De metris Pindari quaestiones tres [microform]

발행: 1880년

분량: 64페이지

출처: archive.org

분류: 미분류

21쪽

Ρercensenti . . Omnes versus carminis es occurrent in 10 versibus 9 I, 104 94, 1 br, i , cili, rip. et, litterae carminum titulis praefixae indicant metrum carminis aeolicum vel doricum.

24쪽

λαχθέντες δ' εἰς Ἐφυραν Dorio qua non solum exitus imperfectus intruditur, sed etiam spondeus illegitimus pro trochaeo. Berghius lectionem traditam ἴκοντο δ' εἰς Ἐνο- ραν πλαχθέντες aciliore emendatione ad metrum restituit Ἀκοντο δ' εἰς 'Eφυραν πλαναισιν.

25쪽

61 στρ r 1. εσσυτα τε Ῥοισαῖον. Enumeravimus 108 exitus imperlaetos 10 in tabula, unum in nota p. 18. Centum, ut diximus, oeckhius Pindaro indulsit. Octo illorum, qui accedunt, Bergkius auctor est; tamen Bernius 101 tantum praebet, quia se exitus imperfectos Boeckhianos delevit, qui in tabula nostra insigniti sunt his numeris 38, 41, 6l 101 106, 107, et eum, quem p. 18 adnotarimus.*4. Primum colligamus ea carmina, quae nullum exitum im

Haec undecim carmina continent versus 72. Numerus autem reliquorum carminum est 33 si carmina IIII et L IV quoniam eodem metro composita sunt, in hac computatione tamquam unum carmen ponimu8J, quae continent versus 2777. Cum autem cognoverimus paene quartam partem earminum et in iis satis longa aliquot nullum habere exitum imperfectum, suspicio oritur eos exitus imperfectos qui in

26쪽

20 - 222 longioribus carminibus solitarii extent, aut traditioni corruptae deberi aut salsae versuum constitutioni. His autem locis exitus perfecti restituendi sunt libris ipsis commendantibus:

Cum libri omnes praebeant in fine versus αμφι, quod nec metro nec sententiae conveniat, scholiasta autem sua exhibeat, inde ab Erasmo Schmidio omnes editores si su iure in textum receperunt nisi quod debuerunt formam simul restituere doricam αμα vel ut alii scribunt μῆ , quae in optimis libris extat in finibus versuum III 1 καὶ πενταετηριδ αμα W11 χεῖρας uiua H 78 ἐλέφανθ' asiametro autem flagitatur in medio versu

ubi scholiast Herodiani auctoritate nisus doricam esse sormam declarat. Undarus autem et μα et ει forma usus. est metro enim flagitatur μα ΙΙΙ 45 et Να 2.

Code optimus A metro et sensu invitis praebet ἀλλ' εκρυπτετο, codices BC ἀλλ' γκεκρυπτο, unde oecisius, cui ex recentioribus obtemperarunt ommsenus et Christius optime effecit ἀλλ κεκρυπτο Hermannus Rutem, quem Bergkius secutus est, effinxit ἀλλὰ j κεκρυπτο etsi non raro apud indarum praepositio a substantivo versus ne disiun

ἀνθ ρωποισι.

27쪽

Quamvis omnes editores et maior pars librorum patro- einentur duali καταβαντε , tamen cum optimo codice A et eum scholiis reponendus est pluralis καταβαντες. Undarus enim participiorum formis pluralibus ibi quoque utitur, ubi Verbum sormam dualem habet, . . o Ι 86 μαθοντες ἐλαβροι παγγλωσσιέδ, κορακε ως, κραντα γαρυετον Gravius est quod hoc loco ipsum quoque verbum pluralem so mam habet. Ceterum Homeri, qui eadem libertate utitur, nostro simillimi sunt loci L 218 et Μ 265. . . δυ' νερε θωρήσσοντο Πάτροκλος τε καὶ -τομέδων να θωμιν χοντες 'et Aμφοτερε δ' Ιαντε κελευτιοωντ εα πυργων παντοσε φοιτήτην μενος τρυνοντες πιαιων. 4 Pin 1. Ῥαυνρ τραπέδι παλαιμονεῖ κενεα pro Dbrorum lectione κενε coniecit auWius, cui obtemperarunt Hermannus collato D X 93 κενεα πνευσας quod dictum est de eo, qui frustra laboravit), Boeotaius, erratus, Christius quamquam scholiastae quoque κενε agnoscunt. Nec negari potest lectionem traditam χαυνq πραπίδι παλαιμονε κενεα habere quo offendat: nam novi nihil additur, si πραπὶ χαυνα insuper κενεα appellatur; sed mendum non latere in κενεα, verum in χαυν rectissime perspexit Ommsenus, qui collat VIII 4 κενεαν δ ελπέδων χαυνον τέλος scripsit

Est Oeabulum rarissimum atque apud Homerum απαξ εἰρημ ενον ora 18, ubi Scamander de Achille verba facit:

εἰλυσω ψαμαθοισιν, αλις χέραδος περιχευας μυρίον. sed iam antiqui grammatici ambigebant, utrum παρομονον

28쪽

esset et genetivus seminini substantivi, quod est x χεράς, an προπαροξυτονον et accusativus neutrius quod est ὁ χέραδος. Atque Aristarchus quidem voluit χεραδος, non secus atque iam antea Apollonius, qui in Argonauticis Ι 423 scripsit βωμὸν χεράδος περινηνεον Tamen editores Homeri προπαροξυτονων retinuere εραδος, quod commendatur adiectivo addito μυριον, quippe quod non facile addi potuerit ad αλις χεραδος Magni vero momenti illud est, quod scholiasta Homeri praecipit: το χέραδος Ουδέτερον προπαροξυτονωλώς κέναδος καὶ Πινδαρ ος δὲ την δοτικην ξήνεγκε χερα- δε ιυς μεγέθει, quocum Εtymologicum Magnum 808 32 consentit et Eustathius, qui 123 ex Ρythionicis asseri εραδι παι ιπορφ simulque χεραδει legi posse addit. Quae omnia cum asserat Berghius in adnotatione ad illum indari locum addita, rectissime censet χεράδι in indarum intrusum esse ab Aristarcho vel ab alio Alexandrino, qui in Homero χερέ- do agnovisset. Atque genetivus substantivi χέραδος servatus est in tabulis Heracleensibus U12 χαραδεος. Reddendum igitur est indaro παμφύρτ εραδει.

ita vulgo editur, quamquam codices PQR quorum in hoo maxime carmine praestantia versura conspicua est, ubi illi soli ex codicibus antiquis servant vocem Γοργονων, quam reliqui omittunt, praebent co ναξ et exempla adsunt, quae demonstrent indarum vocativum modo αναξ modo αν DF masse. ανα vocativus legitur in fine versus a TT

O ανα in medio versu es 44

idem sine, partienico XIII 114

siquidem Oeehhio eliciter cessit coniectura.

29쪽

Saepe exitus imperfectus ortus est ex salsa versuum divisione cum alibi tum in eis carminibus, quae quoniam bre-riora sunt, quomodo in versus dirimenda essent, certo iudicari non poterat: 7 Ι 1. --- Η Ἐλατηρ περτατε Berghius cum versum primum esse vellet hunc discessita ceteris editoribus, qui recte constituerunt versum primum et parallelum versum 1 hoc modo:

Ita versu primo epodi carminis unum systema continentis constituto omnes editores exitum imperfectum efficiunt, qui eo minus probabilis est, quod simul semininus est; nam in 108 exitibus imperfectis, quos enumeravimus, 2 exitus seminini sunt, quorum maior pars incerta Versum autem optimum efficiemus, si conexuerimus versus 1 et 2:

30쪽

In omnibus quinque huius carminis epodis versus quintus cum sexto comprehendi uno versus longissimi corpore potest:

In prima epodo secundus epitritus cadit in trochaeum more indari, quem infra capite tertio explicabimus. Noli autem haerere in versu longiore, qui xcola et 12 theses habeat sane longiores ii sunt, quos editores agnoverunt ostr. 1

qui complectitur 6 cola et 1 theses, et I str. 6, qui habet b cola et 1 theses.

υδατος σθένος αλλὰ Versus cum sequenti iungendus est:

παντα

σθαι

εα δ 3. μελέτα. Iocyla μὰν αἰπειναέ. τουτ δε προσφορων θλον μέν coniecit Schmidius pro codicum lectione ais Pindarum quidem μέν particula eodem sere sensu ac μέν Sum 88e, librarios vero invito metro μέν scripsisse, utriusque rei testimonium est Να 29

SEARCH

MENU NAVIGATION