장음표시 사용
51쪽
catholicis adseruntur Priscianus sine dubio inmiscuit Quare hos etiam . aliis locis ubi nomen non additur, adhibitos esse opinari quis possit.
elut Steu l. l. p. I 87, mei gr. L. IV praes. p. XXV dissidens,
ea quae Cum Catholicis Consonant non tam e Conmuni sonte orta
quam ex illis exscripta esse existimavit. Quamquam quisquis locos
. concinentes adtentius intuitu erit Cf. riSC. I99, es 4 Schema cum . cath. . I 6, 25. 2Ο6 22 is homo Cum Cath. I Ο 28. 2I2 4 , lac Cum Cath. 7, 4 244, 3 ChremeS cum Cath. 22. 24. 249, vise Cum Cath. II, I), facile animadvertet, quae in catholicis brevius conmemorentur vel indicentur, apud Priscianum ruberiora et et cum vicinis arte coneX et amplioribus exemplis inlustrata exstare. ut conmunis fons adgnoscatur necesse sit. Quid quod P. III,
e Capro si se hausisse ipse adserit. Idemque valet de P. I99 I4, ubi lini doctrina cc enim Char. 43 IS Capri libro profluxisse existimanda est, nec minus aliis conpluribus locis Et simile quidem iudicium serri oportet de plurimis locis qui cum Servio et Charisio et Nonio nomine omisso in universum concinunt De his Schmidi de monio Marcello p. a 48 sqq. reCte ratatuit Conccntum illum vel ad Plinium vel ad Probum vel 4 Caprum aeserendum esse. magnam vero libri L partem Capro deberi ostenditur aliis
testimoniis certissimis, quae hic adscribo: PriSC. p. 2Ο9. 7 Dido Calypso Char. 63, 2 et III, 24, ubi Caper nominatur II 8 IJ. P. 229, Io Iovi Sc Pomp. I 87, Io olegimus in
Capro, hic Iovis huius Iovis etiam Naeviui Attius
Pacuvius omnes isti utuntur hoc Xemplo Cf. mi clam. auctor. 4. Is I. P. 238 8. I xsemur semen Serv. ad Aen X 344 licet Caper in libris enucleati sermonis dicat semen, sed non ponit exemPlume. P. 243 Ix fame Pomp. I73, 28 , ubique enim apud
antiquos sic legimus, haec fames huius Tamei, et inde venit ab hac fame habes hoc in Capro de lingua
52쪽
Latina, non de dubiis generibus c. Eadem sere apud Sergium . IV 496, 3. P. 27O, Prisc. I 63, 2 specus, quod semininum haec pecus pecudis declinatur teste Capro, neutrum o pG cus secoris 4 Sies distinguendum est: nam utramque formam Caprum necesse est adgnoviSSe. Deinde id quod contendi de reliquis quoque optime constabit, tu obServatione quadam, quam ad Capri libros cognoscendos haud levis Sse momenti credo. Nam insignem in modum l. VI concinit cum priore libri, parte, quae de generibus agit et e Capri libris de dubiis generibus hausta est cs p. III, es 4) Ac prosecto MiseXCeptis, quae aut ab ipso Prisciano addita aut ab Apollonio vel Herodiano aut a Charisio Servio Nonio aliis petita sunt, inter cetera tanta similitudo et tam arta cognatio intercedit, rudi utique necesse sit statuere in VI l. conponendo eiusdem Capri eundem librum de dubiis generibus. ad quem in relegamur. esse AEXSCri Ptumo Etenim non solum Xempla praeceptaque haud raro eodem ordine digesta repetuntur, sed etiam eadem Conpluries scriptorum testimonia adhibentur idque ita, ut modo in I modo in V libro plura exstent. Itaque argumentis quae adtuli conparatis extra dubitationem positum esse arbitror maximam clibri VP partem e Capri libro ies dubiis
generibus Irofluxisse: qui liberi re Vera P. a I 2, I laudatur. Pauca es libro des Latinitate AE enucleati sermonis id mista sunt, velut p. 238, ID semen , 243 Ix samec U. Supra). Iam mihi liceat conscribere potissima eorum, omnia enumerare non opus S - quae Concentum illum me e serunt. Sed locos tantum indicare POSSum.
53쪽
229, 2o Vergilius, Naevius, Ennius,
I62, I acu 259, 9 Lucanus, Iuvenalis) I63, 2 alvus 268, 6 269 Accius, Vergilius I 63, II. 7O, I penu 26Ο, Π Plautus Lucilius, Horatiuη. Haec eligere volui. - Iam facile intellegimus quo spectent Prisciani illa verba in V libri praefatione prolata p. 94, II): et haec modo compendii causa, postea vero deo vitam praebente de accusativo et ablativo singulari et genetivo plurali III declinationis, cum de obliquis tractavero casibus, multo labore inventa et praepeSs
54쪽
diverso auctoritatis usu approbata subiungam . Quibus inplicite neque obscure indicat in illo libro conscribendo non admodum magnam Curam sese Conlocasse neque multo auctore Se On-Suluisse. Quae, Cum Caprum, quem etiam in V libro licet alio consilio Conpilavit, per maximam librio partem secutus sit,
His κpositis id nobis agendum est ut Pliniana Praecepta, quae in . I insunt, investigemus. Qua in re praecipue Romanus nobis auxilio est, qui inprimis linio ipso usus est neque Caprum adire neglexit Priscianum verum liniana non e Charisio delibasse κempla ipsa docent, quorum discrepantiae eo Xplicantur, quod Romanus ab ipso Plinio Priscianus a Capro sua desumpsit. Quae pro Plinianis habenda sint hi conligam. PriSC. 99, 6 Schema Char. 33, 3, ubi linius nomina. tur. Cf. Char. 44, 7, Nonium 224, 3 sed Μercerusin. Apud Priscianum etiam secundum et tertium Schematis e Xemplum de reliquis nihil statui potest lini deberi puto, praesertim cum alterum aeque a primum a Plauto petitum sit tertium a Caecilio, qui etiam in Charis posteriore loco laudatur. NoniuS, apud quem testimonia vocis Achematis in serie Plautina insunt, e Conmentario hausit v. Schmidi . l. p. 27 3 sqq), ut omniane lini sint dignosci nequeat. Prisc. o I lib. V 43, 3 de mille conparari possit cum Pomp. . V 72, II, ubi linius laudatur cf. tiam eundem I 85, 8 et Cledon. 43 II, ubi lini nomen amellio recte restitutum est tametsi nimis Vilis illa doctrina videtur. PriSC. O7, 7 turbo Char. 44 sinquit Plinius.).Cs etiam Serv. ad Aen. Ι 83 et VII 378 ubi idem Horati exemplum atque apud Priscianum legitur.
Prisc. 212, 4 lacte e T Char, Io2 4, quem locum p. 26 Plinio vindicare conati sumuS. PriSC. 2I6, 3 sqq. Arabs Char. 23 8. Praeter Xemplum Vergilianum Prisc. 2I7 Char. 23 9 et alterum Prisc. 2II, 7 m Char. 23, 6 equidem etiam ea quibus Titane Aethiops , elephas inlustrantur Plinio adsignare ausim, priora ideo quod a lauto 216. 4 et Lucilio a II, 8 desumpta sunt, a quibus linius apud Char. in voce Arabis testimonia mutuatus est Deinde
55쪽
etiam de Titane eum disseruisse e Char. 43, 3 ScimuS, et titulum elephans ibid. 27, 22 linianum esse iam p. 22 suSPi
Prisc. 224, 8 Euander Teucer Char. 28, . quem titulum conlato Char. 2o 4 iam p. a Plinio tribuimus. Exempla autem Vergiliana, quia P. Char. aro laudatur, a Plinio proposita putanda sunt. Prisc. 246, a de genetivo g. II deci in is et Char. I 32. 7, ubi Plinius in libro VI citatur Pariter atque hic apud Priscianum Graeca regula conparatur. - etsi forma i terminata non recte pro dativo habetur, et Vergilianum exemplum acris Orontic
Prisc. 254, 6 OSSue e. q. . pro linianis habenda sunt. Primum enim Plinium de forma ossu disputasse conperimus e Char. P. 39, , qui tamen Xempla apud PrisC. servata omisit. Deinde vero qua l. l. exstant vice alio sonte prodiisse putaveris atque P. 18, 3 OSSum quae Conlato Char. 38. 7 sqq. ubi idem Gelli exemplum licet alio libri numero addito producitur, liniana esse adParet. Deinde Consideranda sunt ea quae apud PriSC. 237, 8 qq. de genetivo in us vel i exeunte exponuntur. Ubi quatuor priora exempla a Terentio petita sunt. Id quod deinceps subsequitur Sallustianum senati decretum fit utique Plinio debetur cf. Char. I 43, 4). Iam vero horum plurima apud Nonium reperimus, quae adscribRm. Ornati, tumulti Non. 484 idem Terentianum)quaest 483, 22 idem Terentianum)senati 484, 3 aliud Sallustianum victi 48η idem Plautinum)gemit 487. II idem Plautinum3.
Hae vero, quia in serie lautina insunt v Schmidi l. l. p. 3IJ e uno eodemque Conmentario hausta esse Coarguuntur, qui conmuni cum Prisciano fonte usus esse putandus est. Conmunem Vero auctorem, etiamsi apud Nonium aliud exemplum Sallustianum legimus atque apud Priscianum, tamen, quia unum apud hunc eXem-Plum, quod Cum Ceteris arto vinculo conexum est, certo linianum est, meminem inlium duisse misi linium Neri similes duco. Quem
56쪽
Terenti quoque studiosum fuisse e Char. I 4ῖ, 8. I. I et risc. A
Quodsi sententia mea stat, et Charisium Palaemonem 22, 8 ' Vcc Char. 39, 2 indidem hausisse putaverim nec non Dag. menti obiensis auctorem . V 353, 6. Apud hunc autem subiun gitur aliud Terenti Xemplum eius anuis sanui cod. Causae, quod sine dubio ex eodem sonte profluxit atque cetera cs Char. 34, Sqq.), i. e. mea Sententia e Plini libris. Id quod etiam seorsim' probare conabor, quo ea quae de Prisciano diXi muniantur Atque idem quidem testimonium in eadem quaestione adsertur et a risc. 268, II 363, I et a Gellio noci. Att. IV 6, 2 qui Capro non usus est. At conmunis sons isque Gelli aetate superior subesse debet. Κretzschmer de auctoribus A. Gellii grammaticis p. 97 - adstipulante Hertzio in annal philol. Vol. 8 p. 797 - probabilibu argumentis demonstravit Caesellium Vindicem in illo capite a Gellio esse adhibitum. Sed cum seg. ob auctorem neque demonstrari possit ex Vindicis libris hausisse et Plinio usum esse dilucide adpareat 33, deinde cum Vinde quoque e Cassiodori excerptis vel tenuissimis coarguatur lini copia in usum suum convertisse in seg. ob et
Gelli locum e Plinio pendere censeo. Adcedit quod apud Gellium
l. l. a. quae de genetiV ui terminato dicuntur: M. Varronem et P. Nigidium, comperimus non aliter locuto esse et scripsisse quam Senatuis, domuis, tu C tuis nos ultro admonent similium apud Char. 43, 2: senatuis ut fluctuis ita genetivum, inquit Plinius declinabant Iam vero, si fragmenti Bobiensis auctor
Plinio etiam illo illo usus est, idem de Prisciano insuper confirmatur.
3 Quae de abi. g. III decl. . V 56o II sqq. docentur in quibus v. o
Plinius nominatur, iam Brambach, at orth. p. 66 huic recte omnia adsignavit. Quibuscum coniungenda sunt alia p. 562, 35. Deinde cf. 56, 7 sqq. praecipue virum cum Servio ad Aen. II 8 svirum pro Virorum, qua figura et in prosa utimur dicit sane Plinius hoc in neutro non esse iaciendum scilicet propter casuum similitudinem, nisi sorte nimia metri necessitas cogatu . - Quae
secuntur de dativo in ahus desinente s. cum Char. 29, 3 p. 558 8 silo pugil, vigil), I9 sule l cum Char. I 36, 22. Idem Lucili locus qui apud Char. 78, Io a linio laudatur de genetivo,Numeri. in Cassiodori excerptis . VII O6, a significatur licet, fortasse excerp,
toris sulpa, non recte explicatus,
57쪽
liestat ut de Prisc. 62, 23 sqq. asinum 4 pauca addam.
Hunc enim locum, quia lini nomen prope antecedit. Schmidi, de Nonio p. Io I, ubi de simili Non loco' p. 347, 9 Μ. disserit, Plinio deberi putat id quod non probabile esse arbitror. Nec vero ASPer, qui de eaden voce in scholio Veron ad Vergili eclog. VII 33 cf.
Servium ad eundem locum Conmemoratur, Verus auctor St. Cum ab hoc ob causas quas explicabo Nonius sua mutuatus esse nequeat.
omnino Nonius illum titulum e conmentariis Vergilianis non delibavit, quippe qui in serie Varroniana , de vita populi Romani et
s de re rusticae in censum veniunt insit V. enim p. 344 4. . . I 4. 45, 27 346, 2. . . 3. 3 2. 347, 4. I S. I. 24. 31ὶ AC
recte sine dubio Schotimulier symb. philol. Bonn. p. 832 et Schmidit. l. p. 3 Censent omnia κempla e Varronis libris de re rustica,
de vita populi Romani et Cato s. de liberis educandis petita, quae multorum capitum in fine subiecta sint, postremo a Nonio una esse addita. Sed iniuria Schmidi p. 32 ista exempla ab ipso Varrone petita esse statuit, id quo eo iam refutatur, quod apud Priscianum non solum idem Varronianum sed etiam idem Vergilianum
exhibetur, quae ambo ex uno fonte fluxisse necesse est. Neque alia Varronis scripta ipse excussit Eum vero sontem, in quo praecipue Varronis tria illa scripta usurpata erant, non artem grammaticam, sed librum aliquem ad victum cultumque et veterum Sum Spectantem sui SSe censere oportet, praesertim cum Varronis verba non ut alias explicentur sed ad res Xpositas inlustrandas et Confirmandas adhibeantur. Ex illo autem libro et Nonius et Priscianus Caper et Asper sua petiverunt. Id quoque Nonium non arroneuSum esse docet, quod apud illum similem in modum atque apud Priscianum Varronis verba apud Vergili conmentatores pleniora mutilata leguntur. Neque Priscianus e Noni libro hausit, quia quae plura habet deci vocalis quantitate et testimonium e Plauti CurCulione petitum Cum Aspro et Servio congruunt. Iam vero cum Prisciani l. l. principio non ex arte grammatica provenerit, nihil est cur de Plinio cogitemus. Immo Hengi sententia annal philol. vol. 8 P. 798 de Suetonio Noni simulque ceterorum rauctore mihi admodum probabilis videtur.
58쪽
Transeamus ad VII librum, in quo aeque atque in V et VI inprimis Capri libri magnas copias suppeditarunt. Quem etiamsi
semel tantum nominatim adlatum invenimus p. 322, 2ὶ tamen maXimae partis auctorem suisse tum maxime manifestum fit, si ea quae cum, et I libro concinunt consideramus. De quibus X eis quae supra exposui ita statuendum est: quaecumque Cum libro congruant, e libro de dubiis generibus, quaecumque cum VI conspirent, aut ex illo aut e libro de Latinitate promanasse. Ipsius Prisciani testimonio Capro deberi arguuntur P. 337, 9 Sqq. quae de Populorum nominibus as vel alis, is vel tis et similiter terminati leguntur, quippe quae cum p. 29 7 et 34, 2, ubi CaPert Sti adsertur, Conparanda sint. Ea vero quae cum V et V libro Consonant sunt haec: p. 283, 2 de terminationibus , I9S, II
- I de terminationibus V 42 I9286, 3 Sosia Byrria Chaerea es V 43, Marsya etc. 'UI oa, Iaa87, 3 Italia Lydia Phrygia Syria VI 2oa rar I de adcentu UI Ioa I 8 Statius)am, Ia de ablat. I in , 248, II
Achate V 248 Ia Uergilius Arachne VI 248, Io Iuvenalis 293, 3 Hiberus VI 234, I Lucanus
59쪽
32I a scrobes V 68 6 Plautus in Amphitr. 3
Iam ero quaeramus quae e hoc libro Plinio sint adsignanda. P. OO, I 8 Teucrus Euandrus Char. I 28, v. l. 223. P. 33, 2 quae de sestorum dierum nominibus exponuntur Plini p. Char. 43 I admonent. Quem Conpertum habemus Praeter rationem . . analogiam, quae tum Conmendaret, auctoritatem non prorsus reieciSSe v. Char. 62 I et 46, 3 et quae Supra P. Ide his locis disputavi).
P. I 3, 3 Plures, compluriac Char. 23, 3, ubi Plinius de eodem memplo Terentiano disserens laudatur. Similia habes apud Prisc. p. 89, 5 et So. II. P. I 8, 3 OSSum iam Supra P. 45 Conlato Char. 38, 7 sqq. linio vindicavimus. Idem Cn. Gelli rerum scriptoris exemplum etiam in Capri de orthogr. libello Κ. VII oo. I intellegendum est, ubi Gellius e celius recte restituit Peter hist. Om reliq. P. CCXXXIV v. etiam p. 39 adnotationem meam .
P. 326, 24 laCte Concinit Cum Prisc. I 2, 4 et Char. O2,4 de quibus locis p. 26 et P. 44 Xistimavi. P. 33I, 6 mare . Hae eis quae apud Char. 37, 2 κ- Stant adeo congrua sunt, ut sorte quis illinc ea translata esse arbitretur. Quod tamen nego cum omnibus Ceteris respeCtis tum P. I 8,
4, ubi de Gelli exemplo nisi libri numerus differret, idem praeiudi-
Cari posset. Adcedit quod nostro loco Varronianum de gente P. R.
et lautinum e Cistellaria deest, contra aliud Plautinum e Rudente additum est Quod pariter Plinio deberi videtur. Praeterea vide quae de abi. sing. II ecl. disputantur. In quibus haud dubie vestigia liniana insunt, velut quae P. 333, 5 et 347, I de nominibus propriis e adiectivis factis traduntur. Conser enim exempla viritalis Annalis Iuvenalis eliκε cum Char.
60쪽
I3o 23 Felix , 33, 3 Iuvenalis , 46, 7 Utilis et aliis abi. M. III Xemplis, quae omnia a Plinium pertinent. Quod contendo eo Certissimum redditur, quod Priscianus altero loco 347, 3 de
vocibus rudis disserens prorsus Plini praeceptum refert quale conperimus e ChariS. I 42. I et η3. I. Plinio porro adiudicare licet id quod risc. 33O 24 cle aplustre cs Char. 22, 3 tradit, praesertim cum hoc vocabulum a ceteris grammaticis, quod sciam, non tractetur Inter PriSC. 333, I sqq. parent linum et Char. 38, I minium laudantem, etiamsi regula Proposita non plane eadem St, Propter Ciceronem utroque loco laudatum Cognatio quaedam intercedere
Denique nonnulla addam de Prisc. 363. Ubi Xempla ad gen. et dat. g. I deci pertinentia cuno eodemque sonte profluxisse suadet Gellius noci. Att. IU 6, apud quem anuise 2 et concubitu c 7 eisdem testimoniis conprobantur. De illis igitur idem valet quod p. 6 de anuis voce dixi. - Cum Gellio etiam Onius5OI, 23 Consentit.
De institutionum libris VIII. IX.
Institutionum libros VIII. X. . in quibus de verbis disseritur et multa insunt quae cum Diomede conspirent, e Capri libris, sci. licet de Latinitate, fluxisse iam p. a monui et hoc loco uber ius ostendam. Ad Caprum in his libris duodeciens provocatur 39I I. 393 9. 3. 436, 7 49o, . OO 6. O8. 28. 33, 23. I 3, 7. 524,
I 2 33O, 8. 333, I idque nonnumquam ita ut permulta ei deberi in propatulo Sit, velut p. 393 9: Sed et eorum et Superiorum omnium usus tam apud Caprum quam Plinium et Probum invenies c. E octavo vero libro cognoscimus in Prisciani sonte verba per literas digesta suisses cs. p. 379 4. 38 sqq. 39I I. 392, ΙΙ. 396 IIJ, quem ordinem a Capro institutum esse p. 39 , , ubi eius nomen additur, prodi Idemque in V libro praecipue p. 69 Sqq. Cernitur. ubi multa exempla sub finem brevius enumerantur, Post quae PriSC. III, 4 haec subicit: Supra dictorum tamen nominum usus et
apud Caprum et apud Probum de dubiis generibus invenis c. Quodsi
nonnumquam iustus ordo perturbatur, id partim Prisciano dandum