장음표시 사용
251쪽
dinis a potestate iurisdicti in coepit frequentius
distingui. Tandem invaluit, ut Censurae in Foro tantum externo infligerentur, et ad illas ferendas sola sufficeret potestas urisdictionis etiam ab ordinis potestate seiuncta . Itaque udices omnes Ecclesiastici , qui jurisdictionis potest tem in Foro externo ordinarie et ieinime exer-Cent, Censura nunc Possunt infligere adversus
illos , qui eorum jurisdictioni sunt obnoxii ΡΟ- testas siquidem jurisdictionis, quae nunc in eis requiritur, ut censuras infligere possint , nequit in alios, quam in suos subditos, nec alibi, quam in sua Dioecesi exerceri cap. 2i deserat ex m. . Sed licet in eisdem non requiratur sacerdotalis ordo oportet tamen, ut clericali tonsura sint initiati Indecorum est enim, ut Sacri Canones loquuntur Can bene quidem 1 distino. 96 et cap. 22. caus. 6. quaest. 7. y laicos in Ecclesia udiscare i).3. Sed quoniam Censurae poenae sunt revocabiles s auseruntur absolutione quae illis solum est indulgenda, qui humiliter
eam petierint, ne ecclesiastica potestas facile contemnatur . Pure, ut inquiunt plerumque a solutio conceditur censurarum aliquando etiam conditionate , veluti is absolvo te, cum primum, satisfeceris . se Nam ipsae quoque Cnsurae
conditionare possunt infligi cap. M. de appellat. . Saepe
si Itaque multo magis indecorum erit Foemilias iure μή eiri censuras infligendi Proinde, etiamsi iurisdictionem exese eeant, velut Abbatissae quaedam tamen potestatis ferendi tensuras sunt prorsus expertes . v. novabs redam Io se reis et rami . Cas. 13. de in re o obbra. Disitire by Corale
252쪽
LIBER IL CAP. XVIL 33Saepe praeterea conceditur absolutio, ut aiunte inam i). Ceterum censurae a Iure, vel ab
homines, ut loquuntur rerum canonicarum Scri-Ptores, generali sententia inflictae, nisi eam ferens aliter statuerit, absolutionem Episcopus, vel
proprius cujusvis sacerdos a impertit Cap. V.
de sent ex m. in s. 3 Sed a censura ab homine speciali sententia inflicta , isse solum absolvit, qui eam inflixit, vel ejus Successor, sive Delegatus Immo poterit ipsius Superior, veluti Metropolita , si sententiae injustitia clare consti
terit, absolutionem censurae elargiri Cap. deo . Ordin. .
III. Quae Censurarum genera, et 3Fecies. I. Sed quum Censurarum meminerimus, quaa Jum, et ab Homine infliguntur, sciendum est
earumdem duo esse genera, quarum aliae latae sunt, aliae ferendae sententiae inae ab homine; illae a Jure infligulitur. Quaedam Sunt peccata,
atque delicta , quibus ecclesiasticis sanctionibus cautum, ut vix a quis illa admiserit, is nulla
I Absolutionem, ut aiunt, ad auteum semper Impeditiuntur Sacerdotes, dum formulam remissionis peccatorum in Sacramento Poenitentiae administrando pronunciant; et D quentissime suis in Litteris indulgent Romani Pontifices ne Peccatorum remissionem in primo casu, in altero largitam
gratiam censura aliqua impediat, quominus ecictum utraeque assequamir. a Proprii Minerdotis nomine non aem Paroehum, quam quemlibet nunc venire Praesisterum Poenitentiae Sacramen eum legitime administrantem traditur a Theologis, usu consem tur . . Suare de con dis et oret Di sitire by Go dile
253쪽
au ELEMENTA IURIS GIΜlκ nulla intercedente, vel expectata Judicis sentetitia, sed statim in facto, ipsoque jure Censui is
irretiatur. Tunc Censurae dicuntur esse latae sententiae, quod a Judicis loco ipsaemet Sacrae Lege Delinquentibus innigere videantur adeo ut ipsoru , animus illico post crimen admissum sacrarum Legum ministerio censuris irretiatur; V. G. Gamaria Inst. Iur Can lib. 4. tit. I 8 3.9. etsi Iudicis sententiam Peccantes evaserint i . Ceterae vero Censurae serendae sententiae vocantur. Sunt quidem et istae ut plurimum a S. Canonibus comminatae Peccantibus, et in eos praescriptae . Verumtamen Mos vel confessos, vel rite convictos, vel etiam contumaces in utroque interno et externo foro haud assiciunt nisi Ecclesiastici Iudicis sententia adversus eos inflictae e Pr'mulgatae sue ui Ioan Ger omde sit sp ri ι-- Tom. Oper. . 2. Ceterum cuiuscumque generis sint Censu-
.rae seu latae nimirum, Seu serendae sententiae, tre tantummodo earum Specie nunc numerantur . Quum nivi jam olim quaesitum esset a
antelligendas; Cap. eo. de . . quae speciescensurae aliae laicis et clericis Communes, aliae clericorum dumtaxat propriae, singulatim sunt cognoscendae, et eonsiderandae a). IV.
i Debent tamen ensuriis latae sententiae intro etiam externo citato auditoque eo, ut aium, declarari cap. m.
254쪽
LI BAE R II. C A P. XVIL 34 IV. Exommunicatio
Iamvero praecipua graviorque inter Onsimis est Excommunicatio, quae in laico aeque ac Clericos infligitur. Est autem hac ejectio Christiani hominis ab Ecclesia V. CL Θril. Instit Cain lib. q. tis est. I. cctis, poenae . Quod enim cuiuscumque societatis jus est, ut improbos homines socialibus commodis et ornamentis exuat, atque a se prorsus ejiciat id sane juris habet Ecclesia , quae societatem continet, atque eo mat ceteris praestantiorem . Ac excommutucati ni quidem origo in Ecclesia ab ipsomet uase seto repetenda est, qui improbo , scelestosque-h mines, tanquam ethnicos et publicanos habendos esse praecepit, quibuscum nulla erat apud Hebraeo s/crorum communi II Ecclesia vero divinis obsequens adhaerensque praeceptis excommunicationis poena a suis usque incunab iis perpetuo usa est adversus improbiores e
cantes ut eos ad meliorem revocaret frugem, atque ad poenitendum adduceret. Disciplina enim est
Iu , ars illa triete praeciseque, et secundum formalitates, logicas de censuris disserendi . ecclesiasticis uetoribus is cognita non fuit . . . . Unde enim apud eos colligitur es- , se tres tantum censuras ' Depositionem et de Matii, item, eo nomine non esse censendas Interdictum censuram es , se non autem cessationem a divinis Dregularitam insem pedimentum esse anonicum, non censuram emensuras ad B torum externum pertinere, non, internum sive aera, mentum Poenitentiae. Immo ubi apud eos ipsum Censuraes nomen sic acceptum et a ceteris poenis et impedimentis, euelasiasticis distinctum oecurrit te. n
255쪽
a36 ELEMENTA IURIS CRIMIN. est excommunicatio, ut incrine remisius eam 37. caus 23 quam non eradicatio i). z. Divulitur porro Excommunicatio in majorem, et minorem . et quemadmodum censurae omnes generatim I. III. , in excommunicationem latae, et ferendae sententiae inno excoi municatio , cujus vix saeculo XIII antiquior est usus, Christianum hominem arcet a perceptione sacramentorum, et ius privat passivae lectionis ad dignitates et beneficia ecclesiastica Cap. penuli de Sent excomm. . Nunc in eam incidunt, qui cum major excommunicatione irretitis eoi
municant M absque ulla e legitimis caussis,
quas si Piure in antiquis Canonibus species exeommualeationis occurrunt, quae in latissima significatione Exeommunicatio ne dicuntur; sed nihil tamen commune habent, cum ea, quae ei inter censuras prima enumeratur, veluti cum bdelis Apostoli monito ad Thessalonis III. Ia. 4. insistens a Communione cum altero fratre inordinate ambulante se abstinebat, vel cum una Ecclesia praecis litterarum formatarum communionem abrumpebat cum altera Ecclesia. Me non sentire videretur secundum catholieam doetri' - Ρ' βρυ- iure Hieroniminian 6o vel tandem eum Plebs ommunacare renuebat cum suo Pastore, ut fa-
- Σ-2. 2μμ' 'I D pud Veteres erat notio minoris
Public enim poenitentia habebatur olim
milio Quare ambigi nequit, quin quo prioribus Ecclesiae saeculis erant publicae poenitentiae gradus tot etiam essent species minoris excommunicationis v mrim δε Meri Poemi cap. 25. atque huiusmodi minor excommuniscatio medicinalis dicituri Augustino lib. s. homil uis quod
256쪽
L DB in II C A P. XVII. 137 quas antiqui S. Canonum Interprςte e Iuua . Utile, ex Humile, Rex ignorata, Necesse. Najor ero .s' communicatio, mortalis Veteribus audiebat, quam patie intur, qui admissorum Sce terqui poenitentiam agere detrectabant Ieparat haec christianum hominem a mystico Cusis corpore , quod est Ecclesia et non solum spirituali ut bonorum participatione eum privat, sed et in aliorum Christifidelium commercio , dic0φmunione civilium,ssiciorum Quum enim bonos mores corrumpant colloquia prava, receptum. ut Christifideles se ab illorii consuetudine abstineant, qui OSSent eos errorum, vitiorumque ludinficer Can. 26. caus u quaest 5. h. Sed SiVο x, si comi nicatio, sive minor, si quis ea absque Judicis opera , sed Legis , ministerio Jurisque censura irretiatur, dicitur lat e senten'. ii e . mod genus excommunicationis recent siri demum Ecclesiae disciplina inductum.
Vide tyr e quo in Canonibus ante X. Saeculum Mitis non aliae formulae occurrant , quari, quae 3 serendae sententiae excommunicationem
praesularum Du in id antiq. Eces diseipi disc 3. cap. . . sedi tea ita in i ii esses ςoepit si
ut ' i Pleraeque, quae ita sententiae excomiminicationes habentur , serendae sententiae debent reputari. sunt sane qui non male censent incommunientionem inflictam in vulgati sim tam Si quis suadente Diabolo 29. caus. 7. g. 4. R Versus clerici , vel monachi ei cusgurem, veluti latae sentenritis excommunisativae m. Procia vana 'Qui verborum, ex Diuitia i Go dile
257쪽
ut earum numerus pene nunc sit infinitus V. Nauar in manual cap. 27. num 49. . Quum Vero raelatus, aliusque Judex Ecclesiasticus, qui iurisdictionis potestate potitur, subditum reum, vel contumacem sententia excommunicationis damnati tunc haec serendae sententiae appellatur, quae nequit irrogari, nisi ter prius legitime monitus fuerit, qui meret excommunicari. 3. Ceterum quoniam excommunicatio gravis- Sima est, et maxima poena, quae christiano homini possit irrogari , quum aeternae mortis damnationem includat i); ideo nonnisi pro lethali Peccato, et gravi quidem , necnon publico , et in Foro externo probato inserri debet can, i.
CauS. II. quaest. 3. . Si enim antiquam lustremus Ecclesiae disciplinam, veteresque Canones, triplicem solum deprehendemus Caussam XCommunicationis, haeresim nempe, disciplinae sive universae, sive propriae Ecclesiae infractionem, et gravia quaevis delicta. 4. At non omnes, qui graviter pecca.runt Sunt eXCommunicandi; sed solum contumaces, et in Peccatis proterve insordescentes. Non enim in destructionem , sed in aedificationem spiritualis gladius traditus est Ecclesiae Cap. XVI. g. IV.); unde resipiscentibus , et iis, qui satis pro peccato fecerint xcommunicationis absolutio est impertienda. V.Canonistarum interpretatione inductam fuisse , et usu receptam. Iaudari ortu Ioc. v. u. si mine anathema etiam dicitur, quas ita excommunicR-tus sit sepositus et egregatus, et tanquam palmes abire, ab amicitia Dei et communione Ecclesiae abscissus secer rum est caus. a. quaerν 3. Disitigo b c c
258쪽
r. Alteri Censurae Laicos simul et Clericos afficientis species est Interdictum, quod qua
da in excommunicationis speciem praeseserre vi detur. Iliud enim licet non omnium, quorum-d in tamen spiritualium bonorum privationem continet i . Quandoquidem Interdictum ecclesiastica est censura, qua certus Personarum nise merus , aut certus locus divinorum ossiciorum celebratione prohibetur, Sacramentorumque Per ceptione privatur Gravin loc est. I. Interdictum'. a. Plures autem sunt Interdicti species ac primo interdictum aliud personale est, localo alius, aliud denique mixtum . Personale dicit Interdictum, quod personas assicit. Locale est quum locus duiutaxat interdicitur, velut Eccleata, Coemeterium 2D. Utrumque porro in eo differunt, quod interdicto doco licebit iis, qui . culpa amni, extra eiu ut ajunt participare dis vinis
si Ex veteri Ecclesiae disciplina amnes Publici Poeniten tes interdicto subjiciebantur. Illi enim initio publicae poenitentiae divinis ossiens, et Sacramentorum pereeptione penitus earebant deinde gradibus quibusdam emensis Publicis Poenitentibus praescriptis divinorum ossiciorum participes rursus fiebant denique postquam universos percurrissent publicae poenitentiae gradus, netus nempe , auditionis, substrationis. et consistentiae, ad sacramenta quoque percipienda admitt*hantur. V. Ant. Augustia . couect Can. Poenitentian 2 Constat S. Gregorium . saeculo VI. Ecclesiam interdixisse ab Episcolao Exuperantio in aliena Dioecesi consecra tam Gn. lator. 3 caus. 6. quaest. 2. et rcfert B. Gregorius Turonensi de Elor. Confess. cap. I. Episcopum quen se sacris suam Ecclesiam interdiaisse, quousque ablatae ei res rostituarenim . Disitire by Corale
259쪽
vinis sed interdictis personis tam in suo, quam in alio loco Sacramentorum divinorumque ossiciorum usus singulis prohibetur si sententia de sent exc. in 6. . Denique quod locum simul et personas comprehendit Interdictum, mixtum
3. Sed sive locale sive personale sit Interdi-Ctum, utrumque praeterea in generale dividitur, et particulare. Hoc aut unam Ecclesiam afficit, aut peculiares quasdam personas illud vel Clerum , Populum, Collegium, Familiam , vel Regnum, Provinciam, Dioecesim , Civitatem apprehendit . Quamquam interdictorum localium generalium vestigia aliqua occurrere in veteri
Ecclesiastica Historia plures contendant rerum Canonicarum Scriptores Constat tamen Caroli M. ejusque Successorum aevo illa usu frequentari coepisse. Quod spectat ad interdicta personalia generalia omnes pene Canonistae S. Augustini auctoritatem afferunt, rapist LXV. qui, Auxiliuni Episcopum acerbe reprehendit, quod
ob Classiciani cujusdam peccatum , non Solum eum , sed universam quoque insontem Classiciani familiam excommunicaverat. Sed in Collegia , Civitates , Regna , Provincias lata aliquando sunt generalia hujusmodi interdicta , ut Populus interdicti taedio affectus Principes et Magistratus, qui interdicto Caussam praebuerunt, ad ossicium revocaret Gaufrid. Vindoc epis. 6.). Multa quippe incommoda sunt, quae in Christianum Populum c generali interdicto derivant. Sed quamvis co omnis tollatur Sacramentorum administratio, et celebratio divinorum ossiciorum ,
260쪽
xum; ertis aine casibus atque temporibus huiusmodi severitas relaxatuit, ut sese narrant Cononistae
q. Tandem, ut ceterae censurae, sic etiam interdictum aliud juris est, quod certis ex caussis a Canonicis Sanctionibus infligitur aliud vero hominis, quod scilicet ab Ecclesiastico Judice justa e caussa irrogatur scripto tradenda, non ex caussa pecuniaria, aut privati hominis
ex decreto Concilii Basileensis, de quo Covaru- uias mentionem iacit. VI. Suspensio. r. Suspensio si nunc dicitur ea censurae e Hesiasticae species, quae clericos solum assiciens,
a Veteribus abstentio vocabatur. Nam ut olim, ita nunc quoque Clerici ob leviora quaedam admissa vel officies, vel beneficio ecclesiastico, Vel utroque simiu abstinere et jubentur Caii eo q- tias.) unde patet suspensionem in tres dividi species . Antiquitus cum jus percipiendi
fiuctus bonorum ecclesiasticorum sacri ossicii exercitio esset annexum, qui ab hoc suspende
batur, ab illo quoque plerumque videbatur Sum pensus . Postea institutis enoficiis invaluit ab eorum fructibus percipiendis clericos in poenam Tom. I Q
i solent veteres sacri Seriptores suspensionis vocabulo amplissime accepto excommunicationem, vel etiam interili ctum significare. U. S Augustin epist. Iar. 2 Quod nec apud Gentiles Sacerdotes inusita tum fuisse φolligitur ex Iu iani epist. 62. et assine videtve esse illi P