장음표시 사용
411쪽
bur Eeelesia temporibur ante scbi a Donati magnos viros , es magna charitate praeditor patres Episcopor sta inter se eompulit Ialoa charitate visceptare, atque fluctuare . . . donec plenario totius orbis Concilio , quod saluberrime sentiebatur, erram reis motis dubitationibur firmaretur: lib. quoque 3. Cap. 3. induiscit Cyprianum post decretum Stephani in III. Concilio Cata thagin. dicentem: opinor utique ιρι bir quassonibu , quae non.
dum eliquarissisa perspectione discussa sunt: lib. 4, cap. s. addit: ω ideo oir sanctus Caprianur non solum doctus, sed etiam doctiis ... non dubito , quod δε isam quassionem in Eseelesia diu , multumque versatam cum virix fanctissimis, doctis. simisque tractaret , per quos pos ea factum es , ut antiqua illa consuetudo etiam plenarιo Concilio firmaretur; Me dubitatiove demonseraret non solum, quam doctur esset in his, qua sem
sima veritate perceperat; veraem etιam quam doctiis in his, quae minas adverterat: demum lib. o. cap. T. explicans Co
ei lii III. Carthagin. post Stephani decretum celebrati verba inquit de S. Cypriano: quibur Hur sermonibus satir apparet
illo tempore ab eis sa esse tractata, qua nondum declarata fine ambagine baurrebantur, sed adhuc clausa magno molimine quarebantur: & lib. I. cap. 22. donec aliquando in Do nivoluntate per plenarium Concilium licet pos multor annor, qωid esset rectius, eruceret: tam abest, ut illa verba eisqvata. ω declarata longe ante Concilium referenda sint, & non ad ipsum Concilium. Non enim Quaelliones Ecclesiasticae etiam de fide semper declarantur a Romano Pontifice, sed interdum ab aliis declaratae ab eo ipso confirmantur: Sic Innocen. tius I. in Epistola, sive Rescripto ad Milevitanum Conciolium contra Pelagianos actum ait: ut tota hujus Sedis Apo. stolicae ) auctoritate usa quae fuerit, pronunciatio frmareIur , gemino igitur bono cbaritas vesta fungetur s nais ω Canonum potiemini gratia servatorum, O bene cro vesro tosus Orbrs tutabitur. Ωuis ensis Catholicorum viroruin eum adoersariisCbνsi vetit ulterius miscere se moneri de Coelestinus I., ut vulgo creditur, Epist. ad Gallos de eadem haeresi Pelagiana cap. 3. al. r. scribit: Afrrcanorum sentemias suas fecerunt solici Anticliter, cum probarent veraci proseisione, quemadmodum ipsorum habet ferinor dicamus gratiam Det per Iesum Oe.: ut & Cap. IO. al. I. illud eιiain, quod intra Cam
412쪽
sol ea Sedis amplectimur. Prosper etiam in Chronico de
Africana Synodo in eosdem Pelagianos coacta memoriae proindidit: cujus decreta ad Zosimum Papam perlata sunt; quibuν probatis peν totum Mundum haere Pelagiana damnata eri e& in Responsi ad Capitula Gallorum object. 8. quorum estniastitationem contra inimicor gratia Dei totus Μundus amplexus es: nec non in Carmine contra Ingratos cap. a. canit de
eadem re zis Tu caussam fidei flagrantius, Africa, nostraeis Exequeris; tecumque suum iungente vigoremis Iuris Apostolici solio .... ,, Decernit, quod Roma probet, quod Regna sequantur. Iis vero, quae cap. q. lib. a. de Baptismo adiecit Augustinus, cessurum Cyprianum non solum univers orbis authori. rati patefacta oeritate; sed etiam uni verum dicenti, deis monstranti Deillime potuisse consentire ς ω orta e factum esse , sed nesciri; ostendit S. Doctor, quot modis Cypriani factum propugnari posset; non quod ita factum ipse arbitraretur,
cum pluribus locis contrarium aperte tradat; innuitque ita se Cypriani rem habere, ut si id assereretur, Donatistae forasan, quo idem refellerent, non habuissent: non autem quod satis valide, ac opporta ne Augustinus concludat, Cyprianum aut nunquam rebaptismo assensisse, aut tandem aliquando ipsum rebaptismum eiurasse; autumat enim tantum , potuisse eum consentire etiam uni verum demonstranti; sed id minime factum esse, multa convincunt, quae alias sunt exisposita; non certe Stephano, quem dicit nonnisi consuetudianem, & traditionem opposuisse, ae ostentasse; & hanc Cy. prianus humanam esse, inveteratumque errorem reponebat; eandemque quidem una Arelatensis I. Synodus confirmasse videtur: nam de Nicaena non semel dictum est, incertum
esse; & de Constantinopolitana I. falsum, de hac re qui coquam statuisse: ipsaque Arelatensis non sanxit in recipiendis Haereticis standum esse traditioni Apostolicae; sed solum id sibi placere de Afris &c. Ex iis item Augustini verbis lib. r.
cap. s. de Cypriano: quomodo accipere potuerit veritatem eontra id, quod sentiebat, inventam; ω si titerae tacent, meis rita elamant; fi Disola non invenitur, corona testatur I plane non eruitur, Cyprianum tandem, cum adhuc viveret, consensisse veritati patefactae de Haereticorum baptismo com . C c c a Pro.
413쪽
probando: quoniam quum addat: non enim parvum docuinem tum est pacati Isima animae in ea unitate mari rium meruisse , unde se dioersum sentien3 noluit separare. Hominer enim Domur; unde aliquia aliter sapere, quam res se habet, humana tentatio est... per martyriι confessionem pervenit ad angelieam tacem , aer se non antea, abi certe revelatum cognosceret, quod cum aliter superet ,sententιam diversae opinsonis vinculo non pro posuit unitatis: clare manifestat, quomodo accipere potuit Cyprianus veritatem contra id, quod sentiebat, nempe per inar νιι confessionem. Locum denique Epist. 93. al. 48. eius.
dem Augustini explicavimus jam ad Propos. v I. Theor. II.vIII. De eaussis cogenda Synodi Oeeumenicae opinio GaIlicani Defensoris, or Cyprianici Vindιcιs contraria, utra. que tamen falsa
FRrat sine dubio Gallicanae Declarationis Defensor, dum
Par. a. lib. I q. cap. a. censet, Oecumenican Synodum
nonnisi ex causa rarissima cogi; & ad eam poti ssime quaestiones de re obscura, ancipitique , ac magnit altercationum nebulis inooluta reserri ; idque ex S. Augustini verbis hauriri et sed nec ipse Cypri vindex errore vacat, quum in illum insurgens in oppositam quoque fertur opinionem, res ob scuras, & ancipites, magnisque altercationum nebulis inua. Iutas nequaquam ad Oecumenicum Concilium produci de. here asseverans & ipse ex illis Augustini verbis de hac baptismi quaestione: non flum 1nventa est veritas , sed etiam ad plenaria Concilii auctoritatem , roburque deducta. Quando. quidem utrumque falsum esse constat; cum Oecumenica Conis cilia convocata sciantur non solum ex causa rarii lima, verum etiam ex vulgari, communique facto; sicut VIII. Synodus ob intrusionem Pliptii in Sedem Constantinopolitanam congregata: & modo res obscurae, & ancipites; modo claxae, & certae, perspectaeque ad ea ipsa perductae suisse: clara sane videtur fuisse, & manifesta Nestorii haeresis, quippe qui complurium attellatione, ut vidimus ad num. XVIII. cap. I., initaurator fuerit erroris Pauli Samosa tensis ; hic autem teste Alexandro Episcopo Λlexandriae Epist. ad C gnominem suum apud Theodoretum lib. I. cap. q. Concilio
omnιum ubique Episcoporum, atque adeo judicio Ecclesia eis. Diuitiaco by Coral
414쪽
ctur est, & tamen ob Nestorium coacta est Ephesina Syno.
dus: de dubia vero re, atque ancipiti fuit Synodus v. Oecumenica de tribus scilicet Capitulis ; ob quae tam varius extitit vigilius Papa, tamque perplexus in decernendo. Cae. ter uni de Haereticorum baptismi quaestione quamvis ante plenarium Concilium veritas inventa fuerit, ut a S. Augu. stino traditur; id tamen interpretari debet de aliquibus, si quidem nec omnibus palan perspecta erat, ac explorata ;nec omnibus probabatur etiam post plenarium , & Oecu. menicum Concilium; quemadmodum in praemissis Disputa tionibus ostensum est: quapropter adhuc obscura dici pote. Tat, & anceps, n agnisque altercationum nebulis involuta quaestio, cum ad Concilium plenarium deducta est; nec aliis ter videtur sensisse Io: Scotus, dum in A. dist. s. q. I. scripsit: propterquod eiνca illam veritatem baprismi declarandam multum laboravit Hugusinus in libris suis ωc.: sed nec aliter explicari potest ipse Augustinus, nisi in sententiarum repugnanistiam cecidisse quis velit, quoniam superiori numero vidimus d cere eum pluribus in locis quaestionem eam a Concilio plenarione dum firmatam, sed & eliquatam, & declaratam sui , etiam remotis dubitation Ibur, ut perspicue tradit lib. a. de Baptismo cap. I., Sic & veritas quaestionum de processione Spi.
ritus Sancti a Patre, Filioque; de Purgatorio; & de sum
ma Romani Pontificis in omnes Christianos aut horitate mulisto ante inventa suerat, quam ad Concillum Oecumenicum deduceretur; sed quia Latinis tantum, non Graecis, ac Orie talibus comperta erat, & certa; illisque dumtaxat, notia istis probabatur: iccirco ad Lugdunense I l. primo, deinde etiam ad Ferrariense, seu Florentinum Oecumenica Concilia perducta est; ibique diu, ac multum ventilata, interque partes pluribus diebus agitata, ac disputata scitur. Nee Maurini operum S. Augullini annotatores errarunt, cum ad marginem Augustiniani loci apposuerunt, obscuras quastiones
non use statim ne in universati quidem Concilio decidendas ;quippe qui non negant ibi decidendas esse, sed negant sta.
rim eue terminandas; quod quidem verum, ac certum, eas
prius discutiendas esse, nebulisque depulsis postea determinandas. In eo igitur Gallicanus Defensor erravit, quod aris bitratus est pro quaestione Cyprianica de Haereticorum baptismo cogendum fuisse Oecumenicum Concilium; propteris eaquod
415쪽
eaquod obscura esset, anceps, ac magnIs altereationum ne. hulis involuta; pro quaestione vero haeresis Pelagianae non opus fuisse Synodum Oecumenicam, ut aperta pernicies damnaretur , ut ait S. Augustinus: nam etsi longe dispar fuerit
ratio Pelagiani erroris, & Cyprianicae de baptismo Haeret is eorum Opinionis: quod ille ad fidem pertineret; & multis
Sacrarum Scripturarum, Sanctorumque Patrum authoritati-hus elideretur; haec vero ad disciplinam spectaret; & sola consuetudine vinceretur: ille a paucis Antistitibus ignoti n minis, si unum demas Iulianum, vel alterum Theodorum; ista vero ab Episcopis & multis, & magni nominis, s
diumque praecipuarum, atque Conciliis tutaretur e tamen nihilominus nec utrobique necessaria fuit Oecumenica Synodus; nec utraque caussa vetabat, quo minus huiuscemodi Srnodus cogeretur. Sed quemadmodum Arianur error, achaeresis erat aperta pernietes, & a hinis Conciliis Alexandrinis, plurimisque Ecclesiis Romana cum primis profligatus; & tamen pro eo indimam fult, factumque Nicaenum Concilium; uti & pro opinione, sectaque Quae oderiman rum antea a pluribus Conciliis Orientis, & occidentis, Romano itidem, & Arelatensi I. proscripta: nec non Ο cumenicum VI. Concilium pro haeresi Monothelitarum pluries iam in Romanis, aliisque Synodis condemnata: ita α pro opinione , atque errore rebaptizantium haptiminios ab Haereticis , Schismaticisve; & pro haeresi Pelagiana cogi potuerunt Oecumenica concilia; & ad illa quae. stiones eae, si ve manifestae, ac exploratae, sive obscurae,& ancipites essent, perduci : non quod omnino, &, ut aiunt, fimpliciter pro comperto iam errore, aC aperta Perinnicie necessaria forent ipsa Concilia; sed ad errores magis, ac magis, seu, ut dicunt fecundum quid refellendos; Haereoticosque penitus, & omnibus viribus conjunctis prorsus obterendos, eliminandosque. IX.
416쪽
IX. Certa S. Eugustui sententia de eertiss o Romani Pontiosis judicio etiam pos interpositam ad Plenarium Comc1lιum appellationem non Irmatur ex ejus Deo
serm. a. de Verbir Apostoli mPErspectam interea, indubitatamque Augustini sententiam de certissimo, atque ineluctabili Romani Pontificis iudicio etiam post interpositam ad plenarium Concilium provocationem non video diserte, valideque confirmari posse uno, eodemque firmis imo Augultini pronunciato serm. a. de
Verbis Apostoli, ubi de Pelagii caulia duobus in Conciliis Africanis Carthagine, & Milevi anno AI 6. condemnata dic serens ait: jam enim is bae caussa duo Concilia Romam missa fiant ad Sedem Apostolicam, inde etiam Rescripta venerunt pcausia Mita es. Nam sive finitam dixit, videlicet cognitam , explicatam, S determinatam; & hoc modo non solum post rescripta Sedis Apostolicae, verum etiam post duo Asricana Concilia, quinimmo post unum tantum illorum caussa finita fuerat secundum ea, quae Gelasius I. Epis . ad Fau. stum de Aeacio Episcopo CP. scribit: Evbemium vero miror , si ignorantiam suam ipse non perspicit; qui dicit ac
eium ab uno non potuse damnari ... quod non solum Praesuli oriolieo Deere licuri, sed cuicunque Pontifici ; uι quoslibet, ω quemlibet locum fecundum regulam haereseor it us ante damnatae a Carbolica Retitione discernant e & Patres Concilii Carthaginiensis ad verius Pelagianos Epis . ad Innocentium Papam: Unde factum ea, ut recensendum putaremur, quid ante ferme quinquennium super Caelesti nomine bIc apud Emele in Caribatinensem fuerat et statum . Ωuo recensito , sicut ex subditir advertere poterit sanctιtas tua, quamvis iudicatio manifesta consaret; quia ιllo tempore Epistopali judicio excisum hoc tastam vulnus ab Ecelsa videretur z nibι minus ta.
men id communi deliberatione censuimus hujusmodς persuasionis authorer anatismatizari oportere: si vero finitam dixit, nempe quod post Apostolicae Sed is rescripta non foret amplius Caussa cognoscenda, nec ad oecumenicum Concilium dedu.cenda ; & id quoque nequaquam verum esse videtur , eo
quod post duo illa memorata Concilia, & Sedis Apostolicae Rescripta, alia duo Concilia pleniora in Africa anno qi8.,& alia Sedis Apostolicae Rescripta condita fuisse leguntur: inquit
417쪽
inquit enim S. Augustinus Epist. a I s. al. 47. ad Ualentinum rquod enim scriptum es ad Papam Innocentium Romanae Urbis Episcopum de Concilio Provinciae Carthaginensis, s de Concilio Numidiae , ω aliquanto diligentius a quinque Episcopir ἰω quae ipse ad tria tua rescripsit. Item quod Papae Zosimo de Afri eano Concilio scriptum es , ejusique rescriptum ad universoreotius orbis Episcopos missum p ω quod poneriori Concilio plenario totius afrιeae eontra ipsum errorem consitus mur Dre. : & quia non me praeterit, extare qui sentiant, priora Augustini verba non
esse intelligenda de duobus Conciliis anno Arct celebratis; sed de duobus aliis anno AI 8. habitis ; quaero, cur postreo scriptum Zosimi Papae fulta dicenda est, non post rescripta Innocentii pariter Papae caulia illa Nicaenum etiam Conis cilium, ut dictum est, ct pro Ariana haeresi , & pro errore
Testa rade catiturum pluries in Conciliis Romanorum et lania Pontificum, Sediumque Apostolicarum antea proscriptis conis gregatum suit; sicut & prae caeteris Concilium VI. Oecu. menicum adversus errorem Mono the litarum pluribus in Conciliis Romanis, in primisque in plenario Martini I. profligatum scimus cogendum fui sis. Postea an non idem Augustinus lib. 3. contra Iulianum cap. I. scripsit: Desera vero apud competens iudicium communium Episcoporum modo caussa sinita est; nec amplius vobiscum agendum es, quans rem ad Dy eκaminis pertinet. . . qui debella Dit in Palaesina Pelagium, ubi causam suae damnationis ιι more damna υit : ibi enim omnino e
cidit haeresis vestra: & paulo poit: quamois dederit Ecclesia Carbolica judicium, quale debuit, ubi causa oesra fulta est Piib. vero a. de Baptismo cap. Iq. de quae litone inter Stepha. num, & Cyprianum super Haereticorum baptismo ita loquitur: Quaestio, quae nondum finita Cyprianum non deterruit, ut recederet; vos Donat illae finita, ut redeatis, invitate nondum finitam dixit post Papae Stephani decretum; finitam vero post plenarium totius Orbis Concilium. Similiter autem cum Acacius Episcopus C P. seniet, vel etiam bis in Romana Synodo a Felice II. al. III. Papa uti fautor Euty.chianorum damnatus fuisset; & Acac Iani contenderent, ideo Acacium non putari iure proscriptum, quod non speciali Synodo condemnatus esset, ut habet Epistola i3. Gelasi I. ad Dardanos, sive, ut aliqui putant, ipsus Felicis III., his Pontifex Romanus non respondit; illum in Romana Syn
418쪽
mdo, & a Romano Pontifice damnatum esse, caussamquoquoque finitam; sed inquit reprobatum iam fuisse a Conci lici Chalcedonensi, in quo Eutyches, ejusque a Melae, atque
fautores proscripti fuerunt; nec opus esse nova Synodo pro eiusdem damnatione, ne ipsa retractatιo ejus constitutis deroget
firmitatem: propter quid autem ita, dicetur num. XVII. Po. stremo illud Augustini pronunciatum, causa finita est, non nullis apro hare videbitur potium ius Patriarchicum Romanae Ecclesiae, quam Primatum, summamque Romani Antistitis in omnes Chri litanos authoritatem; quoniam Pelagiana haeresiserat virorum, Antistitumque occidentalium, atque Euro. paeorum, qui subsunt Patriarchatui Romano: nisi quis velit, Augustinum eo loco Pelagianam haeresim dixisse Initam ob
tria iudicia, quae jam subierat: si quidem in civilibus quoisque iudiciis post tertiam causae cognitionem plerumque, ac ordinarie solet finiri iudicium, causaque terminari: quare quum illa binis in Conciliis Africanis, & Romae a Summo Pontifice fuerit ventilata, iure dici poterat finita. At quomodocunque ipsa Augustini sententia interpretari lubeat . illud mihi prosecto constitit, eum sensum, quem illi tribuit Cypr. vindex, illi plane non convenire: tametsi falsum re illud sit, quod hie effutit Gallicanus Desensor; dictam ni . mirum esse ab Augustino finitam haeresim Pelagianam, ideo
quod esset de re minime obscura, ancipitique, nec magnis alteriscationum nebulis involuta, & a paucis Episcopis defensa; alias omnino ad plenarium Ecclesiae iudicium perserendam fuisse.
X. Haeresit Pelagiana DeiIir, ω plana, ω fautorum paue tale suffulta fuisse demonstratur 'QUamquam igitur GaIIieanae Declarationis Defensor mlianus vere pronunciaverit, senseritque, pro Pelagiana haeresi neutiquam Oecumenicum Concilium cogi dein
hui sse ; proptereaquod & facilis, planaque illa esset; αfautorum paucitate munitar tamen non prorsus falsum est ,& facilem, planamque fuisse, & fautorum paucitate suffulistam; cum hoc ipsum ex S. Augustino deduci soleat; sed falsum quidem est omnino, illud ex hoc sequi; estque paralogismus, atque fallacia, ut Dialectici vocant, non cause pro causa. Facilem porro, & expeditum errorem Pelagia- Ddd num
419쪽
num nequaquam fuisse, demonstrari eo non potest, quod Origenis stipis Ἀρχῶν perspicue eum complectebatur, firmiter. que fovebat: sunt enim, qui negant Origenem docuisse id,
quod postmodum Pelagius sensit, ac scripsit: aliquid quidem
habere eum cum Semipelagianis commune I caetera longe distare a pravis Pelagianorum sentis, ut animadvertit C. U. Daniel Huetius in Comment. Origen. , atque Ueronenses operum Card. Noris editores tom. q. observat. lib. I cap. I.,
qui & ad aut horitatem S. Hieronymini probe responderunt: praeterea nulla haeresis ob hanc causam esset dicenda facilis, plana, atque expedita; cum omnis in origenis elucubrationibus error inveniri dicatur Arianus, Macedonianu , Nest rianus, Eutychianus &c. ita, ut Theophilus Alexandrinus Episcopus S. Cyrilli Alex. decessor, ac patruus Epist. I. Pa. schali pronunciarit Origenem fuisse H dram omnium haereis son. Et sane cum Origenis opus πιρί , erroresque ejus damnati fuerint in Oriente, & Occidente etiam a Romano Pontifice anno gor. , idque in pluribus Conciliis; supervacanea sui stent alia Concilia, & Romanorum Pontificum Reis scripta contra Pelagium paucis post annis edita; si Pelagianus error in libris Origenis iam dudum condemnatis continebatur. Quin quos ob hoc ipsum haeresis illa dicenda foret plana, facilisque; quemadmodum enim e liquata, ac de. elarata putatur quaestio de Ha reticorum baptismare per unum Stephani Papae decretum; ita facilis, & explanata dicetur haeresis Pelagiana post decretum non solum Anastasii Papae, sed etiam plurium Conciliorum, ac in primis Alexandrini eontra praedis os origenis Libros, ct errores publicatum .; si haec in illis extitisset. Verum origenem aliter sens si e , atque Pelagium, hinc elici quoque potest, quod S. Augustinus haeresim huius novam seni per appellat; sic lib. a. Re,
eras'. cap. 38. dicit baeresim no Nam inimicam gratrae Dei, ω Iib. a. de origine Animae cap. I 2. n-eliis baret reps vocat Pelagianos; ut & lib. 3. contra Julianum cap. I. novi de asique mererici Dor e stir: ac lib. I. contra eundem cap. I a. in his quaesionibus Catholica verarate antiquitus tradita v stra impra novitas se focatur 2 eius vero Epist. IT 8. al. 94. ad Hilarium, nec non Synodica Patrunt Mileuitanorum ad I
nocentium Papam habent: nova quippe Mere , ω nimium perniciosa tentat assurgere: idemque Innocentius in rescripto
420쪽
pto ad ipsam S modum Mileuitanam Pelagium, & C estium
snventores vocum novarum, O nova haereseos auctores appel
lat. Quam ob causam concertationes illae inter Hieronymum, & Rufinuni; Hieronymique, ac Epiphanii cum Joan. ne Hierosolymitano Antistite; uti & Theophili Alexandrini Episcopi, Epiphaniique nedum cum Monachis AEgyptiis, sed etiam cum S. Joanne Chrysostomo propter Origenem, eius. que errores susceptae simultates nihil dissicultatis ingerunt haeres Pelagianae: eademque ipsa de causa nihil negotii facessit SS. Basilii, & Gregorii Nagianzeni, addique poterat,& Magni Dionysii Alexandrini Episcopi de Origene existi matio, nec non Eusebii Caesariensis, ut S Pamphili Martyris studium pro ejusdem Origenis operibus, seu erroribus. Unus itaque restat Theodorus Mopsvestanus Episcopus ; qui quamis quam plura ad haeresim Pelagianam conducentia habere feris tur; ipsisque dicitur nonnunquam patrocinatus Pelagianis: tamen cum Marius Mercator in Praefatione ad refutationem Symboli ab ipso Theodoro compositi tradat, Iulianum Pelagianum post de Cilicia abscessum ab eo in Episcoporum Pr ωιncia suae Conventu anatbemate essie damnatum; discriminIs nonnihil inter ejus, & Pelagii sententiam intercessisse iudicatur. Quod si etiam semper Pelagianis ipse studuisset, &plurima pro ipsis evulgasset: & si concertationes, dimica.tiones, ae s multates proxime commemoratae pro Pelagianota sum erroribus susceptae sui stent; non propterea haeresis illa foret censenda dissicilis, & ardua ; quando multoplures sciunis tur & disceptasse diu, di plurima scripsisse pro planis, facilibusque haeresbus ; nec nomen Theodori quamvis celebra. tum obstitit, quin Pelagianus error protinus elideretur. XI. Haeresis Pelagiana non tam obscura fuit, quantum scribit Augusinus Iu e quaenionem de meretιcorum baptιμο ILlud quoque minime probatur, Pelagianam haeresim taniatis altercationum nebulis involutam fuisse, quantis dixit S. Λugustinus fuisse quaestionem de Haereticorum baptismo Cypriani temporibus, ex hoc ipso quod & Hieronymus,& Augustinus, & si qui alii, ad laborarint in confutandis Pelagianorum figmentis, ob eam quidem rationem , quae proximo numero significata est. Et cum subjungitur; si quaestio Ddd a de Diuitiaco by Corale