장음표시 사용
181쪽
xi a te non Solum morti proXimam existimavo-1int, quod libertatem auferret, Sed gravissin amquoque dixerint propter assiduum, intollerabilemque ioborem Dig. lib. 48 tit. 19. eg. 28. h. Distinguitur autem ure Romano damnatio in metallum a damnatione in aliud opus publicum, veluti in ministerium metallicorum, aut salinas, ad quas et feminae ad tempus damnari solebant. Nam in metallum damnati libertate privabantur, et ante aboletam a Justiniano poenae servitutem Novel 22. cap. . servi poenae fiebant;
damnati vero in opus publicum perpetuum civitatem solum ammittebant.
2. Sed quamquam nunc alicubi non incognita sit poena metalli, ut refert ei gerus Elem Crinia p. o. ejus tamen loco apud nos, reliquasque fere omnes Europae Gentes Suffecta videtur poena damnationis ad triremes, sive ad aliud publicum opus, ut ad purganda Cloaca , muniendas vias, graviore operas in arcibus sustinendas, construenda aedificia, naves etc. Fit autem hu)usmodi damnatio vel in perpetuum , vel ad tempus , exempli gratia decennio Sed damnatio ad opus temporaria plerumque esse solet. Nulla porro inter nos communior frequentiorque poena damnationi ad remos i , aut ad
opus. Nam crimina omnia graviora, quae mor te non vindicantur, hujusmodi damnatione puniuntur eaque manet non solum viles abjeςtasque
I Hanc poenam Grecis atque Latinis non ignotam fuisse Historiarum monumenta testantur . Vid. Iar Alphani
Iur Crim lib. a. timum s. Remigium, ubi Scriptorum loca exudite congessit.
182쪽
que personas sed etiam aliquando in paullo honestioris conditionis reos imponitur V. Exsilium. i. Quae supersunt enarrandae poenae, eae quibusdati afficiunt incommodis, seu vitae commoda restringunt. Itaque hoc ipso corpus assii-gunt, quod nempe dolor sit, negarive saltem
incommodis urgeri s. I. , se iis commodis
non potiri, quibus ni quis est assuetus , quae corpus iucunde fovent, recreant suaviter ansemum, vitaeque pondus miseris Mortalibus levant. Ad hanc classem poenarum spectare videntur Belegatio, et Exsilium. 2. Exsilium vox est, quae in latissima significatione relagationem quoque complectitur . sed strictim et proprie acceptum, a relegatione dis- fert exsilium, et non solum vulgari usu loquendi, sed etiam moribus nostris ab ea distinguitur Aleion de exsil. . Hoc sensu est XSi lium ejectio a Civitate a Republica, cum sciblicet quis aut certo loco interdicitur, putam be, reliquis latae sepio patentibus, aut omnibus
locis, quae sunt in territorio Reipublicae, exempli gratia a tota Romanae Ecclesiae temporali ditione expellitur. Bifariam porro irrogatur ex silium aut enim in perpetuum indicitur , aut
ad tempus, veluti triennio Exsilium perpetuum sequentius Bunnum vulgo appellatur. V. EDD.
183쪽
1ε ELEMENTA IURIS CRl MIN. est expulsus . Statim namque ac Civitas , vel Respublica a se aliquem ejicio eo ipso videtur illum pro parte membroque suo nolle amplius hahere si fendor . de of hom et civ. lib. q. cap. ult. s. ult. y unde expulsum a sua jurisdictione Civitas , seu Respublica quodam odo manumittit, vinculisque solvit, quibus antea ipsi conjungebatur i . raesertim si annitu comminata poena capitis prohibeatur regredi in Civitatem; multoque etiam magis si declaretur publicus hostis ejus bona isco addicantur, quemadmodum in Italia fieri aliquando solet. Contra tamen videtur censendum, ubi alicui ad tempus dumtaxat irrogetur exsilium 2x tunc enim ad summum dici potest suspensum, nequaquam adem pium jus Civitatis 3. Nulla porro si poena, cujus inferendae certius sit jus aequiorque potestas inhaereat Civitati, seu Reipublicae poena exilii Huiusmodi namque pactum Civitatem inter et Cives intelligitur intercedere, ut nempe a tamdiu aliquem pro Cive habeat, ut Civem suo in sinu foveat, tueatur, desendat quamdiu Civitatis legibus se actionesque sua conformat . Quoties
i Sed si in aliam Civitatem exsul cooptetur , vel alia in Republica recipiatur, gaudebit commodis iuribusque ejus Civitatis, fietque pars membrumque illius Reipublieae. Neque enim in ullius Civitatis vel Reipublicae potestate situm est Praescribere, quos sibi in Cives aliae Civitates vel Respubli
2 De damnatis ad temporarium exsilium aequissime autum Legibus Romanis , ut pro exsilii tempore mora compum tetur, quam post latam Sententiam in carcere fecerint unde si castodia durante exsilii tempus abatur, veluti impleto exsilio erunt liberandi . et omne 23. Cod de poem
184쪽
LI BAE R IL C A P. X. 63 ergo Civis delinque iido Leges violat spernitquo Civitatis toties illud solvitur et perimitur sectum, usque nascitur Civitati eum a se ejicie di . Quod semper humaniter fit, aliquando etiam prudenter opportuneque . Quemadmodum enim mitis sapiensque Medicus purgando quoque su venit periclitantibus corpo libus: ita humanus prudensque Legislator nocentes malosque Cives, tanquam Vitiosos humores, foras pellit, atquo
in exsilium mittit i . Sed severissima haec morito poen existimatur, magnisque illos incommodis assicit, qui eamdem subire coguntur a).Quippe licet salvis nummis quis exulet, sua tamen bona ut plurimum grave alio transferre;
nec minus asperum, duruimque ab iis sejungi, quibus consuetudine, amicitia, sanguine arcti simo qnjungitur exsul, novum experiri coelum, alios induere mores, ipsa denique patria carere,
cujus omnibus dulcem reddit usus amorem Nihil vero est ignominiosius, quam quemquam in dignum fuisse renunciatum , qui moraretur a Civitate, inter Concives versaretur, Suaeque pars
amplius esset membrumque Reipublicae. Quodor Cicero exsilium non supplicium esse dixit, sed
perfugium portumque supplicii, ad mores Romanorum allusit apud quos qui poenam aliqua in vellent evitare, hi solum sponte vertebant, ali que
Ι Exsilii poena non imponenda, quando qui pellitur e Ci-Vitate vel Republica, et exitium foris parare posset, fieriqucti meis damnosus. Quin immo sunt Gentes, apud quas inusse*xa exsilii poena, ut urcae, olim misi ut . a Antiquissima inter Gentes poena, ut suis communi ne patriae, civitatis, sacrorum privaretur. Eius originem sit -
185쪽
que voluntario exsilio migrabant, meritae damnationis , aut impendemis invidiae metiun d
I. Relegatio, de qua nunc dicendum, non uno olim modo Romae irrogabatur. Nam ut veteres memorant Prudentes Dis lib. 8 rit. 22 leg. s. , vel certo loco concludebantur Relegati putat sui eis assignabatur, ut illa tanquam vinculo includerentur aut certa eis provincia certusque locus interdicebatur reliquis latae fugae patentibus . Hoc casu relegatio confunditur cum exsilio Strictim accepto, cujus supra meminimus altero casu et reipsi, et consuetudine hodierna ab exsilio distinguitur. Nam qui aquae et ignis i terdictione adigebantur in exsilium abire, ii cis vitatis iura ammittebant, quae salva erant relegatis. Quam differentiam innuit Ouidius in Pontum
ab Augusto relegatus, scribens Imri. Reser XL quod is: Ne vitam, ne opes, jus ne mihi ciuis atimis ...
Nil nisi me patrii jussit abesse socii.... Ipse elegati, non Exulis utitur in me Nomine
Sed postea sub Imperatoribus deportatio in P aulam injungi coepit i), quae poena paullatim
sub si Metor huius instituti Augustus , evi ab exsuli sinino thae dispersis erieullam amperio suo metuenti Livia uxor me, Ut illos patri insulis includ ex μα caro
186쪽
II. DA P. X. 6r subrogata in locum aquae et ignis interdictionis florente libertate in Cives delinquente usurpamine i , multifariam valdeque disserebat a rei gatione. Nam praeter quam quod civitatem,
patriam potestatem, bona, successiories, adime 'bat, unde deportia quasi mortui habebantur inverard Otto Inst. m. c. 2. g. I. 2. , quReinaniae
erant relegatis intacta deportatio in perpetuum se per fiebat , relegatio et in perpetuum et ad certum tempus. Quod et viribus hodiernis idemus receptum, quibus honestissimae conditi ni rei, praesertim nobiles, juxta Criminum qilae litatem modo ad tempus, modo etiam in perpetuum relegantur. Ceterum qui relegatus est fines
exsilii vel relegationis servare tenetur nisi legitima caussa, aut publica venia eos transilierit: alioqui elusam poenalem sententiam graviori animadversione expiabit Sanifeste decis 255. .
LV. ρ 562. Fiebat vero deportatio ita, ut rei compedibus Vincti, impositique navibus servis passilieis qui eos deporta-sent, derentur. 9iso ad caiii Initin L Spag. 47. Molesto in primis erae deportatio in inpium Aegypti insulam, item' que in Fara sinio mobiles i ad Miquid brevibus Gra-
rir, ut carcere dignum, si is esse aliquid . Iuven sat LU. a. nec non in asin inter Aegyptum et Cyrenas, muscis
culicibusque famosam . de quibus locis . Hac οινθα πια 27. 0 Constat legibus eo salute et libertate civium contrα potentiam paucorum latis, nec ultimo supolicis asset noxios cives, nec invitos civitate pelli potuisse. Ne tamen delicta nocentium impunita relinquerentur aqua et igni eis interdio placuit, ut elementis ad vitam tollerandam minime ii cessariis orbati, volentes nolentes alio migrarent, civitatem- qua spontaneo exsilio mutarent. Quare perinde habebantur. ac Si essent morio mulctati nam neque cibo aeque tecto ab
187쪽
VII. Vincula, Carcer . i. si Leges audiamus Romanas , eae volunt
Carcerem non poenam Sse, Sed mansionem Reorum, ad eo Continendos extructum, haud vero
credibile, inquiunt , esse liberum pini nem in vincula perpetuo damnari, hocque vix in servilis conditionis reos procedere posse. Nihil tamen impedit, quin ad tempus in vincula quis poenae caussa damnetur Pere ad tit. i. lib. 9.Codico. Quin immo exempla quoque Delinquentium damnandorum in vincula passim occurrunt Romanis in Legibus i . Sed juxta mores hodiernos et pro poena arcer imponitur non Solum ad tempus, sed etiam in perpetuum . Ut plurimum arx eis pro Custodia assignatur, vel Carcer Xtructus in arce , quae poena est nobilium, aliorumque honestissimae conditionis reorum Carcer autem gravissima est poena 2 , quam non dubitavit Matthaetis cit. Oc. n. 3. Corporeis poenis accensere in primis si reus in Carcere constringatur vinculis, quo nomine veniunt
i Ut cum is qui aleae ludendae caussa in latum ias vel vincula publica duci iubetur, Let, ult. l. de aleat. cum peeuniam ad praediorum emtionem conferre pertinaciter recusans, aut quicumque imaginem Caesaris in invidiam alte-xius praeferens, vinculis publicis coercentur, Leg. a. l. de ausp. tutor Leg. 28 si ad statuas l. de poen. 2 Caree rem Romae primus ad terrorem Civibus inserendum aedificavit Ancae Marcius Liv. I. 33. quamvis alii a tribuant Tullo Hostilio . Sed de carcere, quatenus adhibetur ad custodiendos reos sequenti libro sermo redibit.
188쪽
IL AE A P. X. 169niunt compedes, bojae, manicae, Catenae, ner Vi. Nam carcere inclusus et commodis vitae privatur, et vinculorrum pondere opprimitur undo merito haec poena inter eas enumeratur, quineorpus amigunt. Sane carceris squallo non omitum macerare hominem potest, Sed etiam enecare praesertim si carcer perpetuus sit nam vi K3 u pro mortuo habendus qui vivus caret aura
vitali, et cui veluti exturbam e censu ViVe . tium, in carcere est emoriendum.
I. Monitum . . II Poena Pecuniariae.
III. Di flerentiae inter Foenam pecuniariam, et mul
TV. Publicatio bono m. V. Nonnullae circa confiscationem quaestiones.
Ertium aenus poenarum eas complectitur .a poenas, quae bonis privand et quas ideo lini poenis praemittimus, quibus existimatio
oneratur, quod illae istis putentur esse graviores. Quippe Vulgus hominum majorem, teste Varrone, marsupii curam habere solet, quam fa
mae, cujus, ut egini Ille Iuvenal. nor H levis
189쪽
reto ELEMENTA IURI CRIMIN. levis est apud molles actura Hinc merito receptum eo in poenam bonis privare . Neque enim convenit temper vincula, flagella Delinquentitas admovere, et pro omnibus levioribus etiam admissis, quae est corpus affigunt su plicia irrogare verumtamen est quandoque orportunum audaces immorigerosque homines bonis quibus adeo inhiant, privare, quorumquo
custodia civilis societatis praesidio quaesierunt in praeter quam quod valde incommodum ac cidit bonis minui aut privari ad alendam, vel
opipare Sustentandam vitam necessariis eorum jactura homines minus fiuia ad peccandum au
daces Plerosque enim hodie reperies, qui re familiarem sedulo anxieque curant non solium ut luxuriae suppetant sumptus sed etiam iit adver sus judicia Legumque poenas securi degant i).
Siquidem et vetus, et non raro adhuc vera se
illa Properati querela Lib. III. Eleg. a. :
Aur pulsa fides, auro venalia jura, Astrum ex sequitur, mox sine lege pudor.
II Poena Pecuniariae . I. rima et remotissima aetate cum homines pastoritiae arti vacantes pauperiores essent; sed oppido innocentiores greges armentaque erant sola fere bona, quae possidorent . Itaque apud nRScentes Societates numero ovium bovumquo
I Docrates Demonicum curare monuit rein λmiliarem duarum rerum eratia, ut vel multa grandis russit ex olvi, vel amico egenti subveniri
190쪽
II. Cis P. X. ' retrnoxae quantitati respondente, multae definitae et irrogatae . Quod, ut vetustiores Gentes praemeteream , constat exemplo Romanorum, qui diu pecudibus quamplura delicta luerunt i, Qua do autem agriculturae homines vacare coeperunt, ut commodius uberiusque necessitatibus consule . rent aucti generis humani V Goguet de Porion. de L ae, et uisuvern Iuv. 2. specie creverunt bonorum, quae, ut temporii rerumque com ditio serebat, vicissim permutabantur. Sed quia, ut docte innuit I. C. Paulus . Dig. lib. 8 litici. leg. . , Semper, nec facile concurrebat, ut cum unus haberet quod alter desideraret inviciem hic 'aberet, quod ille accipere vellet, et , cta materia est, cujus publica ac perpetua aesti, matio dissicultatibus permutationum aequalitato quantitatis subveniret . Haec materia suerunt rariora metalla, et usu consumi dissiciliora, quae publica auctoritare Percussa es, vel pecunia P pellantur. 2. Pecunia porro pretium est eminens omnium rerum, omniaque bonae, tanquam signum repra sentat, quo comparantur. Itaque visum eos quasi bonis in poenam privari, qui pecunia aereque multabantur unde poenae pecuniariae adversus crimina invectae, et praescriptae moribus legibbusque omnium fere Nationum. Sed parciug
------τ' ' ------------- -- - i Minima ui multa unius ovis, maxima triginta bovum, quem numerum nequibat transgredi Iudex. V. Aiax. ab Aiax. seu die Iib. III cap. s. Pauli post exactos Reges ob ina quale pretium armentorum . U. C. CCXLVIII. Lege Ateria Tarpeia constituti sunt in sininus sues oris deni, in ovo