장음표시 사용
21쪽
corporis attigisti Loquor autem de omnibus, ueluti de ipsa magnitudi ne, de simitate, de robore ipso, ac
essentia: id est, quod unumquodq;sit, nunquid per corpus quod in his uerissimum est, perspiciturr An ita se res habet: Quicunq; nostrum maxime Sc sinceris sime cogitare mente se coparat ipsum quod aggreditur
cogitandum, hic proxime ad cogni tione ipsius accedit et Prorsus. dicia ne igitur ille purissime faccret, qui, cunq; iiis a mentis excogitationem axs me se ad uia una quodq; conferret, neq; Uisum in excogitando adhibens, nem sensum prorsus ullum Ia, tiocinationi coniungens: sed ipsa secundum seipsam mentis exc ogitati, Onesincera ut es, ipsum per se quodlibet sincerum existens studeret uenari, ab oculis, ab aurib. Nut sum,matim dicam, a toto corpore liber, utpote perturbante animum, neqUe permittente ii critatem, sapientiam,
que assequi siquando in communionem recipiatur r An non hic erit dStamia, si quis unqua alius, ipsius quod uere est op os: Mirifice uero loqueris 8 Socrates, inquit Simmi, sas. No ne igitur, inquit, ex his omnibus necessario sequitur, opinione
eiusmodi legitimis philosophis usi
queadeo constare debere, ut ad se inuicem ita loquantur Necessaria iam
ratione concluditur,nos quada rationis ipsius uia ad id considerando
perduci, uidelicet donec corpus hahemus, animusq; noster tanto malo
erit admixtus, nunqua nos id quod clidesideramus, uere ad uotum consecuturos. impedimeta enim pene innumerabilia corpus prsbet, propter necessariam eius alimoniam. Praeterea morbi nobis hinc incidentes, inisi rcstigationem ueritatis impediunt: amoribus, cupiditatibus, timorib.
multiplicibus 5 imaginibus, multis denim nugis nos implet, ut uerissi, inedicat, nihil pensi unqua ac ueri i*nobis afferre. Nam ad bella, ad sedistiones, ad pugnas, nihil aliud quam
corpus, multiplex p esus cupiditas
impellit. Omnia enim pecuniariam gratia fiunt. Pecunias aUtem qUoere re cogimur, corporiS gratia, tistat eius inseruientes. Ascp ita fit. Ut propter haec omnia a philosophiae si irisclijs abstrahamur. Extremum uero
omnium est, quod si quid ab ipso o
ch nobis contingat, nos i ad considerandi in aliquid confes a mus, inuestigantibus nobis rursus ubiq; se. se opponens, tum Uultu quod aperisi uri at animum, dc quasi percutiens reddit attonitum adeo ut hoc obsa culo impediti, uertim perspicere in queamus. Caeterem nobis reuera demonstratum est, siquando optamus pure aliquid intelligere, recedere a corpore Oportere, atq; ipso animores ipsas considerare. Atque tunc,
ius quod a sic Hamus , ctri Ue a maiores profitemur nos esse, scili
cet sapientiae, cum uidelicet mo
tui fuerimus, quemadmodum significat ratio: dum a Utem in Uem US ,
nequaquam. Nempe si nihil cum corpore pure discerni potest, e duobus alterum: aut nullo modo poco sumus scientiam consequi, aut post morte. Tunc enim animus ipse per seipsum erit seorsum a corpore, PriaUS uero nequaquam. Atq; dum uiuimus, ita ut uidet in proxime ad sese, tiam accedemus, si quam minimu circorpore comerciu habuerimus, ratisque quicqua cum illo conrimicaue rimus, nisi quantia summa cogat ne, cessitas: nev huius natura replebi , mur, sed ab eius contagione cauebi,
mus, quoad Deus ipse nos soluat: atque ita puri, oc a corporis insania si
herati, ut consentaneis est,cu talibus erimus, cognoscemus i per nos i
psos sinceria quodlibet, id est fors,tan ipsum uerti. Nam impuro qui dem puru attingere nefas est. Talia equidem b Simmia, iudico necesia, rium esse, omnes discedi cupido sto, liti in uice, a is o p in ari. A n non tib iuideturr Et maxime quide, inquit Siminias, omnium o Socrates. Si haec
22쪽
as COMMEhaec agitur, inquit,uera sunt, e ami, ce, magna spes est eunti illuc, quo Duc ego proficiscor: sicubi, Sc ibi sufficienter eius rei se compotem fieri, cuius gratia tantum nos negocium in superiori uita suscepimus. Hac ergo migrationem in praesentia mihi
iniunctam bona spe suscipio, similiter quiuis alius, qui modo putauit
praeparatam sibi mentem, tanqUam purificata. Ita prorsus, inquit Sim natas. Purificario uero,inquit, nonne in hoc consistit,quod iamdudum di cebamus: uidelicet, ut quam maxime possumus, seiungamus a corpore animur hoc est, Sc in praesenti tempore, ocin futuro, a corpore tanquaa uinculis resolutum. Maxime quidem, inquit. Nonneigit hec mors appellatur solutio animae, separatio a a corporet' Prorsus. Soluere uero ipsum, quemadmodum confitemur, Omni tempore maxime ac soli stu,
dent, qui recte philosophantur. At, que haec ipsis phinosophorum meditatio est, animum a corpore soluereati separare. Non ne itar Ita uide, tur, inquis Simmias. Quamobrem, ut in principio dicebam, ridiculum foret, si uir, qui se in uita sic compara
Uit, ut quamproxime ad mortem accederet, ea deinde adueniente, peris turbaretur. Nonne ridiculur Quidni inquit Siminias. Revera igitur, inquit, recte philosophantes moristem commentantur, atq; ab ea mini, me omnium Perterrentur. Ita uero
considerae Cissentin corpus quidem ubiq; aspernentur, animum uero i, Psimn cupiant secundum seipsum ha here, non e summa esset absurdas, si tunc. quado id euenit, expauescant, moleste ferant: nes libenter illuc proficiscantur, quo quum peruene, rint, spes esst eo quidem, quo dama,hant in uita, potiri: amabant autemsipientiam: eo autem cuius commercium moleste ferebant, liberaris Anuero amatis oc mulieribus ec filijs defunctis, multi iam sponte uolue- runt ad inferos proficisci, sperantes eos ibi uisere, cu eis suersaxi quos
amauerant: Sapientiae autem V rius amator, uehementer in hanc ipiam spem adductus, non aliter eam pro dignitate ulla se comparatum, quam si moriatur, imminentem mortem Cingre feret, an non libenter hinc illuc
emigrabit Arbitrari quidem 5 anas,ce oportet, si uere philosophus sit, magnopere apud ipsum hanc opi,
o nionem ualere, Ut non alibi puram sapientia posse astequi speret, quam in futura post mortem vita. Si alitem hoc ita se habet, no ne, quemadmoedum modo dicebam, Praeter rationem foret omnino, si mortem uir eis iusmodi formidaret Per Iouem, inquit Simmias, contra rationem. Sufficiens ergo consectura erit, inquit, si quem videris moleste moris 1 rem ferre, eis non esse philosophum,
sed QIMο αματορ quendam,id est cor POriS amatorem, atq; eundem sermem,oc soAoTisiop,id est pecu niaxu honorum: cupidii: ac talem, ut alterum horsi asse Set,aut utrum
que. Omnino ita est ut ais, inquit Simmias. Proinde qua , o Simmia,
fortitudo nominatUr,an non triris e
iusmodi maxime conuenitet Maxio me. o ne Sc temperantia, cuius pleris aiunt ostscium esse, nequa,
quam prosternere se libidinibus sed parvipendere illas, ino destiamq; seruare, his duntaxat coirenit, qiai cor pus despiciuntnaaxime, at V in phi, losopIna uiuunt et Fecesse est. Si enim cosiderare uelis fori tu linem temperatianis aliorum, tibi perab fili da uidebitur asiana, 5 Socra i tes latione: Scis utiq; caeteros om
lis existimare. Et maxime quidem. Nonne igitur maiorum metum R, lorum, quicu g; inter eos fortes sunt, sustinent mortem, quando sustinet I Ioc pacto. Metuendo igitur, ataque inelu,sortes ita sunt omnes,Prgier philosoplios: etsi absurdum est, metu uel timiditate aliquem esse foris terra. Nimium certe, inquit Sim natas. Quid autem: qui inter eos moderati dicuntur, in I Uit, nonnec a simili
23쪽
simili quodam pacto assecti sunt, iii,
temperantia uidelicet quadam temperatir Qtianquam impossibile id esse dicimus: ueruntamen illis eue, nit allectio quaedam huic similis, in
is liac eorum fatua temperantia. TLmentes enim, ne alijs careant uoluptatibus , eas que appetentes, a caeteris abstinent, ab alijs supera ti: etsi uocant intemperantiam a UO Iuptatibus superari. Ueruntame ac
cidit eis, ut superati a uoluptatibus, alias superent uoluptates. Iam Uero id illi simile est, quod modo dice, hatur, scilicet quodam modo per intemperantiam fieri temperato S. Simile quidem, inquit Simm1AS. Animaduertendum est o beate Siminia, inquit, ne haec haudquaquam recta sit ad uirtutem uia uoluptates uidelicet uoluptatibus, dolo, res doloribus, ae metum metu, ecmaius minori tanquam nummos commutare : sed ille duntaxat re,ctus sit nummus, cuius gratia haec
omnia oporteat commUtarI atque
uenundari: scilicet sapientia, prudentia, pro qua, & cum qua omnia empta ac uendita reuera sitae forti,tudo, Ss temperantia, Sc iustitia, ac summatim uera uirtus, cum sapiemtia siue prudentia, ec accedentibusta recedentibus uoluptatibus, ec timoribus, caeteriss generis eiusde. Sin aute a sapientia segregata inui,
cena commutatur, adumbratio que, da sit eiusmodi uirtus, ac reuera ser uilis, nihil sani ueris possidens: uirtutis autem ueritas in horum omnium purificatione reuera consistat:& temperantia, oc iustitia, ec fortitudo, de sapietia ipsa sit purificatio quq dam. Quamobrem hi qui mysteria
nobis constituerunt, minime con,
temnendi uidentur, sed reuera iam, dudis occulte nos admonere: Qtii, cunq; non inpiatus, neq; initiatus migrabit ad inferos, eum iacere in luto: quiculas uero purgatus atque initiatus illuc accesserit, cum diis habitare. Sunt enim, quemadmodum
dic tanti thyrsigeri quide multi, Bac, DONEM 3 achi uero pauci. Hi uero, ut equide o, pinor, no alijsunt qui recte philosophati sunt: quorus quide innUme ro esse me neq; inferiorem quidem,
omni studio pro uirib.conatus sum. An uero recte contederim,aliquid ..ue profecerim, cum illuc perueneri imus, certo sciemus, si Deus uolue rit, paulo post, ut m hi uidetur. Haec igit mea excusiatio est, o Simmiaeco Cebes, qua uidelicet ob causam, ceruos, eosq; qui hic sunt, dominos relinqua, merito no aegre feram, neaque Perturber. Spero enim me Sc illic, nominus cs hic,honos dominos amicos s inuenturiae. Multi uero id minime credui. Si igit defensio mea uobis inagis quam Atheniensib. tu dicib. persti asit, bene seres habet. Cum Cebescat .m i Socrate quaereret, ur
Aesopi fabulas carmines cripsis et, id , sibi ab L.
ueno philosopho di Stum assererer, iocratesseiusce rei rationem Fupri reddidisset: nunc, quia
eidem Eueno Socrates ipfie dici iubet, ut femori, entemsequatur, eandestis morte expetat, quilinis rumi inrat,admiratus Cebes ea quae dicat,ne gat aut Euenum ipsum, ut alium quenquam ultro
mortem expetiturum. At vero Socrates aliud
quiddam per mortem illam intelligens, quo posse. explicabit, Cebetis admiratione tollit,re bene declarata. Sed nos, ut omnia explanatius ape riumus, ne quid sit disjicultatis, haec tria expona, mus quibus intellectis,res tota explicabitur: pii
milim, quisset Philosophus uerus, di quid Philo,
fiophia:hecundo, cur mortem philosophus debeat expetere, di quae nam mors illi fit: postremo, qua rationese nemine occidere post putet, cum mortem si Philosopho dicat expetendam. Phi losophus, ut Alcinous in lib. de Platonis dogma, te, ais mul iusteistantur, e ficiendi fiucuosus:
i Philosophid, id en, scientia situdiosic appella,
tus,Idem cutem, cum in cogditione rem di contemplatione uersari debeat, animum ad id praeparare, di quasi excolere debet. Nam optimae ii
tum in primis naturae, facilis , ad percipiendum quo cutis disciplilia genus ei oportet: tum re rum stabilium di aeternarum istudi sum, itemq- verace: deinde assectus copositos, et rationis ubiniectos habere, ars elato ingenuos cnimo esse,
ut res ciuiles contemnat, nec vulgi opinione tra batur. Et cum e duplici uitae genere contempla,
trix uisisset longe praestantior,ut Plato, A
24쪽
relicta uita actuosa. Qui autem talis esse nolit, is philosophus non est: quemadmodu lib. s. de Rep. inephilosophi ueri ac f. Fi ineviens discrimen ait, dis in Dinomi e ct Amatoribus declarat, cum artes illas cόmemorat,quae 'intiuiro sapiente discendae. Cum ergo philosophus, si uesiviens, Platonis 'ntentia siu talis: quaesit philoso, phia, deinceps uideamus. Philo ophia quidem, ilii Socrates in Amatoribus dis erit, scientia est, quast grumifidi is alios nos it int ne boni, an mali: ut Alcmus autem refert, cupiditas rumientiaesolutio ue animi a corpore, conversio ad diuina
rum rerum contemplationem. Eadem communi
nomine st Platones ientia nominatur, quod rorum humavarum ac diuinarum scientia,t: cuius
e ciuin y partes dis is lib. . de Rep. Plato iisdem recens t. Hoc aut in loco philo, phia corporis mors, di solutio animi i corpore, definitur in 'hi uerbis, is etο μὴhurima abio Tiseto ut etaep Mos*ωρ, λυσιr H a veterum M. Retr vir σώμαT . His ita consill litis, doceamus, cur morte debeat philosiophus expetere, et quae nam mors illa sit. Mors, ut hic Plato desinit,est animi 1 corpore 'cretio, cum ait, αἰαμπ αvo
Aωρ. Qise quidem definitione Cic. lib. i. quaest. Tusc. iud uerbii sic expres it: Est interitus, quis di ejus, et cretio, ac direptus earu partiti, quae
ante interitum iunctione aliqua tenebantur. Cum
ergo Fc mors communi uoce definiatur,quae nam eadem sit haec de qua Plato loquitur, videamus. Qua in re prius,quem admotu homo ex anima et . corpore costet, dicemus. Anima intellectile esse, et a Deo exortam,Plato in Diqueo, ac locis illi susi matus sum in corpus dependente, integruanimal constituere. Si litie tria animoru gehicuista omnes Platonici agerunt,quibus anima ex inotellectili mundos ue a Deo in corpus dependat: primum, cum ab arti ce iis iunioribus Ziis tribditur,ut ex intelleZblisit 'Filis: cudum, cum d Dijs iunioribus'stis .cti, corporeorumpus uum uestigia 'quitur: tertium, quanto terreis
no corpori infunditur. Eoc igitur modora per
hosce quasi gradus, in corpora Zelabi animos,
ENTARI I. Plato, di cum eo Platonici omnes exissimant: ut Plotinus, in lib. de Animi descensu in corporae Iam duplex mortis genus apud Pictonem e talterum , animae in corpus delabentis, qgae, quid ex natura intellectili ad 'nsilem migrat, mori dicitur: alterum , animalis totius ex ani pia corpores conii antis. Hoc rursus genus est duplex, Macrobio teste libro a. in Somnium Scipionis cap. 3. unum naturale, cum a corpore ani malo uere anima dis edit: alterum, quod uirtutibus acquiritur, cum eodem animali uinente, canimus Ipse per contempletionem i corpore pes abducit. Atque hoc sane mortis genus ea illuc quod Picto in hoc loco significut , quoique iphilo opho ait expetendum. Nam philosi hue
beneficio anima e corpore 'gregatur, dum e ius des illecebras Stiones fugit: corpus uero moritur,s edatis omnibus assectibus. Haec est igitur illa corporis animi que 'cretio, i Pli pitone allata. Quam Porph rius etiam in libro de Abstinentia animalium con 'rmat,uitanZa es' omnia praecipiens, quae mentem corporeis re bus Hygjnt, quoniam 'ensilium rerum perisceptio animum uehementer perturbet. Nasticum ibi mens fit, quo se ipse intellectus con, verterit: nece eri, itidem eum ad intelligibilus reuocari, neglectis=nsilibus , ne ipsorum ins spe is uestigiis, corporeas aspectiones 'quatur: ac de causi tantopere contemplationem,id est,pbi sophiae siti tum commendat Plato , quod eo ad diuinarum rerum cognitionem es eramur, nullum corporis motum es enatum sentiamus, . dicto philosophiae penitus animo. Atqlle huius modi sane hominem, mentis contemplatIonide litum, uerum es , Plutonici omnes dicunt. En enim huius .nimalis ut auctor eri Plotinus in libro, Quid homo quid unimai uite ditaplex: una peculiaris animo ipssi, qui st centem, plationi diuinorum dediderit, i corpore, quantum 'eri potest, extricatus: altera tol l enimanti , quae qusi prioris iniceo est, quaeque in rerum sensilium durumtaxat cognitione uersatur. Ad ill in ergo priorem , quam philos phando edipis imur, Pluto nos hic uocat,dum dit, Coraporis mortem philosiopho eis expetendam Hoc explicato, uideam sis, cur ' praecepto Socratis nemo pos it occidere.'Cum duplicem es e mortem dixerimus, linam naturalem, at teram per contemplutionem philos hic im
tum: iunci philosopho eis expetendum, Socrates idem ait: illam euitandam, cum nemo se
25쪽
3g I N P Η sed cur, inquies,ut mortem illam priorem amplectimur hinc posteriorem declinem usi Certe, ut Socrates hoc in loco docet, refert Macrobius lib. i. in scipia fonnubia non nobis istes Deo subiecta est uita nostra, quam eius inii j v mini,
me oportet abrumpere: tum quod, cum in Deo-rgin potestate simus, ais eorundem prouidentia regamur, nec illis etiam inuitis obire mortem liceat deinde, quia inulto domino, diserre ii quod in loco aliquo ipsie repos uerit, nemo iure psit: po tremo, quod i quis i corporesese explicare ante tempus a Deo tibi prae riptum uetus,um,mo uillo Inillilletur. Hinc ergo concludit Puto, seneminent corporea illa uita pose priuare: ut
Cebetis obiectioni re pon eat, dubitatis,qui 'eri pol it, ut mortem expetat Philosophus, nec 'itamen inferre manum posit. Hoc ipsium Cicero lib. i. Tusc. uidetur ex hoc loco mutuatus, in P, , uerbis: Vetat enim ille dominans in nobis Deus, i, nulli u huic nos sito demigrare. Idems apertius in Somnio Scipionis: Quare, inquit, tibi Pu-
di, bli,ery omnibus animus e l retinenJus in cor, i poris custodia, nec iuuisiti eius, i quo ille e lito, b, bis datus, ex hominum uita migrandum est, ne dii munus at ignatum d Deo defugisse uideamini. Postquam haec Socrates contra Cebetis opinionem ita docuit, eadem Philolai P thagorici auctoritate confirmat: qui, ut ex ips' acceperat
Cebes, ac Simillias, limanum animum contemplutione d corpores egregandum eje dicebat,ini ni me tamen per mortem animalis seiungendum.
Hac quos in flententia Plotinus e P in libro de Eductione animi a corpore: item Porphirius, in lib. de Abstinetia: di Obmpiodorus, qui quidem superioribus addit, epos e quenquam in me
uera uec itate occidere. Sed contra Socrates semit, tum in hoc loco, tum inal s. Η tenus ictitentia Socratis sist explanata, ut retulimus: nunc
ne in illius uerbis quid res et disj cultatis, eadem breuiter expli entur. Tum ergo mortem Philosopho dicit Socrates expetendum, clim iubet Euedum, e iam morientem sequi debere, quando
item philosophus fit:et philosvho omni siti mors,
ut probesoni suae res Fon leui, expetenda. At Cebete id ol ieiente, neminem sebi manus aferre posset obieStionem hanc Alliens Socrates, in q it, Nulli quidem licere, se occidere: utile ueroes , contemplatrici hac morte defungi. Addit et causas, cur nemini sibi mortem liceat co cistere, cum ait: Verula tamen id mihi 6 Ce bes a diste dictum uidetur, Deos quidem habere nostri curam. ies cubi DONEM STedhue Cebes idem, ac Simmias, ignorare se dicerent, quod 'nam mortis illud tenus es t , de quo
Socrates loqueretur, id primo ipse explicat: tum eius modi mortem is e commemoratam, philo moepho docet expetendam :i is filio exemplo consi ramans, causam reddit, cur nolit apud iudicesse defendere, qua ipsa uel in Apologia is utitur. Iam quasti apud iudices ipsos causam suam ageret, ita coram amicis prosopopoeia quadam usus conten disiphilosopho mortem expetendam: ac sie proin de,ut philol vivae udiosium, in causa mortis de hendere nolle. Ego uero iudices ratio, inem uobis reddendam iam puto,
quapropter qui se tota uita in philophia exercuerit, morte ita turae hanc debeat contemnere philosophicam ii ero illam expetere. In his ergo Socrates, quid Fit mors, docet: tum, cuiusmodi mortem philosophus debeat expetere : et quaesit vera illius uita doctem ὴ, quid philo phia, et quomodo animum a corpore i inligat. salioniam autem hoc loco millia occurrunt, quaeponuit difficultatem parete , quae it uera philos. hi uita dic
mus: item, quo paeto a Platonicis homo non cor
pus, ed mes esse dicatur: tum qua rationes ensius, et ascetus, a te, o deo corpus ipsum, animo sit mipedimento: pol tremo, qui animi s contemplatio ne purgetur,uerum,sipiet i sequatur, 'quae rusus uirtutes eundemsoleant purgare: ati: cur nemo in hac uita, ted in altera,verum sapientiam cons equatur. Vera philo ophi uita, ut Plotinus in lib. de Beatitudine refert, intellectus ipsie hominis ell, a c orpores se abducens quo enim magis a rebus corporeis animus se gatur, eo ueritis ac sincerius uiuet: quo autem se illis magis addix rit,eo certius morietur. Nam ut uita animi quindam aEctio es , si corporis nullira diuersarita quos uiuere illum uere dicimus, qui se minus corpore dederit. Eodem pere modo intelligentiae separ
tae uiuaciores hominibus urat, Utq; horannum animae reliquis animantium unimabus. Itaq, uera philosophi uita est, contemplatio, di a corpore dis olutio. Hoc ita explicato,doceamus, Pomodo hominem non corpus,fled animum ipsium esse Zicant Platonu i. Plotinus in lib. e Beatitudine, hominem uit,probum praesertim,non esse compostrium aliquid ex animara corpore, sed unimum ipsum rationabilem. Id autem probat ex eiusdem ani mi secretione si corpore, quod idem corporeat Omnes res contemnat, quod que felicitctis de uitae sit capax: no autem unimal ipsium. Huncse quisus in lib. De ammadidaemone Pro Elis,er
26쪽
COMMErare illos inquit, qui hominem esse animal ex mim o v corpore compossitum putant Tec elimpo,
tius, rationis participem animum, corpore ipso utentem: quoniam corpus non hominis pars, fled instrumentum sit. Huic Plotimis in lib. Quid homo, di quid animul: Perturbationes, inquit, non est honunis geri,id si animi rationabilis ed co Psiti animalis: quoniam homo uerus natura sua
non ussici tur, sed shmpathia corporis quadam.
Ideo b Plutonici omnes, ut Macrobili a. ins omn. Scip. atq illi , hominem mentem appellant. Eadem ratione fortas e di Aristoteles lib. io. Et hi, r. lierum ominem, animum ipsium rationabilem ait esti, illuss animantis huius ilitas commemor trimam composilii olam, cui ciuiles tribuit virtutes, quas alio nomine n pictae, id est, morales appel 'it: alteram mentis, ad quam 'paratas refieri uertules seu intelligibiles. At , ita quidem D sus Michael eum Aristotelis locum inter pretatur. Videamus nunc ct illus, quo pacto corpus Sit animo impedimento: cur ue hunc asse, Stus , ac rerum flensilium comprehensio pertur, bet. Q ita in re consti Jerandum em Platonis Sen tenuam filiis , ante corporis essectionem humanos animos extitiise : postea uero, ut in Timoeodocet, idiis iunioribus corpori ut uehiculo immersos, participes sensus sieri. Hanc ob caiisam descensius ille animorum primis; in corpora,priuigmors ipsorum dicituri Platonicis, quod iidem
ex intellectili , incorporea es entia ad pensii seni di participem corporis delapsi sint. Vinde
Plato in Gorgia et Crat lo, corpus uocari ocu uot inquit, tuis rup et,ia est pulcimim. acep, id est uinculum, quod in eo animus Fit liga, tus, et constri cras. Quod issum innuit O CG γ cero insolim o Scipionis dicens: Qui e corpo-
, , rum ti inculis tanquam e carcere elio uerunt. Sic
, , Et Porph rius io lib. de A mentis animulium, , , de animi ciscensu illo loquetis: Eramus nos, in , , quit, est entiae intelli Stilis, di nunc etiam fumus: , , , copulati uero corpori en'les ficimur. Vir
de Plotinus in lib. Cui homo, di quid animat:
homines bifariam se inquit animatos . lino modo, ut rationis uere participes, nimirum qilate, tuis animum . corpore ipso ei ungunt: altero cuistem,lit bruta, quateni s annexus est animus idem
corpori. Iloc ergo statuto, quod animus perse intellectilis it, abestionibus uacuus, ac purus, quod dum corpori a liberet, assectibus pertur, betur, di quas corporeus esici tur: illud quos pres cuum est, corpus ipsum impedimento illic ei A corpore enim Perigi bationes, repetitus,
TAUI, STerror est: omnes nascuntlir, ut in Timaeos', 'Ditem Plato refert. Ideo quis, corporeis rebus applicuerit , intelles item lituim naturam deprauat, mortalis corporeus u efficitum. cum nulla in ensibus certa scientia ed error sit, nisi eos mens ads educat . Nam aliter quidem videmur hensi, ut quid comprehendisse, uim mens ipsa per eludiacet: ilsolem esse bipedalem, cum magnitudine sua terram multis superet partibus. Quo nomi
ne Plato in hoc loco sen ius, qui nihilsinceri aut certi capiant, decipere mentem ait a siet si , ideoq; corpus ei esse impedimeto diis uerbis: An Visus, auditus ueritatem in homi nibus habeant. Hinc nascitur dubia illa,
nec setis i philosophis explicata queribo: Nimfensi bus ueritas in it, an non. Acisdemici enim, litClc. lib. i. quas. Accdem. o len lit, nihil nos scire, nihil , certum perciperepose dicunt: con ira reliqui, , melius, ut Plato, di Aristoteles,
hensus quidem aluut ex sie falli, di errare, nis
mens adsit: quoniam obiectas res olum sensus ocpiens, nihil plane litui licet it mens imagines re rum per sensus astinet, colligat, et cor sideret. Quo fit, ut animus rationis particeps, corpori terreno immersus impediatur igetur , tum sensuum comprehens ne si a praserti' , tum csse
istibiis uarijs i corpore ii centibus. Perturbato enim animo, flare nisit percipimus certi, aut lieri, quod Plato etiam iis uerbis docet: Preterea morbi hinc nobis incidentes ,m uestigationem tueritatis impediunt. Hic ipsa de causa in Timaeo Picto, exercitationem corporis maxime commendat, quod animi tranquillitas ea conferuetimuis idi m , uni cum corpore moueri animum iubet, eo quod cor
pus sic rationis ubi ciatur: ac uerus homo, ides,
mens illi Jominetur, lieres intelle tilem hi tetit a gat. Posis estis loco exponamus illud qua ra tione animus cotemplatione purgetur, purgatrii l
intelligibilem pulchritudinem intellig. t. id quod
in iis uerbis Socratis dicis : Non 'ne igitur sile purissime faceret, quic Uiaque Dpsa mentis cogitatione quam maxi, me se ad unum quod T coferret, ne que uisun in contemplatione ad hi heris, neq; sensum proi sus ullum racio cinationi coniungens. Cum licis rus homo fit, animus ipse corporeis uilisths ii
ber, non autem animal ipsum corporatum: itera as-
nimi purgatio erit ,si se a corporehchmxent, C .d intelligibiliton rerum contemplationem conis
uerterit, siquidem Plectio auctore in D, Quod
27쪽
g i N PII AB D n gyia corporea non patiantur,pκrqari motu nihil est primum, mili gin 'secrumn lum,purgatrici sim : tera d, ciuis philosiophica conleplatione assectus tium, animorum iam purgatorum: quartilm, eis omnes edari, entinums i meti corporearu cura xempuriginatas uirtutes primi generis eas esse liberari. Tuc enim uere id assequimur, cu diuino dicit, quae in uitae ossiciis versentur: ut iussi truor, ru contemplationi intenti, terrena fere omnia co temperantiam fortitvilinem, prudentiam. Secuti temnimus,nec nisii nec lata corpori quaerimui. di uero illas, quae in contemplatione quadam phissaec igitur ea medela ilic,qua noster animus pur losophica, mentem a corporeis rebus heparante. gatur, qua is quod modo intelligibilis redditur. Tertii eui,qu animi moderati, et illectibus uaVnde Plotinus in lib. de Pulchritudine,anima hir cui propriae sint. Quarti demit illas,quae ni Deo, tutem dc pulchritudine habere tum inquit, cu in i, tanquam uiuutis idea quadamsent, quae ab eius aut ligam puritatem eadem restituti, lit intelle, dein sentia minime distinguuntur. Huius mo- et is, vincorporea, negleStis rebus corporeis. di ergo secudi generis uirtutes hoc loco Socrates
Atl ita intellige, hic Platonem uirtutem ntelli- intelligite ito ubi osscia di uirtutis ostendens
gibilem , pulchritudinem, animi purgati iam acti in suerbis: Proinde o Sithmia, quaeonem uocare. nes, enim haec consequi, nisi nobis fortitudo nominatur an non uiris omnino contemplationi intentis, postumus: quati, eiusmodi maxime conuenit, qui cordo nec illa ipsa pulchri yintelligibilias en fit, hed pus negligunt Ilaec cum ita iit, restat intelligentia percipiuntur, quemadmodum tin iis nunc illud explicandum, cur Socrates uetam stinuerbis Socrates inquit: Quid uero haec, o pientiam in hac uita neget parari posse. Qua tu Aminia, inquit. dicimus ne iustui, ro, re considerandion est, duplicem ephilo ophia nopsum esse aliquid,an nihil: Aliquid titia oriri unam, quae opinio dicatur, ut ea quae per Iovem, inquit. Rursus ipsum in naturaliu rerum inquisition sati Calteram, Pulchrum, ipsum s bonum aliquid quae uera sit scientia, in mentem cadat, ut di, este Pulchritulinem autem Plotinus dupli, uinorum contemplatio. Haec eadem scientia puracem es e alti unam corpoream, alteram incorpo gati animi cum i rebus corporeis aliena sit, di iuream. Incorporea quidem, ut alteram omittamur, telligentia duntaxat comprehendatur: nuneu virursus est duplex: une intelligentiae ipsi iis pro- in hac uita corporea satis cuparari potest, quam pria,altera uero totius animi. Illam Deo bonita, uis per philo ophicam contemplationem quodam iis et pulchritudinis idea est, in nobis imago eius' modo purg tis nimis pos it. Ex quo putet in a dem, ueluti notio quaedam animo nostro impres ,o terauita incorporea, cum animus liberoe vacuissa, uisunt quos aliae multae notiones. Cum ergo, ussiit,nos eundem scientiam cons egituturos, quipPlato inquit, pulchritu linem . purgato AEnimo pe quae in intelligentiam solum cadat , die, ani intelligi: idem facis dicat, animum a corpore nio plane intelle illisadio capiatur. Haec ipsi blitis paratum, rapitellectilem iam essestim, a coria Plato ait in Amramice, ad considerandam dii ii poreis rebus purgari, purgatustis longa medita- num generationem ac nat ram, ueluti ad finem itione diuinam esentiam' pulchritudinem com refertur: ideo . homines, ut idem in Euth demomodepol e cogitare. Hic enim e contemplatio, refert, elices ac beatos reddit. At uero cum iuriis finis i Platonepropos tus, ut animus diuino hac uita neminem fi licem sepose, in his Platorum contemplatione di studio intellectili fere inquit,nec ueramsapientiam hic comparari: minis at in corpore, post a leptum intelligendi habi- o me negat inesse nobis scientium aliquam : edeam tum. Atqui haec est animi purgatio, a Platone , e tamen imperseectum epe dicit, di ueluti umbravicomemorata, 'in sophista seu de Ente, in quo illius,uperioris, quum i corpore soluti sumus h)iluat abfert purgetiones, unam animi, alteram corbituri,uelut imaginem aut si leniorem aeteritie sapori Ritari di illa sit medicorum, haec bonorum pientue,quae in solo Deo est, ut in Parmenide do
hominet ii Etestim duo cum Fint animi rebus coria cet. Ex his omnibus tandem concludit soci a
poreis life applicantis uitia, alterum ex assectu- tes, quae sit uera philosophia, quae uerum deceatum perturbatione, alterum ex ignoratione prose, philolophum, e et quatenus p sit in hac uita coractum: nihil e se inquit aliud Plato, purgiri ani- parari, his uerbis: Arbinari quidem omum quam i duobus illis uiti j generibus liberari, amice oportet, si uere phalosophus ut a Festus componantur ratione, De ima igno- sit, magnopere apud ipsum hanc o, ratio pellatur. Euiusmodis ortasse occisoneta, pinionem ualere, uti balibi puram clus Plotinus, uirtutum quatuoruenera statuit: sapietiam poste assequi sperer, quam
28쪽
o COM III in futura post mortem vita. Smmii ergo totius dis utationis hactenus i Socrate hibitae nec est: Primo, philosophu ureum debere corporeas res omne, contemnere, solis mentis contemplationise dedere quoniam qui haec negligat,is no philosophus, i sinc u g, id e
corporearum rei sim amator, aut swM E χ-
vΘ-, id est lucri .usidiis: aut hoetis h. id es ambitiosus appellari debe t. Tum philoi phimiseram ei e mortem corpori , vitam sanimi per issse uigentis. Dein, contemplationem hancphilosophica animos nostros purgare, uirtutibus inlibitis ornare, uer his sipientiam gignere. Hoc modo philosophi ossicio descripto, cur nolit se apud iuZices tueri, sed mortem liutius bire, Socrates refert his uerbis : Haec igitur mea excusi tio est, o Summa, oc Cebes, qua uidelicet ob causam cum UOS, eos is qui hic sunt, dominos relin, quam, merito non aegre feram, neq33o Perturber. I l, Haec cum ita sitit de philosopho uerosilire igitur libens hanc mortem Fusi. pio, ut hanc uitum corporis molestam, di duris dominis subiectam, quales sunt homines in i, et corpori dediti, cum praestantiori ac diuiniorialia contutem: nό autem cum eadem hac qua iam fruor uita, si ab isthac morte nunc liberarer . id enim es et dolores pro doloribus alijs, assectus pro allectibus,metum pro metu, uoluptatem prouoluptate permutare id est, adhuc eadem in molestia es rei uod ego minime opto. Euiu modi fere causis in Apologia, ct Critone, idem uti tur, dum rationem reddit, cur hoc in iudicio se nutueati T. Ollice omnes apertae sunt, y in hunc lactim non serendae.
Cum haec Socrates dixissensus es, piens sermonem Cebes, sic inquit:
Caetera quidem o Socrates, recte dicta uident Quantum uero ad ipsam animam spe at, ualde ambigui ho mines, ne anima a corpore separa, ta nusquam sit ulterius, sed ipsa die qua homo morte obierit, intereat, statim as seiuncta a corpore dissoluatur: atq; exhalans quasi uentus aut sumus, dissipetur atque evanescat, ne i iis iIam ulterius omnino sit aliquid . Profecto si esset alicubi colle,cta in semetipsam, de ab his malis
quae tu modo narrabas liberata, multa nimirum bona p spes esset, d So, crates, uera quae dicebas fore. Caeterum ad id for tame per si talione fidem non parua opus est , Ut credatur, stetis p ei esse animam post interitum hominis, at is aliquam uim intelligenetiam cp hahere. Vera o Cebes lo queris , inquit Socrates. Verum s dagenda censes ran forte de his ipsis constabulandiam, utrum ita fore, an aliter prohabile sitet Libeter equi dem, inquit Cebes, audirem de his rebus quid sentias. Neminem a bitror, inquit, huc audientem, ne si comoedus quidem sit, esse dicturumn iugari nunc me, ac de quibus mini, me oporteat uerba facere. Si ergo Placet, oportet is considerare d hoc pacto consideremus: utrum uideli,cet apud inferos sint mortuorum animae,necne. Vetus quidem hic extat serino, cuius memores sumus, a bire quidem illuc animas defunctorum, rursus Is huc reuerti, fieri is ex mortuis . Atqui si hoc uenim est, ut ex mortuis iterum Uiuetes fiant, ei
sent aninas illic nostre. Neque enim rursus fierent, si alicubi noni essent., Attii haec sufficiens coniectura est,itae tale, si reu era constet haud alii , de uiuentes fieri cs ex mortuis. At uero nisi id sit, alia opus erit ratione. Omnino, inquit Cebes. Neq;uet 8 id in hominibus solii, inquit, si planius intelligere uis, cossideres, sed in animalibus omnibus. oc plantis, at* (ut si immatim dica) in omisnibus que g(gnuntur. in lais, inqua, i omnibus colideminus, niiquid om nia sic fiant,neque ali unde quam ex contrarijs contraria, quibuscunq; tale aliquid contingit: quemadmodupulchrum turpi quodam modo contrarium est, BC iustum iniusto, alia is eiusmodi quam plurima videmus, Ergo utrum necessariusit, cuicunm aliquid est contrarium, nullo modo aliunde id quam ex filo con ario ne,, xi veluti quando quid maius est ibcit, necesse est: ex eo qd ante fuerat mimis, Postea maius euadere. Ita
29쪽
et i N PHAiest, inquit Cebes. Nonne si mi , nus aliquid fiat, ex eo quod ante maius erat, postea fiet minus et Sic om nino, inquit Cebes. Quinetiam ex robustiori debilius, ex tardiori Uelocius: Prorsus. Quid uero Si qdeuadat deterius, no ne ex messori
Et si iustius, ex iniustiori et Quidni In omnibus igitur satis id exisploratum habemus, omnia ita fieri, ico traria uidelicet ex coti arijs. Prorsus, inquit Cebes. Quid rursus, inquit Estne medium aliquid inter
contraria duo Duae uidelicet inter illa generationes, siue progressio senes ab altero quidem in alterum, at, que in alterum uicissim ab altero Sane inter maius atqs minus mediuobtinet incrementum, oc decrementuriae dicimus cp id quidem crescere, 'illud uelo decrescere. Ita, inquit Cebes Non ne similiter discerni uicissim, atq; confundi, frigescere, ec incalescere, omniaq; eodem pacto Etsi nomina nobis desunt alicubi, ubic3 tame ita necesse est fieri, ut, delicet omnia excoli arijs inuicem, Renerationenis esse utriusq; uicissim in alterum et Omnino quidem, inquit. Quid uero et ei quod est ui- suere, est ne aliquid contrariu et que, admodum ei quod uigilare est, dor mire contrarium: Sic est omnino, inquit Cebes. Qiud nam et Mori. An non ex se inuicem haec fiunt si quidem cotraria sunt. Cumq; duo
sint, duar quoque inter haec genera tiones mutuae, siue progressiones
coniugatione eorum quae modo di, cebam, ego tibi dicam, tam ipsam cligenerationes eorum. Tu uero mihi aperies altera. Dico aute illud qui, dem dormire, illud aute euigilare, atque ex somno uigiliainferi, ec ex uigilia somnis: horumcli generationes hanc quidem coniuere, illam Uero expergisci Satisfeci tibi, nec ne Satisfecisti certe, inquiti Cebes.
Dic tu mihi quos similiter de ui ita atque imos te. An non contrarium
uitiere dicis esse ais imori et Equi, DONEM 3dem. Et ex se inuicem fieri e Ita,Ergo ex uiuente quid nam fiet et
Mortuum. Quid autem ex mortuor Necesse est confiteri, uiuens Igitur ex mortuis o Cebes, uiuen tia fiunt, atm uiuentes. Apparet. Sunt igitur apud inseros animae nostrae. videtur. Notine ergo et generationum quae circa haec sunt, altera quidem manifesta est Morienim manifestum est. non nec Ita prorsus. Quid nam igit faciemus No reddemus uicissim generatio, ni huic cotrariam, sed hac in re dunis
taxat mancam dicemus naturam cs
se r An uero necesse est reddere ei chmori est, contrariam quandam generationemr omnino. Quam uer istam et Reuiuiscere. Nonne igitur si reuiuiscentia est, progressio quaedam haec est ex mortuis ad uiuetes Est utique. Conuenit ergo nobisi lac insuper ratione, uiuetes ex mortuis fieri nihilo minus, quam moris tuos ex uiuentibus. Qiuod cum ita sinsufficientem coniecturli hinc ha heri, animas mortuorum necessario alicubi esse, unde iterum reuertantur. Videtur mihi o Socrates, hoc ex his quae concessa si uiti necessariosequi. Animaduerte ergo, inqUit, o Cebes, haud ab re nos haec,Ut arbitror, concessisse. Nisi enim continue altera uicissim alteris redderentur
quasi quodam circulo remeatia, seu directa qus da progressio foret duntaxat ex altero in eius oppositu, ne, que rursus reflecterent in alterii, sacerent m regressum, omnia tandem,
mihi crede, eande subirent figuram atque passionem, fierid cessarent
Quonam id pacto dicis, inquit Ce, hes et Haudquaqua intelleini dis sicile est,inquit, quod loquor. Perinde enim ac si in somnum caderetur quidem, ab eo uero inuis ilia nun- qua resiugeretur, minime te latet, omnia tandem eo deuentura, ut Endymion ridicula sitnedam fabula uideatur, nec p appareat usqUam, tum caetera quoq; uniuersia somno simi liter opprimatur. Proinde si confinaderentur
30쪽
qg CO M M Ederentur quidem omnia, nUnquam uero discernerentur, Anaxagorae illud repente cotinge et, uniuersia ui
delicet esse simul. Eadem ratione oamice Cebes, si quaecunq; uitam ac
ceperins, morians: mortua uero cum fuerint, morsua relinquatur, neque iterum re siniscant: an non necessa
mina esto innino, cuncta demum interijsie, nihil istis uerer Nam si exa, lijs quidem umentia fierent, pollea uero perirent, quid obstaret quo minus in interitum cuncta costi mereritur et Nihil prorsus, o Socrates, ita, quit Cebes, sed mihi omnino uera loqui uris cris. Est certe o Cebes, inquit maxillae omnium ita ut mihi uidetiar: neq; nos haec ipsa, quasi dece Pti, confessi sitimus: sed reuera reui
ius centia est, atq; ex mori uis ui Uen- :te fiunt. mortuorumq; supersunt animae. Atq; bonis quidem melius est , malis uero peti S. s E B A SAT I A N I F ONII M O A
milli Hismalensis in III. Phaedo,nis Platonici partem comAmentarii.
Hae tenus indis utatione Socratis de philo a
sse hi oscio hil sophia, di dis olutione animi a
corpore obstu e quod ad animorum immor, tali tam confirmiit ne uiam perire maxime ui detur: nunc, quoniam Cebes de animi ntia dii alionea: Socratem rogat ijs uerbis, Caetera quid e Socrates reci e dicta uidentur, quantum uero ad animii ipsum spectar, in de ambigui omnes ripsit iiam dis utationem ea clere ille ingreditur. Olla propter, ut nos ordine singula exponamus, prioino quae sit animi es bilia dicendum esse deinde, cui philo .phiae parti eius cognitio si niciatur. sinibus propositiis cile erit, eiusdem animi im,
mortalitate tueri, es entiae genere intellecto. Plato ( ut aliorum de animosentetias omittam, qllas I ristoteles tib i. de Anima, et Tusc. in Tullius recitant) nimum es taliam quan sum, seipsam mouentem numero harmonico, definit: Aristote, les uero quHAhoc et Actum primum organici corporis facultate uitam habentis. Num il
siti Tini eo ,esentiam quia sum intelligibilem, i
Deo genitam veterna, Ric corpori uiniosum Deorum ministerio annexam, animum esse sol vius imittit lic cutem lib. a. e Anima, per cito-TARi I. . inem disiormam corporis animati. Vters tameincorpoream es enitum es e animiputat, ex trinsecus corpori aduenire. sita te animo bre
uiter dictis ( nam plura nos alibi, ct Fufius ui
deamus nunc, cui philosophiae parti eius cognitio subiiciatur. Cum omnem philosiopbiam di Ptito di Ar istoteles in contemtiatrice, actuos ambilius erint: contemplatricem rusus in reru corporearum iugi ii sitione id eis phesicam, corpore carentium, id est,sapient tam seu primat hilosophium, gitae Metaphystca i ulgo nominatur: me ii inter has duas dis utatio de animo inflteriscit si , quoniam idem animus e t partim cor,
porcus,qllatenus rerum corpore rum utitur per ceptioneaparum incorporeus, qllatenus cilis natura diuersi est i corpore. Illic in sentetia sunt Plato, Aristoteles: quorum utille in Tintaeo, naturam quandi animo mediam ad cribit inter
leni lia di intelli Stillia: ita hie in libris de Na
tura,ra de Animo. Quapropter et Plato in eo, dein Timaeo, ex numeris animum gignit, ut media eius natura horrificetur. His ita propositit, stoniata de immortalitate animorum agendum ci , antequam eas rationes, quas hoc in dialogo iocurates s ert,colligamus, reliquas ex Platonis
aliis libris inter hamus, ut haec disputatio quam plurimis , quam Frmis imis argumetis robore, tur. Itaq: Plato idein Phaedro, ac libris de Rep. ubi animi immortalitatem tueri ex in lituto ut, detur, uius modi ser utitur rationibus: quartim prima quidem haec est sed multiplex, eliquaritum obscura. Qilicquid e e movetur, aeter ei anima exst omitetur, ergo eadem est cetermna. Ollod alitem aeternum id si, quod ii te ipso timetur, confirmat,quid militi sit moti cquid in tium iiij jureat origine: ideo mores tale, quoniam nec finem sit habithru m etiam anima usi moueatur, ostendit ex corporis motu, quem ipsum exse non habet, ted ab anima, cum idem si potius immobile ac ris e, nisi ut, anima commolitretur. Itilq. cum moti in hunc diri
malis non a corpore pro Isis nimo, Puto uideret: eundem es e immortale η hult, quod initium etiam sit motus d ipsum a r erum diuisione conprina n. quia nonnulla 'unt iis ambitu n tura sua, ut corpora omnia, qui e nis . ab alio mo, nectitur, moueri nequeant per se: li riti sui ab ullo partim mota, artinis ipsa mox nita, ut caelestia corpora: aba identis haedus iuuer haec, quae, nec ab alio moueantur, et ipsa mom eant, ut antisma. Atqui huc in i .lioue Plato itu mi es ni iami mouendi initio illa nos di tinnis ': id quod Ari