장음표시 사용
21쪽
moniis adiungenda erunt quae a libro privilegiorum maiore monasterii erihinensis circa a. 1160 conseripto, euius quasdam partes erecellus' vel primus vel accuratius imprimendas curavit, suppeditantur. Quos sontes si dili- .em,
genter exhauseris, ut vel unum exemplum invenias nomi- quam induinis proprii, cuius pars prior the ut scribatur, perquam Vereor. Neque vero provocare licebit ad quaedam formastionis theo exempla, quas in diplomatibus his inveniuntur:
Etenim haec diplomata partim in entinensi monasterio scripta non sunt velut ), partim quamquam in monasterio scripta nomina habent hominum, qui pro lingua sua pronuntiantes non the ad sed theo subscripserunt. Id quod ovincitur diplomate 50; nam cum et indignus subdia conus, qui rogatus seripsit diploma, hi adgerus et monachus, qui testis officio non in hoo tantum, si aliis quoquo diplomatibus confirmandis functus est ), head να-dus subscribendo usum loquendi, qui in ipso monastiris vigebat, sequerentur, duorum minim, qui in illa Dei eitur uiti ad . XX porcos pastionem monasteri donarunti alter subscribendo theodo Id disterre suas regionis linguama eritinensi clara indicavit. quis vero credat haec
hel. Collectae ad augendam nominum proFriorum Samnisorum et Frisiorum eientiam spectantes. d. m. Creoelius, M. Landeae bonorum et redituum Monasteriorum Merdinensis et mImonsi emissaec. X. M XL conservius E erfeld I964. L. . Indises antiquissimi eorum, quae monasterio redinensi per es cuiam redibant Pari L. Berotini. III a Traditiones erdinenses Part. I. ib. i. e. Lacomblet, Mederrhein Urkunden in num 3, diploma est anni 793. Cf. num. 51, 3, 57 60. '
22쪽
subtilius quam verius a nobis esse excogitata, etiam
diplomate 39, ubi theodbald inter testes legitur, de donando agro qui in uilla uiti situs est agitur, et diplyma
3, in quo theodbertum quendam invenimus, in uidu-gises oua scriptum est. Cumque diploma 40, quo theod-grim hereditatem in uilla que dicitur arto. in pago threant tradidit monasterio cuiqu0 theodi quidam subscripsit, n0n in ipso monasterio, sed in pago mimigernasor scriptum sit, etiam, quod ad dipi. 42 adtinet, similem cauSam, qua ratio subseribendi theodbald explicstur, licebit suspicari Luculentissime aut0m haec sententia, qua scripturam thood ex eorum qui ita subscripserunt, lingua aliquantulum diversa profectam esse defendimus, probatur illae Chartularii eri hin ensis parte, quas apud Lacom-bletium l. e. numer 30. insignita de holiseum in uti iti agit ); ibi enim qui commemoratorium istud conscripsit fratrum du0rum, qui monasteri ad XX poreos pastionem dynarunt, alterum, qui ipse theodo id subscripsit' non ex illius dialecto theodo Idum, sed sua ipsius erihinensi usus hiat holdum nominat'). D tbhius. Idem sere dicendum est de latifundiorum, quae anno ii 44. 855 p. h. hereditatis iure in monasterii dieionem venerunt indice, qui apud Lacombletium num. 65, apud Crecellum in III partis p. 32 sqq. legitur. Namque in ea parte, quad Francorum pago qui dicitur elua agitur, praeter quinque nomina, quae a ostendunt Lia ger, hiaties Thialger,
Thiasis, Thiadmur invenitur etiam Thiod bo id, cum
neque ubi do agris in Frisia sitis sermo est neque inter subscript0res nomen a thio incipiens legatur, quamvis quattuor eius generis nomina adsint Thiaduuold, Thiaddas, Thiadrie, hiadrad). In illa qu0que n0minum Fri-Si0rum c0pia, quae apud recellum'. inde a p. 12. 0-guntur, si excipias l0corum n0mina, quorum i insi
' Cf. reces III p. 28 - 29. Cf. quae supra ad n 50. explicandum EpoSuimus.
23쪽
ex lege grammatio supra adlata acillimo replicanda, stlarmas nonnullas saeculi recontioris scimi vel undecimi
notam prae se serentes'), reliqua nomina XXVI partem priorem hi ad ostendero sque diphthongo su locum in iis ess saetis tibi sinuadebis. Constar igitur id stur in Frisiorum nominibus cum voce hi ad e compositis e diphthongum numquam, tu, nisi i litterula sequatur; non inveniri. At non omnis remota osse videtur difficultas, cum in inr e
codicis Vindobonsnsis subscriptione non thiat borti, sed Meddit enthsatbsrti Isgatur Quam difficultatem nullius pr0rsus momenti esse lacile si iis quae secuntur e0nligi 0test. Diphthongum 4 ex iri secundum certas lines profi- M0''cisci supra vidimus; sed neque ipsa diphthongus tu ghnuinaeSt, Verum orta vocali incremento ex , cui Vogalis praemittitur quas plerumque litterula i significatur, sed cuius loco, eum incerta admodum sit naturast, etiam littera scripta inusnitur. Unde fit, ut dupplicos sir diphth0n-g0rum forma et tu, io, i et eu eo, ea deprehendantur'). Incertissimas, qua est haec litterula, naturae manifestum documentum inest in diplomatibus, quae apud Lac0mbletium numero 76, 77, 3 ocupant atque intra XVI. annorum spatium' scripta has ostendunt subscripti0nes: 76. Ernustius notarius ad uisem thiot mari arehi-ere ellari recognoui. Sunt XI nomina: Dodo, Deddi, edi, hiedri p. 16, Deddi
24쪽
. p. assertus camellarius ad uicem theot mari archia capsellani recognouit. 93. Ernustus eaneellarius uiemn thieot mari
ex fontium V uod modo ex ratione grammatica defendimus, ea
testimoniis. . . . . . . . . .
pa8Sun pro a InvenIri, etiam Ipsorum fontium testimoniis
comprobatur. Nam invenimus in antiquissimis rethinensis monasterii diplomatibus hiat baldum quendam ind ab anno 34 3 846 eties inter subscriptores , qui quidem et thiat bald sit theat bald subscripsit, eadem pr0rsu ratione, qua alius subscriptor et the ad radi et hi ad radi forma utebatur. Ad quam rem elarius perspiciendam noua re erit ex Lac0 letio nominum testim0nia cum accurata annorum significatione haec adserre: Bum. 47. a. 83 Sig. Madbaldi. 49. a. 836 0. thiadbaldi a. 836 ego theodota et frater meus thru er . . .) Sio thiadradi. 'oahia erus indiymι subdiaeontis scripsi rogatus et Subscripsi. - 51. a. 830 Sio thealbaldi. ἡ 53. a. 838 0. thiadradi. Sis theatbaldi. ἡ 54. a. 838 Sig. hiat baldi. - 57. a. 843 Ego hiatharsis diaconu S. r. e. s. Sig. thiadradi Sig. thiadbaldi. b8. a. 8M Ego hiathardus diac. . . . . Sy. thialbaldi. 60. a. 845 Mo hiathar S . . . . . Sty theadradi. 62. a. 846 ne 84Z Ego hiatharsis d. . . e. s. Sty thiadbaldi.
Formam theolbald quam in annorum 2 et 26 diplo
matibus legimus, non confundendam esse eum sorma nominis, qua is de quo uno agimus subscripsit, iam supra ostendimus. Cf. . .
25쪽
Cum itfridus, qui piscopus Mimigardelardensis a Thi M 839 - 849 precibus monachorum erihinensium per-Thsathmo motus s. Liuigeri vitam conscripsit, inter auctore ho discipulo. mines illi et familiares et alumnos, quorum iudu actus
S. Liuigeri didioerit, etiam hiat baldum eumque post Hildigrimum qui anno 27 obiit commemoret, hiat
baldum hunc eundem esse atque subscriptorem m0do commemoratum verisimile est Nam cum inde ab anno 796 ad 806 quindecim diplomata quas ad donationes pertinen laut- gero factas, idem hiadbaldus humilis presbyter rogatus scripserit et subseripserit neque iis temporibus homines admodum iuvenes ad presbyteratus ordinem admitterentur, non multum errabimus, si statuerimus, anno 796 Thiadbaldum circiter triginta annorum fuisse. Quodsi puer tredecim vel quattu0rdecim annorum s. Liuigeri amiliaritat uti coepit namque inter eos erat, qui teste Althido ab infantia ilitim noverant atque ab eo eruditi fuerant), ad annum 779 et 8 devenimus quo ipso tempore sub Albericoepiscopo Ultraiectens Liuigerum, donec anno 782 rebellantibus duce Widuhindo Saxonibus ad fugiendum cogeretur, magistri munere functum esse infra demonstrabitur. Qua Sententia coepta veri non fit dissimiis hiatbaldum illum1uisse non solum . Liuigeri qui mortuus est anno M)c0mitem perpetuum, verum etiam apud Ger ridum, s. Liui- geri nepotem eundemque tertium monasterii erthinensis
abbatem 827-839)I, et apud eum qui ei successit Alt-fridum 839 849), magnae fuisse auctoritatis. Eo tantum
baldi nomine subscriptum, eum in monasterio non comm01 atum esse licet suspicari. Mortuus autem esse videtur oct0ginta fere annos natus anno vel 46 vel 847 vel paulo post, cum nomen eius in nullo proximi temporis diplomate legatur. Is hi adbaldus quem a ra. Liuigero ab infantia eru-
26쪽
ditum esse eerto scimus, etiam Theat berto, odi eis Liviani subseriptore, sine dubi magistro usus est, cumst . Liuigerum sit heatbertum eodem tempor scholam Ultraiectinam gubernasse paulo infra demonstrabimus. Ha-bsmus igitur duppis scripturae Theat exemplum, qu0rum. Theatb0rt memoria mandavit magister alterum, alterum Thoat bald discipulus. De Thἡwd Aliud quoque in pr0mptu est testimonium, unde heri aequali 0Xeunte saeculo letavi Drmam h sam in iis regionibus noti inusitatam fuiss liquet. Eristus tarmenfridus fratres tradideret ni pro . XXX. solidis duas partes de illa foreste ad arn a qui ameturies fiuit: et theadradan quem ipsa
theadrada antea uertiam artem et . . traditam habuit.
Qu0 diploma anni 16 Lae0mbletianum 32 alio eiusdem
anni Lac. 33 c0nfirmatur quo idem fratres tradere sotestantur duas artes de illa foreste que est super fluvio
arnapa in passo leuenem addρntes quicquid pater noster.
amatricus . nobis dimisit in hereditatem. Quo diplomate cum suppri0re e0nlat The ad radam uxorρ suisso Amal-risti, quem iam ann0 795 locum qui oeatur ad erucem in ripa uuii arnapi Liuigstro donasses diploma ae0mbletianum quintum testatur eandemque fratrum illorum matrem: an Vero Theatradam Theatbρrti qui codicem Livianum subscripsit fere aequalem fuisse adparet. Dubium igitur esse nequit, quin saecul00ctavo et n0n utraque forma et hi adberti sit Theat berti uti licus rit. Unde sequitur nullam in pssse in codicis Liviani subscription se Theat berti offensionem. Haec de n0mine ipso exposita cum suffieiant, iam deauet0re ipso, qui nomen inscripsit codici Livian0, videamus.
Jheathhein Qui ver ille fuerit, res Videtur esse apertissima, p0st
' Nam ita scriptum est, non ut in Anal. Livian invenitur distinetis verbis epi de orostat.
27쪽
- 11 dimoultates quam gravissimae. Iam supra mem0ravi, dubitare asseum, num Dorostadii umquam fuerit sedes spiscopalis, neque dubitationem istam improbaverim, cum nusquam alibi vel levissimum exsto huius sedis episcopalis indicium. Sed ns in eam quam inde deducit asseus abeam sntentiam Thoatbertum illum probabiliter quaerendum esse in latereulo Fiscoporum Ultrairetinorum, plura
videntur obstare. Traieetum vetus subteriorestado dictum pr0cul dubio ppellarii
ssi ad determinandam accuratius regi0nem. in qua urbs opus In
ista Ita erat, neque eiusmod dicend genus a nostro abhorret more, quo loca eodem nomin insignita addito alio nomine discernimus v. e. Baden be men Scimus autρni Ultraiectum vocatum esse Traiectum ad Rhenum, quo aeq-mine a Traiecto ad Mosam h. e. Mastrichi distinguerρ-tur ). - Quid igitur verisimilius quam additum esse n0men proximi l0ei, qui alicuius existimabatur esse momsint atqu0samae 8 Nimirum urbis plebri0ris nomen addi non potuisse ind facile int0llegitur, quod Traiectum totius regionis aput erat. Fuisse autem Dorata famosim vicum ex Vitae S. Gregorii a s Liuigero conscriptae c. 10 Scimus: B. Gregorius Traiectum, antiquam civitatem et leum famosum Dor- stad eum illa irradiavit parte Fresoniae. . .'). Unde adparet, minime e0nfundi inter Se 0SS Traiectum vetus quod hoc loco antiqua civitas vocatur, et Orestadium, quod iei 0mine clare ab Traiecto distinguitur; nequs apud nos, ut exemplo utar Supra adlat0, umquam aut licuit aut licebit archiepiscopum indobonensem V0care Ba- densem, neque magis Badensem, si ibi esset sedes spiscopalis, VindobonensΘm. An vero episcop0s incertis sedibus, ut 0d Traiecti
m0d, Dorostadii habitarent. fuisse censeamus 3 Quod ita
28쪽
fuisse ne statuamus, vetant, quas in eadem vita leguntur: Deinde senescente eo l. e. s. illibrordo in opere Dei e stabilito episeopatu in loco, qui nuncupatur Trajectum es alio nomine illabum et migrante ad Dominum de hae luce, successit s. Bonifatius idem archiepiseosus et martyr '). Cum igitur nulla omnino adpareat causa, ob quam Theat-bertus ille, si fuisset episcopus Traiectinus, non Subscripturus fuerit episcopi Trairetini, sed si dedo stat,
temerariam censuerim ess rationem, quam, ut rem0Veret
difficultat0s, asseus iniit Quid igitur aciendum γ
s,2ε , ' Inter episc0908 Ultraiecti nos, qui altero numeratur ' ζIPP'in loco' s. Gregorium non episcopum, sed abbatem et rectorem tantummodo fuisse eelesia Ultraiectinas his confirmari potest argum0ntis. ullus Gregorium epistulae, quam ad eum intra annos 755 757 sdit, initio ita adloquitur Clarae Chri si celesiae lampadi luciferae meoque in doctrina divinae legis oetissimo adiutori Gregorio, dupli ei presbiteratus abbatisque honore eum
precedente proFriorum meritorum suffragio decorato'.
Porro qui vitam . Gregorii scripsit . Liuigerus di-Scipulus eius, nusquam eum Vocat episcopum, sed ita de eo loquitur: Est mihi sermo iste de domno Gregorio abbate et praee est ore meo ab infantia ε). Inter quos b. Gregorius columna Ecclesiae Dei inventus est: qui in diebus religiosissimi regis Pippini succedens magistro, genti Fresonum missus est praedi-eator . - Similiter et fidelis discipulus ejus ib. Bonifatii Gregorius adjutor inmtigabiIis in opere Dei cum nis-gistro remansit in custodia et dueatione gregis Christi, factus seeundus pastor '). Consentiunt etiam Althidi verba,
cf. b. c. 14. p. 763. Ct Gam l. c.' L Bibliotheca rerum Germanicarum ed. atra fom. II. Monumenta Moguntina Berolini IS66. - st inter s. Bonifatii et Luui epistulas 103. p. 270. ' Cf. vitas S. Gregorii c. 12. l. c. p. 752 sqq. β Cf. b. p. 753. ' Cf. b. p. 56.
29쪽
quae in vitae s. Liuigeri . 10 leguntur ): Venit intereari quidam de terra Anglorum, luber nomine ad abbatem Gregorium . . . Quem abbas Gregorius libenter suscepit et comperto, quod esset vir bonus et doctus suasit ut sibi coepiseopus feret. Non enim fuerat idem Gregorius ad episcopalem gradum ordinatus, sed presbyterii perseveravit in gradu.Quamvis autem verus episcopus non fuerit Gregorius, tamen munera eum obiisse episcopi et ita quodammodo appellari potuisse episcopum ex loco adlato manifesto sequitur; nam quo iure suaderet luberto, ut sibi eo episeopus eret Sed adferri praeter ea alia possunt testimonia unde S. Gregorium muneribus quibusdam episcopi iunctum esse videmus. Scribit enim s. Linigerus in vitae s. regorii e 14 ): Ipse quoque . Gregorius a Stephano apostolieae sedis praeside et ab illustri et religioso rege Pispino suscepit auctoritatem seminandi verbum Dei in Fresonia. Et paulo infra: Cui si . . b. 0ni sati0 et
succesit sitis haeres ejusdem gentis Fresonum pastor et praedi eator ordinatus a Domino et a principibus supra dietis Ecclesiae Dei. Luculentissimum autem huius rei testimonium videtur esse Huebaldi, qui invita . Lebuini haec scribit Lebuinus eae Anglorum patria
oriunduS .... Tectione navali Traiectum petiit. . . . ubi, periens quemdam venerabilem virum, nomine Gregorium,
eae nobili Franco= um sanguine procreatum, a b. Bonifacio archiepiscopo olim a pueritia enturitum, gradu ecclesiastico presbyterum, sed tunc pro tempore si- seopalis officii in eodem castro vel etiam parochia vicarium, evomit ei omnem suae peregrinationis sibique commissae praedicationis terium'. Quibus cum testim0niis
CL Mon Germ. SS. H. p. 407. y CL ab apud ignium ib. p. 763. y Cf. PerigesI. p. 361; conscripta haec vita est ineunte saeculo decimo res Waltenbach I. c. p. 166.
30쪽
di 'n'. cus, quem apud Altfridum' legimus et suscepisse curam pastoralem et misiss Liuigerum diaconum ad perquirendum s. Lebuini corpus et ecclesiam Daventriensem reparandam et post hae Liuigerum et eum eo alios semos Dei ut destruerent fana idolorum et sarias culturas idolorum ingente Fresonum. Ex quibus locis recte licet concludere Albricum episeopi munera obiisse eundem vero tunc tem-p0ris legitimum episcopum nondum fuisse evincitur his vitae verbis: Abbricus autem, cum in colonia civitate gradum accepisset episcopalem, fecit et Liuigerum secum presbyterii percisere gradum et constituit eum doetorem Ecetratae in pago Ostrachae in loco, ubi s. Bonifacius est
solum omnia episcopi obibant, sed etiam gradum acceperant episcopalem, quales erant s. Bonifatius et postquam gradum accepit episeopalem Albricus episcopos qui gradum acceperant FiScopalem, verum ita, ut non proprio nomine ecclesiam aliquam administrarent, sed adiutores essent alius cuiusdam ecclesiae rectoris, qualis erat lubertus presbyter08, qui quamvis perseverarent in gradu presbyterii, nonnullis tamen fungebantur muneribus episcopalibus, inprimis iis, quae theologi iurisdictionis n0mine e0mprehendunt, quique eam ob causam aliqua ex parte episcopi vocabantur, qualis erat s. Gregorius et antequam ad gradum episcopalem pervenit s. Albricus;
τon Th. Sickel, men I867, p. 16. . , ubi licet diploma illud inter genuina enumeretur, Vox episcopi tamen uncis includitur, et Kirehengraehichte euischland v. r. r. ilh. Relibem Gottingen ISIS. I. p. 33. es. c. 14 in Non. Germ. l. c.