장음표시 사용
151쪽
' Admiratione sanh dignum, qubd huic ealculo satis responderit eventus, cum tamen laudatus Astro. nomus ad Nodum Descendentem unicam habuerit o servationem Hemelii. Nec turbat qu5d ad eumdem Nodum, juxta Hallejanas praedictiones, nostro saecula expectaretur an. I OI, IIIo, & x μ; similisque transitus expectatus ad Nodum Ascendentem tempore Autumnali r ro, & 1 3o; nec tamen per id tempus in Sole Mercurium apparuisse nobis constat, quamvis variis in locis a diversis Astronomis, etiam Coeolo serenissimo, praesertim anno tror totam ferε diem, imb & antecedente , ac consequente frustra quaesitus;
nam aut ejus transitus contigit noctu, ut an. 1 o sa Tto, 3 4o, aut inter densos Hori Eontis vapores pau-
Io post Solis ortum . ut an. r io in inferiori ejus limbo; aut ideo apponitur, qutid Mercurius perstri gere deberet Australem Solis limbum, ut an. II o. Auver, calculus indigeat correctione facienda ad N dum Descendentem ex novis observationibus iudica dam. Quamvis autem Mercurius redeat ad Solem post dies gi & hor. 2r, nee procul ab eodem gradu Zodiaci annis r , d. I, h. i , 3 ; tamen taphsaepitis effugit Solis Discum ob majorem apparentem latit dinem, quam sit semidiameter Solis. Nihilominus in
principiis communibus cyclus annor. I 3, cum debita aequatione, meretur nomen Periodi, cum aliquando per tres continentes vices restituat reditum; aliae verbs Uel 3, vel 4s annor. si latiore sensu dici pollunt
eli. sunt valdε impersecti, cstm reditum semel co Lectum non continuent. De facto ex Halleianis Tabulis alii reditus eruuntur, qui ab Auctore suo inter
Periodos non sunt relati , ut anno r. ao, inter amr ro, & 2 go rem re Verno, inter quos annos ad eumdem Nodum Descendentem nullus alius reditus mediat. Tempus brevissimum pro restitutione a Iicujus
transillis est annor. 3 et, sed ad oppositos Nodos, ut patet in exemplo annor. 17 3, & 1TIS.
152쪽
Iuv. III. Cap. VII, OasER . T. 14 Mercurius transire potest sub omnibus Stellis, &Planetis, excepta Luna ; vicissim occultari potest a So. Ie in sua superiori conjunctione, a Luna, & a Veneis
re corniculata. Mercurium a Venere occultatum ano
x syς, d. 8 Iunii ex sua Observatione putavit mebael
Molinus, & consentit Keplerus in Opticis unde etiam en hoc titulo patet falsitas vulgaris systematis Ptolemaici Idem spectaculum renovatum est an. a 3 d. 18 Maji, quando Parisiis D. I. Cassinas vidit Mericurium langere limbum occidentalem Veneris haec erat tuns retrograda a qua incipiebat obtegi h. s.
3o , 3 p. meri deinde vapores Observationem proseis qui vetuerunt; ex praecedentibus autem intulit Eelia in hor. 9, 36 , 3o in gr. 29, 3o 28 Gemin. . ut refertur in Commentariis R. Se. Α c. ejusdem anni p. 323. Mercurii motus Periodicus in sua orbita ponitur a C sno dier. 87, h. 23, 3. , 14': revoluis io ad Solem dictus III, hor. 2, 3', 3o .
g. XXIII. I, VENERIS transtus anse Solis Dissum ab
Horoccio observatias: alii transtus, quibus ιnterSame videndi. a. Eadem Stella si 'endida, obtecta a corpore Lunari, aliquan o ct a Mercuris o cyliata. Ckomodo in observando vitemur ιolo es. g. An si evid a vera maculas in e ut 6Nersite vicus . Cele 'rrimum Io n. Dominicuo Camum ιmmunem a fallacad in I bum
menιs an. I 666, ωcis immunem pariter ab errore In obis
servando III. Pras. Franci l cum Blanchinum en Phae nomenis, qme detexit Romoe an. II 26, erc. ψω3. Eadem vici a ' bis Florentiae, Ratio suspendendi asensum circa vera eauis evrdentiam. 6. Modus O tempus
observandi. 7. ι lures bypotheses. 8. I. Vir. Jac. C. Muni consensus detectus an apparenis disensu. Concordiam tra cum PQ , O LUιιἡ do. Dom. Callini. r, νε Mus transire potest inter nos, & Solem, Caeterasque Stellas, excepta Luna; ipsa uerli occultari potest a Luna non plena: Item a Sole in sui superiori conjundione cum illo, quando habet minorem
153쪽
ν48 Scillux. Ec L. PAas IV, O D. DOCT. alitudinem ejus semidiametro; a Mercurio , quando ipsa est plena. Unicum sub Sole transitum videre Contigit η mroeeio Anglo admodum Iuveni ann. 16 39,
die a 4 Novembris stylo Iuliano id est die 4 Decem. bris in forma Gregoriana 3 per semihoram prope Solis occasu m . Expectatus fuerat smilis transitus annox clis a Sebeinero ex Magini Tabulis, & an. I 63I M.
Replero, & Gagendo , sed frustra. Eximius Halleius
in laudato opusculo exhibet Tabulas transitus Venexis retrogradae per apparentem Solis Discum ad integrum annorum millenarium : Inter quos duo tantum nostro saeculo comparent : alter ex quo sperat exactiorem hujus pIanetae parallaxim deducendam an I si - , mense Majo, die a 3, h. 33, 33 post merid. hoc est die 5 Iunii Gregorian. Civit. hor. I,
3s mat. ad meridianum Londin. cum minima Centrorum distantia 4 , Is V Austra I. Alter anno I 6θω
tri Veneris distantia ad Boream r3., 43V. Quare Cum Venus in 8 annis peragat quinque revolutiones synodicas, & t 3 periodicas, revertetur ad Solem prope eundem locum Zodia ei ad Nodum Ascendentem rem pore Autumnali post octo annorum Periodum, ablatis a primi transitus momento diebus 2, hor. IO, s 2 et semita Australiore a 4 , i . Alium reditum notavit
post annos a 3s plus duobus diebus hor. Io, 9: vi hBoreali ore Ir , 33 tribus diebus si praecedens fuerit Bissextilis Alium post annos a 3, ablatis a tempore prioris transitus min. 43': via Australiore a 3 , 8 .Qubd si praecedens annus fuerit Bissextilis , adde hor. a 3, I f. Utitvit autem in hoc calculo annis sidereis, forth quia linea Nodorum respecta fixarum censuit immobilem. Angulus viae visae cum Ecliptica ad hunc
154쪽
Iuv. III, CAP. VII, OEDO OBsERV. M. Nodum est gr. 9, min. motus horarius intra Solem 4 , r. Di ameter 2 ad Nodum Ascendentem obis servata ab Horoccio I , I 8 , qui Nodus Asc. tunc erat in Gemin. gr. I 3, 22 , 43'. Ad Nodum Desce dentem tempore Verno reditus potest Contingere Periodo 8 annorum, ablatis diebus a, hor. 6 , s : se. mita Borealior Io , 38 non debet omitti intervalis Ium 22 I annorum, quod mediat inter transitus ann.
Iaser, & Isr8: Item I 69, & I996 . Similiter post annos a 3s, additis diebus 2 vel si prior annus fuerit bissextilis , diebus 3 h. 8,x8', & Venus erit Australiorat'. Pariter post annos 243, adde h. I , a 3', vel si prior annus fuerit bissextilis, adde unam diem , h. I , a 3'. Venus incedet Borealior Io , 37 . In transitu ad hune Nodum angulus viae visae cum Ecliptica est gr. 8, 28 . Duratio maxima centralis transitus h. 7, 36 , ut ad Nodum alterum . Epocham deduxit ex observatione Horoeeii an. I 539 Novembris 24, stylo veteri hor. O, 3I Londini, cum distantia minima centri Veianeris ad Austrum 8 , 3O G Di ameter ' Veneris adhaeret limbo Solis ad ro' minuta temporis com di recte imgreditur , diutius cum obliqvh : eadem Diameter ad
Nodum Descendentem I), I 2'. r. De Mercurio, Marte, ac Fixis a Venere occultatis dicitur suo loco; Eclipsis enim est illius coraporis, quod occultatur. Venerem ipsam aliquando a Mercurici obtectam tradit ex Proclo Riceiolus se , quae observatio rarissima. Longe frequentius obtegi
An. I 339, die xa Martii Luna occultavit Hesperum hor. I, post Solis occasum, inspiciente Coperunico Memburgi, ut ipse refert Lib. V, cap. 23: Cc pit ex parte umbrosa Lunae crescentis haec enim motu suo velocissimo in ortum assequebatur Hesperum per mediam distantiam utriusque cornu: duravit unam hor.
155쪽
aso ScrEM T. Ec L. PARs IV, o P. DO T.. no J hor. post merid. . Horrensius vidit Leydae eo iunctionem Veneris cum Australi Lunae cornu, a quo distabat unico minuto. Xepti ut in Suevia, ut narrat in Rudolphinis c. 28 , vidit haerentem sinistro cornu . Parisiis attigit extremum cornu Boreale, sed non tecta est alibi tecta propter diversitatem parallaxis spectante Gassendo, ut ipse refert in suo Epicuro pag. soo.
An. I 91 , d. Is Maji. Hesperus ante occultatus a Luna exivit mulici clarior ab ejus medio menisco hor. 3 , Io , 5 vesperi. Lutetiae spectantibus DD. Carissimo, & -νauo Senioribus, ut refertur in Commenotariis illius anni R. SC. Ac. . et . .
An. Iro , die go Iunii Bononia D. East. Mamstedi Telestopio pedum ro observavit Lunam ad limbum Veneris appellere a hor. 4, 3o . as' post merid. totam obtegere hor. 4, 3o , 33'. Ibidem D. Stanea. νiso Telescopio 8 pedum centrum Veneris immergi vidit h. 4, 3 ob I 8 . Emersio non potuit videri, qui Luna disparuit. Vide Commentaria R. Sc. Ac. Paris, ejusdem anni pag. 2 I.
νaIdi Seniores viderunt Hesperum ad limbum Lunapobscurum oculo nudo hor. I, 3 , telescopio 34 ye. dum, hor. 7, 3 , 4or: TQtalem immersionem h. 7, 3 , 3s , eodem Telescopio: Duravit horam circiter, Emersici non visa, quia sub hori onte. Transitus proωph centrum s , vel 5 , versus Borealem Lunae limbum, Philinus de la Hire initium immersionis notavit h. ,3 , 48ηοῦ totalem immersionem hor. 3, 3 , 38 . Vide Commentaria ejusdem anni pag. 336 , &e. An. I 33, die et 8 Iunii hi duo post inferiorem sui eonjunctionem cum Sole Phosphorus partem Luis nae illustratam optich tangebat hor. I, 29 , 33 , quium utaret colorem, aut figuram: sensim imminuta majgnitudo donec totus immergeretur, hor. 1, 3O , 23
156쪽
rens Veneris secuit centrum Lunae. Totalem immerissionem notavit Romae Bianebinae in observat. hor. 2, 2 , 43 post merid. Quod spectat ad eolores, ii mihi non apparuere 4 quando.Uenerem observavi ex directo axis Telescopii, vitris inter se parallelis: si autem Tubus incurvetur a pondere , iam circulares Vitrorum limbi non erunt paralleli. Similiter ex eo, qutid colores alicui ex Sociis apparuerunt, arguebam illum non spectare in directum axis, sed v. gr. tria confinio campi ad limbum vitri objectivi, vel oculo
non constituto in medio foco vitri ocularis . Viten tur illi desectus, & spurii colores evanescent, rubeus ex parte Clara, Caeruleus ex opaca. Nihilominus D in
Da ι' tile natu minori, & Equiti De Loumue in praecedenti Ueneris Eclipsi apparuerunt colores, qui tribui possunt inflexioni factae in corpore Lunari, vel in confinio lucis & umbrae. An. i Io, die s civili Martii hor. Ir, s s , 3s mat. Veneris lumen in vicinia Lunae debilitari visum Romae Ill. Praes. Frane. Blauebino: pos videbatur
incipere immersio. rotalis hor. xl , Is , ε Ποῦ eme Linsionem non vidit propter vapores tμὶ
Eodem anno idem Praesul die 3r Deeembris vudit in vicima Lunae debilitari Hesperi lumen hor. 4.r 4 , Io Hor. 6, 3 , centrum Lunae apparebat propter parallaxim Australius centro Veneris min. 6 circuli maximi in declinatione 3 totus immergi ex pa te Lunae obscura circa horam O, I 4 , 3o . Emersi
nis initium ex medio limbo Lunae oecidentali illumunato hor. I, 3Τ', 2 tr; quando Venus distabat a Z nith Romano gr. 77. Candidus unio pendens ex im
in ita BIambin. an Kal. Rom. an. x xl. a sed eeed h7le ePAuctorem in illis Confer eiusdem observat. a. x xo Typis publicis cortexisse suas Ob.
157쪽
aure impolita explicare potest quantum claritas luminis Hesperi vinceret Lumen Menisti Lunaris. Vide Fig. II, TAB. III superadditam .
Anno 1 a 8 , d. 6 civili Aprilis mane Luna emeris sit ex tecto Romano hor. 1, eto mat. sed Venus erat sub ea occultatae emersit ex obscurci Lunae limbo temωpore vero hor. 6, 29 , II . Vide Observat. Blanebianedit. Veron. p. 233.
An. x 4 , dae ro civili Mensis Maii, P. cirisD-ρborus Matre in literis ad nos datis testatur se Romae
hor. 3, 43 , Is mat. observasse Lunae limbum altim gere Discum Veneris: Hanc occultatam penitus h. ra 3 , 38 , ejusque centrum tunc 3 min. Australius centro Lunae, spectata declinatione. Emersionem nubes videre prohibuerunt.
3. Ex Eclipsibus duorum minorum planetarum in duplici cum Sole conjunctione superius indicatum est, independenter ab eorum phasibus, & illuminatione, quomodo aliquando sint Sole superiores, aliqua do inferiores . Sed cum exteras demonstrationes eReorum phasibus petitas eludi a nonnullis viderem , qui systema, quod Ptolemaicum vulg5 audit, hoc erudit saeculo propugnare non dubitabant, ad praecludendum effugium, quo Lunare Berosi commentum ad Venerem transferretur quasi haec alterum sui hemisphaerium is haberet natura sua l cidum, alterum opacum, & per
conversionem circa proprium axem omnes variationes
phasium exhiberet, quamvis Sol inferior semper poneretur votum nostrum fuit, & illius commenti falsitatem ostendere, & communium demonstrationum vim omnibus manifestam reddere ex veris maculis Ueneris, sensim ingredientibus segmentum illuminatum aut obscurum. Propterea ab anno i 22 non semel plures tam in Europa, quam in Sinis sollicitavimus ad investigandas huius Planetae maculas: quae fuit Oe- ea o Sinicamum Observationum, seu numerum secundae partis in sup plementum eorum, quae eΣpetebam; hinc
158쪽
Iκου. III, CAP. VII, OE . OBIERV. s. non erit absee pauca de illis animadvertere, praesertim
cum adhuc inquiratur, an ad ratas corporum Coeleestium occultationes revocentur. In primi a nota sunt
phoenomena duo obscura ' , & tertia refulgens , quae δόξοῦ 'in apparenti Veneris Disco an. i566 , & x66 7 exi- ἴ vi. mium Italiae nostrae decus Ioan. Dominicus Cassinus vidit Bononiae, ubi tunc utebatur Telescopio Campa, ni ped. x i, hoc est as ferε palmorum Romanor. Quia tamen macula obscurae σὶ erant matri debitis,
sive evanidae , eo asa, nee satis exacte terminata , non judicavit aptas ad determinandum motum vertiis
ginis ; sed elegit plice nomenon luminosum , ex quo facta suppositione, quod fuerit pars semper eadem in
superficie planetae, intulit hunc veros milias, volvi Cirisca suum axem spatio circiter horarum 23 ψ ab Austro in Septentrionem potius , . quίinu. per simplicem librationem paucorum graduum. Licet υ ero Parisios accitus , es longioribus telescopiis etiam i Ioo , & 23 Pedum donatus, quibus remotiora, & dissicilioris imdaginis phoenomena detexit , tamen de apparenti hus hujus planetae maculis altum siluit quoad vixit usque ad an . IIII, quamvis nobis constet saepius quaesisse. In ill is nulla dici γ, teli interveni me fallacia peritissimi Astronomia ANI catoris vemiui insigniorum seeundi O r non oculorum juxta regulam Augoflini in III contra Academ . de remo in aqua semimerso qui nunciabant, quod apparebat; & ex tali sensuum testimonio oriebatur effectus apparentis evidentia physica: Non intellectus, quia ubi causa non esi manifesta, gratiae habendae sunt offerenti probabiles conjecturas, praesertim loquenti ex hypothesi, & summa cum circumspectione ; unde judicium prudens cunia sua illatione ad ratiocinationem Topicam non ad fal-V lacem
a Io. Doni. Clin. Epist. ad D. Pe in Commentar. a. 2732, p. 266. tit. Stipto se que ce Dit to auris uel Blanchivus Hesper. Phaenomen,' ea noue partis Infante, &c. l pag. 39 , edit. Rom. C.nter ejus amantissimum Filium I
159쪽
νs scillo. ECL. PAEs IV, ollo. DoeT. Iaeem revocatur: aliud enim est fallax, aliud salsum, aliud inevidens, quod tertium tantum relath ad causam nobis visum est. Nam quando idem effectus haberi potest a pluribus seorsim causis, non est absoluisth evidens quidquid sit de evidenti hypothetica,& relativa procedere ab una determinath causa quandiu non ostenditur, ab alia provenire non posse. Quid enim si nobis optantibus veras in planetae superficie maculas visas ostendere, negaret quispiam alterutram suppositionem p quid si dubitaret an pho nomena illa fuerint in Veneris atmosphaera, aut i AEthere intermedio ex partium heterogenearum Comvolutione , qualis est materia analoga semitae lumini nosae, seu luminis Zodiacalis, detecti ab ipso Cassino ρ de quibus hypothesibus paulli infra. Pari distinctione utendum in observationibus , quas post Pri res nostras preces t , sed aIiam ac generaliorem pra se rens occasionem peregit Romae Ill. Praef. Frum essear Elanebinus ab an. I IS usque ad Ianuar. 2728. Duo sufficiat adnotare, ab aliis quod sciam non animadversa , quae tantum Virum liberant ab erroris suspicione in observandis phoenomenis. Ex illis septem majoribus apparentibus maculis, quas vidit occupare mediam Veneris Zonam, & primis Alphabeti Iiteris notavit, ternarium ex maeula s , 6, 7, sive EFGMinspectum die 16 Februarii et r6 ab orease Soliae, hoc hora s, as post meridiem ad horam ct, is , xvi. eo Iuribur, θ' per miser recognosceretibus inspectum ,
erat illud idem, quod paulli post ab hora 2 ad horam 9, evidenti experimento ab iisdem conspectum. Ratio est, quia cum motus macularum tunc esset se rhparallelus sectioni lucis. & umbrae, non potuit ejus loco substitui aliud ternarium ex is, I, a, sive ex FGA, quin adverteretur: macula enim septima, sive G erat
160쪽
Iuv. III, CA P. VII, OEB. as a . 2. fissG erat non solum amplitudine, quae , nonnihil opti-ch dilatatur in accessu ad centrum, sed etiam altit dine erat longh minor , ac depressior , quam duae proximae hinc inde adjacentes F, & A; ergo no poterat confundi F cum G, & G cum A, praesertim ab observatore diligentissimo, & experientissimo. Ex collatione autem plurium observationum , sed praecia puὶ ex praedicta, & ex minimo macularum progressu intra tres horas deduxit Venerem circa suum axem converti spatio dierum a 4 τ a Septentrione in Auseram in hemisphaerio nobis exposito circa polos, quorum alter respiciat quamproxime Stellas α. st in capite Equi minoris, vel potius Coeli punctum in Iongitudine grad. ao Aquarii cum elevatione axis gr. 33 supra planum Eclipticae; alter verti respiciat cor Hydrae, sive Coeli punctum in longitudine gr. 2o Lzonia cum depressione axis gr. is infrae planum Eclipticae, quem axem potuit esse sibi constanter parallelum in Octim stri orbita planetae circa Solem, e quo spectata Venus die 26 Aprilis a. r as apparebat in gr. ao Scorp. in quem gradum longitudinis dirigebatur ejus AEquator,& motus macularum: unde erat ejus AEquinoctium. Alterum phaenomenon advertendum est, qu5d motus apparentium macularum in hemisphaerici viso fiebat a Septentrione mersus Auserum , non solum quando exponebat nobis polum Boreum . ut in memorata Obseravatione Mensis Februarii, sed etiam quando Terris obis vertebatur polus Australis cum sua macula T, ut dier Iunii ejusdem an. I 26, quo die macula prima Lue a nondum pervenerat ad centrum Disci; poli quatuor autem dies progressa erat ultra centrum versus
cornu inferius , quod est Australe sve hoc tantum spatium consecerat in hypothesi Blanchini, sive illum
ferε sextantem circuli, ultra quatuor revolutiones in
alia hypothesi quippe phasium aspectus in Tabula III
Blanchimana dicitur ab Auctore exbiberi tu recto; sic etiam Solis maculae in hemisphaerio viso tendunt