Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

381쪽

corripitur. Ao ne locus quidem, in quo illud hic eorriperetur, is est, in quo eleganto corripiuntur mon syIlaba. Itaque nihil intercedam, quin cum Schmidio δεοῖ Λ κας scribatur. 78. Μulta hie mutauit Bechius; at recte omnia sis habent vulgo: μεταίξαντα καὶ νυν τεος μιτρως timuκεινου ομοσπορον εμος, Πυθέα. Laetatur, inquit, auunculus tuus, Pythea, cognatum sibi genus nunc eodem peruenisse. μεταιξαντα pro μεταίων. Nem. VI, 54. πα λαίφατος ἴδια --τολέοντες ἐπικώμια. Notum volgo,

χρυσεον meri πτρον ελων. Nec V. 84. κρατεοῦ mutandum puto, cum quo etiam Moea congruit. Superat, inquit, et eminet inter actquales cognatio Euthymenis 86. Media breuis in μάρναται metro nihi1 ossieit. 93. 'λθεω et metro repugnat, et orationem reddit Ianguidissimam, si στεφανωματα per appositionem dictum est. Natum hoc e scholiis, in quibus omnia solui et diduci solent. Pindarus scripsit; ανθέων ποιαντα φερειν

382쪽

V. 6. Scribe ciuν. Vide de diaI. Pind. p. 3.

12. Ultimi duo stropharum versus multum negotii metricis crearunt. Videntur eos iam veteres gramma . tici, deprauatis Iectionibus adducti, non Uno modo r finxisse. Satis tamen verisimile erit quum singulos ve Fus , tum Omnem stropham considerantibus, priorem paeonico ordine finiri, posteriorem a paeone ad dacty- Ium et tiochaeos delabi. Et hio quidem scribendum Puto:

Ita Iegit is scholiastes, cuius haec verba habemus 2 καίτοι γινωσκ0ντες μηrε τα προς την et μεραν, διανυκτος εσυμενα, μητε οστις ημας μυρος κατακεκρικε σκοπον τινα καὶ σταθμην λαβειν. 15. Sublata interpunctione post ἰδεῖν continuanda oratio Vsque ad εμαρipis. Hoc dicit: non debent homines diis comparari, quippe obnoxium ubiuis fato ge-

383쪽

G. III. R MANNI fnus. Etiam AIcimidas cognatos suos ad agrorum eriemplum spectandos eκbibet, qui sicut alternis quiescunt, ita illi tantum abest ut deorum instar eumdem corpOxum atque animorum vigorem Semper conseruauerint, ut potius, simulatque aIicui eri iis certaminum honoremi dedisset fortuna, eum continuo alteri denegarit, quo elatior deinde euaderet is, qui ab tuo proximus esset. 18. Scribe ανδράσιν.a5. Bonam Iectionem seruauit cod. Med. B. νυν τε πέφανται. Participio iunctum Verbum per copulam rv. ad Viger. p. 772. Sed scribe: νυν τε πεφαταιο- α ιορος αμφὶ παλα κυναγετως. Πέφαται, i. e. εἴρηται, a grammaticis certe commemor

36. Legendum videtur bdγησιμαχω, Vt prima Prod eta sit, quod etsi non necesse est, Buadent tamen auia. thetici. . 45. Egregie Heynius: ελποι tu μεγα εἰπων σχο τοδο νηα τυχεῖν, ωτ' απο τοξου ἱείς. Vide dis s. de dial. Pind. p. 6. Inde quae sequuntur, Partim e Schmidii correis etio'e ita scribenda: ευ ν' εae τουτον, ωγε μισμουρον ε ων παροιχομένων γαρ ἀνερων. 5 i. Vido diss. de dial. Pind. p. 11. 62. Valde turbata videtur scriptura, siu. Iibrario. xum cuIpa, siue correctionibus grammaticorum. Crodiderim tale quid dedisse poetam a cirro ταύτας σιματι πάτρας

384쪽

DIss. IV. NOTAE AD PINDARUM. 379

75. Recte, puto, Schmidius, ε ρεφ' ασκίοις. Vtitur quidem in eadem re aoristo Ol. XIII, 45. sed εbεινεν eodem modo. Vt Ol. I, 11 o. hic significabit, gerebat Coronam. 32. Vera videtur Aldinae scriptura τηλύθεν γ'.B6. Scribe: νεικος t

o . Μalui Creticos numeros hic constituere , quam Paeonicos, ut in diss. de mens. Thythm. P. 9. 91. ταυταν non debebat eripelli. Basis enim est. 93. Haec facile ita emendari possunt:

πεμπτον ἐπι είκοσι τουro γμρυ- , et quae sequuntur. 1ο5. Omnino verum, quod Schmidius reposuit, 'Ἀλκιμ δα o γ' ἐπαρκεσε κλειτα γενεα. o pro το, v. ad Ol. I, 91.1o6. Merito Heynius hic scholiastae non multum fidei habet: in quo etiam id mirum, quod Timidae loco Polytimidam inter propinquos Alcimidae refert. Caetexum quod viri docti coniecerunt, δύο μεν λεονιου πωρ τεμένει, παῖ, σε τ' ἐνοσφισε, I ιμίδα, non video quomodo sustentari possit, si non etiam ad παῖ addatur σε τε. Quare veram censeo librorum quorumdam lectionem,m δ' est' ἐνυσνσε Tιμέδαν: quae et cum ilIis, o γ' ἐπαρκεσε κλειτα γενεα, bene congruit, uam de uni Versa gente loquitur, e qua iniqua sorte usus Timidas victoria frustratus sit, sineque ilΙud incommodi habet, quod Alcimidae, qui laudandus erat, amissam victoria in tangat.

385쪽

G. HERII ANNI

V. E. Scribe παρεω.5. Scribe αδελφαν, veI vulgatam tribus syllabis Pr

nuncia.

B. Zπου de Ianee diei non potest. . Neo libra duo iuga habet, ut ζυγος ετερος diei possit. Mo omnia si mant praecIaram Schmidii correctionem, ειπει, δε ποτμι ζυρονθ' ἐτερον ετερα. Vide de dial. Pind. p. 11.17. Scribo ενέβαλε, nisi hic quoque ταὶ in ia mutandum. Vide ad Olymp. I, 91. Egregie fallitur Boec

hius, ταὶ negans articulum esse. 23. Deleto τις retinendum puto εἴρηται, quod odeem referatur. Atque hanc lectionem uterqua scholiastes videtur habuisse. uili do by Corale

386쪽

26. Bona prolata Iectio ex Aug. C. confirmata

a . Nisi θανατου πάρα dictum volumus ut παρ' Αιδου, reponendum erit θαναπιον πάρα δ αμα νεονrcu. 32. Scribe, επεὶ φευδεσι οἱ ποτανα γε μαχανα.

36. Scribe ἰδέμεν. 41. Vide de dial. Pind. p. 1 I. 46. Locus hic antiquo vitio Iaborat, βοαθοὴν. Tum scholiastes pro γαρ habuit παρα , idque recte et metro vini gente. Scribendum arbitror:

Βοηθοος est is, qui ad clamorem accurrit. Inde goηθεῖν aurillio venire clamantibus: unde recentior forma βουθός. Boηθοοι simpliciter de viris fortibus dictum esse, Valde dubito. Aorος autem τεθνακοτωρ βοαθυος, Vt Olymp. I, 177. ἐπικουρον ευρον οδον λόγων. . Similiter Olymp. XIII, 157. 'Oλιγαιθίδωσίν τ' εβαν ἐπίκουρος υσθμOr.55. Vide diss. de dial. Pind. p. 3. 59. Scribe Ποίαθεν, et ex cod. Aug. ναεαν' rarων. 7O. Omnino deserenda sunt, quae scholiastes de oricusatione caedis Neoptolemi profert. Longe hic alia Pindaro mens est. Interpungendum: ρωί χες δε πομ- πως θεuίσκοπον οἰκεῖν ἐοντα πολυθυτοις εὐωνυμον ἐς δίκαν. Tρία επεα διαρκεσει. Ex Aeacidis aliquem, inquit, in supplicationibus praesidem sanctorum sollemnium esse oportebat. Quas inde laudes Neoptolemo atque Aeacidis ducere possit, eas se tribus verbis comprehen aurum dicit: veracem enim testem certaminibus Prae- osse Neoptolemum. Eoque aliam spectaui, quae se

387쪽

G. II E R M A N N Ivuntur, in quibus arduum sibi essa dicit, iustas Aesis a cidarum generi Iaudes tribuere. Id est enim οδος κυριαλογων 33. Seruata interpunctione, quam adscivit Heynius, tamen ome retinendum censeo, tum propter librorum auctoritatem, tum quod d maiorem hic vim habet, quam vocabulum oυδε. 33. AIdi αποβαπτει, etiam metro Verum esse arguitur. Sed 1eniore, quam Schmidius, mutatione scribam dum existimo:

scribi coepit, Ubi αποβλεπει natum esset. Aoristi secundi participium metri caussa reponendum erat. 94. ου semeI positum pro repetito ferri non potest. Verbo οἰκίων non significat locum, in quo nunc est iste . Achaeus, praesentem enim esse Vult sed unde oriun

dus e St.

6. DeIendum καί. Neque enim οἰκέων disyllabum

esse potest, quum seCundus Stropharum versus cretico terminetur.

Lo3. Eustνίδα vocatitius Aeolicus, vitima correpta. Nam Ionici 'maioris loco trochaeum et tribrachum adhibuit. Caeterum Iocris hio- aliter interpungendus videatur. Nam non modo durae sunt illae parentheses, sed Ianguidam etiam reddunt orationem, quia id, quod summum rei est, et ad quod omnia dirigenda erant, intrarisitu tantum adiicitur, ος ἐξεπεμψυς παλ -'Πτων αυ- καὶ σθδεος α διαντον, ωθωνι πρὶν αλι, γυῖον εμπεσεῖν. Quin hoo quoque mirum, quod ipse Sogenes

suum corpus εκπεμ ira. . certamine dioitur, quod non Dissiligod by Cooste

388쪽

emisisse inde, sed retulisse dicendus erat. Itaque rildi et scitoliastae auctoritate adductus ita scribendum a que interpungendum puto:

In his oς εςεπεμψε i de iaculo intelligo, ut scholiastes, qui ad v. 1o9. ita scribit: ο ακων, φησι,, αἴτιος γενοuενος τῆς παντελ0υς νικης, ονκ ἐποί γε IOHαν σε ἐχειν του δια πι λης σε γενεσθαι τί ιν ανrπ-στῶν, crura σου αβPεκτον τον αὐχένα ἐξεπε ra; ε του tiro; νος. Sic enim scribe dum, nisi etiam περιγενεσθαι pro γενεσθώι fuit. Probat hanc scitoliastae interpretationem Boeckhius. At sic inerta addidisset Poeta illa, εἰ πονος ην, Το τερπνον πλεον πεδε9χεrcu, quibus laudem et Iaetitiam victoria imminuisset. Haec non refutauerit, qui Iectorem ad ipsa certamina Graecorum spectatum ablegarit, quo non sine labore vibrari iaculum intelligat. Recte, si quid video, scholiastes de omissa lucta cogitauit, sed malo idem haec ad Sogenem retulit. Sunt enim uniuerse diacta: ,, deiero me non terminos egressum, aerei iaculi instar, celerem concitasse linguam, quod non sudantem a Iucta ceruicem ante feruidiores solis radios dimisit rsi Iabor fuit, plus consequitur volnptatis. Sine me. Si Iongius ferox, victori non piget debitas laudes persolvere. Mens poetae haec est: non ego temere ac leui

opera Pius iusto to laudo, ut qui in quinquertio iactu.

389쪽

Ionga metam superontes ab 'Iucta aduersarium deteris xenti iucundius est enim labore victoriam consequi;

quare sine me, si Iongius deduxi carmen. Eadem senistentia prope eossem modo expressa fe&Ilit interpretes in Pyth. I, 35. ελπομαι χαλκοπαραον ακονθ' ωςεί τ' ωγωνος βαλεῖν etia παλαμα δονέων, μακρα δὲ ρι ραις αυευ- αντίους : i. e. longo iactu declinare aduersarios: quod hic apertius dicit, facere, Ut luctam detrectent. Sic Pyth. XI, 59. υμευσιπορος τριοδος est triuium, quo fit. ut ab recta via declinemus.115. Recte Schmidius χρυσον prima breui esse putat. Vide diss. de dial. Pind. p. p. 119. Scribe πολυφατον θρο, υμνων δό-.121. Erraui de diaI. Pind. p. Io. Λαπεδυν recte sohabet prima breui, emendatis versibus, qui corrupti

erant.

1ag. Si versus in dochmium exit, is sic restitiuposset: Παρυο δευuoρω. Scholiastes vocabulum o ευμε omisit, ut nescias, quid in suis libris inuenerit. Mihi quidem Pindarus videtur scripsisse γαρυεμεν α ιερ' οπ quod et bene congruit cum ασυχα V. 1uo. cita enim scribendum, ut Pyth. XI, 84. et eo etiam probabilo sit, quia in antitheticis omnibus paeon purus Creticum antecedit. Ac videtur repetitio ultimae syllabae verbi γαρυέμεν occasionem corruptioni Praebuisse. Caeterum ciuερα quam maluit, Pt Nem. IX, 1o6. αἰων αμέρα. 25. falsum esbe res ipsa docet. Sed υμθ D Iim reponi, quia licet serri possit hic.Ionga syIlaba, tamen antithetici omnes breuem habent, quae etiam gratiori ad aures accidit. Itaque scribendum puto εἄ,

id est Sogenis. Ita L; Mρι 2χλεφον τρῶσεν, id est Tein, Iephi. ipsius telo, Isthm. V, ob. 127. Scribar

390쪽

STROPHAE: