Historiarum quidquid superest;

31쪽

fatuit Ernesta expositu, apte ad suas utilitates ac forti satis fuerat Ocaciter, id est, ita, ut divisio regni

essectum si quo Vim haberent eam, quae X Usu esset Roma impe ut vires frangerentur utriusque partis. Vers. T. PPυσι κα κατασκευα ντα τηρ v pχὴν, Vers. p. π α ματικῶ αμα χmp. μενοι, καj dcκουνTE EDEPTE TQ ντου - τάνονταo Calau bonus ita solerter se gererites, tit Uideantur eo ten ore c. cujus versionem ad verbum tenuimus. Nunc Vero relegente graeca Verba, mendum

haud dubie eis inesse intelleximus. Nusquam enim verbumχtaps dae in passivo vel medio genere usurpatum legimus ista notione gerere e semper in activo, adjecto accusa

patur illud verbum omnino non satis expedita est, neque commode fluit oratio, qualis vulgo legitur. Corrige χαρ ἐίμενοι, .plana atque recta erunt omnia, si sic orationem distinxeris: αυρουσι κα κατασκευα ντα et v M v pχὴν α ματικωο, αμα χαριζόμεναι κα &

rret dentim suam augent tale scaciter vel si mavis, Frudenter coruunt sirmantque imperium eodem ten ore, quo illis, qui sua imprudentia peccant, indulgent vel gratificantur j benescium in eos conferre Cisseusltr.

Vers. s. εγίλαν. εpολα h. l. Bav. non male sed vers. 3. laposta id ei cap. a S, B S ε=ολα eup. 2T, I. Pro vocalita brevi Latinorum, non potes graeca diphtongus oti adhiberi, quam sua auctoritate posuisse Ursinus videtur; sed ejus loco velta vocalem, vel o breve ponere Graeci solent,

32쪽

gmentum hoc egregium e libro XXXIII Polybii est sumtum, docet fragmentum p. I si ex Athenoeo relatum: -- ad cap. Ia I. an monuimus, ex illo apud Athenaeum

fragmento quod lib. XXXIII. c. id exhibemus nullo modo consequi id, quod Vrsinus Rei hi usque inde colligi posse putarunt. Nam quod in hac Ecloga, ubi de De-

motrio iuvene agitur, Romae etiam tum agente συμποτι- γ o et se Demetrium dicit Polybius cap. 21 8. id est, compotationum amantem id non impedit, quo minus deinde in rebus ejusdem Demetrii, postquam regnum occupasset, idem Polybius rursus alia occasione denuo dicere potuerit, πολυπότην cum fuiste, κα το πλῶστον

ζ μέρα μεθύσκεd , id est, potui deditum fuisse

per Flurimam diei partem ebrium. Quare quoniam aliunde constat, res his temporis gestas, in quibus nunc Verissatur historia Libro X f. expositas fuisse a Scriptore nostro neutiquam turbare nos debet, quod altera ista verba, quae modo retullinus, ex Libro XXXIII. citavit

Verss. Vers. q. Q AZ. Sic poscebat constans obbi usus, hoc ipsum desbuit Bav. in quo est ta eodemque modo fuit in Ursini codice, quem in hac regione prorsus mendosum fuisse ait editor Perperam vero idem Vrsinus in contextum in Notis, si scripsit, quod tenuere sequentes editores Ferremus, Esii, sed nil opus est. vers. s. - Verus. S. A Zi correxit Vrsinus. Mendose cmssti. bis xpse sv ύτίν. Adjecina Us oue, quod aberat ab edd. .m Sstis Monuerat etiam eis kius cons.

33쪽

Vers. I. Sάσα το κύκνQον. VRSINUS, aec Vers. i. Pdenset is Superiorem, inquit, lectionem sequuti, itae EmendaVinius, cum in sto corrupte Saepletae scriptum esset. Superiorem locum intellexit. XXX. q, T. ubi conser quae de isto proverbio notavimus. Sed nimis longe χveta a vestigiis scripture codicum recedit, quae haud dubie veram scripturam secae produnt; quod ver bum cum in vetustis codicibus sic scriptum siet EEADEAC, in Saetiscae corruptum est. Idem verbum de cygnorum cantu Plato usurpavit Phaedon. c. 3 s. d. Fors erit c αν Σποι των κύκνων καταψεύύοντα , α φασιν αυτούσθρηνουντα τον θανατον, υτ λύπrum Use Qu. Pro κύκνωου temere . l. κύκνιο editum est in contextu Vrsimi, contramsStorum fidem.

Vers. q. δια τον ναίου φόνον - , Sic edidi, Qvers. vi hane eetionem interpretatus est Casauborius; propter 'et cadem: in cujus tamen, ut etiam Fulvii, legitur

esβον. - ouo Nov. in Notis editis. Ibid. ιαπιστούντων. Sic corrigendum monuit idem Gronov. in Notis msstis ad oram sui libri reete; nam Zιαπιστῶ est diss-dere, quod verbum . l. requirebatur. 8ιαπιστε ν contra

est alterius de aliquid committere: sic quidem, Polybius usurpat V O, .m alii veluti Aeschines p. Sq, v. cujus verba H. seph in Thes citavit .Plutarch in

T. Flamin. p. 8TI. E. edit. Nec hel. Veri . S. 3 δε σύ κλ τον. Mendos et συ κλητου veri s. Ibid. συνεπισχύειν recepimus ex Bav. Sed si verum

s est

34쪽

et A NOTATIONES est ovo vociv, quod praecessit, commodius fuerit συνεπισχύσειν , quod cum Vrsilia habebant ceterae edi tiones quare teneri hoc debebat. vers. 6. Vers. 6. Aοιπον ινη, ' λαθeιν ἐκ Pae α πελθόνταζ. - Ita placet ut legatur, pro eo quod est in exemplari et 1 3θεν, ut videtur, corrupte. VRSINUS. - avaricus codex nihil ab emendat Ursini contextu recedit. πελθίνταζ haud incommode poterit ferri, in

eto xpεσβυτερου βασιλεve LITOλεμα ου. Rsi Nus in Notis, suo e codice ap του πρεσβυτo citans, quod pariter habet Bav. breviter monuit se Placeret pεσβυτερου. Cui monito praepropere obsequens is, qui in Plantiniana officina editionem Eclogarum de Legationibus curavit Wpεσβυτεpo in conteXtum recepit, quod tenuere ceteri editores; prpeter rationem cons. XXVIII. s. Adnot. ad IX. Ia I. ubi docuimus, restituendam esse Polybio suam scripturam ro xpεσβυτου. Ibid. χάριν του συ κατασr c. - rt congrederetur in certamentie acceptationem cum Ptolemaeo juniore, qui, ut ra-ginentum II docet, cap. 8. ipse Romam venerat; ubi etiam haec ipsa συ καταστασιο, seu conflictus Uenippi

cum Ptolemoeo enarratur. REIS XI vG. Quod Meni'rum Reis ius vocat pro Mevila, id sua auectoritate fecit, levictima conjectura ductus, quod inauditum nomen Me-nysius esset. Vers. s. Vers. O. μετά με έλ σπουδ c. Sic recte Bav. in

contextu, ut ex ora sui codicis edidit Ursinus, in cujus contextu mendos suerat Ar με . τιμ c. Vers. l. ναυλώσατο, obers. a. ἐναυλotiro recte emendavit Ursinus, cum esset in nassii ἐναλωσατο, ἐναλουτo.

suis coloniis haberi talitis, vide Adnot. Valesii ad Polyh.

35쪽

μηνια, ut docent grammatici, Harpocration, Hesychius, Suidas, sent etα καθ' καστον μνα θυόμ. Eliae, CT UTE'όλου του μηνο απα -οet ινόμενα θύματα. Quam notionem quum non esse hujus loci intelligeret Casaubonus, commeatus interpretatus es et eamdemque inusitatam quidem alias graecis scriptoribus notionem utiquein hic locus WC. 22, 2. utique polaeie videtur. Ceterum apud Romanos, veluti Livium XLIV. a. mensi mena pro Irrusruo frumento usurpari satis notum est.

Ursini cum msstis, extingenio inseruit Casa ubonus recte, ut videtur Ibis et o Mo*εα. Etiam articulus ou qui facile excidere potuit post xυτον, ejusdem Casauboni ingenio diligentiaeque debetur. Vers. g. εχοντοc σχίνeto scriptum voluerat Reiskius, Vers. g. propter sequens μεταστανταζ Sed nil opus, nec in his nimium anxius solet esse Polybius. Vers. q. M Q ενέσθ- futurum erat. Ibid. ποδοχ Vers. q. ο τ oliv, conbitilum tialedicendi caussa insitulum. Vers. 6. Q να νQαζ. Sic Vrsin .seqq. nescimus Vers. c.

an Consentiente codice Bav. quidem mendos h. l. cc x. c. Videri autem poterat Auxetuciae in sing. numerosuisse scribendum certe non solum latini scriptores ita sing. usurpant nomen hujus urbis Hernicorum, sed Strabo lib. V. p. a 38. να κία, πόλι αείλο oc. Sed C. 22, Vers a QS in ae 'AναYpinae cum edd. consentit codeX uterque Adde cap. 23, 2 sq.Vers. 8. 'ου vetpίου συμποτικου συσικω κα νεω excis,

ait uris a Nus ab Athenaeo lib. X. AET co'. cum Demetrium

36쪽

ag ADNOTATIONE Iohs. s. metriuin πολυπίrq a Polybio in lib. XXXIII. appollatum fuisse scribit. - - Pariter REIInius: Videtur liuiae locum expressisse Athenaeus in Dagmentis . IdyS. LXXXIlI. q. - Quo ruin rationem parum firmo sundamento niti monuimu ad C. Is I. ad C. Ia I. Ibid. ἀποθημα τι DUTα T. Mendose T 3μα τ μεν τά Bav.

vers. s. Ver . s. metra iov. - A, πινάκιον, ut opinor, cribondum cum hic, tum infra duobus locis. - Vide mox eodem vers. s. tum vers. II. ubi constanter in πιττάκιον contentiunt m S Sti probum nomen, quod nullo modo solucitari debuerat, nedum e Conte, tu X trudi. Ibid. συσκο

Cimilaris illac nempe tendis, O miser, ubi atra nox. Fortuna forteis adjutiat. Perspecte vero Onuit REIS ID SI Versiculi hi sic sunt interpungendi G Dis et roυ μεRouros o χEro *εpaeritiae est una gnome, Menandri forsitan, aut Euripidis. dens reperi manum admobens abit cum fructibus iis quibus caret cui fator. Aut: Vim Frentius ruris laborum proeripit segni. Tum equitur altera gnome, Euripidis e Phoenulis, vers. 233. id quod etiam l. Vallienaee ad illum locum observavit: Ietous Apta νυρ, ο Πε ολ- μωσι πλεον Quo in versu est magna obscuritas invitiosa

37쪽

Sed audentibus, eri ea mesus emolumentum, quam timidis Tertia sententia, Toλμα τι - - βίου, nescio cujussis Postrem, denique est nota illa Epicharmi, NA*Gκα μεμνασο πιστῶν, quae jam supra fuit allata p. O O. , Vicio XVIII. as, Ceterum tara ieri. Ia recte jam ediderat Ursinus ciam mendos ephei E darent SSti,

certe Bavaricus nosior.

Paludes, quas dicit, Pon tinta sunt, hodieque in vulgus

notae.

38쪽

errore cum Vrsin cod. versatur Bav. Recte vero omnino priora verba emendavit Ursinus sed superest etiam nunc in posterioribus erratum: nam au τα ἐσθητα τα όδοιποpικκ scribendum, repetito articulo; aut, quod malimus , ἐσθqτα oco. Topικα absque articulo qui perperam ex postrema syllaba vocabuli Vcturae adhaesit.

Cap. XXIII. CAPUT XXIII

39쪽

legebatur,ύτου πpossvoντεο Ibid. ἀπηντων. πεaerae Bav. Mox dein in contextu pύπo habet, sed in ora p . τόπον. Vers. g. e. s. διότι Bav. sed syllaba et lineola subducta Vers. 3. notatur ut spuria. Ibid. ἀπαντae correxit Vrsua. πέντων

Donec ver aliquis, agris caesus ab aliquo eorum qui ad

Vers. T. y ό πέμπτr. Sic Calaiab. seqq. consen Vers. Atiente Vrsino, qui De E edidit. Perperam vero Bav. et Gas . Ibid. σύ κλ roc. Adjiciendum est articulum monuerat Reitatus. Ibid. ἐκ τού ό του πορθμου. Ad vulgatam lectionem haec notaverat REI STIVS Vrsino debetur: datis graecum non est xl του πορθμου diu , circa fretum esse, aut, ut Casaubonus reddidit, ad fretum pertient e. Sed sut xεpliso Topd o dicitur, aut ἐήυ vel, χου του ποpθμου. In codice Vrsinitam deerat. Videtur auctor dedisse v83 π αν του ποpθμου, jam fretum supera ce in mare limum enetrosse. - - Ergo VOX ἐκτῶ o scrupulum non injecerat acutissimo viro. At repugnat ista manifeste luperioribus. Sane, qui non nisi ante quinque dies Roma prosectus erat, non potuit is sexto die jam ad fretum se, aut rettim superti P. Vers. S. sopὴν νεμον Sic correxit Ernestus, monia Veis. g. tus a REIS NIO, cum e curantea vulgo esset editum. ,,*spoc, ait, est substantivum, significans Pelliges vel tri-hιιtum *ope autem adjectivum, ignisscans fecundam

ventum.

Verss. Tpάκχον Sic recte Bav. Mendose vulgo eis. s. Tpάκκον edd. ex Vrsini codice, quamquam monuerat vΗ- SINUS: ,Γpάκχo poscit usitata scribendi ratio. In veteribus tamen ex argento donariis L SEMPRONIUS GRAC-CVS sine aspirationis nota inscriptum ei Verf

40쪽

idque tenuere sequentes editoros. Veis ri. Vers. II. aio To I ιβ ιον κατεστ σαντο πέντχν αυτίπτ' TE Oνενα . tuque Tiberiuria coisiluerunt &c. Sed cur Tiberium & quod est causia, ad quam refertur illa particula Ao, loque Nulla adparet. Putamus, eam au sum adjectam suisse a Polybio, sed neglectam ab epitomatore, aut obscuratam a librariis Nempe, quoniam idem Tib. Gracchus jam ante ad easdam lustrandas regiones, de quibus hic agitur, uerat legatus vide cap. S l .loea ibi citata. Et ipsum verbum Evoνενο , in praeterito e secto positum, satis etiam indicare videtur, eum, quam exposui sententiam fuisse olivi a Polybio expresiam. Oportebat enim alius et Yuod rei vel etενέσθαι. Sed ex ipso verbo ε ονέναι suibicamur, tali quodam modo scriptiisse auctorem a. ro Tιβεpιον κὰτρστήσαντο πpεσβευτὴ γ, διὰ το κατά- v x poetέpae v Eq,pεσβειαν πάνT,ν

vers. II. Vers. S. NE Aη toe, poσανεχων c. Verba ista citavit Suidas in Upοσανάχων , unde jam ab Vrsino in Polybi Fragmentis sunt relata Pertinere autem nobis visa sunt ad eamdem narrationem, quae superiori eloga continetur. Probabile est, Diodorum, qui in Syriam praemissus erat, ad populi sensus explorandos, locum Condixisse Demetrio, ubi exspectaret nuncium, qui eum de

statu rerum certiorem faceret. Illum nuncium fortasse in Lycia exspectavit Denaetrius, qua C regione etiam primas ad lenatum Romanorum literas dedit, ut ex Zonar.

IX. as docuit rein hem in Supplem Liv. XLVI. Sy.

Veis. I. Vers. I. Irων, ω ΓIολυβιο, metopita Se Mox a Persico bello potissimum lascivia atque luxuria grusiari maxime apud tornanos coepit L ait docet Polybius noster

XXXII. II, Hinc M. Valerio, C. Fannio coss. id est