장음표시 사용
91쪽
88 DE IN TE, DIOTO quum eo provocatu est, & quidin E clesia cotroversiis fieri debeat, quuti in concilio eae disceptantur, Papa dicis munus, summumq; decernendi jus & auctoritatem in eo sibi arrogat. Sed patrum nostrorum longe alia fuit opinio.Nam provocando ad cocilium sic statuebant, Papas illic caussae disceptationi interfuturos tanquam reos, non autem utJudices pr*futuros: atq; elatas a se praecipiti amentia sententias, a quibus jure provocatum fuerat, rescindi &infirmari passuros.Deinde a cusaturi Papas, hoc animo &consilio eos accusabant, ut judicio de objectis criminibus se purgaturi adessent: vel uti cum Bonifacius de haeresi, Simo nia & homicidio postulabatur. Patres igitur nostri summam potestatem
auctoritatem conciliis tribuebant, an censebant,quaecunq; controversiς adversus quoscunque & principes Christianos maxime intervenirent, east Iic non autem in Romano consistorio dirimendas esse..ui Hoc etiam in his patrum institutis
92쪽
, REGNI FRANCIAE. sςrvandum videtur, eos nimirum, contra Paparum Vexationes eorumq;CXcommunicationes cum vix possent Concilia cito convocari; aut Papae suis artibus, ne convocarentur, impediarent,querelis &supplicationibus apud reges suos & magistratus adhibitis, si
bi suisq; rebus providisse: quippe qui
scirent atq; proponerent regu auctoritatis esse & muneris, eorum, quos in
sua potestate habent,curam defensionemq; adversus iniqua Papaeum imperia & decreta suscipere. Ita sane C roli VI temporibus factum fuit 'Nam is audita Antistitum & Academiae P risiensis querimonia & postulatione, rem in cocilium & judicium adduxit γClerum , quem Papa tyrannicis VCXationibus oppressiim tenuerat, servitiate liberavit , atq; eXcomunicationum fulmina adversus quosdam contortas, bruta irritaque de communi sententia pronunci it. Nec vero id aggrediebantur,cives quidem,ut ad principem suum adversus Papam confugerent:
Rex vero & senatus, ut iis de rebus st
93쪽
DE INTERDIero' tuerent quantum vis ipsi Papae illius
Procuratores, qui sibi secerant in eo consilio audientiam, intercederent rnon hoe inquam suscipiebant, quin plane cognitum haberent id sibi re ac iuste licere. Viri Academiae prim xij firmissimis argumetis in sua illa ammonitione id Regi confirmarunt. At nobis procul dubio habedum est RG
si penitus persuasum fuisse, se a Deo
iii regiae dignitatis culmen ideo eu ctum , ut omnem ordinis perturbationem, rerumq; motum in Ecclesia inhiberet,& eorum, qui saae sertis immemores & alienae dignitatis cotemptores in suis se finibus non contin rent, inselesterent, aliosque Vexarent, audaciam ambitiovemque reprim ret, idque decestarum suorum optumorum principum, qui sine dubio illi
ad imitandum proponebantur,aucto ritate& exemplo. Et quidem Rex pse in eo decreto palam profitetur , gnostere se suarum esse partium, eos,
quos suae potestati & imperio subj ctos haberet, ab omni vexatione P pam
94쪽
pam innuens eripere, ejusque rei culpam sibi coram Deo prautandam esse. Atque ex Theodosii, Honorii, Constantini, Caroli magni, & aliorum, qui eo se modo habuerat similitudine,hujus sui officii exemplum capit. Quod
Caeteris etiam aetatibus documento sit,
si quid forte illorum, qui summam totius Ecclesie administrationem sibi as sumunt, ambitione Δἴ avaritia fieret, quod civibus damnu regnoq; ipsis audem ac detrimentum adferret, ut populus quidem ad regem velut sacram quandam anchoram, saeviente tempestate se reciperet: Rex verb prosumma sua auctoritate, & officii quoq; sui ratione, illam a suoru cervicibus aver' teret,Videretq; ne quid regnum detrimenti caperet.
Reges penitus persuasi eam provinciam ad se pertinere,eam quoque ges
serunt & ornarunt,non gladio tantum& armis,quum res ita tulit,usque adeo sane ut Alpes ipsos transcenderint,Papas comprehensuri &ulturi: sed etiam,& praecipue quidem solenni regni sui
95쪽
s1 DE IN TE RDIς To Antistitum & Theologorum couoc tione, concilia provincialia Gallicae
sentis,ex regum auctoritate, priusquaa Papis vexarentur,semper habita fuerant,ut optimus ordo in regniEcclesiis constitutus integer conservaretur, Mnecessitatibus difficultatibusq; rerum quae intervenirent, consuleretur: At
ex quo Papae illis infesti esse, regniq;
tranquillitatem interpellare coeperiit, tunc ea propugnaculo & praesidio illis adverius ripas fuerunt, ad concilii ULMeTuronensis,quod ab aetate nostra propius abest, tempora. Quod ad primatum, summumquo imperium &potestatem attinet,quam Papae ubiq; locorum sibi sumunt, nublis nec circumscripti, nec circunseribendi finibus & rationibus, ut velint&sua etiam opinione possint regibus principibusq, imperare,&de Imperiis pro animi libidine statuere, operae est pretium audire, uid majores nostri infrequentibus illis Theologorum M risconsultorum consessibus senserint. Necdum de hoc regno speciatim l0
96쪽
Rga NI FRANCI . quor, in quo Papae hanc nunquam a Aoritatem obtinuerunt: sed gener
tim , an ita habendum sit de illa quam sibi arrogat dignitate, &quae ipsis filii, semper,&adhuc est in suis bullis mam
datorum, sententiarum, damnationu, α excommunicationum, quas Roma quocunque emittunt,fundamentum.
Nunquam vero patres nostri hoc ita habere illis assensi sunt. Nam si de teporali potestate agitur, qua sibi fas in se putant, omnibus humanis imperiis cum summo jure imperare, principes que, reges & Imperatores omnes sibi subjicere,illud quidem erat, quod suis literis & Bullis ad reges nostros missis Continebatur: ut in literis Bonifacii nobis sipra costitit. Verum illud quoque ipsum est,de quo praecipue cotentio adversus eos suscepta erat,atq;adeo id ipsum,quod in Bonifacio, qui se im- Pudentius quam caeteri & arrogantius de sua illa in omnes & omnia auctoritatejactabat, haereseos crimen esse dicebatur.Nostri patres probe hoc tenebant, Ecclesiam non esse Impertu hu-
97쪽
DE INTERDICTO manum,humanis aliis imperiis simile, sed omnino spirituale. atq; inter Mum di regna , & animarum gubernatione, inter principes ac dominos, qui orbis regnoru potiuntur,&eos qui spirituale regnum obtinent, cacellos quasi quos
dam, manifestumq; discrimen nomis natim interjectum esse.Quanquam lioqui, quit res quo decet ordine modoq, reguntur ac temperantur, mirifica est hujus cum illo consensus & convenientia: sed non eo pacto tamen ut
inordinata debeat esse & indistincta i triusq; potestas & administratio. P tres nostri in his disputationibus ape te probarunt se in sacris scripturis longe melius versatos esse, quam Papas qui pro libris sceptra armaque tractarent.Legerant in Evagelio quodChristus de seipso squantum quide ad hanc distinctionem attinet) & verbo & e Ephesi V emplo docuerat. Ille unus vere est EC-sclesiae caput,summusq; omnium Epiis
ais '' stopus & pastor: Apostoli hisce eum
duntaxat , nec ultu praeterea quenqua alium nominibus ornant. Pater omnε illi
98쪽
kne NI FRANCIAE Ut in coelo terraque potestatem dedit. Si in ullo alio terrena potestas cum spirituali Ecclesiae moderatione clungi debuit, in illo id potissimum fieri decuit. At, quandiu hic vitam degit, diligenter sibi cavit ne quidquam acti mitteret, quo vel minimam suscipiendae rerum humanarum administrationis suspicionem hominum animis afferre videretur. Illius adversarii quid ea de re sentiret, tentaro voluerunt rsed ut eam, quam modo posuimus, distinctionem confirmaret, respondit, reddendum esse Caesari, quod esset Caesaris,& Deo, quod Dei. Hinc declarans no eo se e coelo in terras venisse ut ex imperiis humanis vel minimum usurparet,&ex Imperatorum authoritate quidqua detraheret. Quin & coram Pilato rogatus de eo quod ipsi per Calumniam malitiamq; impositum fuerat, respondit regnum suum non esse Ig. ex hoc Mundo. Iidem patres nostri qui id in Evangelio legerant, sic ratiocinabantur ac vere concludebant,
Jesum Christu Episcoporu principem,
99쪽
ministratione ornaret, sui exemplum proponere voluisse: Cumq; gubern tionem hanc civile ne minimum quiadem attingere voluisset, ut ex ea quidquam interverteret, ad seque transse tet, absurdum & ab omni ratione alienum fore, si alii id cogitarent & sistia
perent. Ita enim eos admonebat, si ut me misit pater, ita & ego mitto vos.
Iidem alias quoq; admonitiones legerant , quibus apud sitos Apostolos usis fuerat, ut pernicio isti ambitioni occurreret , quam in mentes hominum irrepturam, & in media sua Ecclesia brevi grassaturam certo praevidebat, Lucaa. quum diceret: Reges gentium dominantur eis: Vos autem non ita estote.
Meminerant praeterea D. Petrum Malios Apostolos talem vitae statum ad mortem usq; obtinuisse, atq, Domini Ecclesias aedificare, easque Euangelii praedicatione regere, solum & simplia. cissimum illorum munus suisse: ita ut ne minimum quidem affectatae terr nae administrationis indicium & vesti,
100쪽
RE CNI FRANCIAE. 'Ilium in iis unquam apparuerit. Nec Cos praeteribat quam studiose Aposto- ii ipsi,Ecclesiarum seniores&pastores, quibus generaliter omnibus dignit te longe superiores erant) hortaretur, ut sub summo illo, quem nominant, pastore, nempe Iesu Christo , greges 1 Pet. e.
sua fidei cocreditos diligenter pasce- a Timoria. rent: ab omni aominatione abstinerent,& rerum humanarum cura nullo
modo se implicarent. Haec omnia patrecilli in sacris scripturis videbant: ad quae praeterea adj ungebant, qualis fuisset perpetuus totius veteris Ecclesiae
usus: quomodo etiam cum alii omnes,
tum Romani Episcopi , Imperatores& alios Monarchas pro suis summis principibus semper habuissent, &eo, quo modestos & summissos clientes
decet,nomine, observantia & honore
appellassent: habebant etiam in suo-xum regum historiis, post comparata sibi in Italia inde a Carolo Magia' dominationem,ea quae de Paparum erga principes ossiciis, summissionibus, & obsequiis nominatim&lucu letor scri-