장음표시 사용
101쪽
illis extant. Habebant deinde in m nibus clarissimoru doctorum, nec VC-terum duntaxat, sed aequalium etiam suorum libros , querelarum de misero per Paparum ambitionem Ecclesiae statu plenos : Itemq; accusationum testificationum adversus tam insolentem & antea inauditam affectatae,& surpaxi iam coeptae in Imperatores Zc principes dominationis libidine. Nec desiderabant tam multaS, tamq; Cruditas praestantissimorum Juriscosuit rum aduersus hanc rerum confusi nem disputationes: praeclaras etiam de n- simul & severas & graves D. Berna i - di ad Eugenium Papam contra effrinnatam eiusmodi superbiam admontiones, in hanc maxime sententiam:
Papas, si D. Petri ex lum imitari ve1-lent, no ita sic pro imperatories gest ros,sed serculum potius & pedu ad ex colendu Eccleste agrum, & illius gra gem gubernandu gestaturos, non amtem regum insigne, sceptrum & Di dema. Nusquam hoc reperiri proba-
102쪽
iiq; posse eos tantam potestatem ullo iure habere: cum eam nec a D. Petro adepti essent, quoniam D. Petrus dare iis non poterat quod nunquam ipse habuisset: nec a Christo etiam ipso, cum iis ne Principum more domin rentur, prohibuisset. D. Petrum hac regia.magnificentia nunquam sibi
gloriam & dignitatem quaesiisse, sed
unica eorum, quae sibi Christus tantopere commendasset, meditatione, cum dixit, Pasce oves meas. EcclC-sam Romanam posse quidem caeteraru Ecclesiarum matrem dici, at non Dominam: Ipsumque Eugenium, unum ex Episcopis, no reliquorum VC-ro Dominum. Patres, inquam, nostri hqc omnia non solum ex Divi Berna di scriptis didicerant, sed ex ipsius etiaore exceperant. Ad haec intelligebat, probra quae alii praeter hunc doctoresicriberent adversus is hos Romanenses Episcopos, qui se verbo tenus servos servorum dicebant , cum super bissimuni reipsa in omnes dominatum usurparent: quos nihil pudebae
103쪽
1oo DE INTERDICTO sese adorandos praebere,cum id D.petrus a Cornelio tentatum respuisset. Haec ergo omnia, ut etiam miseriae ecconfusiones, itemq; bella & caedes ex Paparum ambitione enatae bonos illos patres, quibus ante oculos haec omnia tum in Imperio tum in Italiaversaba11-tur, plurimum commovebant: Eos
dem quoque gravissime afficiebat tam multae quaplurimis ac fortissimis Imperatoribus , qui pro religione Christiana tuenda ac propaganda tam strenue feliciterq; adversus infideles traomarinos dimicaverant, illatae ab iis indignitates & contumeliae, eaeq; tantae,
ut modo illum imperio privaret, hunc modo pedibus suis calcarent, filios et-jam in patres aliquando sollicitarent: interim dum Satrapae isti de imperii
rationibus pro arbitrio statuunt,& suis excommunicationibus horribiles civium erga reges suos seditiones,&tu bas ubiq; gentium conflant. Haec cernuntur in IvonisCarnutensis Episcopi literis ad Papas scriptis, quibus eos libere admonebat, rebelliones & disci-
104쪽
RE NI FRANCIAE.ia,illorum consiliis & artibus in Ger-aania excitata, omnium Gallarum a-amos adversus illos inflammare. Pales igitur nostri cum tam multa suis o-ulis atqi animis subjicerent, nunquab adduci potuertit,ut superba ista te enae potestatis nomina in Papis pro- arent, ferendaq; putaret, sed ea semier uno ore condemnarunt: Regibus, i ζobilitate,& Clero, universoq; popu- a pia conspiratione ad hoc cossentienibus, ut viribus suis omnibus impedient,ne istie regnorum &imperiorum estes, nec ista etiam monstrosissimale summaPaparum potestate doctrina quam Philippus Augustus, errorem egnis perniciosissimu appellabat in Matthaeis egnum hoc sese insinuaret, & radices ζ' bgeret. Eoq; factu est, ut ille ipse Phi et rippus Augustus Innocentii Papae im-γeria & minas omnino sperneret: ut Jhilippus alter ta dure & aspere tu Bo-1ifactu,tum illius ministros acciperet, quasi rem marte aperto hostiliterq; a-Iens: ut etiam recenti hominum m noria,cum Ludovicus n. in Turon
105쪽
io 1 DE INTERDIC vos concilio, ab illis omnibus, qui eo c& venerant,quaesiisset,an se pro suo principe haberent, omnes, & Ecclesiastici imprimis smaxima Julii excommunicationum contemptione) uno animo atq; una Voce agnoscere se & profiteri illum suum & siimmum & solum pri cipem esse responderet. Rusmodi a item actis & sexcentis aliis, quae in nostris historiis,edictis regiis,& curiae comentariis co signata eXtant, patres nostri satis testificati sunt silmmam illam, quam Papae in regna & imperia sibi a Togarent, potestatem, intolerabilem sibi x meram etiam tyrannidem YNderi.
Quod autem ad alterum gradu, quam spiritualem aut Ecclesiasticam
vocant,potestatem,attinet, patreS nostri nihilo plus in hoc regno Papis com Cesserunt, tanquam eos aliquid in eo juris ex verbo divino habere putarent. Non quod reges nostri Episcoporum&pastorum, quoru officium est docere in Ecclesia &sacrameta administr vG partes agere unqua voluerint. No- Verand
106쪽
REGNI FRANeIAE. Ioiverant utriusque administrationis disi. crimen, illudque nihil ad se pertinere.
At pastores ad ossicium omni rationo cogere: hominum conventus ad res Ecclesiasticas consultandas necessarios celebrare: electiones usitata & legitima via constitutas confirmare: qui quantique sacerdotioru proventus es.sent, exquirere: ne iis abuterentur providere: eos in Ecclesiae& regni utilitatem dispensare: correctionem &poenas in suis edictis ad ea quae perperam admitterentur coercenda decretas adhibere, haec vero nostri reges sui juris & muneris nec cujusquam allus
esse semper crediderunt: illiu numquam subditi immo ne ipsi quide Ecclesiastici in eojure unquam reclam runt. Contentiones quidem ea de re
a Papis saepe factae sunt: sed potestas
tamen & authoritas penes reges nostros integra remasit. Si quid Papae hic Obtinuerunt,id certe precario & bona regum nostroru, quandiu ipsis visum est , venia eotius quam ullo prorsusji Te obtinuerui. Negotioru Ecclesiastim
107쪽
ro DE INTERDICTO corum in eo quidem quod ad homi nes pertinet,atq, hodie etia usurpatur auctoritas, in ministeriorum collatione & confirmatione, in fructuu sacer dotaliti dispensatione, & in Comitiorum Ecclesiasticorum 'convocatione sita est. Ex publicis autem monumentis harum rerum omnium jus apud reges nostros fuisse manifestum est Ac de electionibus quidem id ita se habere regum nostrorum in eam rem latae leges & constitutiones satis probant. Papae quidem super ea re & Romae, in Italia, & ubicunq; plus poterat, suas leges habebant At hoc regnu iis nunquam obstrictum teneri voluit,sed sua atq; avitam libertatem constanter retinuit,per quam suas separatim de jure suffragiorum constitutiones, regia a ctoritate cofirmatas haberet Id quod adhuc in comitiorum Aurelianensiuactis testatum videmus. Est vero aliud etiam,& longe ma)us.Publicis enim literarum monimentis celebratum est, postquam reges nostri ditionis suς te minosRomam usq;protulissent,ac sub
108쪽
REc NI FRANCI AE. ICI inLombardos&Exarchas victoriis It
Jiam sibi subjecissent, necesse fuisse, ut
Roman0rum Episcoporu clectioncs regum ipsorum auctoritate sterct, nec prius ratae haberentur, quam illorum 'testimonio & suffragio comprobatae essent. Ludovicus PiusFrancorum rex& Imperator non paucos ad eum modum in Papatum ascivit, & in iis Gregorium Α, qui non ante id munus sus- Cipere & obire voluit, quam de illius voluntate sibi constaret. Ac Platina illum nominatim ait Paparum electionem consulto confirmasse, ne Imperiiura amitteret. De sacerdotiorum au- em reditu, idem sentiedum. Regummim nostrorum edicta in eo legis vime auctoritatem obtinent, non autem
laparum decreta. Si quid aliquando
a Papis tolerabatur, aut siquid soller- r Callide per nostram incuriam ui abatur, simulatq; fraus manifeste 'PrChCridebatur, adhibebatur coti- Io TCmCdium: Paparum ministri de actorCS e regno statim exigebantur;
amationes praecidebantur,& de illis
109쪽
w6 DE INTERD1CTO agendum esset,ex Regum, ordinum, S senatus auctoritate ac sententia costituebatur,tanquam de re,quae in huiusce regni potestateplane sita esset,no autem in Paparum arbitrio Mibidine. Historiae nostrae eiusmodi exemplis refertae sunt: praecipue a trecentis aut quadringentis annis, quum Papae plus
au ctori tatis cosequuti, suas omnes Vires & opes eo conferebant, ut manus& cupiditatem suam ad nostros usque fines extenderent. Is fuit Benedicti X D I regnante Carolo v I in sua illa Contentione scopus. Verum docuit Academia hanc meram es te Paparum
usurpationem,quae coercenda eratra totam sacerdotiorum rationem ab V-ΠOrege pendere, ut ex eius auctoritate, quatenus regni utilitas postulare videretur, de illis omnino constitueretur. Papas enim divitiarum satis superque habere: si vero casu aliquo Romana Ecclesia ad inopia redigeretur, illiq; Galliae opibus nonnihil opus esici Videretur, tum quidem opem ei feredam, sed his tamen conditionibus: Id
110쪽
maturo Judicio faciendu, modo adhibito,)usta& gravi de caussa, sine fraudo ac damno,dummodo Papς culpa nihil
secus admissum antea fuisset: atq; tantisper dum urgeret necessitas: idq; Voluntario regu,patronoru,& alioru Antistitum consensu ac liberalitate, nutiloqi caeteraru Ecclesiaru detrimento Ut breviter dicam,id caritatis hum nitatis beneficium fore, premente re- ru angustia: hoc est,non esse hinc pontificibus putadum ullo sibi jure licerupecunias ex hoc regno jure exigere Haec fuit Antistitu & Academiae P risiensis ad Carolum regem VI pro tribunali sedentem, postulatio. Academia aute doctis tunc viris instructa, &cum ea Antistites nunquam id aggressi fuissent,nisi rem & accurate perpendissent, in justissimam esse pernovis
sent: ut re vera & a rege & ab univeris senatu, & magna bonorum, qui eo co- venerant, multitudine talis dicta atq, habita fuit. Nec vero haec actio conixa ipsium duntaxat Benedictum instituta ςrat:Na Romana Ecclesia nominatur: