Aulus Gellius quaternus philosophiae studuerit: Thesis, Paris

21쪽

Tres puniendi causas cum multis philosophis ille,

in primo commentariori m quos in Platonis Gorgiam L. VI, e. xv, 3. composuit, e8Se existimavit, cum contra Plato duas solum esse censeret. Quarum poenarum una castigandi emendandique gratia illius qui deliquit, altera dignitatis auctoritatisque tuendae causa ejus in quem delictum est tertia propter memplum, ne cui qui L. VI, e. xv,2-4. noceat, adhibetur. Haec misericordia simul ac justitia plena, nos iraque aetate digna suo quasi nomine addit Gellius Si spes magna est ut is qui peccavi citra poenam ipse sese ultro corrigat, aut pes contra nulla es emendari eum posse et corrigi, aut jacturam dignitalis ejus in quem peccatum est metui non necessum est, aut non id peccatum est cujus exemplo necessario meti Succurrendum sit : tum quidquid ita delictum es non sane dignum esse imponendae poenae studium viSum St. y L. VI, e. V. .

Exempli gratia nonnunquam adhibendam esse poenam hoc modo alibi demonstrat Taurus qui omni

suasionum admonitionumque enere ad bene Viven L. X, ora, .

dum sectatores exhortabatur suos nec tantum virtutis scientiam sed actionem prosequebatur. Cum adolescentem a rhetoribus ad philosophiae disciplinas nuperrime transgressum, propter aliquid inhoneste L. X, e. ix l. et improbe factum vituperaret, et ille solita se fecisse diceret, alienisque exemplis purgari vellet, Demosthenis verbis usus, quasi rhetorica cantilena, digna L. X, e. xlx, 2.

22쪽

que quae memoriae traderetur, quibus ille negat ullium exemplo alterius excusari posse, at contra eo magis puniendum esse dicit, addidit Ut enim si qui Me0IUm punitus esset, tu quidem hanc legem non L. xi . M . , serrex, Sic, Si tu punieriS, nemo seret alius. Multa probant a Tauro nullam admonendi sectatores suos ccasionem 1 amissam fuisse, illumque non argumenta tantum exprompsisse philosopho L. Xll, e. v. g. rum, Sed etiam re phil080phum egisse. Cum Lebadiae aegrotantem stoicum adiisset, eumque sortiter eum morbo deluctantem vidisset, discipulis suis 2

ho non sane jucundum sed cognitu utile spectaculum Commetidavit quo morbus et ratio quod suum esset Iacerent congredientes compugnantesque, et quamviSilli eum stoicis non bene conveniret vel cum stoica L. Xu, e. v. b. potis diSciplina, de dolore, stoicorum more, disseruit d). Quod testatur Tauri aequitatem et benevolentiam qui, quamvis Sectae adversae pleraque praecepta repudiaret, Sectalorum Ilius virtutes laudare noli dubitabat. Non minus Epicuri quam Stoicorum adversarius eratia VII, e . . . it e vir in disciplina platonica celebratus qui, quoties Epicuri mentionem audierat Hieroclis stoici de pro- t. ix e , . Videntia et Voluptate Sententiam referre solebat. Hoc enim solenne erat philosophis hujus temporis ac

23쪽

praecipue platonicis ut opponendo inter se diversas scholas everterent l). Tauru non modo veterum testimonis et historia nitebatur, sed ex minimis fortuitisque rebus praecepta hauriebat interrogatione socratica aut jucunda narratione quam res suppeditabat praesertim auditores docebat quod certe haec declarant. Discipulis

suis quorum numerosa erat cohors 2), Ut ad philo L. VII, c. x,1 sq.

sophiam capessendam horiaretur, historiam narrabat Euclidis qui, contra Atheniensium edictum, nodiu Socratem Megara Athenas adibat, dum contra nunc, inquiebat videre est philosophos ultro currere ut doceant ad sorhs juvenum divitum eosque ibi sedere atque opperiri prope ad meridiem donec discipuli nocturnum omne vinum edormiant Iin , Quibus verbis ille philosophiae dignitatis propugnator cum

eos qui eo tempore philosophiae mutius et nomen polluebant, tum adolescentium mores vituperabat. Hi enim a studiis argutias et inane vocum Son0S, illi quaestum ac mercedem expetebant ο). Cum olim aegrotaret Gellius, medicus, praesentibus Tauro et amicis, lapsu venam pro arteria Surpaverat. Quae imperitia cum risus omnium exciret, leniter, ut solebat, Tauru medicum reprehendit X L. XVIIl, c. x. cusans quod vulgari more hoc verbo usu esset, h0rtatusque est ut elegantiorem esse se in medendo quam

24쪽

in dicendo ostenderet, et citissime validum ei sanum Gellium redderet. Quae sui causa cur hic medicinae, quantum posset, luderet, hominibus liberis turpe

esse existimans ne ea quidem cognovisse ad notitiam corporis nostri pertinentia, quae natura nobis tuendae valetudinis causa et in promptu esse et in propatulo voluerit. Ut ergo nullam docendi Taurus, ita nullam discendi Gellius amittebat occa Sionem. Taurus enim naturalibus quaestionibus quoquest lebat. Nihil jucundius narratione illa qua in ce-lia XIlli viii. nul puerum Tauri quemdam allice mentientem promi Aulus: quae fuit disputationis occasio cur congelaseere 80lestet oleum nec unquam vinum 1 in Adh0 quod calidius sit vinum respondet philosophus et Dum non ninorem vim in corporibus calefactandis habere, celerum acetum quod rigidissimum est Ilig0re nunquam concrescere quod si ad levitatem Spectes, alendum esse leviora facilius coire. Alia est dissicilis quaestio, scilicet cur fluviorum et fontium

aquae gelu durentur, nec unquam mare, quam Vi S

Herod0tus Cimmerium solere dixisset 2ὶ quam non

it His contradicit Montantis Marti dii Bella recito a Vongo de Luxombour auoi ve les gelees si aspros que lo in de a munitionae conpoi h cou de hach et de colignee se debitoit avx soldat parpoid et qu'ila remporiolent dans de paniers, et vide

Nudaque oonsistunt sormam servantia testas Vina neo hausta mori sed data lausta bibunt n

25쪽

solvit Taurus, puero adveniante cum oleo quod emptum iverat et sub judice linqui ipse Gellius. Nec illum taedebat captiosarum quaestionum. Huti genim instituerat morem ut amici, cum apud is Sum

cenarent, quaedam praeparata argumenta, nec de Se riis ei gravibus sed lepidis et minutis rebus conjecta I 'i' e m. rent, cujus generis hoc refert Gellius: disputabatur quando moriens moreretur, utrum cum jam in iis 'te esset an tum etiam cum in vita fores et alia hujusce modi quorum alterutrum absurdum , absurdiusquen trum Vel utrumque esset. Nec ea digna Tauris scensebat quae aspernarentur philosophi nec, leui contendebat aliquis conviva vana sutiliaque, quil liecum gravissimi philosophorum super hac re scrio quaesierint et Plato ipse absurditatem utriuSque reSponsi sugiens, medium ceperit et mortem η ἐξαίί ας ρυσι appellaverit. Sic Super cenam, talibus symbolis.

apud Taurum philosophari solebani, amiliaribus lite sermonibus graves disputationes et lectiones 1 miscebantur. Inde perspici potest quo temporibus Gessii inclinaret philosophia et quantum ad nimium dialeeticae studium et verborum disquisitionem esse pro

Non tantum cum discipulis sed etiam cum a lienticiis auditoribus praecepi sua communicabat atl-rus. Sic de patris liorumque qui in magistralibi is essent, ossiciis quadam die disseruit qua Cretae prse-

26쪽

se elum Suo patre ad eum Venerat Patre sedere pri-L. Intun USSO, cum p0Stea aliud sedile si ejus appositu A fuit, jura patrum liorum potestatibus qui inmanistratu sunt in publicis locis paululum cedere sed tu domesticis rebus et privati priorem partem patri cuncedi semper oportere contendit. Quam rem Gellius quodam exemplo romano e uadrigarii libris excerpto confirmat. Censebat enim Taurus apud se privatum his honoribus uli40sse proconsuli patrem quibus eum domi uli deceret.

L. XI, i. v. lilia S, Ut a com0edorum consortio divitem adoles

e litiem delerreret Taurus, verba ei misit quibus Aristoteles hanc vitupera sodalitatem, quamvis periluit elicis non omnino assentiretur lin. O nostrum est inter ea omnia decernere quae lolluentem Taurum audiverit vel e scriptis hauserit

Ci 'llius, quod alii jam explanaverunt 2ὶ Proposito

II OSIro sati erit exponere quae ipse judicaverit et Senserit ei qua auctoritate apud eum valuerint praeceptores. Ex ii quae retulimus videre est Taurumbo cordi habuisse ut in disciplina sua demonstraret tua tenus inter Se consentirent ac dissentirent platonici peripatetici et stoici, ne illam disciplinarum seleelionem Gellio inutilem suisse credimus. Illi quo alie assentior qui dixit a Calvisio Tauro, utpote pla-i0nicae cohorti S, quae Sola eo tempore mathematici SSi uidere Solita videtur pendere quae apud Gellium

27쪽

ad eam studiorum parisin pertinent lin, et asserit jucundissimam Tauri sermonumque ejus cum disci

pulis a Gellio depictam fuisse 2).

2 De Herode Attico . Athenis quoque saepissime Herodem Atticum vi L. I, e. n. rum et graeca facundia et consulari honore praed tum, cum compluribus romanis qui eodem studio quo ipν flagrabant, ab eo arcessitus et fortasse per

Favorinum ei commendatus δὶ adibat. Die quadam post cenam eum audivit lepide gloriosum quemdam recitata Epiciet dissertatione reprehendentem ab

Arrian Servata, qua venerandus ille senem salsos stoicos ince8Sebat. Herodem illum Atticum ceteris gravitate, copia et L. XIX, c. n.

elegantia vocum 4 praestitisse dicit, cujus dissertationem adversus stoicorum pathiam refert, qua aiebat moderandos et purgandos esse senSus animine evellendos nisi eo qui contra naturam viderentur, illius Thraci hominis exemplo usus, audiente Gellio, quod Fontanus noster est imitatus 5ὶ idem ille sertur cujusdam insolentiam hominiS, IX e. n. philosophi speciem prae se serentis, quod Saeptu eo tempore accidebat 6ὶ severe vituperavisse, et tamen

28쪽

- 14

illi mendico et procaci pretium panis triginta dierum dare jussisse suos clanquam homines non tanquam homini sol adjicit se non ridere, sicut solebat Μusonius l), sed indignari, cum videre talia animalia sanctissimum philosophi nomen usurpare ac recte a veteribus Atheniensibus provisum fuisse ne quis unquam servus armodii Aristogitonisque nominibus appellaretur quod imitati sunt veteres Romani qui

vetarent praenomina patriciorum quorumdam male

de re publica meritorum ab ullo posthac accipi posse. Quae quidem tam benigne erga hominem jussit Herodes cum illis conserri possunt quae respondit Aristoteles culpatus quod improbo aliquid dedisset, et ad verbum vertit Seneca Non homini damus, sed humanitati 2). Non dubitandum si quin ex talibus sermonibus sapientiae dignitalisque humanae studium Gellius exhauserit, conjicique potest eum Noctibus Attiois similia Herodis excerpta esse imitatum d).3 De Cornelio Frontone. Minus sorsan 4 Cornelio Frontoni ejus aevi rhetori, arcique Aurelii magistro, debuit laudibus ta-

29쪽

men eum proSequitur quem, ut sermonibus purissimis bonirumque rerum lenis rueretur, adoleSgentulu L. XIX, e. viii

Romae Saepe adibat, non magna lantum res et ad bene vivendum perutiles sed etiam leviores facunde dicias cognoscendi avidus. Si Gellius in studium cum philosophiae tum utriusque linguae incumbebat. Eisi constat Frontonem omni ope atque opera enixum fuisse ut a philosophia ad rhetoricam deterreret Aurelium, videturque philosophos argutii tantummodo captoS, nequaquam venuste dicendi peritos rhetoribusque omni modo inseriores existimavisse.

Gellius lamen se, quoties eum audiisset, cultiorem doctioremque rediisse contendit quod Sane ad locu L. XIX, e. vintionem pertinet. Conjiciunt enim quidam eum a Frontone vetustorum Verborum amorem accepi SSe,

quibus Iere aequalis ejus puleius quoque usus est ij, sicui et Senecae odium 2), quem Fronto tam philosophum quam scriptorem abhorrebat. Videre licet ejus dissertationem de colorum nominibus cum Favorino habitam qui scientiam rerum

uberem verborumque sjus elestantiam mosculatu est, a. II, e. xxvi.

aliam de usu verbi mortalibus pro hominibus, quam Gellii et comites admirantes audierunt, itemque L. XII, α xxvin. alias quas refert quamvis de parvi rebu et vocabulis, ne sorte fugiat latealque verborum considerati : L. XII, e. Hum. ea sane multis Noctium locis apparet, sed ad hanc disputationem non attinet.

30쪽

4 De Favorim. Elocutionem quoque non minus quam philos

phiam attigit Favorinus qui Valerii Probi l et Epic-isii 2 auditor suisse dicitur. Ille enim cum juvenes

hortaretur ut priscos mores imitarentur, a noctibus' L. , . . mis priscis et ignotissimis quas, ut fleri 3 solet inclinatis jam litteris et moribus, allectabant nonnulli, eos arcebat praesentiaque verba commendabat, vanam eruditionis speciem vituperans, suadebatque ut iacerent qui hoc consequi vellent ut a nullo homine intelligerentur solebatque reserre illud Caesaris de ea re dictum Habe semper in memoria atque in pectore ut lanquam scopulum, sic sugias inauditum atque insolens verbum. Vive, aiebat Favorinus. moribus praeterilis loquere verbis praesentibus. γ si e xxii Favorini disputationem de ventis eorumque nominibus apud mensam secundum ejus morem habitam, .ll. e. xvi resert Gellius aliam de coloribus et varietate eorum, in qua eum contenderet ditiorem latina lingua graecam esse a Frontone refellitur. Quod declarat quatenus proprietali verborum studerent ejus temporis

philosophi.