장음표시 사용
21쪽
Quum V, Vir Celeberrime, nuper per
litteras mecum iacturam doleres, quam in Frid. oh. Relato et amici eius secimus, et omnis ciuitas litteraria tum alia desiderabas in illo erepta, tum maxime ingenii ac studii acerrimi copias, quas ad scriptores acie edico Os erat allaturus, si longiorem ei Deus viatam concessisset. Nempe nosti caussa et communium litterarum hoc conqueri decet, non
item ipsius caussa. Etsi enim ille vix tantum scripsit, quantum senilior quispiam facile in diamidio minore aetate fundat haudquaquam Mmen fama eius ambigua est apud eos, qui do- 'rinam eruditorum hominum alia re quam V luminum, quae quisque protulit, numero et magnitudine metiuntur. Adeo sere de Relato nostro valet id, quod de erta poeta dictum est multum verae gloriae meruit paucis libellis. De gloria autem dici vix potest, quam in tota vita nihil laborauerit; quae prima caussa
erat, cur tam raro scriberet. Alteram qua
dam VT ipse Vir illustris, saepe es e pertus in epistolarum commercio. Nimius, lumniator siti, omnia lentius et remissius tractabat rebus vel minimis, quas aliud agendo facimus, propriam diligentiam deberi putans nuhil admittens, in quo ullus dubitationis scrinpulus residere videretur. Itaque quum legeret
22쪽
aliquid, aut scriberet, aut cogitaret denique, crebro de via deflectebat, libros euoluens plures, etiam contigui argumenti, qui ad alia eum ex aliis traherent, ut nonnunquam viae suae
prorsus oblitus in deuerticulis habitaret. His
accessit, quae ipsi horas a munere vacuas in primis artabat, voluntas nimis obuia cuique, et
inexpu nabile studium quemlibet iuuandi comsilio, praesidi0, opibus, omni officiorum g
nere. Hanc natura insitam facilitatem, quamvis improbi ingratique certatim Contenderent, ut expugnarent; neque ipse, si sorte pressus, non leniter coercendam putaret: nam videbat, si omnibus omnia dare vellet, interdum iis, quibus maxime cuperet, ne quod deberet quiadem dare se posse natura tamen, apud illum hac una in re rationi aduersans, victrix semper
redibat. Ita non modo publice docebat gratis: hoc enim ii Academiis nostiis exspectat r. n0nlaudatur sed facile patiebatur priuatim sibi in Poni, quae non essent academici doctoris, praesertim tam eximii et qui elimandis potius quam erudiendis ingeniis idoneus esset. Non pigebat eum proposita a studiosis pericula Latinitatis manu sua refingere epistolas, dissertationes, indices librorum, carmina scribere nomine aliorum desudare in corrigendis specimiunum typographicorum vitiis in quod pistrinum saepe exteri non verebantur eum vocare, si quid in Lipsiensi libraria ederent, ita rati, etiam alii generi
23쪽
VII generi vitiorum sicilem correelorem affore. Adeosccupatus tu alienis, sua plerumque sere nQn poterat. Neque anaen unquam hane immodicae facilitatis suae sortem querebatur, nisi forte inter amicos, et CoactuS; nedum ut quidquam de tali re palam iactari Nunquam, mihi crede, animam terra tulit candidiorem, nunquam minus cupidam, aut minus prudem
At nolebam nunc laudatissimi viri laudes persequi, nec mores describere neutro apud T est opus, VILLO ISONI, qui eum noras et mirifice amabas ut alii autem tantae vi tutis imaginem intueantur, efficiet is, a quo descriptam eius vitam exspectamus. Voleban ego latitum significare, quo tandem pacto tam industrius homo ac laboriosus, anno aetatis quinquagesimo septimo vita cedens, tam pa ea nobis persecta reliquerit. Nam Herodoti, Cuius priorem partem textus iam . Ι778 profligarat sperans tum, quod viae confectum esset, et quod restaret, comparandum non esse; Herodoti, inquam, nec alteram partem apstauit ad editionem, ne Latinae translationis ne iditerani quidem, neque animaduersiones et reliqua, in operis titulo promissa, elaborauit. Reperta quidem sunt in aduersariis eius non-Mulla, quae e pertineant, sed leuiter, ut fit, cominentata inter ipsam lectionem, et deo bus
24쪽
bus Moholomis plura quam de eruicis aut grammaticis. Seruantur hae una cum Porti Lexico Ionico, passim in schedis intertextis Correcto auctoque eius usibus si quis ei in
edendo historico succedere voluerit. Qua quam multa horum interim occupata sunt a Lorcher nostro, Viro eruditissimo, cuius chr nologicae rationes crebr ad amussim co gruunt cum Reletianis. Sed ut ille vixisset multo longius, non puto liturum fuisse, ut unquam ad laborem Herodoteum rediret, quem septem amplius annos intermiserat. Nam valetudo infirmior et auctae occupationes iam eum non
sinebant longas spes et consilia inire. Quaerebat pensa breuiora, unique conspe Hai parem, tia, quae requiem potius labori quamlaborem promittere viderentur. Sie delapsus ad Arb. telis Artem poeticam, in hoc libello otium
quatuor annorum consumpsit emendando, e tendo, interpretando. Et emendationis qui
dem fiuctus publice constitit prodita accuratis sima contextu reeensione sed versionem, quod unum de suo subiungere volebat, non soluit. Quam vero partem reliquit, etsi in Iiturario, ea tam Latina est, simulque tam fida, tamque rigide seruans syllum Aristoteleum, ut
ipsum philosophum, si Latine scripsisset, hauὸ
aliter uribere potuisse fatearis. Versionem hanc et muliorum locorum explicationes, qua, praelae num caussa in editionis manualis mam gines
25쪽
. ixes et in si lares quasdam chartas conlaee, in repositi, atque, ne Oid inde perilem op ram dedi. Etenim quum morti tintimum i viserem, diceretque pro modestia sua vir optiamus, nihil in vita operae pretium a se iselam, milia animo designata iacere, nihil persectum, nominatim Aristotelem sibi manibus excussum: hac ego opportunitate usius petii, ut quod'umeunque modo in illum scripsisset, auditori cuipiam aut etiam mihi edendum mandaret. In quo mihi phine morem gessit, et omnem rem mei secit arbitrii, si quid ex sarragine ista, quam sibi secisset, extundere possem, virum id pr
mendum putarem, an meo periculo evulga
dum Noli quaerere, Vir Amicissime, quid statim primis chartis excussis consilii ceperim. Edidissem ea iam dudum, nisi iusta editio, in
ultima praesertim parte libelli, noua cura indigeret, a qua adhuc cursus missiorum meo-rum me auertebat Interea adhuc per horas subsecium me tenuit monumentum Relasi aliud,
in quo plura, quam alibi usquam do fhinae et acuminis sui specimina dedit. Est illud Pla ei exemplar ex Gronouiana editione, ipsae repetitae quod ex eius librorum auctione emptum possideo. Rudentem Plautinam ab eo editam cognoris, simul noris, quam dotem illud habeat, quum dixero, eadem prope cura plerasque fabulas in margine exemplaris manu eius emendatas esse. Multae quidem harum
26쪽
emendationum e pristorum librorum conripa ratione ductae sunt, sed acerrimo iudicio durictae, a viro rei metricae peritissimos aliae haud pauciores ingenio ipsius repertae deniqua omnes tam diligenti calamo exaratae, ut facile
eoniicias, non sibi seli haec eum scripsisse, sed, quod olim Benileius in Notis ad Ciceronis urisculana Dauisio collatis promiserat, animo agiritasse, ut totum Plautum ad criticas et metricas Ieges correctum daret et restitutum. Gaudebis igitur mecum, quod hic quoque non nius anni labor auctionariae sortunae a me ereptus, aliquando et litteris proderit, et memoriam vi xi nouo decore 1llustrabit. Vtinam modo ne reliquae editiones poetae, quas item, sed multo parcius, sua manu notarat, dispersae essent, Parua utilitate emptorum, in publicum nullat Restat in rhesenti, ut elatum cognoscamus ex iis, quibus extrema manus eius acces.sit, indeque excellentis et ad grammaticani disciplinam nati ingenii formam complect naur. In iis praecipuum quendam locum teqnent tria scripta, in quibus doctrinam de a centus Graeci depositione et retractione persecutus est. Quae scripta quod apud librarios interdum requiri scirem, de eorum repetitione paranda iam tum cogitabam, quum V ad eam me hortabaris. Sed tanto hortatore et aurciore adhuc egebam. Nam sunt apud nos Ger
27쪽
manos hodie sapientes quidam, quibus Omne hoc studium antiquarum artium leue contemnendumque et parum λὶμωφελες Videtur, maxime gram licum illud, quod ad syllabas et litteras rimandas se demitti Quo me isti vultu, si nemine iubente amici gloriae consulentem stilicet vidissent talibus scriptis repetendis, quae etiam infra litterarum elementa descendunt Nec adeo desunt homines docti, qui,
more primum ex Britannia huc delato, ne utendum quidem notis accentuum Utant,
quum quid Graece scribunt. His inprimis verebar ne huiusmodi praeceptio, quo diligentior et plenior esset, hoc magis videri deberet ridicula esse, aut certe superuacanea. Quid opponi possit horum opinioni, ineptus essem, si TIBI, Vir ruditissime, narrare vellena; quanquani TV ipse in Iliade TVA, aeterno
TvORVΜ in has litteras meritorum monN-mento, nouum morem secutus es. Hi fecisti
TV quidem caussa adductus satis graui, qua se si male defendant, qui, dum libri sui describuntur, prelis assident, nec in Graecia peregrinantur. Verum utut est res, quae adhuc a plerisque fit, et vero antiquitatis satis longa consuetudine munitur, necesse est recte et ordine fiat, atque remotis, quae in ea occurrunt,
difficultatibus. Id docuit in ea parte, quam pertractauit, doctorum omnium et TV Consensu, elatus tanto ordine, tanta diligentia, perspia
28쪽
XII perspicuitate, sermonis etiam elegantia, ut mmili scriptionis generi exemplum dederit, quale antea adesset nullum. Sed quum instituisset
uniuersam quaestionem de accentus inclinati ne explicares altera adhuc restabat pars scribe
da, maior hac et longe spinosior, de rationibus accentus a di stione posteriore in priorem deuoluendi. Frustra speraueram, aliquid in schedis eius repertum iri, unde hoe suppi
mentuli accedere 6sset. Nunc pervelim bdere, an quis alius sese ei rei proprio midio perficiendae parem putet. Me imparem esse, et sentio, et ingenue fateor. Neque ver ad hosce tres libellos in exemplo sito Reicius quidquam adscripsit, quod dore inae nouam lucem affunderet. Atque hoe etiam minus exspe&ram, quoniam ea, quae in primo libello non satis recte dicta essent, in altero ipsum notasse et correxisse videbam tertii autem summa nullis adna'dum nodis implicita erat. Quod tamen inueni, id ipsis verbis eius curaui addemdum. Reliquae animaduersiones sunt meae, ad confirmandum saepius et supplendum, quam ad emendandum scriptae. His abs ΕΘ ni m peto si quid cum Reletianis comparatum
suo loco indignum mihi excidit Iam ad T quo itire hic a me liber missus sit, et illustri nomini V inscriptus, Vis
Celeberrime, non miraberis. Nam et ego
29쪽
XIII Tu potissimum auctoritate in hoc edendi
consilio sum confirmatus, et trietius tantop re T colebat, ac tantum TIBI a se deberi saepe praedicabat, quantum Xteruorum, d Eirina clarorum, nemini. Vix ullum in Germania habuisti primis v I in hoc studi
rum genere laudibus fautorem maiorem et
quum iam omnium oculos ad T conuertis ses, et Galliae Tu Stephanos, Salmatas, Casiaubonos suos resere videreris Gallico nomini, tot aliis decoribus conspicuo, hanc quoque gloriam redditam impense laetabatur. Quippe nationem VESTRAM, Vt par erat, semper silebat magnificare, atque eius ingeniis omnia praeclara et summa tribuere. Vt, nam is rei publicae VESTRAE mutationem, cuius ambigua initia vidit, videre potuisset tam prosperis et gloriosis successibus persectam lQui historia magistra didicisset, quanta ex populorum et ciuitatum libertate beneficia essent in omnem humanitatem prosecta non sane succlamaturus erat istorum vocibus, qui satis ελευθέραν Κυκυραν suam iactant, si , n sta reliqua.
Itaque quod ego in hac epistola egi, quasi mandantibus Relati anibus actum putabis. Ni
ita esset, excusarem paruitatem munusculi, eamque solemnibus verbis extenuarem asse
rem etiam proprias caussis, ab insigni v Ain
30쪽
XUII in me beneuoleritia et humanitate duefas, cur mei erga si altim hoc potius qualecunque, quam nullum, pignus exstare voluissem. Nunc alieni muneris procuratio eripit mihi anio, tiosae orationis copiam. Tanto efficiam impensius, ut re et factis me TUI studiosissimum experiaris opus V V Μ, quo Grae-
Ciae nouam Oronam paras, ex omnium et
tum floribus delibatam, exspectamus cupidis fime. Cui consilio feliciter exsequendo ut publice priuatimque TIBI otium contingat et reliqtia, quae non ad illud ipse cumulate DisrS, ex animo opto. Ita vale, et mihi, ut nuper coepisti, bene velle perge. Scribebam Halis Saxonum , m. Maio, ClDIO CCLXXXXI.