In Platonis dialogum, qui Phaedo, seu de animorum immortalitate inscribitur

41쪽

cs IN PRAEutera corpore egredientem uentus distatuat, atque dispergat, praeseristim si uentis uehementius flantibus exeat. Ad haec Cebes sithrides, tan quam nobis id formidantibus, in quit, o Socrates, contra persuadere

conare. imo uero non tanquam forismidantibiis nobis, sed forte est in.ter nos puer aliquis talia metuens: huic ergo annitamur persuadere, ne mortem ceu lamas pertimescat. O portet certe, inquit, huic mederi carminibus quotidie, quoad sanus esticiatur. Sed ubi nam, inquit Cebes, meditarim eiusmodi nanciscemur, o Socrates, quum tu decesseris: Ampla est, inquit, o Cebes, Graecia, in qua sunt uiri prestantes: quam plurimatiunt barbarae nationes: per hasonines eiusmodi medicum debetis Perquirere, neque pecuniis parcentes, neque laboribus. Nihil est: enim Pi o quo comodius Omnia quis ex Pendat. Perscrtitandum quoque est etiam inter uos ipsos. forte enim nofacile inuenietis, qui melius quam

tros id queat efficere. Fiet quidem, inquit Cebes: sed redeamus iam, si tibi placet, unde digressi sumus. Mihi quide placet, inquit. Quid enim prohibetet Recte respondes, inquit Cebes. An no tale aliquid, inquit, a nobis psis sciscitari debebmus et Cui nam,& quali conueniat ea passio, perquam dis olui possit. Et cui qualio sit metuendum, ne id

patiatur. Et secundum quam qua tenacis eius partem: deinde conside, rare cuiusmodi anima sit: demtina ex ex his animae nostrae gratia uel con- . sidere, uel timere. vera loqueris,

inquit. Nonne igitur ei quod componitur ains compositum est, na, tura id pati couenit, ut quatenus est compositum, dissoluatur Siquid uel o non sit compositum,huic soli po tisis imum nulla accidit dissolutior Milai quide sic apparet, inquit Cebes. An non quae semper secundueadem, codem cla modo se habent, sin quit, haec maxime es e conuenit simpliciar quas uero alias aliter, nec DONEM c unquam secundum eadem, haec e se composita: Ita equidem opinor. Redeamus iam ad illa, ad quq in superiori disputatione processiim US. ipsia essentia, cuius interrogado re spondedom definitione hoc ipsum quod est assignauimus, utrUm eo, dem modo, resecundum eadem se semper habetet an alias aliter ruide, o licet 8c ipsum aequale, ipsum pulchrum, ipsum unum quod i quod

est ens, utrum mutationem aliqua

eo aliquam ipsia recipiunt, an ipso rum unumquodq; semper id quod est uniforme existens ipsum per se

ipsum, eodem modo ec secundia eadem se habet, neq; unquam, neq; us- qi Iam, nec ullo pacto mutatione aliquam suscipit: Necesse est o Soera, tes haec, inquit Cebes, eo de modo, dc secudum eadem se seimper habe re. Quid alite dicemus de multis, inquit, quae similiter pulchra dicuntur,scilicet hominibus, equis, uesti,

bus, uel alijs qisiibuscunq; talibus,

quae uel pulchra dicunt, uel iequa, lia, uel etiam de omnibus qu:e illis synonyma sunt et num haec secundueadem se semper habet r An poti usi omnino contra quam illa, uidelicetnes ipsa sibimet, neq; inuicem unis quam, ut simpliciter loquar, ullo pacto secundu eadem, eodem ii modo se habent: Haec o Socrates, inquit Cebes, nunqua eodem modo sunt. Et haec quidem tangi, uider alijscis sensibus attingi possunt. ne uero seimper secundum eadem per manent, sola intelligenti, ratione percipiunturissimi uiuisibilia quae talia sunt, nes cernuntur unquam. Vera omnino loqueris, inquit Vis ergo duas rerum species Pona mus, alteram uisibilium, inuisibilissaltera in Ponamus, inquit. Et in uisibile quidem modo semper eodeesse, uisibile uero nonnunquam eo, edmr Hoc itios ponamus, inquit. Age iam, aliud ne in nobis est, shinc quidem coapus, inde uero ani mar Nihil ali trit,inquit. Vtri nam speciei corpus esse similius cogna

42쪽

titis ei, dicimus: Nemini dubium, inquit, quin uisibili. Quid uero animat' Visibilene aliquid est, ancoli ac Non hominibus qui se e Sobcrates, inquit. Atqui nos de hs duntaxat quae ab hominum natura ui,

deri uel no uideri possunt, loquebantur. An de ris quae ad aliam natura spectant, tractabamus: Degsduntaxat que ad humana,inquit. Quid ergo de anima dicebamus et Nun

quid uisibile effer Non uisibilem. Invisibilem ergo Ita. Anima igitur inuisibili speciei similior est cycorpus : corpus uero uisibili. Ne cessarium id est omnino. An no Schoc euenire, in superioribus dicebatnus. Vt cum anima ad aliquid con siderandum socium stat corpus ast imit,uel per uisum, uel per auditum, uel per alium sensum: hoc enim est

Per corpus cosiderare, quia per sensus id agitur: tunc quidem a corpore trahatur ad ea quae nunquam eodem modo sunt, at i ire ipsa aberret, Perturbeturi, quasi ebria uacillet, utpote quae talia 'uaedam attigerit. Prorsus. At uero quoties ipse animus per seipsum excogitat, illuc se confert ad purum,ssempiternum, immortale semper eodem modo se hahens : Sc tanquam ipsius cognatus semper inhorret illi, quoties ipse reis dierit in seipsum, eicli liceat, cesseis ab errore: sc circa illa semper secundum eadem eodem modo se habet, utpote qui talia iam attigerit. Atq;haec eius assectio,sapientia siue prudentia nominae. Praeclare, inquit, ac uere omnino loqueris e Socra,

tes. Vtri igitur speciei rursus tibi uidetur, ex his quae de in superioribus ec modo dicta sunt, anima esse simi

lior atque cognatior Arbitror e quidem o Socrates, quemlibet, inquit, uel indocilem prorsuS, Per..tinacem,ex hac discursione conces, surum, animam ec per totum atque per omne,similiore esse ei quod semper eodem modo est, quam opposito. Quid aute corpus Alteri spe ei. Considera rursus hoc pacto.

uamdiu in eodem fiant anima atque corpus, hoc quidem seruire a que subesse natura iubet, hanc ueropi sene atque dominari. Secundum haec rursus,utrum tibi uidetur simi te esse diuino, utru mortali An nota putas diuinum quidem tale esse natura, ut prauli oc ducat: mortale ue ro, ut sirbijciatur ac feruiat Puto se equidem. Viri igitur horum est abnima similis: Constat o Socrates, animam quidem sinulem esse diui

no, corpus uero mortali. Animaduerte iam o Cebes, num haec ex ominnibus quae dicta sint, consequane. Videlicet ipsi diuino, immortali,

intelligibili uniformi, indissolubili,

semper eodem modo ae secundum eadem seipsum habenti, animam escio se simillimam: humano uero, mortali, nec intelligi ii,multiformi, dissolubili,nunquam eodem modo sibi, mei se habenti, simillimum esse cor pus . Postiumusne o amice Cebes, haec Prster, aliud quicquam afferre, quo minus ita sitet Non postulariis.

Quid ergo et Cum haec ita se ha

beant, nonne corPOfi conuenit, ut

breui soluature Animae uexb, ut omnino indissolubilis sit, uel aliquid rei omnino indissolubilia pinquu Quid nic Cernis igitur,postquamor tuus homo fuerit, quod in eo uisibile est corpus, in loco uisibili positur, quod cadauer appellamuS, cui conuenit ut dissoluatur, cene dat, diffluat, nihil horum subito pati, sed multum aliqua lo tempus suis perest e, si quis corpore perbelle asselo secto decesserit. Corpus enim se uatum, oc rebus quibusdam ad dia,

rationem curatu, quemadmodo in

Aegypto facissi, incredibile quod

dam tempus ferme integra manet, Quinetiam si putrescat, tamen nonnullae corporis partes, ossa uideli cet,neruis atque similia,ut ita dica, immortalia permanet. Anno Ita.

Anima uero quae inuisibile quiddaso est, in similem quendam aliumi lo,

cum migran S, excellentem, puxUm, inuisibilem, nobis occultum, reuExa ad

43쪽

TO IN PR A Era ad bonu sapietems Deum, quo si Deus uoluerit, paulo post meo

quoque animo est migrandum: anima inquam talis, talis natura prat dita,nunquid cuna primum a corpore liberata fuerit, dissipabitur at*interibit, ut multi putant et Permulis tum abest o dilec e Cebes atq; Sim, mi a. imo multo magis ita seres lia, bet, si quidem pura discesserit, cor, riporeum nil secum trahens, Utpote quae sua cum illo inuita comunica

uerit, sed fugerit illud semper, sevin se collegerit tanquam semper id meditata res uod quide nihil est aliud quam recte philosophari, mortems

reuera facile comentari. an non haec est meditatio mortis Est omnino.

Anima, inqua, si sic affecta disces, serit, non ne ad aliq uid sibi simile diis

uinum abitet diuinum, ec immorta, te, ec sapiens r quo cum peruenerit, euadit felix, ab errore, dementia, ti, moribus , duris s amoribUS, ciete, ris s humanis liberata malis: Ss que admodum de initiatis dici solet, re,

uerae reliquum tempus uitam cum

diis agit e ita ne dicendum est A Ce, hes, an aliter: Ita per Ioue, inquit Cebes. Sin aute polluta impuras 3

decedat,utpote lus corpus semper amplexa, ipsum duntaxat coluerit, Sc am au erit, cius duoluptatibus et

libidinibus quasi uenefici s quibus,

dam delinita fuerit,& usqueadeo capta, ut nihil aliud putet esse uerum, nisi quod corporeum sit, quod tan

gi, quod uideri possest, quod ue hubat, & ad edat, ec quo in uenereis

utatur: quod Uero oculis quide oc- cultum et inuisibile sit.ueruntamen

intelligibile, & philosophia copre

hendendum, habere odio consueuerit,iremere cli et fugeret sic, inqtia, institutam animam, putas ne ipsam per se syncera euaderer Nullo modo, inquit. Sed intacta, inuolutas, ut arbitror, contagione corporea, ebconsuetudo cogressus T cum corpore propter cotinua familiaritate plu ,rimuincii eius cultu e Fecit quasi co genitui: Ita putamus. Poderosum DONEM Ii

uero, b amice, id putandu est, dc gra

ue, terrenum*, et uisibile, quod anima eius nodi secum trahit: ideoq; abeo grauatur, ec ad uisibile trahitur locum metu invisibilis, atque occulti: oc quemadmodufertur, circamo numenta sepulchraq; uersatur, circa quae iam nonnulla apparuerunt animarum Umbrosa phantasmata, qua- , lia praeferent simulachra tales ani maliqUae Uidelicet non purae decesserunt a corpore, sed uisibile aliquid trahetes: quo sit, ut uideri possint. Consentaneu est, 5 Socrates. sonsentaneum tamen, o Cebes, no esse

has honorum animas, sed maloru, quae circa haec oberrare coguntUr, Poenas dantes uitae improbe a stata Itas tam diu circum uagatUr, quo ad cupiditate naturae corporcae comitante,rursus induant corpus. In dU ut autem,ut decens est, eius nodi mores, quales in uita exercUeriit Quales dicis mores, o SocrateS

Eius nodi. Eos quide qui uentri dediti, per inertiam atm lasciuiam uitam egerunt, neq; quicquam pensi pudoriss hahucrunt, deces est asinos simili acti subire. An no piriasco Consentanea loqueris. Qui uero

iniurias, tyranides,rapinas, praeca

teris secuti sunt: in luporum, accipi, triam, milvorum genera par est pero transire nium alio has migrare dice dum est Ita potissimu, inqui C hes. Similiter e in caeteris abeunt enim in genera quaelibet, quibus in uita mores similes cdtraxeris t. Manifestu id quidem. Nonne horum

felicissimi sunt, in optimum proinficiscuntur locum, quiculas popularem ciuilem cis Viri ute, quam tem, perantia oc iustitia nominant, exeriscuere absq; philosophia quidem at, que mente, sed ex consuetudine e dicercitationes acquisitar sanona pacto hi felici cissimi sunt et Quo nia deces est hos in tale quod da ge , nus iterum ciuile mites demigrare

quodammodo, apum, a Ut Uespam, aut formicarum: atque deinde in iisdem rursus genus humanum, mode

44쪽

stos is ex illis homines fieri. Ita de cet. In deorii uero genus nulli fas est peruenire, prstcr eos qui discedi cupiditate flagrantes, et philosophati sitiat, re puri p en itus discesserunt. Horum q uidem gratia,o amice Siminia atque Cebes, qui recte philoso,

Phant, ab omnibus corporis cupiditatibus abstinet, atq; ita perseuerat, nec se illis unquam tradunt, neq; fa, miliae iacturam paupertatenam for mi dant, quemadmodum multi Pecuniarum cupidi: ne rursus contemptum atq3 ignominia, quemadmodum qui magistratus ambiut, ochonores, deinde ab his abstinet. Ne que enim deceret g Socrates. Non

Per Iouem. Quamobre hi qui ani,

mum statim colunt, neq; corpori sin, gendo uitiunt spretis his omnibus, et

haudquaqua ea gradiunt uia qua superiores illi quos narrauimus, qUaxii delicet quo proficiscantur igno rent. Ipsi uero existimantes philosophice, eius j solutioni repugna lumnon esse, hanc ea sequuntur uia qua

eos ipsa ducit. Quoniam paci o b Socrates et Dicam equidem.Cognoscut profecto uiri scientie cupidi quem admodum eorum animam suscipit ireuera ligatam in corpore. atq3 imis

Plicitam, ac per ipsum quasi per carcerem quendam res considerare cooactam: cumcli per seipsam id no11 fa,ciat, omni prorsus inscitia inuoluta: cognosci mi pi deterea, quemadmo

dum philosephia perspiciens quam

callide corsa eum iam itum astringa t animam, quippe cum per ipsam fiat concupiscentiam, per qua deuin qc us animus adiutor sit ad seipsum deuinciendtim: cognosciit inquam viri scietiae cupidi, quemadmodum philosophia eorum animam ita constituta suscipiens. paulatim instruit, soluere T aggredit, ostendens quam fallax oculorum, quam fallax auriu, caeterorum s sensitum sit iudicium: suadens, ab his discedere, quatenus herere illis summa non cogat neces sitas, se sin seipsam reuocare atque

colligerenaec ulli credere Prytei qua

sibi, quatenus iisdesie et ipsa per se, ipsam intelligat quodlibet eorum qiis sunt, existes per seipsum Quos

uero ipsa per alia cossideret, existens in alijs aliud, nihil existimare uerti:

est e uero eiusnodi qui de sensibilaatcr uisibile: quod autem ipsa se consideret, intelligibile atq; inuisibile. Huic ergo solutioni ueri philoso -- phi animus repugnandis non esse iudicans,sic ad uos optatib us . cup iditatibus, doloribus, timoribus, pro uiri, bus abstinet, iudicans quando quis

uehementer delectetur, uel metuat,

uel doleat,aut cupiat, haud tantu ab his duntaxat pati malum, quantum quis forsan existimarit, uidelicet si propter cocia piscentias uel aegrotet quispiam, uel pecunias consumpse , rit: sed quod malorum omnium maximUm, extremUm, turpissimum est

perpeti, ned tame illud animaduertere. Quid nam hoc e Socrates este inquit Cebes. Quod videlicer omnis anima cogitur desectari uel do tere circa aliquid uehementer, si

muli putare illud circa quod hoc

maxime Patitur, maenifestissis nites leat queris sin si, cum longe sit secus Haec autem maxime sunt quae uisibilia sunt. nonner Omnino. Anno in hac passione anima quam maxime ligatur a corpore ' Quonam paelo: Quoniam omnis uoluptas atq; do, lor, quasi clauum tenens, anima coropori affigit, atq; connectit, efficitcycorpoream adeo, ut iam opiraetur ea

esse uere quae sita deat corpus mempe ex eo quod eadem opinetur cum corpore, eisdemq; obiee etur. cogi, tur, ut Puto, eiusdem moris, eius

demq; alimoniae fieri: ut nunquam possit pura inuitam alteram proficilci sed semper plena corporis labe egrediatur. ideo* cito cadat rursus in aliud corpus, re quasi sata iterum

innascatur, atq; propterea a comeracio diuine, pure, uniformis essentiae aliena prorsus euadat. Verissi na, inquit Cebes, narras o Socrates. Ho

rum igie gratia o Cebes, iusti scien tia: stu osi, temperantia fortitudi, i nenis s

45쪽

IN PRAEDONEM . 'nexnq; sequutur: non autem illorii, e tum fugit implex s. at animus nec cerni, nec quoru gratia censet uulgus. An tu P uias: Minime quidem. on certe. Sed itii ueri philosophi animus co

gitaret, nec ullo modo arbitraretur,

cum ipsum philostaphia soluisset, o

Portere iterum uoluptatibus dolo Ubii scii se dedere, iterum s uinciri, at T irritum opus facere quasi telam

ullo demum alio sensu capi potest: ergo 'iplex est,uc proinde indissolubilis. At, quia bllicraetioni obstat illud, e se quidem animum i m par

sim uis ibi se' partim inuisibilem,propter corpo ris connexionem: i l quos diluens Socratei, id/quit: suapte natura imi ibi messe animum, id quod ex eius dis olutione d corpore per contem plationem ac somnia pers icitu est: corpori uero Penelopes retexente. Imo uero ho- io ipsium annexum, ex intellesti stensilem eri quorum tranquillitati illud es, sequens s dammodo iihil , nisi persiensius capere, quodium

ratione, ac semper in ea permanens,

uerum, ae diuimim, opinionemq; supereminens cotemplatur a quo nutriclis, ita uiuedum censet quamdiutinuat, ais sperat se ubi decesserit in

cognatis atq; tale migrantem, ab humanis eximi malis. Ex huius nodi quidem educatione non est cur me, corpori immersus uelut inebrietur, suos munere

uti nesciat. Quibus ex rebus t equitur, ut, 'is plexsit animus, inuisibilis, natura sua intello ectili a corporea mixtione alienus, liuinos simi, lis A corpori dominans, immortalis esse dicatur. Ais huius modis ne argumenti conclassenem ipsemet Socrates colligit in iis uerbis: Antimaduerte iam 5 Cebes, num haec ex Om tuasi 5 Simmia dc Cebes, ne curece, ro nibus quae diei a sunt, consequat radat a corpore, distrahatur B dissipe, uidelicet, ipsi diuino, inam 'a tali, in/tur, Omnis is in uentos uita recedat,

de supersit nihil quicquam.

Explicatis duabus rationibus, quibus Socrates anima probauit ante corpus extare, quia non dum satis eiusdem immortalitas confirmata ui Distelligibili, uniformi, indis lubili, semper eodem modo ec secundum idem se habent animam esse simi lii,

inam. Quo in loco, corpus, utpote compos tum, naturasua dis olui, suamvis dili arte aliqua batur, cum eande post corporis obitu es e etiam seruetur, ut apud Aeg ptios: animum iteros em- non probarit illud nunc liminias ct Cebes obii per,ut inplicem, pernumere doceta Verum ac t,N psit quidem animus ante corpus es, men argumento Socratis ita examinato,res at illhe, minime tamen, extine to animal iemanere. io lud explicandum, quod idem de animorum condi Cui obiectioni antequam res deat Socrates, tione poli vitam hanc refert hoc modo: Aniironicis quadam usus Agre tone, illos irridet quod tanto mortis metu n) faciles ei suadeantur,

ut credant immortales es e animas. Cum autem

ad propositum redit, eius obiectionis addit olutiovem iisuerbis: An non tale aliquid a nobis ipsis percontari debemuS, cui nam, dc si trali conueniat ea pascsio, per qua dissoli ii possit Ratio hic ma Uero , quae inuisibile quiddam est, in similem quendam, alium p locum migrans, excellentem, Purum, inuisibilem,nobis occultum, reu eraad bonus sapientem is Deum: quo, si Deus uoluerit, paulo post meo quoque animo migrandum est. Hicio crates praemia purgatorum animorum, ecpce

ad uini stic habet: omne compos iu olubile go nas inquinatorum in Futara uita commemorat est: quia multis, diuersus expauibus chiat rur philo ophos duirtutem,uerum s philos phiasus omne limplex di vimii di soluino potest ut- hortatur, quod eorum animi per philo ophiam qui anima est semper silmplex secundum eadem,et purgentur. Hoc ille copiose hoc in siemone doeo em mo o : igitur dis tui non potest. Con, cet, quousis Simmius , Cebes dubitationes

firmatur hoc. ita omnia intellet ilia, ut idea ip lias de animorum et lentia eidem opponant. Sed su boni et pulchri, ac Deus, di anima, eodem se ut nos omnia instituto ordine declaremus,dica-mo o semper habeunt, uillam sui unquam muta mus primo,qui sint purgati animi, di qui impuri, honestis iant: contra m Fensilia,sit equus, ue cur ue alii ai intellectilem lacu migrare, alij adsits,at , adeo omnia cispo ita, mutationi sint obis sensilem di impurum ducantur secundo, cur im- noxia. I in astruitur sus hoc modo: Quae, so puros animos circus pulchra post mortem uersa cuias, cerni pos sint,c ipsi sunt: nihil enim D, ri, in uariasi bellorum formas degenerare diplex seii bus percipitur, items, Qui Jquid ille, cat: tertiis, philoshphi purgati sint, ei intellectilem

46쪽

6 co MMENTARII. Dintellectilem locum,id est, ad Deum egerantur, ueniamus. Improborti dili nos taria in bellacruAnimos omnes, antequam in corpus deficendant, Plato in Tim eo, ac Plotinus in libro de Descent, animoru iri corpora, mi essedillis natu rae, sinplicis suis e reserui: postea uero ipsos, cum in corpora delabantur ensibi naturam fortiri,propter corporis connexionem, qua uelut immerguntlir, inebriantur. Vnde qui sie nimium in bac tilia animali corporeis rebus tradiderint,

corpora migrare, no solum hoc in dialogo Plutores eri, eZ in Timaeo et idni, cum ex timidis ui Hys minas, ex rudibus quairupedes, ex illi Is demi aliorum animantium Formiis oriri ait. Q hue quidem sententic thagora primm allata, con/Frmatus postea i Platone, magnam multis j j cultatem peperisti enim, re ipsi hominum animi' propter flagitia in bratorii corpora migraretos contagiove corporis infici, pollui post mor- io putant: alij contii, non quidem ipsas animai putem dici et eos uero sit adhuc in corpore uiuen tant migrare, sed similes mores harii belluarum tes, b eodem se remouerint, ad intellecti e fluam uati rem congerii, purgatos corporeis hordibus esse, sic , post mortem etiam remanere. Hi tu modi etiam Plato purpatione dixit philosophia, id ei mortis me litatione coparari: cum de phi/losopho, di eius o sicio loqueretur. Nunc uideamus, cur animi purgati purum ad locum, impuri

Ud impurum mitti dicantur. Quoniam inter uir

ingen s induere. Uerus autem P thagoreorlim, Plutonis , opinio est, an inas hominum itere in belluarum naturam abire, ob delictorum paetu : ut qui furios' extiterint, in leones mutentur: qt irapaces, in lupos: qui uoluptarij, porcos. Plotinus en , aues orgi dius, et magitae inter Platonicos auctoritatis, in lib. De daemone proprio, manifeste iis erit, nimiis hominum belluam cor- tutis quatitor ille genera ex Plotino adducta, porc aliquando i aduere. Item Cronius Plato purgati etiam animi uirtutes retulimus, eas pa, nicus in lib. de Iterata generatione: Theodorus quos o alii permulti i uos nunc taceo,ne longiorsim. Quod autem P thagorei ai s Plato ii sens emit, in eputet, lim easdem es e o invisi

animalium animas putant tydum uniuerse immortalitatem animr tuemur, eas as cylint ratio nes, quae ad omni in animalium animas u ad pertineant: id quod eas em consideranti peristicum erit, is euum Iustiniis martyr contra Tr pho les fri, ut in lib. se Ea chritudine refert Plotia so nem confirmat. As entitur his ad cntius pii nus, et eode apertius in Epi ude Plato, cu bea quatrus in lib. de hipientia, cum P thagoreo cuti tranquilli hominis, omni affectu vacui proprias diximus: per has nos faelicitatem asse,

qui post mortem, Platonici omnes a Frmat. Ii enim inimum illud bonum, quod nimis purgutis proponitur, non in hac ii ita corporeae, ed illi tu ita constituunt i quemadModum et deprcitatis animis poetius flatutas dicunt , qkod eo tempore illip urgati plane incorporei, inmat 3 nai tirae similitudinem ait non in bac uita sed insutura bonos expeditare. Idem conisii maris Axiochus apud Xenocratem, mortem et e cit transitu quendum id immortalitatem, ac liceriorem bonoru Perceptionem. Quin et lib. ra. de Legib. Socrates credendum ait ei e legumlatori, qui animam a corpo e disterre,uiti eis huius corporeae cui sim ei dicat. Ex quo intelligittar, illum esse immortale, rum hac de re sententiam recitat,ac re ellit. Ad, de, quόd Plutarchus in lib. An bruta animalia ira tiolle litantur, ' Apuleius in Met mors h is sua, idem sepsis e intentur: ars ipstinet Plutar chus lib. V. de Placit. philost h. cap. a. Platoni

randem, et Pythagorae,ascrabit omitia. Eadem

in s ententia et Porph nius in sit . de Alfitinen mani, bit. Augusiinus lib. io. Ac iuitate Dei, et . ad alios Deo; pro cisci, rationem spectorum .d cap. so. O Basilius in Flex ineron, hoc Platonis uos uin reddituram: in quo bonis con dendum aperte adscribunt. Quo Fr, ut qui hanc Plato es e multum, malis utro formi landum, inquit. Vbis igitur Puto red ituros ait omne; post

mortem ultor suae rationem ac bonos et pili gatos

animos ad cόueniente sibi locii, id e , .d Deum

euolaturos: improbos di pollutos, contagionem omnem corporis api Z in ros purgaturos, in se ad hinc uitam redituros. nodisum nunc Socrates referens,plli gatos inquit animos in locum

ius opinionem ad allegorias detorquere uelint, ab

le intellexerit a j quatur. Sed iam ad tertire ueniamus illud, cur Plato dicat, philo ophorum enimos ad intellectile loci evolare. Verus p Olb-phus, ut supri dicebamus,et in Erinomide socrates refert, a rebus corporeis fise debet auocare,

mortem corporis expetere, ut animo stillat per

si bi congruentem, id est, ad superos: impuros ad s o cotemplatione: Fuga enim i rebus corporeis, ut ins quallidum, id est, turtara mittendos es e. At q. Theaeteto PI to inquit, est sinu Deo fieri. Cit

hac de re satis: ut illus quod e t secundo positi, ergo i erus pPilosophus unisu purg tu stet bac in f i uita

47쪽

dia IN PRAEDONE uita habeat, di iter philo ophia purgatio animi git,cum omnem insilit hominis animam coas .m

fi nec ueri existut faelicitas:longe certe Fuci

liusfice cit lepoJ hanc uita assequetur, cum eandem corpore rumigens quas iam ante coeperit degustare. Ranc ob causeam in Apologia Socrates ait, libenter si bires' mortem, quod eum esse certis manis celicitatissuae viam noscat. Relicitatem cutem hominis Plato in cotemplatione Dei posuit: id quod ex eius Philebopatet, is etiam Plotinus dele ruri aut dolere 'quidem animus ipfie corpoream temperationem equutus ioc assequitur. In hunc etiam hensums ortasse illudPlatonis e lib. s. de Legibus Timaeo, decipi commode psit, centis, neminem inte malum feri: qu n o asse Stus ipsi nostros iam excitatos 'exultantesimistione tenere possumus, radices et propensione non possumus. Clim ergo animi s i corpore perein lib. de Beatitudine, et Idmblichus in i l. de m io turbationum omnium habeat originem, quandiu et ijs Aeet pilorum referunt. Quibus cum A- sie is corpori nimium dediderit, impurus sit max

ri toteles lib. io. Ethic. quodammodo comtenire uidetur, cum herum faelicitatem in contemplatione ponit, eum j propriam hominis ille dicit, quod nullum aliud animal rapax,celicitatis sit. Ex

his, quae hae tellus dixit,omnibus Socrates demum concludit,sapientem uerum, ue 3 mos phu,mortem hanc corporis,quam diximus,maxime optare debere: item, assectus cohibere, .nimum

inta. quandiu uero ab eodem se abduxerit, puriis,ccsapiens. Atqui haecsane ad intelligentiae huius loci satis. Cum haec Socrates dixisset, lota, gum factum est silentiu .ec ipse quia

dena Socrates, quae diis a su erant se cum, ut uidebas, repetebat: idem splen* nostrum faciebat. Cebes au corporis uinculo ad diuinarum rerum contempla, ro tem Sc Simmias Parumper insupertionem erigere, in i suerbis' Dica equide: inuice collocuti sunt. Hos ergo in , cognoscut profecto uiri scientie cubpidi, quemadmodum eorum anima suscipit uere corpori ligatam. Quom

loco,philosophi ossicio proposito,docet nos,animum quidem, qui corporistit alligatus, per philo sophium db eo egredindu:ut inde ipse intelligat, quamsit prauis . Fectib. animus obnoxius, quan diu immersus est corpori: quam nihil intelliget, iustus Socrates: Quid nam uobis, inquit, de his quae diei a sunt, uide tui et An sorte aliquid insuper in his desideratis Ni uitae enim adhuc du, bitationes, obiectio es t supersunt, si quis iussicie ter ea sit tractaturus. Si igitur aliud qxiidda inter uos agitatis,nihil dico: sin autem in his quq

nihil que certo percipiat, nis' ab hac a mixtione , o dicta sunt haesitatis, ne uereamini locorporea remouerit. Philosophado enim animus qui atque percurrere, si qua in parte omnes a lectus componit, natura fluam agnoscit, sensuum errores corrigit,intelligibilia cogitat, iteram denis mortem corporis expetit, et consectatur. Illud praeterea, quod hic Cebes ait,de coris poris di animi connexione, Ciud na hoco Socrates est, uideli cet omnis anipulatis melius dici posse. Quin etiaiocium me assumite,ss mecu id comis modius fieri posse existimatis. Ve,riam equidem, inquit Sinimias, tibi δ Socrates, satebor. Iamdudiam amishigens uterv nostrum impellit altema hominis cogit delectari uel dole ru, iubetcp interrogare, Propter aUre de re aliqua ueheineti: se intelligen diendi cupiditate. Ueremur autenidui uidetur: ut, quonia anima per he intelligibilis do ne id tibi ob praesente calamitatemisit, nullis per se affectibus subiiciatur, nisi quate, rogita do, simus molestiores. Haec nus si corpori annexa. Siquide, Plotino auctore in ii. Quid homo et quid animal, lectuli radices nes in anima separatas unt,nec in ipso corpore,

sed in utros: hoc est,in ipso animali. liatenus enim animus uitam corpori praebet, t hoc rursus .nimatu est, multis comouetur allectionibus, i,

ps iiij mente uita perturbat,quae e stipathia quati a corpore ia animato illiis persentit. Ilinc fit, Socrates audiens, leniter arrisit, di cens: Papae e Simmia, quam dissi, cile aliis persuaderem, hanc me for tunam haudquaqua aduersam exi stimare, quando ne uobis qui de id persuadere possum. quippe cum metuatis, ne difficilior minitiorq; sim in praesentia, quam insuperiori fue ut propenso cuius , uel dirum uel libidine, uel so rimulta. At v ut apparet, deterior

ad illi in quilii si sed ii nem, in hominis ipsius cygnis ad diuina sum uobis es eui, potestatem sini quoi hoc loco Cebes intelli, deor. Illi quidem, quando se breui praesentiunt

48쪽

pi agentiunt morituros, tunc magis admodum dulcius T canunt, quam

antea consueuerint, cogi atulantes

quod ad Deum sint, cuius erant se muli, iam migratiari. Homines ire, ro, cum ipsi morte expauescan cy

gnos quos falso criminatur, quod

lugentes mortem, Ob dolorem can

tum emittant. Profecto haud ani

maduemuit, nullam esse auem quae t ocantet, quado esuriat, aut rigeat, aut quouis alio asticiatur incommodo.

Non ipsa philomela, nec hirundo, nec epops, quas feriat per querim o, nia catare lugetes. At mihi neci; hae

aues prae dolore uident canere, ne

cygnused quia Phoebo sacri fiunt, ut

a rhitror, diuinatione praediti prassia, giunt alterius illic bona si leoi cantant alacrius, gestiantio ea die, crum ita 'periori tempore. Equidem ec ego arbitror me cygnorum esse conseruia,

eidem cli deo facrum, nes deterius

uaticinium ab eodem domino habere quam illos, ne j ignauius e uita decedere. Quapropter licet uobis huius gratia dicere, de interrogare

quicquid libet, quoad Atheniensiui indecemviri siniit. Prs clare loqueris, inquit Siminias. Itaq; oc ego tibi a daperiam, qua in re dubitem: ecrur, sus hic Cebes, quid nam ex superiori disputationerninus admittat. Mi, iat quidem, L Socrates, quemadmo dum fortasse tibi quo sit, uidetur de his quidem rebus manifesta ueritas in uita presenti, aut nullo modo, aut summa clidissicultate intelligi posis e. Qtrae porro de his dicuntur, ea non omni modo dc explorare, ec gynon prius desistere, quam exami, nando omnia, animum despOdeas, mollis nimium iudico esse uiri. oportet enim circa Jiaec alterutra effice re: aut discere, inuenires quemad-rnodiise habeant: aut si haec fieri ne queant, optimam atque tutissimam humanaruem rationum eligere, qua quis tanquam rate Uehatur, ais ita

procellas huius uitae pertranseat, si sonequeat firmiori quodam uehiculo, uel diuino aliquo uerbo tutius

ac minori cu periculo tranare. At

ego nunc non verebor interroga

re, praesertim cum ad hoc ipse nos adhorteris, ne forte meipsum quando is sim culpaturus, quod nuc quae mihi uideant minime di erim. Pro secto milito SocrateS, una cum hoc Cebete tua dicta reputanti, haud satis cofirmata uidentur. Forsan, inquit Socrates, uere o amice, opina, ris. Sed dic qua in parte minus sufficie ter dicta fuissie censeas. In hac ubtiqet, inquit Simmias. nempe de har

monia ec lyra Sc fidibus idem posset

quispiam dicere: harmonianian delicet esse inuisibile quiddam, oc incorporeum, oc perpulchrum atq; diui

num in lyra rite temperata: ipsam uero lyra fides et corpora esse, atq; corporea, et coposita terrestrias et mortali cognata. Cum igitur aliquis uel lyram ire gerit, uel fides inciderit, si,ue disruperit, poterit quis ea de qua tu ratione probare, necessarium esse

illam supercise harmoniam, ne T disperdi. Nulla em machinatio foret, lyram quide esse adhuc fidibus iam disiruptis, atque ipsas fides mortalis

generis: harmo mam uero quae diuiseni ec immortalis cognata erat, Pritas quam mortale illud interii L. Ille uero diceret adhuc esse alicubi harmoniam, atq; prius ligna fides putrefieri quam illa aliquid patiatur. Ar,bitror equide o socrates, te ansnaad irertisse, nos tale aliquid potissimi esse animam cogitare. Esse uidelicet in corpore nostro intentionem occomplexionem quadam ex calido, frigido, sicco, humido, caeteris i talibus , horum S temperantiam conso nantiamq; animam esse, resultatem uidelicet in corpore, Postquam haec ipsia bene moderates inuice temperata fuerint. Si ergo anima harmo nia quaedam est, quoties horum natura in corpore propter morbos aliaq3 mala immoderate uel remitti, tur uel intenditur . necesse est anima

quidem, quamuis diuinissimam, sit

bito interire, sicut solent caeters conso nantiae, siue quae in uocibus, siue

49쪽

st IN PRAEquae in aliis artificia operibus fiunt:

reliquias autem corporis cuiusque diutius permanere, quousis uelarindeant, uel putrefiant. Considera igi tur quid huic rationi sit resiponden, dum,si quis censeat animam temperamentum quodda esse eorum quae sunt in corpore, priorems in moriste perire. Tunc Socrates quemadmodum saepe solebat, intues acrius a atque ridens: Iuste, inquit, tu quidem loqueris Simmia. Si quis ergo uestri imine facudior est, cur his norespondebat Non enim ignauera, tionem attigisse uidetur. Iudico ta men antequam Siriamiae respondea, tur quid Cebes quoq; damnet, esse audiendum, ut tempore interiecto deliberandi habeamus facultatem. Deinde his auditis, uel his coceden adum, si cOsentanea uero uideantur afferre: sin uero minus,rationem superi orem defendedam esse at 3 retinendam. Quamobre dic age o Ce-hcs , quid nam potissimurn te tur het, quominus assentiaris Dicam,

inquit Cebes. Mihi quidem indetur eodem reuolui: eidemq; quod in superioribus diximus, crimini obnoxia esse Quod enim suerit a. snima nostra prius quam in huma, nam descenderet specie, haud equi, dem retracto, quin bellissime die ufuerit: ac nisi dictii esset graue, sussi,

cienter demostratum asseuerarem. Attamen nobis mortuis superfore, non sic asse Gor. Neque tamen Simmite concedo obi jcienti no esse ani mam ualidiorem corporeat diuturniorem. Videtur profecto mihi nhis omnibus anima praestare quam plurimum. Hic ergo ratio superior ad me conuersa, sic inquiet: Quid nam ulterius ambigis et cum uideas homine defuncto,quod in eo imbecillius fuerat superesse, quiar no concedis oportere etia qdualidius diuturnius m erat, hoc ipso in tempore superest e r Sed aduerte iam quanti momenti sit, quod ad id respondeo. sSimilitudine mihi quos opus est, quemadmodum Simmiat. Profecto DONEM 33

mihi perinde hqc dici uidentur,ac fi

quis de homine textore sene defuncto diceret,nondum interisse illum, sed forte alicubi superesse: coniecitetraria is afferret uestis, qua ipse cute xuisset, usus fuerit: asserereis eiam adhuc esse incolumem, nes interii- se: ac si quis id non credat, interrogaretur ab eo, u trum diuturnius sito hominis genus, an uesiis qua quota die quis utatur et quod si respodeat, genus humanum diuturnius esse: tunc demonstratum id esse putaret, uidelicet naulto propterea magis sospitem esse hominem, quandoquiisdem quod in eo erat fragilius, non dum petierit. Hoc autem o Simmia ita se habere non arbitror. Sed considera tu quos quid dicam Prosedlo quiliis intelligeret,inepte illud ad duci Nam hic textor qui multas co triuerit uestes, multas cli texuerit, multis quidem posterior obrit, ultima uero prior: neg Propterea magis sequitari , hominem esse ueste ualiorem atq; debiliorem. Eundem sieri similitudine aninis ad corpuS posse arbitroire ac siquis de his duobus

eadem illa adducat, congrue d icereo uidereturi delicet animam quideesse diuturniorem, corpus uero debalitis, minus cp diuturnia: uerum diceret quemlibet annitoriim plura consumere corpora, praesertim si mulseros uiuant annos . Si enim fluat co Pus, hominem etia uiuete dissolua tur, a n im a uero quo d c Osumj tur re

texat continue: necessarium tamen

erit, quando perierit anima, tunc Ulo timam habere ueste, eaq; sola prio rem perire. Cum uero perierit ani, ma,tunc demum imbecillitatem naturae suae corpus ostendere, cito pu trescens atqs evanescens: Uthacra tione nondum colidere ualeamus, tunc etiam cum decesserimus, animam nostra superfore. Nam si quis dicenti etiam plura quan quae tu dicis , concesserit, nec sol si ante ortum, nostrum animam extitisse, uertim

etiam nihil prohibere, etia post obi,

tum quorundam nostrum remane

redi

50쪽

8d COMMExe, Lepuisq; accedere ac decedere fareatur: adeo en in natiaram animae

ualidam esse, ut si pius corpori inditasse corpus V seruet. his tanten concesse is, nondum illud tibi daret, non defatigari in multis generationibus animam, sed tandem aliqua ex pluribus morte diceret omnino deleri. uinetiam adderet, neminem mortem illam, dissolutionemq; corporis iquae animae quos interitum infert, posse discernere: esse enim impossibbile, ut quisqua nostrum id sentiat. 3iod quidem si ita se habeat, ne, mo non stulte in morte considi t: ni dentonstrare possit,animam omni no immortalem ais indissolubilem esse. Alioquin cosentaneum est,ne cessarium est e, ut qui moriturus est, animae metuat suae,sempers sit solli acitus ne in ea quae proxime inimi, net, corporis disiunctione prorsus intereat orianes igitur cum haec ali d tristemiis, caturbati sumus, Ut post ea in uiceni a peruimus: q uo is cum superiori disputatione nobis fuisset

magnopere sei suas iam, uiderenturnos ab eo statu in praesemia detur

basse, at* eo iam desecisse, ut nedurationibus iam adductis, sed ec di gcendis insuper, fidem ullam adhiberemus: Uerentes ne Vel nos nequa,

tv m boni essemus iudices, uel res ipsieside essent indignae. E C H E C. Veniam equidem per lovem do uobis, o Phaedo Nam mihi quidem modo te audienti, tale quiddam ire, niebat in mentem. Cui nain deinde rationi credemus: quippe cum rasetio ilia Socratis usq; adeo paulo an- qte probabilis, iam fide amiserit. Mi rum est enim,quantu ap ud me conis ira possit ratio illa Amperci potirescit, aliat animam nostram harmonia apandam esse probat: tantinc qui, dem audita me subito in memoriam reuocauit, quantum mihi quos alias persuaserit. Quo efficit, ut alia quadam ratione iterii tanquam ab

initio prorsus indigeam, quae mihi spei suadeat, anima cUm corpore nointerire. Dic ergo per Ioue precor, NTARII, sy

quo pacto disputationena peregerit

Socrates, o rimu ipse quo J , quemadmodurn de uobis ipse sateris, grauiter id ferre uisus fuerit: an contra benigne suam defenderit ratione

praeterea utrum fiatis, necne, eam tutatus fuerit. haec nobis quam potes diligetissime refer omnia. PHAED.

Equidem b Echecrates, saepe adnabo ratus Socratem, nunquam maioricum uoluptate, quam tunc pro sens,

sum admiratus, meo astui ne ibi mirifice gaudeo. Habuisse quide illum

quod obiectionibus responderet, forte non est mirandum: sed haec in eo potissimum sum admiratus, Primo quide, quam iucunde, benigne, amice adolescentium uerba recepit: deinde, quam stagaciter sensit nos ii, b lorum rationibus fuisse commotos: lenamquam opportune nobis ad se hibuit medicinam, ec quasi fugientes at s uictos reuocauit nos, couertiti ad prosequendum atq; considerandum. B C H E C. Vrsic nam pasiclor PHAED Dicam equidem. Sedebam sorte ad dexteram eius in subsellio quodam humili, iuxta lectulum. Ipse uero Socrates sedebato longe superior. Attrectans igitur capiar meum, comprimens cli crines super ceruice ( cosueuerat enim non, nunquam,ubi contigisset, in meos

crines ludere Cras forsita, inquit, o

Phaedo, istas pulchras incides eo mas. Sic arbitror, inquam, o Socrates. Non certe, si miluas leni ius fueris. in imi si id hoc, inqua ego limo hodie, et ego meas,ae tu tuas, o si nobis ratio intereat: neq; enim ipsi suscitare possimus. Atqui si ego

tu essem, ac me fugeret rario, more Argivorum iurarem, non prius Coismam nutritur i, quam uicissem Siminiam, Cebetems ex pugi iam isteria, At uero, inquam ego, cOtra duosne Hercules quide dicitur suffecis,se. At tu me I ola ti, dum lux est, a d uoca,inquit. Advoco equidem, o quam: sed non tanquam Hercules Iolaum, irrib tanqua Iolaus Hercu

lem. Nihil refert,inquit. In primis