Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

51쪽

Sehol. Pitulari ad diem. VII, 94. καθολου γαρ απολογεόσθαι tyoi et rara περὶ του Νεοπrotiuου θαναrOD προς et Ους PGrιν Ιας' ἐκεῖνοι γαο 6τι- ο τον Πίνδαρον, οτι γρα- των Λελψοῖς Toν Παιανα εφη 'Aμν επω AOισι suo θναμενον 3ιοι Iίαν περὶ τιμαν. απολωλεναι τον Νεοπτολεμον. ita enim Iegendum, non μυρέαν, ut in editis est; scf. ins. Paeanes, I. sub L) cum hieoptolenius cum sacrificulis circumstantibus de carnium distributione contenderet, ubi ipse ex sententia Pindari occisus fuit. Rem narrat breuiter ipso Poeta Nem. VII. ubi multa habet Scholiastes, eN quo totum huius carminis argumentum coniicere licet. DeIphi scilicet indignotuIerunt caedem Neoptolemi, ad ipsam Apollinis Deuphici aram factam. Sepeliverant eum ab initio sub temia pli limine; postea vero a Menelao intra ipsum templum translatum fuit corpus, ubi ξενιων, festorum, quibua Apollo quoscunque heroas quasi inuitare solebat, praeses Neoptolemus erat constitutus, seu, quemadmodum Pi darus ait Nem. VII, 69. θεμίσκοπος ηεο ιαις πομπαῖς πολυδ υτοις. Suspicari hinc licet, Scriptum hoc, quod tractamus , carmen a Pindaro, ut hac ξενιων sollennitate in laudem cum Apollinis, itum praesertim ipsius Neoptolemi cantaretur. Firmatur aliquantum haec coniectura ex Scholiis ad Nem. VII, 15 3. ο ὁτι μεμφθεὶς imo Αἰγιν των ἐπὶ τεῆ δοκεῖν ἐν Παῶισιν εἰπεῖν τον Νεοπτολεuον ἐπὶ ἱεροσυλία ἐληλυθέναι εἰς Λελφούς, νυνῶσπερ απολογεῖται εἰaων. Tempore igitur posterius est hoc IIροσο,δειον seu LIαιαν, i. e. post Olymp LXXIX. scriptum, in quam incidit ex calculo Corfini Dissert. Agon. p. 52. victoria Sogenis a Ρindaro Nemeaea V1 l. cantata. Historiam Neoptolemi, et narrationis de morte eius va-xietatem copiose et docte, ut solet, explicuit Bacbet da Diqitigod by Corale

52쪽

Megiriac Commenta re stir Ies Epitres Eroinde Tom. II. P. 3o6. quem lectores studiosi consulent.

Quid GDius est ant incipienti s canere aut desinentibus

quam canere alte cirectam Latonum et Celertim equorum

53쪽

Pausanias Boeoticis IX, 3 o. p. 763. Stabat in II

Iieone Sacadae tibicinis signum, tibiis corpus fere Iongitudine aequantibus; non recte accepto Pindari carmine; in quo adeo versus esse debuit de tibiis eius Iongis.) oδε Σακαδα Φου 'Aοείου τὸν ανδρωντα πλασας, οὐ συνιεὶς Πινδαρου το εἰς αυτὸν προοί ον, ἐποίησεν Ουδῆν ες το μῆκος του σώμxr ος εἶναι των αυλων μείζονα τον αυλητήν. Hoc idem carmen in Sacadam respiciebat Pluta c a de Μusica p. in54. Α. γέγονε δε καὶ Σακαδας χεῖος ποιmτῆς ιιελών τε καὶ ἐλεγείων μεμελοποιημ. νων. ἀδε αυτος καὶ πο τῆς παθος-- Πυδια τρὶς NHκηκως ἀναγεγρ-ω. τουτον και Πίνδαρος μνημονευεο.

videtur υuνον in singulari Iegendum esse, Ut sensus huis ius loci constet. Ex hoc igitur hymno sumtus esse vi detur locus, quem ex Pindaro refert εchol. ad Pyth.

Ηunc hymnum poeta post mortem demum, cum anui cuidam in somnis apparuit. dictasse dicitur, vi est apud Pa ciniam Boeoticis c1X, 23. P. 755. qui addit: ἐν τουτθ' Diuitiam by Corale

54쪽

epitheto utitur recentissimus, ut eqMidem censeo, Argonauticoruin auctor, quem Orphea Vulgo nominaui, V. 561.

Ita enim eri Cod. Voss. Iegendum est, ut apparet etiam ex altero loco τῆ1tος δ' ἱερος osi ρυς υπ' 'Dκεανοῖο ροαων αντολίας rixotyεν, επεσπεro δ' stioιγένεια. Quis vero vel leuiter veterum poetarum consuetu litie pulcrique sensu imbutus persuaderi sibi patietur, talitasti dictionis stribliginem rationumque poclicarum innorantiam in ma-gtium venerandi υγfei ve Ι Οιtio uac Dira ingenium cadera

Pausanias in Boeoticis IX, 23. p. 754. ευδοκι uoυντα δε αυτον ήδη ανα πασαν την Ἐλλαδα ἐς πλioν δotve ἰυεν ἡ Πυσία ατειπουσα Αελφοῖς, οποσων αΠ suoνro Tui AaDλ- λωι, μοῖραν καὶ LLνδαρω τη ισγην απαν 3ν νέμειν. Idem deinde in Phocicis X, 24. p. 353. δενακειται δἐ ου πο his τῆς εστίας θρονος mi δαρου ' σιδηιου μεν ἐστιν ο ὐρονος, πιι δε αυτω φασιν, oriorε αφίκοιτο ἐς Λελφους, κασίζεσθαι τε τον Πί, μουν καὶ α δειν orro σα τῶν α σε utων ἐς 'Aπόλλωνα ἐσον. Pindari in o inem carmina memorat obiter Himerius in Allocutione ad Iulianum edita a Fabricio B. G. T. IX. p. 426. et in Bibiaioth. V enbach. Catalogo p. 63 i. Est in ed. Wertis dors. Ur. III. in B silium pr. p. 423. ἶνα τι κατα σου νεανιευ .cuitαι, o ποῖον Σιμωνίδης Πίνδαρος κατα inopu , Ου καὶ 'Auoλλων ς. ite rum Or. XIII, 7.) Eosdem fere honores Argivi olim in Homerum contulerunt, ut tradit ipse Lyricus infra in fragmento LX. Sed de his plura diximus olim in libro damua et scriptis Pindari p. 52. ubi loca auctorum Conges simus PIurima, quae hanc Praecipuam laudum vitae Pi Piruti Vol. III. DDuiligod by Corale

55쪽

dari partem celebrant. Vnum tamen hic addam Aristiis dis locum de inconcinna oratione T. ΙΙ. p. 379. Vbi Simonidem et Pindarum ευθέος se ipsos Iaudare memorat, h. e. aperte, Meo tecte.

Hymnum in Panem a Pindaro scriptum esse, tradi tur passim. Ad verba Aristidis in Platon. I. Miltiadis virtutem non minus en eo illustrari, quod Her Ieset Pan pugnae interfuerint, quam Pindari poeticam commendat το τον αυris τουτον θεον ορχησασθαι τι των ἡσμα- των αυτψ. ) Scholiastes Aristidis T. II. p. 172. το τῖν

λεroω οτι ποιουντος του ονδαρου ποτε ἐν Θεηβαις, τερφθεἰς ωρχησατο ο IIαν. ἄλλοι δε λεγου νοτι ασε α σκεψαμενος ο Πίνδαρος ἐ μελλεν ἐπιδείκνυσθω, καὶ ε δενον τον Πατα λεγοντα αλιῆ zo ασμα, καὶ λαβων ευθυ ανμιθηκε τῆ θευι. IpIe Aristides T. I. P. 4o. εκεινου μ ἐν γαρ ὁ Παν τον παιῶνα ωρχήσατο, ως λογος. Libanius orat. LXIII. T. III. ed. R. p. 35E, IE. Toσαυτη δε υρα κοινωνία λορον καὶ oriησεως, ως ἐποίει μἐν ὁ Πῖνδαρος, ωρχελυδε ο Παν το ασυα.) cf. Olearius ad Philostrat. pag. 829. Pietatem suam in Panem poeta testatus est Iu Iento Ioco Pyth. III, 159. subi pro Hieronis salute Matrem deum cum Pane virgines puellae celebrant ante poet edomum, in ubi v. Schol. gr. et Commentar. Er. Schmid. p. 1E4. ScHN. Licet suspicari, fuisse illud carmen e Partheniis, e quo supra p. 29. fragmentum vidimus, in quo II-- celebratur.

Primus υmnorum Pindari memoratur una .cum ne

siodi Theogonia apud Lucianum sin Icaromenippo R7. T. H. P. 735. Vnde tamen de argumento nihil discitur. Verba sunt: η πρώτη των υμνων του mi δαρου. Igitur Diqiligod by Corale

56쪽

κεκλασuένην ταῖς μελεσιν. ubi negationem post Kάδuoν eiicienclam esse coniecerat etiam Reis ke Animadv. ol. II. P. 25O. qui praeterea ooθιαν malebat. Coniunctissimus cum sensu prioris fragmρnti locus est apud eund. Plutarchum de animae procreat. opp. morMI. P. AoIo. A. ὁ δε τω Itii δαί- ποιήσας τι επικηδειον '

ευαι uocyri αν δῆλος ἐστι τὴν αρεrην tiro Duενος, ῶς που καὶ αὐ ιὸς ὁ Πίνδαρος του θεου φησιν ἐπακουον TDς ου κἀν οὐέαν επιδ κνυμενος τὸν Λαδμον. ubi ultima verba sunt corruptissima, quae sine libris scriptis non facile est emendare. Apparet tamen ἐπακουονια Iegendum esse; nec commode locum suum - negatio tueri Potest,

57쪽

52 FRAGMENTA

Postquam forte plures voces ericideriant. f. fuit του θεου g rimν ἐπακουοντα μουσικὰν ορθαν ἐπιδεικνυμενουτον Καδμον. Vtrobique vero Pindarus de nuptiis Cadmi Io qui videtur, quibus Apollo cum Μusis assuisse dicuntur. Quod aliquoties in Epiniciis attigit, ut Pyth. III, 156 sqq.) Quod denique epicedium istud a Prusiarcho

laudatum attinet, decerptus est Uersiculus EX EO carmine, quod in Anthol. Wechel. L. III. p. 595. sub I sonidae nomine Iegitur cum insigni verborum varietate:

Hπιος νιν ξείνοισιν ἀνηρ οδε, καὶ φιλος ἀστοις, ΙΠίνδαρος ευφωνίον IIιερίδων προπολος.

Salmasius in libro suo annotauerat: Antipagro Maeonio rectumns mem anae; eaedem alio loco Flatoni asserunt. Inter Platonis epigrammata edidit ili. Brutich in Ana- Ieci. gr. Poetar. T. I. P. 174.

'γρου, ος παῖδα εσχε τον Εὐρυτίωα. Actoris filiam ΠΟ- λυuσηλίδα appellat Tetemes ad Lycophr. V. 175. Alias scripturae varietates in hoc nomine reperies diligenter eoὶ- Iectas apud Bachel de Megiriac aur ias Epitres HOoido T. I. p. 4 i. Historiam Pelei illustrant loca Nicandri ap. Anton. Liberalem p. 33. Pau8an. II, vs.) Argolicis p. 179. Irin ridiem. IV, 9 o. E 'Ol. M. V. Λυκιον, quae diligens Iector comparabit. SCHN. Propius ad rem spectant Ioca Apollodori III, 15. Pr. et Notae P. 766 sq. DipitiZoc by Corale

58쪽

κx HYMNIS.

Iasse tradit. IX. Schol. ad Nem. VII, 116. ως καὶ ωλὸς ἐν αλλοις

SehoI. Aristoph. ad Plutum V. 9. καὶ τα ι ἐν Του Πυθίου τρίποδος διαφόρως ἱστορουμενα ἐν τοῖς Πινδάρου ἴμνοις ευκαίρως ἡμῖν διειληπται. Vbi auctor scholii, forte Didymus, commentarios suos in Hymnos Pindari respiciebat. ν

Quintilianras VIII, 6. p. 4IR. ed. Gesu. ,,EXquisitam vero figuram huius rei floquitur de byerbole) deprehem disse apud principem Lyricorum videor in Ilibro eo, o quem inscripsit ομτους. Is namque Herculis impetum aduersus Meropas, qui in insula Co dicuntur habitasse,

non igni, nec Ventis, nec mari, sed fulmini dicit simia Iem fuisse,. ut illa minora, hoc Par ESset. Admoneo Iectorem, ne sibi persuadeat, me omnia. Ioca, quaecunque ex hymnis Pindari relata tradideront nobis grammatici, pro fragmentis hymnorum propria dia. ctorum venditare. Vsus enim huius nominis omnia carmianum genera peruagatus est apud ipsos Veteres auctores. Vide quae Didymus in libro G poetis stricis tradit in Elymol. Μ. V. υμνος, v. προσροδία, V. προσει διον. SCII . inprimis Μenandr. rhet. de Encomtis in Rhetor. Ald: et seorsum ed. et illustr. ab Heeren. 1735. Latent forte in Hymnorum nomine comprehensa alia. carmina lyrica, quae Pindaro auctori apud Suidam tribuuntur, ut Λαφνη- ψ ικά. Nil sit superest en Ἐνθρονισμοῖς et . Βακχικοῖς. --σrεsoae. ανδαρος ' νως. Beri eri Anecd. T. I. p. do, 3. HRRM.J . Dissilirso by Corale

59쪽

sa FRAGMENTA

Poetae, qui Paeanas composuerant, antiquiores erant Pindaro Thaletas, Xenoda inua et Xenocritus. Xenoda- multi quidem alii ediderant ' omrucitων ποιητην καὶ ου Παιωνων, cuius etiam carmen memoratum, ait Plutarch. do Musica P. I 134. quod manifeste erat υπορχηυα. κέ- δε γε λι της ποι'σεως καὶ Ι δαρος. ὁ δὲ Παιαν Ora δω poραν Hει προοῦ τα 'Υπορχήuατα, καὶ Πινδαρου ποι--ματα δηλώσει. νθροφε γαρ καὶ Παιώτας καὶ ' oriaquατα. De his Pindari carminibus in uniuersum haec tradit Seris vitis ad Aeneid. X. 738. Mnaee o fama opus suum, gMOα et hominiam et Morum continet D es, Paeanaa MOcauit.

I. Παιαν τοις Λελφοῖς γραφείς.

60쪽

rantiam suam fateri cum Eustathio ad Odyss. tu, p. 17 9. 56.J ell. p. 1689. D7.J quam veritatem inquirere latentem maluit. Sic vero Eustathi is: ου πι νυ-δῆλον, εἰ τε Νηληδονας ἐκεῖνος ἐπιθετικως τὰς Σειρῆνας λέγει, δια τον κατ'αυrας κηληθμὸν, ειτε καὶ ἄλλα τινα ορδικα δαιειυνι i. Nisi homo iste ubique impuros doctrinae riuulos consectatus, ex alieno quam suo corde sapere maluisset, facile meliora

discere poterat ex Philostrati V. A. VI, 11. p. 247. ubi de hoe ipso Apoti in is templo tradit: καὶ αλλου ἐδεηθη ναού, καὶ μεγαλων καὶ ἐκατομπελον. ἐνος δε αἰναῶν καὶ χρυ- σας tarrας αναφαι λέγετων Σει νων τινα ἐπεχουσας san ἐπιχεουσας Τ) πειθώ. ubi Olearius noster praeclare fuit d Pindari loco meritus, qui recte eum Huhnio Amitiiδονες

ex Athenaeo praefertὲ contra vero M. Schmid in Athenaeo Κηλημονες en 6 ania Iegi volebat. Priorem virorum doctissimorum sententiam confirmat Iocus Galeni

in Hippocr. περὶ III. T. III. p. 615. I. 19. ed. Bas. unde sedem fragmenti cognoscimus: καὶ Πίνδαρος φησὶν ἐν ταῖς Πλειασι ' χρυσαῖ αἱ δ' οξυμπεραὶ αἱ του -δον κλη- δονες. ex superioribus emendanda.) ubi Iegendum Παιασι,

Fabricius iam olim monuit. Comparauit porro olearius, nescio qua Veritatis specie, ιυπας illas aureas, quas Philostratus v. A. I, 25. p. 34. in regia Persarum suspensas fuisse tradit, ubi iterum conserendus est Olearius, qui tamen nimis argutari in tota hac disputatione vid tur. SCIIN. esse deas, Musis similes, dubia tare non licet: firmatum id vides figura sedentis semina lyram pulsantis, adscripta antiquis literis voce αλεδονες in vase antiquo Locris reperto, edito et illustrato nupera viro docto Arduo s. ustrasione di tin antico Vasorroseaeo neue Ruino di Locri. NapoIi 1791. 4. v. Huschh. Anal. Crit. pag. 8. Ex Scheias. J Scripserat Pindaru, Paeanem in Delphorum gratiam: ad quem versus iste spectasse videtur. Schola ad Nem VII, 94. diserte Paea. nem memorat, ubi narrat, Aeginetaa aegre tulisse, quod