장음표시 사용
201쪽
i8 ELEMENT IURIS CRIMIN. ptiis , infamia naaxima foret poenatum Diodor. Sicut lib. i. c. 78. , quas Leges infligerent i),
Cives metuerent . Ea prae aliis Gens excellet virtutibus, apud quam non Sol una Legum aucto ritate, sed etiam Vulgi suffragiis, Communique opinione In inia Summum dedecus, maxima poena . Sed sedulo tamen Cavendum, ne Leges communibus receptisque opinionibus directim ad-vcrsentur, ibique infamiae notam inurant, ubi omnes laudem gloriamque quaerunt . Tanta siquidem solet esse vis praejudicatarum opinio-1rum , ut plerumque ipsam vincant Legum auctoritatem . Tunc Leges effectu, quem sibi pro-POSuerunt Vacuae , Vulgo Contemnuntur, sicque nocent magis, quam Prosint.1IL Condemnationem sequitur infamia ; et an
I. Ex plerisque criminibus non aliter infamia
reum sequitur, nisi fuerit Condemnatus interdum licet condemnatus non sit, ac ne qui detria CCuSatus, quum Scilicet Leges ipsum factum notant, ejusque auctorem declarant infamem oti
Jure Romano contingit si quis bina eodem tempore sponsalia, binasque nuptias Contraxerit, si mulier in flagranti adulterio sit deprehensa . Condemnatum vero ei non solum eum accipiemus, qui juste damnatus est, sed etiam qui injuria
202쪽
LI MEAE . C A P. XII. 83 juria subiit condemnationem Certe si non rite
condemnatus sit reus, seu non observata Iudicii ordine, ita ut sententia null=us debeat reputari momenti, eum pro damnato non habebimus, nec
proinde pro infami . At ubi rite quis sit condemnatus , quamquam innocens , adhuc habebitur pro insemi. Id enim exigit auctoritas remim judicatarum, qua in discrimen vocata, iam nihil certi firmi que reliquum in Civitates fore
que valde inconveniens etiam post latam se tentiam esse incertum, utrum in damnatorum,
an indamnatorum numero habendus sit reus . Erit igitur et innocens interim infamis, si non opifitione hominum , cui Leges et Magistratus non valent imponere, saltem quod spectat ad juris effectus . Sed ubi adversus sententiam legitimis praesidiis fuerit restitutus, ne retro quidem, ut docet Mauthaeus Hiab. 8 tit 48. Dig. cap. 3 n. - , inter damnatos, et insemes fuisse censebitur. Quid si nocens judicio absolutus sit distinguere oportet, ut distinxerunt Romani Iurisconsulti, utrum factum Leges notent, an Sententiam . Nam si factum Leges notent, veluti si mulier deprehensa sit in flagranti adulterio, licet haec absis, Mur semper erit infamis i): quia nihilo, minus verum est cin' adulterio misse deprehemsam si Leges sententiam respiciunt, reus utibque infamiam effusiet; quoniam verum est dam
i cuius rei ratio est, inquit mota , laoniam quaediundelicta ita sunt comparata, ut vix exeu 'tionem abeant, coloribusque obtegi iurii possint, Mi earum et inspectant' Populo commissa. Disitias by Go dile
203쪽
18 ELEMENTA IURI CRIMIN. u. Sed de eo, qui ex crimine famoso damnatus fuit ad tempus, num transacto Tempore infamia quoque careat, dissicilior est quaestio U. jae. VI Observ i9. , et adhuc perplexa. Eruditiores Legum Romanarum Interprete in varias sunt distracti sententi ac Matthaeus tamen nonis nullis innixus Imperatoriis rescriptis vult transacto te impore non SSe damnatum inter infames; ne poena tempore determinata Contra Sententiae
fidem ulterius porrigatur i). Quod quidem ex
aliis Legibus sic locum habere asSentitur, ut demum tranSacto tempore eluatur infamia, si non leniore poena reus assectus sit. Tunc enim, ut responderunt uris consulti inpianus , et Papinianus, nimia sententiae lenitas infamiae immortalitate Corrigitur.
DE PRAEMIIS I. Poenae haud su ens sunt ratio delicta impediendi in Statu Civili, qui sua natura fons est illorum perenniS. II. Quid Praemii nomine ei veniat. m. laesi Quamquam eum , qui ad tempus damnatus est transacto tempore dici velit desinere esse infamem turpi tamen i dici damnatum semper nota sequitur. Hinc Plautus in Per . Horaunum ait mmortalis est infamia. Etiam tum vivit, cum credas esse mortuam Disitia ' Corale
204쪽
LI BAE R IL, A P. res III Quae Legum sanetio persem IV. Cur Legibus Praenii elargiri non possint eas deni colentibus 'V. Quod resoram compendium ex Mervantia, eustuqu e Legum milim VL Tratam . - I. Poenae haud sinciens sunt ratio impediem. di delicta in mitu civili, qui a natura fora est illorum
r. Uamquam Legumlatores stinuitudine
Severitate poenarum , qua 'ersequuti s mus huc usque contenderint terrere homines, et avertere a delinquendi ' hanc tamen
eorum obviani saluberrimamquo provident' iune lita seni per vicitque humana Midaei et iij ubtia, erasque axentun pejor vir, ii vere Mese nit, Flaeeus , tulit nos nequiores, mox daturos VO-geniem vitiosi em KCarrm. III. Od. . . Cujus iidem res virussa non longe est arcessenda In- sunt namque pectori humi uio irritamenta vitio rurei, quibus extiinulati homines iugiter Arruntur ad infringendas violandasque Leges, incida et fraena humanarum, iuditatiun Cap. II. f. II, DPropterea licet, Horat. I. Epist. Io.)Illecti siquidem homines voluptate, quam ea Piunt, vel capere sperant peccando, obliviscuntur malaxmi, quae sequuntur delicta, aut si ad
205쪽
poenas animadvertunt Delinquentibus imminentes, ea facile putant se evadere posse . et quidquid admiserint, futurum sibi blandiuntur impune. Neque enim invenias hominem, nisi improbe stultum, et pervicaci actum nequitia, qui etsi serio recogitet supplicia, quae delinquendo incurru itur , ultro tamen Statuat illa subire, quam se a delicto abstinere reliqua hominum turbae omnem n entis aciem Convertens ad retrahendam ex crinii ne voluptatem , cujus vividissimae illecebrae, blandissima fascinatio , vel immemor est quum delinquit poenarum , vel evadendi poe-
ns spe freta audet delinquere ih. Quae spes
vitio hasim et inhaerente civilium societatum indoli, omnium fere qui delinquunt animos per vadit atque seducit praesertim vero divitum, quibus experientia compertum vere Anacharsidem gravissimum, Scytham Philosophum dixisse, Leges aranearum telis similes esse, quibus illaqueantur quidem insecta, sed quae grandiora animalia perfodiunt V. Tuli. U. Tusc. Quaest.).2. Quin immo ipsemet status civilis, vita quo socialis crimina auxit inter homines, fonsque est natura sua perennis pluriunt delictorum . Profecto cupiditates, quas encri humano insaevit
Ilatura , et Paucae sunt numero, et faciles satisfactu, quin Dequens ob eas sit hominibus caussa. delinquendi. At cupiditates facticiae, neces
φρανθη τονται , γουτεις κωκληνται. gon enim infamiam , nec quae
passuri sunt, si capti fuerint , considerant sed ab iis iuvi-rautur, quae ipsis gaudio futura ιππι si res bene Peuerit. Disitia ' Corale
206쪽
sitates non proditae natura , Sed invectae Imaginatione, quae una cum plerisque scientiis artibusque Civilis Societatis statui, formae, regi mini originem debent, vix queunt numerari, augentur in dies, et cupiditatibus naturalibus eo
fere Sunt Vehementiores, quo prae istis dissicilius explentur si . Hinc nova, et quasi infinita criminum seges nascitur, luxuriaturque in stae tu civili, et in eo viventes homines quo culti res etiam fiunt in delinquendo versutiores: adeo uti plurimis gravibus humanarum rerum scrutatoribus videatur ambiguum, utrum majora in inibus mala , an bona provenerint ex Civilium Societatum institutione Certe novis semper in
civitatibus oppriminin Linibus queis iugiter
pullulantia oportet compescere crimina, quaeque ad ea impedienda virium non satis habere 1 merus arguit Delinquentium, et frequentia delinctorum ostendit, quae quotidie ab hominibus
Il. Quid Praemii nomine ei veniat . .
Quoniam ergo poenae Legibus comminatis
l Ecquis nesei dissieultate desideria aeeendi , cupiditate, Ilvidius irritari ' Immo dissicultas ipsa satisfactione essicit iucundiorem. Quanta autem inter homines in civili statu vi ventes ris sit imaginationis, opinionisque, omnes 'ut ejusta notae' plus minusve patimur, valemus testari. Hi saepe sere ridemus, ut quamphiro vis, ac ne Vix quidem naturalibus satisficiant eupiditatibus, ut facticias expleant linaginatione inveetas, praeiudieatisque opinioni s confix fmatas. Exempla cuique erunt in promptu. 2 multitudo Legum est merito apud civilium rerum e inse gravis argiva a ui vitii civili regiminis et ox' Diuitiae by Corale
207쪽
et inflictae adversus Delinquentes , etsi val:diorem prae Seserant rationem delicta avertendi Cap. I. I. VI.), satis tamen non sim ad ea Omnino impedienda et a vverruncandes dicet fortasse aliquis publicae felicitatis pacisque cupidior, cur non et Praenii a Legibus sunt proposita , ii eorum promissione homines retrahantura delinquendo Altera haec quippe foret opportunissina ratio cavendi a delictis, qua poenis conjuncta facilius emcaciusque haberetur concordia hominum, tranquillitas Civitatum . Nam ut metus mali poenis ingeneratus . ita spes boni praemiis incensa vectes sunt, impulsionesque humanarum actionum Cap. I l. s. IV. . Res haec meret nunc a Nobis breviter ad examen vocari, Opei aeque pretium facturi videbimur, si postquam satis inple de poenis diximus, nonnulla quoque de praemiis ei attingamus 2. Praemium apud Veteres generatim accipiebatur pro pecunia , pro quocumque Commodo, et utilitate Literet. lib. s. v. q.). Sed frequen tius usurpatur ad significandam mercedem, quae eximiae virtuti tribuitur, pro illustribus rependitur magnisque facinoribus Cie de Orat. c. 58. Hei autem non de isto loquimur genere praemiorum, quae Civibus de Republica egregie meritis semper debentur, aliquando tribuuntur i); sed praemii nomine intelligenda sunt illa praemia, quae proponi, et largiri possend
Iuptionis morum in Civitate. Sapienter Tacitus corruptae,
inquit, ReipubIicae plurimae Leges l De Praemiis hoc altero sensu acceptis sequenti Capitφ
208쪽
LI BAE R II. C A P. XIII. 89 omnibus Civibus, qui jugiter obsecluerentur Legibus suae Civitatis, eo plane modo quo sub poenarum nomine poenas intelleximus legum transgressores mansurax haud vero eas quae asversus illos imponerentur, qui neglexerint, puta , omne qua poterant Pera Patriae restare . Ut ergo poenae, quarum tractationem hoc
Libro confecimus , sunt sequela violationis legum ita praemia, quibus dicendum, forent merces fructusque inquit Legibus praestiti . . Haec de nominis acceptione erant praenotanda: rem ipsam modo aggrediamur.
III. Quae lamn sanctio perfectior. Vetus opinio est ab ultimis Civilium societ
tum ducta temporibus poenas, et praemia duo esse veluti fulcra cardinesque cujusvis humani regiminis. Etenim visum est Semper et oportere, et expedire, ut quemadmodum poenis Cives a violandis Legibus deterrentur ita etiam praemiis G ad eas colendas observandasque invitare tur Certe nemo ibit inficias eas fore ceteris praestantiores persectioresque Lege , quae una Simul comminatis poenis, premiisque propositis
quae- Ι Celebre est paradoxo doetiss. Cumberland de Leg. Naturai Protegom. cap. r. et cap. V. s. o. quod praemiorum proniissio non mino ad integritatem legis pertineo quam vim inuratio poenae sed res gravissimi Iurisconsulti adversus eum iam demonstrarunt Legislatorem non deber e praemia iis, qui faciunt, quod suis crimine omittere non possent. Ceterum eonsuli merent quae super hoc argumento nu Per egregie scripsit Iarisa Aueri delia natura de ματ e , de dolore Livorn irra Letura reconda P. R. Disitire by Corale
209쪽
quaerunt Civium antimos duplici ratione a delinquendo retrahere, et ad legitimum obsequium adducere U. Essa fur misi di Dr. NatureL
Tom. I, 9. XII pag. 96. h. Ut enim in physicis
quo plures gravibus corporibus admotae sunt vectes , eo validius illa urgentur et sustolluntur , sic et in rebus moralibus duae rationes
caussaeque essicacius, quam una voluntatem permovent, atque determinant. Sed ea est conditio cujusvis humanae institutionis, ut nunquam persectionis apicem attingere valeat. Quin immo humanis in rebus evenire persaepe videmus, ut quae mente Concipiuntur deae , efformantur Systhemata, ea minime possint ad pra-xim reduci. Quod cum non animadverterint quicumque de sciscendis Legibus, regendisque Civitatibus hactenus scripserunt , fabulam nobis narrarunt absolutissimae Legum Sanctionis, quaci non solum poenis, Sed praemiis quoque propositis civilem pacem securitatemque validissimae intenderet I). Verum enim vero fieri nequit, ut Legum humanarum sanctio poenis,
praemiisque simul eonstet ac proinde hujusmo
I Plato, et reliqui fere omnes , qui hactenus civilis regiminis systemata condiderunt , Legumque ferendarum normas delinearunt, probe perspexerunt , publico bono, quod habebant prae oculis satis consultum non esse comminati ne et inflictione poenarum. Itaque unanimi consensu tradididerunt praemia quoque in Civili Star esse adhibenda, quae una cum poenis Reipublicae anchoras appellarunt. Sed dum haec proponebant, eos fugit it comparatam esse naturam Civilium Regiminum, ut quum vix publica salus poenarum remedio fulciatur , minime valeat praemiorum quoque auxilio muniri. Disitiro b c Orale
210쪽
II. C A P. II 1 id sanctio nunquam extitit, nisi in illorum ni enim scriptisque, qui putarunt humanorum regiminum Amiam ad eum persectionis gradum pervenire posse, cuius natura sua sunt incapacia, ait illico evidente demonstrabimus. IV. Cur Legibus Praemia largiri non possint easdem coleritibus
r. Multa hei possent ici, et asseret, cur prae mi Legibus Humanis nequeant proponi, tribuique illis, qui eas adamussim obServant, quemadmodum poenae comminantur , et infliguntur adversum ipsarum violatores. Sed duae hujus rei piaecipuae sunt verioresque caussae, atque rati nes , altera nimirum quod Societas, seu qui repraesentant reguntque Societatem nequeunt , ut Oportet, Cognoscere, et definire quinam digni forent praemiis , quae sibi obsequentibus Leges Promitterent altera vero caussa est, quod licet
id posset dignosci ac definiri nihilominus potis
non esset Societas cunctis, qui meruerint, pro mi praestare, atque tribuere. Rem fissius aliquanto evolvamus.
2. Scitum est Magistratus, ut juste possint poenas in eo violatores infligere nequaquam teneri de caussis , et rationibus cogniti nem instituere quibus illi sunt ad delinquendunt
inducti. Id solum quaerunt Magistratus, num scilicet actio, quae de crimine arguitur, voluntarie inita est, doloque commissa; et eatenus eircumstantias e amnant , quatenus ad proba dam