장음표시 사용
2쪽
m in hoc ARTO TOMO DE QUADR AGESIMALI
Euangeli j aeterni continentur.
De triplici Natiuitate Christi. De excelo Aco in quem in die Mee Metu inendit Christis . Deditaritim fractibus fanms a Ascensionis per
tres quaternarios instinctis. a
s xRM o VI. De donis Spiritus sancti. de septem troprietatibus ignis αν- us septem sonis Spiritus hincit, σIn quo aeterna generauime fa Nativit
De posse Iione septem donorum Spiritus sani De Circumcisione Domin ri si temptui sufficientia Domini. auo astur de quadruplici dulceiline qua acquiria De duodecim embus quos operatus es viritus iur in de nominis Regu Ielu. sectus tu die Pentecostes super Discipulos De oua fruplici gratia quae sunditur per nomem Chrsti. ji Ah ij selis SERMO VII, 2 ,οansmin Reg- Iesu ex qμπιμην --ς De dii sileeim fructibus Spiritus sancti δί ligniditur glorio m. vitae. - M o III. De Epiphania Domini nostri Iesu Christi.
I, quo a itur de tribu qua admiratune fani In quo ostenditur quod in diebus anima erili turin f melius. Sued per quatuor stumo anima ordinatur ad diroa in Magu ct in Scr/F cir G N anima bene ordinaturad ea quaesunt
In ovo o stenditur quia propter tria retardavit In quo agitarde tripliei reconciliatione qua qui- Chrisus quadraginta diebus Ascensi rarem libet sesepturus hoc Sacramentum se prU suam. rare debet.
3쪽
De iis qui male se habent et rca dominicum
In quo tur des prem obligationibus quibus homo iuersimode male se habet erga Dominicum
Tuod ex peccati oceasone tripliciter fit homo in ignus semere Corpus Chra . Gad tripliciter pernulosum sit iterum pes communionem assumptam rara Dare.
In quos tu defptem condit: om s man prae gurantibus sanis imum Sacramentum. Maura charitate Dominus nobis seipsum in cibum dedit dr de Hiem generibus heminum qui tantae charitati diuersimode adue
SERMO XII. De duodecim fructibus ligni vitae sanctissimi
In quo agitur de quatuor primis fructibus Sa
SERMO XIII. De Corpore Christi , & de mirabilibus eius ,
quae contingunt circa hoc Sacra
ω quo ostenditur quia propter tria est hoc Sacra
mentum nostra memoriae reformativum.
De tribus mirabu bus , in quibus apparet admiranda Dei potentia in insituri e Sacramenti
De tribus mi litibin , in quibus admiranda a paret clemensia Saluarem inperceptione huius
Od per iriplicem delectationem hoc Sacratum reformaι voluntatem humanam. 71
SERMO XIV. De Coena Domini infra diem. De triplici varia sumptione. In quo agitur de triplici genere hominum mati δε- mentium Coum Christi. De modo oiratualiter manducandi hoe sancti --
De Sacramentatim irituali manducatione dem vici Corporis. γα
SERMONES PROFESTIVITATIBUS SANCTISSIMAE
5 immaculatae Virginis Mariae.
SERMO I. De glorioso nomine Mariae. IN quo senitur quod beata Virgo comparatur eliacino, o maxime propter tria. Go beata Virgo Hae poli a inmititur, σε maxi
De triplici natura sesta maris , quae beata Virgini conuenire probatur. p 73 SERMO II. De glorioso nomine Mariae , quod interpreta
In quo agitur quos quadruplici νatione amarissiamum furi teata Vogia i tempere' ianis Aa
raria My sei. De quatuar assectium, seu pas lenibus, secundam quas beata Virgo summam amaritudinem passas propter martem f0 fui.
De quatuor quae inutiem msebantur ex quium in Virgine causabatur maxima amaritudo.
SERMO III. De glorioso nomine Virginis Mariae de quomodo Maria domina interpretatur. D quo agitur de vero dominio δ' domination qua eata Virgini ostenditur conuenire. De magnitudine domin, Virginu benedicta, est quia in quatuor regina eius dominium apparet
De mltiplicatione dominν beatae Virginu Maria, o de quadruplici multiplicatione subditorum eius. 8 iSERMO IV. De immaculata Virginis Conceptione. In quo agitur de quatuor admiranssis gratiis quibus repleta fuit beata Virgo in sua Conceptione. De aliis
4쪽
De aliis quati Orgratus quibus repisties B.Virgo asia Nativirate usque ad Conceptioncmst, Dei. De quatuor ardoribψ charitatu, qui bin post si Conceptionem mater Dra ardebat. p. 8sS E R M o V. De virgini matris Dei Natiuitate , & de eius superadmirabili gratia. In quo agitur de duodecim grasita exte enitubeatae Virgino,quibin quasi duodeci esto ramquamregina in t enti mundo coronata fuit.93SxRMO VI. De Annunciatione virginis. In agitur de triplici excreemia stiriosa Virginis Mariae,scilicet natu gratiae, or gloriae. De triplici benedi ritione quae in salutatione Angelica Iemon Iratur. De ιribus qu.e penuntur in fine salutationu An
De consensu virginali In quo pertractatur de ab)sso humilitatis stiri a Virginu quanao consensit conciperestium Dei. De ardentisimo desiderio charitatu gloriosae Vir i
SERMO VIII. Iterum de consensu Virginali. In quo tractatur de quadruplici obiecto quodliabuit ιeata Virgo, quandia consensiι concipere Filium
De qua eruptici perfecto virtutum actu quas adigregauit Vorgo in conceptu μμ Dei. De quadruplus ad: utorto Mata Virginι communia ento tu conceptione Hly Dei. i os
SERMO IX. De Visitatione beatae Virginis , seu de septemvcibis Virginis gloriosae, in quibus septem
gladiis leu procellus amoris ios
quo agitur de triplici gradu amaru in triplici De M M inu demon strato. De exultaura tuli latione Virginu glorios quanda
De Purificatione beatae Mariae virginis. In quo tractatur quon do Chrisus pro nobis an inora si me voluit se subitare triplici legi scataly nati. mod triplex gratia concurrit quando Christus iu tempto Mnat i eR neἶu O Deo oblatus. Tom. 4 De iubilo se laude em gratiarum actione functi Siam nis. pi IIS E R M o XI. De Purificatione Virginis. quo pertractatur de loco in quo misericordia data
De misericordia Dei quantitate cra nilis. De misericordia data humano generi. I2s SERMO XII. De Assumptione beatae Virginis Mariae. In quo senditur quod beata Virgo ad caeli, nam fili tripliciter inuitata , seu tripliciter
tauonudo tota beata Trinitas eum omni ea testicuria obuiam ierit Lata Virgini ascendenti in
De traptici gloriosa ornatu quo D et beata Virgo u stona paravis. IIT sp RMO XIII De Exaltatione beatae Virginis in eloria. In quo agitur de eius admirabili glom. De triplici honore quo honorata sit se est beata
SERMO IDe Regno Coelorum. IN quo tractatur de regna coelorum serandum
proprietatem. 'De regno caelorum fecundum metaphoricum similia dinem.
SERMO II. De verbo Dei de de conditionibus auditori m.
In quo ostenditur quatuor mi sterta contineniis. De male audientibus verbum Dra agitur.
SERMO III. De Sacrificio Abrahae. In rao tractatur quomodo praecepit Deus Abrahaimmolare ilium sum Isaac. Os Abraham se praeparauit ad immolandum tam Isaac. Momedo Abraham praeceptum Dei executioni
s zRMO IV. De Praelatis de Rectoribus, vel pro Synodo. In quo agitur de triplici exemplo quopraelatus debet pascere eues fas. God alatus debet pascere eues Das verba Dei
5쪽
SERMO V. De sacratissima oratione dc de circumstan
tiis eius. In a itur de nec stare oratio .
De septem DNn Utiis qos Met halere δε- uota oratio se sancta, p. 337SERMO VI. De fructibus Eleemosynae sanctae. In quo agitur de quatuor primis eleemosin ιν- hibus , qui pertinenι ad incipientes. De Eseis quatuor fluctibin , qui pertinent ad
De ultimu quan or fluctibus eleemosina peri nentibus ad persem rantes. I 62 SERMO VII. De societate bona & mala. In quo tractatur de multipliei luero stirituali, quod oritur ex secietate cum bonu. De m,ltu m du , per quos a peruersis homini binstes ses seducuntur. De triplιιι varia societate bonorum o malorum
SERMO VIII. De prosperitate iustis ὶ Deo concessa. In qua Ostenditur quod propter triplices causas principales mundi prospera dantur incipientibus iast . Δώρου propter tres ea in principales mundi prostera dantur ρroficientib- rustis. Tuod Deus quandaque dat perfectis prestera mu H , ut ιam in praesenu participem gloriam paradisi. 37sS E R M o IX. De aduersitate mundi a Deo iustis data. In quo pertractatur quod pro remedio medicinali
M.AE pro bona iustitiali dantur iussis aduersa. 179 SERMO X.
De aduersitate malis concessa. Σοod pro misericordia dantur malis tauersa. d pro veritate dantur malis aduersa.
a pro rustitia dantur malis aduersa. I 83 SERMO XI. Contra confidentiam sui ipsius & de humiliatione superborum dc exaltatione limulium. In quo agitur de disserentia Pharisai or Publicani. De disserenii actu Pharisaei Publieani.
De Pharisaei se Publicani disserenti stin. O
SERMO XII. De diuina dilectione dc quare de quomodo diligendus est Deus.
In quo tractatur quod super omnia Dem a n bu quaerit dilectionem. De qua rupliciscns , vel interim obiecti dia ni dilectionu. Dι modo disinae dilectionis, qui viginti modis eopcm petest. 183 SERMO AIII. De amore inter Deum & animam. D quo agitur de triptita signo se co-DUcere pote s diligatur a Deo. De iijdici statu amoris animarum
De triplici amore quo copulatur anima cum Deo
De calamitatibus & miseriis humanae vitae maxime senectutis. In quo agitur de septem calamitatibm seu mia seriis stimu-ui humara vita o maxime malorum suorum. De admir ιιιne insterata superna mentis Luiti o/Hiem calamitatibus corporasse
De septem experimentatibin calamitatibm senectutis.
In quo pertractatur de fluuiis laudabili irituperabiti. Ged tarere est peccatum mortala vel veniare.
Modnam sit maius pereatum tacere an loqui. SE AMO XVI. Cuius titulus est propter quod deponentes mendacium loquimini veritatem. In quo agitur de mendacio is quod iripi
Deminiacispereicios o quomodo tripliciter committi selet. SERMO XVII. De triplici statu animae. In quo agitur quomodoper Atem 'micisses gr
pereat ν dependit in peccatorum pro nom. De septemptici lumine quo iuuminatar a Deo anι-- Hecatoris. De septemplici ementalistne tereatem. ISI I L Selmo
6쪽
In quo docetur quod propter rna veritas μιter erigenda. De inbm propter qua verit expugnatur. suod eruter tria Eeccata veritas in mundo non defenditur. p. 08SER M Q. SIS De multiplici Veritate. . In quo agitur de tritici veritate scilicet eordis,
Me tritici veritate siluet vita , iustitiae-δ De veritatis confesso Hrea quam tria consideranda. 233
SERMO X X. De multiloquio atque de remediis eius. I ruo agitur de peccato multiloqui' , tria consederanda sunt. De sex malis escribus Euomodo Zeccatum multiloquis er alia Eeccata
SεRMO XXI. De variis iudiciis tormentis inflictis peccatoribus in aduentu iusti Iudicis Christi Domini.
In quo triaratur quod contra eam les homines triplex exerret incium Christus. De tribus Meeta peccatoribω ct maxime carnalibi a Deo temporaliter datis. De aeternis suppliciis earnalibus teccatoribin datis. 2 6
De S. Ioseph sponso beatae Virginis Mariae. In quo agitur de nobilitate sanis Iu*F y
De traphei gratia functi Ioseph ab aterno Patre
De praemio li et gloria , quam sucus L seph in
De duodecim gradibus diuini amoris,qui poniant merito gloriosae Magdalenae vel alicui alteri S appropriari. In quo afuur de quatuor primis gratibus diuini
De aliis quatuor gradibi diuini amoris qui magia pertinent ad proficientes. De quatuor vltimis grallitas diuini amoro quipe ad per edici . a s s
S r RMO HI De Stigmatibus beati Francisci. D quo peragitur qVod tria significaπt sigmata beati Francisci ex parte Domini Iesu Christi qua sunt in ista.
Gia fac sigmata ostendunt tria sublimississe
in beato Francisco. Dc triplici perfectione atque de triptici parte euangeli caeperfectionu, quae omnia in beato Francisco fuerunt in exemplum nosti. I
8쪽
Sermones exim ij de Christo Domino
rinia Sacramento, necnon de Dei para es immaculatasemper Virgine Maria, de rempore, Sanctu, qui nutu Duerposito ordine , sear m in nobi Bernardini Senensis operibin reperiuntur, non sine exigua lectorum nause , ct immenso concionatorum labore conquiri possent, cam non omnes tomus comprehendax uni
nosofestiuitasseruaturseisiuitatem ordine, imo qua prior, poveriorem, o qua posterior, anterierem locum sortiatur, idem iudicium de Dominicarum concioni cpost pentecostem feren nisi i ιο tibi non iniucundum λο gratifimum munus prae rearbitramur, si stasim ct in variis tomis sermones repertos, a unum coilectos redegerimus, suum cuique loeamo o=dinem tribuentes, ita tamen quod ij qui sunt Chrim Domini ordine, sicut o dignitate priores, ouriones solemnitatum Deipara Virginis praeceἀent, quas dominicarum sermones ferὸ totius anni subsequentur, tandem quae sunt de Sanctis quia pauci mi, hunc Iseriorem romum fine coronatant faelici.
Sermones exim ij de Christo Domino.
Eorum quae continentur in hoc sermone, sui . si δε ιν ιι Nar tate orim seminens tres artici is quor prim- , eram tria tabem capisa: tertiin vero
Atticuli nimi, de aeterna generatione seu natiuitate Filii ab aeterno Patre,
Atticuli secundi, de Christi temporali natiuitate de quod qui eam non Deo tribuunt tripliciter
Erbum e viro fi liam est, ct habitanis in nebis. Ioan. i. p. & in euangelio hodierno. Sancti quippe Doctores, atque Philoibphi naturales, verbum elle determinant cogitationem, quae , mente concipitur. Hoc si quidem verbum nunquam innotescere luteis, nisi iungatur signo vocis exterius sensitivo, quod cum Usa tinti est rei autem ingrediens, audientis illabitur cordi. Ex his autem niam e clarescit, quod mentis κ' cogitatio siue verbum primo geneiadur in mente, com sequenter in voce,tandemquo in audientium corde.Ac
9쪽
rasin e se mente aeternaliter peniciam in temporis plenitudine uoluam carnem allumpsit: et corporeis oculis visibiliter appareret. Quemadmodu vobum ab humana mete . Eis , sit malum,ut uribus perceptiuum si, vocem induit Au. d.. ad unit: sic & diuinu veibum dicitur caro factum. Diuinum idem Verbum humana carne vestitum , per s- dei auditum ad cor humanum pertransit: quemadmo
a mi M iem te V. I ῶ Christi. Ex his igitur clares e potest,di-F - D i verbi triplicem elle natiuitate. Prima est natiuitas aeternalis, a. est natiuitas corporalis,tertia est natistitas spiritualis.Prima est ex paterna metes unda ex materna came, tertia ex humano corde Prima eii inessabilis, secunda est admirabilis,lerita est desderabilis. Ineffabilis quidem est prima,sicut ii a. 13.cas testatur dices, δε- n/ratianee in quo EcclesiasL 3.c in fine ait: enim c0 ebenaeti . em viribit eum enarν si quis metui calui eum Pur ost M iniit 3 ALmirab:lis est secunda. bis enim non mirabitur 1, quod γναπιν mi propter nostram dilectionem aeternitas facta sit noua. immesita, parua, pulchri trudo deformis, maiestas abie- ct sapi Elia muta, reiciata infirma, iustitia rea,& p
T. lentia sit facta egena. Sed tertia est desiderabilis. Qis
enim n5 optet illiu Dei spiritualiter generare,& emes .uc ibi. .' pater,& mater dilecti filii Dei Sumum aute hae tres natiuitates, secundum tres substantia quae sunt in Christo , videlicet diuinitas, caro, & anima: Nam ex patre In mo. nascitur Deus,ex matre nascitur caro: sed in mente spino ritas per gratiam generatur. Porrd ex patre nascitur semper ex matre semeliis in menta oritur stare, secundum quippe natiuitatem diuinam Christi is h patres ne matre,secundum humanam habet matrem sine patre: M secundum gratuitam habet patrem & nintrem; scut Matth. 12.testatur Dominus, dicens: eu;m secerit vetantatem ρή νυ mei, tu calis est pse me-m frater,st matre.&IHerest. Has tres natiuitates repro Ecclesia in praesenti solennitate. Primam scit. ab . H. aetemese in misi quae cantatur in hac nocte. Est enim Np . humano intellectili haec natiuitas , incomprehcsbilis,
μά- ιμ ei , ta tum v eim Secunda scilicet temporale repraesentat in milla,quae cantatur in axuora, eoquod par- c Mitin. tim suit occulta, partim m. am staia Occulta quippetia, quantu ad incarnationis modum. De quo Io.Ba Mar.
.. L. Manifesta vero quantii ad factum, de quo Luc. 2.c. ut: Imptii. Ant disi Maria tirpare ret: strveris Mi Fuum
gnatur in missa quae cantatur in di quia spiritualis natiuitas irradiatione sua in anima elucescit,quemadmodum Isa.18 cap. testatur dicens : si abstia ris de medio tui
cathen, in sequitur: Imre erietur in tenrisu Lx, ct tenebratua e uulsicut meridies. Has denique tres natiuitates Ioannes Euangelista in verbo proposito per ordinem ponit,dicens: Verbum caro factum esto habitauit in ηοHi In quibus sacratissimis verbis ; Primo ponit natiuitatem aeternalem;cum ait: secundo addit natiuitatem temporalem , cum inquit: Caro aliam si tertib verb, subdit natiuitatem spiritales Avia addit, O hiaut uit
De Hernas generatione, seu natisse te j iis
PRima est natiuitas aeternalis, hanc exprimit Ioan. in hoc termino, Ve frum. Ad euius intelligentiam aduerienduin est, quod illud dicitur verbum , quod mens cogitat de quacunque re, siue de seipsa, siue desia intra se,hoe est de his, quae intra se sunt. Proptetro: si ri quod Ecclesia. . . Vindiu dicit ut ex cogitatu humani
P ι eordis. Non est vel bum ipse cogitandi, smone te di aeriis: sed id quod tali cogitatu concipitur, dummodo verum sit, quod apprehenditur. Navi in salsis cogitationibus verbum non est formatum, sucundum Au- st. i 1. de Trinitate, verbi causa, Cum intellectus ii iter,quid est homo peractum intellectiasiue cogitationis concipit,seu cognoscit, quod est animal lationale, ille conceptus, scilicet animal rationale, est verbum, quod mens sibi format de homine,atque mens ipsa est tanquam parens: conceptus autemsue Hrbiam , sicut Proles est. Ex quibus patet, quod huiusnodi verbi se neratio, no est ornatis:sed tota dignosciit spiritualis. ut autem intelligas, quomodo ratio vobi ad diuina transferatur audi August. is. de Trinitate, i c. ubi alta Quisquis ieitur poten intelligere verbum, non silum antequam sonet, verum etiam antequam seriorum eius imagines cogitatione inuoluantur, noc est enim quod ad nullam pertinet lingua earum,c quae linguae appetulantur gentium, quarum nostra Latina est. Quisquis in quam hoc intelligere potest, iam potest videre per hocst malum,atque in hoe aenigmate aliquam verbi illius timilitudinem , de quo dicitam est in 'inripis ἐν at V. bum,' riuum erat Oud Deum, ' Deuterari re eesse est enim cum verbum loquimur, & id quod sci- in loquimur, quila ex ipsa scientia, quam memoria tenemus, nascatur u bum,quod eiusmodi sit omnino, cuiusnodi fit illa seientia , de qua nascitur. Formata quippe cogitatio ab ea re, quam scin tu, verbum est,quiis in corde dicimus, quia nec cum est, nec L linum,nec linguae alicuius alterius.sed cum id opus est, in eorum quibus loquimur Icoscire notitiam, aliquod signum quo significetiar,in imitiar. Et plenanque sonus, aliquando δe nutus: ille auribus ste oculis exhibetur: ut per lana corporalia etiam corporis sensibus vetius, Cliod mente gerimuMinnotescat: nam & innuere quindere, nis quodammodo vis biliter diceretur. Hae ille.
Ex his igitur patete potest, quod secundum hunc modii dicere possumus, quod mens diuina suam considerandoessimciam,non cogitando: sed simplicitet intuendo, de seipsa quendam conceptum gignit, in quo tanquam in speculo resplendet essentia eius, & in quo tota illi in persectio praesentatur. Talis quippe diuinus
conceptus verbum Dei veris sies nuncupatur, ae unica , ic pertastissima proles paternae minus. Et de hae aeternali generatione in persena Piris Probota inquit: E,aZanit cor meum versam senum. Ianta
enim persectione filius dicitur verbum patris , quod nullo modo Spiritui sancta , vel alteri attribui potest. Non enim dici potest verbum de verbo. Naim, sicut inquit Augustinus contra Arrium, Sicut est filius Deus de Deo , lumen de hi mine, vim de vitarse non potest dici verbum de verbo: quoniam Glus filius est verbum. Proinge Apocalypsi . scriptum est, quod vocabatur verbum Dei ille, qui in ve nent & foemore suo habebat . scriptum : Rex R eum, Dominus In huius igitur verbi Ore ratione est siti cum patre inimo coaeter tas, sectu do coaequalitas, tertib substantialitas. Proinde hogeneratio verbi est. Prim5 sicut emanatio luminis: , secundd sicut emanatio imaginis , tot id soliemanatio fluminis. Primb emanatio luminis intelligi facit ipsiux verbi ad patrem coaeternitatem , cundδ emanatio imaginis eius ad patrem coaequalitatem, tertio emanatio suminis intelligi facit eiuria patrem consubstantialitatem. Et haec tria alti, uidus ille Ioannes altissuma contemplatione subii cius, irradiatus expressit, eum in initio Euangelii Ai
10쪽
rm 'Mi coaeternitas: quia eth sicut luminis emanatio. quidem facit intelligi i us ad Patrem coaete nitate Non enim est sine lumine Solinee sine lumine flamma, sed mox ut est Sol, aut fiamma, lux quoque extitit: ut ii Deia et aeternus, lux etiam esset aeterna. Sie autem cum Pater Metit ab aeterno, nec otios :sed suam considerando essentiam de, ea sibi Verbum e ternum concepit. Unde Augustinus super Ioan. homi-
ita , . inquit: Da mihi flammam line luee, & dabis mihi Patrem sine Filio. Huius autem verbi cum Patre 2 coaeternitas i Ioanne in prima clausula demonstratur, cum dicitur: In principio rat Oum, id in in ipse Deo. . qui ab omnibus supponitur primu principium. In mincipio inqua ante quod nihil uod ante omnia si bustebat: quo omnia luis rationibus prouenerui.In principio non coprehensibilis ab homine puto: ut aeternitas' Q Gedatur ex dicto. Neque hoc verbum stuat pn erat ini loco,& modus essedi eius erat ab omnibus segregam
AD. Vel dicimus : In principia σπι in principio temporis iam erat, scilicet iam paterna proles Paternae
mentis, quod autem erat ante tempus praeerat. Cum
igitur ante tempus non fuerit, nisi aeternummianifestE intelligitur, qudd Filii ad Patrem coaeternitas init. Ethoe probat Augusti in primo de Trinitate assumens ilia men ei fare Mim Dem,ctρ iis non eris : hoe est pater non est antequam filius antequam patet quia nec priorem habet, ii i*, dius , nee posteriorem habet etiam ipse pater. Iterum μ. quoque Propheta in persona filii ait: Domi Hii ad - , ct - - - et tu, epo hodie sequi te: quasi dicat, si ori Aleian l. de Ales si per Psal. D --ι scilicet
pater, dixit ad me, i sim mem ει tu. hoc est,pater me genuit istium situm. verbum enim cum patre dicitur g tari. Proinde Ecclesiastici Ipse ni ius ait: Exo a. odi &additi, o die επω te ubi nota eraduertendum est, quod non dixit:Ego olim genui te quia se videretur tota haec generatio praeteri iste.Neque insuper ait: Ego hodie gigno te:quia sic videretur recen esse couenientios igitur ait: ego hodie genui te: ut pethodie exprimeret generatione illam non praeteriisse, de,sa per genui, non recenter inchoasse. Cum hoc quoque - φν, alibi Propheta inquit: Ante Luci erus nisi i ,id est ab aeterno. & sic par niti ad patrem coae- . s. ternitas demsistratur. Ad hoc etiam Michaeae s.cap.ait: Ex ab initia a d ιε- eternis tu. Quia ut Atha nasus in syi olo ait: υ ternus Pater, aetemus Filius, aeternus Spiritu lanctus.Et iterum Hugo de Sancto Victore in libro de Trinitate ait:Certe riatus Solis de s,le procedit,& Soli tamen coaevus existit ex quo enim fuit de se radium producit, ct sine radio nullo i re suit. s m Si ergo lux ista corpo uis habet radium sibi eoaeuum, cur non habet illa lux spiritualis,& inacessibilis a lusi per in eode libro Richar tali: In natura creata legimus, Ain M. quod de increata pensare debemus, Videmus quotidie, quomodo naturae operatione subsistora existentia in evicit,& existentia de subsistentia procedit unauid in illa seperexcellensi natura. operatio naturae nulla erit Nunquid natura illa, quae huic naturae fructus necunditatis donauit in se in .ino sterilis permanebiti& quae aliis generationem tribuit, nunquid sterilis erit, sicut Uατα dicitur Isai.vit. Nunq;. C., m adlisi ξαυκι io . ipse
pari si ego, qui ne iis em carer u tri o, fer lum, cis D mnin. Et loquitur ibi de generatione aeter
ira, ut ait glossa. Ex his patet . qnda filius per generationem habet cum patre coaeter tatem,quae in citra- natione luminis demonstratur.
SEcundd autem in huius Verbi s meratione est Fili j
cum Patre coaequalitas: auia est sicut emanati na-ginis. Et hoe quidem intelligere facit eius ad patrem
coaequalitatem : imago enim aperte hoe niani stat. si t
cuius scilicet est imago , atque omnem bonitatem il- lius hoc excepto, quod non habet realitatem. Nam si realitatem haberet , profecto omnimodam haberet italitatem: quod se clarescere potest ; imago unius cuiusque hominis piacliri resultans in speculo , totam eius pulchritudinem repraesemat,in aeque delectat es ctum pulchestiado, quae est in re, & qua in imagine ipsa
relucet. Totus enim ipsus decor viviscus, atq; ven stus color, siue cador, siue rubor, siue nitor,seu quae q alia pulchritudo in ea refulgeti,una solum, realitas scilicet deficere coptobatur Proinde ad eius omnimodam aequalitate non attingit. Nam si hin modi imago ha- Pa'. raa aberet realitate omnimoda, aequalitate haberetised quia x
habet varietate, non hisci xqtialitat At non sic de TVerbo,quod pater de diuina essetiacones laquia qui quid est io patris essentia,& virtute omnimoda, & b nitate plenis lime repraesciat Nam pater tantu Verbum genuit,quantus ipse est Hoc etiam verbum habet realitatem: quia sub tia habet, & ideo omnimoda aequa- .litatem habet,& veritatem. Vnde Augustde vera religione, ostendit quod filio attribuitur aequalitas: quia , paterna imagine in nullo deficere rotest,ac per hoc veritas nucupatur,eo quod ad persectam aequalitatem a cedit. Hilius Verbi aequalitatu notat Euangelista Ioan. in clausita sibsequenti, cum ait: Et Volum /rat apud Deum. Non a stiue,aut aliqua diuersitate si s stendi quoniam etat idem quod ille, pud quem erat Potabhaec praepositio via demotat aequalitatem: quia quod apud est vel iuxta non est supra, vel infra. sic Verbum, idest filiu ,apud patrem esse dicit quia nec sapra ipsu, nee insta ipsum est, quoniam per omnia illi qualis est.
De Patris , o Filium ubstantialitare, quaei,
Tutio in huius Verbi generatiotae est si ij cum ρο-
tre consubstantialitas:quia est scut emanatio numini, & hoc facit intelligere filii ad parte consi ibi armtialitatem. Vna quippe est aqua fluminis, atque sontis. Cum enim flumen continuatur sontali vena veti-
simile diei potest, quod una est aqua si inis, atque
sontis. Nam ubi Aleontinuitas , ibinariirae est unitas, &per consequens consubstantialitas: & non da serum numen , de fons, nisi per originem : quia videlicet hoc ab illo cilicet flumen sonte una eis su stantia aquae in utraque est: sic est in generatione verbi ex paterna mete.Non enim differunt pater,& filius, nisi secundu origine: quia scilicet filius est , patre, sicut flu- me a sonte.Vnde sensaest sicut pater,in numen est sicut proles. Huius igitur verbi ad patre consit, ut talitatem
notat Beatus Ioari. in tertia clausula, cum subiungite Et Dem erat verbum, idest verbum erat Deus. Ae si aperte dicat: verbum a paterna mente genitum non habet varietatem, sicut habet humanum verbum, quod quidem substantialitate non habet:quia existentia non probatur habere. Nam verbii,quod ab homine conceptum est,non est homo: verbum amem, quod Deus de natura diuina concipit, Deus est quia Deus elat vel
Vterquescilicet raret,& filius a ta est, sicut sons, Milumen aqua verissime dici potest.Porro diuinum Verbum est quid cibsistens in diuina natura. Natura vero diuina minime multiplicabilis est,eoqi,d nullo modo est, nisi una, atque smplicissima. Proinde oportet,
quod ver b .ac principium , quo est verbumssint idem A x penitus