장음표시 사용
141쪽
ta MΕΜΕΝTA JURIS CRIMIN. ut aiunt , accusationis , sed inquiisitionis combActus sit. u. Si Delinquens sit de se sponte confessus Gisere Romano V. D Aib. 48 tit. 8 leg. Cujus auctoritate utuntur Criminales Scriptores cautum confessos pro judicatis habendos, de con fessis tanquan convictis supplicium sumendum. Quomodo ergo illo Iure poenae consessione loVandae δ3. Si retim commissi sceleris serio poeniteat, o resque suo emendet . iraquellus ipse, qui quot Potuit, tot consarcinavit caussas leniendi poenas , ingenue fatetur poenitentiam et emendati nem prodesse ad aeternas suturi aevi, non ad Civiles et praesentes poenas evitandas, Caus.
XXVIII. quibus publicum exemplum in primis intenditur. Quem delicti non poenitet, quod Se quitur poena ΘΑ. Propter honestatem, et vitam prius innocen
5. bd Judaeiis , vel Paganus post crimen admissum ad sacra nostra transierint. Hi consulunt ibi, non Reipublicae, quam delinquendo laese
6. Propter numerum liberorum. Virtus est sine merito fuisse prolincum 2. Si pater lium reum ultro Judicibus o gerat, et contra si filius offerat patrem delinquentem. ViX in admissis desertioni non dissimilibus , cujus exemplo ex Jure Romano utuntur Criminales Scriptores, aliquid indulgendum sanguinis caristati, Ririnac suaest. 98. D. Videa
142쪽
ab iis . . ra3tur liberi pare tum, et viceversa maturasse Supplicium si x. 8 Si utro laqueo, ad quem damnatus erati linquens, terrae potitus est. V. in reum puella sibi poscat in virum. Scriptores Criminales in hac comminiscenda caussa videntur existimasse omni poena gravius feminam habere Xorem
Io. Si Delinquens paratus sit meretricem ducere in matrimoniu ri ii Si nimia ingenii subtilitate Reus deliqueris. Matthaeus loe cit. n. v. quid intellexerint Interpretes Juris Romani hanc Comminiscentes Caussam se scribit non intelligere. Nobis quoque, quibus nihil acutius ingenium, heic haeret aqua. Ceteras omitto persequi caussas. Sunt enim en meratis similes, vel eis longe ineptiores. ' XXIL An, et quatentis jus sit Judicibus oenas temperandi, vel reputiendi. Utrum qui ublicae Potestatis nomine et vice criminalia iudicia in epublica exercent jus habeant, possintque ex caussa nam temere et Sine caussa certum nequire poenas Delia ,
quensi Consule quae contra hanc aussam Ilis disseruit Pi-nιIlus ad rubr. Cod de bon matern pari. 2. num. 35. . 2 Tullius disserens de Indicibus, qui Verren tot tamque nefariis coopertum sceleribus absolverant, non magis illum quam istos delinquentes esse assirmat action. 2. in Uen ira queli in praesoraci a poeu temper aut remittend. pomissrecenset, quibus emandum Romanas Leges Iudex tenetur, qui temere, et sine iusta caussa poenas Delinquentibus in dulserit, aut mitigaverit.
143쪽
ia ELEΜENTA IURIS CmMIN. quentibus temperare vel indulgilii, oportet minoquaerere et definire. Ac siquidem pro comperto
debet haberi solam facti quaestionein ad Iudice pertinere, eorumque esse ossicii Leges dumtaxat actionibus comparare, et praescriptas a Legibus poenas sumere a sontibus posset id ri nullam ipsis ficultatem, nullumae hs inesse leniendi vel remitrendi poenas. Non enim tit res, distributoresque poenarum sunt Iudices, sed earumdem constituti exactores Mihi extrinsecae caussae distinguendae videntur a caussis intri secis neque enim ceterarum caussarum, quas
uno ante improbavimus, ulla hei ratio de e
aberi. Quippe ob extrinsecas caussas non os Se arbitror Iudices generatim poenas lenire, vel indulgere Causae extrinsecae adsunt, quum e culiares poenarum fines deficiunt, aut eo inten dere non est moraliter mecessarium 9 VL); ita ut essectus Legis circa certam personam, certumque factum tollatur. Iam vero Iudicum, ut dixi, est exequi Leges, non quemquam L gibus solvere V mehestet de jur poen Seci. IX.
s. Morol. 9. , quod jus Publicae solum inhaeret Potestati earum latrici i); ad quam proinde quatenus debeant Rei legitimis affici poenis cognoscere Spectat ac definire Cap. III 4. . ,
et videre, rum in aliquo casu poenarum fines defecerint, vel eos intendere non sit moraliter necessarium, unde valeat poenas lenire vel in
dulgere Cap. III. f. VII. . At secus se habet
144쪽
ij 'u C A P. V. ras res in intri nubiis sessis . Neque enim ob eas quisquam solvata 'ese. sed legis poena lenitur , quia in Reost in ' inihi ne eae insunt circum
stantiae, quibus thi, minus atrox, ille non adeo nequam Comperitur , ut volunt, et existimant
Leges f. III. Itaque cum tunc neque casus, neque persona sub generali lege comprehenda . tur, ipsa aequitas Videtur exigere , ut quomines Leges actionibus comparare V. Plat. lib. IX. de Leg. illarum possint et debeant poenas lenire, quas duriores inveniunt ad factum, vel in agentem comparatas Cap. III X. . XXIII. Num et quibus ex caussis recepiviri a Iudisibus poenas augeri.
I. Non est vero ambigendum, quin ulla ex caussa ierat Iudicibus poenas augere in delicta, in Delinquentes exasperare. Hoc quoque ' ad Judicem spectat, sed ad Legislatorem. Nam ei
tantum , cui data est Legum ferendarum auctoritas, jus competit poena Statuendi, et ConSequenter quatenus salus Reipublicae exigit graviores in quaedam flagitia edicendi aliunde Ogislatores gravissimas quasque criminis, de quo
legem tulerunt, circumstantias animo percepisse' censendi sunt, ac parem potiSSimae eorum gravitati poenam excogitasse , ita ut et minuenda
sit, si quid gra itatis qjusmodi cirqvinstantiis desit 9 III. , neque si nihil desit augenda i).
145쪽
2. Sed quum, ut monuimus XL Iurein mano, quod in fere totius, Sy qi R Fori obser Vatur, Poenae omnes nor qευ e sint, ut dii
dicum arbitrio relictae ix c u et
sam augendi etiam 'en Huc tum item sibi as' serant udices, eisdem jus tributari rerum criminalium Scriptores Guspar. Instit Crim lib. Muti . n. 70. Quaenam Porro Sint a Sae, prompter quas a Judicibus receptum, auiirisconsu xis traditum poenas ab illis augeti Passe, re
vite subnectamus. 3. Ac primo quidem, si circumstantiis, veluti loci, temporis, personae crimen ingravescat, id
pro caussa habetur judicibus poenas i lii quentes augentili Sex uinum Jum Romano po
aut omnes evaserint arbitrariae, consequens est, ut secundum illud non solum possint , sed etiam Judices debeant pro modo, et circuit Mant de scii durius , vel remissius Statuere
in. . I. Proem . 2. n. 2I., Quod Jure Romanta innuitur, quo Cautum severius Judici animadver-
146쪽
L IL AE A P. V. Mendum cum illis quorum non aliud admissu'reperitur, quam id, quod in Judicium deductui est Diplis. 48. m. 9. N. 8.) 3. Tandem criminis alicujus frequentia, ut caussa traducitur, ob quam Judices valeant in ejus Remi poenas est psperare Brugior. Instu G. lib. q. ti . Iz. . Scriptum namque Legibus Romanis evenire , ut aliquorum maleficiorum sup*icia exa cerbentur quotiens nimirum multis personis grasred Matibus Xeinplo Pus est Dig. lib. d. t. 19. XXIV. Qitousque se extendat udicum temperandi, augendique Poenas auctoritat. . Quoniam ergo iuxta Leges Romanas nunc Iudirices potestate potiuntur' poena e Caussa te inpem randi, et augendi, quousque Se haec extendat pote-Stas par est andem examinare. Quis enim non immerito quwretiandum Romano ita sint poenae in Jusdicentium arbitrio collocatae, ut etiam gr. dum cum grada, genus poenae cum alio genere p-- sint commutare. Pro nobis reSpondet Matthaeus, Cl Irem doctissime suo more tractayic, hoc eiusmodie se, ut nec affirmandum temere, nec pertinaciter sit negandum ccii l . n. si Potest Judex ex Am manis
est . Saepius aiItem deliquisse , adeoque consuetudinem eonistraxisse peccandi eum videntur putare, qui ter deliquerit. Sie
furς ob tertium furtum Vite puniendum ensent. Hanc tamen insueti saporis doctrinam non concoquit Matthaeus: vix sismachi egregii, qui Iudicem non mechanice vult tam tum numerare deii πη sed . et qualitatem admissi, et animum, aetatem, consuetudinemque Rei explorareo ut omnis
hus ouatis possit tuto statuere, an is talem contraxerit e
147쪽
1M ELEMENTA IURIS CRIMIN. manis placitis pecuniariam poenam in corporis
coercitionem commutare; hoc enim necessitas exprimit, quoties aliquis egestatis confidentia poenam
pecuniariam eludit: Item Potest poenam non capitalesia in poenam capitalem Convertere, veluti relegationem in deportationem, sustigationem in poenam metalli. Frequenter et illud occurrit Jue Romano, ut e quibus caussis alii deportantur, ex iisdem servi, vel humiliores ultimo su
plicio assiciantur Dig. lib. 8. it. 9. S. I. . Sed cum id jus peculiare fuerit Civitatis Romanae i), sapienter subjungit Alaniraetts Judici non
esse imitandum . Quum enim natura coimunis sit omnium hominum , non sibi nunc tantum Judices permittent, ut ob idem delictum aliis animam eripiant, aliis auferant civitatem id solum, ut innui alio loco ρ. XIX.), concedendum Iudici, ut in eodem genere poenae lenius cum nobili agat, atque honestiori, durius cum lebejo, atque viliori, hunc damnet ad furcam illum ad gladium . Quamquam an possit Judex in extraordinariis delictis poenas ita ex caussa augere, ut ultimum quoque supplicium valeat ir rogare, adeo Interpretes nonnulli Iuris Romani, dubitarunt, ut id imperatoria decisione Scripserint egere. Sed laudatus Matthaeus minime duxit haesitandum ob plures, quos collegit, locos
I Quum exactis Regibus auctaque Republica circumveni ri Romae innocentes , paucorumque opes ingenuae plebi gra-Ves essae coepissent , ex Porciae, ut refert Sallustius de BetLCat L aliaeque Leges paratae sunt, quibus Legibus exilium damnatis permissum est. Sub Caesaribus haec veteris iuris ratio novae regiminis formae repugnans paullatim ex
uvit et penitus tandem evanuit.
148쪽
II. C A P. VI. ras aris Romani , ex quibus colligitur posse Iudices in extraordinariis delictis usque ad poenani capitis procederes; praesertim vero pro 'ter re
sponsum inpiani Dir lib. s. ut ii leg. 9.), qui eum generaliter dicat licere ei, qui extraordinem cognoscit , quam vult Sententiam ferre vel graviorem vel leviorem, neque restringat id
ad supplicia infra mortem satis innuit ipsum posse is qualitate admissi ultimum quoque suae plicium irrogare.
XXV. Poenae interpretatione potius molliendae sunt , uam exaUerandae. Ceterum illud est pene divinum Iuris Romani praeceptum , poenas nempe interpretatione potius molliendas esse, quam exasperandas Leges quidem ita scribi oportet, ut nunquam si fieri possit egeant interpretatione. Interpretationis namque necessitas argui eas vitio obscuritatis, vel insuis cientiae Iaborare Leges interpretandi ius arque usus Legum arbitros eddit Iudices, qui meri esse deberent earum custodes, vindices, exequutores. Si tamen Leges Poenales interpretandae, benignius semper eas decet interpretari risi eo incommodae, insensae, infestaeque criminis circumstantiae videaqtur; -- fas tamen est poenae lege an constitutae lineas latum unguem , aut tonuersum digitum transi
lire t . Multo minus licebit Legis verba du-
i Interpretes Iuris Romani ommuniter tradunt extemsisnem Legis Poenalis non admitti quod generatim et a solute verum in Eleium ' - eam ex isti ad non expres'
149쪽
11 ELEMENTA IURIS CRIΜΙΝ. rius, ac asperius , quam feralit, interpretari, et graviores ei poenas adjungere Quicumque
Legibus est severio , mihi videtur esse tyrannus. Aliunde vero altera haec Si par Clementiae LV. Grot de I B., et P. L. II cap. o. s. ad quam ius habet miseria infelicitasque reorum, dei et propendem Judicantium humanitatem, in x litiorem nimirum inclinare sententiam, Legesque Poenales molliter benigneque interpretari. Sed quum volumus esse clementes, quod laudandum, perspicere debemus ne intemperanti quodam ac intempestiva ingenii lenitate nimium a justae necessariaeque severitatis tramite deflectamus, quod itiosum foret , et publico bono contrarium . Laudatum ergo Iuris Romani praeceptuit ita est Sectandum, ut, quemadmodum scribit J. C. Marcianus, Dig. lib. 8 ut I9. lam 2. in levioribus caussis proniores ad lenitatem J dices sint, in gravioribus severitatem Legum eum aliquό benignitatis temperamento subsequantur. Sicut a justitia mansuetudo non es; sejungenda ita nec severitas ab humanitate.
os casus, is novam de his legem veluti condit, ungiturque non Iudiei ossicio, sed Legislatoris munere. Praeterquam quod periculi plenum id e se videtur hine forsitan tanta iiii Iurisconsultis opinandi in agistra tunis iudiearidi libido, atoque libertas. At si Ius Romanum attendatur, utique ad ve- um esse fatetur atthaeus quoad genus poenae si perso nae, si crimina ipsa inspiciantur , falsum contendit, pluribusque e penu Romanae auriferudentiae mitis exempli , si testimoniis demonstitat . . .
150쪽
DipyEaENTIAE POENARUM. I. Praenotanda. II Poenae ratione subjecti, in quod inferuntur I aliae in uorum sunt , aliae Universi
III. Ratioti, conditionis statusque eorum, inaeroenae communes suiu, adiuue propriae ilicis
jus generis personarum. IV. Ratione potestatis, qua decernuntur 3 aliae poenae legitimae unt, aliae arbitrariae.
V. Ratione sectus, quem gignuas . alia, dum poenae capitales, adiae non capitutis.
I. Praenotanda. r. I Fostquam Poenas huc usque generatimos spectavimus, et hactenus abunde, quan tum Nobis licuit, genuinam earum solidamquotheoriam deprompsimus et explicavimus tempus nunc est ut singulas recenseamus species o narum, quae secundum constituta ac exposita superius principia serendae sunt in Delicta, Delinquentibus infligendae. Quod tamen antequam fiat, oportet, et intueri disserentio, et aliqua nexhibere divisionem poenarum , ut ordine earumdem enumeratio procedat . Primum erito ius Capitis argumentimi sequenti Capite alte riti praestabimus