Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

361쪽

G. HAR MANNI inquit, quod temere dicam 2 Νihi I. Sed enim Pythome poscit. Nisi forte i insolentiore verborum collocatione, sed rion minus Tecta, τὶ κομπεω παρα κωρον, AECTibendum. Quidquam ne temere iacto 2 Bechii Iectionem, τι κομπεως κατα καιρόν; qui sit in Pindaro versatus, Probauerit Demo.

at. Recte Bechius 'Oλυμπιονι α. Μox cum Aldo scribendum οπλοις 42. Hiatus longae vocalis in thesi, quem Selimidii ουπω intuIit, vitatur a Pindaro, ut supra diximus. Itaque scribendum oύπως.47. Oxonienses, ἄν ευροις. Equidem Pindarum ita acripsisse putabam:

να θαυμ αστων ωδον, propter ευρν, P Od Heynius in cod. Gott. esse dicit. . Sed eum codicem ευρης habere ait Boeckhius. Itaque videndum. ne Verius sit, ἰων κεν ευροις. Suspicionem hanc confirmat lectio Μs. Gott. εὐρ . ' δν eri interpretatione natum, quod recte abesse ostendimus ad Ol.

56. Scribe oρθίαν. 76. Scribi posset, θαυμαria θεῶν τελεσαντων, i. e. θαυ sorexrα. Sic in scuto Herculis 165. et in hymno Hom. in Μero. do. ubi vid. Ilgeo. et 44o. Sed recte retinebitur vulgata Iectio, modo sic interpungatur: ἐμοὶ δε,

στον. Mihi, inquit, etiamsi dii faciunt, ut mirari necesse sit, nibit tamen videtur esse, quod effectum dare nequeant. Τελεῖν adiuncto infinitivo adhibuit etiam Olymp. VII. 154. I. 13Ο.91. Scribe εν κω παλωτ-οις. OI. II, 47. ἐν καἰ τελευτοῦ TE et και etiam alibi in libris Permutata, ut Ol. IX, 32.

362쪽

DIss. IV. NOTAT AD PINDARUM. 55

94. γε manitesto a metricis additum. Fuit autem a Pindari manu υπεκνιξε. Xenoph. Μem. SOCr. 1Π, II, 2. ημεῖς δε τε, ων εθεασαμεθα, επιθυμουμεν αφεσθαι, καὶ ἄπιμεν υποκνι μενοι, καὶ απελθοντες ποθήσομεν. Scholiastes, υπεκίψησε, quo ille Videtur υπέκνιον explicare, quum Pyth. XI, εκHσε per ἐκίνησε interpretetur. .

V. 6 Hic versus basi et choriambo constat, cuius prima syIIaba interdum soluitur. Quare scribendum ματρὶ τἀκ Μελίαν. 11. μαντεῖον per metri quidem legem recte se habet, quum prima antispasti anceps sit. Sed longa tamen auribus molestissima est. Vera lectio est μαντειν-aa. Tollenda post βαλ υν interpunctio. Recte enim schOIiastes, εμνασεν εστίαν νικῶν, i. e. των Hκων, iungit: Diuitiroo by Cooste

363쪽

G. HERMANNI

qua sola ratione Iocus intelligi potest. Scribendum autem νικαν. Deinde τριτον quoque, quod etiam schoIta habent, Verum. Tριτος enim interpreti debetur, qui eo significare volebat, non ipsum Thrasydaeum ter victorem fuisse, sed tertium gentis suae. 36. Scribe ἐκνισεν. 58. Non dubium, quin recte Heyuius, λεχεῖ δαμα- με,αν. 39. ενοχοι non debebat a Schmidio mutari. 46. Verba o δε-πνεων αφαντον βρεμει, non possunt intelligi de obtrectatione hominum ignobilium. Nam non modo talis sententia inutilis ac superflua foret, quoniam v. 44. iam dirierat πιικολογοι, δε ποχῶτω, sed manifesto etiam verba illa Opposita sunt praecedentibus, ισχει τε γα s ὀλβος ου μείονυ φθονον. Itaque haec mens est poetae, ex plebe homines si feroces sint et improbi, scelera eorum facilius latere atque ignorari, quam nobilium. Βρεμειν, serocem esse, occurrit etiam in

55. Dele rέ. Bonam lectionem eri codice ΜS. reis cepit Boechhius, ἁλλα χθονίω συν Ἀρει. 5 . Vide de dial. Pind. p. 23. et ad Nem. m. 1O5.63 Mens poetas non potest O SCura ESSE. Lamdandum dicit eum, a quo mercedem pro laudibus pactus sis. Neque eam rem turpem visam Pindaro, ex Isthm. II. cIare intelligitur, si quis Theroni, Iaudes Ol. ΙΙ. et alia huc trahi nolit. vid. schoIia ad Nem. V, 1. et ad Isthm. II. Caeterum verba et interpunctio huius Ioel emendatione indigent. Primum inter aliorum omnium coniecturas optima est, quam MingareIIus Protulit,

364쪽

Deinde χρὴ v. 66. manifesto ab interpretibus illatum. Itaque merito omisit Beckius, qui quidem quam metri regulam sequutus sit, quum αλλύ εἄλλοτε scriberet, non video. Ego quidem sic scribendum puto:

ῆ πατρὶ Πυθονίκω,

Tαρούσειν est mouere, excitare. Euripides fragm. Anti

Pae VI. ἐγω μεν ουν εἴδοιμ καὶ λέγοιμί τισυφον, ταρ-σω μηδεν ών πολις νοσεῖ. Est autem, ut solituis in hoc genere loquendi, activi infinitivus pro passivo positus. Sensus est: tuum est, Musa, si quidem mercede pacta es) praebere vocem auratam alibi aliter encitandam vel patri victori Pythico nunc quidem, vel Thrasydaeo. 67. Languent haec sic nude dicta, πατρὶ Πυθιονίκω, quia quare Pater celebrandus sit, nulla redditur ratio praeter filii victoriam. Scribendum dativo casu ΙΠυθονί a. Vide V. 22. 71. Repone εσχον. Ita etiam Beckius. 75. Legendum puto γυμνον, quum propter auctoritatis vetustatem, tum propter Isthm. I, 51. Neque enim opus, Ut οπλιτοδρομοι Opponantur. 78. Recte Iibex Bod I. ἄν πολιν, siue potius tau πο- λιν scribere placeat. Non enim; praeter necessitatem soluendus choriambus. 83. Plura displicent in hoc loco. Vocabulum inmad sensum, quidquid tentetur, valde incommodum est.

Quam Boechhius scholiasta duee sibi visus est in his

365쪽

vectis inusnire sententiam, ea non Video quomodo cum reliquis poetae dictis conciliari possit. Praeterea neque αμυνοντ' ατα ' εἰ Iegi potest, Verbo male distracto, turpique admisso hiatu; necque αμυνοντια αια' εἰ, Comiunctis postremis Vocibus Per crasin, probandum video tur, si quidem ea cras is interpunctione interposita maiaxime invenusta est. Tum vero in his quoque est, 'quod quis haereat, ακρον ἐλων. Ita enim hoc dictum est, vide. summis opibus potius, quam de mediocri sorte diei videatur. Haec omnia facillima emendatione remoueris, si reposueris:

οεν γλυκυτατα γενεμ

ευωνυμον κτεάνων κρατί-6ταν πορών. Communibus, inquit, virtutibus operam do, quo auertuntur inuidi: quarum si quis fastigium adeptus, modesteque eo Vsus, grauem essugit insolentiam, is vero pulcriorem denique atram consequitur mortem, dulci generi Iaudis gratiam, praestantissimum bonorum, relinquens. Quum aIiquot Iibri pro εσχεν habeant is, Ven. B. autem ἔσχε ν ἐν, facillimum Videbatur σχέθεν scribere. Non plagnauerim tamen pro bac scriptura, quum in caeteris strophis Ionga syllaba eo loco sit, scholiasino autem participium habuisse videantur.

95. τὸ πιν αμαρ coniungenda sine interpun

366쪽

. V. 3 seq. Verba ' Οχθως επι μαλοβοτου ,αίεις Ἀκμγαντος ἐυδuατον κολωναν, ω αταζ de Proserpina videntur inteIligenda esse. 6. Disputauere nuper de hoc Ioco II genius ad Homericos hymnos p. 517. et Elchstaeditus in s cimine quaestionum philologicarum p. R1 seqq. e quibus assentior Elchstaedito, iam pro ανασσα dictum putanti, et tres Primos versus carminis de urbe Agrigento, reliquos donympha intelligenti. Etenim ia τε nolim hic pro quae accipi, sed pro et quae. Quo omnis Ioci difficultas tollitur. Quamquam Pindarus interdum nomina urbium ita adhibet, ut simul et urbes, et eos, a quibus UIae nomina sua ducunt, intelligere videatur, ut Ρyth. IX, 5. Theocriti Ioeus, XVIII. in quo Elchstaeditus pro πόrνια reponi Voluit πό-' αναξ, a multis frustra tentatus est. Mea sententia plane ibi ab emendations abstinendum. Neque enim dubitandum puto, quin ante

367쪽

G. Π Ε Η Μ Α Ν N I . V. 27. exciderit versus: quem si forte OIim integrior eodeκ in Iucem dederit, , intelligetur, quantum operae et oIei pistitarint, qui sana sanare laborarunt. ax. Vetus hic, sed manifestum vitium est, quum Σεριπος mediam longam habeat, neque versus ita disponi possint, ut ea syllaba in principium aut finem imeidat. Scribendum Puto τ . .

ταισί τε μοιραν Gγων,

i. e. Gorgonibus. Nec mirum videri debet, quod Go gonas non ante sed post Seriphum commemorat, quum lillis tamen ante pernicies asserenda esset, quam Serbphios Persetis posset in lapides transformare. At enim haec ad consilium Persei spectant, qui quum 'Seriphila

Perniciem meditaretur,. postea profectus ad Gorgonas est, ut Μedusae inde caput auferret. Confirmant emendationem nostram, quae sequuntur. Aαοῖσι in unam'sylIabam contrahi, quod Boech hio placet, haud facile

eredam. De his qui sermonem esse putant, scribere poterunt τοῖσί τε.24. Vide ad Orph. p. 722.59 seq. Sensus horum versuum hic est: tibiam im 'ventam quidem esse a Minerua, sed esse hominibus, in oti diis inuentam. Abiecit enim Minorva tibiam, ubi leam non sine oris deformitate instari sensit. Vid. Athen. iXIV. p. 616 seq. Μultis 'eam rem disputauit Bottige- ixus in Wielandii Μuseo Attico, voI. I. pari. g. In iis,

368쪽

V. Q. Facissima est correctio Μingarelli, ἐκ θεῶν, quam iIIo e scholiis hausit. At magnopere vereor, ne praepositionem ipse scholiastes interpretationis caussa adiecerit, quum αρχαὶ θ εῶν, Iicet inquisitius dictae, intelligi tamen perbene possint. θεῶν sunt Coepta a diis, Ut ανθρωπων Pyth. X, 16. αρροὶ Ἱλεξαι δρου Iliad. III, 1oo. Eaeque hic ad ερn circi, non ad μελος spectant. Βέβληνται autem dixit similitudine a funda-Diuitiroo by Cooste

369쪽

mentis aedium ducta, quo apud Graecos vocabulum απη refertur. Igitur, Orsa deorum, inquit, tamquam 'fundamenta, iacta sunt, cum ipsius Chromii praecIaris eoniiu1cta virtutibus: id est, deos fortunae suae aucto res habet, neque ipse sibi studio et contentione virium defuit. 16. 'φειρε metro repugnat, ubicumque collocetur. Neque illud scholiastes habuit, qui ita scribit: εκπεροrE τοίνυν, ω Μουσα, καὶ σπεῖρε λαμπροτητα τινα νησω Σικελία. Qui si scripsisset, mrεῖρε καὶ εκπεμπε, non posset dubitari, quin σπειρε Pindaro profectum esset. Tamen ut ne sic quidem aliud olim quam σπειρε νυν πλαιαν τινα νασον lectum arbitrer, tum id me mouet, quod hoc σπεῖρε eiusmodi. est, quod non ad aliud vocabulum illustrandum adhiberi, sed ipsum expΙicari a scholiasta debuisse videatur; tum quod scholiastes ebiam aIibi Pindaricum vocabulum addito καὶ post explicationem suam ponit, ut ad illa diem. IX, T. γλυκυνύμνον πρασσετε, ubi sic scribit: διανυσατε καὶ πρασσετε τοὐς ηδυτατους διὰ λογων υμνους. Itaque recte Bechius

σπεῖρε recepit.

35. Recte se habent haec, sic: λέλογχε δε μεμφομένοις ἐσλους, οδωρ καπνῆ φερειν αντίον. Nactus est, inquit, Chromius hospitii liberalitate viros probos, quibus aduersus invidos, ut aqua adaersus ignem, uti possit. 39. IIaec ita interpungenda:

συγγενες οἶς ἔπιται.

Robur facto. mens consilio sese prodit, si cur a natura datum, ut futura praeuideat.

55. Scholiastes ως τε v. 57. habuit, idemque V. 53. ἐπεὶ iguorat. Inde Bechius edidit, τονδ', οπως σπλ άγχνων ὐπο μμrερος et v. 57. ως τ' ου λαίλων, Yt caetari,

370쪽

quod non intelligo. Non ausim mutare ἐπεί, etsi id non videtur habuisse scholiastes, qui mox ως τε agnoscit. Si genuinum est ως τε, sane non Video, quid me Iius sit, quam ἐπεὶ In αρα mutari. - Sed quoniam haec mutatio omni foret verisimilitudinis commendatione d stituta, praestabit, Opinor, aliani inire viam. Recte se haberet Iocus, si ως Ου legeretur. ita ut haec particula post plura verba repeti putetur. Uerum ad aliam suspicionem ducit coden Augustanus, qui Boec hio littera E notatur, si huic libro aliquid auctoritatis tribuendum est. In eo quum scriptum sit, ω τουτ' ου, coniicias, deIetO ως τ scribendum esse Ουτοι quae ad sensum optima foret et elegantissima lectio. 59. Recte Boechhius, Mur θεο ν ιτασιλέα. 7 I. Λεος en adnotatione ortum. Legendum βελος, quod etiam scholiastes habuit, per κακον explicans. '74. Matthiae in obss. crit. καί γ' Γρ' αυτα ποσσιν maritum) απεπλος ορου γασ' απο στρο υνας, Γλμυνεν pro αμυνειν) υβριν κνωδαLων. Νon opus. Sed scribenis dum oμωρ. Etenim ipsa Alcmena, inquit, territa est: tamen tua opem pueris tuIit. 78. Beno est, si in aliquo libro ononienses mutatum hic verborum ordinem inupti erunt. Admodum enim

inuitus hiatum Ρindarus in diphthongis admittit. Quare

hic eum scripsisse arbitror:

97 seqq. Locus hic pIane barbarus est, nisi emem datioue adiuuetur. Qui de iIlis, quos Hercules interfecit, sagi hic censent, iis tripleκ corrigendi via patet, Vt aut τινὶ σ-χυνιι, aut ros cum Pauwio et Mingarello, i. e. ω, scribant, aut deliique, quod Beckius fecit, τῶ ἐχθροτατω μυθω Iegant. Equidem omnino τω ut a Pindaro profectum putem adduci ncm Possum, quum pro

라틴어 텍스트