장음표시 사용
211쪽
artem Semioticam fuisse particulam imaginis diuinae contendis Θ Finge,ita esse,hoc parum tibi proderit. Sic enim concedis insimul,eam hodie esse deperditam. Etsi eandem posta restaurari existimas, a Veritate piscul abes. Etenim nec intellectus sibi relictus potest excutere peccati Originalis maculas & semel i- pHmillustrare; neglumen diuinae gratiae nosita exstruit, ut ad claram & distinctam rerum
naturalium Cognitionem peruenire que 'inus. Vt enim non dicam, istud vix alium splendorem impertiri nobis, quam qui ad vitam spiritualem ducendam est necessarius;
quis nescit renouationem nostram, qua intellectum & voluntatem esse imperfectam in
hac vita & non Omnes ex nostro animo aufer re maculas. Sane Oswaldus noster ex lumbne Natum & gratiae internas rerum signaturas didicerat, si fides titulo,qui eius Basilicae Chymicae praefixus est, & tamen ita in iis adumbrandis hallucinatus est, ut non tant incerta quaedam & ieiuna, sed & falsa no pauca attulerit. Quamobrem & ipse p. 8.se in hac arte profitetur ad huc discipulum Acum aliis, signaturarum studiosis libenter velle ulterius discere significat. Et si Iacobi Boh-mii libellum perlustraueris, de Signarura rerum quem lumine diuino conspersus scripsisse ubderi vult, deprehendes, eum obscuriora qui-
212쪽
dem; sed non multo certiora nobis tradidis.1e. Etenim vocabulis Spagyricis ita inuoluit Omnia, ut iuxta vulgatum Chymicorum proverbium ; ubi palam locutin es, ibi nihil dixerit vid. Rob. Boyle Chymistam Scepticam in Praefat.) & totam hanc Semiotica tam im perfecte delineauit, ut istud Terentianum de illo usurpare queas; Fecisi probe, incertior sum multo, quam dudum. Quanquam id peculiari mandato diuino se fecisse scribit C. p. L c. g. IT. pap.n. Edit. Ampelori ubi ita inquit; ξε lie
g. XIV. Age autem & accipe a nobiS quare Oswaldo nostro vix dare queamus CalcUlum, quando scribit, Protoplastos in statu innocentiae ab lutam habuisse rerum naturali-Um scientiam,& eas omnes ex signaturis suis Cognouisse. Nam primum si hoc ita est,cur Eua ex signatura serpentis naturam eiuS non cognouit,perspexitque protinu, eundem esse Metaphysicum vel transnaturalem, Cum serpens Physicus natura Grammaticus Rheto-
213쪽
cus & Dialecticus esse non possit 3 Cur ex stagnatura arboris Scientiae boni & mali non , coniecit, rursum se eius virtute interna m iorem co rporis vel aliam persectionem obtinere non poste,nedum fieri NI Cueta huc hodie aenati & ad imaginem diuinam restaurati in cognitione rerum Spiritualium ' i Crescunt tantummodo, non autem in signuturis Corporum naturalium, quod tamen de- heret fieri, si Semiotica pars imaginis diuinae fuisset ps. XV. Equidem obmurmurare te audio ac dicere, duxisse Deum omnia animalia ad Adamum ut videret scilicet ex signatura quid vocaret unum
sio. Nam primum nulla est consequentiati; Deus duxit animalia ad Adamum, ut vide- ret,quid in appellatione eorundem eXprimeret E. ex signatura eorum natUram inte nam perscrutari potuit ac debuit. Quippe adhuc hodie v. g. Canem ad alique adferrei possui'. ), NI PN , ad videndum, quid in appellatione eius velit exprimere, I lquanquam is ipse canis naturam internamis
214쪽
. SIGNAΤvRIs RERUΜ INTERNIS. I99'eruestigare non possit. Et sicut nos in O- ομαίεσια animalium non tam respicimusiaturam & formam internam, quippe quae iobis est ἀπο ρυφος quam accidentia exteria, nominamuSqUC U. g. Canem Brauneligen, i colorem habeat liuidum; Ita Adamum a sinatura externa dedisse animalibus sua nomi-la, non quidem repugnauerim, ast siquis eXade velit elicere, eum persectissima rerum faturalium scientia imbutum fuisse, & ex sibiais externis de Operatione rerum interna otuisse iudicare, eum profecto ἀσυλλογιτίας Icusarem,
β. XVI. Porro si Deus ideo duχit anima- 1 ad primum hominem, uti ex signatura eo
iceret, videretque adeo, quid in appellatio-e potissimum de essentia illorum exprime- t; Aut ille inseruit de essentia vel signatura iterna eorum aliquid suis appellationibus, it non inseruit. Si nihil, Deus suo scopo eX-dit & Adamus non bene functus est ονομα- σιας ossicio. Sin; quaeso te,qui sit ut nos dita&intellecta voce : N vel naram & essentiam feminae vel aquilae in-rnam non simul intelligamus. Qui fit 3 ut eraque animalium vocabula Hebraica abcidente externo desumta VideantUr, V. g. . bufo, a intumuit, quia interdumias
215쪽
inflare se solet &intumescere ρ qui denique
sit. ut unicuique indiuiduo non speciale nomen indiderit, cum unum ab alio non tantum
intrinsecus disserat, utv. g. Petrus per suan rpetreitatem ab aliis hominibus, sed & extrin-
secus, qua signaturam externam p9. XVII. Sed obiicis fortassean quid p illa
ipsa nomina Hebraica, quae adhuc hodie in 'lingua S. superstitant, num ea esse eXistimas, quae Adamus animalibus in Paradiso imposuit Θ Difficile estfateor, hoc affirmare. Nam quis quaeso sibi persuadeat columbam v. g. ab Adamo vocatam esse , cum testibUS .. Lexicographis& optimis quibusque Criticis appellationem hanc acceperit a na' oppressit eo quod oppressioni & praedae prae caeteris sit exposita. Cum tamen in statu innocen . tiae nec homo homini, nec animal animali insidiatum fuisse, manifestum sit λ Et quis As-Qnum N n ab Adamo appellatum credat, Cum eo tempore nondum ri vel cho- , mer quoddam extiterit, a quo nobiliores Critici volunt eius nomen descendere ρ Sed esto, periisse haec nomina Adamitica cum tota lingua primigenia, quod ego Cum argumentis aliis, tum hoc imprimis, squod nemo adhuc '. quod sciam,protulit adductus non difficulter crediderim; tamen hoc ipso non omnis scru-
216쪽
pulus exemtus nobis est. Manet, non Ada-mUm non unicuique speciei tantum,sed & in diuiduo peculiare nomen dare debuisse, quia qua signaturam internam & eXternam non omnino inter se conueniunt. Etsi id ipsum nobis concesseris, videndum tibi erit, qua ratione uno die absolui potuisset ονομαΘεσια isthaec & quomodo tam breui temporis spatio pervestigari natura tot animalium & nomen essentiale iisdem impertiri potuerit 3 Ego sane etiamsi concesserim quibusdam naturae scrutatoribus , dederimqUe tantum i 3 o quadrupedum, I O auiUm, 3Ο reptilium reperiri animalium species; tamen non perspicio, qui una luce Adamus tot perlustrareta, indiuidua, signaturas uniuscuiuSque examinare, & tandem nomen naturae respondens: cuilibet dare potuerit. Imprimis, si ex C. 3.
modo in quavis specie, sed plura omnino a , Deo esse creata. Taceo S. Ephraemi seni tentiam, qui AdamUm hora nona matutina , creatum,& tertia pomeridiana lapsum scribit, adeoq; breuissimum omnino spatium sppeli landis animalibus destinatum autumat. Quae tamen fides penes Auctorem esto. s. XII X.-Porro si Adamus ex signaturas coniicit naturam animalium, pertielim ex te audiuisse, an visu tantummodo, an vero aliis
217쪽
2 or Ogs. XXIV. DE OSNALDI KROLLII etiam sensibus eandem explorauerit 3 Si vicitantum; qui potuit dixisse v. g. hoc animes eandem signaturam cum isthoc,&c. idem no men habebit 3 Cum interna signatura, quae ilest inuisibilis, potuisset esse diuersissima p sina ' in Isis etiam sensibus, dic quae , quomodo istuct Cum verbo rmn conciliari possit ξ & quan tum temporis spatium ipsi necessarium se inset, si cuiusuis animalis naturam & visit, auri ditu, olfactu & tactu dignoscere debuisset γAdde quod in uniuerso terrarum orbe Vix identur duo animalia, quae gustu, vise,auditum olfactu & tactu omnino conueniant. Quoupropterea te obseruare velim, ut tandem de-3, .
sinas putare; Herbas eiusdem Agnaturae easdem etiam operationes habere ς Non enim dantur .
herbae eiusdem prorsus signaturae, nec dari possitiat, nisi velis credere,diuersum esse posse idem. f. XIX. Sed Eua tamen,Vt eX Gen. . 3. v.6. liquet, ex aspectu vel signatura arboris Scientiae boni & mali cognoscebat statim, eam si cere prudentem ; Adeoque erat omnitri Ars quaedam Semiotica in primis parentibin Ast quaeso te ubi hoc extat 3 Euam aspexisse' '
arborem & eius Dusum desiderabilem pu-
tasse eo, quod prudentiam in taceret. Charo . 3
loco legitur,ex signatura hoc ipsam collegisse, legitqr nusquam. Quid quod ex praeceden-
218쪽
versiculo contrarium elicitur, ubi hanc O- sperationem arboris ψευδωνυμον eX commendatione serpentis,non vero ex signatura hau-
ἡ,sisse manifeste dicitur. Et si tantopere in
i hac arte versata fuit Mater optima, cur quaeso ex signatura huius arboris non collegit, eam
p virtute Deificandi nequaquam esse praeditam ; Cur non perspexit ex signatura Ser- pentis, eundem sephisticari malitiose & nil . 'imoliri aliud, nisi lapsum humani generis Sin-
teritum p. s. XX. Neque est etiam,quod ad Adamum prouoces,dicasque,eum eX aspectu vel sigiM- tura statim cognouisse Euam, vidisseque, eami esse carnem de Carne sua, os de suis ossibus. Nam primum non puto te assirmatUrum, A- . damtun atqUe Evam eandem habuisse in carne & ossibus signaturam. Tum notio-
Mnem hanc ex occulto Sympathiae sensu incnguine, vel costae inopinato desectu, velis euelatione speciali diuina habere potuit. 4 Porro de eo, quod eandem ex signatura cognouerit, ne γρυ quidem in S. Codice, neque I hoc, neque alio loco extat. Ac tandem si haec omnia concesserim, dixerimque,suisse in ' istatu innocentiae Artem eiusmodi Semioti-Τ: cam & adhuc superesse, tamen idem de ea dicendum nobis esset, quod B. Lutherus in
colloquiis Mens alibus de Astrologia scribit:
219쪽
. IACOBI A CONTII STRATEGEMATA SATANAE.
Κ tuti ratio I. I. Acontii Patria, ἀμέ. V. Vitae sudiorumque ratio, β. III. IV. Religionis mutatio. I. V. liberalitas Elisabetha Angliae Regia san spei eiuου non sinisfecerit Z n. Exulum eupiditates di Hire admodum explentur. g. 'tet Libri Aeontis e de methodo, item de ratione muniendi oppida VIII. Dialecticam quoque scribere divoluit. 3.M. Regula eius ac conscribendis compendiis, item vaticinium de laetiore literarem facie g. X. Ludicium Acontii de Frauesco Patricis f. M. quod expendis . I. XV. Liber Acontii de frategematibus Satanae, eiusque editiones, s. XIII. Epipola etin de fribendis libris ad Iohannem I in s m. s. XIV. Diuersa eruditorum de libro Acon . ttii quem de strategemati ου Satanae serjsit studia: .cia,eorumque causa. f. XV. Elogia quibus ornia: . tus fuit ab A minianti I.XVI. Censurae in eum*icta
220쪽
s XIX. Guillelmi Saldeni XX. Arcusationum omnium summa capita g. XXI. Eliatior animuae causa ei obiicisur 9. H. uo iure arguarum Ad Prentis mi8 9. XXIII. Emtum Acontii de k iliis,qui de Trinitate non recte sentiunt XXIV. uod a Sando inter A titrinitarios non refera-. tur 3. XXV. Origo omnium accusationum I. XXVI. Verbu ipsius ontis exponitur XXVII. s. VLLI. An inde colligi queat, eum Socinianos in Religionis admisisse societatem Z XXu Sententia Acon- sit de co fesssoribus, earumque necessitate XXX. - quae niterius illustratur 3 XXXI. XXXIL. Condi-l tiones confessionis uniuersalis, in qua omnes Christiani adquiescere possint, ex mente Acontis i XXXIII. Ex quibus colligitur, eum ab omni Scepticismi re Indisserentismi suspicione esse ali
ς - num XXA IV. Verbis scripturae exprimendam
voluit confessonem Acontius β. XXXV. Id quod P. non semper in malam interpretandum es pam . tem I. XXXVI. Rationes quae in hanc eum indu-l , . xi e sententiam β. XXXVII. Expenditur haec eius opinio. XXVIII. Capita doctrinae chrisianae quae creditu ad salutem necessaria duxit Acontius I. XXXIX. Confeshronis ab eo concinnatae foremula, obseruationisque conclusio. g. XL.