Georgii d'Arnaud De diis παρεδροισ, siue adsessoribus et coniunctis, commentarius

151쪽

COMMENTARlvs. CAP. XXI. Respondens ille, est, ait, Iovis tunium. Una eademque ara ambobus dedicata est Olympiae Schol. Pind. ad Olymp. oden v. νL

εοις in θυμένοι. ενὸς ἐκοιςου βωμού δύο Νο ς κ .hmωμενου'-ῆ Ποσειδων ὁ . Olympiae sex geminae sunt arae duodecim Diis erectae, adeo ut unaquaeque ara duobus Diis consecratast. Prima es Iovis is Λ Iuni. Sicut Neptunus terram suarum aquarum vi & mole quassabat. ita quoque eandem fulmine concutiebat Inpiter: unde proprio alioquin Neptuno Epitheto , omσiχθων apellatur ab Orpheo Hymno xiv.

Iupiter & Apollo a Branchidis Didymis Milesiorum conjuncti sunt: Stephan. Byz. Δἰδυ-

generis . heus is oraculum Mieli, dedicatum D. Di is Apollini. Ab hoc loco uterque Didyma in dictus est: eo respicit Callim. apud Hephaest.

Dii celebratissmi Iupitem Phoebe Dων--rum praesides. De Apolline Didymaeo vide notata ab Anci

152쪽

x3 DE DIIs II APE AP ΟΙΣ Schultingio, viro inter hujus aevi litteratorum juxta & Iureconsultorum principes, ad Vlpiani fragm tit. XXXI. S. 6. Iovis imago conspiciebatur in templo Apollinis Delphico teste The

Simulacra autem Imperatoris in eo perfecta collocantur , quemadmodum, credo Delphis nonsolius Apollinis, sed Dυis etiam. Sed quid attinet pluribus utriusque Dei societatem ostendere, cum omnia. alicujuS certe momenti, quae hanc in rem adserri possunt praeceperit o πάνυ P. Bum mannus, in sua de Iove Fulgeratore Dissertatione pag. IO9. Bacchi & Apollinis cultus Delphis erat communis docente id Plut deis &Osir. pag. 363.

eτω πι θυι αδες ἐγείρωm τ νκνiτην. Et Delphi reliquias Bacchi apud se juxta oraculum stas esse exiitimant, cis initiati sacrificia non vulganda faciunt in templo Apollinis. quando Bacchae vanni Deum excitant. Adde pag. 388. E. Eαν ἔν

quid ista ad Apollinem y Dicemus, non tantum ad

153쪽

Co MMENTARIvs. C A p. XXI. I ad Apollinem pertinent, verum etiam ad Ba chum , qui non secus ac Apollo Delphos possidet. Ismenus Boeotiae fluvius utrique sacer, unde Ismenii cognomen ipsis a Thebanis inditum est: Pausan lib. iv. pag. 3 S. Καὶ οἱ Θηβομοι

am. Et Thebant Baccho atque Apollini Bm nro ritescra faciebant. Parnassus Phocidis ille mons. Poetarum scriptis notissimus, cum Α- polline simul etiam Baccho sacer erat. Euripid.

Bacchi sacrum

Parnas cacumen.

Catuli. Epithal. Pelei & Thet. G I9o. Saepe vagus Liber Parnasi e vertice siummo Thyadas ususs euantes crinibus egit. Sophocl. in Antig. 's 1Σ . & sequentibus. Clarissime Lucan. lib. v. 's. 73.

- - - Parnasus gemino petit aethera colle, Mons Phoebo Bromioqae sacre. - - Inde quoque Poetarum uterque habetur Deus:

154쪽

- - - is Casto nam rite Foetae

Phoebusque S Bacchus Pieridesque favent. Et Stat. Sylv. lib. v. carm. 3. p s. s. - - - - Corycia quicquid modo Phoebus in umbra Suicquid ab Ismariis monstrabat collibus

Dedici. - - -

De Apolline, ne tirones quidem ignorant. Elegantes vero sunt & plane lepidi verius Horatii, in quibus rationem dat . quare Poetis opem ferre credatur Bacchus. lib. I. Epist. I9. in principio. Frisio si credis Aracaenas docte Cratino Nulla placere diu nec vivere carmina possunt 2uae scribuntur aquae potoribus, ut male Ianos Adse sit taber Satyris Faunisque Poet,. Hinc quoque arcesscnda est ratio moris anti. qui Poetas hedera cingendi. quae arbor Baccho consecrata. ab ipso inventa esse creditur. Vide Clofan. ad Ovid. Trist. Itb i. Etest.

7. s. a.

Apollo Ac Μercurius communem sortiti sunt aram inter illas sex Olympiae duodecim Diis

dicam

155쪽

COMMENTARIvs. C A p. X XL 13 Hicatas Schol. PiM. Olymp. Ode v. 'CIO. Meminit etiam altaris hujusmodi Pausan tib v.

γ . Post illam vero ara es communis Neptuno O Apollini; quia Mercurium brae, cithar ae parentem se Apollinem, de illis narrant Graeci Mercurii & Herculis signa prope te invicem

loci templum est, is signum in foro Mercurii, nec non etiam aliud Herculis. Ambo pastorum numina censebantur: Anthol. lib. I. cap. 38. epigr. 3.

Facilis est Mercurius, pastores, lacte Libato is melle gaudens querno.

Sed non ita Hercules. - - -

De Hercule etiam liquet ex epigr. 2. cap 68. lib I. Mercurii, qua pastorum Dei fiequens apud utriusque linguae scriptores injicitur mentio: hinc ipsi aries adjungitur. Vide Uaillanr: de numis municip. tom II. pag. 8 , Cujus ra-S meu

156쪽

x38 DE Dras Π , PEΔΡΟΙΣ men rei mysticam & αρρητον esse rationem quidam exiriimant. Palaestiae ambo Dii praepositi erant: Athenaeus de Amore loquens lib.

τω δὲ αλκῆς σαγετωπι, Liquet inde quod ingymnasiis collocetur apud Mercuriam is Herculem, quorum hic quidem sermotu, ille autem viribus praeest. 1 hurnut. pag. Iro. Σέβον - δὲ - τόν

Mercurium cum Hercule in palaestras. Exemplum suppeditat Paulan. lib. iv cap. 32. Tra Hi

quae in g)mnasio. factae sunt ab Afraptus,

Mercurius se Hercules. Haec ratio est qua obrem athletae Herculis & Mercurii discipuli vocati sunt. Dionys. Hal. Exhori. ad athletas pag I. Vs 28. θ οι ἀθληται δεεινγ άν- ,πο ζ λόγου -υς ἴ-ιελεύσεως, ονος δν ο EO Ma n ην - μαθητῶ πι κώμο ωτω . Maxime sero verborum simulis se adhortamentιs indigent athletae quandoquidem sunt Mercurii atque Herculis discipuli O tmilatores.s d aram utrinque stantes conspiciuntur Me curius & Hercules apud Grut. pag xLii. Signa eorum communia fuere. Hermeraclidum nomine inlignia. Castora & Pollucem, geminos Ledae filiosa

157쪽

COMMENTARIVS. CAp. XXI. I 3'passim conjungi quis ignorat 7 Vtriusque aedes communis Romae in foro fuit: Cicero de Nat. Dcor. lib iii. pag 332. H in epigrammate lapidis apud Gudium pag. LIX. num. 3.

Pro quo λονοι ηις, flocci vocabulo, sorde rescribendum erit ouom οις. solius Castoris nomine ambo dicti sunt Castores in Gruteri Thesauro pag. XCIx. num I. Sed ca re nihil frequentius. Graeci S τω Κατορε audiunt; rarius tamen illud: ex Euripide observavit Sca

liger ad Catulli Phaselum ps ult. Pari pacto

ab una Parcarum Clothone omnes tres κλω-

indigitantur, in secunda Herodis Attici inscriptione dis. I .

guod ei eximios liberos ex aedibus Rapuerunt Parcae nigrae Harpyiae. Videnda sunt omnino, quae ad eum locum ΠΟ S 1 tavit

158쪽

IU DE DIIs n. AP E Λ ΟΙΣ tauit Salmasius Templa quoque utrique Deo dicata saepe de Castore solo nominarunt veteres. ut erudite animadvertit Doctiss G. H. Nieupoori Rit. ROm pag. 293. Cum Diolcuris consociatur Hercules: quΟ-rum insignia, hujus clava Ac illorum stella in. signes pilei, in numo conspiciuntur a Lacedae . moniis cuso in honorem Commodi, qui Her. cules haberi volebat. Extat ejus ectypum pag. 281 de ι' Histoire de ι' Academie des belles lettres tom I. Similiter fere Troezenii in suis numis exhibere solebant cum Minervae capite maris Dei insigne tridentem. Pausan. lib. V. pag. I 82.

tiqua eorum numimata, pro insigni habent tria dentem is Minervae faciem Quemadmodum scilicet a LaconibusHercules &Dioscuri junctim& praecipuo cultu colebantur , ita a Troe-geniis Neptunus & Pallas. Cum Hercule Mercurioque Certaminibus praeerant Vastores, testis mihi est Pind. Nemeon. Odex. 98.

- - - - - - Ε πλ

Schmidius vertit:

159쪽

Spatiosae patroni Spartae, certaminum Sortem cum Mercurio O in cule administrant sorantem. Cap. XXII.

Non tantum jungebantur, verum etiam confundebantur Vesa, Deorum mater, Pales, Ops, Ceres ta Terra. Ceres N Proserpina frequenter copulantur. Proinserpina aliquando Ceres vocatur. Herodis Attici Discus explicatur. Mεγαλοιιν Θεαῖν ces absolute ταῖν apellatione veniunt Ceres N Proserpina. Palis Ias N Proserpina sociae. Iuno LP Minerva. Parcae N Lucina partui V nuptiis praeerant. Euripides eis

mendatur.

E De bus, non tantum sociabantur Vesta.

Deum mater & Pales, imo pro eisdem habebantur teste Servio ad Georg. Iib ira. Vs. Pales autem, ut diximus, Dea es pabηli, quam alii 'sam, alii matrem Deorum vocant. Addo his Opim, Cererem & Terram. Opim cum Vesta confundi liquet ex inscriptione apud G dium pag XIV. num. 6.

160쪽

Quae hoc pacto Latina secit Grotius: Tellusque mater, quae situ medio aetheris Librata Vestae nomen a doctis habet. Ceres quoque a Terra non distinguitur Euri pid. in Bacch. 27 . προῦτ ω ἀνθρώmim. λα- ,rῆ δ' ἐών, ἔνοριοι δ' ἱ-lερον βουλει Primas apud homines obtinet Ceres, Es autem terra, eamque utro libue is nomine vocabis.

Simulacrum Terrae in Cereris templo consipectum fuisse constate Pausan. lib Vri. 8ag. 77,

Luco contigua es aedes Cereris: ipsa quidem is Libera stant; at Drrae Agnumsedet. Sed plura

non accumulo , a terra enim Cererem diversam non esse, ex nomine Graeco Δημ-ρ om nes norunt, qui vel a limine Graecas litteras salutarunt. Vesta & Ceres. duo nomina eandem rem significant: Cornut de nat. Deor.