장음표시 사용
21쪽
in exscribendo lini librum oculis percurrisse videatur. Quomodo vero fingi possit Romanum liniana quaeque e indice Copiosiore per literas disposito expiscatum tam bene iuXta conposuisse Quid quod Romanus p. Char. p. 2I, IS ipse profitetur dumtaXat ablativi g. II deci exempla conlecta sese XCepiSS - nam haeC sententia sine dubio Codicis conruptela continetur nimirum Plinio, ut R. erkel et postea Schotimulier recte coniecerunt. EX- stant quidem in cod. N haec: Ablativi Casus per omne specimen et quidem no i in no e minari debeat coli pimus ubi ei lprimus collectos XCepimus scribens et lacunae spatio et Sententiae in universum satis Cit. Schotimuliero p. 33 sq. hae SuSpicio probatur, qui cum ei lio etiam ablativos et debeant legit, praeterea in initio, ut haec verba cum prioribus Plinius eodem libro)cconectat, unde addit. Sed iam antea sensum eodem modo, verba ut mihi videtur, multo probabilius restituerat quem modo nominavi R. Merket v. edi addenda ad h. l. p. 6o83, cuius Coniectura Chott- mulierum praeteriisse videtur. Ille enim si legendum proponit:
, unde Xempla ablativi Casus Collecta XCepimus e. Ha autem
emendatione codicis Scripturae ablativi et debeat retinentur, quas librario sic conruptas esse vi credideris. Atque unde e si semel aliquid intercidit, eo magis conmendatur, quo Romanum in hoc enuntiato vocem ablativi lemmatis Fnstar posuisse Plus quam inprobile St. Sed utut de his aliquis exstimat, hoc constat Romanum illa ablativi exempla ex uno eodemque libro transcripsisse, quem Chotim.' v. infra p. 8 Plini dubii sermonis librum VI, totius capitis primarium sontem, propterea rectissime censet suisse, quod hic in nonnullis exemplis u spectantibus et cum ceteris arte cohaerentibus laudatur, praeterea nemo. Quae cum ita sint Christi conmentum l. l. P. I 2I), qui Romanum de suo aliquo tractatu de ablativo Solo Conscripto cogitare putat, concidit. Ad quod ne excepimus equidem convenit immo collegimus 'κspectari debuit.
Ergo nihil manifestius esse potest quam ipsos lini libros
a Romano esse adhibitos, idemque de ceteri auctoribus qui in capitis XV et c. XUII locis conspirantibus nominantur, CaPro, Scauro, Acrone adfirmare licet, praesertim si totam Romani ratio. Hem, qua in libris conponendis utitur, respici De qua viri docti,
22쪽
Iaquamquam Romanum diligentem grammaticum sere dicunt, nondum dedita opera disquisiverunt. Quam ob rem mihi liceat, ut quae statui confirmem nonnulla de eius Xcerpendi genere proponere, quibus pateat quae scripta alias ipse legerit et XCerpserit. Optime et dilucidissime Romani viam et rationem perspicere possumus in tractatu de adverbio apud Char. II, XIII p. 9ΟSeqq. qui et ordine literarum instituto et tota specie alteri illi de analogia conscripto admodum similis est et ipse quoque exquisitam quandam antiquorum scriptorum electionem praebet. Si vero in auctores illic laudatos inquisieris, statim CognoSCes Conplurium CriPtorum Certas quaSdam series per totum caput Xtendi, id quod apud neminem sere alium grammaticum praeter Nonium Marcellum, cuius κcerpendi usum . Schmidi de Nonii Marcelli auctoribus
grammaticis scite descripsit - Conspicitur. Nam ceteri plerique Cum ex antiquioribus potissimum artibus varia praecepta Conligerent,eXempla diversissima una exscribebant, ipsos auctores non adibant. Itaque factum est ut eadem exempla apud multos repetantur. At Romanum in tractatu de adverbio ineque atque alibi MaXimam Partem Xemplorum ab ipsis auctoribus petiisse aut e conmentariis eXcerpsisse luculenter ostendi Potest. Naevianarum fabularum Contigomenos, Agitatoria, Corollaria, Tarentilla saepius laudantur adcedit unum Xemplum Figulo, Cum ceterarum nullum testimonium XStet. Earum quaS nominavi nullam invenimus apud Nonium Eandem vero Seriem non minu quam ceteras pleraSque Per Capita de Coniunctione p. 229, 3 qq. et de interiectione p. 239, I sqq. continuatam fuisse videre
licet. Videntur haec petita esse e Conmentario qui sabulas Supra dicta Continuit, quia p. 98, I s. v. efflicti me robi explicatio adiungitur et alibi quoque adnotationes subiectae Sunt, velut I97, 9. I99, 24 239, 9, ubi incertum testimonium Plautus in quadam ei conmentario illo exhibitum esse videtur. Ἐκ empla lautina praeter pauca e diversis fabulis desumpta magnam partem XXIV)ad Bacchides pertinent, alia ad fabulam aliunde non Cognitam Cae-Cum Vel praedones e. Deinde e Amphitruonis duobus prioribus actibus hinc dilucide cognoscimus excerptorem l inveniuntur I empla, quae quia quater Sisenna laudatur o3, 27. 22 I. . . I98, 24 ex huius conmentario Plautino desumptae et deinceps κ-
23쪽
SCripta esse credendum est. Eiusdemquemilesiarum librum XIII l saepius in nostro capite excerpsit. - Titinii quoque sabulas, praecipue Barbatum et Setinam, excerpsisse arguitur et Afranii inprimis mancipatum et Vopiscum. - Ciceroniana sine dubio e diversis sontibus fluxerunt. Etenim quae e Tusculanis, IV loci e solo I libro et de senectute Ι loci laudantur, a Romano e ipsis libris exscripta sunt, quia non Pauca Verba, Sed continui loci proponuntur. Alia haud pauca a Statilio Maximo, qui de singularibus apud Ciceronem quoque positiS V. p. 94, II. 2I8,6 scripsit, descendunt, quae eo distinguuntur, quod solummodo verba de quibus agitur paucis additis et libri inscriptione omissa ponuntur. Ab eodem Statilio, cuius nisi apud Romanum Dagmenta
quantum equidem Scio, non restant, pauca Catoniana etiam libri nomine omisso recepta sunt, in quibus Cato SemPer Seneκε
VOCatur quare I9. I quoque et a 2I, 8 Statilio tribuere nullus dubito Contra aliunde sumpta sunt exempla M. Catonis dierum
In grammaticis libris idem sere cernitur Leviora velut Caesellii Vindicis Celsi, arcii Salutaris Conmemoratione Praetereo item Varronis, Probi, aliorum quorum notitiam Romanus ortaSSee recentioribus scriptis hausit At quin Acronis in Terenti Adelphos et Eunuchum conmentarios ceteris grammatici non cognitos l), quos in universum ter deciens laudat ad verbum fere κ- scriptos de eiSque I92, 3 iudicium seri Helenius Cron commentariis, quos Adelphis Terenti non indiligentes attulit e prae manibus habuerit dubitari non potest. Quorum locorum I in libro de ana.
logia Xstant, quos orawski, ut iam videmus, Perperam e Conmunicum c. X sonte fluxisse putat de analogia P. II 9, 2. O. 26, 7. I 3O, de adv. p. 92. O. 97, 25. OO, 6 2ΟI, 3. 2IO, II.
IS. I 6, 9 2I9 de coni. p. 229, 23J. Atque Eunuchi loci ad actus et I solos pertinent, Adelphon plurimi ad V actum: 26, 7.
CuraVi ambos sedulo 4. Cum I9, 2 autem Consenti c. XV 63, 6 V. P. O). - Ne minus Flavi Capri librum de Latinitate e , quo plerumque ipsa verba AEXSCribuntur quique recentioribus
Unus locus 1 libri Statilio Maximo debetur P. I9, 25.
24쪽
grammaticis Saepe XCutiebatur, a Romano usurpatum eSSe Censen
dum Si de adV. P. 94, 3I. 93, 9, 99 IO. O7, 3Iὶ Qui idem in libro de analogia p. II 8 I. ' 23. 9 cs Keili adn. crit. I 32 6. I 43,2O. 2 laudatur. - Idemque valet de Terentio Scauro ini de analogia p. 33 I. 36. I sinquit . . . additque de adU P. 2Ο2, 28 2O9, 4. Θ, 4. 2IO, I inquit . . . . et addit . et de Aemili Aspri conmentario in Sallusti historias, cuius ipsa verba adseruntur de adv. I96, 23. 2O9 6 2I3 6 2I6, 23. 283. Propterea hae tam sus tractavi, ut quanta diligentia quantaque curiositate Romanu vario libros perlegeret e eiusque XCerperet ostenderem. Eorum autem librorum grammaticorum, quos poStrem enumeravi, XCerpta, ut p. I demonStravi in C.
XVII et XV consonantia κstant, in hoc ut solitum est nomine omisso, quae Mora Shi aeque atque Pliniana ex uno illo indice alphabetico a descripta putat. Id quod iam his refellisse mihi videor. De C. XV in universum addere volo etiam aliis locis Capri et Aspri de Plinio Post quaeremus, doctrinam adparere. Capro enim ea adscribere licet quae cum libellis de orthographia et de dubiis verbis, qui sub Capri nomine seruntur, concinunt. Illi enim maXimam partem observationibus vere apro debitis conserti sunt v insta), etiamSi nonnulla nimis conrepta ac mutilata inveniuntur Congrua vero Sunt haec: Char. 57, 23 m C. IIO, II Keil gr. L. Il) ostrea et ostreas, quia nullum animal Pe Ciale neutrum est. Apud Char. animadverte ab eruditis e).Ch. I, 26 C. 99 Terga hominis tantum singulariter tergum facit, quadrupedum erit tergus, pluraliter tergora,
Ch. 72, 23 I C. IIO, G2 Menda et mendum recte. Ch. 76 I IO9 6 Delirare et delerare Iro τοι χλνγυ. Ch. 83 IIo, 8 Itiner ratione, iter Consuetudine.
25쪽
Ch. 96, 9 et C. O7, G2 Alica non alica. Verri notitia ad Romanum pervenit plerumque ter ali ,
. Ch. 96 I IO6, 4 Polenta non pulenta dicendum est. Ch. 98, I IIO, I Freni hi et haec Trena et hoc Ire
h. os, IO6, I 3 Scriptula dicendum, non Scripula. Ch MO8, IIo, Ia: argarita haec seminini et haee pluraliter neutri.' Ch. Ios, es ta C. III, II: triges non strigae striga intervallum turmarum, ubi equi Stringuntur. Praeterea Conserendus est Char. 74, 28 cum Priscian I 26o. I spenus quoque et masculini et seminini et neutri invenitur teste Donato et Caproc ubi idem exemplum Plautinum subsequitur.
Sed etiam Aspri in c. X detegimus vestigia a cuius libris
Romanu non adspernatu est. Nam 8, 9 consonat cum Servio
ad Aeneid. VIII 383 , hinc est filia Neri immitis Achillic item in Sallustio : ad bellum Persi acedonicum. . sic Asper . Quae sine
dubio ex Aspri in Sallusti historias conmentariis sumpta sunt. EX eisdem fluxisse videtur O7, 2 Serv. ad Aen. Ι 8ΟI . . . Secundum Sallustium, qui ait castella custodias thesaurorum Pros Custodiae c. ita enim etiam Asper intellegite. Romanus igitur multos libros ad tractatus suos conscribendos adhibuit neque neglexit de eorum quos secutus est sententiis interdum iudicium ferre suamque ipsius opinionem, ubicumque neceSSeeSse videbatur, opponere, velut in C. XUII p. 3I, 2. IV, 2 et maXime p. 4 I, 2 ubi de panium et panum disseritur . neu trum autem puto posse dici, quia de his est nominibus, quae cum pondere numero in mensuraque constent Semper Sunt Singulariae. dam vero cum his verbis si conparatur C. X P. O. 8 in
his numeroe, quod hoc loco sensu inaret. Censeo ante singulariae AEMe conlocandum.
26쪽
eadem quaestione sego autem neutrurn probo ne puto panem plurali numero dici posse, quoniam unica res est et a pondus redigitur, ne quisquam veterum nisi singulariter dixit e quis iure dubitet num c. X auctor e Romani libro ista verba exscripserit -Μorawski, ut iam diXimus, . . p. 33 recte observavit in C. X nonnumquam literarum ordinem alphabeticum e XStare, adeo in eis quae cum C UI congruant. Neque casu factum esse idetur quod p. 7 sq. pubes et Ρatavi eodem ordine quo c. XUII P. 4 Sq. et p. 87 semur et post nonnulla Palaemoniana x gluten eodem ordine quo p. 3 sese XCipiunt. Quid vero λnonne inde etiam luculenter adparet capitis X sontem suisse Romanum, Cuius libros si digestos suisse certum est. Nam ut Romanum non e indice alphabetico e sed ab ipsis auctoribus sua petiisse elucet, ita eum ipsum, non Charisium demum, literarum ordinem instituisse demonstrari potest. Primum enim etiam in tractatu de adverbio eundem ordinem cernimus quem illic quidem a Romano Conditum esse ipsius verbis p. 94, 9 CL I9O, 8 ConperimuS. Deinde lemmata anteposita non solum in c. XUII inveniuntur, sed etiam ubi alias singula eliguntur, velut p. I, 6: Romanus ita resert. Rre Varro e. q. s. I37, 2ὶ p. II 4 I: Romanu libro de analogia ita inquit Alacris, licet. e. q. s. Tum vero in C. XUII eo locos quibus ad alias itera relegamur a Romano, non a Chari- Sio Pro Ctos esse sine dubio existimandum est, praesertim si ut similia, quibus ad alios suos libros Romanus relegat, mittamu P. 37, I reSpicias contra finitionem quam sub titulo ruris
diκita scit Plinius): quae verba eadem etiam in C. X p. I, II
Sed quaeramus iam, eis quae Palaemoni debentur omissis num qui alius Romani liber praeter tractatum de analogia in C. X adhibitus sit. Tractantur nomina, adverbia, Coniunctiones. De adverbiis autem quaeritur his maxime locis quo indicabo: P. 79 IO. 8Ι, ). I, 28. 3O). IOI I. O9, O Quid quod horum nullus in Romani de adverbio tractatu non reperitur, eodem sere ordine et prope eisdem Xemplis inlustratus Conser enim P. 79, Io Cum s I98, IT ampliter , sed veteres hoc non observaverunte et I97, 22 duriter, 8 I, cum II 8 II sincere, '
27쪽
I, 28 cum o7, 24 nudiu tertius, II, 3 cum 2IS, I perendie,
Haec sine dubio e Romani de adverbio libro extracta sunt. Si qua in c. XV adparent uberiora, eodem modo Xplicanda Sunt quo ea quae e libro de analogia desumpta sunt Charisius enim etiam in capite de adverbio aliqua omisisse videtur. Deinde ero C. X auctorem liberius egisse etiam alias videre licet. Quamobrem duo reliqua III, 6 intro, intus et III, I peregre indidem deprompta putare non dubito, praeSertim Cum Romanus 2ΟI, 3 et III, 8 de his eisdem adverbiis agat et prioribus locis Cum Graeca explicatio tum Xemplum copiose exscriptum hunc promus redoleat. Quodsi quaerimus qui Romani liber tantam silvam exemplorum ad nominum quaestiones pertinentium suppeditaverit, iam Keil praesChar. p. XLVII et Schotimulier p. 24 praeclare iudicaverunt haud Paream partem e tractatu de Consortio Casuum fluxisse Romanu enim P. 32, 3 S. V. Irim dicit: licet arro et Tullius et Cincius, ut de consortio casuum diximus, huius Sarapis et huius Isis dixerint e quibuscum si uberiorem XPositionem P. 89, 24 ΟΠ-Paramus, ubi Varro de vita suae huius Sarapis et sis declinasse dicitur, sacere non possumus quin haec paucis missis e illo tracta. tu Xcerpta esse putemus. Mirum in modum Morawski p. 35 hoc loco demonstrari opinatur Romani de analogia libellum et c. XV ad eundem sontem redire. Romanum etiam περὶ ρθογραφέας quaeStione Scripsisse Char. p. 38, 3 concludendum est cs eustet, GesCh. d. rom. Lit 379 I). Harum quoque reliquias in C. WremansisSe Conicio. Nonnulla enim reperiuntur, quae neque Cum libro de analogia neque Cum scripto de consortio casuum consentanea sint, sed ad illum optime Conveniant, Velut 7, 4. 96, 9. 3. 97, IS. 98, 2. I , . IOS I. s. I 4. Eis quae hucusque contuli argumentis haud levibus, ut mihi Videtur, demonstratum esse arbitror Schotimulierum recte Suspicatum eSSe, cum diceret p. 233: omnia quae in eo c. XU doctrinam paullo antiquiorem redolendi et vestigia eruditionis raberioris Irae
28쪽
se serunt, in quibus praeter Vergilium Ceterosque Volgares Criptores alii quoque connaemorantur, Romani sunt Neque vero Charisium ipsum hae omnia quae . U. Continentur Romani doctrinae fragmenta excerpsisse crediderim, sed alterum nescio quem Ac primum quidem ubique Uergilius, non aro sicut in c. XUII dicitur deinde tota excerpendi ratio diversa est velut e g. in C. X Saepissime auctorum nomina tacentur tum vero non probabile est Charisium bis eadem XSCripsisse, Praesertim cum quae in C. XV a Romano ipso petivit a ceteris distinxerit et a verbum transcripta auctoris nomine instruXerit.
Postquam quae ratio interra libri c. X et XVII intercedat cognovimus, de Plini reliquiis quae in illis Capitibus servatae sunt nobis agendum est idque ita potissimum, ut quae Praeter ea, quibuS nomen additum est dubii sermonis libris tribuenda sint indagare Conemur Ordiamur a capite VII. Eas observationes quae ad abi. g. III deci i vel e terminatum spectant iure Plinio adtribui a Scholim ultero iam supra dixi id quode Confirmatur, quod omne sere ad unum eundemque Canona Consormatae sunt. Conser enim . . I 2I. I. 24, 22. 27, 7 9. 26. 43, 3. . . I. 46, 3. 7. I Cum eis quibus Plini nomen ad POSitum est 2O 26. O. 2Ι, 4. 43 I. 46, 2I. Deinde nonnumquam post exempla Plini nomine carentia adseritur , ut Plinius in eodem Vel tale quid, cui adcedit quod ablativi exempla conpluria uno tenore Se Xcipiunt. Alia argumenta Scholim. p. 37 ab auctoribus laudatis petivit. Fragmenta quae de ablativo exhibentur quamvis lacerata ita Sunt ConParata, ut omnibus conprehensis certae Cuiusdam regulae Cognitionem adquirere possimus. Plini praeceptum rectius quam Deil essen symb. philol. Bonn. p. o sqq. Brambach reconcinnare Conatus est. De adiectivis enim III declinationis Deti esse cum sic Statueret p. 7O3ὶ Si ad hominem referrentur ea in Si ad rem, in i finiri, coactus est P. I 43. I is rudis a rudi homine, a rudi animo, a rudi consillio. adversus Romani auctoritatem a Plinio rub-
29쪽
iudicare et p. 46, 2I Venali per i non etiam per e ablativus . . eSt finiendus, quoniam et de homine, inquit Plinius, dicimus et de
negotio Si Conmutare, auctore Lerschio, Venali per i non
solum, Sed etiam per . . . c. Sed recte Brambach at Orthogr. P. 64 omnibus Gemplis Conlatis et adcurate perpensis ita de Plinio docet, classis nur da e an ancite, o et bestimmtes individuum, se e durch et ne ei gennamen se e dure einen ait ungsnamen mi bestim m ter egie hung, egeiclinet urcle. D
gege halte i sein stelle in alle adjectiven, et che sic aus sachen
hegogen de alige mei ne natur aren, h. nichi inem bestimmten individuum Euhamen . Si non solum exempla modo dicta sed etiam quae cum eis Conspirant, I 3o, a fragili et 38, 4 navali intelleguntur, ne minus reliqua omnia si quidem a malo statu fragmentorum e contextu divolsorum et, ut videtur, contractorum discedimus. Rudi p. 42 8 9 a Scholim iniuria damnari in promptu est. Ob eandem vero Causam ea quae P. 2O, 24 S. V. avi Scripta Xstant non debemus Schotimulierum secuti a Ti. ni abiudicare. Etenim quamquam p. 22 29 a Plinio RVec Praecipitur, tamen idem formam i terminatam non prorsus reiecisse Videtur, praesertim Si eorum, quae P. 2O, 24 leguntur, artum Cum prioribus , aedile e coneXum et interiorem consensum respicias. Scholim. p. 39 de exemplis adcusativi in eis exeuntis agens praeter ea quibus Plini nomen adpositum est, etiam ferocioreis I 29, 3I, serienteiS IZO, I et X parte omnes I 39, 22 illi vindicat. Qua in re de prioribus duobus sine dubio recte iudicavit, qui PPe quae inter alia similia conlocata uno tenore e Plini libro transcripta esSe adpareat. Tertium autem usque ad V, 2 ideo pro liniano habet, quod sub titulo montei se, qui ad Plinium redit,1 omne i)S quoque tractatur. Equidem vero totum illud praeceptum 39, 22 sqq. maiore iure Aspro dandum Censeo, quia Xempla electa Sallusti sunt, ad quem Asper, qui laudatur, conmentarios Scripsit neque coniunctio sede adversatur, Cum multo graviores indiligentiae saepius occurrant.
mirum in modum Deilesse ereavit. Qui cum Scholim. p. 38 ea quae Char. I 42 8 9 exstant allini abiudicaverit, disertis verbis p. 33l contendit, I 43, 2 sqq. ab illo esse damnata. Et Brambach Ι .at orthogr. P. I 6 istum errorem repetit.
30쪽
sto Tum recte ab eodem . l. hi tituli adiudicantur Plinio , cicatri.
cum I 23, I ob conlocationem, radicium I 42, 4 conparato Cem vi Cium I 24, 28, Civitatium I 23, 6, utpote quo loco Cornutus
de Uergilio libro X laudetur, cuius praeterea semel tantummodo apud Charisium mentio fit 27 2o idque a Plinio. His locis conlatis etiam in Placidi glossis Mai class. auctor. II 476 , Ingluviem Cornutu Ventrem, Plinius edacitatem e quae ad Vergil. Georg. III 43 referri iam ah recte suspicatus est v Rihhec proleg ad Vergil. p. 28ὶ Cornuti conmentarios, non libenum orthographicum, designari et a linio laudatos esse probabilissimum duco cf. eil gr. at VII p. 333. - Deinde titulum panium I 4 I, 2 Schott- mulier linianis iure adiunxit - sed verba neutrum autem Puto e. q. s. a quidem forma Romani sunt quia cum inter alios ad eandem quaeStionem spectantes conlocatus est tum Caesaris de analogia libri ibi laudantur. Nam horum notitiam Romanum ubique a linio adcepisse Scholim ultero concedendum est. Id vero quod eXstat 43 33 Caesaris fragmentum non intellego qua de Causa et Keilio in indice et a Scholim. p. 39 extr. libris de analogia tribuatur, praesertim cum ipsa verba laudata et quae secuntur nisi forte quidam adverbialiter legere , intellegere Ritschi maluerint costendant ex alio quodam Caesaris scripto illud exemplum petitum a grammaticis esse adhibitum ad vocis siremps usum inlustrandum. Quare recte Huschke Mus Rhen. nov. VIII p. 63ὶ Verba ergo iremps te est quasi sacram violaverit e lege aliqua a Caesare lata petita esse putat, id quod Ritschi quoque ibid. in adnot. Concedit. De reliquis autem locis, quorum in plurimis Plinius
auctor nominatur, Scholim ulterum recte existimasse confido. Titulus ylacer I 33, 2Ο, quo illius argumenta confirmem, eo linianus esse Certo Coarguitur, quod eadem regula quae hic datur ultimam enim vocalem si ablativus amiserit, dabit scire qualis esse debeat nominativus A. V. mugira 36, 22 Plinio adscribitur. Qua eadem doctrina Cum lacer antecedens later cohaeret, quod reCte proPterea Scholim. p. 42 eidem adsignat. Sed ut ad genetivos revertar etiam digitum I 26, 23, Pommatorum I 4Ι 29, veCtigaliorum 146, 31 lemmata a Plinio pro-laCta esse Scholim arbitratur. Quorum primum quidem eodem