Titi Lucreti Cari De rerum natura libri sex

151쪽

sola neque a nerVis et Sanguine longiter esse.

quod si posset enim multo prius) ipsa animi vis 79O

in capite aut umeris aut imis calcibus esse posset et innasci quavis in parte, soleret

tand0m in eodem homine atque in eodem VaSe mnnere. quod quoniam nostro quoque CODStat corpore certum

dispositumque videtur ubi esse et crescere possit 793

SOTSum anima atque animus, tanto magis infitiandum totum posse eXtra corpUS durare genique. quare, corpUS Ubi interiit, perii Sse necessest confiteare animam distractam in corpore toto.

quippe etenim mortale aeterno iungere et una 8OO consentire putare et fungi mutua po8Sedesiperest; quid enim diversius esse putandumst aut magis inter se disiunctum diserepitanSque, quam mortale quod est inmortali atque perenni iunctum in concilio saevas tolerare procellas Τ ' 8O3

quod si forte idoo magis immortalis habendast, 819

quod letalibus ab rebus munita tenetur, aut quia non Veniunt omnino aliena salutis aut quia quae veniunt aliqua ratione recedunt pulsa prius quam quid noceant sentire quenmUS,

. . . . a. a. . .

152쪽

praeter enim quam quod morbis eum corporis aegret,

advenit id quod eam de r0bus saepe futuris 825

macerat inque metu male li set curisquo fatigat praeteritisque male admissis pecenta remordent. addo furorem animi proprium atque obliVin rerum,

adde quod in nigras lethargi mergitur undRS. Nil igitur mors est ad nos noque pertinet hilum, 83O

quandoquidem natura animi mortalis habetur, et velut anteacto nil tempore senSimus aegri, ad confligendum ustiisentibus undique PoeniS, Omnia cum bossi tr0pido concussa tumultu horrida contremusero sub altis aetheris orbs, 835 in dubioque fuere utrorum ad regna cadendum

omnibus humanis esset terraque marique, Sie, ubi non erimus, cum corporis atque animai

discidium fuserit quibus e sumus uniter RPti, scilicet haud nobis qui quam, qui non erimuS tum, 84Oaecidere omnino poterit SenSUm e moVere, non si terra mari miscebitur et mare Caelo.

et si iam nostro sentit de corpore POStqUam distractast animi natura animaeque poteStRS,

nil tamen est ad nos qui comptu c0niugioque 843

153쪽

corporis atque animae consiStimus Uniter apti. nee, Si materiem nostram collogerit autus post obitum rursumque redegerit ut sita nunc est

atque itorum nobis morint data lumina vitae, pertineat quicquam tamen ad nos id quoquo factum, 83O

interrupta Semel cum Sit repetentia nostri.

ot nunc nil ad nos de nobis attinet, ante qui fuimus, neque iam de illis nos adficit angor. nam cum respicias inmensi temporis omno praeteritum Spatium, tum motus maioriai 833 multimodis quam Sint, facile l100 ad credere possiS, Semina saepe in eodem, Ut nunc Sunt, ordine poSin 86ue haec eadem, quibUS e nune noS SUmUS, ante fuisSeu 838 nec momori tamen id quimus repraehendere monte inter enim ioctast vitai pausa vagoquo 86Odeerrarunt passim motus a b SenSibUS omnOS. Jobet senim, misero Si forte aegreque futurumSt, ipse quoque eSSe in eo tum tempore, cui male possit accidere. id quoniam mors eXimit, eSSeque probet

864 illum cui possint incommoda conciliari, 863 seiro licot nobis nil esse in morio timo dum nec miserum fieri qui non est posse neque hilum

154쪽

difforro anno ullo fuerit iam tempore natus, mortalem vitam mors cum inmortalis ademit.

Ρroitido ubi su videas hominem indignarior ipsum, 87O

post mortem fore ut aut puteSeat corpore postos ut flammis interfiat malisve ferarum,

sciro licet non Sincerum Sonere atque SubeSSecaecum aliquem cordi Stimulum, quamvis neget ipso Credere Se quemquam Sibi SenSum in morte futurum. 873 non, ut opinor, enim dat quod promittit set undo, nec radicitus e vita se tollit set sicit, sud facit sesso sui quiddam super inscius ipso. vivus enim sibi cum proponit qui8que futurum, corpus uti volucres lacerent in morte feraequo, 88o ipse sui miseret; neque enim se dividit illini,

nee remoVet SatiS a proiecto corporo set illum so fingit sensuque Suo contaminat nStanS. hinc indignatur se mortalem eSSe Creatum nec videt in vera nullum fore morte alium so 883

qui possit vivus sibi se lugere peremptum

in illa and lament to self that his oWn self has mel death, and thero tostatid aud grievo that his omn self there lying is mangled or burnt. For

155쪽

I 43

tractari, non invenio qui non sit a corbum ignibus inpositum calidis torrescero flammis 89O

aut in molle situm suffocari atque rigere frigore, cum Summo gelidi cubat aequore SaXi, urgeri Ve Superne obtritum pondere terrae. Iam iam non domus accipiet te laeta, neque UXOroptima. nee dulces occurrent oscula nati 893 praeripere et tacita pectus dulcedino tangent. non poteris factis florontibus osse, suisque praesidium. misero misere' aiunt omnia ad mitiana dios in sta tibi tot praemia vitae.' illud in his robus non addunt noc tibi parum 9OO

iam desiderium rerum super insidet una.' quod bono si vidoant animo dictisque Sequantiar, dissoluant animi magno se angore metuque. tu quidem ut es leto sopitus, Sic eris aevi

quod superest cunctis privatu' doloribus aegris 9OSat nos horrifico cinofactum te prope busto insatiabilitor deflevimus, aeternumque

nulla dies nobis maerorem e pectore demet.'

illud ab hoc igitur quaerendum est, quid sit amari

156쪽

tanto oppro, ad Somnum Si res redit atque quietem, se IO cur quisquam aeterno possit tabeseere luctu. Hoc setiam faciunt ubi discubuere tenentque pocula Saepe homines et inumbrant Ora coroniS, sex animo ut dicant brovis hic est fructus homullis ;iam fuerit neque post umquam revocare licebit.' 9I3 tamquam in morte mali cum primis hoc sit eorum, quod sitis exurat misseros utque arida torreS, aut alia se cuius desiderium insideat rei. nec sibi enim quisquam tum se vitamque requirit, Cum pariter mens et corpus Sopita quiescunt 92Onam licet aeternum per nos Sic QSSQ Soporem,noc desiderium nostri nos adficit ullum. et tamen haudquaquam nostros tunc illa per artus longo ab sensiferis primordia motibus errant, Cum CorreptUS homo ex somno se colligit ipso. 923 multo igitur mortem minus ad nos esse putandumSt, si minus eSSe potest quam quod nil esse videmus; maior enim turbae disiectus maioriai consequitur leto nec quisquam eXpergitia S eXStat,

frigida quem semel est Vitai pauSa Secuta. 93ODenique Si Vocem rerum natura repente

157쪽

I 43

mittat si hoc alicui nostrum sic increpet ipsa quid tibi tanto operest, mortalis, quod nimis aegris luctibus indulgos i quid mort0m congemis ac fles luam gratis anteacta fuit tibi vita pri0rque 93set non Omnia portusum congesta qua Si in Vascommoda perfluxere atque ingrata interiero :cur non ut plenus vitae conviva recedis nequo animoque capiS Securam, Stulte, quietem ΤSin ea quae fructus eumque es periere profusa 94Ovitaque in offensust, cur amplius addere quaeriS, rursum quod pereat male et ingratum Occidat omne, non potius Vitae finem facis at tuo laboris litam tibi praeterea quod machiner inveniamque, quod placeat, nil est: eadem Sunt Omnia Semper. 943 si tibi non anuis corpus iam marcet et artus

confecti languent, eadem tamen Omnia reStant, omnia si pergas Vivendo Vincere Sactein, atque etiam potius, Si numquam Sis moriturus,'

quid respondemus, nisi iustam intendere litem 93Onaturam et Veram Verbis eXponere cauSami

933 grandior hic vero si iam Seniorque queratur 932 atque obitum lamentetur miSer ampli HS aequo,

158쪽

non merito inclamet magis et voce incropset acri Τ934 ausor abhinc lacrimas, balatro, et compesce querellaS. 933 omnia perfunctus Vitai praemia marces.sed quia Semper mes quod abeSt, praesentia temniS, inp01 secta tibi elapsast ingrataque vitaset nec Opinanti mors ad caput adstitit anto

quam Satur ae plenUS POSSis di Scedere rerum. 96O nunc aliena tiaa tamen aetate omnia mitto aequo nnimoque agedum gnatis: concede: Decossest iure, ut Opinor, agat, iure increpet inciletque; cedit enim rerum noVitate eXtrusa VetuStas Semper, et eX aliis aliud reparare necessest; 963 nec quisquam in barathrum nec Tartara doditur atra: materies Opus eSt ut creSeant postera Saecla; quae tamen omnia te Vita perfuncta Sequentur; nec minus ergo ante haec quam tu Cecidere, cadentque.

sic alid sex alio numquam desistet oriri 97o

vita tuo mancipio nulli datur, Omnibus HSu. respice item quam nil ad nos anteacta vetustas tomporis aeterni fuerit, quam BRSeimur tante.

hoc igitur spoculum nobis natura futuri temporis oXponit poSt mortem denique nostram. 973

159쪽

I 47 numquid ibi horribile apparet, num triste videtur

quicquam, non omni Somno Securius exstati

Atque ea nimirum quaecumque Acherunte profundo prodita sunt esse, in vita sunt omnia nobis. nec miser inpendens magnum timet asere Saxum 98OTantalus, ut famast, cassa formidine torpens; sed magis in vita divom motus urget inanis mortalis casumque timent quem cuique ferat sors. nec Tityon volueros ineunt Acherunte iacentem nec quod sub magno Seruientur pect0re quicquam 983 perpetuam aetatem p0SSunt reperire profecto. quamlib0t immani proiectu corpori S EXStet, qui non sola novem dispessis iugera membris optineat, sed qui terrai totius orbem, non tamen ueternum poterit perferre dolorem 99Onec praebere cibum proprio de Corpore Semser. sod Tityos nobis hic est, in amore iacentem

quem Volucres lacerant atque exest anxius angor

aut alia quavis scindunt Cuppedine Curae. Sisyphus in vita quoque nobis ante oculos est 993 qui petere a populo fasces SaeVRSque SecureSimbibit sit sempor victus tristisque recedit. nam petere imperium quod inanest nee datur umquam,

160쪽

hoc est adverso nixantem trudere monte Saxum quod tamen e Summo iam Vertice rusum volvitur et plani raptim petit aequora campi. doitido animi ingratam naturam paScere Semper atque explere bonis rebuS Satiareque numquiam, quod faciunt nobis annorum tempora, eireum cum redeunt fetusque ferunt Variosque leporeS, nec tamen explemur vitai fructibus umquam, hoc, Ut opinor, id est, aevo florente puellas quod memorant laticem pertusum Congerere in VRS, quod tamen expleri nulla ratione potestur. Corborus et furiae iam vero et lucis egestas

Tartarus horriferos eructans faucibus neStus, qui neque Sunt USquam nee POSSUnt eSSe Profecto. sed metus in Vita poenarum pro male factis ost insignibus insignis, scelerisque luella, carcor et horribilis de saxo iactu' deorsum, verbera carnifices robur piX lammina taedae; quae tamen etsi absunt, ut mens sibi conscia saetis praemetuens adhibet stimulos torrotquo flagollis nec videt interea qui torminus esse malorum I O2Op0SSit nec quae sit poenarum doniquo finis forcing up-hili mitti much sessori a stono Which after ali rotis hach again

IO IO