Historiarum quidquid superest;

41쪽

Vers. i.

est . . fg lata lex Fannia est ab ipso Consule perlata, quae istud malum reprimeret cum c ublica, ut ex Sammonico Sereno Macrobius refert Saturnal. III. T. ex luxuria conbitriorum major quam credibotes detrimenta Fateretur. Siquidem eo res redierat, ut gula illecti

flerique ingemit pueri pudicitiam inlibertatem suam enditarent plerique ex plebe Romana nino madidi in Comitium henirent, obrii de rebubilcm alate coimulerent. Itaque

fragmentum hoc, quo de eodem agitur argumento, ad eumdem annum Ss 3 relaturi eramus, nisi Eclogae Legat.

II 6 .ii T. quae ad eum annum pertinent, e libro XXX lI. depromtae mihi visae essent, vide ad XXXII. I, I. cum itamen hoc fragm. e libro XXXI. diserte citaverit Athenaeus. Quare illud in annum Sya, qui praecellit Fannii consulatum, Fanniam legem, conjecimus. Scilicet provocata fortasse Lex Fannia est quaerimoniis vociferationibusque Catonis, qui jam pridem etiam, priusquam ad id fastigium pervenisset luxuria lasciviaque apud Romanos, de perduis eorum hac in parte moribus erat Conquestus, ut eodem loco, quem modo citavimus, Macrobius docet.

Verg. i. Uτολεμα& νεώτεpocho Cons supra cap. I S. eis i. Vers. a. si et oακω. - ἐν τω ακίω. cons Thu verss. cyd. p. 286, 2 QNesi eling. ad Diodor T. II. p. Sis. REIS RIvs. - At suo vel Saexoc, Macedoniae sui oppidum, quod Polybius h. l. Diodorus i. c. Commemorat Phacium vero, cujus Thucydides, Livius Stephanus ByZ meminerunt, Thessaliae erat. Quare nil temere mutandum. R si Nusiad h. l. haec notaverat: Vox Coeuis mihi quidem obscurum est quid significet hoc loco; vereor autΘm, ne corrupta sit, iro ea V κω, quod est templi adytum, reponere debeamus nam'Epi o oακinou, quod est Thessaliae oppidum, non videtur intelligendum esse.

42쪽

altero Ptolemaeo scit majore fratrum intelligamus. - - vers. 8. Vers. . iustilo M ίλαν Sic recte Bau. Vide ad cap. 8 s. Ursinus, in suo codice etεννῶον Dpoatu fuisse ait: e quo ille Γναῖον εpουλα secit. Ibid. ιβυvri Mireris quid sit quod nunc Aσυν3ν,, cap. q. verssi ii pertinaciter A υνα Aιβυνω dentissit. Sed talis est librariorum levitas. Casa ubonus tamen, veluti nil dubitans de veritate vulgatae ieetaonis, Libynam enit, in versione latina scripsit. Rursusque deinde, angusitas a Limnis oeci alas, O, Libynoe metu percus Ibid. ἐπὶ

vers. 1. Ini f. I. O ό περ του cpκουατον. Verba, quae his adsuta erant, o nec Tlacu, eis ius interpretatus est, Torquatum, qui a ita etiam Tigris a nobis, tirpatur. At quisquis sit, cui debetur imid adsumentum, certe Polybius non est, quippe qui non ita loqui tales. Vtique Teto Topiccucro fuit illi legato nomen, cf. c. I 8 s. eum- dein mox nude Topκουάτιν, mox rursus pro vocat scriptor noster, te a , . Cas bubonus Torquatus interim, Titus, Alixandriam delati. Ibid. Duodecim verba, διαλυεHec usque o Elmτολεμ o desideruntur in Bav. vers. 3. Vers. 3 ἐπ τω μηδεν όιασα*3 ad . Aut diaetae indoctve διασα*Pst iure videtur legendum in passivo, aut xl is

et v

43쪽

mo agitans usi diu S, eriscum post haec verba posuit, monuitque in Notis: omnino hic aliquid deest licet sensus sit apertus Itaque locum stellula notavimus. - Recte asteris cum dolovit Casaubonus. Est autem ἐπι ενο-

Quod vero etiam ob bene habiturum diximus, si modo &participium in accusativo casu foret positum, de ea constructione vide XI. id, ibi notata. Ad επι ενσμενων

Quod vero addit: si Si hene habet vulghta necesse est ut ἐπι Πεθα significet accedere ad alicujus FarteS, ilitan conciliari: - - id nobis quidem secus videtur; satis est,

resertinus sed , hoc ad sententiam proedictorum Ptolentae majoris, sorquati suam conformante Sin autem

44쪽

s6 ADNOTATIONE shondum idem docuerat vir doctissimus, pro aestακατεσχ

Ters. . . Vers. 6. καὶ τα πίλQq. - Forte α δ . aut oecτέσσαρα πόλeic, quod contracte scriptum fuit ac paec xίλetc.' GRO Nov. in Nolis mSStis. - Quasnam vero quatuor urbeS intellexerit Gronovius, non declaravit. An

illas, quas Plinius recenset V S , S. Derenicen, Arsinoen, Ptolemaidem, Molloniam, quae, ut ait idem scriptor, simul eum ira Cyrene efficiunt prenaicam eamdemque Pentapolitanam dictam regionem Poteris vero pariter τα πίλtac, celeras, quae sunt Frater imam Cyrenen, Cyrenaicas urbes intelligere, aut omnino ciueitates totius regionis Sed de hoc viderint doctiores.

Ibid. συμφρονεῖν αύτο . συμερονta ex Vrsini emendatione est; συμ* pQ erat in nassiis. Ibid. κεκοινωνηκε ναιαε περ τη αποστ Praepositioisep delenda visa erat Reiskio ac sane constanter alias cum nudo genitivo rei construere Polybius verbum κοινωκῶ solet, Ibid. Iroλεμα ον τον Συμπετ σιν. Sic Bav. Tov συμ- πετ σι ed Ursini in contextu, cum duplici accentu in Notis vero sic scripsit, RSINus: Cognomen quod sequitur Ptolemaei, συμπετησιν , omnino corruptum videtur, sortasse pro eo συμποτ v. vel aliquid tale reponendum ;quod tamen ex historia eruendum erit. Ipsum vero hoc συμπίτ ad oram contextus ad politum est in eadem Vrsini editione Casaubonus Iroλεμῶιον ον - συμπεr - σιν edidit in versione vero cognomen prorsus praetermisit, ejusque loco pulicta nomi ulla posuit. Suspicati nos

quidem eramus, non in tu, sed in vetio exire debuisse nomen, quae est satis nota gentilium nominum terminatio. Sed quinam uerit locus, a quo nomen traxit is homo,

aliis dispiciendum relinquamus, mihi haudquaquam liquet.

45쪽

Antiq. lib. IV. c. a. p. Oi. Ibiae obest udie. Vide Adn. ad C. 26 8. Libes nunc Marmaridas intelligit, qui Cyrenaicam interin Aegyptum sedes habebant de quibus consule eumdem Cellarium ibid. p. sy.Vfrs. O. κα κατανοεῖν του τοῖ πολεμίοι ἐπι*ia Vercio. νεῶ . Corrupta haec esse facile patet. v RSINO, EmEndationem nescimus quam proponere volenti, non paruere Cperae typographicae nam eamdem mendam sic repeti runt: si Vide mam meliusfst, oheto πολεμίοιο. - , Videtur Vero voti, pro oti, suspicatus esse Ursinus, sicut Reishius. Sed nec hoc tacit satis. Relegentibus nobis mendosa verba, certissima medicina se obtulit. Scribe κα κατα νωτου το2 πολεμίοι ἐπιψα νεύ- , a tergo af

Vers. I. Qπόντων λιπόντων Bav. Ibid. 8 ύποκci vers. i. si e Tεrpαπυp tae. In eadem regione Strabo lib. XVII. p. 838. notavit locum, cujus nomen Tε απυp io vulgo edunt, in orn vero monuit Casaubonus, scriptos libros I ετ π dii habere fortasse Tε απυpus debebant, in singulari numero primae declin quemadmodum usurpavit Polybius. Idem nomen urbi est, quam in Cappadocia Ptolemaeus recenset. Vers. g. κα των ἐπ Moχυpίνου. Casaubonus qui vers. II. Mochyrini erant. Ei SNIVS: Forte Tis WEpi Moχυρῖνον. Videtur Mochyrinus nomen viri esse, praefecti classi Ptolemaei. quam classem praeternavigare angustias justerat. Possis etiam x Moχυpiuo suspicari, qui sub Mochirini imperio eriant. Vers. q. εκ των κατα τηνωλε ν Qαν πενθα μενων. Vers 1 Sic a se emendatum ait Vrsinus; quid autem fuerit in disto, non declarat. Nempe putamus, desiderabatur praepositio aerae, quemadmodum in Bav. Ibid. Opαννικν

χα α darent iussit. Cusdem Ptolemaei crudelitatem, caedes atque libidines notavit Diodorus in Excerpi de

46쪽

Vers. I. Vers. I. Γναῖοq. Mendo TXXo Bav. Videt. 8, s. e. 23. 8. id LMερίλαο recepimus ex Bav. Vulgo MEpoυλαζ. Cf. loca modo citata. Ibid. ύδέν. id correxit Ernestus, ut saepe alias, praeter necessitatem. Rescribe Qq υθὲν, ut habent superiores editiones conissentientibus msscis Ibid deici sita recte Casaub. eis siet Ursin. cum msstis. Inid. διομολο ου μέν θισcorrexit Ernestus Mendos superiores Zιωμολo o . quod ex iis, o Loetv μενοι potest esse corruptum. Veis. a. V. U. 2. Κομανόζ. Memoratus est Comanus supra, lib.

XXVIIJ I 6 I. vers. 3. Vers. 3. 'Aπέλυσε. Nihil de hoc loco in Notis monuit

Vrsinus; sed non dubitamus, mutatum ab illo verbum esse in άπέλυσαν, ut conveniret cum mendosa scriptura, olπρεσβευτ Topευόμενοι, quam paulo post dabant,fstim

dices,πέλυσε dare, sic corrigendum acute suspicatus erat: GFuit, inquit, cum suspicare legendum este πέλυσεό - - πρακτου πpεσβύτεpo τολεμαyoc. Si bene habet inquit vulgata, necesse est ut haec sit sententia Legati in Syriam milli, praeter Alexandriam transeuntes, obiter absolverunt Torquatum munere legationis.

Sed obstant litec: primum, illi legati, p. I id. XXXI 23, s sqq. Tib. Gracchus, L. Lentulus & Servilius Glaucia, per Graeciamin Asiam tendebant in Syriam nisi dicenius, hoc factum sis ab ipsis e Syria domum redeuntibus deinde, qui poterant legati ipsi alterum legatum, dignitate parem, munere legationis absolvere Ibid. Toυ TEP Tilacu cons. 26, I S ibi notata.

47쪽

ADNOTATIONES

POLYBIL MISTORIARUM

xime sequentis eum, in quo desut superior ecloga, intelligitur ex ipso argumento quandoquidem hac ecloga, in Rebus in Italia gessis, vers. 6. narratur, Romoe in senarum introductos esse eos legatos, vers. i. qui sub finem superioris anni Romam erant missi. XXXI. I, 2. Vt autem e novo Libro ductam eamdem statueremus eclogam induXerunt nos ipsa verba, a quibus incipit , Κατοι του ύποκQμένου καιpούζ, id est, hoc ten ore, in quo vircxersatur soria, inde quo modo digJeruinatis; tum verba his similia cap. 2, 2. υ πομο αν τερον θύνοιο o2 λεTo- μένοιο, id est, non nitillo ante haec tempora de quibus, xiinus. Quae verba indicio esse nobis visa erant, hac regione e professe de ratione temporis, in quo versatur narratio, di isseruisse Scriptorem quod ab eo factum consentaneum est sive in novae Olympiadis initio, sive in novi Libri exordio. Atqui nova hoc anno Olympias non cepit initium; nam in media Olymp. CLIV versatur narratio. Quare, ab hujus anni rebus, novi Libri factum esse initium, probabile nobis visum erat; qui Liber ordine trices-mu secundus est. Ceterum a nemine, quod sciamus, di serte citatur secundus hic et tricesimus Polybi liber, ist

48쪽

iat ab Athenaeo lib. X. c. I. ubi ex hoc Libro verba quaedam citat Polybii, quae suo loco cap. m. inseruimus, Eclogae CXXVI de Legationibus subjecimus. Sed Libri tertii tricesimi initium discimus ex titulo orae codicis Ursini Bavarici ad Eclogam de Legat CXX l adscripto unde colligitur, res secundo, tridesino Libro a Polybio expositas excurrisse usques ad finem Olympiadis CLV. id est usque in annum ab V. C. SOS.Ihid o napi τον Κομανίν. Vide XXXI. I, 2.

presium est in Ursini editione, quemadmodum in sequentibus quamquam in Notis ita citantur ista, quasi in conis textu expressum esset , diu, quo de verbo deinde sic monuit, RSINA s et in uxoram libri in uαιpei mutatum est. Ego vero non video, cur recopiam in contextum lectionem mutare opus sit. - - Vnde merito, cum REIS RIo, - mireris inconstantiam .repugnantiam

hominis, quid ipse aut voluerit aut noluerit, aut fecerit&suaserit, aut omiserit, vetuerit, dubium relinquentis. - - Ac magis sane mireris, si cum his, quae ad Polybium notavit Ursinus, contuleris ea, quae ad Diodori Eclog de Legat. XXIII. T. II p. 6O6. ubi idem

tractatur argumentum idem primus editor harum Eclogarum adnotavit, contuleris. Nam cum apud Diodorum Egatur, re et v συμμαχίαν νελQν, sic monuit ibi ille et si Polybius habet tapetu, ex quo DCαναίpei laci-mUS. - - At sane, percomi node quidem dictum fuerite' συμμαχία, αν--ιν , follere , di Sisere societatem;

Frisma praecIar facta tollere, MLertere, irrita reddere;

49쪽

ανmοῶν τι πίλεno IX. D, et tollere, delere beluini, Inem facere belli Et potuerunt . l. facile, o terminationem praecedentis vocis, duae literae, initio sequentis verbi intercidere. Sed potuerat pari jure levioreque mutatione, quemadmodum perspecte REIS RIv monuit ex in pSν, quod erat in Ursini codice, quod unice agnoscit Bavaricus, paι essici Valet enim ipe: idem ac votapetu. Sic o pinv τον πόλεμ- XI S 6 idem est ac ἀναιpῶν τον πόλεμον IX. II, a Quum vero in Diodori Siculi mentionem inciderimus, lubet nonnulla, quae mendose vulgo apud eum praedicto loco leguntur, e codice nostro Bavarico emendare. Nempe is initio statim eclogae, pro o νεου ΓIτολεμα ου του νεωτεpo Uetoλ. habet: bd id quidem parum refert. Deinde vero, pro κατα- stoc, Utique cum codice nostro τα κατα μεpo fuerit legendum. Denique pro et v ννοιαν, sub finem Ugmenti, et vεννοια cum eodem haud dubie reponendum. Vers. q. TIόπλισο πούστιοο. - Ita emendaVimus, vers. d.

Cum in exemplari sit sIόπλιο στο ιoe Si, in Bav. clusia vero gens nota, cum ex Livii lib. XXXI. tum ex monumentis magistratuum Capitolinis. - vRSINVS. a

50쪽

qa ADNOTATIONES constructionem, o*θαλμιαν ἐπί τινι habemus in fragmen, to nescimus cujus scriptoris apud Suidam in o*θαλμιάσαμvers et Vers. a. των ε σμένων. Mendose των αλε ομενω Bav. vers. 3. Vers. 3. ἐκτεθ λύνθα . Hanc verbi formam quam cum Reiskio unice probandam censuit Ernestus in Lexic. Polyb. poscere utique visa est derivatio a nomine d λυc. Eodem verbo hali utuntur scriptores Noster rursus XXXVII. a a. Altera forma, ἐκθελώνtav nemini, quod

limus T κ αὶ χρίνοιο c. Certe opportune hic staret

particula et , nullam contra vim habet .prorius etiam incommodus h. l. videtur articulus rod. Ibid. διωκων τον

*θipατον ἀποστάτvν. - Nomen eo paro mihi quidem suspectum est: neque vero, nisi ex historia, si

quae X tat, corrigi potest . usi Nus. - Exstat historia apud Livium XXXIV. a. ubi Aphirem vulgo scribunt nomen illius hominis, unus codex Moguntinus Anthirem. vers. 8. Vers. 8. V τουτο συνεκλ. 3σαν. Bene sic Vrs nus&sequentes solet enim id verbum requentare Polybius hac notione, eo redam unt, ad hoc coambunt e u robro συνέβvetae habet Bav. in contextu in ora vero, p . UvE- κληθησαν. Ibid. ι των αποβάσεων. Haud satis integra haec verba putamus adjectum oportuit etv συ κλ του, Veletae Paerum is au πρεσβευτων, e senatus, vel per Romanorum, Per te clorum Romanorum resonsa. Ibid taetra My μόνον τἀ ηαQ κώ την χωρα αποβαλQuine. - , De

hac re ita scribit Livius in Epitoma libri l. VII. Missi a Senatu leuati, qui inter Uni in , Carthaginita es de