장음표시 사용
431쪽
orientem aures ferre non posunt: & Leo Magnus Epist. Sis. ad Nicetam Aquileien. Episcopum de Pelagia nix: damnent
apertis professisnibur sui superbi erroris auctores; ω quidquid
ια doctrina eorum universatis Ecclesia exborruit, delestentur. Ea sane, quae Omnium aures horrent, apertum flagitiunia
sapiunt; neque ob id culpandus est De sensor, sed quod is pervacaneam crediderit Synodum; propterea quod Augustiis nus dixit, congregatione Synodi non opus fuisse, ut aperta pernicier damnaretur, quod quidem confutavi num. VIII. Quoniam etsi opus non fuit Synodus, ut Pelagiani errores damnarentur; id tamen non ideo, quod aperta pernicies
effet; sed quia, ut ibi subiungit Augustinus, rara me εκ De.
nsantur haereses, propter quat damnandat necessisas talis Sy nodi seliterιt; cum nihilominus omnis haeresis sit aperta
pernicies: quod ergo ob aliquas opus fuerit Synodi congregatione, alia in causa fuerunt. Quod vero magis horrendae, magisque detestandae Catholicis auribus fuerint haereses Arii, ae Macedonii, quam Pelagii; probat quidem, neque pro illis opus fuisse duo illa priora oecumenica Concilia Nic: num, & Constantinopolitanum I. , sed non supervacanea fuisse: Nicaeno namque Concilio opus non fuisse ad haeresina Arianam eliminandam liquet ex eo, quod haec iam antea satis prostrata fuerat duobis in Conciliis Alexandrinis, &ab omnibus sere Ecclesiis etiam Romana, ut ex literis βο- tissimum Alexandri Episcopi Alexandrini habetur: ea propter non ob eam tantum haeresim convocatum est Concilium , sed α ob duartodecimanorum opinionem, S ob dissidia, schismataque a Colutho, & Meletio in Alexandrina Ecclesia suscitata. Similiter quis est, qui putet necelsarium fui Concilium Constantinopolitanum I. pro extirpanda haeresi Macedoniana; quae iam damnata fuerat primum in Alexandrina Synodo S. Athanasii anno 361., tum in binis Romanis Conciliis sub Damaso Papa anno 172., & 3Tq. cele-hratis, aliisque plurimis in oriente Ecclesiis quocirca nec Praecipue propter eam coactum fuit Concilium illud Oee menteum; sed, uti scribit Socrates lib. s. cap. 8., quo tum
fides Concilii Nicant eorroboraretur; tum Constantinopoli de signaretur Episcopure ac quoniam ια spem veneral l Theodo.
sus Imp. J, se rose Macedonianor ad concordiam eum illis
432쪽
pos seme Macedonianae accersevit. Quamquam igitur ad duas Atti, & Macedonii haereses, apertasque pernicies necessaria non fuerint duo illa Oecumenica Concilia Nicaenum, fieConstantinopolitanum; erit nihilosecius, qui illa ipsa fuisse supervacua, existimare possit λ quemadmodum opus quidem non suit secundum Augustinum congregatione Synodi ad hae resim Pelagii obterendam, damnandamque; sed non fuit inane, ac frustra factum, eam ad Oecumenicam Synodum Epheosinam post Augultini mortem perduci, ibique rursus Ast. v.
XU. Alia eis diu rigusiniani Ioci evlicatio Niseitων - NEque appositior explicatio loci S. Augustini proximo
memorati ea censenda eii, quam affert Cypriani vindex; nimirum quod ut in cauisa Cypriani coniicit, ac dicit Augustinus, quaestionem de Haereticorum baptismo eliqua-tain, ω declaratam fuisse, idque a Stephano Papa existiman. dum: ita in cauisa Pelagii cum dicit, illius errorem fuisse apertam pernielem; intelligendus est, eam apertam, ac declaratam fuisse a Romanis Pontificibus Innocentio, & Zoia simo: demonstrandum est enim hoc loco, haeresim Pelagianam minime a Romanis Antistitibus declaratam fuisse ; sed aliorum declarationem confirmasse; quamquam in hanc rem haud pauca congessi num. VII., sicut & ibi ostendi , quaestionem de Haereticorum baptismo a Papa Stephano, qui testimonio Augustini nil aliud Cypriano nisi traditionem , atque consuetudinem opposuit, minime explanatam, ac declara tanta fuisse. Primum igitur declarata legitur Pelagiana haeresis in Concilio Carthaginiensi anno AI 2. adversus Coelestium celeis brato: mox in Hierosolymitano Conventu anno AI s. co
tra Pelagium, ubi Orosius Praesbyter cum aliis ait: me in Caelesto Dieana Synodiar detestata eLI; boe Augustinus Diis
scopus scriptis suis . . . boe ω B. Hieronymur ... Patres, quoruniveVa per orbem Ecclesia probat, quorum communιoni nos adhaerere gaudemus, damnabilia baec ese dogmata decreoerunt rellis probantibus nos obedire dronum es: tum in Dio spolitana Synodo eodem anno, qua Pelagius damnari timens eos, qui sentiunt isa, damnavit cum eis, quor damnavit , profecto
433쪽
damnaη urr inquit S. Augustinus lib. I. contra Iulianum . cap. f., uti & Constantinopoli ab Attico Episcopo expulso Coelestio. Denique in duobus Conciliis Carthagine, & MuIevi congregatis anno qI6. clarius etiam, ac plenius decla. rata est, erroribus Pelagii, Coelestiique Consensu omnium condemnatis. Neque aperta pernicies reputata est nisi post duo Sedis Apostolicae rescripta; sed & antea, ct cum da mnaretur a Conciliis, & Patribus; nec frustra Africani Pa tres non semel Apostolicam Sedem adiissent, si ante Romanum judicium aperta fuisset; quandoquidem non declaratio nem Africani Patres a Romana Sede Postularunt, sed eo firmationem; ut perspicue referunt Epistolae, ac rescripta Innocentii Papae ad duo memorata Concilia Carthaginiense,& Mileuitanum; ait enim Innocentius: ut tota hujus Sed is apostolicae auctoritate, jusa quae fuerit, pronunciatio firmaretur: ipsique Concilii Africani Patres ad eundem scripserant: id eommuni deliberatione censuimur, hujusmodi persuasionis Auctores, ni hae apertultae anat bematizaverint, anathematidari oporistere . . elaritati tuae intimaudum duximur , uisatutis nosme meis dioeritatis etiam Apostolica Sedit adhibeatur auctoritar pro tuemda salute multorum, O quorundam etiam perversetate corrigenda r& quinque Episcopi, inter quos Austustinus erat, Epist. 9s.
ad ipsum Innocentium: boe a re probari volumur, O tuis r scriptis de eommuni participatione gratiae eonsolari dixeranteruare S. Leo Magnus Epist. 86. ad Nicetam Aquileien. Epiis
copum de Pelagianis admonet, ut damnent apertis profe1 -κ1bur ... omniaque decreta Synodalia, quae ad exesonem b-jus haereseos Apostolicae Sedis confirmavit auctoritas, amplectis, eloquantur. Quomodo enim pestis illa iure damnata fuisset a pluribus Conciliis, multisque Ecclesiae Patribus, si non fuisset aperta pernicies, & manifestus error & quomodo Africani Patres ante rescripta Romanorum Pontificum vomcassent illam errorem, O impietatem, si haeresis aperta non extitisset nam in allatis ad Innocentium P P. literis aiunt: si ergo Pelagius Episcopalibur gesis, quae m Oriente confecta dicuntur, etiam tuae venerationi juste visus fuerit absolutur rerror tamen ipse, O impietas, qua tam multos asertores babet per diversa rispersos, etiam Aposoluae Sedis auctoritate anatbematizanda est: & S. Augustinus lib. a. ad Bonifacium cap. 3. expectabatur venturis ex africa literis, is qua Pro.
434쪽
.incia Uur ealliditar aliquauto evidentiar innotuerat. Cuae Romam literae posteaquam venerunt id continentes non supcero hominibus tardioribus, O follicitioribus, quod se generaliterranoeentii Episcopi literis consentire fatebatur ; sed aperte etim
debere anathematizare, qua in suo tibello prava posuerat: non quaerunt, an anathematizanda sit; sed anathematizandam esse eam impietatem scribunt, addendumque Sedis Apostolicae authoritate robur damnationis sententiae ab ipsis latae: ut etiam ait Prosper contra Collatorem cap. 'I., quando Africanorum Concitiorum decretis beata recordationis Zo mur Papa sententiae sua robur adnexuit. Nec ex Innocentii Papae ad Africana Concilia rescriptis proditur, Africanos Patres auisses non esse peremptoriam de Pelagio, & Coelestio sentenatiam ferre nisi Romani Pontificis authoritate confirmatos: cum illam jam ediderint fere quinquennium ante in Cartha giniensi I. Concilio anno qII. vel AIa. , in quo Coelestius communione privatus est, & ite um in alio anno Aio. Cariathagine coacto, in quo dixerunt z censuimur Auctores an thematizari oportere. verum quoniam decret uni Provincialis Concilii non nisi Provinciales obstringere potest e cernente
que Afri Pelagium, & Coelestium multis imponere, & ab
orientalibus absolutionem surripere; per literas egerunt apud Romanam Sedem, ut eius aut horitate suis robur adderetur decretis; quo deinceps ubique damnati illi, vitandique in universo orbe Catholico censerentur: quod plane facere nemo poterat praeter Oecumenicum Concilium, & Romanum Pontificem. Dicere demum, Pelagianam haeresim per niciem quidem semper fuisse, sed non semper apertam; &Augustinum tum apertam perniciem eam haeresim dixisseis , cum jam duo rescripta ab urbe in Africam advenerant; nul
Io negotio convelli potest: quippe quod ante ea rescripta non semel Augustinus haeνesim Pelagianam appellavit, ut in Epist. Synodi Milouitani ad Innocentium Papam: nova qui'pe haeress, O nimium perniciosa tentat assurgere inimicorumtas ratiae Christi: quod ipsum repetit Epist. I 8. al. 9q. ad Hiarium; Epist. vero Ior. ad Evodium anno AII. missa ait rserim etiam grandem librum s subde de Natura, O Gratia Iadverses Pelagii haere , eogentibur nonnullis fratribus , quibus contra gratiam Cbrisi opinionem perniciosessimam ille pe
435쪽
cap. a. quemadmodum boc totum Pelagiur ... ssior hane aes i. otium' e novitatem, qua contra antsquam tu a sinta triuionein nouare nunc eaeperit. . . Hac ergo , ω alιa, qua bune Duuntur errorem, nimium perversa, O Cbrstanae repugnanti a veritati crti: cap. I. sed ut appareat ab 1mno usque ad
Origenistas habet: hoc me non temere sentιre profiteor, ea , sua vera es, uon adversari robusti ma, ac fundati a fidei.' - ρο - χ. Meelesia nee parvulor hominest recentissime natos a
haeresis nisi certa pernicies quare si Augustinus ante reserisma Romanorum Pontificum Pelagianum dogma aperte Misy ρο α I; ri .ie auertam quoque perniciem indigitavit: &
meritati repue nan , adversarique robustissima, ac fundatis a fidei; donne apertam perniciem dixit quocirca lib. 3.draeeatiam meritis, & remissione cap. q. adiecit: qurdautem apertius tot, tantisque testimonιιν D1Nιnorum eloqurorum, quibus dilucidissime apparet cre. XUI Ovam ob eaussam aliquar bareses per Synodum damnari neess. fuit, aliquas vero non: ω ob quar haereses, eau μ' Dque Synodi plenaria, vel Oecumen ca con. gregara faeerunt m S. Augustinus loco Paulo ante memorato lib. q. ad C Bonifaelum eontra duas Pelag. Epistolas cap. I a. de lita rarissimas inveniri mereses, propter quas damnandasSγuodi necessitas extiterit; multoque plures esse, quae ubi
fuerunt, illic improbari, damnarique meruerunt: inquirenis dum propterea est, quam ob causam illas Per Synodum damnari necesse fuit; illas vero non . Neque enim, ut existiis mat Gallicanus Desensor, ideo illae Synodo eguerunt; quod de re obseura, ancipitique, ac magnis altercationum nebuistis involutae essent; istae vero de re aperta, ac levi, miniis meque implexa: cum iam ostensum sit num. Um ., etiam ob)es apertas, ae manifestas interdum convocata suisse Com
436쪽
ras, minimeque leves nullas omnino Synodos sciri congregatas. Et sane Mantehaeorum haeres s etsi videbatur aperta pernicies, errorque cunctis perquam niani sestus ; tamen ob
multiplices, quibus involvebatur, quaestiones, dissicultates que quandoque adeo obscura, ac anceps aut facta, aut quibusdam visa est; ut post sere sesqui seculum coactus fuerit Augustinus plurimos libros ad Hydram illam exscindendam cudere: sed ob eam ipsam nullum unquam Concilium legitur coactum, nulla Romani Pontificis constitutio vulgatarsicut & haeresis Priseilliani arum a Gnosticis ortum duceos supersitio exeerabilist areantν occulta secreti , ut scriptis tradidit Severus Sulpitius lib. I., de cuius authore S. Hieronymus Epist. ad Ctesiphontem adversus Pelagium inquit: ἐω secuti gladio , eis totius orb31 auctoratate damnatus es ; sed non Oecumenico Concilio. Illud itaque mihi iugi lectione observatum, propter illas haereses, ct controversias, quibus involuti inveniuntur Antistites vel Sedium Apostolicarum i , ac Patriarchalium, vel Metropolitanarum, ac magni nominis in Ecclesia viri, sive illae apertae, ac faciles, sive ob. sturae, cognituque dissiciles fuerint, coacta suisse plenaria Regionum, vel etiam Oecumenica octo praesertim priora Concilla: ob illas vero haereses, ae dissensiones quantumcunque magnas, ac impeditas , Pertinacesque, quibus non Episcopi magni nominis, sediumque praecipuarum impliciti essent, sed privati homines, aut etiam Episcopi sed in serio. rum Sedium, non item. Idque cernere est primum in haeresi Pauli Samosateni Episcopi antrocbent, nimirum Sedis Apo stolicae; ob quam plura, & plenaria totius Orientis Conisellia facta sunt: tum in controversia Quartodecimanorum , quorum opinioni quod Episcopus Ephenhus Exarchus Asiae cum tota Asiatica Dioecesi adhaereret, notum est, quot Conis cilia in Oriente, & Occidente, & quidem maxima sint celebrata. Similiter quia Ariano errori favebant Menophantes Ephesinus Antistes, Eusebius Caesariensis Metropolitanus Palaestinae, Eusebius alter Nicomediensis Metropolitanus Bithyniae, Paulinus Tyriensis Metropolitanus Phoeniciae, alitisque plures Antistites Civitatum haud vulgarium; propterea coacta scitur Oecumenica Synodus Nicaena: Constantisopo litana vero I. convocata suit propter illicitam Maximi Cy.
437쪽
tro Alexandrino Antistite factam; & ut damnarentur haere. ses, quae eo maxime seculo eruperant, Macedonii, & E
doxii Episcoporum CP., Apollinaris Episcopi Laodiceae Me tropolis Phrygiae; Eunomii Episcopi Cyetici Metropolis Hesale sponti; Semiarianorum, quorum Antesignanus fuerat Bais lilius Episcopus Ancyrae Metropolis Galatiae; Marcellianorum, quorum Dux extitit Marcellus etiam Ancyranus Episcopus i cie Photini Episcopi Sirmiensis Metropolitani Pania noniae. Synodus item Epbes a noscitur facta propter errois res Nestorii Episcopi Constantinopolitani, cui studebat Ioannes Antiochenus Antistes cum multis Orientis Metropolitanis, Ee Episcopis, iisque maEni nominis: sed de Chalcedo nensem Synodum scimus coadunatam ob haeresim Eutychetis monachi quidem solum, sed cuius fautor esset Dioscorus Alexandrinus Patriarcha; quique iam absolutus suerat it latrocinali Ephesino Conventu ex praecipuarum Ecclesiarum Antistitibus conflato. Nec quemquam latere puto, Syno. dum R. Oecumenicam habitam fuisse ob longa, discriminumque plena de tribus Capitulis inter Occidentales, &Orientales dissidia adeo vigilio Papae molesta. Seκta quoque cogitur ob Sergium Constantinopontanum, Cyrum Alexandrinum, & Macarium Antiochenum Patriarchas, alios. que plures celebrati nominis Antistites Monothelitarum eris Tore maculatos, quo & ipsum Romanum Episcopum Ηο- norium legimus involutum fuisse. Iconomachorum haeresis ab Imperatoribus exorta, ut a Theostericto Monacho scriptum
est in vita S. Nicetae Hegument Mediciensis, fautores habuit plures Patriarchas Cp. Anastasium, Constantinum, Se Niceistam, amplissimamque Synodum 338. Episcoporum anno II q. Constantinopoli convocatam, cui praefuit Theodosius Ephesianus Episcopus, Asiaeque Exarchus; atque ea suit, de qua Egi-nhardus in Annal. ad ann. scriberet: orta quaesione de Sancta Trinitate, eis de Sanctorum Imaginibus inter Orienta. lem, ω occidentalem Ecclesiam, ides Romanor, ω Graecos , Rex Pippinus Oe.: Ee ob quam opus fuit, ut SInodus VII.
celebraretur. Octava Synodus tandem nonne congregata est
ob iniustam Ignatii Patriarchae CP. depositionem, & in trusionem Photii, pro quo plurimi Metropolitan: , 5e Episcopi, ipseque Michael Imperator flabanti Legitur quidem
438쪽
AR. r. Concili Chalcedonem, uti Imperator Theodosius in caussa Eutychetis, & Dioscori universalem praecepit feri D- nodum; ω neese es majores causar in illud referoare Conis:eilium, inquit Meli phtongus Episcopus Iuliopolitanus: sed
cum legamus quoque, haereses Marcionitarum, Ualentinia. norum, Manichaeorum, Sabellianorum, aliorumque plurimorum fidei Christianae corruptorum non ad Concilia deductas fui ste ; quamvis de rebus fidei essent, & causae dissiciis Ies, magnisque altercationum nebulis ita involutae, ut ne. que comprehendi, neque confutari, comprimique tam facile fuerit; necesse est, majorer eaussas non alias ibi intelia ligi, quam quibus impliciti, irretitique majorum Sedium Antistites inveniuntur: hinc Acaciant apud Gelasium Papam Epist. I 3. ad Dardanos dixerunt; ideo Acacium non putari jure damnatum, quod non speciali Synodo videatur esse dejectus 1 ω insuper dementιain suae vanitatιν accumulant, subis dit Gelasius pueriliter adjicientes praecιpue Pontificem Regia Cisitatis nempe Constantinopolitanae. Quapropter m rum non est, si Pelagianam ob haeresim nunquam a quo quam legitur propositum, ut Synodus Oecumenica cogere. tur; cum eam non nisi Monachi invexerint, & homines privati, Episcopique pauci, ac nullius nominis, si unum e mas Iulianum AEclanensem , id est Civitatulae Praesulem , Ee alterum Theodorum Mopsveste num Antistitem, defenderint. Quod si mihi obiiciant Ioannem Hierosolymitanum Episcopum, ejusque successorem Praylam Pelagii patronos; primum scire pollunt, Hierosolymitanam Sedem id temporis nondum Patriarchali, aut Metropolitana dignit te ornatam fuisse; deinde illos personae, non errorum defensores extitisse; tandem alterum cito periisse, alterum Losimi Papaeliteris statim resipuisse.
prianum decreto Papa Stepbani non acquievisse; plenario oero Concilio, se factum fuisset, acquιeturum 'AUgustinum igitur, ut ad rem propositam aliquando
descendam quem quidem in caussa rebaptietantium Haereticos de S. Cypriani facto locutum absolute, non να.
Opoibes demonstratum est; quamquam Eripsit Cyprianum
439쪽
Decreto Stepbani Papa non a quievisse, quieturum tamen eum pletiario Ecelesia Concilio, si factum fuisset; non propterea dicimus, admisisse Concilii plenarii, sive Oecumenici auth ritate ni esse Romani Pontificis aut horitate majorem: verum idcirco ita locutum asserimus; quod eum Donatistis Schiis smaticis, & Haereticis verba faciebat, dimicabatque . Nam quomodo Augustinus ille adeo natura, atque usu acutus, vir te in aliis causis exercitatus, & in hac ipsa multum versatus cum Schismaticis, unaque Haereticis, qui supremam
Romani Pontificis aut horitatem aut numquam agnoverunt,
aut agnitam tum flocci faciebant, inficiabanturque, disputans ad eiusmodi authoritatem vel ipse confugere potuit; vel tradere Cyprianum ad eam confugere potuisset Contu. lit itaque se se vir ille summus ad Concilii Oecumenici, universaeque Ecclesiae potestatem; quam non tam facile ne gari consuevisse, aut negari posse ab ipsis vel Haereticis, Schismaticisve intelligebat: quam quoque a pertinacissimis, ac desperatis hominibus si quando pernegari sentiret; tunc ad rationes, & Divinas Scripturas se recipiebat: quemadmodum tum, cum adversus Maximinum Arianum Episcopum disceptans lib. I. cap. Iq. retulit, in Nicaeno Concilio h mousion esse firmatum; in Ariminensi vero Conventu Haereisticorum fraude, ut labefactaretur, tentatum; addiditquO:
sed nune nee ego Nicaeuum, nec tu deber Miminense tanquam praejudacaturus proferre Concilium: nec ego bujus auctoritate , nee tu illius detineris r autboritatibus Scripturarum non quorumque propriit, sed utrisque communibur tesibus res eum re , ea ι eum causa, ratio cum ratione concertet: sic & lib. I. contra Crescon. cap. 33. Proinde quamvit bujus rei certe ,
de Seripturist Canoniciν non proferatur exemplum, earundem tamen Scripturarum etiam in bac re a nobis tenetur veritas, eum
hoc facimur, quod universe jam placuit Ecclesiae, quam ipsarum Scripturarum eommendat auctorata . . . Si autem dubi as,
quod Ecelesiam, qua per omnes genter numerositate eopioAEFma dilatatur , hae sancta Seriptura commendat; neque enim, si
non dubitares, adhuc esses in parte Donati; inultis, lar mant. fessis ir testimoniis ex eadem auctoritate prolatir onerabor cum antea cap. 32. dixisset: sequimur Due nox stu bac re etiam Canonicarum auctoritatem certissimam Scripturarum. Quamobrem etiam cum Donatistis pervicacissimis hominibus , ac peris
440쪽
ae perditissimis Haereticis modo Concilii plenarii, ae un
versiae Ecclesiae authoritate; modo Sacrarum, ac Divinarum Scripturarum robore; re modo rationum Pondere, atque
momentis digladiatur, & pugnat Augustinus ; quod aliter
cum ipsis Haereticis, iisque non Romani Pontificis authoritatem solum, sed etiam Catholicam Ecclesiam extare nisi apud ipsos pernegantibus rem agere non Posset. Et ut eum Maximino Ariano disputans Concilii Nicient authoritatem non exsibilat, quamquam illam missam facit; sed ab Ari nis spretam duxit praetermittendam; quo ostenderet, etiam sine illa non deesse Catholicis arma adversus illos et ita eum Donatistis certamen ingressus Romani Pontificis summam a thoritatem non parvipendit Augustinus illam numquam exeis rens, ct minime commemorans; sed a Donatistis aut co temptui habitam , aut quae quidem haberi posset, censuit millam facere semper; ut ita demonstraret, etiam sine ea non deesse Catholicae Ecclesiae plura, quibus ipsos profligaret,
eorumque errores penitus exscinderet. Propterquod non dubitavit lib. de unico Baptismo contra Petil. cap. IS Pronunciare: prorsur qualescumque fuerint Marcellinur, Μarcellus , Sylvester, Miltiades Romani Pontifices ... quibur ob eiunt pro sua dissensione quod volunt, nibit praejudicat Eeel
sia Carboliea toto orbe terrarum dissases nullo modo eorum
nnocentia coronamur, nullo modo eorum iniquitate damnamur r& in Epist. 43. al. Ioa. ad Donatistas de Coeciliano Cariathaginiensi Episcopo, ejusque Collegis, ac fautoribus inquit;
neque enim de Pras, teris, aur Diacoms, aut inferioris ordianis Clericis, sed de Collegir agebatur, qui posient aliorum Collegarum judicio pr.esertιm Aposoticarum Ecelesiarum caussam suam interram reservare: non dicit Apostolicae Ronianae Ecclesiae, sed Apostolicarum Ecclesiarum iudicium expete dum, aliorumque Collegarum, quod est plenarii Concilii, ac universae Ecclesiae: ut & plurimis aliis locis lib. r. de Baptismo cap. I S., lib. a. cap. I. , & 8. &c., quos indicavi ad num. XX lv. cap. I., Augustinus Decreto Stephani protermissio unius . plenarii Concilii, ac universae Ecclesiae munimento fulcitur, & illud magni facit; quinquod interdum ipsum Provinciale Concilium ob eam , quam dixi, rationem . pluris pendisse videtur, quam Romanam sententiam: quid