In Platonis dialogum, qui Phaedo, seu de animorum immortalitate inscribitur

11쪽

sARGUMENTUM IN Phaedonem. PLATONI su Agno, ut est autor Diogenes Laertius, ait Oethenaeus, erui conditisne it, licet nobili ex milia ortus id te enim, patria occupata, captus,intrat cellulam turpissimo se quaestui addicere coactis, tandem a

tritone siue Alcibia te, ut alii uolunt, redemptus, in Socratis e di ciplinam contulit quopraeceptore et a antea fuerat iri ut erat eide Socrati sa-

miliaris, , amicitia conuinctus, i utatrum huic erus extremae ante mortem habi

tae interstui se a Platane 'gitur. Cum enim is Socratem stemper suppres uo nomine nisi hoc in Dialogo tantum si utantem inducat, eos ipsi dispulos ut Nos a Liunni, quorum ille colloquio saepissime iset Uus: i quod cum aliis in locu , tum in

be Dialogo apertius sucit, dum eundem yhaedone, qui Socratis morituri e animorum immortalitate utationem hanc audisset, narrare eamfingit, amico cuidam Echecrati, aut e Xe illa cilcitanti. st occasio diflutationis in hoc Zialogo habitae,

a narratione Phaedonu sum Echecreati pumitur e qui ea commemorans, quae Socrates diseruiset, simul omnem di tutationem ex eo ore auditam contexit. Eiuautem huius Dialogi in titutum, tum immortalitati anemorum: a quam tameuconfirmandam, a morte Socratis humitur occasio V m enim ei iam morituro si puli ac familiares adessent, tristes ob eius m rtem esse inderentur, idem constantsi pacatos animo illos consolatus, docet non esse cur ob tam mortem doleant, quae mors minime sit . quando animus mortis expers, ab illis uitae corporeae mucubs liberari malit. suapropter Si mortis malum extenuans, philosophum inquit in eo uere eis, bila phum, quo in ipse corpore uebi mori, hoc est, liberari ab cmni terrenae concretionis contagione. t eo mihi unIuersa Dialogi huim sententia, tar modi ratione concludi esse uidetur, ut in pauca rem conferam. Configari me charisimi ais amantissimi uiri uultis, quo capiti lupi lim damner , tanquam ob aliquod in como uni.

o iut/m philo phino eiu (cuius munus ipsi profitemini cum philosophus uerus me

litari mortems se a corporis uinculo extricare maxime debeat quia nulla res nos puriores, ueni, animum nostrum, qui uere homo est, ejiciat, quam huiu mo istore-gatio, , a corpore animis utro. c multo quidem magis cogitare i , ac de morte mea no esse obsti debetis, quo humano animus sit immortalis,ac praemiis ues upplicio aliquo post hanc uitam sit a Deo asticiendus pro factis. Quod ego cerneus ani mo, ac me actis quodammodo eius libenter mortem Abem ac uos uti philo hos oro incneo, ut de me dolere ac tristari estinatis. Vaec est paucis comprehens toti snia ui imma qua breuiter ob oculo, pilui, ut eiusdem in brutum intelligeretur. Loci autem communes in eodem pol fimum tractari, histunt. ephi si hi uera ' cio , de uera bilos bia, e morte scipienda onte, e cotemplatione e vietatu- ne animorumve immortalitate eorundem, de praemiis ac supplici spost , inc ubiam statutis. Hu ah non pauci interseruntur, quos ipsi obiter fluo loco explicubimus. terim statu sit a monui se haec quam breum me. est autem Dialo iis in demon-Frat agenere uertitur, quia ex narratione quadam perpetua Socraticae ta

tionis a Phae pne facta compat. I em ad eum phth ophiae partem, Vae in maribui

12쪽

uersatur, a Diogene Laertist rescri r sicut et . pologia, O Gruo, quieti te, re argumenti Ant. Sed mih1 certe partim ad Eibicen, partim a Physcens ectare uidetur. - bicen quidem eo, quod a uirtutem, conflantiam, mortis contem plum,purgationem anim abat huius generis Socrates distipulas litos hbytoine: ad ridis en uero, quod dissilitationem de animorum immortalitate ineat, quam nos ad itis probatissimorum ea de re autorum argumentis es ac imis longe pleniorem fecimus. Notum autem opus, uia eu a Platoneperpetua quadam oratione conscriptum, a me,ut d linctius e et, quatuor in partes dFributum e . suarum quidem prima historiam omnem Socraticae mortis a Phaedone narratam continet secunda philosophiae uini, ac phili ubi uera es clum,purgationisi animorumformam sendit: tertia uniuersam de animorum immortalitate Xqutationem complectit requarta suppucia, raemia ex hac uita disce evisu proponit , , ait consantiam,mtegritatem,ais adeo uirtutem omnem hortatur. stas rima uelut exordium, ,

occasio di utationis en secunda tanquam ingressin qui am ad ijutationem: ter-t Firmamentum cause, , satum,qt oratorum more loquar, continet u lima perorationem cum admonitione, exhortationei a uirtutem, coniuncta. erum hac de restis hoc loco, ne modum argumenti praetereamus.

13쪽

PLATONIS P H AE D O, S E V DE

ANIMOR VII I M M O R T A LITATE.

ps E ne, o Phaedo, a st uisit qua die Socrates uenenis hi, bit in carcere ' an

ab alio auditiisti: PH AE. Equidem, b Echecrates, as fui. ECHE C. Quaenam sunt ea, quae uir ille antequam moreretur, loquiatus est Et quomodo e uita discessite io Libenter enim audirem. Nam nesquisquam Phliasiorum ciuium fre queter proficiscitur nunc Athenas: neq; iam diu hospes aliquis inde ad nos accesse it, qui certum aliquid ea de re nunciare nobis posset, nisi illuPotato ueneno e uita migrasse. De caeteris uero nihil, quod referret, habebant. P H A E. Nec ergo quae ad iudicium pertinebant, quo pacto traetata suerint audiui: his: ECHE C. Audiuirinus haec enim nobis quidare tulit. Et admirati oferis sirmus,

quod iam p eras o iudicio, diu poses ea obhsse uideatur. Quidnam in causa suit, L Phaedo P HAE. Sorte quadam id Socrati, δ Echecrates, accidit. Nam pridie quam iudicaretur ornari coligit puppim nauis eius, quam mittunt Atlaenienses in De lum. E c H E C . Id uel b quid nam sibi uult p H AE . Haec est illa nauis, ut a iunt Athenienses, in qua Theseus olim bis septem illos secum tulit in Cretam, seruauits illos,& ille seruatus est. Uouerat au tena, ut fertiar, A pollinc si seruarentur, quotannis in Delum spectaculum quoddam mit, ere. Quod quide nunc etiam ac semper ex illo tepore singulis ad Deum mittunt annis. Cum igitur spectacuit principita agitur, ex lege interim

histrant urbem, neminem Cp eo tempore publice necant, donec Delum Perueniat nauis, rursus T Athenas reuertatur ex Delo. Id uero nonnunquam longo peragitUr tempo-xe, quando eos occupant uenti. Ini

lium uero sp e et a culi est, postquam

Apollinis sacerdos nauis illius co ronacterit puppim. Id uero, tit modo dicebam, pridie quam iudicaretiar, factum erat. Quamobrem longum

tempus Socrates, fuit in carcere, tu dicium inter a t* mortem. ECHEC

Circa uero mortem ipsam, o Pli edo, quenam sunt ab eo dicta, que facta, qui ue familiarium aderant An forte magistratus adesse non permitte, bant atq; ita orbatus decessit anni cis: P H A E . Permittebant quidem.

Ideoque aderant aliqui, ec quidem

multi. ECHE C. Plaec igitur omisn a, para te quam planissime nobis referre, nisi quid negocij te ina, Pediat. P HAE. Ociosus quidem

sum, at ly enarrare uobis conabor.

Quippe cum meminisse Socratis, si,ue ipse loquar. siue loquentes alios audiam, milia semper omniti in dulcis imum. E c H E C. Similiter o Phoe do, hos qui te audituri sunt, aflectos habebis. Sed ia pro uiribus diligera tissime refer omnia. PHAE . Atqui mira q ua d am ratione, o E ch ecra tes, i l lic praesens ast eius era. Neq; enim misericordia me habebat, ut familiarissimi uiri morti praesentem. Sane beatus uir ille mihi, b Echecrates, uidebatur, tum animi illius habitum, tum orationem consideranti: ad coin trepide generose is migrabat e uita, ut uideretur milii, illum in uitam alteram, non absq; diuina sorte mi grare, sed illic quo si beatum fore, si quis unquam alter. Quamobrem

neq; admodum comouebar, Ut con sentaneum uideretur, hominem rei

presentem lugubri commoueri: ne, que rursus as ciebar hetitia, quem is admodum solebamus alias quum in philosophia versabamur. Naser mones quidem eiusmodi erant: sed reuera affectus quida mirus, at T in solita uoluptatis doloris q3 Peri X-tio me inuaserat, considerantern illi Paulo

14쪽

paulo pesst moriedum fore. Et qui

cunque aderamus, ferme similiter eramus assecti, alias quidem ridentes, alias uero lachrymantes. Vnus autem prae caeteris Apollodorus: nosti enim uirum, eius I morem. ECH.

Quid ni pHAE. Ille igitur ita prorosus erat affectus: atin ego ipse, atris omnes, distractum limiliter perturbatione animia habebamus. ECHE. 'Sed quinam forte aderant, o Phae,

do r pH A E . Cives quidem 3c indi, enae aderant, ipse Apollodorus, re

Critobulus, paterin eius Crito: rursus Hermogenes, Epigenes, Aeschines, Antisthenes. Aderat & Ctesip pus Paeaneus, Sc Menexenus, asci alii q uidam indigerae. Plato autem,

ut arbitror, aegrotabat. R C H E. Sed num aliqui aderat peregrini PH AE. a Aderant et peregrini, Siminias Thebanus, et Cebes, Plis dondes: Megarenses uero, Euclides , S Terpsi, on. E C H E. Aristippus aute Sc Cle ombrotus nunquid aderat: P H A E . Non. in Aegina enim dicebantur esse. E c H E . Aderant 'ne insupex a liis p H AE . Hos ferme,qUOS narraui, interfuisse existimo. E c H E. Dic uero, quales fuerunt sernaones PHAE. MConabor equidem a principio tibi

omnia enarrare. Solebamus quoti,

die diebus superioribus ad Socra, rem proficisci, ego atq; alii, comi enientes mane in illa curia, in qua oc iudici uin factum fuerat. carceri enim erat Proxima. Colloquentes igitur

inter nos, eriebamur femper illic,

quoad carcer aperiretur. Aperiebatur enim haud admodum mane. Eo autem aperto,ingrediebamur ad Socratem, S ad plurimum diem cum ipso c5fabulabamur. Tunc ergo Prius solito conuenimus. Pridie nam eius diei quum e carcere egressi e flemuS, uespere nauem ex Delo audi,uimus redijsse. Itaq; ediximus inui cena, summo mane nobis fore ad lo cum solitum redeundum . Cum tae. ro reuersi essemus, exiens nobis ob uius ianitor, qui nos solebat admit, tere, expectare iussinnec prius in, predi, quam ab ipso accersiremur. Soluunt enim, inquit, Undecinriti iri Socratem, illi T denunciant, hodie mortem esie obeunda . Neq; de, inde admodum commoratus, red ij tad nos, iussitq; intrare. Ita minit Oe,untes , Socratem quide inuenimus compedibus paulo ante solutum: Xanthippen uero (nosti mulierem iuxta sedentem, P Uerum ab eius maenibus tenentem. quae nOS quum GDdisset, eiulare coepit, 3 qualia miri eres solet exclamare: O Socrates, in quit, nunquam amplius astabuntur te tui familiares, neq; tu illos. At Socrates Critonem intuitus: O Crito,

inquit, deducat quis hanc domum. Et illam quidem reduxerunt qui dam Critonis domestici, uocifera n tem atque plangentem . Socrates autem sedens in lectica, contraxit ad se crus, manu que perfricuit, atque interfricandum sic

inquit

SEBASTIANI FOXII MORE ILLI H I S P Alensis in I. Phaedonis Platonici partem Commentarii. Ialogi huius exordium ab Echecratis interrogatione fumitur. Is enim a Phi edone rogat, ut indicet, ad uerit ne ise Socras is morlle tepore extinctus: tum quid ex eodem ante mortem audierit. Cui res ondentPh.eside in primis illi morienti assuisse illa: deinde mortis eius diem in icut: po remo, db eiusdem Socratis constantia in mori talium reddens citentum, Psid is tunc doqvis fuerit raragi, In hoc exordio, quod cd mortir Socraticae tempus attinet, obiter Atheniens ima antiquam consueta sinem Phaedo refert, in hominibus capitis reis puniendis eruatum: deinde, quod er

mone attinet,eo die i Socrate habitum, amicos, ec discipulos eius, qui tunc ad uertit, recen ita

Principio igitur more Atheniensius uisse, inquit, iit singulis annis qilaeta nauis ad insulam Delum

mitteretur, quo ibi Apollini, non petotius reis'.

si cita fercnt. Quo temporc illum capite puniis

15쪽

is I N P H A pris olere inquit, eo ciuod Auittas lustriretur. It grume perueto eos ei sum iam nauis redij jet, in dictum esse mortis diem Socrdii iicit: tun 3 ei suin interfuisse, una cum illiis. Festum hoc . Phaedone commemoratum Theheus instituisse refertur . Plutarcho,in illius uita: quod in ea ille naui Athenis in Cretam stectus, ut Minotauro ossferretur, incolumis una cum,oci s redierat. Isdem autem selium daacpori ubisii appella, batur, id est, remorum. Nisum esto . quies ii se lacque ad Demetris Phalerei aetatem duruise, Pla, tarchus idem scribit, di ex fabulis nouis Femper

refici solitistis uise: id eo , multos philosophos,

ignorata re, bitas e, eadem henaliis esset, an a-lba . Eiisdem etiam meminit idem Plutarchus in

lib. Num i euigerenda res . Fit. Atqui haec

paucis, de antiquit imo Atheniensium more, i Phaedone hic commemorato. Post huius ergo nauis reditum, Socratem fuisse extinctusti , di Phaedo hic ait, ct Picto in Critone, Aub Socra- actis perfns, de reditu nauis Critonem ipsim ro. gantis. Fuit ei tem tempus illud, qtio est morte Socratus inuictatus, ut resert Diogenes Laertius, Ol inpiadis anno, circa puris Camilli

tempora: anno uero ab Urbe coditas , ut Gellius lib. i . cap. antestatur. Ipse ueril Socrates piaetatis fluae anno extinctus eri, uter Seneca e

pisto. . ad Lucilium, di in Apologia Plito inquiunt. Porro qui sint pblsophi illi, qui monenti et ili uerint, P heillo ipsie commemorat: ne popussit, eos i me enuὴ recens eri. Obiter animaduerte ine, quo artificio Plato Socratis constanti.m sedat, in releganda uxore Xanthip pe, quae in siliebri gemitu mortem mariti deplora,

bat: cum is nec eius luch mis,nec si liorum,o

litudine atque orbitate comollis, mortem uere- '

retur, quam in Apologia sie potius optare lium, mis uotis fatetur. Atqui haec fieret aecipue in

tota hic prima parte continentur: ne minutula quaeque di aperta conflecter, quae nulla egent .

explicatione.

Quam mira uidetur, o uiri, haec

res esse, qua nominant homines Uoluptatem quam is miro naturaliter

se habet modo ad dolorem ipsum, qui eius contrarius esse uideli quippe cum simul homini adesse nolint. sArtanae siquis prosequitur, capit, alterum, semper ferme alterii quom DO NE M id accipere cogitur, quasi ex eo de uerotice sint arribo connexa, Arbitror equidem Aesopum, si haec animad uertisset , fabula fuisse facturianuui, delicet Deum ipsum, cum ipsa inter se pugnantia uellet conciliare, neq;id facere posset, in unum saltem eois rutri apices coiianxisse: propterea cuicunq; aden: altetum, eidem mori alterum quos adeste. quod quidem mihi accidit in praesentia. Siquidem

modo crus propter uincula auricie, batur dolore sed huic succedere reo luptas iam uidetur. Ad haec Cebes Per Ioue, inquit, o SocrateS, Opporis tune id mihi in memoriam reuoca ui Cum enim poemata composueris, feri non es intendens Aesopi scripto in Apollinem prooemio, tum a iij intutinie interrogauerunt, tum Euenus Paulo ante, quonam consilio, postquam in carcere deuenisti, ea feceris; quae prius seceras nunt Si igitur tibi curae est, ut habea quia respondeam Eueno, quado iterum ex me quaesierit, quod certo sciosa,

cturum: dic quaeso, quid ei sit respondenda . Vera, inquit, o Cebes, responde me id effecisse,no ut uel ipsi

gratificarer, uel cum ipsius carminibus decertarem enim facile id ion esie ueriinia ut insomnia quedam experirer, me simul expians, num forte haec sit ea inusica, qtiam saepius ia exercere me iub ent. Nam frequenter superiori tempore insomnium ide, licet alia atcs sa for,ina sese mihi offerens, ea de semperita precepit: Fac d Socrates, musica, atd exerce. Ego igitur quod in suo periori tempore faciebam, hoc mi, hi praeceptum arbitrabar: oc quem, admodum currentes adhortari sole, mus , sic quod ipse antea faciebam, ad idem me insomnium cohortari putabam, quasi Philosophia maxima musica foret. Postquam V ero facto iam de me iudicio, imbri me in te rim Dei festiuitas inhiberet, celisus oportere, si forte insomnii tm 'toties iubeat popularem hanc musica e et cere, non negligei e eius Pireceptui .

, Tutius

16쪽

, COMMETutius enim lare arbitratus signa, antequam e uita migrarem, expiare animum, a teli ut monet iris malis, po

mata facere. Quamobreprimo equide cecini Deum ipsum, cuius tunc sacra celebrabatur: atq; post Deum iudicans Oportere eum qui poeta futurus sit, non sermones, sed fabulas facere, me uero non esse fabulatorem: nonnullas ex fabulis A esopi, quas sciebam, magis T in promptu habebam, ut in quanas prius inci di, modulatus sunt.

partem Commentarii. Hic Socrates .nimo intrepiso,nos ut ii nullo

mortis metu terretur, hed isne etiam amicos praeeferies consolatur:sumpto exordio i de Statio ne, quam ex eoru con hestu coeperat. Nari cum naea dolore sie cruris a Festum, quem ex onere vinculorum contraxeriit, diceret: eundem dolo

rem illorum praesentia mutatum in uoluptatem, iam in stit. Hinc silet i doloris uoluptatis mentioine, mutuam horum assed hium consecutiollem significat: tumse mirari Aesopum ait, quod cum de iebus fere omnibus sabulas ad instituendum hominum uitam finxerit, nullam de uoluplete ac dolore secerit. Hac ipsa de rei Cebete rogatui

docrates, studiis quasdam eiusdem Aesopidit carmines reddidi te,dum in c.rcere e re, quod

eius rei X Dormonesilo esset admonitus. Haec, ut nos explicatilis doceamus, primum quomodo

uoluptus ac dolor emper conse si tur, ut eamus: deinde, quo in honore subulat Aesepi iubitae sitiit aut quos uersius, aut qua de causa illos in rcere Socrates codiderit: deinceps, quod nam sili eius D emoviis,m mite, aut quo pacto futura in somnis p ediceres:postrem , quae lit inu , sic siti, quam ipse Diemonium commendarit. Dolor,ac uollaptas, ut in Timaeo, ais locis cis iijs Plato docet, nimi a jestitum omnium capita fiunt. Cum enim animus est statui praeter rationein (hoc si ii idem a Fectus e d lita boni alicuius

praefientie aut te ducitur, uel malo aliquo comis mouetur. totiescuus boni eliqua s ecies mininu trahit, uoluptas is motus appellatur:quoties uero aliquid mali eum perturbiit, ire stitia, in dolor. Cum ergo duo hac genera a sectionu qua ilitates contrariae sint, di in idem cadant subro

ctum, id est, hominem, siue animal uliud quod

NTA Rrta iacunq;:neces suum est, mota unum,mo Jo alis terum aduenire: ile sitis boum abfit, accidere malum equitur, di uice liersu. Ideo cum animus humanus, qui corporis motus natura sua sit qui

tui, nunc uno, nunc altero aflectu concitetur:

at . omnes pidem a lectus ad quo illa genera, uo luptatem ac dolorem, res erant sir: 'i,ut pra ente voluptate, dolor tollati C. aut illa rursus, hoc ipso praestate. Experimento etiam compe ius, m Mo gnam uoluptatem doloresgraues noui emel con sequi di contra dolorem uoluptates quoq;. homo, ut qualitatum contriti iam capax, neces itario pene se dolore aut uoluptate usi ci debet, quavita rationi non pati et, quae turbidos hos mo tus componat. Haec eri igitur tib doloris S holupidus consecutio e qua Socrates breuiter. Ad

secun sim uenianius. Tanta fuit apud entiquos philo bybos Aesopi dignitas, ut intilici summo rumphi sophiam ab eo in iisfibulis comprehem: si meleganti 'me dicunt, ut ex Socratis hoc testimonio patet: quiset Doemone a monitum, tu vinculis teneretur, eius illi quot fabulas carmine ei crismis , quod morituro sortare tanquam meditatio quaedam mortis, perutiles hidererit r. Sed

uera causa, 'consilium, ut illi possed Socrutexuit inravendi eas bulas, fuit, itod cui me i Droscribere iussiis, ea dem uincire pedibus maluit,

quam alias ipsie fabulas si agere, id cod Philosopho indignum inderetur: qui cum uesi sit indaga, tor,non modos sed elicis subulo . debeat stitare, ac poetis, quorum est id proprium,relinquere. Porro uerium i Socrate siclorum Diog nes Laertius sui je initia hoc, tu illius uita rideret:

Iqitium quo parmis in Apollinis laudem eo tempore comp iiii ab eodem sib,fius e hoc ir

mus, explicandum. Socratem Daemonii cita

iussam esse opera usium, qui res illi sui uniis praediisceret, Plato in hoc loco, in I he te, Phaedro ut i, locis aliis te statur. Quid licto iit Daemon , ille

praesertim , qualis talis natur , principio paulo altilis ducis, uideamus. Quatuor animalit in

niones, illis inscrtores: Fleroas: humanas animas,

17쪽

i nimiam medios iriter ciunt Daemones di deis potestate poni, ut faelices, bonoque Daemonerovisu m illi caelestibus minores nise me, praediti es cumur. Atqui res modi quidem fuseiores Eeroibus: hi uero Daemonibus inferiores, he Socratis daemonium, non moto Plato puta 'ped ammis hominum superiores. Ilorum quatuor videtur, sed etiam Platonici omnes, qui ea de rediit nullum nam Deum summumsemper excie smisserunt. At vero Lactantius Firmi anus, con- ni)intellistibilem es e dicunt naturam: ercti ex taminatu quendam hiritum, ex iis quos cacodet mittentes, de Daemonibus pauca eramus. Et is tamen cur Daemon Socrati Musicani exerceri ergo, ut Proclus in b. de Anima di daemone, dum praecipit: us quaenam in sica ilhaec ens ellus in libello ea de re, a j . Platonici uolunt, Magri in eisse Muscae uim in mouendis hominum curam hanc,olum habent, quo iserioribus re, animis, experimento docemur. nemo enim adeo bus, ct proxime sibi adiunctis praesunt, illuso hebes est quin ad Musicae concentum moueatura pro ipsorum natura dis omini, re ad cael es Qua de causa Theologi antiqui, ut Macro deos uelut inten cii, res humanas perfer illi, bius uelarest ib. 1 n him. Scip. Music sa- dat inde iud homines deducunt coelestia. Eorun, cris actibebant,quod ea humanos animos conciisdem praeterea alij boni se dicuntur, quod res taret, si ed dium cotemplatione erigeret .

sibi 'ubiectus bene gerant: illis mali, quod mille. Plato in libris de Rep. quas da Sirenas mirabilem

Dessis ipsorum quilis genera numerantur,quo-eto concentum in coelo edentes ponit, i quibus con rudiuersas uni obicia: ut alij animasi Deo munis centuum omnium ratio ad nos perueniat. Er

di opifice deducunt: alii eas corporibus copulent: cum tanta Mulitae eraestantia sit, ut Tectos amalis demum varie forment: quod in Timaeo etiam mos purget, lepres s excitet, tristes alleget, ominde animi ortu Plato refert. Cum alas a Platoni, inbus denis a lectibus aut conturbet, aut nudet: cis Damones tales es e dicatur, alia itidem ratio ita Plato multis in locis ad animum excitandum ne humanus animus Daemon crumeti itur, quate, adhiberi Mificum iubet. ut in I imato, cum ae ius corpori praeest. Quemadmodum mim Dora hominis exercitatione loquitur : in eodem si mones iidem uaria obeunt munera in rebus infe- . bro, de uoce disserens cum harmonia inquit an, rioribus: stic etiam anima rationabilis,corpus,'s e nue nos is motiones Feruare, eam , nobis a M.

animal ipsum regit, eiusq- actiones a smini irat. ,6 fis esse concestam, ut intemperantis animi motus Quatenus enim anima ipsa corporeis uoluptati, moderemur : quidem animus uarii uirium per bis imperat, bonus Daemo appellatur: qua in '- magnum habet concentum, ut in eius generatio rei ratibne Plilio in Timaeo, recta inquit animi ne ex harmonicis numeris facta Plato innuit. Linstitutione famili rem nobis Daemone quam or deo seruari animi concentum, idem bat , tran,

ratis inu servari. Idem declarat Plotinus in rullum eius flatu retineri, nepars aliqua nimium de Daemone proprio, ipsum unc Daemones, iactetur: sed ratio imperet, sensus pareant, asse miliare ut anima, non re, ed ratione di linguit, Plus quiescant, uires deniq, omnes illicissi uissim

quatenusscilicet anima corpori praeei . Qitibus gantur. Tale harmoniam lib.3. de Rep. Socrategpropolitis,eodem plane modo Socraticum Dae- esse tenendam iubet, quod dem interiorem vita monem cui Proclus in Alcibiadem Platonis, di, O mi partem penetret , di i corporea contagione

Plutarchus, is Apii ius de socrutis Daemonio peiungat, te remq: in eo quendum pari t. Qui referunt nihil esse aliud puta dum es quam prae etium Ploturus in lib.De triplici ascens uanim ad

claram eiusdem animi uim,qua prudenter c necta mundum intelligibilem, Musicae concetu animos suciebat, perutiebat, di quas consilio longe ante i corporibus siegregari, di in drumorum contem cognoscebat. Haec i rebus malis illum reuoca, plationem erigi dicit. Qua quid in ex re patet,

bat, ut in Theve desie ipse fatetur: quia i ere Muscam istam, quam Socrates iussit Damonis

prgientia quid maliqud in te es et, perstice- cmplectitur, esse concinnamiliandam 'aptatis ret, i eoa, ab 'fidem ab hireret. contra Daemon animi elationem dolutionemq- i corpore: quam ille ipsum non inuis bat ad bona, quo ni cm per se propterea Plato atq. Socrates hoc loco volunt futi Fonte sua ad uirtute herretur. Quod ipsum jo seruari,quod animi natura eius modis egregatione de Pythagora Iamblichus refert,dicens,nos ipsos purgetur, mores formentur , si miniis in rebus Fortunae aut daemonis loco es , ais, nostratu aduersis conflanti gignatur, qualem in Socrute

18쪽

ro C O M 3mnc mori stro cernimus: qui se itii composuit, ut morte neglecta, ad ribenda cumis,quae mentem furore quodam diuino rapiunt, si se contu

serit, nec ullo metu commotus fit. Ad hanc Music Daemon, id ei , moderatio animi Socras,tem hortatur, ut nulla corporis habita cure, de uita alia longe meliori cogitet . Haec ita se, ut retulimus, i semet Socrates postea docet, cum Cebeti Euenum ad mortem exhortandum e Sedicit: ac mortem corporis, id e , solutionem ab i

rimi i corpore, philosophos sequi iubet. Ergo, ut uno i ierbs concludam, nihil aliud Musica

haec e , quam mediturio qu)eda philosophica,

propter qua animus i corpore segregetlir: quod ex ipsius Socratis uerbis comeritari licet philosophidnisummam es e Musicam inquit, editis popularem, et i, finimi pili gatricem. H. ec sint, quae in tota hac hententia Socratis explicatione

digna in lebanti ir. Verba utis aperta sunt, rei ipsis hinc cognoscentibus. 2I sc igituro Cebes, reser Eueno, S ualere urbe . Atq; cdsule,ut si probe sias :t, me sequatur. Migro enim hinc hodie. sic enim Athenies es iu-1 enti Tunc Si minias: Qua te id es , inquit, o Socrates, quod Eueno madas Saepe equidem cum illo fui, ecquantum de illo sentio, nullo pene

modo libens ille tibi parebit. Quid uero inquit no te philosophus est , Euenus: Mihi quide uidetur, ii quit Simmias. Volet igit ec Eue,

nus, omnis stiricuncti huius rei digne es h particeps. Non tamen forte sibi uim insere r. No enim fas este a iunt. Et simul haec dicens, crura e te ci icademisit in terram. At sita se

dens, deinceps reliqua disputauit.

sicesiuit igitur ab eo Cebes, Quo aia id modo ais, b Socrates c fas qui de non esse seipsum uiolare, philosolphii tamen optare morietem sequi Qtnd o Cebes, inquit, no ne tu Sammias in talia quinta audiuis is a Phi Jolao, quo familiariter utebamini:

Manifesti quide, inquit Cebes, ni,hil o Socrates. Atqui ego quos de

Ins rebus, inquit Socrates, ex audi, tu loquor. Quae igitur forte ipse audiui, referre uobis nulla iniridia sibilibebit Etenim forte maxime decet

illo migratiarii considerare atq; eisin

gere, qualis fore pulsida sit haec ipsa migratio. quid enim aliud uim ad solis occa sitim quis faciat: Qua ob causam, inquit Cebes, o Socrates, nefas esse aiunt sibimet manus inferre et Ia enim quod modo quaerebas, ego a Philolao audiui, quit apud nos uer, faretur, oc ab altis snsirper nonullis, non decere id facere apertum tameo hac de re quicquam nihil ab aliquo

unquam audiui. Sed attentione o

pus est, inquit. Nam etsi audiueris, nastu tame forte uideri possit, si hoc solum ex aliis omnibi ius simplex sit,

nec accidat unquam hom ni, queri Madmodii caetera, quando Ecquibus dam melius mori quam uiuere lasmirum tibi forte uidebitur, si his quibus praestat mori, non liceat sibimeta prodesse, sed alium oporteat expe/Oaxe qui prosit. Tunc Cel, es su bri dens : Pro Iupiter, inquit, Th ebano, i is more. Atqui ii ideri s u i d e, in si uit Socrates, potest id sic absurdis. For lasse etiam q uanda habet rationem Profecto serino ille qui de si s arca, nis habetur,in quadam cius o dia esse homines, neq; decere quenquam ex hac seipsum soluere, neq; aufu geo re, magnus quidem mihi uidetur, neq; cognitu facilis. Veruntamen id mihi, o Cebes , recte apparet duectu, deos quidem curam habere nostri,

nos Nero homines unam quandam

ex possessionibus esse deorum. Annon ita tibi inde turr Milii quidem, inquit Cebes Nonne igitur, inquit, de tu, si quod ex in ancipiis tuis sei,

psum perimeret, quum rii nullo mo' do id permisisses, irascereris utim ii, lir Et si potestatem haberes, Poena

si uada asi heres 'Omnino, inquit. Forte igitur hac ratione haud prae

ter rationem est inon prius decere seipsum interficere, cpi ain Deus necessitatem aliqua im po su erit, q u ale no bis imposuit in praesen tia. Consentaneum id quidem apparet, inquit Cebes. Qxiod itero dicebas ino do, phis losophos perfacile uelle mori: absurdum o Socrates, uidetur esse. si qui dem quod nunc diximus, rationem habet,

19쪽

21 IN PRAE DONEM habet,Deu uidelicet nostru esse cura deos, dominos ualde bono', iturustore nos uero in rebus eius positos sim, certum habetote, si ijd aliud esse. Nulla enim id rationem habet, eiusmodi, & hoc uticli me affirmatu prudentissimos uidelicet homines rum. Propterea haud similiter mor non egre ferre, ab ea cura se anaoue, tem inoleste fero, sed bono animori, quam sibi praestant dij,optimiona sum, speros superesse aliquid niuriium rersi gubernatores. Nuquarii qui defuncti sunt:at lautia diu dicis, enim putaret uir prudens, ipsum se multo melius bonis fore quam nia, melius esse curaturum, si liber eua, lis. Quid na d Socrates, cogitas: serit: sed demens aliquis sol sitan id io inquit Simmias Nunquid ipse cum putaret,iugiendum scilicet esse a do is hac sententia hinc abire An nos minoriae si cogitaret no esse id quod quocp participes eius telinquet erbonum est fugiendii,sed in eo maxi Nempe comune nobis quoq; id bo me permanendu Ideos abs Cp ratio, nu arbitror esse debere. Plaetei ea ita

ne fugeret. os i uero metem habet, demute apud nos purgaueris, si ius semper apud eum qui sit melior esse dicis, nobis etiam persuaseris. Dacupit. Atq; ita 5 Socrates, cotraoni, ho cq uidem opera,inquit. Sed Cri

nino contrentes esse uidetur, quam tonem Prius aus illemus. Videtur

quod paulo ante dicebatur, Sapientes quidem decer egrauiter mortem serre,insipientes iuero libenter. So.

enim mihi iamdudum nonnihil si gnificare uelle. Quid nam putas obliud o Socrates, inquit Crito, tu m

crates igitur cum inec audisset, dele quod iamdudum mihi dicit is qui ti

ctari uisus est argutia Cebetis Coniteriusq; ad nos: Semper inquit, hic Cebes ratioes quas da perscrutatur: neta admodum facile, quod quiuis dixerit, utili admittere. Tunc Simmias: Mihi quod inquit, nonnihil oidetur Cebes dicere. Quo enim cobi uenenti est daturus et iubet enim te moneri, ut quam Patrissime lo,' uariS, dicens, eos qui disputant, ninnitim incalescere, nihil uero tale bibituris uenenum conlienire. Alio,

quin eos qui id fecerint, cogi in, terdubis, quandoq; ter uenenis hi,

silio sapientes uiri eos qui meliores si, bere. Mitte ipsum, inquit Tantum reuera quam ipsi sunt, fugiant, illis, id quod officij eius est paret, tanquaque carere facile patiantur Atqui his, oc si oportuerit ter praebiturus. mihi uidetur Cebes sermonem in te E t antea quidem, inquit Crito, fer intendere: quod tam facile ec nos re me id responsurum sciebam Sed tu linquas, ec deos, ut tu ipse fateris, lenae iamdudum stimulat. Mitte L principes bonos. Iusta dicitis, ita, psum, inquit Ego itero o iudices, raquit Socrates. Arbitror eniim uos di tionem uobis iam reddere uolo, obcere, meipsum tanqua in iudicio o- quam mihi uideatur uir qui per omportere purgare. Et maxime quide, nem ii ita incubuerit philosophiae, inquit Siminias. Age uero, inquit. o merito magna cu fiducia imi ni non, Conabor nuc apud uos accuratius, tem expectare mortem: ati bona

quam nuper apud Atheniensium iu spe esse, se ibi, postquam hinc migradices fecerim, me defendere. Equi, uerit, maximabona reportaturum.

de 8Siminia atq; Cebes, nisi memi- siemadmodum igitur id ita se lia, graturum putare, primum quidem beat, o Sinaimia atq3 Cebes, conabor ad Deos alios sapientes ta bonos, equidem aperire. Quicunq; philo, deinde ad homines defunctos his sophiam recte aliquando attigeriit, qui hic sunt meliores, iniusta agere, nimirum iudentur latuisse caeteros non moleste ferens mortem. Nunc homines, quod nihil aliud ipsi coniceri si habetote, sperare me ad bonos so mentarentur si uam mori at* esie se uiros iturum : sed hoc quidem haud mortuos. Quod si id uerum est, Per-

omnino asse uerare. Quod uero ad absurdum foret, si cuin nihil preteter

20쪽

et o M Mhoc aliud per omnem uitam studue,

rint, hoc ipso adueniente quod iam diu agitabam, exercebariss , graui, ter ferrent. Hinc Sinanisas arrides, Per Iouem, inquit, b Socrates, mihi quidem haud multum ridere cupients,risum expresseis s. a multos arbi, tror fore, q ur si id audierint, aptissi, rne in philosophos dictu putent,nostros s homines consensuros,oc ual iide quidem, philosophos reuera mO -ri, nec tamen ignorare quam digni sint morte. Forte id recte o Simmia, inquit, dicerent: praeterquam quodno ignorare addui. Latuit sane eo S,

qua ratione ueri philosophi Sc mori stirdeat, Ss morte sint digni. Sed iam relinquamus illos, nobis p ipsis loquamur. Putamus ne aliquid esse mortem et 'liquid certe inquit Sim mias. Nunquid aliud, inquit, lissam animae a corpore solutionern Essevid mortuu est scilicet sol, nu ab anima corpus per se seorsum csser Seorsum quos a corpore anima soluta,

apsam per seipsam existerer ququid mors praeter hoc aliud est Nihil aliud, inquit Simmias. Considera, in uit, bone vir, num tibi id em quoq;ese mihi uideatur. in his emin UOS ar, Mhitror planius que Perquii muS,in, uenturos. Videtur ne tibi philosio, phi officium esse, sectari eas quae ap- Pellantur uoluptates, quales sunt e Pularet atq; proculorum C Minime quid eo Socrates, in quin Sed nunquid uenereorium Nullo modo, ininquit. Quid reliquii corporis cultu, an multi facere philosophus tibi iii, detur ut habere uestes egregias, cal sceos T,ec alia quae circa corpus sunt ornamenta, tui iam multi facere tibi

uidetur an nihili pendere, nisi qua,

tenus magna cogat necessitas illis

uti et Mihi quide uidetur uerus philosophus haec omnia flocci pendere, inquit Simmias. Anno tibi uidet, inquit, eiusmodi studiu haud ad corpus quidem declinare, sed quantum fieri potest, ab illo discedere ais ad ianimum se conuerterer Mihi qui, de , inquit Sinimias. Nonne igitur

in eiusmodi rebus primu manifeste apparet philosophus preter ceteros

hst miries, ani u quam maxime Potesst a commercio corporis s. gregarer Apparet, inquit. Putat uero pleriq3, 6 Simmia,eu homine, cui nihil talium dulce sic neci; illis fruatur re

uera uiuere existimandum non esse, sed pene mortilum, Cum uoluptates

corporis non percipiat. Verissima narras, inquit. Quid autem circa sapientiae ipsius acquisitionem V in quit Socrates. Vtrui impedimcto est corpus, si quis ipsum noctu ad inuestigandum assumpserit, nec rier uale uti si tale aliquid dico . Habet euisus auditus ueritatem in hominibus aliqua nar An i alia quae cla ipsi quoq; poetae semper canunt, nihil nos audire, nihil uidere syncerum

Atqui . si ij corporis sensus synceri

certis no sunt, nem etiam ali quiPPecuni caeteri omnes his quodam, modo deteriores sint. An non tibi uidentur Prorsus, inquit. Quando igitur animo ueritatem attingit et in quit. Quando enim aliquid cis cor Pore tentat in uestigare, pro cui dubio decipit a corpore. vere loque,

iis,inquit. Anno, sicubi proprie in ipsa ratiocinatione sit sibi aliquid eoru aucae uere sunt manifestet talia est, inquit Ratiocinat Urairte tunc optime, quando horti nihil eram pertur. bat, neq; auditus, neq; u istis, ne ii dosor neq; uoluptas: sed quam maxi, me seis funa in se recipiens, deserit corpus, Neqs quicquam quoad fieri potest cum illo communicans, ne Tattingens apioni lirod ii ere est a si e ctat. Est ita, inquit. NO' ne,inquit,

Siminias, ec in hoc philosophi ani,

mus maxime contemnit corpus, ab

eos aufugit, quaeri lcp secundiu sei psu nuiueres Apparet,isiquit. Quid uero haec, o Simoniac in JUit. Dici, mus ne iustu ipsum ei se aliquid , an

nihil Aliquid perloue, inquis. Rursus ipsum pulchrit , ipsum cli bonum, aliquid esses Quidni u aliqna ndo horti aliquid oculis percepisti Nunquam. An alio quodam sensu