장음표시 사용
61쪽
elocutus sit. Sensit amorem Lesbiae, sensit odium Caesaris eorumque, qu cum e reipublicae Romanae libertatem ove
terent. Ubi Acmon dulci amore Septimio suo conjunctam depingit, ubi passeris, quem dilexerat amata puella, mortem deplorat, ubi Calvum de immaturo dilecta Quinctilias obitu consolatur, ubi antio amico deprecatur, ut felix sit conjugo fideli et caris liberis, dulcissimis illis versibus:
Torquatus volo parvulus Μatris e gremio uae Porrigens tenera manus,
Duleo rideat ad patrem Semihiante labello. 'in his omnibus Catullus ipse sensit, quae ScripSit, non studuit, ut aliena sibi propria redderet. Non carmina composuit, nisi urgente animo et oblata occasione. Hoc enim quoque perspiciendum et probe tenendum, nullum sere esse inter Catulli carmina minora, quod non certa oblata occasione ad certam quandam personam scriptum sit. Sic enim facilius intelligitur poetam versibus expressisse quid quoque tempore Sentiret, nec animi assectum a se alienum finxisse . Nec dulces tantum illos animi affectus carminibus expressit, non solum amores amicitiasque celebravit, sed truces
quoque vibravit iambos in inimicos, qui aut ejus cin
62쪽
litteris laudos detrectare conarentur, aut qui amatam puellam a se abalienassent ira exarsit in potentes illos viros, quos liberam rempublicam pessumdare videbat, nec uno tantum carmine cinaedo Romul perpetua inussit stigmata. Haec quoque, quam Nam nonnumquam Xprobatione continent, quas aut non meruerant ii, in quos ea conjecit, aut quas omnino melius fuerat tacuisse, ad optima poeta carmina mihi pertinere videntur, hac Sola de caussa, quod non alienam materiam in iis sibi assumpsit, sed ea exprompsit, quae ipse in intimo pectore recondita habebat. Hac enim sola ratione seri potest, ut carminis materia et modus, quo poeta
eam ornaverit, inter se conveniant. Huic enim carminum
generi non tantum pertinent omnia, quae scripsit ad puellam, quam non dilexit
Sed pater ut gnatos diligit et generos' i ,
Sed ea quoque omnia, quae Ommsenus lepidissime descripsit , quum diceret in iis contineri die solidesto letnma- loro gobi deter Goselligkoit, die anmuthige os seli un--genirien ad henabentheuer, avo das halbe Vergnugen imisusschwatete und Poetisire de Liebesgehelmnisse μbostefit, das lebe obe de Iugend ei Men Bechern und leere Boutein die sis undisio Dichterlust, dis μromistae und oster noch die veronesische Stadtanecdoto μund de launige Scher im vertrauten Zirkel de Freunde. Sed haec iam sufficiant. Hoc indicare voluimus, aliquid
63쪽
Minter se inter a Catulli carmina, in quibus Alexandrinorum opera docta hercle o laboriosa imitatus si et poemata, quae suam ipsius indolem secutus, composuit. Quorum haec nostra quidem opinione, sere sola esse-cerunt, ut plerorumque recentiorum iudicum sententia
Quam eandem fere opinionem ommaenus expressisse videtur,
64쪽
poetarum Latinorum omnium optimus celebratus Sit.
dictisammtun alterclinga dota Olk-- te was dis lateiniae moesia aberliave a rvweiae vermas. R. G. III, 585. Per se patet nos non id egisse, ut judicium omnibus numeris absolutum de Catulli ingenio erremus. Si enim attendendum fuisset 1'. ad aetatem, qua poeta pleraque omnia scripsit paene adolescens mortuus est 20 ad lasciviae et petulantiae vulgaris in verbis imitationem, qua ut ut subinde res satis innocentes, verbis obscoenis declaret. Alicujus momenti hi sunt ipsius poetae verba: nam castum esse decet pium poetam ipsum, versiculos nihil necesse est. Fuit Catullus, quod non dubito, homo satis dissolutus, idem fidus amicis, in dando et commodando liberalis, sed eo ipso fraudi opportunus et qui facile Leabiae, dolosae et impiae mulieris laqueia irretiri se pateretur. In omni ascivia et petulantia tamen coniugialia amoris elicitatem ex vero aestimabat ut . . Epithalamium Μanlii egregie docet. maeo omnia non omittenda suissent; nunc vero id tantum egimus ut, duo esse Catullianae genera PoeSeos et, en ita poetae nostri carmina inter sese diversa sint, doceremus.
65쪽
Qualis fuerit Alexandrina illa poesis, de qua in superiore capite egimus, optime intelligitur ex Carmine LXVI, quod ipso Catullus testatur se e Callimacho in patrium sermonem convertisse. A vetustioribus sere omnibus summis laudibus extollitur, ita tamen ut doleant periisse ipsius Callimachielegiam, quia hac temporis calamitate non fieri possit ut Graeca cum Latinis componamus, inspiciamus non in singulis modo vocibus, sed in figuris etiam luminibus-μque orationis, in ipsa ratione numerorum ac denique in tota structura poematis, quam apte et scienter Graeci poetae, in hoc genere inter suos facile primi, vim ac leporem Latinorum Poetarum in controversia politissimus assecutus suisset Et certe dolendum est, mirum illud
66쪽
doctrinae Alexandrinae specimen non aetatem tulisse, sed bene de nobis actum censeamus, quod exstat Catulli versio Latina. In qua ipsa loquitur Berenices Coma, Veneri dicata ob salvum mariti Ptolomaei ΙΙΙ uergetae ex bello Syriaco reditum. Multa apud veteres auctores hac de re Commemorantur. Quorum testimonia collecta sunt a Val kenario, qui Eratosthenem, Hyginum, Achillem alium, Hosychium, duos iurarate carmina scholiastas et Proclum laudat, quippe qui aut de ipso sidere, cui Berenices c mae nomen est, aut de Conone, qui de ea re sabulam excogitavit, aut de Callimacho, a quo reginae coma in sidus mutata is ελ εώ --εωθέ Scripserint . Uberrimus de ea re testis esse videtur Hyginus, cujus verba haec sunt Sunt VII stella ad caudam Leonis in triangulo collectae, quas crinem Berenices esse Conon Samius Mathematicus o Callimachus dicit cum Ptolemaeus Bere nicen Ptolemaei et Arsinoes filiam, sororem suam, duxisset uxorem, et paucis post diebus Siam oppugnatum pro sectus esset, vovisse Berenicen, si victor Ptolemaeus rediisset, se detonsuram crinem; quo voto damnatam crinem in Veneris Arsinoes Zephrritidis posuisse templo, eumque postero die non comparuisse, quod actum cum Rox aegre ferret, Conon Mathematicus, cupiens inire gratiam Regis, dixit crinem inter sidera videri collocatum, et quasdam vacuas a figura septem stellas ostendit, quas esse fingeret crinem.' Cuius narrationis parti inter nostrales
Callimachi elegiarui fragm. te collecta atque illustrata a L. C. Valekenaer, ecl. . LuEa , . 35-45. Astron. Poet. L. II. C. XXIV in Leone.
67쪽
oblocutus est Vir Clarissimus Bosscha , qui conteridit Berenicen uxorem tantum, non sororem quoque Ptolemaei Mergetae fuisse Rem ita proposuit: Fuit illa non tole- maelo vo Philadelphi sed agas, Cyrenaicae regis et Arsinoes filia, a patresdosponsata Ptolomaei fratris quocum diu bellaverat, filio, ut sic certaminum finis esset. Sed post agae mortem Arsinoe mater, qua invita sponsio orat facta, clam misit ad Demetrium, Demetrii Poliorcotae filium, ut cum filia regno Cyrenaico potiretur. Venit De- metrius et matri magis, quam iliae placere studens, superbia sua militum ac populi animos ita a se alienavit, ut conjuratione inita percussores immitterentur in conclave, ubi cum Arsinos cubabat. Huius coniurationis conscia quoque suit Berenice, quae stans ad lares praecipiebat, ut matri parceretur, sic salva pietate matris stupra ulciscens et in matrimoni sortiendo patris iudicium secuta.VCf. Iustinus XXVI, 3. Quod factum Callimachus o Catullus nostro carmine celebrant s. 27 sq:
Anne bonum oblita es facinus, quo regium adepta es Conjugium, quo non sortius ausit alis 'UHanc opinionem jam ante professus erat Ugio oscolo in Italica de hac elegia dissertatione, cujus epitome legitur in editione Catulli, quam curavit vir Cl. Naudet, inde a pag. 605 . Ipse poeta, quod et Foscolo indicavit, in eo I tino adversari videtur, quod Coma Ptolemaeum fratrem dicit Berenices s. 22. Quam rem jam olim notavit es-
entamen Criticum in constituendo et exponendo poemate Callimaehi Catulliano, scr. . Osscha. . . Cf. ibi p. 12.
68쪽
solingius ad Simson chronicon, opinatus tamen o Catullo Hyginum narrationem suam deprompsisse, et addit: nisi Catullus Callimachum vertisset, paeno dicerem amatoria--rum blanditiarum hic signum isse, non cognationi S, Urairia verbum' Sed, ut recte Bosscha observavit, ob hoc ipsum, quod Catullus vertit Calli nachum, frater h. l. non potuit a poeta vulgari usurpari significatione Abundeonim ex Iustini uberrimo testimonio patet, non fuisse Berenicos Davom Ptolemaeum. Sed jam oscolo recte annotavit.
apud doctum Ovidium iratrem pro fratre patrueli usurpari. Id doctum quoque socisses Catullum haud incredibilo est. Quod ipsum jam in orcellini exigo legitur. i. v. rater, qui exomplo a Foseolo allato addidit id, quod Cl. Bosscha adscripsit sc Ovid. Notam. XIII, 31, ubi Max o ehillis
Patrom appellat. Nelius hunc vocabuli sensum, a vulgari usu prorsus alienum, Callimache earmini Convenire, quam
ovi des quibus deinde multa disputavit Cl. Bosscha p. 74Q, Opinatus partim blandimenti gratia ita dictum osse Ptolomaeum, facile intelligitur. Cetera, quae Hygini verbis de nostrae elegiae argumento traduntur, a probabilibus testibus, quos si vis, vide apudValchonaerium confirmantur. Et sic jam ad ipsam legiam dijudicandum transtro liceret, nisi alia Hyginus dolorenice tradidisset, quibus praetermissis, simul occaesi amitteretur commemorandi ingeniosissimam Haupti conjecturam, cujus fundamentum ex ipso Catullo desumpsit. Addidit enim eodem
to annot ad p. 1174 non ut osscha scripsit 1194 ad annum 3759. a ipsa pagina Simsonus narrat expeditionem Ptolemaei de qua in Catulli elegia sermo est, jam indieatam esse a Daniele, C.
69쪽
loco, quem supra laudavimus haec ΗTginus Hanc Bereni- cen nonnulli cum Callimacho dixerunt equos alere, et ad Olympia mittere consuetam fuisse. Alii dicunt hoc amplius, Ptolemaeum Berenices patrem, multitudine hostium per territum, fuga salutem petiisse filiam autem, Saepse On- suptam, insiluisse in equum, et reliquam exercitus copiam constituisse, et complures hostium interfecisse, reliquos in sugam conjecisse; pro quo etiam Callimachus eam magna- nimam dixit. Eratosthenes autem dicit, et virginibus Les-
biis dotem, quam cuique relictam a parente nemo SolVeret, iussisse reddi, set inter eas constituisse petitionem.' Iam Valchenaerio haec omnia mira et a recentiore grammatico
aliquo Hygini narrationi adjuncta videbantur. Α prioribus enim haec Separavit, et consessus est, se quid de illis Lesbiacis virginibus esset dicendum, nescire, nisi quod reserenda essent ad ea, quae in scholiis Arateorum Germanici leguntur p. 114 d. orolli . Quae quid significent nemo est, qui cognoverit. De reliquis autem ita disputavit alchonaorius ut probaret, hic in tolligendam ess Diagoras Rhodii filiam,
Καλλιπατειρα dictam , quia non tantum pugilis nobilissimi esset filia, sed etiam postea ερευέκηυ, quia Victorum OlΤmpicorum filia, Soror et mater esset. Φερε9ik autem forma est acedonica, qua uti solebant dialecto Alexandrini pro 'timini. Haec
sola mulier suit, cui spectare ludos licuit Olympiae gym-
Cf. apud Valchen. p. 36 8qq. Ruyt Q. C. D. 2 sqq. Ipso Ualchenaerius locum attulit p. 43 Hau pl. p. 8A: Videntun Maliae stellae obscurae septen juxta caudam ejus Leonis , quan vocantur crine Berenice sti sunt earum virginum, quae Lesbi perierunt.
70쪽
nicos Sed jam recte Hauptius observavit hanc Pherenicon ludos tantum spectasse, non tamen equos ad Olympia mittere consuetam fuisse Nil igitur haec omnia, qua vir Clarissimus protulit, aciunt ad rem Sed ipsum Catulli carmen faciliorem praebere interpretationem recto auplius vidit. Ibi enim legimus hos versus multum certe tempore VeXatos .
-Αbjunetae paullo ante comae mea sata sorores WLugebant, cum se Memnonis ethiopis 'Unigena impellens nictantibus sim pennis Wobtulit Arsinoea Locridos ales equus.
Olim autem in ultimo versu scriptum suisso alia equos' uti nunc etiam in codice Laurentiano legitur, admoduin verisimilo est. Quod cum grammatici non intelligerent, opinati sunt Berenicen equos aluisse, et ingeniosa certe conjectura visa ost id reginam fecisse, ut in Olympiis praemia reportaret ludis. Sed jam salis de Berenice, Catullus nos ad Se reVO-cat. Supra autem ex Fgini narratione argumentum selegiae cognovimus et hoc ipsum argumentum non O-test nobis non admodum mirum et a nostra cogitandi
ratione prorsus alienum videri. Sed id ipsum erat, quod Callimachus, quod Alexandrini, quod deinde Romani, qui
eos imitabantur, sectabantur, nova atque inaudita, novo quoque atque inaudit modo proserre Nec laude hoc studium caruit, neque apud aequales, neque apud posteros. Iam vidimuS, quantopere ab aequalibus doctu poeta noster celebratus sit. osteriorum interpretum pauca adscribemus testimonia,