Pindari Carmina et fragmenta Carminum pindaricorum Fragmenta et Godofredi Hermanni Dissertationes pindaricae

371쪽

ptereat, quod eiusmodi diphthongorum correptiones invItima dactyli syllaba, quae clarius, quam media, eri auditur, nonnihil offensionis hab8nt, praesertim in verbo monosyllabo; tum propter illud vitium, quod his co

rectionibus omnibus commune est. Verissime enim Heynius obseruauit, εχ θ γόταrον μόρον languere. Nam cur laudem acerbius sit, ab HercuIe, quam a quo uis alio,

interfici 2 aut quale illud tam dirum supplicii genus

fuit, quo Hercules magis, quam alii viri fortes, metuendus esset y aut qui denique sunt isti, in quos crudelius, quam in tot alios, saevierit' At enim Antaeus et Busiris, quos scholiastes intelligit, non fuere profecto inter eos, qui prae aliis miserabili exitu uterentur. Neque vero Gigantes, si qui s. forte hos intelligendos putet. Quae quum ita sint, ego, maiore interpunctione post constituta, locum leuissinia, immo pene nulla mutatione facta ita restituendum arbitror: καί τινα συν πλαγίω

scholiis certo Occurrunt haec, quae emendationem nostram confirment: εἰπειν scribe εὶ πεο αὐTῶ καν τουτο vsiαντευοuενος Tειρεσίας. Loquitur autem Pindarus non

de iis, quos Hercules occiderit, verum de Nesso, qui ipsi Herculi fraudulenta malitia crudelissimum mortis genus parauerit. Ita nihil usquam in toto Ioco barba. Tum, contortVm, languidum; omniR clara, perspicua, neruosa. Caeterum δυσειν. μορον, ut Iliad. ΓΚ, 57I. muδὶ δομεν o ui ατον. Nec denique καὶ γαρ, quod sequutur, in osse risiae est. Hoc enim non ad proxime praecedentia, sed ad summam vaticinii spectat. Eriposuisse Tiresiam narrat fata Herculis, quae ilIe interfecturus monstra esset, et a quo ipsi mors immineret. Ι- re-

372쪽

rum ab HercuIe gestarum aliquod exemplum allaturus, etenim, inquit, Gigantes ille superabit: nec morti men- . 'tionem factam Oblitus, inter deos eum receptum ita Praedicit. 1 6. eriquisitius est, quam ut non ab ipso

Pindaro profectum sit. Νec σχεῖν hic tquirebatur, aedQuare scribendum puto: eνεπεν, αντον μαν ἐν ε ρύ- να τον απαντα κρωνον ἐν

Transpositione nihil opus, si quidem Iuculentum hic asynarieti exemplum habemus. NEΜ. II. .

373쪽

acriptum in libris veteribus omitti, eo maior Aldi est et schoibastae auctoritas. Κωρεα ιν τινὶ otiam alibi dicit, ut Pyth. IX, 357. Isthm. VH, z7.

V. 11. Scribe αθλονικια, quod etiam solioliastes ha-huit. Prosaicum foret πρῶνος Matellig e. 16. Vide de dial. Pind. p. 12.17. γατερ, Vel pueIIa, ut apud SophocIem Oed R. 11oa. Vbi v. Brutili. vel Mia, Iouis nempe. Caete-Tum non intelligo, quid sibi velint haec verba Valliena-xii ad Euripidis Hippolytum 116g. in Nem. LII, 17. κρέοντι a Scaligero in libri margine egrwis mutatur ara κρεον ε

374쪽

Dis s. IV. NOTAE AD PINDI RVM. 569

15. Male Matthiae in obss. crit. ἐμ δε κώμων τέ

sto. Recte et hic ἐξει se babet, et V. 25. τεαν. Ἐξει scilicet Iupiter, quem a Choro celebrari vult. Ei hunc hymnum ferre se dicit, dulcem acceptumque Iaborem, decus atque ornamentum Aeginae. Neque enim χωρας αγαλμια Aegina esse Potest, sed ita hymnum vocat. Rem declarat v. 116. ubi hymnus dicitur οπὶ νέων ἐπιχωριον κελαδέων. Tεαν κατ' αἶσαν autem ad Μusam referri dehere, quod etiam scholiastae in mentem venit, docet V. 145. Male Μatthiae in obss. crit. θείαν

Iegi vult e corrupto Ioco Apollonii Rhodii L 8. 3o. Recte Beckius recepit lectionem Iibri Bodleiani, ἐν γε βαθυπόδ 0 Νεμεμ. Nam 'd Composita πεδον, non πεδίον, adhibetur. Te, quod hic aptissime positum est,

metri caussa omissum fuit, alibi propter eamdem rationem temere intrudi solitum. '35. Uvigaris error πρόσω. Scribe προτεροι. Schois Ita περαιτερω eriplicant. . 33. Scribe εθηκε. 43. oratio abrupta et membrorum vinculis destituta narrationem, nisi in magna Commotione animi, non de uet. Distingue sic: δια τ' αυU ἐρευνωτε τεταγεων ροας, οπα πόμπιμον κατέδμνε νοστου τελος, ' καὶ ρον ipρα- Et vero, inquit, pervestigauit mare, ubi ad eam, quae quidem posset uccedi, itineris metam peruenisset, et terras terminauit. Vide de diaI. Pind. p. 22.57. Μatthiae in obss. crit. καμων, mBle. 53. Καὶ , etiam, quia maiore cum Vi pronunciandum, hic in arsi producitur. Caeterum scribe εἰλε.6o. Μatthiae in obss. orit. Iegit αρουτησι.64. Μctrum, sicut a nobis Constitutum est, veram

esse ostendit Iectionem Aldinam, χαλκότοξον. 77. Legendum: P l. Vol. m. A a

375쪽

Beatus, alia distinctione usus, bis τ' ανέμοις edidit Eodem modo ἀτέκμαρτον ΟIynip. VI i, 83. a Schmidio

recta in ἁτεκμαροα mutatum, ac nos in Aeschyli Choeph. 957. αξιον Teposuimus. Scholiastes ad hune versum non legit ἰσος ανεμοις, sed reari, non verba, e plicatis, hoc adbibuit. i ina. Quid sint ferarum σω Huα ασθμωνοντα, non imielIigo. Neque enim AchilIes persequendo, ut nune. xegia principum crudelitas, feras enecabat, sed iaculo. Itaque recte Schinidius, σωματι ατθμαίνοντι, quod etiam scholiastes habuit. ι94. Legendum videtur, καὶ επειτεν-Vida d. dial. Pind. P. 21.

95. Scribe δίδαξε.1og. Prima in ῆι παῖσι recte producitur. xo6. Interpunge: καὶ ἐΠεοφοροις ἐπι ξαις in λο- πω n χεῖρας, ἐν φρασὶ παξ θ', υπως, et quae sequuntur. Vt eam, inquit, animo infigeret Sententiam, ne Μemnon tediret. Nam Vt taceam, ἐπιμίεως nudum poni noti posse, recte quidem diem. VII, 85. dicitur, επαξε διι σι ενων ξίφος, sed de manibus idem immane et foedum

foret.

114. Omnino meIius edd. Vett. δεῖ ad sequentia referunt, atque ita etiam Bechius.1a6. etsi metro nihil nocet, deIendum tame uvidetur, tum quod in antitheticis omnibus breuis sybIaba est, tum quod orationem languidiorem reddit. 123. Scribe:

376쪽

Drssia IV. NOTAE AD PINDARUM. ΟΤΙ

Suum, inquit, cuique aetati munus est: quorum singula seorsim, aliud alio tempore, possident homines: Verum quartam etiam Virtutem vita mortalium affert, ut quis sapiat in loco. Hoc enim vult, praeter eas virtutes, quae cuiusque aetatis propriae sint, aliam esse, non adstrictam uni tantum aetati. Recte igitur ο θνατος Mois, quod etiam scholiastes habuit, et nunc Beckiua

recepit. ι135. Si εερσα idem est, quod με ur ιενον μέλι γαλακτι, non solum oratio frigidissima est, sed res quoquo ipsa sibi repugnat. Nam idem etiam est πόμα. - Quaro κιρναμεναν εερσαν de admixta spuma, quae Potionem ambit, intelligo. Ac spuma bene mixtum esse Potum indicat. Debet autem sic interpungi:

377쪽

V. 4. Scribe δυrcαρες. 7. Recte Bechius ex Plutarcho τέγγει reposuit. lV. B. autem τοσσον non sollicitandum, quo vitatur hiatus, qui propter spiritum asperum moIestissimus foret.

4o. Scribe: ξυν ω που Tροῖαν. Porro coniiciebam, o κρατῆρος Ihλαuὼν, Vt ol. XIII, et18. ὁ καρτερος Βελ- ροφοντας, et Nem.' VlI, 33. o καρτερὸς Sed melius forsitan est, quod Boechlituo edidit, κραταιος. 88. Recte iudicauit Beckius, ατρε- relinqui possct. Syllaba ibi communis. 94. τέχναις χωσαμενος male Mattiuae in Obss. cr. 95. Scribe τα δωδάλω δε μαχαιρα, et mox φυτευέ οἱ . Neque enim φ ευειν, sed ντυειν dicitur. v. Brutich. ad Apollon. IV, Bo7.1ox. Scribo θρασυμο-- . 1ga. Νεμεα disyIIabum, ut IIuθε a Isthm. VI, M. . Nam iambIca anacrusis numquam apud Pindarum duas syllabas habet: v. supra P rte I, cap. 91a6. Vetua vitium insidet. Beckii πάπραν σφιν imeoncinnam reddit orationem. Scribe, πατραν is' ἀκουο- μεν, Τιμασαρχε, οπινικίοισιν Γλοιδαῖς προπολον εμμεναι. Vbi, inquit, tuam gentem Victoriis nobilitatam aceipimus. Πάτρα enim Pindaro saepius gentem significat, ut syth. VII, 5. Recte, ut puto, Boechhius 'μι ad οἴκαδε refert: sed male interpretatur προπολον ἰοιδαῖς. Nam ministrum esse carminibus nihiI est aliud, quam materiam carminibus Praebere vincendo.

378쪽

χρυσος ἔδειξεν usque ad φῶτα apodosis sunt horum, ἀκελευεις - . Quae periodus plane similis est illi in O lymp. f. εἰ δ' εἱεθλα r-εν. et quae sequuntur. Tota autem quia comparationi inseruit, additum est sine coispilla alterum membrum, plane ut in fine Ol. II. ἐπει ψαμμος αριθμον περιπεφευ7εν ' ἐκcνος oσα χαρματ' αλλοις ἐθναν, τίς αν cpρασαι δυνατο ; ' 146. Extrema huius carminis iam antiquitus foedo eorrupta fuere. Beckii τα δ' αἰαος αν τι non in- , telligo. Tota stropha, nisi fallor, ita corrigenda est:

τρα υς δε παλιγκότοις εφεδρος.

IIIum, inquit, OIim avus tuus cecinit. Alii enim aliis nequales sunt, et, quae quis ipse viderit, ea se optimo dicturum putat. Quantam lue mouerer inuidiam, si Melesiam carmIne Iaudaret, inuictus dicendo, mitis illa quidem erga bonos, sed asper maIignis aduersariati. Ny V. 43. scholiastes iam 1egisse videtur, ita scribens: εκροστος me, φησὶν, οιαω ταωτα ἡπαρχειν ἐξοχώτατα, απερ

379쪽

ociuενος '. aut fortasse Vera lectio sit Caeterum quἱ veterum ἔριδας Iegebant, vereor ne τρέφοι scripserint. Io

V. s. Vide de diaI. Pind. P. 1 a. 1o. Quid tandem haec sententia a caeteris tam P ude disiuncta est y Scribo γένυι, quo spectat Scholiastae τῆ ΠνειαA. Sed prheterea Iegendum φωνέον, munore interpunctione post στεφανον posita. Neo quis

380쪽

Dis s. IV. NOTAE AD PINDAn Μ. 5 S

ist. Recte puto Schmidium coniecisse, θεσσαντο, πυρ βωειον παrρος Ἐλλανίου σταντες, πίτναν τ' εἰς αἰθέρα τειρας αμα. Id et sensui conuenit, et metro, de quo v. diss. de metris Pindari cup. XVI. Neque est, quare quis de medio πιτναντο sollicitus sit. 21. Scribendum videtur Ἐνδαδος 'tiριγνωτες υἱοLVide de metris Pindari cap. XVI.a5. Vide diss. de mens. rhythm. P. 7. 55. Necessario Iegendum ανθρωπq3. Scholiastesita: αλλα πολυχκις καὶ το νοῆσαι o τι δεῖ κατα καιρον Mumῆσαι, σοφωτατον ἐστι πραγμα. Vnde eum ἐν και Iegisse coniicio. 34. Scribo χειρῶν, ut in scholiis est. Nam ubi metrum utramque formam admittit, praeferenda usitatior. 37. quod in libris est ante αυτοθεν, incommO. dum est. Scholiastes, qui ita scribit, /ῆδη τις μυι υπο-εκαπτετω πηδη ια πων εμλων σημειων, per ῆδη videtur αυτοθεν explicuisse. Itaque delendum puto δ' illud. Nam qui μακρα μοι δὴ αυτοθεν reponi vult, demonstret oportet, potuisse sic Ioqui Pindarum, nec debuisse μα-

33. Recte videntur ἐλαφρον corrigere.

οῖ δε ε ιν αμφὶ δίκας ει ρ0xTο αναοα. 75. Habet aliquam Probabilitatem Μingarelli coniectura, τυ δ' Αἰγίωθεν, ω Εὐθυμενες : in qua tamen Mossendit, quod et rarius apud Pindariun inuenitur iα hominum compellationibus, ut Isthm. VI, 16. c. I ελαμων, neque a Graecis tam lubenter, quam ab Romanis,