τούτων ἀλλα κατὰ γενος μφισβήτουν, ου κατὰ δο- σιν, στ ούδεν δε μαρτύρων υλλὰ μην ε μητε 6 κοινώσασθαι τὸ πράγμα ἐνῆν, τ εζη Στρατ0κλῆς, μήτε ο πατηρ αυτῶ κατέλιπεν ἐπιδικασάμενος του- των μηδέν, μητε εικὸς ν μεταδώσειν με τὸ μι- κλωον μολογῆσαι αὐτῶ, ἀπέδοτε δ' μείς επιδικάσαντές μοι τούτον τον κλῆρον, οι δε μητε λαχοντων αυτῶν η ἀμφισβητησαι πώποτ ἡξίωσαν, πῶς χρὴ πιστοῖς εἶναι νομίζειν του τούτων λόγους εγὼ μεν ολμα ουδαμῶς προσποιεῖται τοίνυν osτος ἐπει- 27δη os εἰκότως αν θαυμάζοιτε, τι τού μικληρίου τότε την δίκην ου ἐλάγχανον το μεν η λαχειν

προς κείνους με εἰναι αἴτιον ομολογησαντα με ταδωσειν, στε δια τοί ου παρακαταβάλλειν αυ-

τοῖς της δε προς με λήξεως εμποδὼν εἶναι τοῖς νομ0υς ου γὰρ εἰναι τοι ὀρφανοι κατὰ τῶν πιτρόπων), ουδέτερ αληθῆ λέγων. οἴτε γὰρ αν νόμον re δείξειεν ο κωλύει τοὐτον et περ το παιδὸς δίκην παρ εμο λαμβανειν ου γάρ ἐστιν ἐναντιούμενος ουδείς, αλ ωσπερ και γραφὰς κατ ει οὐ δέδωκεν, ουτ καὶ δίκας ἐμοὶ εἶναι καὶ τω παιδὶ πεποίηκεν

200쪽

144 ΣΑ1OT OR. 11. 6ἴe cis διὰ ταύτα ἐκείνοις τοῖς προσηκουσι του κληθρου ου ἐλάγχανον, ως ἐμ0s μεταδωσειν ομ0λογησαντος, αλλ οτι υ ν οτιούν αυτοῖς τουτων των χρημά-29 των προσηκεν. ευ δ id τι υδ εἰ συνεχώρουν τω παιδὶ λαβεῖν ἐπιδικασαμένω παρ μου ο μι- κληριον ου αν ποτε ταμ εποίησαν et δ' ἐπεχείρησαν, εἰδότες τι, τ εν u αγχιστεία μη ὁντες εἶχόντι των μη προσηκόντων, τουτ αν πο των εγγύτατα

γένους αδίως αφύρέθησαν. περ γαρ καὶ πρότερον εἰπον, ου δίδωσι μεθ μῆς τοῖς μετέροις παισι τὰ παράπαν την αγχιστείαν si νόμος, ἀλλα τοι προς 30 μητρὸς του τελευτησαντος. κεν αν sa ἐπ' αὐτὰ τουτο μεν ο Γλαύκων ο του γνίου ἀδελφός, πρ0ς ον η τι γένος ειχον ἄμεινον ειπεῖν, ἀλλα και ξωτης ἀγχιστείας ἐφαίνον ανήντες, τοsτο δ , ει μη ἐβούλετο οὐτος, λυγνίου κἀκείνου μητηρ, προσηροκον και αυτ της ἀγχιστείας του αυτης υιέος, ωσθ' οπότ ηγωνίζετο προς τοῖς μηδεν γένει προσηκοντας, φανερῶς αν λαβε τὸ μικληριον παρ' μῶν, τοὐτο3I os δικαιου και των νόμων , τὶ δεδωκότων. υ- κοὐ δια ταυτ ου ἐλάγχανεν, of ως δι' ἐμε τους νόμους κωλυόμενος, αλλὰ ταύτας προφάσεις ποιούμενος ἐπι ταύτας τὰς συκοφαντίας ἐληλυθεν, ἐξών γραφην γραψάμενος κα ἐμε διαβάλλων ἐλπίζει χρηματα λήψεσθαι καὶ ἐμε της ἐπιτροπης ἀπαλλάξειν.καὶ οἴεται δεινοῶ τινος ἀνδρὸς εργον διαπράττεσθαι

ταυτm ταῖς παρασκευαῖς, τι μη κατορθώσας μενουδεν ἀπολεῖ των et τοὐ διαπραξάμενος δ' ἶβουλεται και τὰ οὐ παιδὸς ἀδεῶς δη διαφορησει 32 Οὐκούν οὐ δει προσέχειν μῆς τοῖς τούτου λόγοις τον νοῶν, οὐδ' ἐπιτρέπειν, ουδ' ἐθίζειν εἶναι γραφας περὶ ν δίας δίκας ι νόμοι πεποιηκασιν.