Iacobi Raeuardi Brugensis I.C. Protribunalium liber singularis

91쪽

Maximus decretum ex libello recitasset;

THAsCIVM CYPRIANUM GLADIO ANIMADVERTI PLACET; respondit ille,

Deo utias. Tertullian. in Apolog. Denique, inquit, quid de tabella recitatis illum Christianu, cur non & homicidam λ Morem hunc sententiae ex libellis pronuntiandae ipsos etiadatos iudices obseruasse, docet euidenter Seneca de benes lib.iij. De quibusdam, inquit, etiam imperitus iudex dimittere tabellam potest, ubi prolatis cautionibus controuersia tollitur. Eoque reserendus etiam est ex septimo Iustinianei Codicis libro huiusmodi titulus: Defintentiis ex periculo recitandis. Qui quidem titulus cum non satis constaret periculum pro libello interdum veteres posui iIe, pland fuita doctis viris sic immutatus, ut pro periculo. passim libello,reponeretur. At post aquam pCriculum nihil esse aliud in hoc titulo quam ii bellum, acutissimi ingenii vir & merito ante alios excellens Iacobus Culacius docui siet, iterum lectionem illam veterem iamdudum repudiatam amplecti, ac velut postliminio ad sedes pristinas reuocare viri docti optimo iure conati sunt.Testatur Festus,periculatus sum. Catonem posuisle in ea oratione, quam ad lites censorias scripsit. Fortassis pro eo quod est, commentatus jum, vel libello complexus. Est

enim periculum libellus. Eoque sensu perica

92쪽

9 I A C. RAE VARD. I. c.

tum accepisse Paulus videri potest, de adue sario disserens periculo denuntiante , hoc est libello. cap . xx. in princ. quod vi aut clam. Huiusmodi enim libellum, u is cui denuntiatur, fraude sua, dolove malo non receperit, videtur utique consecutus quo minus prohibeatur , non autem omnino prohibitus. Et sic iudices tam minores quam maiores, quas libello siue tabella ferunt sententias, recte eas recitare ex periculo dicebantur. In qua quidem recitatione obseruari etiam sol et, ut quae iudices cognouissent,ea non esse facta, sed facta videri pronuntiarent. cap. XX. De his qui not. inscap.xxj. g.j.De recepi. arb. Ad quem morem visus est etiam Valerius respexisse,ii. vj. m. ij. Atis,inquit, iure eum cquim videri respondit. Et Tacitus Annal.lib. xiiij : Pronuntiemus vltro,dominum iure caesuin videri.Auctor est Cicero,iudices olim cum sententiam pronuntiarent, addere solitos, s I

sinib. scribit: Privatarum litium iudices sumus: nihil enim possiimus iudicare, nisi quod est nostri iudicij: in quo frustra iudices solent addere clim sententia pronuntiant. Si quid mei iudici, ea. Et hinc quidem non dubito quin

traxerit originem ea sententiarum concipiendarum ratio, qua videri quid , aut non videri factum, datum, promissumve, &sic deinceps,

93쪽

' iudices pronuntiabant. Siquidem verbum ideri, nihil aliud in sententi js illis significabat, quam illa vetus formula, Si quid mei iudie in. Et idcirco simul atque in usu esse desiisset illa formula, sic iudices sententias concepisse, ut non esse, sed videri quid esse pronuntiarent, omnino fit mihi verisimile. A

ra. 24. ianuam Σ3. 7. describendae. 24. I9. is quoque 33. 28. eurulis 34. I C. Flautus 3S. 27. coinitionum 9. q. interpretatus cs. a. modum I. I9. toris urbani

94쪽

EXCUDEBAT HVBERTUS

l. 3.