장음표시 사용
151쪽
Iohannes magister in theologia de Pisis recederent cum sala plena potestate et auctoritate perficiendi et complendi parentelam inter dicti regis Roberti filium et siliam regis Romanorum. Tunc suit quibusdam visum, quod duo sufficerent ad predicta facienda, et quod dominus Pandulphus et ego iremus ad urbem ad tollenda omnia impedimenta, quo possent esse in receptione iocunda c0ronationis dicti regis. Visum etiam fuit, quod predictis duobus fratri Iohanni et
magistro Iohanni daretur ambassiata, sicut et nobis, ad dominum Iohannem, fratrem regis Roberti, et ad Roman0S, et quod ponerentur in littera. Factum est sic. Simul ivimus satis estinanter, scientes quod dominus rex non multum lardaret post nos, nec etiam domini cardinales. Continuatis dieiis, die dominica ante festum ascensionis Ara. Domini venimus Romani Literis credentie domino Iohanni da δ' tis respondit nobis breviter, quod in crastinum veniremuS, ipse pro suo consilio, quod erat in eampis ante pontem doM0llen, mandaret, et tunc ante eos proponeremus, que ex parte domini regis Romanorum dicere haberemus. Mane suimus ad eum reversi. Respondit nobis, quod adhuc non suerat eis locutus, sed post dormitionem iret ad eos. vit, et nosivimus. Et fuit ibidem nobis dictum, quod non turbaremur de mora, quia in craStinum nobis responderent occupati satis erant, ut oculis videbamus, quia continue supra pontem et citra et machinis et balistis et gladiis consigebant, etiam unam partem ponit acceperant. De quo mullum dolebamus, quia plures ibi moriebantur, et ad tollenda huiusmodi VeneramuS.
In crastinum, hoc est die martis ante aSeenSionem, e Marnimus et ambaSSiatam proposuimus, que nobis erat commissa sub litteris credentie. t ut melius recordor, ista suit: quod dominus rex Romanorum salutabat eum, et de ad Ventu suo mullum gaudebat, cum frater suus rex Roberius ipsum misisset ad 0norandum eum in sua coronatione,
prout in litteris, quas diutus dominus rex Robertus domino regi Romanorum illis diebus miserat plenius continebatur, et illas credo habere. Unde ipsum ex parte dicti regis rogaVimus, ut receptio sua in urbem et coronatio pacifice sine riga posset fieri, quod laboraret una nobiscum, qui propter hoc mittebamur, quomodo pax esset inter Ursinos et Columnenses, et si subito dicta pax fieri non poSSet,
152쪽
1312 quod fieret ireuga. Item petivimus, quod gentem Suam queerat circa pontem de Mollen, saceret recedere, cum in brevidiclus rex Romanorum una cum cardinalibus ad urbem veniret, et quod urbem intus et extra sic dispositam non libenter inveniret. Dulciter nos audivit, et sic respondit quod iuvenis erat, et dominus rex frater suus dederat sibi in mandatis, quando ab eo recessit, quod de consilio talium qui cum eo erant responderet et saceret quo erant respondenda et sa- ci cienda in omnibus, nisi ab eo haberet in mandatis Assi gnaverunt nobis diem in crastinum vigilia ascensionis. Venimus, et ipsum invenimus, Sed consilium non, quia tunc erant circa pontem predictum, ubi dabant durum bellum. at ille die dicebatur, quod p0ns predictus per e0S
lucraretur. Rogavit nos dictus dominus Iohannes, qu0 inui mane die aScensionis essemus cum eo in prandio, et tunc indubitanter nobis responderet. Dicto die, dictus dominus Iohannes predictos magistrum Iohannem et ratrem Iohannem conduci secit versus eapolim Sibi enim dixerant expresse et de mandato domini, quare ibant, quia ad 0mplendum parentelam. Et istud movit dominum regem, quare predicta sibi exprimeret, ut sicut iuvenis magis esset promptuS ad ea, que requirebamus facienda invitationem dominus Pandulphus, cum ipse plures invitasset, non retinuit, Sed So excusavit nec ego volui ibi esse in eo.
Dum essemus in prandio dicto die, plures de familia dicti regis intraverunt et ad nos directe venerunt, dicentes nobis quod de suis sociis ante castrum sancti Angeli, in quo erat dominus Iohannes hospitatus, aliqui erant per familiam ipsius intersecti, et aliqui capit. Dum hec nobis narrarent, dictus dominus Iohannes mandavit nobis, qu0dveniremus in vesperis, et ipse nobis saceret responderi; et si nollemus ire propter distantiam, unum locum medium assignavit nobis, ad quem ipse mitteret aliquos, qui nobis ex parte Sua responderent. 0mino Pandulpho non fuit visum ne mihi, propter commotionem que erat in urbe, quod ad dictum locum veniremus; sed domino Gentili de filii Ursi et Poncello suo consanguineo manda imus, quod illi qui nobis debebant respondere ad domum d0mini Pandulphi venirent, nam decentius esset, quod ipsi nuntii fratris regis ad nos venirent, quam n0 ad eos iremus, qui
153쪽
eramus nuntii lanii regis Dominus Gentilis et unus episco 1311pus do ordine fratrum uinorum, credo quod vocabatur episcopus Caserlanus, et erat consiliarius domini Iohannis, ad domum domini Pandulphi venerunt, et nobis ex parte dicti domini Iohannis responderunt per hunc modum: Dominus Iohannes frater domini regis Sicili mittit nos ad ros, qui estis hic nuntii res Alemannie, et qui eae parte dicti rem litteras credenti sibi apportastis. Vos audirit, et ad ea que diristis sic respondet quod erum est, quod misyus fuit ad urbem eae parte fratris sui ad homrandum illum, qui ros huc musit. Postea Qui litteras dicti fratris sui, in quibus sibi mandabat, quod regem predictum in urbem non permitteret intrare, nec ipsum coronam in ecclesia beati Petri recipere, sed omne impedimentum, quod posset sibi et Sui prestare, prestaret. Propter quod domini fratris sui mandatis obediens sionificabat nobis, quod ipsum regem, qui
nos miserat cum litteris credentie, Osdabat et omnes suos servitores et nos duos, qui presentes eramus. Unde Sciremus, quod non sustineret, quod in urbem intraret, sed ubicunque posset ostsenderet ipsum. Quantum ad aliud sic nobis respondit quod pacem facere inter Ursinos et Columnenses e uelistam non faceret, quia Columnenses erant sui inimici, pacem nolebat procurare eis e re stam, sed ubique ipso ossendere. Quantum ad aliud quod rogabamus ex parte domini nostri, quod gentem suam que erat ad pontem de Mollen revocaret, dixerunt quod repocare illam inlendebat illa die, non propter preces suas quia pro eis nihil faceret, sed propter suum melius. Quod et secit. Post multa verba inter nos petivimus quod ex quo diffiidali eramus, quod nos conducerent ad significandum hoc regi Romanorum, quia Sciebamus ipSum esse prope, et venire sine armis, non dubitans dictum Iohannem esse suum inimicum, Sed credens ipsum esse suum amicum vel quod magis
nobis placebat, predicto regi significaret diffidationem per
Suos nuntios, et nos in urbe nos custodiremus melius quam poSSemus. Responderunt quod sibi nullo modo signi arent; sufflciebat, quod nobis suam rotuntalem intimassent, sedparati erant nos conducere usque ad castrum de Insula. In crastinum cum domino Gentili posuimus nos in via. Et antequam ad castrum veniremus, aliquos familiare car-
154쪽
ala dinalium in via per domum domini Iohannis captos invenimus et ligatos, quos dominus Gentilis expedire secit, et satis laboravi Hoc secit, ut credo, quia dominos cardinales diligebat et reverebatur, et quia nos Sibi dicebamus, quod ista erat proditio accipere gentem regis Romanorum, antequam sibi significaretur dissidatio, et quod regales Franci nunquam secerunt tales proditiones Castrum de Insula intravimus, ubi iam plures de familia regis Romanorum invenimus signantes hospitia, cum ibi dominus rex illa nocte in predicto castro hospitari credidisset. Postquam infra suimus, claus sunt porte, et cum dissicultate aperte, quia statim exiverunt multi de familia domini Iohannis, qui in domibus armali latitabant, ad portas. Et credo, quod nisi fuisset domini Gentilis probitas et Iegalitas, quem timebant, qu0 Strages fuisset antequam o
tam exivissemus, quia iam se illi qui intraverant, credentes se esse perditos, ut desperati, vidente porta clausas, volebant in alios irruere; sed benedictus Deus et bonitas domini Gentilis, omnes exivimus sine dampno. In continenti post exitum castri invenimus totam stratam plenam hominibus dicti regis, inter quos pauci erant a mali. Precepimus eis, quod non ultra procederen Dominum Ostiensem inter cardinales invenimus primo, quia primus erat. Postquam nos audivit, incepit sortiter sugere et retrocedere, et Salis nos fecit ridere, quantumcunque timeremus. Breviter invenimus regem sine armis equitantem. Vocati dominis cardinalibus, relatis et principibus, predicta per ordinem narravimus. Omnes mirabantur; et
qui magis sui durus ad credendum fuit rex, et hoc propter litteras regis Roberti recenter sibi missas, et propter quod sui ambassiatores qui ibant in eapolim dixerant sibi quare ibant. Videbatur sibi eliam, quod si in mandatis habuisset predicta, quod nihil novi deberet attemptare,
donec scivisset intentionem fratris sui, auditis ambassiatoribus suis. Ibi pernoctavit in campis Et mane cardinales diviserunt se Dominus stiensis cum domino Pandulpho per terra Sorori sui verunt Dominus legatus et dominus Lucas per rectam viam, per quam nos Veneramus. 0minus rex et Sua gens directe versus pontem de Mollenaeiebus ordinatis. Quando ad pontem venerunt, iam homineS
155쪽
domini Iohannis illis in locum ante pontem, ubi plus quam 1 312 per mensem fuerant, dimiserant, munita una turri hominibus et balistis multum bene nec aliquis supra pontem ascendere poterat, quin illi qui in turri existebant possent
Postquam rex pr0pe pontem fuit, qui in penultima acie
venerat, nullus adhuc transiverat. xiverunt per pontem sancti Angeli gentes domini Iohannis in pulcherrimis equis et armis, ita quod omnes credebamus, quod deberet esse pugna. Di facti sunt multi novi milites. Ordinatis aciebus ad pugnam, viderunt quod alii in uno loco firmi stantes et ultra non procedentes, mirabantur. Miserunt aliquos in cursoribus ad respiciendum locum, et invenerunt illi quod pratum Molle pulcrum erat medium et quedam vine intereo et unus rivus prope pratum; nec erat via nisi stricta per quam pauci simul ire poterant. Postea deliberaverunt quod pontem transirent, credentes quod cum ultimis, si bellare intenderent, bellarent. Inceperunt continue transire, et alii de turre sagittare. Dictus rex transivit quasi domediis. Visum sui comiti Sabaudie securum, quod ipso in transitu cooperiret arma sua, que multum apparebant exterius propter aurum et gemmas. Et dicebat ibi istam rationem Domine, forte in turri sunt baliste tales, que proiciunt sagittas ita strossas, quod possent os armatum totum perforare. Noluit, sed si sibi respondit Domine comes, audipistis os, quod adhu aliquis sit mortuus e letaliterrulneratus, qui pontem transirerit, licet plus quam duo milia sine armis rumiperint Respondit, quod non. Et, Quare Zdixit rex, Deus custodit eos, et Deus nos custodiet. Et sic tranSivit, et nos omnes cum eo. Non audivi, licet plures fuerint sagittati, quod aliquis homo mortuus fuerit. qui plures fuerunt mortui. Statim post d0mini regis ingressum in urbem inceperunt bella, destructiones domorum, et multa alia mala. Gen regis, continuato insultu per duos vel tres dies, turrim illam iuxta pontem ceperunt et omnes qui erant ibi, et credo quod se reddiderunt salva vita. Post paucos dies j iij qui tenebant Capitolium de nocte ipsum dimiserunt, et gen Sdomini Iohannis, ad quem illi iverant, intravit, habita pecunia ab eo, ut publice dicebatur. Statim domum fratrum
156쪽
13 12 Minorum prope Capitolium muniverunt de aliquibus eorum, ne per illum locum gravarentur Gens regis post hec domum fratrum Minorum violenter intravit, et, ut audivi, per consensum aliqu0rum fratrum, quia aliter non potuissent sine dampno. Quosdam de illis qui locum muniverant ceperunt, et alii in Capitolium sugerunt ad Suo Socios. Postea videntes, quod populus Romanus cum senatore parabant se ad dandum insultum contra Capitolium, quia multos de populo iam vulneraverant de balis lis irahentes per senestras ad diversa loca, dimiserunt Capitolium, sic quod quilibet posset portare arma sua et una Vice quicquid posset portare cum armis. Factum est Sic Dominus Ludovicus senator dominum Nicolaum de Senis dimisit ibidem loco sui; quem etiam populus sinito termino senatoris habere voluit, prout ad presen record0r. Quomodo dominus legatus et dominus Lucas laboraverunt tran Seuntes ad dominum I0hannem pro pace, et nihil sacere potuerunt; quomodo dominus rex in presentia multorum in domo domini legati, ad quem Venerat, ipsi domino legato, domino Ostiensi, et domino Luce obtulit, quod paratus erat, Secundum quod vos volebatis, filiam suam dare silio regis Roberti, et frater suus impedimentum rem0Veret, quod sibi faciebat tenendo viam clausam ad sanctum Petrum breviter Scribo, quia dominus legatus sanctitati vestre retulit, qui melius Scit quam ego, et non solum hoc, Sed omnia que facta sunt in urbe.
Illis diebus reversus fuit frater Iohannes de Lucido Monte magister in theologia et dominus Iohannes de Venestingue utriusque iuris professor de eapoli. Et quid sibi respondit rex Robertus super parentela facienda, quam, sicut potestatem habentes, sibi osserebant secundum con ditiones et articulos, qui suerunt ante Brixiam concordati, credo quod dominus legatus vobis dixit que in scedula manu dicti regis Roberti scripta continebantur, que olebat adimpleri, antequam ipse vellet sacere parentelam, de quibus alias inter tractatores nulla erat sacta mentio. Plura in scedula continebantur, de quibus non recordor. Recordor autem, quod volebat vicarius Τusci esset ad vitam silius suus, et quod ipse rex Robertus esset admiraldus per mare et vicarius in Lumbardia ad aliquos annos, et
157쪽
multa talia, que nullo modo rex Romanorum secisset. Per 13l2 hec iudicet sanctitas vestra intentionem utriusque ad sa-ciendam predictam parentelam. Illis diebus frequenter instabat dominus rex apud cardinales, quod vellent ipSum coronare in ecclesia beati Iohannis Lateranensis, ex quo ad sanctum Petrum n0n per eum sed per alios clausa erat via, et si ipsi vellent ire et ipsum precedere ad eorum eccleSiam, ipSe eos Sequeretur Domini cardinales de huiusmodi impedimento dolentes, et conlinuo almicti Super Strage et de Structione urbis, que continue fiebat, non ValenteS apponere remedium, libenter ipsum alibi quam in Sancto Petro coronaSSent, Sed timebant quod non possent virtute commissionis eis lacte. Et hoc sentiebant mulli clerici eorum Clerici domini regis et plures de urbe ad 0 vocati sentiebant quod polerant, sicut etiam Sanctita vestra declaravit. Romanis aliqualiter noli per dominum regem, et Specialiter amicis domini eapoleonis, qu0 tales non invenerat quales littere domini cardinalis promittebant, lamen propter hoc quod fecerant illi, qui pro pecunia domini Iohannis Capitolium reddiderunt, Vocavit uno mane maiores et n0biliores urbis, qui secum lenebant et Servitores uos Se repulabant, inter quos sui dominus Hanibal et d0minus Theobaldus de Campo loris, qui consilium suum iuraverunt in Taurino, illi de Sabello, et plures alii quos nescio ad presens nominare. Pelivit ab eis uirum vellent ipsum iuvare, et de quo, et quom0do. Responderunt sere omnes quod Sic tamen diversimode. Aliqui fuerunt, videlicet illi de Comite, quod eum non iuvarent contra regem R0bertum, cum avus dicti regis avum suum militem secisset, nec ipsum regem Robertum vellet iuvare contra eum in aliquo. His diebus rex Franci nobilibus urbis litteras direxerat, supplicando quod regem Romanorum non iuvarent contra regem Robertum. Et hoc non erat Secundum qu0d 0nsederationes inter eos in manibus vestris ac te S0nabant. Responsio cuiuslibet sui scripta et in presentia omnium lecta. Tunc dixit eis dominus rex, quod multum ei re- gratiabatur tamen volebat, quod illud qu0 promiserantaSSecuraSSent antequam recederent ab eo, et quod in presentia omnium vellent operibus adimplere absque ulla mu-
158쪽
1312 latione predict0rum. Propter qu0 capto Se reputaverunt. Quidam eorum puero Su0 ponebant pro se ipSi obsides, quidam fratres suos, alii domos et castra et aliquam summam pecunie, de qua dabant fideiussores. Istud factum sui quare dominus potuit tenere illam partem urbis quam occupaVerat, et quare acqui Sivit magnam partem, quam alii tenebant ante ista Colis eum, xlilicias, turrim de Comite, turrim Sancti Marci, montem illorum de Sabello, et multa alia palalia statim habuit in manu sua, per que illo tenebat quorum erant, et de illis defendebat vicinos et propinquos offendebat. Postquam omnes securitate dederant secundum Suam possibilitatem et convenientiam, et ipsis dimiSsis, dominus Ilanibal, qui consilium domini regis iuraverat in Taurino, frater etiam domini Iohannis, qui sui unus qui Capitolium pro pecunia reddiderat, urbem exivit, et statim dominus Iohannes de Sabello post eum, publice et aperte domino regi se opponentes, et Romanos qui cum eo Stabant ossendentes, aquam de urbe, per quam molendina que sunt subsancla Sabina molebant, Subtrahendo. Unde moti Romani cum Theolonicis ad unum castrum quod vocatur Caput Bovis, propo urbem ad duo miliaria, quod castrum erat domini
Iohannis do Sabello, cucurrerunt, et castrum excepta arce Violenter acceperunt, et partem combusserunt. Et cito poSt custodes arci S, non habentes succurSum, facto uno pacto de quo non recordor, receSSerunt. Tunc dominu rex arcem
cum castro et aliis bonis sibi obligatis per dominum Iohannem de Sabello, qui promissum non tenuerat sed contrarium secerat sibi publice opponendo, fratri suo Petro de a bello, qui Sororem domini Petri de Columna habet in uxorem, pro illa Summa pecunie, pro qua erant ista obligata si non tenere promissum, dedit, et quod predicta teneret donec esset sibi satisfactum de predicta summa esui te, in qua erant sibi ista obligata. Que Summa secit, ut recordor, viginti milia arcarum argenti. Dominus Theobaldus de Campo Floris recessit post istos sine licentia domini regis. Tamen nunquam eum offendit vel Romanos; sed in castris suis pacifice se tenuit, quia bonus homo est et fidelis. Et credo quod recessit propter rigam quam habebant Columnenses cum eo; et quia tunc nimis Sequebantur eos Theolonici et diligebant pr0pter
159쪽
servilia que domino eorum secerant, timebat ne ipsum 1312
His diebus secit pacem inter presectum urbis et illos de Columna et comitem Anguilario. Nunquam autem pacem sacere potuit inter illos de Sabello, licet multum a principio
laborasset propter amorem quem habebat ad dominum Pandulphum, cui mullum tenebatur propter sua bona servitia. His diebus d 0minus legatus expectabat unum nuntium ad vestram sanctitatem missum ad sciendum vestram intentionem, utrum liceret eis alibi quam in sancto Petro dominum regem coronare, quia de hoc erant opiniones diversorum. Quidam dicebant, quod sic Propter quod moti Romani una die, qui iam alias rogaverunt cardinales, quod urbi compaterentur, que Sic continue destruebatur, cum furore venerunt ad Militias, ubi tunc dominus rex hospitabatur, et cum eo illa hora presentes erant domini cardinales omnes. Satis timuimus illos rusticos insanos et credo quod nisi fuisset dominus rex, qui illos quantum potuit mitigavit, pauci de clericis suissent securi de vita. Sed credo quod dominus rex nihil scivit, prout audivi hoc ab eo per iuramentum affirmari. Sed si aliquis fuerit in culpa, plus crederemus de domino Nicola de Senis, qui uno Capitolium pro senatore tenebat, quam de alio Tamen ne in eum, nec in alium, quod civerim, de tanto ex cessu sui unquam facta per aliquem correctio, quia pro
certo scitum non fuit. Deinde cardinales videntes commotionem populi et urbis continue destructionem, transactoque termino, quo famulus, qui ad vos venerat, reverti debuisset, in die aposto arn. lorum Petri et Pauli, electo per dictum regem, ipsum eo δ' ronaverunt in ecclesia beati Iohannis in Lateran0, receptis iuramentis et promissionibus ab eo secundum quod in ordinario scribitur et in litteris vestris continetur. Post sui coronationem dominum Symonem de Regalibus de Pistorio, tunc suum cambellanum, una cum quibusdam
militibus qui ad urbem venerant, et fratre Peregrino ex pari regis Frederici ad eum missis, misit in Siciliam. Et, ut credo, isti primo de parentela facienda inter filium dicti regis et filiam imperatoris sunt oculi ad dictum regem Fredericum, et de quibusdam pactis et consedera-
160쪽
1312lionibus inter eos, de quibus modicum recordor ad pre-Sen S. Tamen credo, qu0 postea inter eos pro pueris eorum per pr0 curatores in Roma parentela est iurata, et quantum ad dolem et ad omnia concordala. Item recor-d0r, quod dominus imperator habui de pecunia regis re-derici unam Summam magnam florenorum, et de illa dominus Lucas et dominus Ostiensis aliquid in Sicilia habuerunt propter Sua expensas quantum non recordor. Credo etiam quia pacla erant inter eos, quod unu tenebatur alium iuvare in ista guerra, quam habebat dominus contra Tusco et contra regem Robertum. Et credo quod post incepti0nem uerre contra regem Robertum unus non poterat pacem sacere sine alio, et quod quamdiu uerra durabat inter eos omni anno rex Fredericus tenebatur ei dare quinquaginta miliarao renorum, et de hoc quod contra regem R0bertum iuste acquirerent filius suus cum filia imperatoris debebat habere unam partem, et multa talia. ISta pro certo neScio, quia modicum ad talia habebam cor; sed per intellecta a pluribus ista pulo Vera SSe. His diebus sinit termino senatoris, et domino cor0nalo, cum nec bella nec destructiones urbis cessassent, p0pulus unum de militibus domini, Burgundum natione, nomine dominus Iohannes de Savigney, capilaneum elegerunt, qui Capitolium teneret donec vestra sanctitas de alio Senat0re ordinaret. Et antequam ipsum elegissent, Scio qu0d 0-pulus dominum rogaverat, quod vellet Capitolium committere alicui, donec de alio senatore ordinaretis. Qui cum non debuisset nec potuisset de iure lacere recusavit. Credo etiam per ea que audivi, quod populus Romanu dominum legatum rogavit, quod eis provideret de aliquo senatore, cum Sine capite non bene viverent, et specialiter his diebus. Qui, ut intellexi, resp0ndit quod hoc n0n40lerat, cum a sanctitate Vestra sibi nihil erat c0mmissum. Et quia d0minus imperator et omnes sui sessi erant de mora in urbe tanta, et plures eorum desciebant in expensis, et nullus pr0pter calore securus erat de Vita, quilibet tendebat ad recessum Romani videntes quod dominu parabat se ad recessum, habita inter se deliberatione supplicaverunt ei, quod vellet adhuc manere per aliqu0S dies, donec dominu Iohannes cum suis recessiSSel. Di-