장음표시 사용
391쪽
. V. A. Male Schmidius metro consuIuit ατε παυθε - νοι τι, καὶ πήδων scribendo. Neque conuenit epitritis, quod ego conieceram, ατε παρθεν ιοις παiδων τ', repeti tum in diss. de dial. Pind. p. 11. Probabilius est, scripsisse Pindarum, παρθενειοις ατε καὶ παίων. ' Adiectivo eum, non substantivo παρθενοισι Vsum esse, e scholiis eolligi potest. 4. Toν si εν αuεροις ανανας βαστάζεις epitritis aduersatur. Mirumque αμεροις masculina forma dici, quum alibi seminina utatur. SchOItastae iam cyrruptam Iectionem habuerunt. Prope verum accedit cod. Μed. B. qui αttωθοις praebet. Scribe: τον μεν μοίροις ανπ-κας βαστας ις. Id ipsum est πραεσιν εθωσι , ut scholiastes explicat. ' - 1d. Recte Beckius, πείθεσθ' αναξίαις εκυnες, et
55. Idem recte post κινδυνος interpunXit. 4a. Vide de dial. Pind. P. d.
392쪽
7 I. Recte 'υγρον, vitiina breuis in fine versus. 8o. Flegantius, puto, foret υπερείσω. Laudabo gentem tuam, et tribules. 83. tio δαῖς significat Prouefer Carnuna, carmianum crevssa. Nam, nisi vehementer fallor, ἐ/πὶ do raistione tantum et consilio, quare aliquid agendum susciapiatur, non de caussa atque instrumento, per quod fiat, dici potest. Ita quo vereor, De haec verba, νωδυνόν τις ναμαroν θῆκεν επ' αοιδαῖς, nil aliud significare possint, quam soc: leniit aliqriis Iaboris molestiam spe carminum. Quod ab hoc loco alienum est. Quamobrem' praefero ἐπαοιδαῖς. Canam, inquit, vestras Victorias, et laetor, me aptum in Iabore atque uti I carmen edere. Ac saepe aliquis incantatione laboris molestiam leniit. Enimuero pridem cognita fuere Vatum praeconia. etian ante Adrasti Cadmeorumque bella. Ἐπαοιδας, translata a medicorum artibus similitudine, Carmina VOpat; ac reincte scholiastes: orι εἶς ἐπαοιδη τις χοησι μe νος κουφίέειτον καμαTον, ODTω καὶ ἐγω υς επωδῆ χὐησαμενος To; υμνω, κουφιstia την κακοπαθειαν Toυ ῆίληκόtoς. Ita Pyth. IV, 352. gloriam Vocat φαρiιακον υρεrας, et Nem. III, 27. αατωδε- πλαγαν ακος υ; ιηoον. Propius etiam acce
393쪽
G. HER MANNI τουτο, δοκέω, χα λιμὸς ἔχεν μονον ἐς τα πονηρα
V. xo. Perobscure hoc dictum eSt, αυδαν μανυερ. Recte tamen explicuisse videtur Ueynius. Scholiastes videtur aliam Iectionem habuisse, quem ita corrigendum existimo: τὸ γαρ τους λοιπυυς κρατοῖν καὶ νικῶν αρμα ελαυνων ο Moμιος τῆ τε Aητοῖ καὶ τοῖς δυσὶν αυτῆς παι- Οἰν αυτο θαυμαζεσθαι δίδωσιν.
394쪽
17. Recte Beckius Benedicti emendationem καυχαις Tecepit. ai. Scribe ἱππι- . 39. Vide ad Viger. p. 9 I9. ε41. Beckius ante αγαγον addendum putauit λεκτων, non male. Tamen equidem arbitror ante illa, καί ποτ' ἶς, aliquid encidisse, idque recte videtur Boec ius ex scholiasta eruisse, δη τοθεν:ξανθοκομαν Λαναα- ησαν μεγιστοι ' τοθεν
' 54. Scholiis praefiπum est, ἐροισαμενοι, quod posset sane explicari. Sed recte ερυσσαμενοι, continentes, im pedientes. Iliad. VIII, 145. ανηρ δε κεν ουτι Λιὸς νοον εἰρυσσωTo.
ελθοι ἐπαγγελλων, μηδε φρεσὶν εἰρM UMO. Caeterum σωμασ' ἐπίαναν ingratius ad aures accidit, et miraser Profecto, ni Pindarus mHaisset scribere σωμασι πιαναν. At Vero melior lectio, σώματα, ab schoItasta seruata eSt, quae mutata vult ab iis, qui nominatiuum absolutum ἐρυσσαμενοι non inteIligerent. Ita enim scri Psisse videtur Pindarus:
395쪽
Quum in ripis Ismeni, inquit, iter inhibuissent, mortuorum Corpora combusta sunt. Caeterum vide de diat Pind. Ρ. 7 75. Vide diss. de mens. rhythm. P. B. 73. Haec, ἄπιστον ἐειπα, nolim per interrogationem dici. Attenuant istiusinodi interrogatiunculae vim et grauitatem orationis, omninoque abhorrent ab illa priscorum hominum dignitate, quam quia 'nos temporum Vitio amisimus, tenui quadam et exili eam dictionis festiuitate compensamus, quae pungit et titillat animum,
83. Non intelligo quid hoc sit, ἐκρινας ουνεσω. Tum quae illa est inutilis verborum copia et proliriitas, παρὰ
Chromio, inquit, si pugnanti adstares, pernoseeres belli saeuitiam, quia aemulatio illum accendit. Homerus
396쪽
quum Vnus cod. ἔστι omittat, alius oυκ εστι habeat, veΙουκ ἐστιν το πυρσω scribendum videtur, ut in diss. doniens. rhytia.. pag. 8. Conieci, Vel Oυπως εστι πορσω.
V. I. Tertia syllaba verbi ἀμοθωκανν produci non Pρtest. Quare non dubium, quin recte apud scholia-Diuitietoo by GOrale
397쪽
sten legatur αγλuo oro . Eadem mensura syllabarum
3. Libri πολλα Aiγυ πτω κατωκισθεν αστη. In cod. Aug. quem Boechli ius littera C notauit, ad vitimam syllabam verbi supra adscriptum est compendium, quod εν significat, ita ut hoc indicium haberi possit scripturae κατο νασεν, quae criticis Placuit, et metro accommodatior est. Sed durum videtur, ad hoc verbum intelligi nominatiuum υργος. Scholiastes aliam lectionem habuit. Eius haec verba sunt: πολαδ' αν ε ii λεγειν, οπως ἐν τῆ γυπτον καΤΡ3κίσθησαν πο- λεις Ab των του 'Eπατου χειρων. Vnde coniici iacet, dedisse poetam: πολλα δ', Αἰγυπτον orin εκτιθεν αστη,
difficultatem, sed parum a verisimilitudine commendatur, ut ipse monui ad Orph. pag. 739. Boeckhius Com-m3te Post γενεαν et post ε, ρεν interpungens, dedit καί οἱ δili ιν ἐειδομετος, ciasin fieri posse Totus Vocum Oo νιν, qua nihil vidi magis inauditum. T. illud, pariter atque alibi saepe πῶς, ποῖον, interpretis videtur esse. Recte enim habere puto lectionem ab Heyuio receptam,
ὁ δ' Οχρω φεργατος Tκετ' ἐς κείνου γενεαν. ἐπεὶ ἐν χαλκίοις υπλοις Τ, λεβοας εrαρεν, Οἶ il ιν ἐειδοlιενος αβ ανα- των βασιλευς αυλαν ἐψῆλθεν. Hic enim Iocus in iis est, in quibus recte omitti' copuIa potuit' de quo genero' explicatum ad hymnos Homericos. 42. Recte Bectius Pauwii correctionem recepit, πυτι μυθυσίαν. . Confirmat eam cod. Aug.
398쪽
DIss. IV. NOTAT AD PINDA ILV M. 57. Omnia hic pessime perturbata. Verba, cαίδοιὼ ε o eκ Θεαιίον corrupta sunt. Seribendum:
Thiaeus, inquit, non ignauia deprecatur decus Olympi - corum certaminum, quum robur asserat. Νotum hoc ipsi est pariter atque omnibus, qui illam gloriam concupiscunt; nimirum virtute ibi opus esse. Caetervitioυδε scribendum erat, quod Simplicius, atque ulcirco etiam grauius est, quam si diuisum legitur oti δέ. J74. Repone συγγονος.i Non enim OPUS Vt τε pro
399쪽
G. H E R H Λ N N Ivulgo putant, sed continere, cohabere, rePrimere, signisiai cat. Defungar uno loco, qui est Iliad. XI, 333. τούς μἐν Tυδείδης δουρικλειτος Αιομηδης, θυμου καὶ η υχῆς κεκαδών, κλυτὰ τευχε' απηυρα. Quod Eustathius explicat, στερησας, μυλλον δε υποχωρεῖν ποιήσας. 134. Recte Beckius ἄμα δε edidit. 14o. Scholiastes Iegit πνοας, ac recte, puto, Schmistius φρίσσον rα πνοας, ut Iliad. XIII. 473. φρίσσει ναιτον. 141. Nimis Ieui manu hic corrigunt o ερuα δη τεγγων δακρυα στοναχαις. ostendi enim debebat, poni ita δὴ potuisse, quod haud facile credam. Scholiastes haec praeteriit. Vide vero, ne Poeta CR storem, ut Iovis fi- Iium, maiorem lacrimis finxerit, et proinde sic potius scripserit, δ' οὐ τοπων δακρυα στοναχῶς, ορθιον
244. Non modo metrum, sed res ipsa ἐμοὶ efflagueat, quod nunc reposuit Beckius. 153. Recte Beckius σταξεν ηρως. 157. Haud dubie verum vidit Bre edictus,
Caue eredas Pindarum non dixisse θέλειν. Crasin, quam Boechhius hic admisit, αὐτος ουλυαπον κατοικῆσαι ἐθέλεις, cuius similem iotulit Olymp. II. 176. dissiciliussit tueri, quam θέλειν.159. Scribe: ἐστι σοι μεν τῶν λαχος. ,17 o. Recte Schmidius
400쪽
V. 1. Recte IIeynius c τε retinuit. 4. Vide do dial. Pind. p. 11. 9. Scribendum αεμοις, in quo α Iongum.15. Nihil opus vi συπονον mutetur. I7. Non opus, Ut quidquam mutetur, si quidem. Verba, ii quibus comparatio aliqua inest, etiam cum.s genitivo, ut nomina coinparativa, construuntur. 22. Recte Heynius μὶν coniecit. Sequente versu ιελιζεν αοιδαις scribendum. 29. Scribe 34. Recte Beckics interpunxit, πενταετηριδ' ἔπταν Ηρακλεος τεduιον κωμασαις, ανδησαιιεrός τε κouαν ἐν πορφυρεοις δθνεσιν. 45. Prosaicum est, nec minus friget Bechii μαλα. Haud dubie scribendum ριαν.