장음표시 사용
31쪽
c IN PRAEDONEM stoteles,teste etiam Cice e lib. i. Tusc. pisse Fent, ut in Menolle locetur. Ergo inmiscui ilia' videtur, cu si Auxum, id est continuata motion esse animum inquit. Secunda ratio ex lib. io . de Repsumpta, huiusmo i fere est . Bonuomne alia crumeri at, contrai malum perimit. At si nihil mali, sum animum dissoluat,existat, immortalem esse illum equetur. Aut enim malum illud ex animi natura ipsa exoritur, aut allude. Ex si mali oriri nihil potest, quando easem mali ni insunt, antequam corpus exturet, esectus est ut Turiaeus quos testatur in munii animatione, asperens eii S anisu corpore prius extitis e. Quὴds ergo ante corpus animiis suit, ergo lini clini eo nequit interire: ac proinde immortalis exis et A tqui haec ratio polis imum in eo crum it, quod animi omnes, Plutonis fiententia, pulse una orti diis cuntur,inZeb in uaria corpora migrare: quod exhil habet: quia materiae, quae mutationi est obno- io eiusdem notionibus satis probatur. Quartaxia, expers est: Ergo extra illum pos tum malum huiusmodi est: Nihils bi ipsi aduersutur: atqui Ges . Idem alitem nec a corpore nasci potest, cum animus sit incorporeus, nihil a corporeis patiatur : nec ab incorporeis, ut ab artifce Deo, cum
ille fieri di uim potius ut bonus, habeat, perimendi: itur animus est immortalis . sunt et rationes aliae non paucae in Platonis libris di ipse Furse. S ed his contenti, ut firmioribus, reliquas in hoc libro ad iustus colligamus. Earum prinimam es e mortale, eiusdem naturae repugnat, quippe cum uitam potius puppeditet: igitur eadeest immortalis. hinta ratio talis est: Omone corpus, cis adeo compositum omne exparti ,
bus, eri dissolubile: contra . simplex omne,
incorporeum, Assolui non potest, cum in nulla; compositionis fluae partes queat abire, qllia lilii, las habet : at anima est incorporea, di simplex, maest ab antiqua opinione, v communi homi- pQ ut ex eius aestionibus patet: quae si corporeae estrum omnium persuasione, qua culicli natura ju fient, ipsa es et corporea, clim actiones omnesce immortalem ese animum putant, quam ijs uer causaesuae sint imites: ergo unima nequit dis Oibis Socrates asteri: Vetus quidem hic ui. Et haec quo , ratio aeternam animi originem est sermo, cuius memores sumus, a, tueri uidetur, quia nulla concretione ipsum con bire quidem illinc animas defuncto stare docet, ut exitio quoque cili ere concludat.um. Secunda ratio,ex continua rerum pro si Addamus di his Aristotelis de immortalitateltione, quae ni 'quam intermisia, tanquam circu animorum ritentium, si aperte ille usquam tuerii quodam sie e constertit, ut ait Aristoteles in li, eam uoluit. Libro tertio de Anima, immortalem ins de ortu ra interitu. Nam cum animas om- es e animum, steli intellectit agentem, sentire Arites J Deo simul genitas Pluto di P thagorici i* potelem, inquit Aphrodisietis: quod is extrinsto me pias iu uarii corpora commeare, hoc cus adueniat, grumod diuersis i corpore actio
nodci rationem immortalitatis secundam conclu nes habere uideatur. Sed haec obscura sunt, I cun q, fiunt, ex contrariis fiunt: ut ma- exigua ad immortalitatem animi tuenda,ex n grumum e Taruo, aequale, ex inaequalinate, ita re, tentia Aristote R. qui uas er est, et lubricus in haei qua omitia expuitatione rinae, quam iii gene, parte, nec de mortalitate eiusde quam de immoror ii Odessu altequuntur, si unt, quemadmodum talitatepauciora dicens diuersiis tu locis. Ni prae uel Aristololes lib. i. phati sentit. Atqui ii ita di ter id quὴd in tanto librorum numero nusquam mori contrari 'nt: ergo id quod eorum utriusq: immortalitatem animi illetur, quod eius est dubiis particeps est, it ex contrarijs, nimiru modo par talionis indicium,multi etiam ex ipsius siententiaticepi uitae, 'modo et i in mortis, id reciprocul a do mortalem animum dicunt: ut Iustinus Mai commutation . Id enim ita 't,ut migrante anima i r in Paraenesi ad Graecos, Gregorius N Je- ex uno corpo h e in alii Z, uita at illius,in quod mi nus lib. a. de anima, Nemesius illius abbreulator frui: cum i essii per mortem,i est, carentiam ani, in lib. de Natura hominis, qui eandem An o te Vbe, ibi em sirium quas ' isset. Quod si ergo ex ea uoce corporis, quam Galeno, rerum gesserui id di intentus mutuo hesemper co tribuit sententiam: Theodoretus, in Epirome diutseqquutur, ueluti circulari motu us quuntur, norum decretorum: Galenus Jenicu ippe, quod sequi lir, assim rei es e immortalem,cum ad interi suam sententium elludem Aristis elem adducit, tum nulls tu ritidi sed ad uita ex priuatione eius Quid quod Aristoteles iis Ethic. lib. s. cap. 6. estim corpouae animato. Tertia ratios e ha, de timore ac fortitudine sequens, in dubium lio bet: Notio Vei: dnimi omnes, quae recordationes sci cat nu animus sit immortalis, nec ne, his verbis: heres uni uities prioris, ante corpus ipsum extite, cpaclis, m p κ β yo, xliniisse Q mi iniund cum corpore tum gigni pos Hθpitu T. Poetes. Ite in libro eo
32쪽
tis futurae faciens mentione, liga ei uitu opus cit' ci futuro, ut perpetua beatitudine Fru tui . Possent di aliis nisi tu loca proferri, in qui,
bus de immortalitate animi aperte dubitar. Sed his ominis,expendamus Plotini Platonici arguis menta, quae ad intelligentim loci huius non parum faciunt. Is ergo quatuor praecipue capita rationum proponit ad animorum immortalitatem. ic
Primo docet, i corpore ipsum ei e siparabilem,
dc diuersim: id quod indepatet, ilissa rebus corporeis animus dominatur, assecubuis repi;
gnat. Secundo, ex diuinorum contemplatione, re cognitione, quae nis in rem diuinitatis participem cadere nequit. Tertio ex aeternorum cupidini te, gas emper animus tenetur. Postremo, quid sempiternae uitae causa Deum animus idem co
lat,di illi pietas ac notio eluedam religionis in ita sit. Ex quibus omnibus conclu lit, non modo si ac corpore seiungi animos, sed etia immortales es e. Sunt CT aliae multorii de immortalitate anta morum 'tetiae, ed eae partim imbecilles, ut Tullianae in lib. i. Tusul. tum eaedem plane cum Platonicis. Sed ex qs optimae mihi pro est Lactantii uidetur, e lib. . e Di illo praemio, quaru primasichabet: Incorporea omnia, ut angeli, Deus, utq; ossisses mentes, aeterna sunt, quia nulla con, cretione conflant, cuin potiussimplicia fuit: nima uero incorporea es , ut ex eius aestionibus li , qvet: ct renc igitur est. Verii haec ratio cum qniata Platonis eadem est. Secunga es hi tu modi, eadem longe firmior superiori sitati risis, quChominis propria es secundum inituram non es , cum labore paretur, et corporis a ieelionibus dominetur, praemium in hac uita nullum habet, ut
debet habere: in altera igitur habebit. Quodsi ergo nec hic potest illii Z ut equi propter labores, ac uitae molos bas: o alibi est a Jequuturasne merietis sitis priuetur: immortalis est igitur. Et isti ius rationis quoque uis ex appetitu si licitatis, e r demonstratione illa, qua nos lib. i. Philo is,ophiae moralis ussi sumus, sit iii hac uit. 'licitatem es e nullam doceremus, diicitur. Addam his D. Thome Aquinatis, stiri in pri
mi; spuetissimi liis Zoeli imi, argumenta, qui
bus euntem immortalitatem tueri, rc pene demos rare mihi uidetur.Idem ergo in ecun is Adueritis gentes libro, humanasti animam es naturae intellectilis ex eius em uiribus atque lictionibus probans, immortalem es eiu q, coch dit. Q hodautem eadem si intellectilis naturae, indicat iii T A R is . . ''telligentia, cognitio,rat ocissatio, memoria, caeteraei uires eiusdem, quae uel nullam, ilet exilem
admo Jum materiar a mixtionem recipiunt Praeterea nulla, inquit,res ex eo, quo sua conflat perfectio, irumpitur: clim omnis interitus ex con trar scausis tiat. at animae persectio In si par tione quadam si rerum corporearum coniugione
corum, ptii: quia simplex omne, quo east mirilis cor, porcae concretionis ccp x, eo en praestantioris Ballirae: ergo anima, ob id quod i corpore heiun, gatur,interire nullo modo Fores t quanquam alia est ratio animae uide tur, cum ipsa per mortem i corpore hel uno itur: alia, cum per cotiones
fluas i corpore differentes: nihil tamen ut obsitit, crumin virginquodsi sic agat, i est i natura sit institutum, aestiones . omnes es icientis suae causae uim sequantum alioqui ei picietis fui simile nunquac iceret. Itaque ut animi cEt es eo fiunt perse,
Z lores, qlio mings coccretionis corporeae habuerint, nimam ipsam 'equitur tunc per echi in messe,crumin se prosis a corporis sbcietate extrica, verit, 'ille intelligendo quid, suu FStiones a ratione auersas hedendo, uirtutems exei cc D P ori .s id quod animum perficit, nil iura sua ei P ii Mcorruptibile, eundem immortale esse nec es Qq ando id quo persu itur, ef aliquid immortale. Elye uer. incorruptibilia ea sua: ab siimo intelliguntur,di qui idem per ciatur, dubium non est: quando Er ea quibus ii em per 'ciatur, sinio Xersalia unt: quae quatenus huiusmodi sunt, pri re nonpos sint,ne toto sublato, partes letiam ei a tollant uiri et quo plurre uitate ischa mens cupit, coest persestior et ornatior . Iam clim desierium in i s qu e cognoscant, disci antrum cogit reniem e quatur: idem ij desiderium diue appetitio super uacanea es e nequeat, quin ad id quod desiderat,
aliquando eratur: esititur, unimum immortalitatem a s qui intrit, quum modis omniblis expetat:s quidem eam, dum uiuit in terris,nunquam ba/bet, nec est habiturus: proin s in ulla uita se ill Fruiturus erat. Quod si ivero quis dicat, bruta etiam, eis. omnia, queri admodum ait Aristoteles,immortalitate appetere: quod immortale esse
se nihil aliud, t uim emper es e, i q. in lito ge
nereta omnias id expetat naturali ut, quatelliis pedico eruant, dico iis uata es e uoli ait: furebor ii quidem,si eandem e te tametis appetiti ossis rationem admittant ud est, eodem moso dicilli bruta expetere immortalitatem, quo homines. Experit quissem bellua esse se, acumerre iotum illud uitae s actum d naturasibi corices uni, ulterilis uero nequaquam: quia ne id quidem 'entit. Appeti rus
33쪽
so . iN PRAEtus enim cogniticum esse rerum debet: cognitio itero immortalitatis futurae, in ratione cadit tan, biodo: quaesi omnibus ines et, appetitum eintim eiusmodi haberent. Dicuntgr uero culleia immortalitatem appetere, fimilitudine qua usti, di charaime: quatenus unumquo in uo ge
here es est cubi semper, cui est: quemuimo ghomines, ac metes eparatae semper punt. Quinetiam Fi omne id quod in aliquid aliud recipitur, ad recipietis formam accommodat, siue potius in illo iam receptum forma sit eius quod est: neq- enim aliud est id quod cognoscitur, quam eius sorina ea, quae ab animo sit comprehensa iac formae
rerum in mente stic imprimuntur, ur actu ac re
ipsa fiunt uit lectile; :sic : sunt intellectiles dis
tu, ut m uniger les, materue : expertes:=c si niuersales, ut etiam sinit incorruptibiles: relin
quitur me, humant in animum ese incorrupi bisem: quando ea quae in ipsium recipiantur, ad eius 'formam accomodent, incorruptibilia sint, immortalia. Deinde quia intellectile ille, prius est quum esse sensile, quando uniuersa lingulis prior ea quoe comprehendunt uniuersa, priora illis sunt quae talitrem capiant singula: di ea quae primo 'unt, si in se alia primo reci
piunt, ut materia prima, incorruptibilia naturas, fiunt, ne sit interiresti reliqua etiam, quae in ea
recipiuntur, interirenn ergo anima, quae primum
receptaculum horum primorum intelligibiliu est, immortalis quoque existit. Iam uero, uicqui est icit eo quoi e 'citur, longe est praestantius: at intellectus agens es icit, ut actu sint intellectiles res tu se: ergo ut actu intellectilia ob id quod uis niuersalia unt,corruptionis fiunt nescia: ita idem intellectus agens, qui illa talia e biciat, multo minus corruptioni obnoxius. Idem autem intellectus. humani animi pari, uscultas ei: igitur et animus ipJe immortalis est, ut eiusdem para etiam . Adhaec, nihil omnino interit, nisi aut con traiil ui, aut deleto pubiecto, ut deliciente sua caiisa: veluti calor, a contrario Frigido interit: uit ruens, subiectis oculis erutis, crit quoque luxueris, ble deficiente, eripitur.nullo autem hori mino oru humanus animus potest perire: ergo nullo modo peribit, atque ideo immortalis exi lit. In primis quidem non potestisse ui contrari j interi
re, quando contraria omnia recipit in mentem,
dum ea cognoscit: et siubie Stum eius perire ne, quit, quod nullum habet, cum idem forma sit o-um quaedam expers materiae, uti latius alibi do . tui . nec etiam cause fluae defectu peribit, quae aetema est, id est Deus: ergo nullo modo es eno NAn si
morti obnoxie potest. Denis si ob Asolutisne,
interitum ue corporis animus corrumpi deberet,
sequeretur, debilitato, asino ue illo male, hunc imum, aut eius uim aliquam debilitari: sed per se nulla unquam animi uis debilitatur, nisi quatenui in trumento, quo utitur, male esse io, ipse obscitratur, nec horas quasti prodit: unde restituto in strumento,si feri possit, uis etiam restaliraretur: di intellectus uis animi sit, quae cum in truo mellto,ut antea probatum est, non egeat, nec pcrse, nec accideturio interire possit: ergo nullo modo intellicuis perire, nec anima, cullis pars idem
est,corruptioni subiici potest. Addam his ego
aliam, omistis reliquis uiri eiusdem rationibus e prima parte Theologicae Summae, quae eadem stre fiunt cum superioribus, quae mihi non parui momenti es e uidetur. Ea uero sic habet ' Ex eo quod et , nihil omnino perire potest : quando nullus interitus,vel philosophorum omnium conficii ' sit, simplex est, it ut aliquid in nihilum omnino redigatur. Atqui anima exi hi aliquid, ut ex eius
actionibus patet: quia nihil es e uitio flua pol iit,
di actio omnis ab aliquo agente nascatur: ergo interire ipsa non potes. Re Fat ergo, ut uel nullo modo interire anima po Jit, cum in nihilum redigi nequeut: uel ipsam non plane perire, ed in ali- suid aliud conuerti, cum unius interitus ortus fit alterius. Ex anima uero qui obsecro gigni positi Num quid corporeum s nullo moto : quando ex ' incorporeo nihil eri corporeum potest. Num incorporeum quid ergo incorporeu illud si is num tale, valis erat antea anima, an aliud persi ius purius, uel contra imperfectius di sce ius si
tale sit , qualis erat antea, ergo i cmanet ea si iii, quando accidet artum aliquid tantum mutatur, id
est, connexio illa corporis: si aliud per elius Opurius, ergo non solum non interit anima, ed etiapurior redditur, ac proinde si immortalior . siquid impei secti us ac cedius, in quo nam est quae o ho imprisectio illa num in eo, quo de lentia eius pereuis nequaquam profeci , quando in nihilum redigi non potestinum in eo, quod essentia illi, quae prius fuerat, deterior fis At fatebutur tameeandem ni tu remanere, codillonem licto eius
tantum mutari: qtiod nihil instituto nostro ob stat. Nunc ad Plutonis explicationem lieniamus. Quantum uero ad animam ipsam spectati ital de ambigui homines. Dulvum inter philosophos diu fuit, essentare animici hominum immortales, an non. Nam, ut Plutar chus lib. . de Philosoph. decretis cit, Democri-ilis et Epicurus, una citrii corpore eos interire pu
34쪽
merunt contra Plato, Socratas, thagoras,ac tum ascitus, ad omnia Christi Dru dogmata ca rus Phere des, immortales esse. Ex his omis pienda facilems praebuit, hoc tamen um de reis imbus Plato, post P thagoram, primus rationes fur redime uix unquam credidit. Sed his omise huius rei attulit,cum superiores duntaxat senten sis,quae ad rem parum conJlicunt: hi de mus. ninitiam ipsim protulissent. Cum ergo tanta philoso animae i corpore positis parari,id est sine comphorum hac de re dissent tum opinionum M. poribus perhe ipsas exictere. Qua in re peristi, rietas ctit, ab ea quaestione Cebes milvi exosus, ciluni e A,Platonem, Aristotelem, Ploimum, Alequiasii pri mortis philosiophicae ac Socraticae se xandre, ac reliquos, qui incorporeu animum si dia erat mentio, petit a Socrate, nunquid istimor cere,id Hyma se: negas e uero, qui xs corporalis sit anima, nec nes Sed nos,uti ingula ordi o ream ille dixeriit. Num Plato in Timaeo, Stos ne insimo explicenilis, quaecunssse osserant i Deo animos ante corpora inquit, poste shoc in loco dissicilia, loceamus: Primὴ,cur anta Deorum iii morti opera insui os ipsis corporibus mas desunt torum illinc, quo abierint, redire di . Idem in Apologia, bris de Rep. sq: locis usi rcat, ut antiqua fama ferat, atq ea immortalitatis iret:item . Aristoteles lib. . de Anima,cum meuratione primum utatur: Deinde, num animas ta tem ait extrins viis aduenire. at q. lib. . de Gene corpore separata, necne, aut eius de naturae cum m. nimal. et Aphrodisaeus lib. a. de Anima, ac corpore: Vltimo secundam de immortalitate mi Plotinus inli. de Animorum descensa in corpore. mi rationem breuiter colligamus. In primis Pla- Quae cum ita sint, reli AEquitur, animum ' i cortonicorum e Pythagoreorum sententia est, ani poreseparati obe, et eundem naturae Ziversae imos hominum, atque animantiu aliorum, ante uo corpore esse. Id elim ratione potest confiium
corpus extitis e. Aiunt enim is, animos omnes a ri, quoniam si animus diuersas habet a corpore Deo imul creatos esse initio mundi, inde , ad uis Stiones,ut certe babet, Ziuersam quos bubet esseria corpora demitti: ut in Timaeo de diseributiois senti)m: cum diuersaru es entiaru disiersae actione animorum in corpora persticuum et , eis in nes sint.items si actiones illae diuersae corpore lib. io. de Rep. in quo animarum sim pei Deo nu- fiunt siparasae, ut eis ne inti ligere,recordari,et merum certum est Stum, Plato inquit. Cui senis similia, animus quoque seiungi d corpore potes utentiae Platonicus Ol inpiodorus astipulatus, His ita propositis, alteram Socratis de immorὰntiquam Fuis esuma inquit iam inde ab Orpheo talitate animi rationem expendamus. Eius caput di P thagora ductam, animas in alia vita ante est , mos ante corpor extitis er quo statuto, corpus siti l e: ex qua, in corpora haec delaberen- 3 o ratio ipsa concluditiir, ad qgam tamen conficien tur,et hinc iterum eo redirent. Oviam ob causiam dam, duobus quasi mediis utitur.Primu est, quod
Pliito inhiae loco inquit, ueterem famam suis , ovinia fiant ex contrari,s: id quod Anistoteles taubire animas ad inferorum loca,atque inde rur 'icis, philosophi alis multis tentur. eci usus reuerti. Quod quidem ille ad immortalite, dum, quod contraria, quae erae mutuo sunt, sub tem animi tuendam, i fama , opinione antiqua lectum aliquod habere debeant, quando alterum petitum refert. Alij autem Christi ni Platonici, mutari nequit in alteru.Hovo filo, ratio sicco re id ipsum interpretantur de infasi hominum fuis cluditur. Omnia ex contrariis fiunt, nimiru clis tura: ita iusimus Mari r contra Graecos Pij, terutro ipsorum in Albiectim ager re,et ipsum intone cognouisse ait his uerbis: vetocybaei m po- fomente:at uita di mors sunt contraria, in eo, ncio AAα Nd stoeorum rari bileierkωe qae do rum s medio animalpositum ueluti subie remineretCossus et buvem Aoystrum, cimae ex altero alterum it hoc est, modo animal uiti Pierimetvli te est Viimp o,aces laesit particeps, modo expers. Quod si cutem emule. Item I ad tutius lib. de Diuino praemio, stita mors, di e morte vita oritur: igitur animae cum P thagoricos citpro risurrectione animo- nunquae t morti obnoxia, cum ante corpus exterum in uaria corpora commeationem induxit . terit,di post eundem sit futura. Eandem hanc idem 'C rillus lib. . contra Iulianum consistis rationem alijs duabus Plato conJrmat: quarum mat, et se j multi. Sed horum p ce non modo prima eri, quod generationis omnis progressus Plato, aut philo ophi caeteri hanc resurrectione Fit circularis,id si in se ipsum reciprocus: ec n- Chrissimum ignorarunt, quemadmodum elegan Za,quod sit omnia aJ interitum ruerent, nec rege ter docet Augustinus in libris de civit. Dei : sed to nerarentur,astrueretur illud Anaxagorae, dicenteam etiam permultis argumetis sustulere. quem- tis omnia in eo te tui permixta,in es secretionea modum uel idines ius Platonicus in episcopa, piutium seta gigni: quod Aristoteles quo , . C
35쪽
IN PHAEDONEM si Plis refutat.Atqui circulari motu omitem re, ut superiori quo da tempore, ea quonerationesn feri, non modo Plato hic docet, sed Aristoteles etiam,ac eteri philosophi. ii quide ex unius interitu, alterius sequitur generatio, rellice uersi: quoniam,ediem semper materia peris manente, diuerse inducuntur formae. Ac si codi,
metitio ista humanae generationis intermittere itubat. 3 animae omnes una cum corporibus planet interirent,cunctae tandem ad interitum tabe, rentur,' ut Eni inionis,omnio, ita mortes pellirentur. En limion cutent,ut Poetae fit, in Latino, Cariae monte, o. annos obdormiuit: quemadmodum prorumerbio etiam Sertur,ac Cicerobb. i. Tui sit. 'Plinius lib. s. cap. 2.re ei lint.
Iam quod de Alluxagora hic fertur, in eum e thhensum accipiendum, quod si animce omnes imul
cum corporibus interirent, di confunderentur, non filum corpus, danimae etiam ex eadem es,
sentiu es ent educendiae, facta secretione quadam partium infinit . N in Anaxagoras, ut Aristote, es libro i. P, Sic. refert, omniaputabat in con sus am sub tanti sie, ex e i generationeo nisu interitum eri i mente iue Deo, secretione qua a partium ut isti ex eadem illa subii an, tii particulae digeri e dii cernerentur, generatis illi cuius rei fieret si uero illil in ipsam iterum dis 'lueretur, intentus. Ita si omnia limul in eodem esse permixta dicebat. Cuius Futentiam idenhri otia refuta , recitat . in Gorgia Socrates
rum nunc reminiscimur, didicisse.
Id uero fieri non posset, nisi prius anima nostra fuisset alicubi quam in
hanc humanam speciem deuenlaeta Quamobrem & hac ratione immortale quidda anima uidetur esse. At quales huius rei demonstrationeS,
inquit Siminias, habes, b Cehes rConDDemora nobis eas. no enim satis in priuentia memini. Vna quidem ratio est pulcherrima, inquit Cebes, quod interrogati homines, si quis eos recte interroget, ipsi omnia quemadmodii sunt respondent. Atqui nunquam id facere possent, nisi inesset ipsis scietia,recla I ratio. Deinde si quis eos ad geometricas figuras, descriptiones is, uel similero aliquid couerterit, ibi manifeste cOperi et id ita se habere. Si haec o Siminia Latio, inquit Socrates, tibi non satisfacit, attende an sic tibi consid eranti idem quod nobis uideat. Dinsidis enim eam, quam disciplinam
uocant, reminiscentiam esse posse.
Haud equide diffido, inquit Sim.mias. eruta in se id expedit mihi di scere, de quo sermo es scilicet remi aduersus Polis utentiam di putans. Cum igi so nasci. Ac sei ex his quae Cebes coestir haec fuerit Anaxagorae nientia, ut omnia tu pit dicere, sam recordor et credo. Nieodem simul cisse mixta putarit:merito quide Socrates illud eiu dem euenturum es e uit,s animae, corpora , in morte simul intereunt, di in idem dis ludiatur Atqui hoc sine modo prima Socratis ratio explicata iit: cuius conclusio db eodem illo flatim subiungitur, cum ait: Est certe 8 Cebes maxime omnium ita, ut mihi uidetur: nes nos haec ipsa quasi deo hilo minus tamen Zc a te 5 Socrates, qua ratione id modo probare ipse
aggrediebatis , perlibeter audirem. Hac equidem ratione, inquit So, crates, confitemur sane quodammodo, si quis alicuius reminiscami , Oportere ipsissim prius aliquando id sciuisse. Prorsus, inquit Simmias.cepti fatemur, sed uere reuiuiscentia co Nunquid ergo ec hoc cositemur est, atq; ex mortuis Uiuentes fiunt, inquit quoties sessilia hoc modo
mortuorum s supersimi animae: at que bonis melius est, malis uero peius. In qua concilistone, di ante corpora extitiisse animos, O cst illii extare affirmat, di bonis malis l. pinemia consituta ac poenas inquit.
Atqui oc secundum illud L Socrates, inquit Cebes, quod frequenter usurpare soles, si modo uerum est, prouenit, reminiscentiam eam esses Dico aute hoc pacto. Si quis aliud quiddam uiderit, uel audi uerit uel alio perceperit sensu, neque solum idipsum cognoscat, Vertim etiam cognoscat aliud quiddam, cuius noti,na eadem , sed alia scietia sit, non,
.i , . A ne merito dicem US, hunc eius rei re,
duciplinam indelicet nostram nihil so minise in cuius pei tren erit notio esse aliud quam reminiscentiam: Ni nem et Quonam pacto id dicis, inisecudum hoc inqua, neceste est nos quit Simmias: Hoc inquit Socra,
36쪽
s6 COMMEtes Alia qilodamodo hominis scientia est. alia lyrae. Quid ni, inquit
Sinimias. An ignoras hoc amantibus euenire, cum lyram aut uestem,
aut quid aliud ex his aspiciant, qui
bus uti eorum ama tar cosueuerunt
Nam ec agnoscunt lyram, Sc simul
mente serina recolui puelis cuius erat lyra.Hoc uero est reminisci. Ceu si quis, cum Sinam iam uiderit saepe, DCeberis recordetur, & caetera eiusdem generis infinita. Infinita per Ioliem,inquit Simmias. An no igi rar inquit,tale quiddam recora in quaedam est Maxime uero si id nobhis in illis cotingat rebus, quas longitudine temporis,& negligentiae obliuioni iam tradiderimus: Ita certe,inquit Siminias. Quid uero, inquit Socrates: Cotingaene, iri qui qequum pi(stum uiderit,pictam cs lyram, reminiscatur hominis r Atque cum pictum aspexerit Simmiam, ueniat illi in mente re Cebes: Sicutiq;, inquit. Nonne euenit etiam, ut qui Sinimia inspexerit pictu, ipsius quoq; Simmiae recordetur Euenit
certe. An non secundum haec omnia contingit, tum a similibus, tum a dissimilibus reminiscentiam pro A; uenirer Contingit. Verum quoties a similibus quispiam reminisci tur, an non inecesse est id insuper ita, telligere, utrum deficiat hoc fecun dum similitudine,nec ne, ab illo cu i US repetita memoria est: Necesse est. Attende sane, nunquid haec ita se habeat. dicimus aliquid esse aequale non dico lignum ligno,neque lapidem lapidi, neque aliud eius odi siqquicquam, sed praeter haec omnia a liud quiddam aequale. ipsum dici mus ne aliquid esse, an nihil: Dici mus per Iouem, re quidem mirifice. An scii nus re ipsum quod est ae, quater Omnino quidem. Unde nam scientiam eius accepimus et Annon ex his quae modo diximus, uidelicet cospicati uel ligna, uel saxa, uel alia quaedam aequalia, ex his it . iud excogitauimus, quod ali ira est
quam haec et An non aliud quiddam
apparet Considera uero ec hoc pa,
elo. Nonne saxa, uel ligna aequalia, dum eadem sunt,alias aequalia, alias inaequalia nobis apparet Penitus. Quid aute ipsa aequalia, postunt inaequalia tibi uideri r uel aequali tas, inaequalitas: Nunquam, o So, Crates. Quamobre non idem sunt haec aequalia, atque ipsum aequale.
Nullo modo idem mihi apparent,
Socrates. Veruntamen ab his ae,
qualibus quae alia sunt quam ipsum illud aequale, ipsius simul excogita. sti scientiam, at 3 percepisti veris sima loqueris. An non siue simile ipsum sit, siue dissumter omnino.
Nihil sane refert. quatenus enim aliud cospicatus, ex hac ipsa perspectione aliud intellexeris, siue simile, siue dissimile, necesse est hinc reminiscentiam prouenire. Et maxime
quidem. Qiuid uero a didr Anstenos habemus circa quae sunt in his quae modo dicebamus aequalia, li, gnis, saxis qs Scalijs: Videtis me ita aeqiralia haec este, ut ipsum quod est aequale et an deesse potius aliquid, quo minus talia sint quale est aequa, te ipsum, an nihil: Permultum ceris, te deest. Nbnne confitemur, Ilaan, do quis aliquid intueris, animaduertat appetere qui de hoc quod in pi psentia uidet, esse tale quale quiddaaliud ex his quae fiunt, uerum defice re,neq; posse tale esse aequale, quale sit illud,sed deterius elLe,necessie e
se eum qui anima ita tit, ante cognouisse istud cui dicit hoc quodammodo simile fieri, sed ad plena simi
litudinem non accederet Necesse est. hiid ergor tale ne aliquid contingit de nobis, necter circa haec ae qualia, ipsumcnaequale iram plurimum. Necesse est ergo,nos aeqUab lis ipsius scientiam ante illust tem, pus habuisse, in quo primum itidentes aequalia, agnouimus conari quiadem haec omnia talia euadere quale est ipsum, attamen a perseetione Lpsus abesse. Ita est. Atqui eo hoe contemur,nos neq) aliud e id agno, uisse, neque agnoicere Poste, quame ex
37쪽
os IN PHAEDONEM syex uisu, ires tactu uel alio quoda sen inde uero freti sensibus circa ipsassu. similiter enim de his omnibus iudico. Similiter, o Socrates,ad id se habent, de quo agitur, ostendendis. Atqui a sensibus quide intellexis se oportet, omnia qua subiecta sunt sensibus, illud quod est aequale appetere, quamuis ipsum no assequantur. an aliter dicimus et Haud aliter. Ante enim quam inciperemus Ui,dere, aut audire, alijsi uti sensibus oportuit nos aequalis ipsius scientia
possedisse, uidelicet quid ipsum sit:
si modo aequalia hae quae sensib. sub iacet, ad ipsunt adeo relaturi simus, ut iudicemus anniti quide haec omnia talia quale ipsum est euadere, ueruntamen deteriora relinqui. Ne, cessarib, inquit Siminias, exsuperio scientias, illas quas ante habuera.mUS,recsPimus: nonne id quod di scere appellamus, esset scientia pro Priam recuperare: atq; id reminisci
nominantes, recte nominaremus et
Recte. Fieri enim id posse apparuit.Videlicet, ut cum quis aliquid senserit, uel uidendo uel audiendo, io uel aliter sentiendo, aliud quiddam
ex hoc agnoscat cuius erat oblitus,
cui quidem hoc quodammodo propinquabat, siue simile sit id,siue dis simile. Ita quod iampridem dico, eduobus alterum. Aut enim scientes nati sumus, sciniusq; per omnem uitam omnes : aut quos deinde dicimus discere, duntaxat reminiscutur,atv disciplinareminiscetia est. Sic ribus id, o Socrates,sequit. An nori aD omnino feres habet, o Socrates. vis statim, inquit,nati indimus,& audiuimus, alios cli sensus exercuimus omnino. Oportuit autem,ut di, ximus, anteharcipsius aequalis scientiam habuisse. Oportuit. Quam,
ob rem, ut uidetur, necesse est, ante quam nasceremur,eam comprehen,
disse. Sic apparet. Nonne si eam sortiti ante natiuitate ipsam iam ha betes nati sumus,sciuimus et ante ortum,atque statim nati, non solum i, psum aequale maius m de minus, Veis rumetiam eiusdem generis omnia No enim de aequali magis nunc nobis est tarao,quam de ipso pulchro, de ipso bono, de ipso iusto atq; san, dico, de omnibus quibus proprie hoc ipsum quod est assignamus, ta interrogationibus interro-trum ig(t eligis o Sinimia r uel cum scientia nos esse natos,uel reminisci postea quorum prius scientiam ac ceperimus: Ambigo,utrum in pi aesenti, Socrates eliga. Quid Vero,
potes ne eligere quid de hoc uidea tur tibi et vir sciens potest ne eorum quae scit reddere rationem,an con tra: Necesse est, o Socrates, post e. An uero tibi uidetur omnes ratio nem de his que modo tractabamuS, afferre posse. Optarem eqUidem- sed multo magis uereor ne craS nullus hic homo it, qui pro dignitate id sciat enicere. Non igitur 3 Sim
mia, putas omnes hoc intelligerer Nullo modo. Reminiscuntur erago quae aliquando didicerant. Necesse est. Quando uero acceperunt gantes, ocresposionibus responden no aninis nostrs scientiana Non enim, tes: ut necessi riis sit nos antequam postqua homines nati sumus. Non nasceremur, horum omnium sciensetiam habuisse. Est ita. Ac si acce, piis scientijsi non semper obliuisce
r emur, oporteret oc cum ipsis nasci, semper etiam per omnem uitam scire. Nai' scire id est, acceptam alicuisius rei scientiam retinere, laec amisisse. An non obliuionem scientiae certe. Ergo prius. Ita. Erant igitur, Simmia, animae etia prius quam in humana speciem deuem rent,seorsum a corpore, intelligentiam' i habebant. Nisi forte, o Socrates, lumnasceremur, ipsas scientias acceperimus. Nam id etiam tempus reliquuest. Esto sic o amice. Sed quonam
laeturam esse dicimus Ita prorsus, o alio tempore eas amisimus Non eiso Socrates. Sin autem accepta ante nim habentes iam eas, nascimur, ut ortum scientiam, nati arnisimus: deo modo confitebamur. An in eodem Perdi-
38쪽
6o c o M M Eperdidimus, quo dc accepimus an aliud tempus efferre potes: Nullo O Socrates modo, sed nihil me dice
re, minime aduerteba. An ergo sic
nobis seres habet, o Si nimia resi usdem sunt ea quae quotidie praedica, mus, pulchrum scilicet quiddam atque bonum, re omnis eiusmodi es sentia, ad qua in omnia sensibus persecepta referimus, quar & pisus erant nostra, tanquam nostram querentes inuenimus, atq; ad ipsius exem, Plar referimus, necesse est ita ut 8c i, psa sunt, nostram quoque animam Prius etiam quam nasceremur, extitisse. At si haec non sunt, frustra uti liratio inec tria elata esset. An no ita se Iiabet: atCp pamecessitas est, &ipsia esse, oc animas nostras, aris EqURNasceremur: Sc nisi ipsa sunt, ne is laetec :uti sunt. Mirifice, o Socrates. Eadem mihi iridetur eme necessitas, at, que pulcherrima lui cratio nos peris ducit, ut similiter tam animam no stram, quam essentiam ipsam quarti modo dicebas, ante quam nasceremur, extitisse confiteamur. Nihil e nimiam certum habeo, quam esse e-
fusi nodi omnia, et quidem maxime, scilicet pulchrum ipsum, Sc bonum, alia si omnia quae tu modo dicebas. Et quantum ad me adtinet, satis es h demonstratu. Quid uero uidet Cebeti oportet enim illi quoque persuadere. Satis re illi arbitror per suasum, inquit Sinimias: quamuis
omnium repta nantissimus sit, scaci credendum tardisse sinus. Opinor tamen sufficieter illi probatum, an, te ortum nostrum animam extitis,
se. An uero post interitum nostrum etiam futura sit, nec milii quidem i, psi, o Socrates, satis adhuc uidetur ostensiani
Explicat imus breuiter primam Socratis rotionem de immortalitate animorum : nsinc, quid Cebes mentionem etiam fecit eius rationis, qua uti frequenter et solitus Socrates, qliae ex re
cordatione animi petitur : eandem sui iungit tu, periori: tum quod ex illa ipsus en erat, tum quod id ips in confirmandam pertineat. Huius illi tem rationis pundimentum est, quod ex humu-
nae menti; notionibus, d nctura insculptis, sistas
recordati olles Plato uocat, animos ante corispus fui se docet indes, eo se inimmortales es e
concludit. Sed antequam ratiostes bes colligo, inprimis uidendu est, quae fit baec recordatio apud Platone : tum, cur ex ea ille nos ros animos doceat ante corpora extitisse :postrem,,argis, mentum imum cenasti iamus. Recorititio Platonsilit ante dixi,appellatur notiorta alicuius, at o natura nobis ingenita, qua facile quid ii percipimus. Cum enim ueris pentinuir, falsa dijudicamus, ac rerum diuersuram formas ingenii dexteritate magna percipimus, eorundem recordari ui emur: quae quidem mentis dexteritas Graecis tu serorae,ium et ech Latinis notio appel
latur: ens quas lux quaeda mentis, ad res percipiendus accomoda, gruma illustrarus auimus blustinatura duce, sic sine doectore multa cognoscit, ut Deum sie: uel res a mi gistris traditus facile
6 percipit Ais huiu nodi etiam notiones, ut Nemesi tam lib. te Natura hominis ait,Plato uocatota se rhytis,id e recordatione si perioris uitae:
stonia nou idem in Menone dicit, nihil aliud est nolli a cientia, si in recordatio qisiectier cum discimus propter notiones illas nobis in iste; rminisci videmur In eo igitur dialogo, Socrates plierum quendam interrogans de figuris Geometricis, quarum ille demon rationi quus a naturaedoetus uisentitur,ficientiam nostram recorda si tionem es erit,duabus de cat is prima, quod redie interroganti sepe uere res ondeamus, in serae nunquam cimmi sui clima, quia ex eo rum quae sensibus percipiuntur cognitione, sor mam qu ndum nae i eam comprehedimus, qua nos reeprius menti ueluti insculpta erat. Ex quo heri, animos no ros ante corpora susse, quando iem subito illi ex imperfecto perceptioni is persed timi rei uotitiam tenere minime possient. At uiui 'iodi sane rationibus Socrates tui in Menone, tum in hoc dialogo, recordatione es quandam superioris uita in animis nostris inquit: Idem pertius explicans Plotinus de sensi
memoria, ira in siit animi notiones accidenti
bus non ei e Foules, sed ueluti uires quassumi
it inatura insitas: cuius generis est imagina tio, intellectus, sentius. Ergo, notioncs hae nais turales cum Pt, j quando quid animur perci. piat, imaginationis uires illus continuom a tum educit,tum p recordari uidetur. Atque haec est limina Platonis ententi re, quae umor et religioni nostrae congraentior uidetur . Platonis alitem rationem illam, quod no rum scires t re
39쪽
cor duri, Aristoteles libro primo Posteriorum A
nubticorum refutat,cum ait, omnem nostrum cognitionem e intelligentiam ex enteceZenti feri cognitione : quili diceret, notiones quas m naturales infitias nobis esse, quibus quidvis jacile percipiam; s. Et quamuis a Platone hac in redis, sentire ille videaturi milli teme, si rem bene peris ictus, is ensio est. nam quod Plato recordatio nem siue notiones nobis iis rus uocat, Aristote
lis antecederem cognitionem nominat . ibi si ille Platonem reprehendit, non quod recorZationem
illam silue notitias infitias nobis esse dixerit: sed
illia ex earundem recordatione scientiam oriri putauerit. Nam re libros. de Animo, cum intelleElam noctrum ueluti tabula, in qua nihils t depictim, esse ait,e fidem suos intelligibiles res es
docet: hoc est, notiones illas tanquam facultates,
quibus ficile obiectas res pol it quis chre ede re. Quod Iamblichus , Philoponus interpret ti,eandem esse Platonis di Aristotelis in hac partes mentium aflirmant: siquidem Aristoteles in intelligete intelli tiles res secultate ines e dicit:
Plato vero rationes rei gna, di recor illionem, sed ad Platonis interpretatione redeamus. Clim ergo recordationem hanc nobis, ac notitiam rorum inesse Plato multis in locis, is in hoc dialogo dicat, quod eodem in hac uita siens si comparari non posse putet, quando i nobis pueris tr i,
gnaris rerum omnia percipiatur, ante corpus inquit animam nos ram extitiste: uti iis ne nos in hoc di logos o im confirma sed in Timaeo e
ii iii, inomide, lijss locis, ubi animu ante corpus extare, di ex diuina mente in corpus ipsium
deficendere afrmat. Citi etiam sententis Aristoteles lib. a.di . de Generatione cnimal. ac lib. a. de Animo, dissentire uidetur, clim mentem no-
seram aliundeprouenire ait. Quo fit, ut ille est di estimum i corpore separatum, di si Deo misissum, at s cute corpus e illim, dicere cum Plato, ne uideatur. His ita explicatis,ad Socratis ra- tionem expendendum ueniamus. In ea igitur ille
primosci etiam nostra recordatione es e probat, cum cit: Una quidem ratio est pulcherrima, quod interrogati homi nes, si quis eos interroget, ipsi omisnia, quemadmodu si int, respondet:
Tum argumentatione immortalitatem animi in de ducta concludit. Q Aoniam autem tota brum, ius argumenti vis ex eius rationis, quod nostraficientiasit recordatio, confirmationependet, ean sidem rationem Socrates inductioneprobat, cum ait: Hac equidem ratione, inquit SoDONEM 6scrates, constemur sane quodammodo, si quis alicuius reminiscatur, ois portere ipsum id prius aliquado di, dicisse. Ratio autem ipsastic habet. Recorda tio est, rei oblitae aliqua ex parte instauratio, quid in memoriam recolimus, Rod elapsum pen8suerat:qua ipsa pullo modo fieri potest, nilii eius
rei quam recordamur,cognitio praces eri t. Eandem veril recolimus uel militudine quadam eius o rei quam nouimus,uel dissimilitudine:M cu suis sculanas quaestiones audio, Ciceronis recordor: uel cum Romam uideo, in Caesaris recordatione genio. Similitudo enim rei, uel di illitudo, me moriam revolsare lolet: quoquo modo tamen recordemur, nouis e prius nos, quae recordamur,necesse est. Eoc si tuto, ratio iij construi, tur. Cum quid uisimus, arum limus, aut sensu aliis quo percipimus, recordatio statim ue idea eius, Zem in mentem uenit,quando uel alicui reis ou, o te usi timur, uel ruterroganti res on ledilis, at/qui eius rei essensus, siue idea ines e nobis AEnaret, antequam per sensus rem cognos comiter et ante sensus perceptionem isti tu nobis cognitio
fuit, crumilis recordamur. Nam cum corpus aliquod aqua, uel inaes ale cernimus, qualidam ideam
utim tali litatis uel iri aequalitatis mentinois rae in tam intelligimus, per quam fit os en unergo ille illa ante rem 'ns' perceptam nobis eis rat: nec enim rem perfectam imperstetit ei us perceptione cotinuo comprehenderemus. Quod si ergo id ita est, animum, cui notiones illae punt, ante corpus extitisses equitur, ac propterea illum immort levi e p. Allerii enim de duobus sequi tur nec lario ex Superiori dis utatione, cum alicui rei hisu perceptae a lentimur,uel scietiam e ius rei nos prius 'abuisse, di cum illa natos cier uel recordari eiusdem pene obliteratae: quotam , autem modo id sit, animum ore corpus, ut e constili. Nam sit postquam nati sumus, eam scientiam accepimus, igitur et notionei rem semul cum stus itum apprehensione ingenerentur: quod contra sic ut si rilisus,dum nasceremur, scientiam illi accepimus, quod Cebes sub cini neces e eri eo de tempore obliuifici nos perceptae rei, cuius recordamur : i quidem compreheviendo res 'nsibus,
impressam nobis notionem tue recordatione enistimus: quam n Uentiremus ut is, si rem percepta statim cognosceremus,notis s illius nobis impri, meretur. Ita fit,ut cum idea illa rerum percepta
rum quasi recordatio praecedetis cognitionis sit, eadems iam inde ab ortu nobiscus i nata: nec
no indes equatur,an mam, cui eade notio inerat,
40쪽
c o M M EN r A R r u vente corpi suis e. Haec est totius argumenti io tu linis: hoc est,Deo artifici, clite item terrenocratici flumina ii qua ille solum id contendit probare, arrimas ante corpus extitiste: quo demolia Arco,immortalem ei se animam concludit. Sed quoniam inter urgumentundu Socrates Juo haec
attulit, grumae dis cultatem parerepo stit: alterii, quod cognitionem noliram perspisus fieri putat, cum prius recordationem nostram esse sitienti indixerit: iterum,quili animum nos bu ueluti boni pulchri i eam illam, ej quam omnia res eruntur, et e itiquit: ea quos nos breuiter exponi mus. Cum scaentium nostram Plato ex recordatione,Ja notionibus i ii tura nobis iisti eriputet, eam postea recordationis fidentiu feri nocorpori includeretisr: id est, cum m pruno erat uehiculo, in quo naturae intelliatilis fuerat omnino generatus, quemadmo tu Plutonici omnes asserunt. Quo nomine Jmiles etiam nos si eri Deo per contemplationem rerum intelligibilium, PI,
to saepe dicit, quorumi in ud pristrum animi hos rinaturam intelligibilem reuocitri illuc videamur. v e re haec fatis: quando multa diximus, dilo dicemus si o loco. Atque hi ut modi ratione imis mortalitatis animoru Socrates, de qua diximus, utitur in Menone,cuin immortales e se illas ex eo ulilhqllod rerum omnitim iteritus in animo sit nostro, nostras omnis si enitu perioris uita sit
posse contendit,nil per hensus,cum ait: Atqui recoriatio. O lium ipsam tum ex eo, tum ex hoc hoc fatemur, neq; nos aliunde ida, libro, Cicero lib. i. Iusculanaruor expressit synouisse, neque agnoscere posse, 6 Sed nunc etiam restat multorum ex triuiti, uel tactis,uel alio quod i fen dubitatio illa, quam in medium Cc .su. Cuius rei sensits est, quod quamuis notio- hes adduxerat, ire uidelicet homine nes ill praecedetis uitae in culptae nobis simi, mi io moriete, simul anima dissi spe tu , at,nim amen educi in lucem pol isti, ni ij sensuum que ita esste desinat. quid enim pio hi perceptio Jat. Cum enim quid sensibus percipi
mussat in notiones illae quasi scintillat incenduntur, mentem , illustrant. Vnde Ar boteles libros. de Anima,nubit nos mente cit percipere,quin id prius pens, comprehendamus. Siquidem cornpr
hensio illa mentis per sensus siecta, quasi reuocatio quae iam potestatis in actum est: quemadmobet fieri qui de illam, oc aliunde coiistitui, at si esse prius etiam quam in corpus hominis laberet: postquam uere ab eo discessierit, tunc illa insta- per interirer Recte loqueris Sina linia, inquit Cebes. Videt enim quasi dimidium eius quod oportet Pro
dum edito in luce puero,uis is,qui potestate prius halum, ante uidelicet quam nascere in illo erat,in a tu postea reducitur. Qua et i m jo mur, nostram anima extitisse: opor
de causa Aristoteles lib. de Anima, dum intelle tere autem id quos os edere, pos .
quam mortui fuerimus, non minu'sore, quam esset ante Uam nascere ,
mur, si modo sinem suum demostra tio sit habitura. Demonstratu quiadem est inquit Socrates, istud o Siminia, oc o Cebes, etiamtoc: si modo uelitis, id quod moclo probatum est, re illud quod ante concessera.d tum potestatis vocat,aptam illum rerum pipiendarum facultatem menti no rce in tam, re, cordationem hanc a Socrate traditam i it lige, re uidetur. Nam cum intelle rus ille potestatis ni
hil opitpercipere, iis heu, mn functionibus inh
iellectus agens utatur, si , sit omnis nostra cogni tio ex et silvis orietur, quod lib. i. de Filimasphilosophia idem ille locet: ita tamen, ut notiones an mi illa sensuum perceptione quasi excitentur, O o musari selicet omne uiuens rana Oxut Plato sc in si it,in memoriam reuocetur, propter 'milem lensum percepti onem. Cum enim citharum videmus,mus iciae idea animo nostro in
sculpta in mentem uenit. His itas expositis, illud rursus uideamus,quod ait: Si quidem sunt illa,quae quotidie predicamus,
pulchrum scilicet quiddam, atqJ bo,
num omnis eiusmodi essentia. Quoniam animii nostrum ante corpus Fui te, iocrates ex recordatione no traprobauit, qua
tuo fieri, in unu connectere Si enim est anima prius: ec quum in hanc uelut uitam, fit I homo, necesse est noaliunde eam quam ex mortuis prosicisci: cur saeo necessarium sit, ut etiam post morte corporis maneat, quum oporteat ipsam ad hanc uitam reti exti Demonstratu igitur oc nunc est, quod dicitur. Ueruni amenti demi
, , ni tu atq3 Simmias, cupere idem ristis nam idem ipse tunc fuerit,in his docet. Itaque sus diligentius pertra Hari: ac lor li- Q ct eum in uit i ea bonitatis, pulchri tan pueroru more formi saxis, ne xe: