De usu praepositionum apud Homerum

21쪽

punctuni indicet cf. supra l); tamen loca reperiuntur, quibus promiscue alterum pro altero habet. Iliad. XI, 69 I. cf. V, 37.), Odyss. XV, 34. νυκτή pro νυκτος.ω injectiva temporalia, II. I, 4a4. IX, 7 a. X l, a 6. XXI, 56o. Od. IV, 94.; XIV, as 7. - Perptiuitatem vero quandam temporis significaturus utitur praeter ad- 'erbia Η. I, 3. 8 I. : M Accusativo, . I, 59a. II, 92 328. 343. XIX, Is 7. iv Adjectivis temporalibus, Il. II, 38 s. VII, 476 cf. 478. XVII, 384. Od. I, II. 3o3. et ἐπ cum Accusativo, quo quidem dicendi genere non solum per- patuita quaedam temporis, sed etiam punctum, quo desinit, declaratur: d. o.

8a -- Cum tamen utrumque dicendi genus, ut fert mens humana, non tam distincte secerni possit quin saepius alterum in alterius quasi provinciam transeat, structurae interdum miscentur Il. X, 497. τη νυκτοι longius temporis spatium indicans, est pro τι νυκτι; d. XIV, 384., ut nos a den Sommer etc. Quam temporis ambiguitatem praecipueram cum Dativo augere videtur, ut sit modo temporis punctum modo perpetuitatem aut utrumque simul indicans II X, 48. VIII say XIII, a 34. xlx, LIO. a 9.; d. II, a 84. xlv, Io s.; II, Ios. D Declaratur porro sola enitivi nota interdum locus, quo aliquid fieri posita dicit, praesertim nominum propriorum It VI, 6o. XVII, s 84. XIII, 664. od III, as . XXI, Io8. Il. IX, I9. ζο . . . . odis του ἐτέροιο, d. II, 3I., ut Latini:

ubique terrarum. D Adjiciam genique aliquam eorum verborum partem, quae cum Genitivo conjungere solet Homerus , ita tamen, ut liberior quodammodo Genitivi vis remaneat. M tantima enumerabo, quae negotium quoddam facessere possint. M Uerba, quae quauemcunque animi assectum et sudium quoddam significant, rem, quam quis captat

6so. XV, 693. κήδεσθαι - ερασθαι cum Genitivo, B. XI, 66s. - φιλε cum Accusativo, M. I 6 ID LAEI 4. -- De verbis κολώ- cujus activum occurrit Iliad XVIII, m.), τέρπο- ολοφυρομω, -- ulciscor, punio monendum est, De quentissimum esse usum Genitivi, causam irae, gaudii, doloris, poenae indicantis,

Corale

22쪽

c Dat Il. XXIII, 88. , non tam ansam quam Oeessionem, ut Bri significans. l. XIV, I9I. κοτε Μαμενη τογε-μῶ minus pericle τόγε ab κοτεσσαμμη, sed est ut V, 827. Piris σύγ Αρηα το γε δείδιθι, tali modo, i. e. tam' vehementer, ut saepius τοίος interpretandum est per μεγα γὰρ, cf. It v, 828. talis tantu per nam magnus, Virg. Aen. V, 4 4. Dignus tamen est, qui notetur locus u. VIII, 4s. - Persona, cui aliquis irasci dicitur, additur Dativo Il. I, 9. XVII, 7 Io. V, 377 VII, 3 o. III, a 3.;od. XVI, 7. - Eadem est verbi τέρπεσθαι ratio Π. IX, 7o6. Od. XIX, I 3 7 conjungitur tamen eodem sensu Dativus it. IX, I 86. VIII, 48 I. Od. VI, Io4. utramque structuram habes d. XXIII, 3 oo R. Simili modo φθονέω cum Genitivo d. I, 68. XVIII, I 8. μσα μεσθαι Il. IX, 63 o. ut αλεγι mal. I, I 6 o. β Sequitur porro Genitivus plerumque ea verba, quibus regnandi notio inest, ut ἄνασσει Il. I, 38. VI, 478. X, 33. Θεμιστευει Od. IX, II 4. κ'εῖν IL I, 88.; σνμαωει B. XIV, 84. ἄρχειν Il. II, 494. 76. ηγεῖσθαι Il. II 6ao. λεριο υει Il. II,

6 s. Liberior est tamen, ut sensus ipse fert, horum verborum structura, ut saepissime ἀνάσσειν positum sit cum Dativo Iliad. I, 8o. 3I. 8I., quibus locis praepositionem μετα suppleri licet, quae saepius adjuncta invenitur, Il. I asa. XIV, 94., ipsun Ρassivum graeco et posteriorum scriptorum more conjunctum cum Dativo personae reperitur d. IV, I 77. ρεκμα I. I, 7 I. II, 864. αρχευειν Il. II, 34s. V, 2 Oo.; ΘεμιστευεD d. XI, 69. ἐπικρατειν ossi I, 45. XI, 485. XVI, a 6s. βασίλευοι ILII, ao6. αρχειν ἐν Il. XIlI, 69o. σηριοι tuli. I, 289. ἐπὶ Od. XXII, 27. κοιρανῶ κατὰ c. Accus Il. XII, 3I8. Eodem sensu κελευ-al. IV, 428. , cujus tamen, cum alioquin Accusativum cum Infinitivo sequi jubeat, complura loca occurreunt, quibus Dativum eum Infinitivo conjundium habet, ut Il. II, so. III. 44 a. VII, 284. quo scilicet loco Ἐκτουρα Ηeynianae editionis ambiguitatem, si qua intercedere posset, plane tolleret. 3 ινλεσθω cum Dativo est acclamare alicui, ut aviat, I l. VI, 287. XV, 3s 3 368.; in Accusativo, vocare aliquem, ut veniat, Il. XVIII, 39 I. cum Infinitivo est pro

γ Ut de verbis μέμνησθαι cum Accusativo coniuncti exempla sunt II. IX, sdi . VI, et aa. Od. XXIV, Iaa. de quo infra dicam λα-α- Θαι, στερειν, πιμπλη-μ ex cujus ratione interpretandus est locus d. XV, 334. et alii, taceam, honeo tantum de verbis λίσσε θαι cum enitivo, Od.u,68. alias haec verba cum Da- j0jtjgod by

Corale

23쪽

constante usu εἰδέναι τινος et εἰδως νος, cum demeritia quadam loquitur, cf. B. XII, 229. XV, Ia. πιδέοι τι autem et εἰδως τι ut aliquem singula quaedam comperta habere indicet B. XIII, 66s Nec repugnat B. I, 72. re bene judicata.

Nolus est a Irequentltantis Dativi usus, ut rem aut personam indicet, in cujus vel commotam vel incommodum aliquid fit li. XVI, s 3I. Taedet itaque plura Xem pla aecumulare , paucis tantum, quibus quoddam memoratu dignum insit, opus est Il. I, I 63. σοι morari etc. par tibi, i. e. tecum' tuo mutieri, cf. m, 38. XIX, 2930 I, raso. ut nos quoque poεtice itin, i. e. inram stines Lesema I, 283. U. xIV, so. Od. I ss4. IJ. I, 369. E. e. in honorent Agathemnotiis. Contra d. XvI, 34. ομα κ δυησμενέουσσι φόνου περὶ βουλευ-m in periticiem inimicorum.1l. II, 56. Θεiος μοι ἐνύπνιον ηλθεν ωειρος, in meum auxilium; alias enim verba eum di sequentem Accusativunt habent aut solum aut aiahi a praepostione .h, - LAE 34a. - Dativos, quos dicunt abi si duos tantum reperti II, 78 sq. Od. IX, 149. in utroque tamen loco in ubique huius constructionis ratiotiei et causam facili negotio colliges e praepositionibus4 ποστ et, a Saa. - Subjiciam nonnullas, quasi diligenti carminum Homericorum lectione feci observationes de Dativo personae; prae pue οι, Guyum apud Homerum non tanta poetici coloris vis esse videtur, quanta apud hisquantis aevi scriptbras, praesertim Latinos: Ut enim vel in quotidiano et nostrae at aliariam recentiorum linguarum usu frequentissime Dativus personae usu patur, ita veteres, inprimis Latini, cum Dativum ad sublimius dicendi genus usque fers ahibent ut unum dona exemplum, es. Virg. Georg. III ss9. ecl. Voss. , lerumque Gonitivum in tenui ei medio sermonis genere usurpant. Sexcenta docent exempla, quorum uinum poo- . ρ- g Amidis ingre ne meisi, digitos ejus discerpsit: τάς αὐτο δακτύ- - . . Nostrae linguae usui propius accedit sermo Homerictis, Da tivum personae saepissime addes. Nonnullos enumerabo Rebs. 4n quibus, quod

notatu dignum sit, habere mihi videor. Il. IV, 33 I. quasi cohors orym); VI, 38, qui dua IA, a. tuus quidem animus I, 74. 'Eκτορι γάρ ο Θυρος etα;

24쪽

tum abest, ut τοισι ad ιγροθεν pertineat, ut potius illud sit τοῖαν, cujus nondum s lis explorata est ratio, utrum generis sit masculini, an neutrius, sive, utrum locuna, personas, an tempus indicet. ihi quidem masculinum esse videtur Il. I, s 8 s7 I.;

loci dictionem etinuerunt posteriores), praesertim eum et omini-- invenitur B. IlI, 33. XXIV, 761.5 d. IV, 7 a I. Nec repugnant recte quidem interpretatii loci, quales sunt Il. I, 4so. Od. XIII a 4. XX, 367. nec quisquam se perturbari patiatur inturpretatione saepius bene quadrante tum vero, da n n. M Usurpatur porro Dativus ab Homero, ut modum et rem indicet, qua tanquid efficitur. l. I, 23. Io. 98 494. 418 463. H, a 3 7 o. 818. - κεμαι, H.

Vectum ναίω, νωπά, est a transitivum eum Aecusativo LLII, 682. VI, as. XVII, 17s. Sox; Od. IX, ai. Forma passiva est Il. IX, i s. h intransitivum, et quidem Birpatum re de -- minibus et eum etino praepositionibus M, μετοι, περὶ, παρὰ, , meo. --: Od. Ir 29.;

Corale

25쪽

Iso Amithei porro Homerus Dativum ad moti s quendam aut laesin tionem indleandam. l. III, 441. contra cum Genitivos oration- significat Il. V I 87. τομα. . . επρωπον abali ab is repulit, i. e. repellere solet, ut IX,So9- XI, 28 et saepissime ineomparationibus ea oristi vis est. Item Latiali cr. Virgil. Georg. I, V, 8a.;

. a Dativus, pallivae verborum formae additus, etsi non tot quam in postetiorum scriptis, nonnunis tamen locis pro υ- . Genitivo cujus vero apud Home-

n nullus usus est): B. IlI, 429, VI, 398. XVII, a. Od. xl, a I. XXIV Ioo.; Il. III a 38. notandum κεκλη-η.γf Fciis verbis, quae eum Dativo conjungere solet Homerus, haec addidisse satis est: ἄλκαίρειν et similis significationis, quae quidem, cum Attici multiplici modo et eum Genitivo et praepositione περί et cum Dativo et ἐπι et Aecusativo

praepos. κατad mutato paulisper sermonis tenore usurpant, omerus constanti fere

usu cum Dativo conjungit Iliad. V 68 a. XXIII, 56. XXIV, 7o6.; d. II, 3 s. III, set. X,4 I9. alio modo V, ag., ubi χαρων appositum G κλαίων est pro λB. I, 3 et . Il. I, 4os. Θα- XI, 43 I. ἐπευξεα0. Paucis tantum locis additam reperi praepositionem ἐπι Atticis frequentatam B. II, 7 o. XXIII, 784. Od. XX, 358 374. XXII, 4ra. De ioco li. IX, 77. infra dicam. - Verbum ἀμυνω τι. - ---σ-τι se ab aliqua re desonuere B. XIII, 314. l. VI, 463. IJ I, 34 I. 456.; XIII, 6. 46s. ἀμυ σω τινι est defendere aliquem non addito Accusativo XIV, 337. V, 486. VI a 6 a 36 I. Eodem sensu et structura χρωισριειν Il. I, s 66. XI, Iao. ἀλάλκει n. IX, 3 o. Eodem modo Il. XXIV, 9. ἄπεχε χρό alias usque

χροός. - conjunguntur tamen haec verba et cum Genitivo, ita tamen ut nusquam

Aecusativus rei addatur, tu quod factum esse videtur, quod latioris gnificationis

26쪽

personam, quaeum pugnatur, siguafizante. Quare cum in nutia fere alia lingua quam in Graeca totus orationis cursus magis a sensu ex cogitationis forma pendet, etiam πιιρηρο - , alias constanter iere cum Genitivo unctum, Dativum sequentem habet B. XXI aas. Aliae horum verborum structurae sunt, ut addatur ἐπὶ cum Dativo

Iliad. V Ia 4 88 a. 44. XI, 44a. XVII, 48. Iliad. XII. o. et XIV, 6s AH

tantum locum, quo pugnatur, significat, ut περι, ἀμφὶ et μετα cum Dativo B. VI, 44s.s cum Genitivo rei ιακ- est ut ii XIII, 7 OQ.; προς cum Accusativo Il. HI, 47 I. ι additis adverbiis amκρυ, ἀντιβίην It v, 3. 8 I9. I, 78. -- Sed ne nimium a

proposito evager unum tantum locum indicabo, cui vi similem reperias et alienum

AeeusativuS. De Accusativo, proximae actionis effectum gnificante ψ est, quod multis exponam. Indicabo tantum G Accusativos absoOMOS, quot apud Homerum reperisso mihi videor, quorum tamen causa et origo in singulis locis facillime perspici potest. D. XI Io. χαλεπον γαρ, μι υχρεών περ ἐω : molestum est, et a quis exitus in tei pellet. Interpretandum est το - καπερ ἐπιστάμενον vos πολλλεω, χαλεπώlimis, ut sit Infinitivus cum Accusativo subjecti. d. XIX, a I. XXIV, I 8. τώ σον νωόνον ἀμφ- ἐόντα pro τόσου χρό- παρελήλυθoo i Additur deinde Accusativus cuiqua vocui generi, inprimis verbis et alea sis, ut res certius definiatur a circumscribatur optimo jure suppletur praepositio. κατὰ, utquae saepissime adjecta reperitur. Insigniora tantum loca, cum res tritissima est, pauca enumerabo: B. I, o I. l. d. VIII, 3. Il. I, 37. φυλλα τε καὶ φλοιον accuratius partem definiunt, qua Potitum est, L I, 474. XIII, 431., II, a Is.,

Corale

27쪽

Scholiast ad h. l.), ais ua alis interpretari βάζεις . . . βασιλῆας X vulgari usu reeω dicis de regibus. Me enim adyocat oeppenius Il. XVI, o 7., ubi μ' est μοι ut B. IX, 673. . - Saepissini additur κατά II. I, 4a 9. 29. V, 46 66 8 a. 79. Ejusdem modi Il. IX, sa7. μιεμπιγaαι τοδε ἔργον - ως 19, t. d. XXIv Iaa. quasi: μέμνημαι, - τουτο τ εργο εἰ χεQ; . VI, 22 a. Τυδεα δ' οὐ μεμνημ forsan addere voluit vates ἰδων aut mile quid); Il. V 827. τόγε est tali modo Σαα nimium, ut nostrum: nicht so in nicht so star non ita multum, quod ana a Cornelius Nepos B. IX, 77. et VIII, 37 sq. εἰ νῶι - γηθήσει προφανελι, quo loco, cum Heynius, suppleri vult, nihil expedit, nec Graece, nedum Homerice scribit CL V, 36 I. o Additur porro saepissime verbis monim quendam indicanti hus Accusativus, quo locus, in quem motus fit, significetur suppleri licet ἐπι προς et κατα cum Accus aut h): Il. I, as 4 3I7 3aa. 39. 4. 362. II, 171 3oa. VIII, 47sq. XXI, 4o. l. 8 I, 431. II 667 8SO. I, 23. a. 68 424. 484. Ex eadem ratione interpretandum est illud, δε σε χρεω ἐριεῖ ILII, 6o6. supplendum ἱκάνεται, κει ex Il. XI, 6io. Od. II, 8. l. I, 3I. 64ὸ λεχος ἀντιόωσαν, i. e. ἐπιλιπούσαν, quo cum

verbo non incona mode comparari posse videtur, cum utrumque, quoties sensus τοὐροτεχειν inest, Genitivo adiunguntur, cf. Il. XIII, as 4 sq. I, 66sq. IV, 99. II, a 34 cum Dativo, ILVI, ia7. XXI, III. -- Cum denique notum sit, saepissime hujusmodi Accusativo affixum esse δὲ pauca tantum, quae de significatione et usu hujus encliticae observavi, addam insigniora Il. II, 443. s. s I. I, 227. κηρυσσει πολε- μονδη, ut pugnarent, ad pugnandum, cli. I, 26. IV, 8 I. D. V, as a. Ἀκητι φοβοννάγριύ. ii lagana suadere videaris: Niρά doch rathe ur Huehil ; Ra 68.. Σκαν--αντοῦροι δωκε XXIV, 338. XI a I. πεύθετο γὰρ Κυπρον, s. e. ἐν Κυπρι', ex Graeci praesertim Homerici sermonis indole Od. V, 3. Et de syllabae sis, quoniam in

hanc rem incidi, pauca addam, omissis, quae notiora sint: l. II, 456. καθεν δέ τε φανεται αὐγη est, ex sensu quidem , pro κας, in longinquums XI, 6 3. κλισίηθεν ἄκου

28쪽

18 Respicientibus totum, nod hucusque transgressi sumus spatium recte dicere nobis videmur, vix ullum cogitandi modum et rationem esse generalem, quin solis casuum formis exprimere possit Homerus. I. Ut Ioeum significet :a in quo aliquid fit, habet praecipue Dattivvm ὴμσω ακροτατη κορυίη Il. I, 49'. b ex: a quo, menitivum: ώκετο ob δομοιο, d. XUIII, 8.c in quem , - Accusativum: πενθος . . . γαῖα ἐκάνει, l. I, 254. d per quem, menitivuna: - σαι πεδίοιο, Il. II, 8o I

a quando ν

Corale

29쪽

I. ne Genitivum Num regunt. f. 6.Λντὶ Sola huic praepositioni incompositae vis inest an re, Io eo. Cum tamen maximi disserre inter vocabuli notionem et loci versionem semper tenendum est, plurimi sunt loci, quibus alio modo bene vertas Iliad. XXIII, 6so. XXIV, as .. XIV, 47 I. XIII, 447. IX, 116. VIII a 33. ut nos sede inolite flehen stir o Manu, i. e. so viti gellen, ais etc. ut αξιος d. VIII, 4os. et ἀντάξιος L. I sa 4. Eadem ratione Uin i 63. Vossus si te in Reib ersώελε dubetaeo XXI, 7s. Vossus Deinem Sesivis D ward iesi vertravi. Eustathius τροπον τινὰ λετης; d. VIII, 546. Vossius: Liebja s, wie in Brader B. VI, 27. est λαβὼν pro ricl. Io compotitιon αντι duplicem etsi non admodum diversam significationem habet .a eandem, quam fmplex, ut militudinem quandam indicet: l. I, I 36. IX, or. ;XI, si . I, et 64. III. 89. Ἀμαβαις ἀν-ειρου. M ut rem e regione postam aut ad. versam significet Il. II, 63s. Od. XVI, IS9. B. IV, 48 I. LVIII, 3o I. B. XVI, 3os. cI. XX, o. od XXII, 74O l. I, 589. cf. V, o I. XXI, 357-; l. I, 278 cl. 3o4.; IV, 3 a. cl.Iod. XMv,87. cum Dativo; B v, 337. ἀντιπορησεν, cf. X, 267. cum Accu.

sativo. 'Aetro. Huius praepositionis, quamvis diverso modo interpretatae, significationem nullam apud Homerum reperi aliam, quam ut si ex iso, aut originem aut ιongiaequitatem indicans, sive, quoniam linguae Graecae nostra propius accedit, aut hervo aut inervon. Quarum significationum nullus est locus, quin alterutri subordinari

Corale

30쪽

XII, 43 I., quo quidem loco πο Τρωω καὶ 'Aχαιων illustratis αμφοτερωθεv, ito d. IX, 6 o. Il. XXII, la6., quo VOssus non satis clare vertit, cf. d. XIX, I 63. alio sensu) XVIII, 4ao. cl. Och Vs, a. 8o ubi παρα posteriori aevo sita lius XXIII, 758. l. d. III, et r. quibus in locis νύσση idem, quod Il. XXIII, 33 a 338. esse videtur) XXIV, 6os et VIII, 279 , cf. quae ad Il. XII, 3 6. monui Il. VII, 339. εἰν ἐτεο δὴ τουτον ἀπο moi p. αγορευεις. i. e. ει αληθῶς ου- τος ο λόγος ἐστι τῆς σῆς σπουδῆς. si ex animi sententia dictum est, avs Heraen grande. - Il. Vt II, 4. est pro ἐκ μετα post. Dine vo cresseretisono, Il. I, sqI. II, 6 et . . , a a. VI, 7 et . . VII, 3I ;IX, 437. απο σειb se λιασθεις, ut Od. XXIII, IO. κεκρυμiμιενα - - - vor andem verbomeno Il. XII, 7 o. XIII, 7o a. 44o. cl. d. XVII, 538. , qua quidem structura solus quoque aut Genitivus aut Dativus reperitur vid. supra dictum l

Aνερ, ἀπ αἰῶνος εος εἰλεο , aut, auctore Schol. pro ἐκ του βιοῖ interpretor, aut, quod tamen minus placet, ἀπώλεο νέος ecore ex Homeri et aliorum, etiam Latino-Tum usu cf. Virg. Aen. V, 73. aevi maturus Acestes. HIe7nius, νεος - αἰῶνος interpretans, sorte fortasse pro νόος αἰλι vel κατ) αἰῶνα ut ἀπο γένους Ηρ---δa ς ὼν pro γενει' vereor, ut sermonis Homerici leges probe observaverit, aut

ullum hujus significationis τογατα indigitare possit. In compositione haec praepositio eandem, quam incomposita, habet gnificationem, ut re ista nostrae linguae praefixas syllabas: - , ab ent, auritia: l. I, a S. 6O. s. 98.128. II, 26 I. αποδυσω cum duplici Accusativo Atticorum more III, a 65. IV, 478.; V, Is 7. ut revortor Hirsus denuo Carthaginem, lautus Oen Prol. 9.). VI, 6 s.;XIV, 26 I. cf. I, 36 a. contra X, 383.); XVII, 23 I.; XVIII, 4o9.; XXII, II 8.;XXlV, 76.;

Od. XIV, a Ia. 37 a. HII, I 77. - Verbis qui husdam, ut quae per se hanc actionen, fgnificant, intendit vim ut μοκτει , μολλυμι ἀποληγω, α πηα Λεομα et sexcentis aliis. Dicas quoque, nonnullis incompositionibus locum τοῖα privativi tenere Od. XVI, 387. αφανδανει; di. XXlII, 4l3. αποκηδη ταυτε. i. e. ακηδόσαντε ll. t V, 427. Otatu inprimis dignum est verbum ἀποείπειν, de cujus usu et significatione, o mi ibus quae apud Homerum leguntur locis inspectis, haec fere tinenda esse videntur Est pro Dj0jtjgod by