Quaestiones syntacticae de participiorum usu Tacitino Velleiano Sallustiano

21쪽

De significatione participiorum. 15

. . . Gynden IV ii Mimis . . . . qui . . . referent Onis laquod erat miltrum myontiue Pontumque reum bonumero tertiis e tris Ripositam senit IV, i tit relietis saltidium et solitudinibus suis ferundissimum hoc solumbos aerimos fossideren V, 3biurimi

clare conuntiunt . . . . resum Bocchi tim Mint mmmonis ora Otila . . . mmctre et id sentis hominum .... mehere iureum ib.

positis transmctrinis rebi C. . . reretu in latium . . . . evomit

22쪽

1 Ex IIalmi coniecturis.

23쪽

De significatione participiorum. T

B. D lis partiespiis seseeu temporis vere depon. quae passivam vim habent. Abi usu quem supra sub Axillustravimus non differt significatio eorum participiorum, quae assumpta vi passiva temporibus

24쪽

18 Caput I. praesentibus formae reflexivae'. e. verborum deponensium adnexa sunt nonnulla enim inveniuntur deponentia, quorum participia suffixorio formasa analogiam verborum iransitivorum secuta passivam exhibent significationem sicui Tac ann. I, s. liis

poeitibus morantia merii Romani ne reis esse sublici nesciret tala. I, 61 Fimo rari ea , laturam hi, et dimentis principiis bit- lamonti montis ogknlagiant. III, duraeponit centurionestaristis emeri . XIV, 1 diu medita, Melus non lis Nemo dissedit. Sali Iug. 58, 3 his emium missa remittere salici inph btis minus 'Mirati Iug. 161, s tam ros iam ad lambies riam retinere ovit Veli. II, d, 2 virtuti emeris in Afri, inuondit in imonia. II, 21, 2 frustratu vera, 115, 1 eslatum est. II, 116, 3 utinam non miso tace erimentis relatum esset quantum in omni re fretum P Set

De Partaemio tui Passivi geminctivol. PMficipium futuri passivi nihil aliud est, quam gerundivum, cuius participialem naturam ex ipsa formatione hicere supra demonstravimus in universum illi participi subesse eam nοfionem, sectindum quam aliquid fieri debet, notissima res est generalis autem significationis etiam mutationes exstant, necessitatis enim notione aliquantum obscurata participium futuri passivi nonnunquam indica rem aliquam fieri posse apud Ciceronem ille usus certis quibusdam condicionibus obnoxius est, nam nunquam, nisi negatio aliqua vel vix vocabulum appositum est, prο- baius esse videtur satis excusationis habens neque repugnant

illi normae loci, qui in libro de si inveniuntur, ubi frequenter legimus infellegendum est pro intellegitur vel intellegi pol est subes enim noli eius quod iustum, decorum, debitum est, ut Zumpi' uberius exponis. Maiorem huic usui licentiam ne posteriores quidem scriptores infulisse iis qui sequuntur locis demonstratur. Vael. II, 18 me semiciosos et eritiabiles neque soleranda (- tolerabiles liberae civitati tulit II, 8 Fus dininem ntilli 'umda lorici est. II, d eum deinde imanis ressis multis solaminibus e limiam C. Camar in Golli sereret. I, s sirum in tantum laviniatim in Danium intellas viri votest.

25쪽

De participii natura nominati. 1s

Capus II

De partiemi natura nominali.

Taciti usum dicendi diligenter perscrutantem fugere non potes illa scriptoris consuetudo, secundum quam singulari studio participiis eandem atque adiectivis potestatem ita hibuit, ui haud raro ex tribus attributis, quae aut ad idem substantivum pertinent aut sui iuris sunt, primum et ultimum iussum adiectivum sit, medium aulam participium quae cum ita sint, patet adiectivum et participium eadem vi et potestate uti huius usus, quem confidenter negaverimus apud ullum alium vel vinctae vel solutae orationis scriptorem fam expressis ut ita dicamus signis esse adhibitum, stadium Taciti presse dicendi orationisque variandae manifesta causa erat, id quod paucitate adiectivorum qua lingua Latina laborat augebatur. Inserviuni autem illi consuetudini omnium semporum participia inprimisque participium futuri activi, quod propter insitam ei facilitatem aptissimum effrict g 15 . sicut hist V, 5 FO- sonos ac Iudaei esse dicunt Piraeum im ines mortalistus -- feriis in vectes hominum eo ante in tim illa et aeternumne e imitabile nemue interiturum. Certo igitur haec proprietas digna est, quae paucis illustretur, cum ad liberiorem Taciti participiorum usum rectius imiellegendum permultum conferas.1 Othonem ad Tac ann. III, 55 5 offendere videtur Plin. p. VII, o tu mihi maxime imitabilia motam imitandiscindebaris, nam certum quoddam discrimen intercedere infer diectivum imitabilis e participium imitandus p et ac mea quidem sententia praeeunte diectis imi fabilis indicatur participium imitandus hoc loco usitatam habere significationem, quippe quod praedices aliquid fieri prorsus debere, cum imitabilis is sis, qui dignus est imitatione, sed quem imitari haud ita

26쪽

2o Caput II. Sicut ann. I, 28 noctem minacem et in Scelus eruturam Ora lenisi I, de nubilem ad hare et Bem myrobriari solantes oris nLI, d s sisti sescentis dies simul quietos no Miserat. I, Oeae Gotas itineritas res et solitam se allir. I, 5 sine et nemmilites qui semisomnos inermos et solantes reciderant ib. sed hostes donec member mltus Orripere, immoti dein latem et fronsimmodice multantes tot in nos simos incurrere. I, 5T G Armi

XV, 35 σνα-is sontem et defensioni merito diffstim. XVI, 11

relinquerent suos verstites et morituros. XVI, 18 diem foemque eius vianto solatior et Mnsim sui neplebemtium et fememtur. XVI, 26 eoiadmit viri, eius Thrase ne on et res non rasurum. hist. I, 2 sereorum momus tigitis istae et languam Puta senem

Vellei lac Sallustii vix quidquam est quod iure huc reseranius.

27쪽

De participii natura nominali. 21

Do Partioipiis, quae Tinstantivorum instar usumantur. Quoniam lingua Latina substantivorum numer non abunda scriptares cum aliis supplementis sum participiis in modum substantivorum usurpatis eam inviam compenBare student quae res cum non modo per se digna ad cognoscendum sit, sed etiam ideo maioris momenti esse videatur, quod quania arte scriptores

claudicantem ut ita dicamus linguam sustentarint inde vel, xime elucet, quaerere utile est, quibus finibus apud Sallustium, Velleium, Tacitam hic usus circumscribatur. A. paruolpio praesentis. Quamquam exemplorum huius generis apud Sallustium magna, apud velleium Tacitumque maxima et varietas et abundantia invenitur, tamen illi participii praesentis nominativo singularia qui substantivi vice fungitur abstinuisse videntur locutiones

igitur quales sunt Senec de ira disset iret, is undis ore et quo ebrim, ebrioso et timens, timido, Quintil. VIII 3, 5

cm rime durehenditur carens orte mlari apud Sallustium, Velleium, Tacitum non habens, quibuscum comparentur quam rem cave ne parvi aestimes, quoniam non saepe factum est, ut qualibertate Cicero usus non est, eandem et Sallustius et Velleius et Tacitus repudiarini neque Livius discrimen excitare videtur, siquidem ex grammaticorum silenti hoc concludendum esse putes. Nuraua aulam numeri unum Sallustii exemplum nobis praesio est Cas. 2 8 -ἰti mortiales . . . . itam lauti sermrimnkε να--iere e maiore studio Tacitus usum nominativi participii praesentis generia neutrius loco substantivi positi amplexus est, qua in re eadem e linguae Latinae et Germanicae consuetudo es nam etiam nos participium praesentis generis neutr. anteposito articulo substantivi instar usurpamus, sicui das e vors te hende imminentia, quamquam talia pluribus exponere lingua nostra solemus, ut dio praesentium, aus has uber die, egen-warii gera age der inge vel humentiae, die sumpsi gens fellen. Cum hoc genus a Vellei et Sallustii usu loquendi alienum sit, apud Livium ei classicos scriptores illa participia sola admittuntur, quibus temporis notio inhaerei sed insolentiores sunt locutiones neque apud classicos exstant, quales Sequuntur:

28쪽

22 Caput II. Tac ann. I, d sic com Sitis proramis, siti minor motas averemat accidi praeterea in hoc exemplo, ut participium Pro substantivo usurpatum in ablativo absoluto prolatum sil compositis praesentibus praesenti rerum si uita composito, qua ex re vel maxime apparet participium substantivi vim plane sibi vindicasse I, 6 comis iure iam e in talem emones metu on contumaci lactim deseruere vla rvere

eam sumentia ultro. I, is ne Amtini silebam minum lammqtia in ore effunditur obstria remuntes quippe in diarentiore iurum III, 28 elui Hrens Omnium multi m innuia meret. IV, 3 ut fro honestis et promeriis, flaui os et increm eaevectaret. VI, o documento sequentis erimi. XII, 6 eo menti lam ripraefatus XV, bd arreptis Stimi bM . . . . de comm si S. hisi V id resoluta omnia adiacentibus S refunderetur. m. III, 38 fors turbat praesentis Zi niuntem memum mn remunis VIII, si multi odio mesentium et ovidine mutationis Stiis quoque perietili laetagonium III, di iturum ut praesenti vectaret. IV, 6s praeterit et imlantis timulat. V d tam imminentium oblittis imerem p et V suiliti imminentium intellarum,s VI, d protio F sentium quia in osteros iambitio. tu imminentium nescitis hist. III, 36 Faeterim, instantia fulum ori oblisione

dimiserat. Eam aulamna fini sermonis in hac re facilitatem esse, ut omnes casus ad illam accommodentur, inprimis demonstrandum esse videtur atque missis hic perpaucis participiis, quae genere neutro utuntur iam indagendum erit, qualis et quantus in casibus obliquis usus ille sit sic aulativi singularis apud Sallustium et Velleium nullum, apud Tacitum unum exemplum invenimus: ann XIV, bi qui finis omnium rem dominiante sermonum. numeri pluralis tria hist. I, 16 nos bello et graestimantibus afuit , insidia quomius presi erim . I, d certare rum mine rentitas III, 28 semineres rem ac semistac latinium. Etiam Ciceronis exempla admodum pauca esse docet aegels-

Aoousativi Pruralia permulta sunt exempla Taciti, nonnulla Sallusii et Vellei, sicut Tac ann. XIV, 33 neque flatu et lastrimis at ilium citis orantium feras est, qui daret Fofectionis simum et comitiante in partem sminis inferet XVI, 1 oderim semilar

29쪽

De participii natura nominali. 23

nec qui uiam obicere sonet, irarent Atis,ut obiciente audire quod non nosceret Senem Sali Iug. 3, 2 m si quidem vera virium t scirentes. 162, i qui scirentis labunde hagemus. Singviaria numeri apud Sallustium ei Velleium non exsiani exempla apud Tacitam duo eademque egregia hist. II, T satis clarus est apud timentem quisqvictimaestir disii 2 praecurrit Melamore lude dicentem.

Iam sequuntur asus tertii exempla, in quibus praefer exemplorum multitudinem nihil notabile esse videtur sicut Tac. m.

ue citis ferat. XIII, 18 ea Mentitas. XIV, 22 consularet quieti,ctis seque F diffamantibus stibtraheret. XIV, 33 Pod bemrimum volianti et defendentibus inturum XVI, 22, covientibus infinmtur duae et Met r. hist. I, 1 deterius inhvmelainsitas tristior hiaetatur. I, 21 dominantitas. I, 35 minanti rinisu M. I, 8 postulantibus. II, 1 fumentibus. II, 1 ooovantibM II, 2 mi. sidium obcaeransitas II, d Meunishus III, 13 quid diei ros M

30쪽

2d Capus II. neque solanistas hortantitare remons siti t. Agric. 6 eremtitas i remiuantitas i lepentilaιs. 18 sic ad belli- eniensi s. 3 im monilibus. 3 senetrantist*ιεμ 33 f semissis Germ. Mem(deum Messe bellantitas em tint dial. 13 i erantitas di fer esitantii a Veli. II, 21 Pu ontitas spectantitas e quam fuerismenius erit bilis in serbis e mimi potest. II, 11 non sequentibus disciflinam qναι-- --ἰo non nocebatur movit Sali Iug. io 6 solentibM 'ambo G im ritare. Rarius invenitur clativus singularis numeri Tac ann. XIV, 33 uberi tim voliunti hist. I, 58 mnienti silior Veli. II, di sectima deinde est coMutatus C. Caesaris, qui emissenti mamminicit. Apud Sallustium exempla non suppetanti Ac grammatica ratio et significatio in aperto est, dativus enim pende ab adiectivis aut substantivis aut verbis et imdicas, quam ad rem vel personam ea notio, quae his inest, pedi tineas sicuti permultos commodi aut incommodi dativos qui

vocantur invenias.

Recedunt autem ab hoc vulgari usu ea exempla, in quibus dativus es singularis e pluralis numeri significa iudicandi rationem, e qua res aliqua consideratur itaque talis nobis apparet qualis Si.Ηuc referendi sun loci Tac hist. I, 2i mlibentisitis. II, o femor rutilanistas initium finemve mimoliti eum Othonis aestu cometisse. II, io imperium evientibus nihil medium inter Stimmum aut sme illa. II, s more lioque etesiam flatu in Orientem naueistantitas Securitam, inde 'Sum ercit. III 8 quod se se Pαreum . . . . muni momenti lorum obtinuit rutilantibus illi Ciae nam mirum III, ii erant iantiquitus sortietis in latere elisi deaetrae subeunt stas. IV, ii eme re lanistas sollicis suismet siritas recidisse. V, 11 miro vetae turres ae pro, intuentibus sares Agric ii aestimanti. em 6 in liniseratim Gestimonii sius serie sedilem roboer Agric. 18 summissis. Ea ipsa ex re, quod in hanc commentationis nostrae partem

locos illos referimus nescio ali conieceris nos non assentiri

Boetiichero' aliisque, qui talia exempla pro dativis absolutis

1 Reicimus pronomen nobis atricii additum, nam non est, cur Prothesi non fribu ur sensus generali8.2 Lexico Taciteum, Pstg. 1 1.