Historiarum quidquid superest;

21쪽

Verg. g. o Upουτ αν - κεχp - ται δίαβολωσ/e., is Vide cap. 6, 2 sqq. Ibid. και τού Σελ Ei c. RSINVS, etor oreri credens, disert in Notis sic scripta: In exemplari legebatur Σελ Ac, tale. Stephanus: Eλ oc, πίλι- να υ sic. Vrsini mutationem probavit Abr. Ber-helius ad Steph. l. c. ubi tamen cum Xylandro Aυκ, pro AOED: legit. At res ipsa satis significat, non de Xiguo oppido, sed de insigri toris cujusdam urbis civibus hic agi. Praeterea gentile ab Eλ o formatur EXI:o vel 1 reioc, non EλYευο. Contra Σελ*Ac, estenses, nobilis Pisidue sunt populus, urbis Scisses cives, de quibus confilib. V. c. I sqq. Post artie. oti facile intercidere potuit

ψla erat in exemplari, sed male Livius in epitome libri L 'I de Eumene dixit, elim coniolans cum Antiocho

contra populum RomInum. usi Nus. Ibi . Σουλπίκιον Σολπίκιον Bav. Nil interest. Dicit autem C. Sulpicium Gallum, eum cem de quo agitur ecloga sq. Is consul fuerat A. V. S88. Did. ἐμπέστεR εν. ἐ Σπεσrta .EνBav. Sed magis placet vulgata, utpote usui Polybii convenientior.Vers. T. διευκρινησοντα περ τη ἀντιλε ομεν χ,paec. vers. T.

Livius in lib. XLV. vertit: qui de nibus cognoscerent fla

Vers. 8. κα κατα τον Συμενη Sic Bav. satis hoc vers. g. erat. Vulgo κα τα κατα τον Κυμενη Ibid. Epyroq. Et conjunctivum modum .indefinitum tempus desiderabat

grammatica ratio.

Verss. Talbe o diRoc Vide, O 6. - , EX isti Vers. I. mavi, hunc esse C. Subitium, qui cum Manio Sergio ad

22쪽

I ADNOTATIONE svoci res Graeciae et consilia Antiochi atque Eumenis regis inspicienda missus a senatu erat, ut scribit Pol brbius cap. I OG. Diodorus cap. ai Legationum quod contigiste videtur Tiberio Graccho et Iuventio Thulna Coss. A. V. Syl. Hic C. Sulpicius Gallus triennio ante consul fuerat, de Liguribus in magistratu trium pluirat. Ex quo etiam Consequitur, caput illud Legationum Polybii d Libiti m XXI. pertinere. - VALES ivs. - Nerope in Codice Petresciano huic Eclogae titulus erat praefixus et oe' id est Libor XXXI Confer notata ad initium hujus libri Sulpicium Gallum modo memoratum vidimus cap. s, . Ibid. aeple ae αρτι ηθεντων λο ημέτχν. Cons. Fretias hem. Supplemni Liv. lib. XLVI. c. 2O. quem iscitavit Paulari lib. VII. c. II. p. id sq.vers. 3. Vers. g. ἀποκαθίσαο - , Forte προκαθίσαο. Potest tamen vulgata facile defendi, D in illa compositione interpretando Plane, omnino, per edendo, ad nem iisque

toros continuos decem dies. - REISRIVS. vers. A. Vers. q. ἐλκων. - Si bene habet, est pro συνελ- κων , Ut Eλκoc vulnus sanguinem ad se contrahens. a. lim tamen 1ε χων. IDEM.

ers. I. Verso. ντώχo βασιλευσ e. - Tragmentum hoc, de morte Anti ochi Epiphanis, praeponendum est ragmento Legat. c. VIII in quo regnum pueri Antiochi, Eupatoris dicti, commemoratur, vid. c. I 2 6 sq. qui, patri Antiocho cum successitiet, anno altero post a Demetrio sui depulsus. Et sic IUS. Ibid. προέθετο τρατευαν Leto pro oui pύν. - Enotayi in Adversariis locum , quem aliquando legi in ei Iorabilibus Longarusei Longe Pirima T. II. p. III quom nolo nunc describere, sed admonendos tamen de eo lectores judico, di qui sint qui inspicere curent. De sacrilegiis

23쪽

crilegiis aliis Antiochi hujus vide p. a sq, 6. - XXXI.

Vers. a. o κουντα περ του τύπου c. Imprudentibus ex a. nobis hoc excidit, cum ad superiora verba ἐπὶ του τύπουσaberraret oculus. Rescribe cum editionibus superioribus oti. Ep τον τόπον. Vers. S. E Tαβαic sic Epet oc. -- Hieronymus Vers. 3. in Cap. X l. Danielis de ejus morte ac loco eadem scribit:

Volos templum Diana Oollare, quod infinis donaria habebat, fugatus a b barices, qui mir Iraerutione fem-rimi illud Aspiciebant, , mori S es maerore consumtus in Tabes, omisi Perfidis. Apparet, in codice graeco, ex quo sumsit Hieronymus, scriptum sui flere Taβάζ. Est

auten Tubas oppidum in aretacene ultima, ut ait Curtius lib. V. - c. 3, 2. VALESIUS. - Consi quae ad Curtii l. c. monuerunt docti viri. -- ἐν aic. Est ri ta aut O. Aia L. REIS RIus. VCU. q. Zoαμον σαβ, ω ενιο βασι, δια Ab de inc versis. Hunc locum respexit Iosephus, cum Antiq. Iuda te lib. XII. c. O, I haec scripsit, quae, quoniam a Casuubono

ceterisque Polybi editoribus in Fragmentis Polybi relata

sunt, huc quoque, utpote commodistimo loco, transi cribere non gravabimur. Postquam infelicem exitum exposuit expeditionis ab Antiocho adversus ditissimum Dianae templum susceptete, quod Ptolemaide in Persia erat, sic Prgit Aυπουμένω δ' ἐῶ, διαμαprία ταυτy, po*

24쪽

modo ab Henr. Vales relata vidimus ita scribit: ob. hius, Diodorus narrant, Antiochum siphnnem non solam contra Deiran fecis Ludaeae, sed stiaritia facibus c-eenbum, etiam i selum Dianae in Ebmaide, quod erat ditisne rum spoliare conatum oppresumque ab odibus templi restiuis circum gentibus , quibusdam hanta- sis atque erroribus er tim in omentiam, o F remum morho interiisse. Et hoc ei accidisse commemorant, quia semplum Dianae Violare conattis t. Ibid. ἐπισημασία του Πιμονίου. Bene Valesius, ob quaedam qua atque Uenta, ab infenso numine edita. Eis. Rivs: , ἐπισ3μασία ait h. l. est idem atque 3νιο, ira, unimadυerso vide ad p. 36q q. lib. III. c. m. o. &weste ling. ad Diodor T. I. p. 332 8 .p. 8s. 82. Iosephus Ant. Iud. p. Ia Id dixi ἐπισημαινta pro irasci;(alii micrum rei Ved usurpant, item p. 81, 26. pro reprehendere, improbare.

Veis. I. Vers. I. avs Urpio o ου Σελευκου. Demetrius, Seleuci Philopatoris filius, Antiochi magni nepos, stater Antiochi Epiphaniscis qui deinde Syriae regnum occupavit.&Σtar pes cognominatus Ex fraginent quod de eodem hoc Demetrio Polybi libro XXXIII. citavit Athenaeus, quod a nobis lib. XXXIII. c. q. insertum est, solligi posse censuerat Ursinus.

25쪽

Ursinus, ex eodem Polybi libro XXXIII. ductam ne vel p. i.

hanc eclogam. Sed, Suuna parum firmo fundamento ista nitatur conjectura, acile judicabit quisquis illud fragmentum cum hac ecloga conferre Voluerit. Adde Adnot. ad XXXI. Is I. Vers. 3. νον μεν πpo o χpίνον. Sic recte Calaub Vers. 3. cum Bav. Mendose pίνου d. Vrs n. Vers. i. po: αμίντο ἐν , heiu Casulabonus, Vers. s. qmina tibinde repetiisset. In eamdem sententiam Ernestus

oet EχQ ἐν τελεyta et ps et interpretatus est, tigriniis urgere, si e memorare. Quae Xpositio vereor ne in usu sermonis nullum inveniat fundamentum. REIS RIVST , o αμίνroc, inquit, idem est atque,poπε- σίντού, ἐκ*Epομενου, inter dicendum eo Vesto tit Romam

patriam fluin nominaret. Sed et hujus usus alia exempla desideramus homnino nobis non liquet, quae sit vis h. l. illius verbi, cujus alias notiones, huc quidem non convenientes vidimus XXVII. 3, 1 a. .XXVIII.

quoque esset poterat 1κ REIS RIvs. - In eodem errore cum Vrsie codice versatur Bav. Nobis vero post Vrsin emendationem nil aliud quoerendum visum erat. Vers. O. Γναῖον κταoυἀον. - , T Spιον κταβιο Vers. yhabebat manu scriptus liber, Pr Γνα Σν, uete lectaO Onfirmatur, historia, inloco inferiore ex eodem ragmon

Ba v. sicut diuit Ursinus Tiberii vero proe nomEn, pro Geti, quo pacto in codices nostros irreplerit, non vidernus Mox vers. I. Ubi de eodem viro digitur, vaei suiu in codice, ut videtur, invenit Vrsinus, sed Ii vhabet Bav. At vers. q. .cap. io I. in I si consentiunt omnes cons .c. 33 T. Pariter disti Ou-

26쪽

Vers. s.

38 ADNOTATION Esταουιb legationis illius principem vocat Appianus de Reb. Syriac capta si qui omnino de Syriae rebus, per haec tempora gestis, consulendus est. Denique uindem huncesie Cn. Ocratiium, qui A. V. 8s consulatum est erat, diicimus ex Ciceronis Philippie. IX. c. a. Ad de Plin. XXXIV. 6, ii ubi tamen, nescimus quo errore, Pompilli illud factum, Antiochum virga circumscribentis, Cnoe huic Octavio tribuitur. Ibid. oos cpήτιον Aoκphio Bav. hid. αυτ oloepoupoυνro Sic corrigere eiskius jussit, quia proxime

vers. a. Vers. a. και τα κατὰ τ ,ακ Caret et Ba vers. 13. Vers. I g. AZ ἐκ του πεpl τον ΓναAον. In vae si nunc consentiunt omnes. Sed post Zει ό Bav. inserit,poc, quod putamus hin Ursini suisse codice, sed tacite ab eo deletum. Poterat vero, debueratque fortast servari illa particula, adverbialiter sumta pro poc rogetis, iactiac,

Fraterea, ut XVII. IS, 16. IV. SH S. I. Set, .m saepe alias

27쪽

Vers. q. I παπεστάλ pαμματα. Nescimus An vers i. Vrs ni ingenio hoc debeatur. ἐπεστάλη Bav. quod probum erat, in teneri debuerat. De Ptolemaeis fratribus

Verdi et Ad vulgatam scripturam, ,κοδομησανro et M Versi a. 8ίκην, monuerat, RSINUS: Videndum, num tax in ovpro gx ndi, sit scribendum, quae urbs est Phrygiae tephano; κοooμ σανro valeat munierunt. - - Itaque ech Atac ad marginem editionis Vrsini notatum est. Ad eamdem vulgatam scripturam sic commentatus est MEIS RIus. Melius hunc nota extundo e literarum vestigiis, quam hoc: R ἐκ tapo ἐκολουθησαν vel ύπε αμη- σαν iureor 2 pasi . verbi Oxcόαμνα - τω Καππα8οκι ἐπι- βaλίμενοι πολεμῶν, sed flatim co sigabantur, aut coinyescebantur, ut accedebant Co adocem bella adoriri. - - Quoniam vero, non modo cum tertio casu, sed, cum quarto construere verbum πολεμta solet Polybius, ut adi. IS, IO. alibi monuimus, o Καππα όκ scribendum suspicati sumus, vel giis scripturae codicum pressius insistendo Casa ubonus in versione sic scripserat: etentiu Cappadoces, ingenti sessumta audacis, rhem entem rιnierant. Nonae urbis edere non ausus erat. Vias. S. εύενα γω γίζ. die vulgo edebatur Rectius Vers A. vero, retracto accentu, ευεπα , o scribetur, ut fecit Ernestus in Lexie Polyb. Versi et v c tacet et etων προεσTaerisv αυτ c. Confer Veis. 6.C. IS, 2 ibi notata; inde intelliges, nil caussi fuisse Reiskio, cur areset rae, id est, Vanitatenti, eanituram, scriptum maluerit.

28쪽

Veis. r. ni f. I. πα p:αρωθου, τού νεωστlic Tangitur argumentum hujus eclogae in Epitonae Liv. lib. XLVI. his verbis Ariarathe, Carandocia esse mortuin, EO, puta, qui superiore capite commemoratur Flitis ejus Ariarathes regnum occvit, , amicitiam cum Populo Romanore legatos renova it Philopator cognominatus hic Ariarathes est, de quo vide Diodor Ecloga g. ex lib. XXXI.

T. II. . Si S., quae ad Excerpta de Viri. Vitiis ex eodem Diodoro collecta disseruit Uules p. 38 Aed Nesiel. ubi initium regni ejus posuit in Ol. LIV. a. in consulatum Scipionis Nasicae, Figuli, id est in annum ab V. C. Sy2.

vers. I. Versi dicet a. mendose metta Bav. Vers. a. Vers. a. ο του περ τo Aυσίαν, ad Lysam, procuratorem regni Syriae, nomine pueri regis, de quo dictum cap. 2 6 sq. Ibiae et etv αἰελ*qύ rpoccστἀ Mater hujus Ariarathis Antiochi fuerat, Antiochi M. filia, ut docet Diodor Ecl. s. ex lib. XXXI. Appian. de reb SyriuC. C. S. Vers. 3. Vers. S. Tε του ε ovoroe ἀσεβ μαroq. Scelestim facinus, quod dicit, caedes est Cn. Octavii legati Romanorum, cujus inentio fit infra cap. is, I sq. Conf. Appian. Syriae cap. 6 Cicer Philip IX. a.

Cap. XVI. CAPUT XVI.

Vers. a. Vers. 2. Καλύνδαν πόλιν. Aut sic, aut Καλυνόεων πόλι fuisse corrigendum, perspicuum est ex sequenti

ecloga, quae quoad argumentum quidem cum hac arcti sine cohaeret. Ceterum haec ex rebus Italicis decerpta est, altera ex rebus Asiae. EIS N Ius, de nostra emendatione nil cogitans se Forte, inquit, o Aιμενιον π

PMmpyd quorum, bi concedi, ut a natiibus in portum stimu pellentibus ectigal exigant flationis. - Et provocavit

29쪽

σον δεκάπ3χυ in Attali honorem positim misi Sycione legimus XVII. 6, 2.

Vide Adnot. ad c Isi, a Vers. S. Καλυνδεων κrησίν. Hoc quidem loco mendo 'λανόsae habet Bav. sed vers. i. recte Καλυνό Κὰλυνόtae. Stephanus: Καλυνδα, πάλι Κ sic. ἐθνικον Καλυνόευζ. Confer, si lubet, auctores, quos ibi laudarunt interpretes, qui ubdem Polybii hunc locum silentio proeterierunt.

Vers. I. Erae o Apphae etcυ τολεμα ου τ' αT. Vers. I. λάαν. De Ptolemai fratribris cons. XXIX. 8, 1. Ibi notata. Partitio ista regni inter Ptolemaeo Patres anno superiori erat laeta, pos quam major fratrum, a juniore regno pulsus, Romani supplex venerat, i Romanis per legatos adjutus est, .in regnum restitutus ut e Diodori Exc de iit Vitiis . . d. esset. p. 83. Valerio Mali V. I, I collat Epit Livii XLVI. .Prologo lib. XXXIV. Trogi Pompeii intelligitur. Qua de re consulendus rein hemius in Supplem Liv. XLVI a Q. Legati tunc cum Ptolemaeo majori Alexandriam missi, videntur suis Cantilbus ille stiiritus, qui hoc cap.

Vers. d. nominantur. Ea occasione acciderat id, quod moX Odom VPr . q. Cmoratur.

30쪽

v. t. . ruptam Judiearet hanc scripturam Vrsinus, nulla alia cassa erat, nisi quod Ecloga sequenti cap. 2O, 8. bis Mενίου λο datant libri. At quum non solum hoc loco, sed

deinde calli, T. .c. 22, 3 2, 3 in nomen Editiλ-λoc consentiant Ssti potiori jure haec scriptura pro vera, altera pro mendola Crat habenda. bid. ιίτι και ν Κυpquq νεωτεpoc de T πνευμαδ αύτου εχοι. Casaubonus non solum Cyrenen, sed ipsam itam sua vera relinere. Recte. Hinc REIS RIVS, aut M Κυs m v, aut μετὰ Κυp v c scribendum, nuit. Ad verba πνευμα idem Commode notavit: PE- percerat enim major frater minori, quem in potestate habebat vid. Diodor Sic T. II. p. 88. Nostri p. id86,

D. OXL. II, S. Vers. s. Vers. S. ,σμενω δε α θαι Sic parum commode CorreXit Culaubonus, quum mendosere Eo. Cestet in ed. I. O Sstis, e quota 5 dii et debebat essici; quoniam sicut praecessit verbum aeo in optativo modo, sic sequuntur λάβω bo ni . Itaque re criptum iu contextu ε αιτουelim in scholio autem sub contextu sic positum H a Pieto. Sic correxi. Mendose tum Vr . cum sStis,

quod in es oti sua lictoritate intitavit Casauh.

RSINUS. - Atque ita editum est in contextu Ursini, idque tenuere posteriores editores inde Casaubonus vertit, Fartim quod partitionem non plane Fera Eam animastierferet. Mendosum est atque defeetam codicum scripturam, facile adparet; quid vero potissimum desit, di ficile fuerit dictu. Eis Rivs Mo debetur Ursino, ait, in cujus codice non fuit. Vnde apparet, τελέω est h. l. idem atque Iam non autem Ferfecte biene, adeoque desiderate aliquod praedicatum ad μερισμον. Et quia sequitur, Romanos voluisse partitionem instituere pα μα- riuac, taldenter sapitarier, ex eo colligitur, priorem par

titionen plum fluitam ridiculam uise Ergone scripsit

autor,