Quaestiones syntacticae de participiorum usu Tacitino Velleiano Sallustiano

11쪽

De significatione participiorum. Diam evadente, quam temptata cum autem alia praesentia vel imperfecta de conatu dici grammatici tradant, eodem iure nos tale verbum infinitum participium de conatu nuncupare OSSumuS. ac fria aut quattuor ex Livi e Corneli Nepote sumpta exempla a grammaticis, qui huius usus omnino mensionem faciunt,

vulgo commemorantur plura nobis occurrerunt, ex quibus unum vertamus:

Tac hist. I, s deo furentes milites infirmitate retinentis

Alia sunt Tac hist. I, si mrerimentes. I, db-τoce mittique ten rems. II, i retinenti sic tela intentare. IV, obtintiis etyromissis dem lepionum convellem merentibus.

De Partiomio Porrecti Passivi. Ηο participio in universum ea describuntur, quae iam peracta sunt vocatur autem participium peri Passivi, quamquam suffixo Indogermanico la, Latino to, is ab initi passivam vim non inesse satis constat immo vero activo sensu id usurpari et Sanscritae linguae et Graecae exemplis docemur ac ne Latina quidem participia in to terminata generi passivo omnia assignanda esse verba quae vocantur deponentia luculentissim sunt documento sed iam antiquissimis emporibus eae formae non solum

ad eum spectant, qui aliquid fecit vel etiamnunc facis, sed etiam ad eum, qui aliquid patitur, vel ad id, in quo actio fit, sic dat non is est, qui dedit, sed qui datus est, vel potius, qui datur, ita ne praeterii quidem temporis notio semper his participiis

inerat, vix ut erremus, si usu syntactic paulatim ea orta esse dicamus quid participia cum sui iuris vocabula non esseni nec sine verbo finito cogitari possent, nonne consentaneum erat, Si sexcenties ad verbum finitum praeferit semporis accederent, ipsa quoque hanc significationem postremo induisse itaque quae Graeci significationis temporalis discrimina variis formis accurate deScribere poterani, ea Romani tanta formarum varietate destituti uni eidemque participio assignare coacti erant quae si fenemuS,nοn mirabimur, modo praesentis notione participia suffixo toterminata vii, modo oristi, modo perfecti nomen autem perfecti passivi ex usu maxime vulgato ortam St.

12쪽

6 Capus I. In lingua igitur Latina participium suffixori formatam saepenumero narrationi insertum invenitur, ut actionem indice vel factum verbo finito antecedens atque haec iemporis rati non tam ipsius participii forma exprimitur, quam nexu sententiarum. fale participium si quis aοris in modum usurpari dicat, ne obliviscatur ne oristi quidem participi semper actionem vel facium significari verbo finis antecedens ac Tacitas breviloquentiae cuiusdam studiosus hunc usum participii saepius admisit, quam Cicero vel si quis alius scriptor plena ac rotunda ratione utebatur.

A. De partiemio perlaeti quod in modum partieipit Uristi oraeeidieunt usurpari.

I. De parileipiis Perfecti verborum deponentium.

Ηuius generis per se admodum simplicis omnia proferenda erunt exempla, nam aliae species huic propinquae, sed a priori-hus scriptoribus aut omnino non aut ParcisSime usurpatae, quaSTacitus saepenumero adhibuit, e melius perspicientur. Sunt enim id quod hac oblata occasione animadvertere licet, duae rationes, quas in lingua Tacitina excolenda observare possis, prout Tacitus aut usus alicuius parva initia quae apud antecedentes scriptores suppetant in suam dicendi consue

13쪽

De significatione participiorum. T

mine quidem intreiecto cohibebantur. II, it eoorti et nil tie ejus trudunt, resos II, 12 GM- transpressus Visurpi indi

studuit II, 5 quod se Fimo, infanti institam et , tum Armenio-

in magnu ereidit III, 6 illa multum Praefotu . . . censuit III, id Tibemitis pro omisiecto inte rem, id quoque laeso tribuit IV, epressi consula f-αωS ἰloquio .... Statuunt IV, 35 pressi sdrin sinatu sitam Hsunmt ranisit IV, 36 Drusum mustandi prati tribtino infressum dierit IV, db eae breueis in itinere adortus tino istare in mortem medit IV, 1 quidam sontis et seatas ante flabrimu inferre H misi e Murensore. IV, i

14쪽

VI, 21 Omlem eum iureius . . . missur. VI, 2 oblittis Arruntium. VI, 3 hortatus . . . ducit VI, 38 Gratianus ymettim stinet . VI, 3 concessit est . . . triti tale decus ad ius VI,

dius . . . mulis de clariti dine eius uti unctium meimis . . .

Quod illa tit proditionis pretium vernorus addidit XIII, Lyro-

15쪽

bo eunetam III, 5 femeonflatus interfiei iussit III, 5 dipressus Boluntaria morte diem firmosi III, 8 in simulotio offeri, metu

16쪽

sidentia tisi meorulati e obortunilalam ferro subii mos verere reditum II, 123 Fosem, filium diures que in eo erimentiri e

. . . . requirere studuit.

que solitur. II, 11 coorti et Mndique emus trudunt adsereos. II, 6 tantis, seniori, moerdotum trium Sermonem inla retari ref Θαι. I bi ad cis in vem clementio Romanae serrulit satrismiandum III, I relam simum . . . . Due conscribit. IV, 56 m-siati Sententium stare . . . . metu ere. XIII, do decurio equirum ανdentis HopreMM et vittis consaeus .... -ατεται. hist. IV, 3 ostentati etiam emtis eae quibus unus pressium fictoistis olimSclam ore rem scitefecit conforem ilico, Germanis Agric. 2s initio latis Aprimis domestico uiuere ictu cinno ante natum fgit m amisit. Veli. I, o Aeolii eadem roseoti Graecla omissimis et error his non mintis illastres obtintierunt locos II, 3 refristemius ab Antonio ob manifestorum opinartim indicia transfusti ad C sorem. II, io Cum C. Gemmante aliis prominetis ad isendum obitis in Lycium missi c. . . lam ori S ibi pessit. Sali Iug. id, 23 mo infeliae in tanto mala meomitatus eae abi rem raram

Ad eundem, qui participiorum peri depon propriuB S

usum etiam ablativus absol partic pers paSs accommodatur ita,

17쪽

De significatione participiorum. Ius quid quis Deeri designes, antequam ad negotium principale exsequendum se verterit atque logicum quod dicitur subiectum in verbo finis inest. Apud Ciceronem e Caesarem hic usus angustissimis finibus circumscriptus est. Livius e Sallustius eum pari, sed parvo studio, Velleius maiore pro amplitudine scriptorum amplexi sunt, Summam denique exemplorum abundantiam invenimus apud Tacitum. etiam hoc monemus, quod discrimen inter priores ei posteriores scriptores perbene designei si Caesar vel Livius vel alii illam structuram cοmpluribus locis adhibeant, nescio an id casu factum sit, a Tacitinorum ex permagna exemplorum frequentia patet scriptorem sibi conscium fuisse, quantum illud idioma conferas ad orationis brevitatem efficiendam, itaque de industria certam quandam vim ei tribuisse quae Draeger ' disseris, non apta sunt ad lucem huic usui inserendam, nam varia confunduntur. Praeterea cum ablativi absolitati usu illo comparat Draeger: Iust. I, 1 de Mit rellat i tiberi adhue lio quamquam ratio prorsus alia est illud enim relinquere filium non es actio, quae antecedit mortem, sed ipsa morte accidit, ita ut, si legitimam viam ingrediaris, dicendum sit decessit relinquens filium. neque aliter explices Cic. ad Aff. VII, 21, 2 ιt statim eaeirenti rhe relicta Liv. I, 3 m fili mi More 'citata relieis. Veli. II, 5s obiit mel toto relicto flio. alium locorum prorsus aliam esse rationem quam Curi. IV, i, o more miret illato Maoedoniae bello manifestum est, quae omnia exempla raeger quasi nullum intercedat discrimen fractavit. Ad veram illius usus speciem pertinens: M pu Taoitum: Ann. II, do Dei verutoli noctem inci Stoditam, remis idoneo ni Binctum elatis ore in relatium troere. II, 5 Tiberius cultu hubit Me eius lenibus se, his restriel Merrime ineremit II, 8α-αtritam traiectisque in eontinentem Mueibus Gillum tirontim in Surium etintium intereisit II, 8 admistis desertoribus et tironentve intere loratiisque et Plancincte Sebilita litati Cilicum . . . .

com mere. III 8 Piso memisso in rhem filio sitisque mansitis Per u brinemem molliret ad Drustim serpit. III, s Piso Daἰ-

quitur. III, Io illa dimisso eiu intime delatione . . . . obtinuit III,

18쪽

haud in lon m mmsit III, 56 Tiberis immo moderisionis foris . . . seMML III, 5 Tiberius inodo notione de iure flamini de

III, 6 inermitis C. Silani morti, addidit III, 3 nefarinas

o illarium interfectis XII, 25 Domitium filio animoni habito

19쪽

De significatione participiorum. 3

latebra haberenti III, obviis esse iunum muniae eae seunt IV, 15 latim' aetatis Frisii . . . . em L IV, a sita OhSιαιε. IV, 18 Foditis in ima die Romanis maiore fretio meret IV, is adhibitis tritanis rem,rionstasque eonstillavit. ib. motis trimq-

1 Secundum,eraei felicissimam mutationem.

20쪽

id Capus I. eviis. IV, 23 subiectis natis Hyellare. IV, 2 Flaccus munito interim e boraim Midio et missis e Galliam qui Milia concirent . . . tradit IV, 2 Cissilis omino ore nandi ve raram serotium Micebat. IV, 33 omissis iunis intra solium labetantur. ib. audito proeliuntium ela me insa nL IV, 3 tritis frustra diebus emis in hostem misit ib. de titistam dimentis ominis- qtae eae diti certarent ib. nec tem re quidem in Ordinandam aciem cyto incom sit fessique melium summere. IV, 3 omissis vi-tium emis. IV, 3 rvtis temere rmis e Statim omiuis. b. in Subla es Sicini Sacramento .... ducebantur. IV, d muraeliis si V Galli durem se Vitellium, erimitigus ostenderet. b. maeio dein caelo Carthastini, ibus nervilis ne olim quidem municimur bat. III, dylasianti omissa renoni inurram Italiam . . . impulerat. III, 6 F dierum tit Muci interfectis ceteros, ore ad mulantam fidem eouerent. III, id re istis Vitellii imminibus vincla tamina iniciunt. b. elietis e tris obruto sonte Hostiliam miratis inde Cremonom se tint. III, 16 hortatus suos . . . diductis in latera larmis saetium medio relinquit item ib. Omium meta Proelio murret IV, 2 in adium 'rem delambatis qui rat serant . . . . conclamavit IV, 31 obstitit Antonis; datisque defensoribus ad Ves stantini dimisit IV, d eae pnatis cohortium larumque hibemisistraque si si rim sotieta tir. IV, di adfretis

sentibus .... corrui in vem virictrum mentisSimo quoque ....

subitas iremit ib. quin et barbari contemstim vagantur agricatis ruente nasitas. III, 1 dein comito facinore se virum interfecit. III, 6 promptis altarib aures disiecto acris mis . . . UOMM. ib.,-ila defectione . . . . reueretic III, 61 stares obiectishm benium seisieme. b. donec risetis et Atlantis deseriis eastris ad Vitellium repressi sudore roditionis cunctos molaerent III, 63 sitis, is se te, liberos suos evolano sermisisset III, i diis defectione . . . . depressit . III, 6s Moisil tam .... nuntio. III, i agiretis armis imam et fallendi artes circumvectabant IV,