장음표시 사용
561쪽
η Lib. 184 petulas, dela seruus ab
quae. Quot rem dis edi. Iuris gaza
φ INNA foetus suos ostentans, Gieroglyphicum erat apud Aegyptios il- - lius ut Pierius Valerianus' author est qui ab ineunte aetate coeperit in petulantia lasciuire, & munera Veneris exercere. Conchulae mim huius- naodi in concha genitς,antequam excludantur, intra sequain primum cou re dicuntur, ut non immerito concha ipsa sit Vetu ri dedicata, atque eam ex concha genitam veteres fabulentur. Ego non omne4 conchas prom, scue Veneri saςras fuisse comperio, verum quasdam elegantiorcs tantum.
I IN N A s ut & alia ostreacea in eibi usum venire, & multum praebere nutrimenti,tradidit' Athenaeus, AI δ' oris at, inquit, δνσαυάδε . Pinnae urinas pellunt, multum alunt, dissicile concoquuntur, &distribuuntur. uum,quod eas continere semper ex ' Aristotele patet, aliquando maius, aliquando minus pro lunari potestate, ut in ecbinis, Ostri isque, non ad generationem conseri,sed melioris tantum nutricationis indicium est, sicuti in lapsuine praeditis pingue Esse meliores byeme elixas, & assis auctor est Rondesetius.Sunt qua vino, & aceto maceratas mollescere 3 iunt, scd flatus gignere , quod verum esse non potest, cum vinum flatus discutiat; nisi ea ratione, qua hini 1iora fiunt, flatus gisnere dicantur. VVottonu ex Oribasio ni fallor multa de pinnarum dotibus di quae in cibis elisi debeant, recoliti Pinna inquit Optimae sunt tenesi ae. plenae, carnosame, quae in limous, herbosisque ναγωδψιὶ vadis gignuntur: di ubi mari dulcis aqua miscetur, & locis tranquillis, ac ve
tis carentibus: teneriores enim h c nascuntur,quam ubi fluctibus agitantur. Grandioribus paruae:& quae vere,& aestate capiunt v r,alijs praestant,sum enim & suauiores de pleniores. Quae magnitudine media sunt carnem quidem habent mollem candidam,ac dulccm:col- ilum alitem durum, concoctu dissicile. corruptionique renitens. collo nan ueeorpus reliquum facilius corrumstur:elixis assae duriores evadunt, praesertim si vino sue rint aspersae. Earum autem caro,quae in vino,& aceto maceratae sunt mollior est. sed flatus
generat. Hactenus ille. Multis modis pinnas edi posse vult Bellonius. Sunt, ait, qui testas modico pipere, di butyro addito suppositis prunis incoquant, quem ego modum meli rem esse puto i eae nan' ue quae ex iure incoquuntur, gustui non ita placent. Quod spectat ad usum medicum strombos, pinnas, & echinum contra Doricni3 venςnum praestare habemus ex Nicandro. Earum quoque testae eandem cum mytulorum te stis habent faculis
v M in sacris atque etiam in prolinorum libris byssi, bystinarumque u i stium saepe fiat mentio, variaequi Theologorum, atquς aliorum super e sint opiniones, baud ab re, quin opera pretium fore duximus de eo quid breuiter dicere, Latinorum byssus ut di Graecorum βίσσορ a Bua Hcbraico dici apparet. In trilingui lexico Schesch etiam pro bysso legitur. Apud Italos nomen non habet; possumus tamen vocare M. Gallice, ut citat Zoograpbusi interpretantur crespe.
562쪽
. De Testacei . Lib. III. 14 i
VPLICEM esse byssum, terrenum videlicet ac marinum,apud scripto- 2Vssu res inuenio. De terreno sic Plinius. Asbestino inouit lino principatus tenus, in toto orbe, proximus byssin ,mulier u maxime delicijs, circa Elmim in marinus. Achaia genito, quaternis denarijs stipula cius permutata quondam, ut au 3.ri ..Hoc genus forthintellexit Cardanus byssinum lini speciem esse scri- a, sed bens, tenuissimam, validam,& splendidam, vel sorte quod in arbore nasci Cardano.'seribit Philostratus. Homines, inquit, qui secundum Indum flumen habitant lineis amiciuntur vestibus: etenim linum in agris plurimum nascitur,calceamenta gestant ex papyro, mobiliores bysso induuntur. Byssu ui vero ex arbore nasci ferunt, quae basi quidem populo isit persimilis, soli s vero salicis. Plinius quoque no solum vocavit,quoci ex herba contusa Metur, sed etia quod ex fiucticibus,&arboribus carpitur. Superior inquit pars ' Aegypti . n in Arabiam vergens, gignit fiuticem, quem aliqui gossipium Vocant, plurus xylon,& ideo Cosso ii ii, ria lina inde Dicta xylina. Paruus est, limilemq; barbatς nucis defert fiuctum,cuius in exterim sev xylon.' re bombyce Ianugo netur. Sic ille. Lini genus esse hyistim tradidit Iulius Pollux. Porro byllina quoque & bysius,inquit, lini quaedam species apud Indos, Hunc apud Aegyptios Byssu a ex arbore quadrin lana fit, ex qua vestem consectam lino maxit ne similein esse quispiam dixerit, sola densitate excepta: dentior enim arbore fructus enascitur, nuci similis, duplici unitus cortice, qua dirempta, postquam instar nucis floruerit, interius hoc quod lanam refert. eximitur,unde subtegmon conficitur stamen autem illi subtendum lineum. Byssummon alia Gicciς parte nasci prodidit Pausanias,quam in Elide tanta tenuitate,ut ne ludaico quidem bysso cedat, etiamsi colore minus reteri, quam Iudaicus,qui colorem,& spicn- . clcirem alim rcferebat. Erat igitur lihi. non lanae species, ut ex Plinio,de Pausania Maret in Lini,do la Graecia. dc Iuilaea nascentis. nyssus vero marinus inollissima. & delicatissima lana est. de a am dicti limilitudine nomen ii ibo. de hoc Rondeictilis. Lysius, inquit.marinus ex pinna filo'' delicati gi nus . de mollii simus sericae lanae comparandus colore susto, a si in ilitudine bylli ti . G. Graeci, vel Iudaici sic nominatus; prius enim cognitae sunt diuitiae terrenae,quam niarinae, lix. quem non dubito pretiosarum vetitum t tui addatum terreno. Mytuli quoque byssum M, tuli bys e gignunt, si modo seras illi byssi nolui ne ii cruri dicamus ; sed tam differta pinnarum bysso, sum giginitquam stuppa cannabina a tenui Mino de dolicatissimo serico. Eius maenitudo pinnarum di ut a byi- magnitudini respondet: in maximis enitis pedem unum longus cst,inasiis breuior. Huci pη ' usque ille. d.striata
N sacris litetis, inquit Zoographus, sit colorem aliqui pro candido a
cipiunt: quod is forte nativus sit cius color, antequa tingatur. Ied authores non ita usurpant. Cardanus colorem lini esse dicebat, de parum a glauco differre. Scaliger sub speciebus flaui reposuit. Aureo, inquit, proximum statuum byssinii a bysso lini genere. nue quoqi ex sericis Alis crudis quid- idam simile texui quod saltem de Iudaico bysso verum est,hune enim auri colorem,& splendorein referre Pausanias narrat. Helychius purpurcum intcrpretatur.Varrinus Coccina,vel pro hysge vlurqita fisrte ex ' Plutarcto, apud quem legitur. λ μ α γ a In de
potuit enim exiguum aliquid croci glauci splendidum in erpretor admisceri ad excitandum splendorern,vel alium quempiam colorem inducendum. mixturae enim ratio aliquid pleiunqi 6t ab his, unde miscetur diuersum producit. Hoc saltem certum est, byssum ut de alia pietiosae lini genera, ct sericum purpura tingi solcre, cuius perquam splendidu fuisse colorem legimus, quamuis tamen poterat alijs coloribus tingi. Cocco inquit, Plinius γ' Libri Grinctum, Tyriotii gere. vr fieret hisbyssinum. quo loco Massarnis, antiqua, inquit, lictio, ' .i R t fieret byssinum cin nostro eodice habetur hysginum scilicet cocco, & Tyrio. Hermo laus vero mauult legere hi,brisinum, ut duplex lit, unum naturale, de suae pulliginis ex hysso lino. aut lana illa pinnali, quae byssus etiam vocata est; alterum tincturae artificio VP Lachim, ut docet marus hoc I uis leni in Tyrio primum tinctus, mox dc cocco tingere -υua Zet a mos
563쪽
i: Os c rat: ci e contra eocco tinctum tyrio tingere, ut fieret byssinum. Massarius eae pin ana υillo iiive iam illa pinnali vestes fieri scribit ; hilum autem esse coloris .inquit, tu ii l.ac peslucidi.Ego byssum proprie dictum candidum, ac splendiduin; qui pinnae adh stetspleudidu;uias fialuum ad cisti: teum vergentem obseruaui.
- N ex bysso, pinnae, ut videtur Aristoteles tradidisseran E eontra byssus ex pippa Oriatqr, iam videamus. Etenim Aristotelis verba multos hucusque exercuriu istaec autem sunt. ' AI δ' 'ris' OHau φύντα a 6 domin Pimnae, id est GaEa interprete erectae Io s arenotis, carioliique ex byiso. id est villo, seu lana illa pinnali propeniunt. AtheoquS hqc verba rcpetens βυθοῦ habet pro βυαrae ita ut pinnae recte nascantur e vado, vel e prosundo. Plinius ea praeterij t. Rondeletius eum Theodoro G a legit, & ex bysso conuertit.& vocem in Athenaeo corruptam iudieat. E contra Li si graphus, lanae, inquit, quoddam rudimentum pinnis dnasci video: quod i men an byssi nordine probe vacetur iduis bito, Solus, quod iciana, Aristoteles eius meminit, idq; semel tantum, hoc scilicet Ioeo, si modo recte illi sic interpretantur. Sed byssus quum pro lana accipitur, iceminini generis est . itaque legi opinteret ἐκ ias Φ-u. ιωας - βυθὸν, βύσ malim βυσσὰν λιθι. Scholiastes Aristophanis: A thenaei lectioni fauet articulus mas linus is, & parum resert βυσσοῦ, *n βυθοῦ legas: eadem enim horum significatici vocabulorum est apud Graecos, ut si facilis est aω in θ, vel contra, transitus librariorum. Ego Zoographo subscripserim: nam Pinnas e vado cui sua radice adhaerent nasci constat. a vado enim recta procedunti sed vallus ijs est ad latera:Villum itaque potius e pinna oriri existimauerimiquam pinnam e villo. Praete ea villus hie pinnae siseruiti& utilis est eam alligandini tem superiorem, ac latiurem partem aperienda recludendoque, non alimenti bauriendi caussa, ut Rondes tius credit. Neque vi per id capillamentum limus, ac spurcitiae 4ttraha tui: nam circa os p0litus n0n est, sed ut veluti e mcdio veatae nervosae substanti* alligentur.
ξ sT E S, & caetera ornamenta byssina, quae meo iudicio ex lini ea specie quam supra meminimus fiebant, veteribus ceu pretiosissima babebantur,& in summo honore, ut multis in locis meminit seriptura sacra, di priuatim de diuite illo in Evangelio, qui induebatur purpura,& bysso. Erat,virefert ' Tiraquellus ex Philostrato, moris apud Indos bysso oobiles tam tum induere. habebatur enim pro nobilitatis insigni. Nominatim ex bysso conficiebatur quoque vestis quaedam,quam vocabant pileum rotundum teste h Uid ro)quasi sphaer media caput tegςns sacerdotale, in occipitio vitta constrictum . Graeci. postri tiaram,vel galeam v qnt. Erat praeterea byssina vinas candida consecta, ex quodam genere lini grossoris, S uni ςnim inquit auctor idem γ qui genus quoddam lini is suiu csse pRlant.
ςs. dece cortinas de bysso retorta,&e.quo in loco Venerabilis Beda, sis , inquiti quae de terra lonso ercitio siccandi, tundendi, purgaddi, c quindi, ct nendi gramineum solςt pπdere, di candidum in se recipere e lotem , corpora oesignat castitatis nitid* de rer quem cum carnis qui-dςm illecebris Magno cantinentiae t bore, quasi n*tiuum ςxudant humorem, atque adde rem Deci digni puritatis solerti ieiuniorum, & vigiliarsimi prationum. &leoli i. circ. Nax ratiis uae humilitatis instantia per niuae . de quibus recte possit illud' Apost licum diςi. an nescitis, quoniam membra vestra templum sunt Spititus sancti, qui iain vobis est ρ Retqrquetur autem hxc byssus in critinas tabernasuli: Quon m non m do lumbos tarnis, verum etiam, ut Petrus i. Petri l. lumbos mentis nostrae in so. ictato i*ccissemus i ut inklint, & carpem i Iasenua mutabur, di cor ab illςcebrosis
564쪽
A refrenemus togitatibus. 3 sar M ae υιρα ra indumentam erus. quae verba idem venera bilis presbyter sic exposuit. 1 ylsus. inquit, in castitate purae conuertitionis, purpura in es fusione preciosi sanguinis. Byssus nanq; candidi coloris est. purpureus color,& de sanguine animantis,quod purpura vocatur, conficitur. 2 ipse sanguinis habet speciem. Meminit
etiam byssi alibi sacra scriptura.
O N C H AE Anati ferae, seu potius Anseriserae ex arbore dependentis te nem in tertio nostro de auibus volumine exhibuimus, atq, liciteru exhiabemus. Alij ut Matth. Lobelius in lecunda parte iconum stirpium suarum non ex albore dependentes pingunt, sed trunco simul adhaerentes. qucis etiam imitari voluimus, ne quid unquam in nostris di sit lucubrationibus, quod e lectorum re esse possit. Habes primo loco Concham Anat in ra triabus partibus constantem cum umbilico annexo: Alicra item umbilicum habet adnexum. sed quinq; partibus composita est. Tertia aperta est eiq; umbilicus interitur. Quartam sta etiam quinq; partibus constat hiulca est ea parte qua primit plunulae prorumpunt.Quintas um intra valvat sit una ostendit. Sexto loco exhibetur embrio, seu istus imperfectus evaluis exemptus. Septimo,& nouissimo loco datur Bernicia auis adulta,ex eiuscemodi concha nata. De qua vide nostram ornithologiam. Habes postremo alias conchas Britannicae conchae sitiriles,& forte congeneres. Conchae anatistrae ex arbore dependentes.
565쪽
Conchae anatistrae trunco adhaerenterex Lobesio. Concia ae aliae anauseris similes.
566쪽
DE LEPADE SIVE PATELLA.Cap. LXXIX.
-ds dicitur Graecis. Galenus in glossis, ubi ab Hippocrate Lepades nominana fer i tur, exponit conchas saxis acharontes. Ita quoquc facit varinus. Cum antia
ri A mal sisdificat, ultimam acuat: nam penuluinam acucns, λε αρ plom ni Vium signiξta ut montanam asperitatem,ut 'mihonius,& Cyrillus obstris
ia cirra ς uarunt alieodonis Gaza apud Aristotclem vertit Patellam, a vasis escarii r si similitudine,ut Rondeletius autumat. Zoographus Lepades dictis credit,quod limpetia- 'ruin in mari quasi λmi is, id est, squamae quaedam: & petrat cum eis spoliantur, veluti λε - ω Θη ς λοιγ . , videantur, hoc est, dς squamari. A Plauto vocatur Lopas, in Parasito Lopiti
medico, ut Nonius citat, nisi locus mendi sus sit; Habemus echinOS,lopadas,ostreas, bala. Pi,uti l nos captamus, conchas,urticas marinas. i5 etiam πω Mom vocantur, ut Zoographus em suspe-
autumat ex hoc Tarc latini: De nassis,quc niadmodum scriptum inueni in dogmatibus ich. ctus. thyophagorum : In vas quo piscantur pars lias Andrcas Lacuna vertit umbilicos saxis inrentes τὰ ἐν αἰε πωπιε λυσιπα πω νιη di carunculas earum accipiens coiiij- cito δι venator. Vulgus viro Cr corum hodie Pelagii da appellat: veneti parum mutato peta illa. nomine pantalena.Scholiastes Nicandri ubi hic etsΘη ra γεοαD,ε ἄ-id est. Tethea in bi is chei bis marinis) crescentia, vel capienda: Tui bea sinquit vocat patellas seras. Tethe C quae nos inis, Aristoteles autem : scd M M nonu n ad omnia testacea pcrtinet, &Iethea speciem a patellis seris diuersarn constituum. Otia viro nominantur a Plinio capite postremo libri trigesimisecundi. Et patellam seram aliqui marinam aurem appellant. Graeci otion, & otarion. Aporrhais de qua inter murices diximus, muricum, non pati librum, ut Bellonius putauit, generi existit.Nubes, inquit author de naturarctum sicundum Aristotelem est piscis in aqua vivens, applicatus ad petram,a qua non discedit, nec separ tur, nisi per attractionem inspirationis concitus. Sic ille, qui patella inne, an aliud animal petiis adhael ins hoc nomine intelligat, Zoosraphus inquirendum proponit. Patella Hispanice dicitur Almeia apud Lusitanos i regigam.Ligures,& Massilicia sci hac aetate etiam
patellas vocare ait Cyllius: sed Rondeletius a Massiliensibus & Mori liciuibus lapedo dici testatur, a Gallis oeil de bu , hoc est hirci oculum, a Normannis bc rdin, ct bcrlin. Angli dicunt a Lympyne, vel a Lempe
EPADF M esse μειοΘη , hoc est, uni ualuem babemus apud Aristote. Iem. Vniualue genus inquit quod saxis testa in dorsum data adhaeret. seruari potest, fitque alieno septo quodammodo bi lue, ut quae patessae vocantur. Quamobrem, ubi apud Athenarum legi ur alicubi ex Aristotele, λ πις δBυ-, ' λειο σαον , lege μMΘυρον. ldi m Aristotcles citante ς' NUM Rondeletio lepadum duarum me initi lepadis simplicitor nominatae.&-άδαι οἰγHas , quam vocant nonnulli Θαλα π ἄc. id est aurem marira. Diphilus v to apud Athenaeum lepades distinguit magnitudine, inquiens quasdam t sic paruas, qua Ddam esse ostreis si uiles: sed & hoc postremum genus de magnis, siue sylvestribus intelligendum esse recte mihi iudicasse Rondelerius videtur. Magna quidem ex parte paruular
inquit V Vottonus gignuntur lepados,quae tamen noni unquam ostrearum magnitudinem squant; maxime autein in Indico mari,ut&alia Omnia inu alui .Quod ad formam Foim, ι attinet,
567쪽
attinet. Aristophanes Grammaticus, lepades simiIes esse dicebat tellinis.Sed tellinae hiualues sunt. Aristoteles inquit lepadibus siue patellis alteram partem superficiei detectam . carnem ostendere. Et alibi: Patellis os versus terram esse, de excrementi exitum superius haberii papauer suum item esse in imo, hoc est, in suo fundo. Bellonius scribit tantam esse magnitudinem, quanta extrema oui putaminis pars ab si illa esse potest . colorem testarum liuere, vel cinereum esse: cornuaque ut limax, exercre,& os,& caput habere huic per simile. Rodeletius diligentissimus.& maiorem, & minorem descripsit, de depinxit maiorem faxo haerentem, eandemq; saxo auulsam,&inuersam, sue supinam,cius icon post inter uertica dabitur. Nos praeter magnas, dc paruas, indiliocres quoq ; addidi'us quarum quae in priama tabula proponuntur, eum Ron delet ij icone conueniunt: quae vero in secunda pictae sunt,alterius sunt figurae. Habes deinceps patellam Cypriam maiore striatam, item aliam
non striatam. Maiorem suam sic describit Rondiaetius: Lepta isitur e testaceorum est x, Patellae aut horis diuersae.
568쪽
nerer cuius partem alteram testa integit, alteram saxum cui haeret undiquaq; , ut ab exterinis iniuriis tuta sit. Pars anterior est quam si-xum operit, posterior quam testa. Anteriorem voco eam, in qua os, di cornua sunt oculorum vice: subest eam dura qua maxime saxo haeret. quae scuti picti sormam refert. Os superiore in ioco manifestum est inferiore ori aduerso, cxerementi meatus,no in testa, ut in ea quς agri adicitur. Os venter sequitur, in eo est in imo ventre etiam pars, quae ovum appellatur. Testa non exquisite rotunda est, sed inςqualis, intus laeuis, toris parum aspera, cui aliquando muscus innascitur, gibba, in ambitu livescens, di striata, intus caua: carnosam fimbriam habet in corporis 4mbitu, quam expandit quum hς- ret. soluta contrahit. Ad hoc genu lepadis re ω-, distend est lepas maris rubri, ηςllonii, de qua milibi, uel istic: Rubri maris patella, cautibus ut caeterae adh restit: sed praeter has tabellis quas in tersore perit corncis numero octonis, transuersis loricae modo contegitur. atque undecunq ;
cartilagine obsepta est, multis spinulta horrida, ijs per similibus, quae in stellis marinis visuntur: sesquidigitum lata est, ternos vero lonsa. Dissicile a suo scopulo vulgaris patellς no-
stae modo aufertur. Eius caro rubri limacis colorem, ac naturam habet, csturque cocta ut patella vulgaris Hςc Bellonius Iam vero Ron ut comeda delet Ius cum res marinas etiam minutissimas xur
diligenti indagatione persequeretur, lepadem cparuam saxo limentem depraehendit, quam ut dixi a saxo auulsam repraesentaui. Testa inquit) una integit unalterius vice est fixum, cui astixa est. Testa media nucleis pinearum nucum figura similis est,& aequalis. Ex multis laminis
569쪽
patella Cypria maior struta , nu. IP tella Cypria maior non striata.du.MLepas, si de Pate jaηclion j. Iaminis paruis constati earnem Intus lisbet, sed obp. tufIalcm partis vix discernuntur. Hanc existi
U y e lepadem paruam Diphili apud Athenaeu,
quDd semper parma maneat, nec unquam ad supe
' Πrii 'etiam mediocris mapnitudinem ac edat. EX l -- omnibus clarissime liquet error authoris i U I Rd g 0ridii, cui in explicatione huius prouerbialis
nil n tiae . vadis more adhaeropis, Iopas inquit mn liarum genus, quod capillamentis inter sec hoci, quo tutius sit aduersus undarum motbQH c
570쪽
A altam sunt. Adhaee-π- tisai. melius speciei nomine conuertas, quim generIs, ut ille iacit: Ustret in morem ii tret: neque enim ollica alia codem modo haerent, quo lepas.
: A T E L L A S aiunt multis urbibus ad mare sitis solere in magna quantitate
uideri, in mediterraneis vero raro. Lepaduse, λκταόωσα insulae quaedam dictae sunt teste A thenam a lepadum circa eas copia. ex impressus alpha habet in 'primat sed aut omicron, aut epsilon legendum & s duplex. Est enim contractio pro λ παδο- , Eustathio teste. Rondeletius asserit permultas reperiri in saxis littoris B quita uici, de Britannici, nimirum maiores; in Massiliensis atque Agat ensis sitius scopulis In siti, minores. Aristotcles author est lepades a saxis solui, pallus quaeritandi gratia ;ideli bis tem ueniri. De reperit. Id tamen Ron deletio vero consentaneum esse non υidetur:nullis enim cinquit An , s is B ad natandum partibus praedita est, nisi temere huc & illuc iactata undis seratur, neque vi- -- xuς eius illi quaercndus: nam maris spuma, & aqua vescitur, qua alluuntur saxa. Quod si aqua allui saxa desinant ea, quat in testa relicta est absumpta, contabescere,& emori tandem necesse est. Aristoteli fauet Bellonius, qui scribit, patellas quamuis saxis adhaerendo vivant, tam i n cochicarum morc sapere posti , eaque quandoque relicta in pastum ferri, & alio Coehlea a transire. Ego Rondeletio assensirim, putauerimque perpetuo laxis affixas esse, quod non more se obscure innuit Theophrastus in quarto de historia plantarum. inquiens, quercus & abies P marinas radices non habere, sed adhς rere in περ σι λεπιδου, sicuti lepades. Itaq ; perquam BGic, ac eleganter facetissimus Comicus Aristophanes dixit in vetulam,quae aegre admo
C Vbi nota, quod pro μνας coneliam reddidit. Si se tangi senserit lepas, ita sortiter tune sa- cii ,
No scie applicat, ut nunquam auellas. ultro igitur inquit Iton deletius aut aculeato firro opus est, inter ipsam&saxum immisio. Quum multae saxis affixae sunt, capita clauorum saxis infixorum esse diceres.Tradit Bellonius cum ad Oras Oceani Armoricorum vulgus cautes harum admodum seraces in littore videat, pueros indigenarum incuruum se rum dintra icnentis, incautis supponere, ut in cani litum, quod sinistra serunt, melius de tui hcnt. Nam si lepadem tetigerint,eam ilico saxum tam arcte complecti, ut inde amplius diuel .i non possit. um autem tantum legerint, quantum ferre possunt. tum ad vicinos pagos a talue urbes circumserre. t uit eiusmodi avulsio lepadum etiam antiquis nota, ut licet videre apud Aelianum, qui sic Bibiti Patellas non sane a saxis auellas, ne Milonis quia dem digitis, qui punicum malum cum apprςhendisset, arcte adeo comprimebat, ut non ad- 3 s. uertariorum quisquam posset extorquere e manu. Eas autem quicunque de saxo, ad quod Milonis sorasili Vserint, abstrahere aggreditur, magna quidem voluptate, ex earum comprςhcnsione uindo assitatur, quod manibus nitens, sperat se praeda potiturum: utruntamen earum compos fieri nequintandem aliquando serro abrasae abscinduntur a saxo.
RUDAE lepades a piscatoribus, de maris accolis teste RondeIetio edun- Crudae e tur. Ius ex eis aluum ciet. Coctae meliores fiunt, & concoctu faciliores,nim domusedo non nimium decoquantur: sic enim duriores, difficiliorisque decocti nis fiunt, vi omnia ostracoderma. Quae postrema sere sumpta sunt ex Diphilo apud Athenaeum, cuius haee sunt verba Graeca: EBὶ δ' σκλα H GDoολυλω. daaγαν δριμοῦ :-δ' xsu' cυκατε α ι. δ' πρσῶe,cυ μοι. hoc est durae lunt, pauci succi.& non admodum acres: sed gratae ori.& faciles cometin xae aliquantulum suaves sunt. V Uottonus pro ci ἀργας v. legi t α τὸ α M, mendum csse suspicans, vertit enim sic Carnem habet lepra duram,concoctu dissicilem pauciqi succii elixae,