장음표시 사용
51쪽
que nomen simplex repetta vel aepetciae, ut scribit Henr. Stephanus in Thesauro temere aspernandum. Certe Pollux VII. I s. diserte ait: o με καρπουd , καρπωσιν λέres 2.ενοβων, ην ινυν καρπίαν. seel. IS a. idem ex Aristophane citavit l,pae et rejαpπία, prota,paei Moc,oepπίζ. Quod vero aepta pro pίνω Reis kius maluit, speciem quidem habet, neque tamen vulgatum temere damnaverimus, quod commodissime sane locum suum tuetur, fructuum Perce- Plionein omnium limporum, ex quo tempore &c. Ceterum
de divitibus illius regionis reditibus judicari ex iis potest, quae Livius scribit XXXIV. a. myoria tiocant eam regionem. Ora es minoris Syrtis, magri heris tina civitas ejus L fis; ea Ligula in dies talenta vectigal Carthaginiensbus dedit.
Verg. 2. αυτο δε παλιν τον δελ*ou Aτταλον. Post Vers. a. haec verba reponendum videtur Verbum EEαπέστειλε, quod in EDποστ λαο corruptum est, halieno loco ers. 3. insertum. Deinde, retenta copula τε, ers. g. ita distinguenda oratio Apsaepaeorum EE Pωμ στέψανον απoχρυσίων μυρίων επεμψε, καὶ πpεσβευταζ, deleto commate post μυρίων. Ibid. τα διαβολα correxit Ursinus. τασἐπσολα mssti. , διαβολαζ ut recte monuit, usi Nus)refertur ad superiora illa, του κατ3 op σοντα Σύμενovc. Vers. S. την προ τον ιβ. Poterat utcumque teneri Vers. 3. particula S, quamquam non satis commode. De Tiberio
Graccho in Asiam mist conf. XXXI. g, s sqq. Ibid.
Quatuor verba, κα καθόλου παpακαλεσοντα διασα*Qν, desiderantur in Vrsini editione, nescimus codicisne Sti, an Vrsini operarumve culpa. Adiecit Casaubonus, EX Andreae Schotti putamus codice .habet eadem verba codex noster Bav. Ibid. πε ων ν άωνται. Si recte Vrsmus. 8έοντα Bav. Ibid. 8ιότι ταν ποιησαν. corrupte eicet x ex o. Vta Bav.
52쪽
vers. i. Vers, i, Tob M voχαρουζ. Menoctares, Demetrii, qui Roma profugus Syriae regnum occupaverat, amicUS. ab eo ad Gracchum aliosque Romanos legatos, qui in Asia
erant, misius, ut voluntatem Romanorum exploraret.
Idem deinde ab eodem Demetrio Romam missus, cap. 6, r. ubi tamen, μοχ ιν vulgo scribunt, tamquam a primo casu qνίχxpie, quum MDoχάpD oporteret, a nominativo o M νοχαpue, o Myxoχἀpovc. vers. 3. Vers. 3. Vc Pseo correxit Vrsinus corrupte ei: Pae ovresstic praeterea in ora codicis Bav. notatur ae oe. Die haec Stapyασατο. Si recte codex Vrsinthia v. quod temere in C p ασαιro mutavit Vrsinus, mendosum verbum, quod eodem modo hin contextu in Notis Ursini repetitur. Id deinde sua auctoritate ins p ασανro mutavit Casaubonus, quod tenuere posteriores editores. Sed nil opus bene habet seipyασατο, ut monuit Reiskius. Non miti Demetrius, donec perfecit, ut intellige, Graccho collegis suam pro eo operam suaque ossicia interponentibus Rex a Romanis adpellaretur. vers. . Vers. q. συνεβαλλετο Nescimus consilio ne an casu hoc in contextum Vrsini sit receptum, unde propagatum in ceteras editiones. Teneri poterat συνεβα- λετο, quod non solum Bav. habet, sex Vrsin codex, ut Notis editoris intelligitur. Ibidbτ σαθα τα κατα et vαpχ3 αύτω. Tenuimus hoc ex Casa uboni editione Mendose,υrae erat in msstis, quod in beto mutavit, usi-Nus, hac adjecta adnotatione: ,τα καταj v pχ3 αύτόν. Itae videtur legendum, cum in exemplari corrupte sit Gτων, pro quo ύris postumus etiam emendare, ut ad verbum συνεβαλετ reseratur. vers. s. Vers. s. cubpιτικον τοκρατ*ν - , Critico appellabant veteres, cum omnium antiqflorum auctorum, tum
53쪽
sest s. auctores quos ibi Iaudavit doctissimus editori
De Focrate, quem memorat, confer mox cap. 6. ubi paμματικὴ Vocatur homo, quod perinde est.
Vers. I. st ApιαpMO DIUQc. Videre. 3, 3. Idem Vers. I. argumentum persecutus est Diodorus, Eclog. Legat. q. ubi rursus mendose εννοιαν Viugo edunt, Pr ευνoιαν, quod recte habet Bav. Cons lupra ad C. I S. Vers. a. κή τουτων μὴτυpα ἐπεμποντο. Bene a Versi a. Eubonus, cujus rei mem citabant: sed, quod mendosum verbum judicaret, asteris cum ante illud interseruit. Pe specte vero Gronovius ad oram sui exempli calamo notavit: si Forte Toιουντο. Eamdem que emendationem Reishius proposuit atque eam in conteXtum receptam velimuR.
Vers. 3. spiroc. μετα με άλ cratipa Bav. in con Vers. s. textu, minus recte sed idem in ora p. hiro c. Ibimetίν τε σκ πιωνα, cmionem, nempe sceptrum burnerim, regis insigne. σκ πίωνα Casaubono debetur, sic vero scriptum in Bav. 13πων α Vrsin ne id quidem male, an fortasse rectius Suidas: σκηπων' ίπαλον. Nisi σκι- πωνα malimus Hesychius: σκίπων βακτηρία, po oc. σκιπωνι τ βακτηρία. Suidas: σκίπωνoc re pάβδου. Ibid. - τον ἐλε*άντινον δι*pον. - Hinc exstant hodie. que nummi, Ariobaraanem in sella curruli sedentem exhibentes, cum epigraphe, ασιλέω Apιοβαp v. ιλορω-
Vers. q. r. του χQμωνού. Non in superioris anni, vers. . sed in novi anni rebus haec exposuisse Polybium, intelligitur non solum X more ejus, a rebus Romae ginis incipiendi historiam rerum quoque anno gestarum, sed Qegeo quod mox sequitur, v των πάτων τα οχά άλ cpίτων. Iam saepe monuimus, quae hyeme gesta sunt, ea in sequentis anni rebus narrari a scriptore nostro.
54쪽
D ADNOTATIONES vers. 6. Vers. 6. ἀπέσταλκε. Forte ἀπεσταλκα. De re cons.c. 3, i. Ibid. και πλQίνων. Conjunctionem ac ri, quae abest a msstis, ex ingenio adjecit Vrsnus. vers. r. Vel f T. ἐψιλοποιεiro. - , ἐψιλο*poveieto emendavimus, cum in exemplari scriptum es et C*ιλοπονtaro. VRSINUS. - , Percommoda utique ista emendatio sed quum perspicue ἐψιλοποιῶir dederit Bavaricus nostor, noluimus Polybio subripere verbum, quom alias usus est; vide III. I, 2. Ibid. συνηυ ε τον' τταλον. Aut sic, Aut συνqυ γε, pro vulgato συν pro legendum ree te mo
lesii libell de Critica p. ins. I lihi satis probatur Casau. boni interpretatio hujus loci. Eis Ravs. Casauboniversione, nos tenuimus ex eorum numero qui recitationes publicas habere solent. Ibid. - των περ τον λ-καιον. - Viuetur hic Paetis est ille Philosophus Epicureus, qui una cum aliis sese eetae Roma pulsus est A. V. 8 I. auctore Athenaeo lib. Xl L p. 3 Aelian. Var. His . IX. 2. REI SILIUS. Ibid. ἐν τῶ et raptet aσιν. Si vera haec est scriptura, recte eam interpretatus fuerit usui . in commisionibus, id est, in disceptationibus. Sed speciem utique
σιν, inquit congrcssibus, contientibus fortuitis, quum ambo in se inciderent, Athenis puta, ubi ambo Una Versabantur, antequam Alcaeus Romatu Isocrates in Syriam abiret.
55쪽
eos pro inplicioribus atque hebetioribus, quam ut ab
ipsis ad se damnum proficisci posset; sed, quidquid inter eos ageret, diceretve, id sibi tutum, inultum fore: nam tardiores eos esse, quam qui seditiose dicta .inimice in Romanos animadverterent .lionestiores atque meliores, quam qui a se contumeliose in Romanos dicta facta ad eos referrent. Sed in utroque multum allebatur. Si qui mortalium astuti, nequam, veteratores improbi, perfidi, periuri sunt, certe Syri fuerunt omnium maxime, in quo testimonium omnis vetustatis consentit.
in cujus codice uet D fuit siem in au in quo tamen cut saepe alius liter esita similis iterae, est, ut aediet et cscriptum videri possit. Potueras etiam suspicari, ανα ό cecoeptas Et esse corruptum, quod ipsum minus quidem recte pro vέ83 ponere solent nostri librarii. Sic , 26, S, p,μεvos et cPυσία ἀνου : vel potius 1νέ qu.
Vers. 2. ἐν Areo eiae. - Laodiceae enim caedes vere a. illa erat perpetrata. REIERI, S. - Appian Syriae C. cf. Cicero Orat Philippie. IX. . Ibid. Sm πεποι κεν τον ΓνάΛον. - πέπονθένα est ab Vrsino, in cujus codice fuit πεποιηκένα , quod facile positi locunt tueri. oἐντινα et Etam idem est atque ού τινα, meritis et Equis modis liquem occ ere. Ei Sic Ius. Sicut dicimus O
δ uetia dici poterit. At quemadmodum codex Bav. ignorat h. l. verba o Inaibu, sic putamus ab Ursini codice
abfuisse, aut certe per librarii incogitantiam e superioribus
56쪽
S ADNOTATIONE shus emere repetita. In Vrsini Notis ad h. l. nihil prorsus adnotatum est: videtur hypotheta adnotationem ad cap. 6, 2 temere ad hunc pariter locum retulisse. Ibid. πεπραχέν Mendose πε αχθενα Bav. vers. 3. . Vers. S. o ΓναAυ ίνον. - , Ita videtur legendum, pro *ίβον, ut est in libro sto. vus I Nus. - Bav. in contextu suo habet, Uo inter lineas. Ibid. Adio- δικέων. Casaubouo hoc debetur. Axo δικαιέων
At id non impedit, quo minus verbo dupliciter composito, quod genus inprimis amat lcriptor noster, pariten eadem notione uti potuerit. Quare vulgata scriptura, inquam consentiunt codices, solicitari neutiquam debuit; praesertim quum idem ipsum Verbum inveniamus apud Suidam in Fragmento veteris scriptoris, quem haud sane improbabiliter eumdem Polybium nostrum esse censuerat Ursinus, atque adeo fragmentum illud in Polybi Fra gmentis retulerat, quod nescimus qua de causa ex eorum numero decit Casaubonus. Sunt autem verba hujusmodi, relata a Suida in Iaepsκcr porum .in γλ posντων ' 'ors
vers. ia Vers. II. ' μικρου δῶν. - , Possit asterilaus viderino sine causa adscriptus Verba enim inpoti in nota
57쪽
O, quod magis est, . Igag, a. Oe. 6, 3. repugDant, Quomodocunque interpreteris, Foene non, mittebias. h. e. rarum aberat, ut neum quidem urbis moenibus eos recψε-
Vers. 3. κατα - pχη ουσ1v. - ,ἐSotista Vers. 13, suspectum. Non enim convenit loco, Tas ubonus quoque in latinis praeteriit Sententia postulatἐπίσχεσίν, aut συνθηκ'. Possi quoque legi συστασιν, Ut p. 382, 22. IX. aa, . Formula, o κανον πoii expritat latinum satisfecerit. HIS UvS. Vers. q. THκον δὲ, α παpα των χmis &c. Continuis vers. I . Iineis vulgo haec superioribus adnexa legebantur. In cod.Bav. a nova linea initium fit hujus Eclogae, O in ora adscriptus est titulus, Axouos. Ibia. Στρατίου. cf. XXVIII. D, a. Vers. s. καταναλωκει Tenui inus hoc, ut editum Ners. s. invenimus, in passim alias absque augmento usurpari id verbum monuerunt grammatici Receptam tamen vellemus codicis au scripturam κατ ναλωκει.
vit Polybius obitum L. Aemilii Pauli, qui de Macedonia Perseo triumphavit .eo dato loco exposuit rationem suae cum ejus filio Scipione Africano minure familiaritatis celeberrimc admirabilis. Videtur L. Aemilius Paulus obiistes intra illud biennium, quo Antiochus Eupator Syria regnavit, quia collocatum invenitur hoc si agmentum inter commemorationem mortis Antiochi A. V. Ol. aut A. V. 3sta vide lib. XXXI i. .L. Anicii consulatum, A. V. σ3. vid. p. I 6S, 22. - REI SILIUS. - 2L. Anicii consulatu, qui in A. V. Og incidit, non agitur quidem eo loco, quem eis kius designat, scit. XXXII. 2i f. quemadmodum ibi monebimus, attamen, obiisse L. Aemilium eodem L. Anicio, in Cornelio Cethego
58쪽
Consulibus, intelligitur ex titulo Fabulae Terentis irae, quae Adelphi in scribitur. Certe eo anno acti sunt Ludi Funebres L. Aemilii; unde colligitur, vel eodem ipso anno, vel sub sin em anni superioris vivis excessisse. De ludis istis conf. c. id, S sq. De ejusdem obitu haec supersunt
in Epitonae Livii lib. XLVI. L. Aemilio Paulo, qui Persen
Lic rat, rortuo, cinis ejus absilientia fuit, tit, Elim ex
Hi prata es ex Macedonia immensas opes retuli sit, i ex auctione jus redactrum si, linde uxor ejus do sisteretur. Totam vero Polybi disputationem de Aentilio Paulo es dens bii cum Sc ione emisiano familiaritate, ex Polybio, ut pleraque alia ad horum temporum ii istoriam pertinentia, mutuatus est Diodorus Siculus in Eclogis de Viri &Vitiis T. II. edit. Resiel. p. 8 sqq. saepe ita ad verbum repetiit, ut passim ex Diodoro nonnulla, quae apud Polybium peccata a librariis sunt, corrigi possint. Priorem partem ejusdem fragmenti in exicon suum retulit Suidas,
quit colligitur, L. Aeria ilium ex Hispania triumphasse. Accedit .Prologus T. Livii lib. XLVI. in quo legitur: L. Aemi res Paulus cum ex His atria Macedonia maximas Aes retulis et Velleius quoque lib. I. c. s. L. Aemilium, priusquam Perseum vicisset, bis triumphaste scribit, inpraetorem inconsulem. At illius triumphi nec Livius, nec Capitolini asti, nec Plutarchus meminere. Vide Fastos Sigoni ad annum urbis Gq.
Vers. . et s. d. 'οσουτον πελιπε τον διον βών, στε μ δύνα- ῶ- τὴν ὲν ν' υναικι διαλυσα πασαν - ,μ ἰυναῶ . Quis non poterat Aemilius mortuus Vtique: nam cujus creditoribus satisfit ex ejus bonis relictis, ille sol vere diCitur, non minus mortuus, quam vivus Sed nil opus est eo confugere subaudiri potest op βών, non oterant buc facultates Ibibere dotem myrosare totam
59쪽
Ah POLYBZ XXXII. i. s. si Exori. Potest quoque Tot claracteae ex eidisse. REI SILI vs.-- Posiis vero .dietionem, in qu haesit vir doetus, X communi illa lege explicare, de qua cum saepe alias dixi-nrus, tum praesertim in Adnot. ad I. c. i. T. V. p. I 36sq. ubi frequentem scriptoris nostri morem notavimus infitililatim Cerbi activi pro pastitio vel impersonaliter, ut
Vt nunc quidem stat sententia, praeserenda inihi videtur Valesii conjecitura taεσπευσαν, contendebant Pud Priarma turem;
60쪽
sa ADNOTATIONES iorem; cum quod proxime hoc abest a librorum plura, tum quod eo verbo eadem notione usus est Noster I U. 33, s. Posiet ipsum διεπεσεν tenori, hoc sensius Zinarunt ad pratorem, nisi sequeretur in initivus Aναι.
quo scriptores tersores κατα ταύeto usurpant. Sed Polybius haud curat elegantiam. REIS Rivs. Mihi non elegantia, sed ipsa sermonis graeci ratio, ταύτo requirere visa est: neque memini alitis a Polybio stet gro aut aliquid simile pro κατα ταύτo usurpatum. Ibid. xl θάτερα, in alteram artem. Sic scriberi dum recte monuit ei hius, tante eum Cronovius , Melius forte ait ἐπὶ.3 ατεpα. - Vulgo θατ α, quod notat in altera parte, ab altera arte. Vers. s. Vers. s. ἐύω oμεν αἰελ*o Nescimus an proverbialis quodammodo hoe sit loeutio, duo tina alimur fratres. Frigida utique et Neis ii conjeetura. 'ers. o. Veis. O. Dictyλον. Recte sic Ernestus, sane manife-flum E Xo Vales. Vers. II. Vers. II. α πρα ε M. - hic loci est in .
post L. Aemilii mortem annuim decimum octavum agebat Scipio, quemadmodum accepisse ex hoc Polybi loco videtur Diodorus Siculus, sed annum tunc agebat quintum ac vices mum. Loquitur vero nunc Polybius de re, quae superiori tempore gesta est, haud multo post devictum ab Aemilio Perseum. Vide Vulesii Notain ad Diodor T. II.