Disputatio philologica De historicis Polybii laudibus

81쪽

- que exstinguam; sed ut, quae sitis deliquerint curent emendanda atque sarciendae neque ut innoxios eaedem cum noxiis poen Axoisam se, ver m M potius ipse etiam, qui sontes esse videntur, una eum insentibus salute impertia, Gntur, atque a peste vindicem Tyranni eteri nam proprium est, ut male faciendo, i invi- , tis

82쪽

;. iis per vim ac metum dominetu , a subjectis pariter odio habitus, et illos odio habens''. πειν. Regis vero proprium, ut bene de omnibus merendo, dilectus cunctis prostierram 1isa et humanitatem, volentes imperi suo G

se sitis regam.

In hujusmodi sententiis et praeceptis candidum agnoscimus Olyhi animum, ab omni fraude et machinationibus abhorrentem. Quodsi acumen eius et sistertiam, omninoque politicam perspi- Caciam cognoscere cupias, haec potissimum attendenda videntur. Doctrina de aequalitate potentiae inter gentes servanda, quanto studio et diligentia a recentioribus Politicis tractata fuerit, nemo ignorat. Sed dubitatur, an veteres etiam hac de re claras et perspicuas notiones habuerint. Et sunt adeo , qui ipsam hujus doctrinae inventionem recentio rihus' tribuant. . Mihi quidem videtur Humius 'o plane demonstrasse, Graecos saltem aequalitagis hujus rationem et necessitatem hene cognovisse. Et sane continuo occurrunt in

83쪽

l Graecorum historia civitates, quae contra potentiores gentes imbecilliores adjuverunt, ne scilicet increscens illarum potentia si hi etiam aliquando noceret. Ut ut est Polybius sane doctrinam hanc perspexis Narrat L I. c. a. Hieronem Syracusarum Regem, quamvis Romanorum cium Carthaginiensibus succurrisse, 2π-σμι- συμφωιν Din. - - - , Σικιλ- δυ--. - - - - ν- ἐει is προri is caries ν--- - - - - persuasum, expedire μ- , eum ad suum in Sicili dominatum sim, mandum, tum ad Romanorum amicitiam. saluti Carthaginiensium esse consultum ne, in potestate praepotentium penitus foret qui . quid misset, nemine Bersame facere . Et

, prudenter omnino et sapientem rem reputa- ,, Hiero. Numquam enim ejusmodi primipiari contemnere Oportet, neque tam cuiquam asis struenda est potentia, ut cum eo postea ne,, d mari euo quidem iure tu disceptare exis equo queas.

Ut in singulis hominibus, ita in universis G

84쪽

am gentibus, tempus cernitur cum increscendi, tum vigendi, tum etiam senescendi et torpendi. Quae animadversio dici vix potest, quantopere ad populorum histoxiam explicandam valeat. Neque latuit hoc Polybium nostrum. Imo etiam inde declarandum ensuit et declaravit plane νquare tacilius Romam e bellis Punicis, quam a thaginienses, victores discedere potuerint, l. VI. c.

, es rempestate qui bellum Hannibalteum respublica Carthaginiensis fuscepit, deterioris illorum, poἔlar Romanorum erat tanditia. Nam

85쪽

- 76 sit cujuslibet corporis, cisitatis, aut albo nis naturale aliquod crescendi tempus, deino florem statumque suum obtinendi, ac demum se a rigendL ad interitum sitque ita natur com-

parmum, ut tum maxime quaeque vigeant,

, quando illo perfecto suo sunt statu hae

ex parte discrimen tune inter illas obi si uis ruit es Quanto namque citius Cariam is gissensis ei prius, quam Romana suum illumis praec Num florem atque felicitatem fueratis crista tanto magisCarthago quidem jam rumis deflorebat, et quasi senescebat Roma vero, , integra vigente reipublicae forma, cum maxi. is me florebat. Ideo etiam in rerum deliberatio δε nibus apud Carilaginienses quidem plurimam G, populus auctoritatem sibi jam indicaverat, , quae' apud Romanos illibata penes senatum huc erat. Ex quo factum, ut, illic plebe de omnibus consi rante hic vero Dium optimo', quoque vincerent in rebus publice gestis Ro-- manorm consilia qui etiam eandem ob causi-- fiam, quamvis genitus attritae eorum res fuisi se sent, tamen, quia rectis utebantur consiliis, . ad extremam bello Carthaginienses superarum . Haec , ni fallimur, ad interiorem pertinentiso,

liticam et rerum humanarum perspicientiam.

it sano dignum erat ingenio Podbiano argu mentum, Romanorii cum Carthaginiensibus

86쪽

comparatio. Instituti item eam et pari sagacitate L L c. set γε μω, inquit, κατα -- , μ

ναντα α ιχ si sigillatim omnia con- sideramus, verbi gratia, bellicos Uus,, spectant res nauticus, uti par est, melius exercent minusque ad eas se comparant Cam tthaginienses ut qui hanc scientiam jam olim se a parentibus suis acceperint e qui in majo-ἰ,, re Iarigandi caeteris mortalibus longe praestent.

87쪽

, Terrestris vero militiae exereitationibus Romani se Carthaginiensis longo utique intervalo superant. si amoli omnesuum dium huic eurae applicant: si Carthaginienses per de pedestri quidem militis is nihil quisquam prorsus curant equestris rei l

se emo aminabent. Cujus rei caussa est, quod, peregrino et mercenario milite Poeni utuntur; si Romam domestico et urbano Quare in hae qui . se demparte haec potiorem, quam illa respublica, Gaudem meretur. Ulla enim spem libertatis suae se in me cenariorum fortitudine sitamsemper ha - ας Romana in suo um virtute refociorum auri se liis Itaque licet initio nonnumquam damnum ILis quod gravius si acceptum, Romani quidem in. tegros exercitus mox reparant a Carthagi se nienses e contrario idem facere non possunt, se Romani enim J pro patrio ac liberis pugnam si tes irae modum nesciunt imponere, sed pereris earibus animis in proposito pugnandi manens, donee hostem devicerim Quare licet rei navalis longe inferiores sint Romani, ut antea se est dictum virtute tamen civium suorum -- versi belli victores semper evadunt. Etsi minino parum ad proelia navalia nautica te iis scientia conseri, plurimum tamen ad victoria vise momentum facit classiarii militis virtus. - φερου- . a. οἷ- a φυ- πωτες τanam Φωνώω, - καὶ Λιβύων, ,i aμaτικ -κα τα μωκω.

88쪽

se dem et hoc a natura habent Italici populi, ut tam corporis robore quam audacis ae prae se sentia animi, Poenos atque Afros superent. si ea et instituta sunt publica, quae juvenes em, dem vehementur imitent. Neque hoc tantum loco, sed et alibi donariis co is prudeme existimat, uti t. XI. c. I a.

ε -- , Quanto enim alacrius misitudo e ,-- - liberarum bellica certamina capessere, V in N,si urbana oranno abditar, tantum liberarum civitatum mercenarios as, pendiariis monarcharum virtute superari atque, antecelli consentaneum est Nam ut civium,

89쪽

, quos dixi, alteri pro libertate, alteri pro fe

, visure, asseremu dimicant: ita mercenariorum

1, altera pars pro commodis ex pacto sibi debilis contendit, altera pro damno manifesto. Quip., pq RespubMa, simulatque eos su sit qui Ἀμ- ibertati in iubantur, non amplius peris mercenarios uiam tibertatem tuetur Urannis . ,, em, quo GDyo oppetit, eo pluribus indiget, mercenariis ut enim pluribus injurias linfert, se ita . plures qui sis insidientur, invenit. Eu. -- Irannorum securitas in eregrini L sitis benevolentia et viribus posita.V

Mira est baec rerum humanarum vicissitudo, ut imperii sormae, sibi invicem succedentes, circuli initur, novissimae tandem cum primis connectantur, atque uti ex monarchia tandem democratia, ita ex democratia continuo monarchia existat observarunt hoc et explicare conati sunt Graeci philosophi ,: acutisti mi illi rerum pGiticarum scrutatores . et ploratores, imprimis Plato in libris de Repu- illica Nec sane neglexit hanc animauiuersionem Polybius immo vero eam adhibuit ad ciyitauiuirationem et praesentem bene cognoscendam et suturam .quasi vaticinandam. Postquam tradidit quomodo civitates ex monarchica regi et tyrannica in aristocraticam et ligarchicam, hinc in democraticam ut chlocraticam turmam abe

90쪽

ant, et tandem in monarchiam redeant, ita haecce concludit, . I. c. 9. -υτη ποMMιλ ανακυκλω

τὸ ωπου τει αυροσεωο εκμον - ἡ τλ φ ορας , ἡ ποοροταττωται - αν δασφαλ το ῖς isti q*Θώου ποιούμενος--ατ ασιν , Hic orbis est, quo in se Respublicae, oisuntur hic naturae M ordo, per quem rerum publicarum flatus m. M tatur, transformatur, et rursus eodem redit. .

- μου ' quis accurate cognis habuerit, desis, se rempublicam manent sicere aggressus, , in ratione temporum ille quidem fortasse fati tur a quo loco sit quaeque illarum, an in- , cremento propior sit an ruinae, et in quam fomis mam sit inmutanda vix est in hoc seu

se tur; si modo tria atque invidi vacuus, sen- , tentiam suam super e re pronunciaperit '. Neque vero existimemus, verbis eum ita gloriatum esse, rebus et factis hanc suam sententiam non probasse. Quin etiam'eipublicae Romanae casum et futuram conditionem non tantam ut Historicus conjecit, sed ut vates cecinit. Et non ingratum me facturum lectoribus confido, si hanciolybi quasi vaticinationem hic apponam.