Aulus Gellius quaternus philosophiae studuerit: Thesis, Paris

31쪽

Origines dubias et etymologias altioribus sontibus manantes Spernatur Favorinus, inter quas ridiculose clam eam dicit qua auctore Gavi Basso lin,

parcus quasi par arcae Signi licet eXi Stimatque contra L. III, e vix. parcum dictum uisse . Verbi parum et parvum.

Nonne in eis jam animadvertenda est illa propensio qua exquisitiores et implicatae interpretationes diciuntur, quae nostrae aetati peculiaris est 'Alias, propter disputationem de signi fleatione quam

exprimunt vocabula manubiae ei praeda, citatur Favo L. XIII, e. xxiv.

rinuS, egrestia vel divina quadam memoris 2), qui profitetur sese etiamsi opera sibi princeps et prope omnis in litteris diseiplinisque graeci sumpta est non esse infrequentem vocum latinarum qua subci-sivo aut tumustuario studio colit. Item citatur ille in indice amissi libri octavi prim de quorumdam Verborum usu, iterum de disputatione ad ambiguitatem perlinente quam cum intempestivo quodam philosopho habuit. Oderat enim Favorinus et arcebat arrogante diSci L lv. e. i. e. plinae ostentatores qui, tanquam interpretes et arbitri Sibyllae, nugalia effutiunt nec ullam amittebat occaSionem Socratico more eos interrogandi et ad veriorem doctrinam reducendi. Quod apparet ex eo Sermone quem habuisse eum narrat Gellius cum grammatico quodam cujus ignorantiam palefecit sensus vocabuli penus, quod tamen ille varie declinatum

32쪽

aiebat suisse Censebat enim philosophi esse verborum signi licationem discere quoniam civibus rom nis latine loquentibus rem non suo vocabulo demonSirare non minus turpe esSet quam hominem non Suo nomine appellare. Hinc etiam videre Iacile est quavia et ratione Favorinus a parvis et frigidis rebus homines adducere ad utiliore qua non trinsecus

L. V e. , is nec per ostentationem asserebat. Ea tamen sunto minus vere philosophi quam litteratoris philosophiae amatoris sed declarantis quam vario et multiplici ingenio fuerit 2 a Favorinus.

Ad verborum usum, quam vi altiorem en Sum habeant, haec quoque pertinent: una dicat Sallustius avaritia corpus animumque virilem esseminari, interrogaverat Favorinus quotmodo earum rerum prior ileri posset rejecta opinione contendentis cujusdam sic animum et corpus pro homine usurpari meliorem alius e sectatoribus credit sententiam qua avaruS prae thesauri studi omnes corporis labores et curam negligat quam opinionem probat Favorinus, nisi suspicandum sit Sallustium in avaritiae plus quam

L iii, potuit eam criminatum esse, illam ObServan graecorum elegantiam et mediocritatem quam ne verbo quidem sugere Solebat. Moderationem 3 enim Graecus ille vel in Sermo L. , - ην, Τ nibus observandam credebat eumque prodigae infre-

33쪽

nisque linguae taedebat ac versus Euripidis ad eos qui impia aut illicita dicerent pertinentes non minus de hominibus stulta et immodica laterantibus accipiendos esse contendebat.

In una re tamen hunc modum non probabat, Scilice in laudatione Aiebat enim turpius esse emissue .XIX, e ili, ,2.

atque frigido laudari quam insectanter et graviter vituperari, quoniam quanto quis acerbius maledicit tanto magis pro iniquo et inimico ducitur ac plerumque propterea dem non capit, at contra qui mediocriter laudat amicus quidem esse creditur ejuS quem laudare vult, sed nillil posse reperire quod jure laudet.

Genus idem scribendi medium et temperatum apud Scripl0res requirebat, quippe cum in Pindari Vergiliique comparatione, quae ad utriuSque Elnaemon L. XVII, c. a. iis picturam spectat, priorem po Steriori anteponat, ideo quod Vergilius nimis jam opima Pindari tum diora etiam effecerit. Ex illis apparet Favorinum iam heloris et sophi Stae quam philosophi partes sumpsisse, cum de omni re diserte disserere asseclaret lin.

Haec sane sunt Sophi Stae non aspernabatur infames materias et eas exi Stimabat idoneas vel e ery L. XVII, e. u. sicando ingenio, vel emercendis argutiis vel edomandis

34쪽

Midi ieultatibus : sic Thersiten ei quartanam febrim laudavit, id quidem lepide easque laudes in libris reliquit ac pro labri auctorem habuit Platonem cujus

exemplo Academicorum more, uti prostiebatur. Inter nobilissimos Graecorum Scriptore annume-L. x, e. n s. ratur Favorin US. memoriarum veterum sequentissimus, a Gellio, qui eum Romae plurimum sectari se L. xvi e tu i dicit, hi Sque laudibus eum prosequitur :4Cum Favorino dies plerumque totos eramus : tenebatque animos nostros homo ille sandi dulcissimus atque eum quoquo iret quasi ex lingua prorsum ejus capti prosequebamur : ita sermonibus usquequaque amoenissimis demulcebat. Sic eum in scenam prolari apud aegrum quemdam cum medicis de suri et ciborum Iastidio oratione L. XII, e. in graeca amabilissime loquentem, alias pulchrum Favorini responsum reser et hortationem de pueris a m is ire ipsa enutriendis. Hic ei in multis locis eam philosophorum suae aetatis consuetudinem perspicuam

lacii Gellius qua illi non solum discipulis suis consilia tribuebant sed etiam domos introibani et rebus domesticis, quasi familiares, immiscebantur lin. Eam libet hortationem una malim exponere cum multis partibus Russae nostri 2 disputationi de re eadem sit similis. 4 Sine eam totam, inquit, inte-L. XI. e. i. s. raram e880 matrem silii Sui δὶ . Inde argumenta con-

35쪽

gerit quorum alia ad voluptatem et laetitiam alia ad leges naturae pertinent. Comparat etiam ea in alendi negligentiam cum abortivis artificiis quae publica

detestatione communique odio judicantur refellit ex I. l. e. . . quae contra dicuntur nihil interesse, dum puer alatur, cujus lacte id fiat, et ut demonstret quo valeant i . l. e. , Dulaetis proprietates, de animalibus ei arboribitis eniam L. M. c. i. H.

argumenta capit quae, nisi proprio suo nutri in ento alantur, brevi dispereunt Ad haec addi iiii trices mercenarias flagitiis ei vitiis plerumque inlici ac siue discrimine quamque, dum lactans Sit, accipi: SSerit .al e 1. 18. deinde nihil in pueris sormandis majorem partem

tenere quam lactis naturam et altricis insteriitim 2 L. Xl, o I. Ei .

postremo hoc argumento utitur, quod eri Stim et animi motum excire posset, deserto ita ablegat0que partu vinculum illud coagulumque animi atque umoris quo parentes cum siliis natura consociat interscindi aut certe quidem dilui deterique l). Numquid ut L. I. e. i. 21. cius sortiusque his exprimi potest hi in Ianlii, aliorsum dati lacla ex oculis amolitio est, vig0r ille maternae agrantiae sensim atque paulatim res linguitur, omnisque impatientissimae sollicitudinis strepitus consilescit. Neque multo minor commendati ad nutricem aliam lilii, quam morte amiSSi, Obli VlO SL L. xl, e. i. M. Illud ad matrem, hoc ad infantem spectat e Matri S quae genuit, neque sensum ullum neque desideri uin

36쪽

eapii Ac propterea, quidquid ita educati liberi amare

patrem et matrem videntur, magnam lare partem non L. l. e. i, 23. naturali ille amor est, sed civilis et opinabilis l)., Illa graeco sermone dicta, quantum meminiSSe potuerit, quod ad sensum attinet justa cum miratione retulit Gellius, modesteque addidit amoenitales vero et copia ubertateSque verborum latina omnis sucundia vix quidem indipisci potuerit, mea tenuitas

Eadem monebat Favorini sere aequalis Plutarchus 2ὶ quae recentiores philosophi J vel medici

praeceperunt.

Ut materna illius temporis negligentia ab asti quis Romae m0ribus dissimillima 4), quos plerique philos0phi revocare gestiebant, causa fuit, quod verisimile est, hujus Favorini orationis, Sic aliam vituperat

L. XIV, e 1, 2 con Suetudinem. Eos auditione propere annotata resertargumenta Gellius quibus adversum Chaldaeos seu Genethliacos Favorinus invectus est. Nescit quidem uirum serio judicatoque existimaret an exercendi in-L XIV, - , t genii gratia loqueretur ollamen per ostentationem eum dixisse negat.

37쪽

Plana est et stricta ejus disputatio cujus multa argumenta Saepius repetita omittimus salis sit ea notare quibus Favorinus contendit, Si astrologorum doctrina acciperetur, aclum iri ut homines non liberi forent sed animalia quaedam sortis Stellarumque dueentium ludibria In hoc ille cum Academici 00n L. xlv e. i. ad sentire videtur qui, ut verisimilis est conjectura l), liberi arbitrii quaestionem excusserunt, cum placita stoicorum de necessitate refellerent. Addebatque minoris aestimandos SSe homine pro naturae magniscentia quam ut de eis astra curarent 2 ceterum cursum illum temporis transvolantis qui vis cogita L. XIV, e. i. q. tione animi comprehendi potest nullo pacto perspici posse. Condonare astrologi se quasi per cavillationem dicebat, quod non ab iis requirere cur illam

astrorum vim non alerentur minutissima terra marique animantia. L. XIV. c. L al.

Favorinus, ut hominis ingenium sui utque graecae lacundiae copia Simul et venustas, s ea quae ficta et jejuna oratione Gellius Se ait alligisse, clar L. xiv e. i. 32. tius et amoenius et splendidius e profluentius exsequebatur et saepissime auditores suos a genethliacis deterrebat. L. XIV, c. I, 35.

Sic ab aequalibus suis dissidet Favorinus, qui

38쪽

plerumque astrologiae credebant 1 ea sane etiam apud antiquos plurimi habebatur, quod vel e Senecae Tacitique scriptis apparet 2 . Nigidius Figulus quoque ui infra videbimus, et Apuleius, qui Gellii temporibus vixit δὶ huic studio se dedisse seruntur. His praecipue argumenti S, quae apud quemque

L. xlV, e 1, 36. plurimum Valere credebat, utebatur aut adversa,

inquiebat, eventura dicunt aut prospera. Si dicunt prospera et Iallunt, miser es frustra exspectando. Si adversa dicunt et mentiuntur, miser es frustra limendo. Sin vera respondent eaque Sunt non pr0Spera, jam inde ex animo miserrae antequam a salossas. Si elicia promittunt eaque eventura Sunt, tum plane duo erunt ineommoda : et exspectatio te spei

suspensum saligabit et Iuturum gaudii fructum spes tibi jam praeflorabit. Nullo igitur pacto utendum est istius modi hominibus res suturas praesagientibus 4J. Favorinus ergo non immerito dicitur de quibuslibet rebus diu et lacile disserere potuisse d). Quod

a Teiisset t. III, p. 45. 4 cs. Condillac ' Ilo a d dangeri faircuire son horoscope, quand

o croitis rastrologie J ajout qu'ilo a mome de imprudenco quandoni' croi pas. Si on me prodit des choses dosagreabies qui aient quel que laison ave les differentes circonstancos o me sat naturellement passer te genre de vi que 'ai embrasse, hacuno de ces circonstances me te appellera algro moi Ces images tristes me troubleron plus oumolns' proportio docia vivacit aveo laquelle elles se retracoront... v

39쪽

ad eam partem philosophiae attinet quae est de vita et moribus haec memoranda videntur Amicos ubebat eadem sacere quae praescripserat in seditionibus lex Solonis 1 et in alterutram partem discedere quo facilius auctoritate sua concordiam repararent nec eos imitari qui, cum amicos destituant discordes,

eos dedunt advocatis malevolis aut avaris. Ad id L. H, e. xv, 6.

unum spectantes Gellius et Favorinus quomodo inter se amici agere debeant non dubitaverunt num ea lex unquam in usu suerit 2 nec quem adinem lata sit exquirere conati sunt δ). Alias Favorini sententiam, Stoico philoSopho Vere L. XVII, c. 1. dignam, de divitiis et aequanimitate, graece expreSSam reser Gellius, qua ille non augendam eSSe pecuniam, si quis beate vivere cuperet, sed minuendas cupiditate asserebat. Quae Seneca qu0que in epistolis suasit: de qua re tamen Gellius Senecae insensusne verbum quidem Iacit. Minime mirum illud Favorini praeceptum, qui saepissime Epicteli, cujus fuerat auditor, verba plerosque philosophos dicentis verbis tenus tantum philosophari, ejusdemque de teterrimis gravissimisque

vium, intolerantia et incontinentia, Senientiam me L. XVII, α xix. morabat.

Nullius in verba, quod naturam ejus et placita decebat, aSsueverat jurare, sed in amicitiis conjungendis communi liberalitate utebatur, quippe cum eum duo-

40쪽

L. XVlII e. i. bus non incelebribus in Urbe Roma philosophis. quorum unus erat peripateticae disciplinae sectator, alter stoicae, familiariter lentem videamus 1). 0rum tamen disputationi de virtute cum interesset, in stoicum potius inclinare videtur Viriu8, ait, non aecessio neque Supplementum sed Sola ipsa vitae beatae instar est et propterea beatam vitam ipsa

L. XVIII, e. i, 4. Sola Una cum adeSi facit. O Quod nubis non mirum

videbitur, Si reptilemus Carneadem academicum Stoicorum disciplinam, non virtutem in Sectatum esse 2j. Non minus ad ethicam quam ad dialecticam pectant ea quibus Favorinus Biantis argumentum utrinque Ieriens refellebat, dicens inter pulcherrimam et deformissimam seminae Iormam interesse mediam quamdam quam uinoriam ipse, Enniu statam appellabat, qua quae praeditae sunt, incolumi pudicitia L. V e. xi eSSe contendebat d) Plurima etiam in rebus gerendis auct0ritate apud Gellium valebat qui e duce, si de re dissit cili ambigeret, utebatur. Sic eum quadam die, propter ancipitem contentionem in qua haerebat, de judicis offi-L. II, e xlv, 32. ii interrogavit. Specie tenui parvaque res Favorino videbatur nec ejus causa omnia judicis ossicia percurrenda censebat a quibusdam propositi quaestionibus et controversiis, Academicorum Ore, OSterius rem tractandam reliquit et, quod ad difficultatem