장음표시 사용
4쪽
IN PLATONIS DIA-logum, qui Pliaeclo seu de ante
SEBASTIANI FOXII MORE ILLI Cum Caes Maiest. gratia & priuilegi
6쪽
His PALENSIS IN S VOs IN PHAEDONEM Platonis Commentarios ad GONCALVM Peresium
Pni LIPPI Angliae& Neapolis re Hispaniae Principis Secretarium, Sc consiliarium,
A M pene a Platonis, & Aristotelis,
AC CcCterorum philosophorum, in quibus diutius, suam oportuit for lasse,uersatus sum,lectione CoqijiCUCram, Gon Cale Perest uir huma nissime: cu hos in Phaedonem, seu de animorum immortalitate commentarios a me iam diu scriptos,ac fere neglectos, amicorum s udiosa publicae utilitatis efflagitatio , ut in lucem ederem impulit. Suadebant enim illi, Platonis obscuritatem exemplo Peripateticorum aliquando illustiandam este cui us quam indus Pria dc labore, ne uir magnus a plerisq; no i ectus negligereturiatq; hunc librum, qui, ut eae unus sit ex Platonis difficillimis: pos Timaei ex planationem, quando semel incoepissemus, nos ram operam desiderare: tuan ea es le illa, qui enimis accurate a m C O
lim scripta in eundem seposui siem, ut in publicum merito ponent proferri,cum praesertim aliquot iam Gallice in e iam scripti commentarioli edi coepissent, exiguae quidem& eruditionis, Dcommodi cum is ea quae a Graecis dic rentur in illum ipsum scripta esse, nusquam extarent, nisi sorte apud aliquos leuistipe s. Quibus profecto rationibus persu alias, non potui Ec rectis amicorum consiliis no pare re, & meam omnem in publicorum studioru utilitatem, ut iam instituislem,opera conferre. En igitur damus Pl a-tonis Pli edonem, seu disputationem illam diuinam, ii iam Socrates fertur de animoria immortalitate ante mortem habuiste. Cuius lata est uis,atq; copia, ut Cleombrotu Ambraciotam,quemadmodum Callimachi epigram a te scripturia est, se in mare dedisse e muro praecipitem, auiditate mortis huius, quam idem Socrates laudet, dicatur: Sc Ca-
7쪽
tonem Uticensemst Caesare superatum ea nocte, qua tibi, ne ui hostis uictosis manus ueniret, morte intulit, eodem lecto,avidius ad ipsam morte profectum esse. Accerte mirum non est, homines doctos &ingemosos tanta huius libri admiratione d ubi os,in mentem potuisse inducere, ut
id quod optimum esse lectione hac didici sient, alacri
deliberato animo appeterent, grauiora praesertim aliqua mentis incitatione comoti. Nam Sc ego sane, dicam quod saepe in me sum expertus, nescio quo modo assectus erga hunc ipsum librum, quaedam ex eo identidem legi a V Iissime, tADta cum admiratione, ut eadem crebro lecta magis ac masVS cupiditate noua recolere no interniis eranL Sentiebam enim quosdam in animo aculeos, ut fertur de Periclis oratione,ex hac testione relictos Ohiesie: quibus is is ligatus eadem flae,quas On ante les a re egerem, Sc admira rer. Nec uero sunt in hac parte audiendi a j,qua hunc librum Platonis, quod sic in animos hominum influat, quocreii Olim quosdam ad mortem amplectendam auido b aliquantum inuitarit, aut damnent, aut explodant Cui in una Ctiari Iquaecunc prudenter,docteq; scripta sint,reprehendere debuissent, quod homines minus prudeles ad uitia sua ta affectus ijs abutantur. Non enim Catonem magis hic liber, quam dolor de Cclaris uictoria atq; ii 'udia,ad morte inci . tauit nec Cleombrotum etiam aliud, quam ignorantia dcopimo falsa, de hoc libro no bene inte o percepta, UOdresert quoq; Callimachus, persuasit: nec onmmo ad cita
quoqua sanae mentis improbandu, quod unus aut a Clus reo abusus iam multa,quae bona suapte natura fiunt, shominum cupiditas atq; assectio, ut uideantur mala,Ci ICI at Itaq; admirari potius in hoc libro non solum eloquentiam , dicendiq; vim, quae quidem sumi na in Platone, atq;admirabilis est, sed etiam acumen ac subtilitatem oportet: praecipue cum de re plane necessaria, multisq; abhinc eculis cotrouersia, id es , de animorum immortalitati,nul lum philosophorum antiquorum pra Pantius scriptum habeamus. Cum enim primus omnium Pherecydes Syrus Oetei
8쪽
Pythagoras eius discipulus confirmaste: Plato demum, ratione addita,illam ipsam omnium maxime tueri conatus es ut ex eius cum alijs libris, tum hoc ipso perspicuum est. A quo uno non modo Cicero primam illam excellentissitamam de mortis contemptu di sputationem Tusculanam est mutuatus,sed alii quoq; pleriqs, quicunq; ea de re bene quid scripserunt. Et cum Christiante religionis fundamentum sit animorum immortalitatis auertio, ut legum etiam omnium,atq; adeo rerUmpublicarum: nulla quidem alia firmiora maiores nostri,qui primam Ecclesiam defen derunt, arma, quibus Uterentur, contra impiorum homi num uim habuere, quam disputationem hac Platonis : qua Sc idem, quod se,philosophos antiquos hac de re censuisse docerent, ne nouas ipsa opiniones primi induxisse uideren tur,cti argumenta ueluti tela suimerent ad furiosos eorun. dem impetus colubedos Hinc enim illi,Tertullianus, ori genes, Eusebius, Lae antius, ac pleriq; alij antiquorum patrum, qui nostrae religionis decreta propugnarunt, Argumenta omnia, uel eadem, ut erant a Platone adducta, uel paulum immutata deprompserunt: hinc contra Stoicos
& Epicureos Platonici na iis de se Peripatetici, licet clam, Ec quasi subdola amicitia, coniungunt) armati prodiere
Hinc demum omnes, quicta nq; uel ante horum dat Cm,uel postea existere,rationes,si non ipsas, similes tamen ijs acce,
pere Et quidem res ita habet, ut pleraq; de animorum im mortalitate aqua basq; accurate ac subtiliter dusta niihi ex hoc libro Platonis aperte desumpta, aut aliquantiatu Cona mutata uideantur. Quod si ergo tam apte in hoc libro quaestionem longe difficili mam cotineri, explicari is videmus,
quid est, cur allia reij ciamus,aut contonanam Us etiam cum nulla alia, quibus aduersum eos muniamur, qui religionis nostrae au toritatem argumentis oppugnant, arma habeamus. Quid enim, si nullis argumentis stabilita esset huma nae mentis immortalitas, aut ea quis pro libito post et con tra simplices homines, solaq; autoritate persuasos labes. Staret subuerteretur certe religio omnis: notiones de Dei prouidelia non opinione, sed natura ipsa Conceptae obscu-
9쪽
raretur, leges&iura ciuitatum contemnerentur,esset denique cun s sceleribus patefacta uia,ut nihil pravi homines, data Occasione, non sibi licere arbitrarentur, si omnium finem una cu Corporis interitu esse intelligerent. Qia re ab Epicureo aliquo, aut alio quo uis, Dei prouidentiam& animorum immortalitatem (duo enim haec finitima
sunt negante, quid nam in hac uita sibi, uel alijs agendum putet dicet profeci o nihil esse aut pr mis, aut si applicij a
Deo, qui humana negligat, ex hac Vita migrantibUS CXpC-ctandia.hices elicitatem, qua pariat uoluptaS aUt miseriam, quam dolor,inueniri,non alibi, cum animus amplius non extet: tum uoluptatibus atq; delicijs andulgendum dunta-
dat, nullo moerore prem Cndum: animum efficiendum ut
opes, Ocium, iucunditas suppetat abunde, ut nihil quoquo modo partum desit ad uoluptate se homine explendum:
religi onem negligendam,ne metu mens Concutiatur: deserenuam in periculis patriam, ne in eadem incidat ipse: legum obseruationem, ac ciuium societatem, officiaq; om nia communis Uitae, Commoditate, iucundita tecti propria
metienda . Qua quidem persuasione quid absurdius, quid magis impium,ac perniciosius non modo singulis,sed uni uersae quoq; reipublic Prodeat contra quis e familia Stoicorum, qui cum animos aliquando interire ciam Corpori
bus simul dicat, ac nulla esse praemia aut supplicia mortuis putet proposita, sed beatitudinem in uacuitate doloris atoque animi af Ebonum este: dicet etiam ad se nihil eorum pertinere, quq fant in repub ab alijs: nihil este suum propter
illa quae sua sint in potestate, non corpUS,Non opeS, non amicos, non filios, non uxorem, non aliud huiusmodi quicquam: tantum in eo elaborandum, ut mens tranquilla sit, ct pacata,ne metu religionis,aut legum, Calamitatis, bono, ruta ue iactura,orbitate propinquorum,ne demum rei alicuius dolore perturbetur. Quae etiam si homines sibi per madeant,quorsum remp. habemus quorsum societatem humanae uit S tuemur quorsum Deum colimus,aut aliud Omnino agimus, quod ratio uimitis poscat En quid efficiat falsa de interitu animorum persi uasio, uti homines scir-licitate
10쪽
licitate quaesita ubi minime fiat,ad commoditates, uoluptatesq; proprias Omnia referant: quo nihil perniciosius,aut pestilentius esse potest. Ab his ergo erroribus, alij sq; huius modi nos hic Platonis liber dehortatur,cum immortalitate animorum defensa,et poenis praemiisq; eorunde propositis,nec foelicitatem in terris quaerendam docet: &metu religionis aniecto,a viiijs prauasq; as ctibus homines auo cat. Quae cum ita sitiat, quis hunc libriarii. 1 sanus sit, improbare, aut Cotemnere audeat: ac potius illum, ut par est, non magnifaciae ob id saltem, quod nos ab errore liberat, Caeci taleq; mentis, ab ignoratione rerum multarum, a motu mortis, qui nobis perpetuo imminet, a desperatione uitae melioris et ad uirtute excitat,atq; in ea cosirmat Hunc igitur librii tam pulchria & excellentem,a me commentarii sillustratu, Gocale Perest,tibi dicamus:quod te,ut in hoc gradu dignitatis &: grati S uirtus, doctrina, industria is tua collocauit, ita deceat huiusnodi quoq; ad uirtutu tractatione necessaria de immortalitate animi dis utatioAccedit etiasingularis eloquentia, sua uersu S a te Homerus In nostram
lingua aptissime pr*dicat: Ec erga omnes doctos studium: qui sola uel plane ignotos homines maxime tibi possint deuincire: tisi pruden tia et consilita, quo uteris apud egregiu et excellente Principe, dignia immorralitate omni . Quae cum
in te cucti *que laudet,profecto sic illi te Principi optamus, ut illia ipsum nobis, atq; uniuersus Christianae reip. Magna
enim ei no modo principis laus,gloriacis,sed Ctaareis utili las,ei esse adiunctu alique ueluti Nestore, cuius coisil jscun
is gerat atq; administret. Sed nolo, quod de te ipse tinti prolixius esterre maius enim est, qua dici facile possit) ne
in adulationis beneuolae uitiu incurrere ijs uidear, quibus ignota meri ta tua fiant. Satis ergo siit,me de te ita sentire, ut de optimo,integerrimo,docto,prudeli,ac modis omnibus exaggerato uiro,hominem Philosophiae, hoc est, uentatis amatore sentire oporteat, ac deceat. Reliquum est, ut hos nostros comentarios,qui tuo se iudicio,patrocinio q; Corra medant, benevolo animo accipias,& humanitate tua erga me solita foueas. Sic enim sat magnu labores & lucubrationes mee fructu perceperint. Vale.